Medieval Times

Nathan Gerono

Elvira hielp hem met alles en ze ging achter hem zitten, hij leunde een klein beetje tegen haar aan en hij luisterde naar wat ze zei. 'Je bent heel erg lief, ik hou ontzettend veel van je.' fluisterde hij nu ook vol liefde. Hij was zo gek op haar, maar hij was wel enorm in de war door alles rondom Fay. Dat zorgde ervoor dat al zijn gevoelens een beetje heftig waren voor hem. Hij hoopte dat hij iets rustiger werd als ze thuis waren, als hij misschien wat kon werken.

Koning Stephen Lahero

Hij zag haar op haar lip bijten en ze zei dat ze dacht dat het nu niet meer zo zou gaan voor haar. Hij had Elvira, dat wist hij zelf ook. 'Ja, ik denk het ook. Ik hoop dat hij zich daar ook op gaat richten.' fluisterde hij. Hij had echt nooit verwacht dat dit allemaal zo heftig zou worden, hij had nooit gedacht dat die gevoelens van Nathan zo diep zaten. 'Zullen wij ook maar terug naar huis gaan?' vroeg hij haar nu.

Elvira Solore

Hij leunde tegen haar aan en vond haar heel erg lief. Hij hield ook ontzettend veel van haar. “Ik ook van jou, lieve schat, ik ook van jou…” Klonk haar stem warm en vol liefde tegen hem. Ze reed niet al te hard, ze wilde het rustig aan doen zodat hij de tijd kon nemen om tot rust te komen. Eenmaal bij de smederij hielp ze hem van het paard af en gaf ze hem een klein kusje.



Koningin Fay Lahero

Hij hoopte dat Nathan zich op Elvira zou richten en daardoor knikte ze een beetje. “Ja, dat zou wel goed voor ze zijn…” Fluisterde ze hem zacht toe. Hij wilde ook naar huis en ze knikte. Verder bleef ze erg stil. Ze wist gewoon niet hoe ze dit moest oplossen. Het leek echt hopeloos te zijn, ze zag er verder geen toekomst in…

Nathan Gerono

Ze deden het rustig aan, maar dat vond hij wel fijn, zijn ademhaling werd nu ook heel langzaam een beetje rustiger, maar het duurde wel lang. Het duurde eigenlijk heel erg lang voor hij iets kalmer was, maar uiteindelijk ging het wel weer en kwam hij wat meer tot rust. Bij de smederij werd hij geholpen en hij sloeg zijn armen meteen om Elvira heen, zo hield hij haar dicht bij zich. Hij voelde zich leeg, alsof de woorden van Fay er voor gezorgd hadden dat er verder niets was, dat dat het enige was waar hij aan kon denken.

Koning Stephen Lahero

'Dat denk ik ook. Laten we hopen dat het heel goed gaat tussen hun en dat hij daarom uiteindelijk ook weer met jou om kan gaan.' zei hij zacht tegen haar. Ze knikte maar deed niets, daardoor hield hij haar nog heel even vast voor hij haar meenam naar de paarden toe. 'We gaan straks lekker samen in bad en we drinken nog wat, zodat je een beetje tot rust komt. Ik zal bij je blijven, de rest van de dag.' zei hij tegen haar.

Elvira Solore

Wanneer ze klaar was met het paard, voelde ze de armen van Nathan om haar heen. Hij hield haar dicht tegen zich aan en ze bleef hem vasthouden. Ze sloot haar ogen en streelde over zijn rug heen.
“Morgen komen sowieso Selina en Sean langs om te praten over de groep, misschien komt Kenzo ook met ze mee, dan kunnen we het erover hebben.” Zei ze nu, in de hoop dat hij daardoor een beetje ergens anders aan ging denken.



Koningin Fay Lahero

Ze knikte door de woorden van Stephen. Daar hoopte ze zelf ook op. Hij nam haar met zich mee en ze luisterde naar zijn lieve woorden. “Dankjewel…” Fluisterde ze heel zacht. “Ik ben blij dat jij zo goed voor me wilt zorgen… dat je dit voor me wilt doen.” Ze keek hem heel eventjes aan, haar blik vol liefde.

Nathan Gerono

Ze streelde over zijn rug en zei dat morgen Selina en Sean kwamen, misschien kwam Kenzo ook wel en konden ze praten over de groep. Hij knikte langzaam. Hij kon niet echt enthousiast reageren, maar hij vond het wel fijn. Dan had hij morgen afleiding. Daar was hij blij mee. Hij ging langzaam naar binnen en hij liet zich op de bank zakken, eigenlijk had hij niet eens meer zin om te werken. Hij had helemaal nergens zin in en dat voelde heel vervelend voor hem.

Koning Stephen Lahero

'natuurlijk wil ik dat, ik ben gek op je, ik wil je bij alles helpen.' fluisterde hij. Hij tilde haar op haar paard en hij knipoogde even naar haar, daarna ging hij zelf ook op zijn paard zitten en reden ze naar huis. 'Ik hou heel veel van je, Fay. Ik ben heel blij dat je dit voor mij over hebt. Ik vind het sneu dat Nathan het er zo moeilijk mee heeft, maar het doet mij wel goed.' gaf hij toe. Het was wel goed voor zijn zelfvertrouwen.

Elvira Solore

Hij knikte langzaam. Ze begreep dat hij niet enthousiast was erover, maar hij leek het wel fijn te vinden. Dat hoopte ze ook echt. Het zou hem afleiding geven om lekker bezig te zijn. Hij liep naar binnen toe en ging op de bank zitten. Ze pakte zacht zijn hand.
“Kom, dan leer ik je pannenkoeken bakken.” Klonk haar stem zacht. Ze deed er alles voor om weer een glimlach op zijn gezicht te zien.



Koningin Fay Lahero

Ze glimlachte waterig door zijn woorden en ze was blij met al zijn hulp. Ze kwam met zijn hulp op het paard en keek naar hem toen hij begon te praten. “Ik ook van jou, Stephen... ik wil het echt proberen samen.” Knikte ze nu een beetje. Ze reed niet heel erg snel, ze had even de rust van het bos nodig.

Nathan Gerono

Elvira pakte zijn hand vast en daardoor keek hij heel langzaam op. Ze zei dat hij moest komen, dan zou ze hem leren pannenkoeken bakken. Hij kwam langzaam overeind en hij nam haar mee naar de keuken, eenmaal daar sloeg hij zijn armen weer om haar heen en sloot hij zijn ogen. Hij zou niet weten wat hij gedaan had als hij Elvira niet had. Waarschijnlijk had hij dan niet echt een reden gezien om hier te blijven, of om uberhaupt door te gaan.

Koning Stephen Lahero

Ze hield ook van hem en ze wilde het echt proberen samen. 'Het komt vast goed. Het gaat tussen ons geweldig, daar moeten wij ons maar aan vast houden.' zei hij zacht. Hij hoopte dat het ook zo goed zou blijven gaan, maar dat zouden ze wel zien. Ze deden rustig aan, maar hij vond het wel mooi hier, dus het was geen probleem.

Elvira Solore

Hij liep met haar mee naar de keuken en hij sloeg zijn armen om haar heen. Ze glimlachte en knuffelde hem nu eventjes. “Ik houd van je.” Zei ze hem lief. Daarna begon ze de ingrediënten bij elkaar te zoeken om pannenkoeken te maken. Ze deed alles in een beslagkom en sprak erover tegen Nathan. Daarna vroeg ze hem om het beslag te kloppen.


Koningin Fay Lahero

Hij dacht dat het wel goed kwam. Het ging tussen hun geweldig en daar moesten ze aan vasthouden. Het liet haar langzaam knikken. “Je hebt gelijk… samen gaat het wel goed.” Fluisterde ze hem toe. Ze reed dichtbij hem en pakte zijn hand vast. Zo reed ze samen met hem tot ze weer bij het kasteel waren.

Nathan Gerono

Hij werd geknuffeld, daarna begon ze allemaal spullen te pakken en uit te leggen. Hij luisterde best wel aandachtig, hij deed alles om maar niet na te hoeven denken. Ze vroeg of hij het beslag wilde kloppen en daardoor knikte hij even en deed hij ook meteen wat ze van hem vroeg. Hij vond het wel leuk, het was fijn om samen iets te doen en het was fijn dat ze er voor zorgde dat hij niet hoefde na te denken. Zodra het beslag klaar was gaf hij het haar weer aan, nu drukte hij ook zacht zijn lippen op haar wang.

Koning Stephen Lahero

'Ja, dat denk ik dus ook. Samen redden we het allemaal wel en misschien gaat het dan langzaam wel wat beter en kan jij Nathan ook wat meer los laten. Nu kan hij er echt voor gaan met Elvira, misschien wordt hij daar wel echt enorm gelukkig van, dat zou heel goed kunnen.' zei hij zacht tegen haar. Ze hield zijn hand vast en bij het kasteel tilde hij haar van haar paard. Hij had een grijnsje op zijn gezicht staan en met Fay in zijn armen liep hij door het kasteel heen. Hij kon haar makkelijk houden en hij wilde haar wat opvrolijken.

Elvira Solore

Ze had nog nooit meegemaakt dat Nathan zo stil was, het deed haar echt wel pijn om hem zo te zien. Toch leek hij de afleiding prettig te vinden en deed ze haar best voor hem. Hij was klaar met het kloppen van het beslag en drukte zijn lippen even op haar wang. Ze glimlachte naar hem en veegde met haar vinger langs de rand waar nog wat bloem zat en drukte die wat plagend op zijn wang zodat hij een witte veeg op zijn gezicht had.



Koningin Fay Lahero

Ze knikte door de woorden van Stephen. “Ik hoop dat je daar gelijk in hebt.” Zei ze hem zacht. Dat zou wel heel erg fijn zijn. Hij tilde haar van het paard af en liep zo met haar naar binnen. Ze keek naar de grijns rond zijn lippen en het liet haar glimlachen. Ze kroop dicht tegen hem aan en hield hem stevig vast. “Je bent onwijs lief…” Fluisterde ze hem toe.

Nathan Gerono

Ze zorgde ervoor dat hij een witte veeg op zijn gezicht had en hij drukte nu heel zacht zijn lippen op die van haar. Verder deed hij niet zo heel erg veel, maar het was eigenlijk al heel wat. Hij veegde zijn wang langs haar gezicht en daarna keek hij haar weer aan. 'Heb je al honger?' vroeg hij heel zachtjes. Dat was eigenlijk het eerste wat hij zei, zijn stem klonk nog steeds best wel schor en daardoor schraapte hij zijn keel even.

Koning Stephen Lahero

Ze hoopte dat hij er gelijk in had en ze leek het leuk te vinden dat hij haar naar hun kamer tilde. Ze zei dat hij onwijs lief was en daardoor grijnsde hij een beetje. 'jij ook.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij legde haar voor het vuur op het kleed neer en hij boog over haar heen, hij zoende haar nu langzaam en vol gevoel, om haar te laten merken dat hij echt heel erg veel van haar hield.

Elvira Solore

Ze voelde zijn lippen heel zacht op die van haar en ze keek hem daardoor doordringend even aan. Ze haalde de laatste restjes van de witte veeg weg bij hem en luisterde naar zijn vraag. Hij wilde weten of ze al honger had. “Een beetje… en jij?” Vroeg ze hem zacht en liefdevol.


Koningin Fay Lahero

Hij vond haar ook lief en dat liet haar glimlachen. Ze werd op een kleed neergelegd door hem en hij boog zich over haar heen. Ze voelde de vlinders in haar buik door zijn zoen en ze hield hem zachtjes vast, haar handen lagen in zijn hals en ze zoende hem vol liefde terug. Hij deed zo zijn best en ze was er ook gewoon onwijs blij mee.

Nathan Gerono

Ze haalde de restjes van de witte veeg weg en ze zei dat ze een beetje honger had, ze wilde weten wat hij vond. 'Ik nog niet echt, maar ik moet toch wat eten. Misschien komt het zo wel.' fluisterde hij. Hij bleef dicht tegen haar aan staan en hij keek in haar ogen. Hij had wel het idee dat zijn band met Elvira sterker werd. Hij had haar vandaag veel beter kunnen troosten, normaal kon hij dat nooit. Misschien was het dan toch een beetje goed voor hem.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde haar handen in zijn hals en ze zoende hem vol liefde terug. Hij bleef doorgaan, maar na een tijdje hield hij op en keek hij in haar ogen. 'Ik ben zo gek op jou, je bent een heerlijke vrouw, geweldig, ik ben echt gek op je.' fluisterde hij. Hij zoende haar weer en daarna ging hij naast haar liggen en pakte hij haar hand vast.

Elvira Solore

Hij zei dat hij nog geen honger had, maar hij vond wel dat hij iets moest eten, misschien kwam het wel. Ze knikte eventjes. "Dat komt vast vanzelf wanneer je de heerlijke geur van onze pannenkoeken ruikt." Glimlachte ze hem liefdevol toe. Ze streek zachtjes over zijn rug heen en daarna zette ze een pan op het vuur.


Koningin Fay Lahero

Hij ging door, ze genoot er echt van, het was heerlijk... echt heel fijn. Hij keek diep in haar ogen en sprak lief tegen haar. Ze glimlachte hem liefdevol toe en streelde langs zijn wang. "Ik houd echt van je, je bent zo lief en zo leuk..." Zei ze zachtjes. Ze ging naast hem liggen en kroop tegen hem aan.

Nathan Gerono

Ze zei dat het vast vanzelf kwam als hij het eten zou ruiken. 'Hm, dat hoop ik.' zei hij tegen haar. Ze streek over zijn rug en ze zette de pan op het vuur, hij pakte haar eigenlijk al meteen weer vast. 'Ik ben echt blij dat je zo lief bent voor mij.' fluisterde hij heel eerlijk. Daarna liet hij haar los en dekte hij de tafel voor hun, hij zette zelfs wat kaarsen aan, zodat het wat romantischer was. Misschien moest hij echt wat meer tijd in Elvira steken en ging het dan vanzelf beter.

Koning Stephen Lahero

'Ik heb dan ook een geweldige vrouw.' fluisterde hij vol liefde. Ze kroop tegen hem aan en daardoor sloeg hij zijn armen om haar heen. 'Ik wil jou zo anders wel een lekkere massage geven... dan kan je wat van die spanning kwijt.' stelde hij voor. Meestal vond ze dat wel fijn en hij deed het heel erg graag.

Elvira Solore

Nathan hoopte dat hij honger kreeg wanneer hij het eten zou ruiken en ze glimlachte. "Ik hoop het ook." Zei ze heel erg zachtjes tegen hem terug. Hij pakte haar weer vast en ze keek hem liefdevol aan. Hij was blij dat ze zo lief voor hem was, ze merkte aan hem dat hij het ook echt meende. "Natuurlijk, dat verdien je..." Klonk haar stem zacht tegen hem terug. Hij liet haar daarna los en glimlachend keek ze toe naar wat hij deed. Hij deed echt zijn best en ze waardeerde dat ook echt.


Koningin Fay Lahero

Het was zo lief van Stephen, ze vond het super fijn dat hij zijn best deed voor haar. Hij sloeg zijn arm om haar heen en hij zei dat hij haar straks wel wilde masseren, dan kon ze haar spanning een beetje kwijt. "Hmm... echt? Dat lijkt me heel erg lekker." Mompelde ze zachtjes.

Nathan Gerono

Zodra de pannenkoeken klaar waren zette hij ze op tafel neer. Daarna pakte hij de hand van Elvira vast en liet hij haar zitten. Hij gaf haar even een kusje en daarna ging hij zelf ook aan tafel zitten, het eten zag er heerlijk uit. Hij voelde zich weer een klein beetje ontspannen, als hij maar niet al te veel nadacht ging het wel. Hij moest er niet te veel bij stil staan. Dan zou hij zeker weer verdrietig worden en dat wilde hij juist niet. 'Eet smakelijk.' zei hij zachtjes, hij knipoogde nu zelfs even naar haar.

Koning Stephen Lahero

' Ja, natuurlijk wil ik dat doen, ik vind het ook helemaal geen straf. Het is heerlijk om jou aan te raken.' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij keek weer naar haar. 'Ik wil je nu wel een massage geven, dan laat ik daarna wel wat eten hier naar toe komen en dan eten we samen wat. Dat vind ik ook een heel stuk gezelliger, even samen zijn.' stelde hij haar voor. Dat was voor Fay ook wel even zo rustig.

Elvira Solore

Hij zette het eten op tafel neer en pakte daarna haar hand. Ze keek hem verwonderlijk aan door hoe hij was en keek hoe hij tegenover haar ging zitten. "Voor een seconde dacht ik dat je me ten huwelijk zou vragen." Lachte ze hem nu plagend toe. "Jij ook, eetsmakelijk Nathan." Ze glimlachte even breed door zijn knipoog en onder de tafel liet ze zachtjes haar tenen over zijn onderbeen heen glijden. Ze was echt gek op hem.

Nathan Gerono

Door wat ze nu zei staarde hij haar even verbaasd aan. 'Dat was ik niet echt van plan.... Maar als ik het ooit zou doen, dan zou ik er iets meer werk van maken.' zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht tegen haar. 'Zou je dat willen?' Vroeg hij nu voorzichtig. Hij wist niet of hij het zelf wel kon. Het was nooit echt iets voor hem geweest. Hij kreeg het benauwd van dat soort dingen. Net als van een zwangerschap. Maar trouwen was misschien niet zo erg. Hij werd uit zijn gedachten gehaald doordat hij een aanraking op zijn been voelde en daardoor keek hij haar meteen weer aan. Hij vond het heerlijk om uitgedaagd te worden.

Elvira Solore

"Nog meer?" Vroeg ze hem plagend, aangezien hij normaal nooit kaarsen aanstak en dit voor zijn doen al behoorlijk romantisch was. Hij vroeg of ze het zou willen, met hem trouwen.
"Ja, ik zou het wel willen, maar het hoeft van mij niet hoor." Zei ze hem zachtjes en ze glimlachte naar hem.
"Eet lekker." Ze knikte naar zijn nog onaangeraakte bord. Daarna ging ze door met haar voet en lachte hem plagend eventjes toe.


Koningin Esmeralda Fullbright

De volgende ochtend werd ze al ontzettend vroeg wakker, vol hoop dat het beter ging met Jay, dat hij zich weer goed voelde en dat ze zich geen zorgen over hem hoefde te maken... Ze keek hoopvol naar zijn gezicht en wachtte rustig af hoe hij wakker zou worden.

Nathan Gerono

'Ik wilde je gewoon laten merken dat ik je enorm waardeer.' zei hij zacht en lief tegen haar. 'Ik weet het niet, misschien komt er ooit wel een moment dat ik het heel erg graag wil. Nu vind ik het nog een beetje moeilijk.' zei hij zacht. Daarna zei ze ook nog eens dat hij moest gaan eten. Hij at ook meteen, het smaakte hem best wel goed, al had hij niet echt enorm veel honger. Ze ging door en daardoor keek hij haar kort uitdagend aan.

Koning Jay Fullbright

Hij werd langzaam wakker, hij had een flinke tijd geslapen, maar nu knipperde hij met zijn ogen en voelde hij zich een stuk beter. Hij keek direct in het gezicht van Esmeralda en hij glimlachte naar haar. Hij was nog wel een beetje moe, maar hij voelde zich beter en hij had het niet meer zo koud. 'Wat lig je schattig naar mij te kijken...' Plaagde hij haar nu een beetje. Daarna sloeg hij zijn armen om haar heen en hield hij haar dicht tegen zich aan.

Elvira Solore

"Dat vind ik fijn... echt, alles wat je voor me doet vandaag, ik ben zo blij met je, ik waardeer het zo erg." Klonk haar stem zachtjes tegen hem. Hij wist het niet, misschien kwam er een moment dath ij het wilde, maar nu vond hij het moeilijk. "Dat begrijp ik... Het maakt mij echt niet uit, zolang ik maar bij je kan zijn." Fluisterde ze hem toe. Dat was voor haar het belangrijkste. Hij begon wel te eten gelukkig en ze zag zijn uitdagend blik eventjes. Het liet haar glimlachen en langzaam gleden haar tenen over zijn schoot heen, steeds verder omhoog.

Koningin Esmeralda Fullbright

Eindelijk werd hij wakker, ze zag hem glimlachen en ze sloeg haar armen om hem heen. Hij plaagde haar en ze grinnikte. "Ik was aan het wachten tot je eindelijk wakker zou worden, wat duurde dat lang zeg...." Fluisterde ze en ze knuffelde hem stevig. "Voel je je al beter, Jay?" Vroeg ze zachtjes.

Nathan Gerono

Ze vond het fijn, ze vond alles fijn wat hij vandaag deed. 'Gelukkig, ik doe het graag voor je.' fluisterde hij. Ze begreep het, het maakte ook niet uit, zolang ze maar bij hem kon zijn. Dat kon, hij wilde haar echt niet verliezen. Haar tenen gleden steeds iets verder omhoog en daardoor kreunde hij nu zachtjes. HIj ademde diep in en hij zakte iets onderuit, zodat ze wat meer de ruimte had. Hij at zijn eten op en daarna keek hij haar weer aan, dit was echt wel even heel erg fijn.

Koning Jay Fullbright

'Hoe lang heb ik geslapen?' vroeg hij zachtjes aan haar. Ze wilde weten of hij zich beter voelde. 'Jawel. Een stuk beter, maar een beetje slapjes, dat nog wel heel erg. Ik ga maar even niet trainen, denk ik.' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Hij zoende haar daarna langzaam en hij hield haar stevig vast. 'Heb je je heel veel zorgen gemaakt?' vroeg hij aan haar.

Elvira Solore

Hij deed het graag voor haar. "Fijn. "FLuisterde ze tegen hem terug. Hij kreunde nu zacht door wat ze deed en daardoor keek ze nog uitdagender naar hem, dit vond ze leuk om te doen, heel erg leuk zelfs. Ze kreeg wat meer de ruimte van hem en daardoor ging ze langzaam verder, haar tenen gleden over zijn broek heen en ze plaagde hem uitdagend.


Koningin Esmeralda Fullbright

"Een dag en een nacht..." Klonk haar stem zacht toen hij vroeg hoelang hij geslapen had. Hij zei dat hij zich wel beter voelde, wat slap, hij ging ook maar even niet trainen. "Dat lijkt me heel verstandig." Zei ze hem met een glimlach. Ze werd weer langzaam gezoend en hij hield haar stevig vast. Ze sloot haar ogen en genoot ervan om in zijn armen te kruipen.
"Vreselijk veel..." Zei ze eerlijk toen hij vroeg of ze zich veel zorgen had gemaakt. "Er is ook nog wat gebeurd, Jay..." Ze beet even op haar lip, ze vond het naar dat ze hem nu weer verdrietig moest maken.

Nathan Gerono

Haar blik werd zo enorm uitdagend, dat vond hij wel heel erg leuk zo, dit gaf hem in ieder geval genoeg afleiding. Ze ging verder en hij sloot zijn ogen even om er van te genieten. Ze plaagde hem wel heel erg, maar dat maakte het juist leuk. Hij wilde er de tijd voor nemen, dan gaf het hem voor langere tijd afleiding en dat kon hij nu wel even gebruiken. 'Dit is heel fijn.' zei hij zachtjes en wat schor.

Koning Jay Fullbright

'Dat is best wel een tijdje, blijkbaar had ik het nodig.' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Het leek haar verstandig, hij dacht het ook, want hij voelde zich echt nog heel slap. Niet echt ziek, maar gewoon flink zwakjes. Ze had zich heel veel zorgen gemaakt en daarna zei ze dat er nog wat gebeurd was. Hij staarde haar meteen bezorgd aan. 'Wat dan? Iets ergs?' vroeg hij zachtjes. Was er misschien iets met zijn vader aan de hand?