Medieval Times

Het spel
Je speelt dus in de middeleeuwen. Er is een groot dorp dat behoort tot The White Castle, het grote goede kasteel dat vlak bij het dorp te vinden is. Je moet daarvoor een klein stukje door het bos en daar doemt dan een prachtig lichtgrijs kasteel voor je op. Nu is er ook nog een ander kasteel. The Black Castle die maar al te graag dit dorp wil bemachtigen, en dat doen ze niet op al te vriendelijke manieren....



Als je een van deze wil spelen moet je dat even aangeven bij extra ofzo, wel wil ik even zeggen dat als je koning of koningin speelt je dan echt actief moet spelen. Dus als je twee weken niet actief bent geweest heeft iemand anders de kans om die te spelen

Verder kun je nog van alles spelen:
- Burger
- Ridder
- Smid/bakker (in een dorp)
- Strijder
- ect...


Regels
- Je speelt in de middeleeuwen, dus ga geen dingen doen die niet in die tijd bestonden
- Typ lange stukjes waar je medespeler ook wat aan heeft
- ABN
- Het is lastig om van het ene kasteel bij het andere te komen. Je kan dus niet zomaar gaan overvallen of zo. Het wordt je echt wel lastig gemaakt dan

Het is nu hartje zomer in deze RPG, heerlijk warm en de zon schijnt fel. Dieren en eten zijn er in overvloed. Houdt het een beetje in de gaten in je post

Lijstje
Site-Naam:
Personage Naam:
Geslacht:
Leeftijd:
**Rang:
Kasteel: (Black Castle of White Castle)
Foto:

** Bijv Burger, beroep, ridder ect...

(als je een paard hebt)
Naam paard:
Ras:
Kleur: (bij Black Castle moét je paard zwart zijn!)
Geslacht:
evt Foto:
* Andere huisdieren:
(zelfde lijstje als paard invullen!)

Jay Fullbright

Hij deed Esmeralda pijn, daardoor nam hij weer afstand van haar. Hij wilde haar echt geen pijn doen. Ze zei dat ze van hem hield, dat ze voor altijd bij hem wilde blijven. Daardoor glimlachte hij een beetje. ‘Esmeralda, ik heb iets heel gemeens gedaan…’ zei hij zacht, hij keek langzaam van haar weg. Ze knikte toen hij vroeg of het zijn schuld was, maar daarna leek ze te aarzelen. Het kind leek niet op een normaal kindje, maar op een monster. ‘Hoe bedoel je?’ vroeg hij heel zacht. Hij pakte wel voorzichtig haar hand vast, hij wilde haar niet het gevoel nemen dat hij afstand van haar nam, dat deed hij juist niet. ‘Het spijt mij dat ik altijd zo doordram, ik weet dat je bang was om zwanger te worden… blijkbaar had je gelijk…’ fluisterde hij.

Koning Leroy Fullbright

Lolita herhaalde het ritueel dat ze vaker deed als hij dronk. Alle ramen gingen open en ze pakte de fles af. ‘Ik wil niet slapen en ik wil niet dat je mijn werk overneemt. Ik zou je eerst uit moeten leggen wat ik aan het doen ben, daar schieten we nu niets mee op…’ mompelde hij, terwijl hij rechtop ging zitten. Hij voelde opeens haar zachte lippen op zijn voorhoofd, waardoor hij duidelijk ontspande. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij trok haar naar zich toe. ‘Je gaat gewoon bij mij zitten, ik zal mijn mond dicht houden, maar je kan wel gewoon lekker tegen mij aan zitten en even ontspannen….’ Zei hij zacht. Hij streelde met zijn hand langs haar bovenarm terwijl hij haar aan bleef kijken, hij wilde niet dat ze iets voor hem ging doen nu, dat kwam morgen wel weer.

Esmeralda Samira

Hij begreep haar niet. Ze wist niet goed hoe ze het uit moest leggen, ze was in de war door wat ze gezien had. Ze slikte even en legde zijn hand op haar wang. Ze kuste zachtjes een van zijn vingers. Het speet hem dat hij altijd zo doordramde. “Ik denk dat het niet eens echt van jou was.” Probeerde ze weer fluisterend. “Ik denk dat het in me groeide door die vloek… dat ik daarom zo gemeen werd…” Ze slikte opnieuw, dit keer nog moeizamer. “Ik voel nu niet meer die woede of het idee om jou of mama pijn te doen…” Mompelde ze verder tegen hem. Ze hoopte maar dat hij het begreep en ze sloot haar ogen in afwachting.


Lolita Samira

Ze zuchtte diep door zijn mompelende woorden. Soms kon ze zich vreselijk aan Leroy irriteren, vooral als hij zich gedroeg als een klein kind. Toch zei ze niets tegen hem. Wanneer hij zijn armen om haar heen sloeg, brak ze opnieuw. Ze snikte zachtjes en kroop naast hem op de grote bank. Ze wilde even niet praten, ze wilde bij hem zijn en getroost worden, ze wilde niets liever dan getroost worden door Leroy. Ze vond het vreselijk dat ze haar dochter zo had gezien, alleen al de blik in haar ogen toen ze haar vond… Het deed haar echt ontzettend veel.

Jay Fullbright

Hij voelde de zachte lippen van Esmeralda op zijn vingers, waardoor hij diep inademde. Hij kwam weer bij haar op de rand van het bed zitten, hij zou bij haar blijven. Hij zou niet meer weglopen, hij vond het nu echt achterlijk van zichzelf. Ze zei dat ze dacht dat het niet eens echt van hem was, daardoor spande hij direct aan. Was het dan toch van zijn vader? Meteen werd zijn idee uit de wereld geholpen doordat ze verder vertelde wat ze dacht. Het kwam door de vloek. Het zou wel haar gedrag verklaren. ‘Ga je nu niet meer zo doen?’ vroeg hij heel zacht. Hij hoopte dat het over was. ‘Het spijt mij heel erg dat ik je sloeg en dat ik weg liep… dat had ik niet moeten doen…’ zei hij zacht. ‘Ik heb met Chayenne gezoend, Esmeralda. Ik was zo boos op je en ik wilde zo graag iets nieuws proberen, het spijt mij echt. Ik zal het echt nooit meer doen, ik wil bij jou blijven, altijd…’ voegde hij er langzaam aan toe.

Koning Leroy Fullbright

Hij wist dat Lolita zich dood moest ergeren aan hem, dat deed ze altijd als hij gedronken had, maar het was even niet anders, hij probeerde het wel een beetje goed te maken door er wel voor haar te zijn. Hij voelde haar breken in zijn armen, meteen hield hij haar heel dicht tegen zijn lichaam aan. ‘Rustig maar, ik ben nu bij je, wat er gebeurd is, gaat niet nog eens gebeuren. Het is over nu, Esmeralda komt er boven op en je hebt geweldig voor haar gezorgd…’ fluisterde hij. ‘Ze kan zich geen betere moeder wensen. Echt niet. Ik weet zeker dat ze heel erg trots op je is. Ik ben dat in ieder geval wel. Ik ben echt ontzettend trots op jou, Lolita…’ zei hij zacht, maar in zijn stem klonk wel de kracht, hij meende het echt. Hij was heel erg trots op haar, hij was nog veel trotser dat ze vanaf nu altijd aan zijn zijde zou staan. Hij kon zich geen betere en krachtigere vrouw wensen.

Esmeralda Samira

Jay vroeg haast niet verder over hoe ze het wist en waar ze het idee vandaan haalde, dat betekende dus dat hij haar geloofde en daar was ze heel erg blij mee. Hij vroeg haar of ze nu niet meer zo ging doen en ze schudde haar hoofd een beetje. Het speet hem heel erg dat hij haar had geslagen en dat hij weg was gelopen. “Het is al goed…” Mompelde ze tegen hem. Daarna vertelde hij dat hij met Chayenne had gezoend. Ze kreeg weer tranen in haar ogen, maar ze knipperde die weg. Dit moest ze accepteren, ze had namelijk precies hetzelfde bij zijn vader gedaan. Toch had ze er wel heel erg veel moeite mee. “Maar… Jay… ik kan je een tijdje niet geven wat je wil… ik wilde het nooit toegeven, maar ik ben altijd heel erg bang geweest, ook al wist ik dat je me geen pijn deed…” Haar stem trilde en beefde en ze keek hem diep in zijn ogen aan.


Lolita Samira

Ze werd dichtbij Leroy gehouden en ze kroop helemaal bij hem weg. Hij gaf aan dat hij trots op haar was en dat gaf haar toch deels wel een goed gevoel. Ze hoopte alleen zo erg dat haar dochter het ook kon waarderen, dat ze weer een beetje normaal zou reageren. Ze hoopte gewoon op een normale dochter, met wie ze leuke dingen kon doen. “Ik hou van je, zelfs als je zoveel gedronken hebt. Ik ben er heel erg blij mee dat je zo goed je best voor me doet.” Fluisterde ze heel erg zacht tegen hem. Ze hoopte voor Leroy dat het ooit een keer goed ging tussen hem en zijn zoon, maar ze spraken elkaar alleen als er onduidelijkheden waren en dat was natuurlijk niet echt bevorderlijk voor hun relatie…

Jay Fullbright

Ze zei dat het al goed was, al wist hij echt wel dat het niet goed was. Hij moest dat niet vaker doen, hij moest er voor haar zijn. Hij moest heel erg lief voor haar zijn en haar vertrouwen geven. Zodra hij gezegd had dat hij met Chayenne gezoend had, zag hij de tranen in de ogen van Esmeralda. ‘Het spijt mij heel erg… ik ga het echt niet nog een keer doen…’ fluisterde hij met trillende stem. ‘Ik wilde je helemaal geen pijn doen, ik was gewoon heel erg in de war…’ mompelde hij nog. Ze zei dat ze hem een tijdje niet kon geven wat hij wilde. Dat ze het niet toe had willen geven, maar dat ze altijd heel bang was, ook al wist ze dat hij haar geen pijn deed. Hij bleef haar strak aankijken, hij boog voorzichtig naar haar toe en hij drukte heel kort zijn lippen op die van haar. ‘Je had gewoon eerlijk kunnen zijn… ik wil je alleen maar helpen…’ zei hij zacht. Hij wilde eigenlijk vragen hoe lang ze dacht dat het ging duren, maar hij wilde niet ongeduldig overkomen. Hij slikte even, hij vond dit allemaal best wel moeilijk. Hij wilde niet dat ze bang was, maar hij wist ook dat zijn gevoelens heel sterk waren. Hij had niet voor niets met Chayenne gezoend. Als het aan hem had gelegen was er nog wel meer gebeurd. Toch was Esmeralda degene waarmee hij oud wilde worden. Hij wilde niet nu al hun relatie kapot maken.

Koning Leroy Fullbright

Lolita zei dat ze van hem hield, zelfs als hij gedronken had. Daardoor glimlachte hij. ‘Ik zal altijd mijn best voor je doen. Ik weet dat je liever hebt dat ik niet drink, maar ik kon nu echt even niet anders… ik wil niet dat je je daar rot door voelt, ik ben er namelijk nog steeds voor je. Ik kan nog steeds nadenken, misschien iets langzamer, dat wel. Ik hou heel erg veel van je en je kan altijd bij mij terecht voor troost…’ zei hij zacht. ‘Ik ben gewoon heel erg ondersteboven van hoe Jay doet. Ik had het niet verwacht en ik kan mij er ook niet bij neerleggen, ik weet niet hoe ik met hem om moet gaan… ‘ zei hij zacht. Zodra er iets was waar hij geen invloed op had, zoals Jay, werd hij onrustig. Al helemaal als het om zijn zoon ging, want hij hield zielsveel van hem. Dat juist Jay degene was die hem nu klappen gaf, was alleen nog maar pijnlijker, juist omdat hij Jay zelf geen pijn wilde doen.

Esmeralda Samira

Het speet Jay gelukkig heel erg, hij wilde haar helemaal geen pijn doen en was gewoon wat in de war. Ze legde haar hoofd een beetje tegen hem aan. “Het spijt me echt dat ik je zo in de war hebt gemaakt.” Fluisterde ze met een hese en zachte stem. Hij bleef haar strak aankijken en langzaam boog hij zich naar haar toe. Hij drukte zijn lippen op de hare en ze slaakte een opgeluchte zucht, het voelde nog steeds heel erg goed en heel erg fijn. Ze had het gewoon eerlijk tegen hem kunnen zeggen, want Jay wilde haar alleen maar helpen. Ze sloot haar ogen. “Ik kon het niet… jij wilde het zo graag. Ik kon niet tegen je zeggen hoe bang ik was. Ik deed het voor jou, jij kon niet langer wachten.” Mompelde ze en ze zakte weer weg in haar kussens.


Lolita Samira

Hij was zo vreselijk leuk en lief voor haar, soms kon ze het haast niet geloven, soms wachtte ze erop dat de bel stuk zou klappen en dat het in een klap zou veranderen. Toch was dat nog steeds niet gebeurd. Het was nog steeds als een droom voor haar. Leroy had haar nog geen een keer echt pijn gedaan nu ze bij hem was. Nu ze zijn vrouw wilde worden, had hij haar nog niet fout behandeld. Al was hun relatie natuurlijk ontzettend beladen door alle problemen die er waren, toch vond ze het fijn bij hem te zijn. “Je hebt wel snel geleerd hoe je iemand moet troosten.” Zei ze zacht en lief tegen hem. Hij was ondersteboven door Jay, ze begreep heus wel dat het de reden was dat hij zoveel dronk, maar fijn vond ze het niet. Toch was ze niet boos op hem geworden dit keer. “Het is gewoon heel erg vervelend dat jullie elkaar alleen spreken wanneer er iets aan de hand is. Dat zorgt sowieso voor een negatieve sfeer.” Mompelde ze tegen hem en ze streek over zijn gezicht.

Koning Leroy Fullbright

'Ik doe mijn best, ik wil alles gewoon graag goed doen...' Zei hij tegen haar. 'Jay en ik hebben nou eenmaal een beetje een rare band. Ik ben er nooit echt voor hem geweest en nu weet ik niet hoe ik met hem om moet gaan. Ik had dit niet verwacht. Eigenlijk wilde ik nooit kinderen...' Mompelde hij zacht. Dat liet hem meteen weer denken aan iets anders wat hij in zijn hoofd had. 'Lolita, ben je niet bang dat je misschien weer zwanger wordt?' Vroeg hij aan haar. Hij wist niet of ze daar zelf al over nagedacht had, maar hij wel. Als hij heel eerlijk was zou hij het niet eens echt erg vinden. Hij vond de zwangerschap zelf niet leuk, want hij vond een zwangere vrouw gewoon niet aantrekkelijk, maar een kind van hem en Lolita, dat leek hem niet zo erg. Hij legde zijn hoofd wat tegen haar aan en hij streelde met zijn vingers langs haar warme hals. 

Lolita Samira

“Dat weet ik, lieverd, maar ik vind het niet erg als het een keertje fout gaat.” Fluisterde ze tegen hem en ze gaf hem zacht een kusje op zijn wang. Daarna kroop ze weer lekker in zijn armen. “Dat weet ik, misschien leren jullie het ooit nog om met elkaar om te kunnen gaan. Ik hoop het echt. Het zou goed voor jullie zijn.” Leroy zei dat hij nooit kinderen wilde. “Maar voel je je nu niet trots op Jay?” Vroeg ze zacht aan hem. Hij vroeg aan haar of ze niet bang was om misschien opnieuw zwanger te worden en ze schudde haar hoofd. Ze had er eigenlijk nog nooit echt aan gedacht, het had alleen de hele tijd in haar hoofd gezeten toen ze alleen bij Esmeralda was geweest. “Ik vind kinderen leuk en ik zou graag een kind van jou willen hebben, dat lijkt me echt heel erg fijn. Toch denk ik dat ik er al wel te oud voor ben.” Gaf ze aan. Ze glimlachte een beetje.

Koning Leroy Fullbright

'Weet ik wel, ik kan daar zelf gewoon niet zo goed tegen. Ik wil alles goed doen. Anders voel ik mij rot...' Zei hij tegen haar, op zachte toon. Toen ze daarna zei dat ze wel een kind van hem wilde, maar dat ze dacht dat ze te oud was, glimlachte hij een beetje. 'Zo oud zijn we helemaal nog niet...' Was zijn reactie. Het viel eigenlijk nog wel mee. Soms voelde hij zich verschrikkelijk oud omdat de kinderen al zo snel opgroeiden, maar hij had dan ook wel heel jong kinderen gekregen. 'We doen het in ieder geval vaak genoeg...' Zei hij plagend. De kans zat er waarschijnlijk nog wel in. Alleen de zwangerschap was echt een nadeel. Jammer dat dat zo lang duurde. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij sloot zijn ogen. 'Ik hou zo veel van je... ' mompelde hij tegen haar huid aan. 'Zielsveel... Ik hoop dat wij voor altijd samen zullen zijn... Ik heb mij nog nooit zo goed gevoeld bij iemand...' 

Lolita Samira

Hij voelde zich anders rot als hij iets verkeerds deed en ze glimlachte een beetje naar hem. “Ach… Leroy… “Mompelde ze zachtjes tegen hem, aangezien ze het echt niet erg vond als hij iets verkeerds deed. Hij gaf aan dat ze echt nog niet zo oud waren. “Ja, oké, het valt inderdaad ook nog wel mee.” Gaf ze toe. Ze streek weer langs zijn gezicht en glimlachte een beetje. Een grotere glimlach brak door op haar gezicht wanneer hij aangaf dat ze het er wel vaak genoeg voor deden. “Het zou kunnen…” Zei ze nu tegen hem, wat peinzend. “Zou jij het willen?” Vroeg ze nu aan hem, wat voorzichtig. Ze voelde zijn lippen in haar hals en ze zuchtte even genietend. “Ik hou ook echt zielsveel van jou, Leroy, ik wil voor altijd bij je blijven, niets liever dan dat.”

Koning Leroy Fullbright

Hij wist wel dat Lolita het niet zo erg vond als hij fouten maakte, gelukkig maar, anders zou hij het nu al opgeven, want hij wist dat er echt nog veel meer problemen zouden komen. Het was nou eenmaal zo, zijn leven ging nooit zonder problemen. Lolita zei dat het inderdaad nog wel mee viel, waardoor hij grijnsde. ‘Soms gaan we ons gewoon oud gedragen, omdat er al zo veel in ons leven gebeurd is. Maar dan realiseer ik mij dat we eigenlijk helemaal niet zo oud zijn. Het is toch niet zo gek dat we ons als verliefde tieners gedragen…’ zei hij met een grote grijns op zijn gezicht. Ze vroeg of hij het zou willen, een kind. Hij hoorde haar zuchten, hij wist heel goed dat ze dit heel lekker vond, daarom kon hij er ook uitstekend gebruik van maken. Ze hield ook heel erg veel van hem, zielsveel. Ze wilde bij hem blijven, ze zouden samen blijven, want hij zou ook altijd bij haar blijven, wat er ook gebeurde. Ze zouden overal wel uitkomen. ‘Ik denk dat ik voor het eerst in mijn leven kan zeggen dat ik wel een kind zou willen…’ zei hij zacht tegen haar. ‘Bij ons heb ik echt het gevoel dat het geweldig zou zijn. Bij de geboorte van Jay en Leria had ik dat niet. Ik vond het afschuwelijk. Ik vond het vreselijk dat Candice zwanger was, ik was doodsbang om haar aan te raken en ik zag haar eigenlijk het liefste niet…’ zei hij zacht. ‘Nu ben ik natuurlijk wel blij met mijn kinderen, maar het is toch anders. Een kind van ons samen lijkt mij geweldig…, het is alleen de zwangerschap waar ik tegenop zie...' mompelde hij.

Lolita Samira

Ze glimlachte gelukkig naar hem wanneer hij vertelde dat dit voor het eerst van zijn leven was wanneer hij een kind wilde. Ze knuffelde hem vrolijk en trok hem tegen haar aan. “Oh, je bent echt een schat.” Zei ze tegen hem. “Het zou een liefdeskindje zijn.” Glimlachte ze hem toe. Ze drukte haar lippen zachtjes op die van hem en zoende hem liefdevol. “De zwangerschap is misschien wat vervelend, maar het betekent niet dat we geen seks meer kunnen hebben.” Zei ze met een ondeugende blik in haar ogen. “Misschien op het laatst niet meer, maar een hele lange tijd wel hoor.” Lachte ze hem toe. “Zie het als iets moois, het is fantastisch dat er zo een kindje groeit en zich ontwikkelt.” Fluisterde ze hem toe en ze streek zachtjes langs zijn nek.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat hij een schat was en hij werd door haar geknuffeld. Daardoor stond er weer een glimlach op zijn gezicht. ‘Jij bent een schat, daar steek je mij mee aan. Dan word ik het vanzelf ook,’ zei hij plagend. Hij werd zacht door haar gezoend, waar hij teder in mee ging. Het ging echt steeds beter, eerst had hij dit niet eens kunnen doen, maar nu lag er ook van zijn kant zo veel gevoel in. Ze zei dat de zwangerschap vervelend was, maar dat ze wel seks konden hebben, alleen op het laatste niet meer. ‘Gelukkig maar. Denk je dat ik al die tijd zonder zou kunnen?’ vroeg hij haar grijnzend, al werd zijn blik daarna vrij snel serieuzer. ‘Ik geloof dat het meer het idee is. Vanaf het moment dat ik hoorde dat Candice zwanger was, kon ik het gewoon niet meer. Ik weet niet precies waarom…’ mompelde hij. Ze zei dat hij het als iets moois moest zien, waarschijnlijk zou dat nu ook beter gaan. ‘Dat zag ik toen niet. Ik vond het echt verschrikkelijk. Het was niet echt wat ik wilde…’ gaf hij toe, al wist Lolita dat ook wel. Hij voelde haar zachte aanraking langs zijn nek en hij ademde diep in. ‘Lolita…’ begon hij zacht, weer op serieuze toon. ‘Ik heb een beetje een naar voorgevoel over deze winter…’ maakte hij zijn zin af.

Reth Kingston

Trots zat hij op zijn nieuwe troon. Hij overzag zo alles en keek met een kalme blik in de rondte. Dit had hij toch behoorlijk goed voor elkaar gekregen zo. Het was hem gelukt om koning te worden en het stond hem goed vond hij. Er stond een schuin lachje rond zijn lippen. De oude koning en koningin hingen daar prachtig aan de poort, hun kleine dochtertje diende hem nu als dienstmeid. Hij had het ding alleen nog maar horen huilen. Toch genoot hij van haar gehuil. Het gaf hem het idee dat hij gevreesd werd en dat voelde fantastisch. Hij sloeg zijn ene been over de andere heen en kneep zijn groene ogen samen. Hij zat daar vol trots en dacht na over wat hij wilde. Het kasteel en het bijbehorende dorp moesten sidderen onder zijn bevel. Hij kreeg er nu al kippenvel van als hij eraan dacht, het leek hem verrukkelijk. Ze zouden hem aanbidden, hem zien als god. Dat stond hem wel aan.





Lolita Samira

“Zie je, dat bedoel ik nou, je praat zo lief tegen me. Dat heb je nooit echt gedaan, ik denk dat het komt omdat je nu eindelijk echte liefde voelt. Het verandert je toch een beetje.” Zei ze nu met een serieuze blik in haar ogen en ze streek door zijn haren heen. De zoen voelde weer goed, het begon langzaam normaal te worden om hem op die manier te zoenen. Dat was wel een heel prettig idee. Ze had het gevoel dat ze eindelijk iets goeds deed. “Nee, dat weet ik wel zeker.” Plaagde ze hem terug, zo lang kon hij niet zonder seks, dat wist ze ook wel heel erg goed van hem. Zo was Leroy en dat accepteerde ze ook echt. “Als ik zwanger word, zal ik het je laten zien, ik zal je alle fijne en mooie dingen laten zien. Het zou onze band juist nog sterker moeten maken. Als dat al mogelijk is.” Ze glimlachte gemeend naar hem, ze had zoveel vertrouwen in hun relatie dat het haast niet kapot kon gaan. Hij begon ineens heel erg serieus te worden. Hij had een naar voorgevoel over de winter. “Hoe komt dat, weet je dat?” vroeg ze zacht aan hem.

Koning Leroy Fullbright

‘Ik denk ook dat dit gewoon is wat ik nodig had. Ik voel mij ook goed, Lolita. Ik weet dat er momenten zijn dat ik mij echt afschuwelijk voel, maar er zijn steeds meer momenten dat ik echt gelukkig ben. Zoals nu. Ik ben hartstikke gelukkig met jou, elke keer als ik je zie word ik vrolijk. Dat heb ik nog nooit gevoeld…’ zei hij. Ze zei dat ze wel zeker wist dat hij niet zo lang zonder kon, daardoor kwam er weer een grijnsje op zijn gezicht te staan. ‘Ik denk niet eens een maand…’ zei hij. Het was maar goed dat hij nooit zo lang weg hoefde, als dat ooit wel nodig was, zou hij Lolita wel meenemen. Door wat ze daarna zei, keek hij haar weer helemaal gelukkig aan. Zo klonk het echt als iets geweldigs. Heel anders dan hoe hij het toen ervaren had. Toen hij serieuzer werd, werd Lolita dat ook. Ze vroeg hoe het kwam, hij haalde zijn schouders op. ‘Ik weet het niet precies. Ik had het ook toen Luna de troon over nam, toen voelde het van te voren ook niet goed… Misschien heb ik dat gevoel wel gewoon als er iets dreigends in de lucht hangt. Ik heb het idee dat het een hele zware winter gaat worden…’ zei hij. Hij wist niet precies waarom het was, het was gewoon een wat onrustig gevoel. ‘Maar daar wil ik nu nog even niet aan denken, dat maakt mij namelijk wel ongelukkig en ik wil niet ongelukkig zijn…’ fluisterde hij. Hij drukte zijn lippen weer in haar hals en hij streelde zacht met zijn hand over haar lichaam heen.

Lolita Samira

Hij kon niet eens een maand zonder en daardoor lachte ze. “Ik hoop dat een maandje wel moet lukken, als ik misschien straks zwanger ben, dan zijn het ongeveer vier weken waarin we niets kunnen. “ Zei ze nu serieus tegen hem. Ze hoopte wel dat hij het zich besefte en dat hij ook rekening met haar hield. Hij kreeg een gelukkige blik in zijn ogen en het was fantastisch om hem zo te zien. Haar ogen begonnen te glinsteren. Hij wist niet precies wat het was, maar hij had er een naar gevoel over. Hetzelfde als toen Luna de troon overnam. “We zullen het wel zien, Leroy.” Zei ze zacht tegen hem. “We kunnen dit wel aan, ik zal je altijd steunen.” Glimlachte ze hem bemoedigend toe. Hij wilde alleen er nu niet aan denken en wilde ook niet ongelukkig zijn. Zijn lippen waren opnieuw in haar hals te vinden en ze genoot van zijn zachte en warme vingers over haar huid.


Koning Reth Kingston

“Oké! Genoeg gelanterfant.” Klonk zijn luide stem plotseling. Iedereen staakte waar hij mee bezig was en Reth kwam omhoog uit zijn troon. Hij stapte langzaam het opstapje af waar de troon op stond. Zijn passen klonken luid in de grote zaal. “Ik wil alle dienstmeisjes hier.” Gromde hij nu. Hij wilde alleen de knapste meisjes in zijn bediening, de rest hoefde hij niet. Er ontstond een kleine chaos en niet zo heel erg veel later stonden er een hoop meisjes op een rij voor zijn neus. Het dochtertje van de koning en koningin stond als eerste. Hij wilde haar houden. Ze was bovendien nog behoorlijk knap op. “Droog je tranen. Ze maken je lelijk.” Hij gaf haar een klein tikje tegen haar wang en Chayenne veegde meteen met haar mauwen langs haar wangen. Ze werd wel gesteund door al het personeel, toch was ze vreselijk bang, ze had gezien hoe haar ouders werden vermoord op brute wijze, het was vreselijk en het liefste was ze zelf ook dood. Daarna mocht ze gaan, ze was nu één van zijn dienstmeisjes. Het meisje liep naar haar eigen kamer, ze rukte aan de deur, maar die gaf niet mee. Haar kamer was haar kamer niet meer. Ze werd door een paar wachters meegenomen en ze zei wat gehaast dat ze pen en papier wilde hebben. Het werd haar gegeven en ze begon vluchtig wat te schrijven, steeds over haar schouder kijkend of die rare man niet achter haar aankwam. Ze schreef naar de vader van Jay en vertelde in het kort wat er gebeurd was en of hij er alsjeblieft iets aan kon doen. Ze stuurde de brief weg naar Black Castle. Er werd een ijselijke gil te horen wanneer ze het kamertje weer uit liep en gehaast ging ze op de trap staan, zo kon ze naar beneden kijken, naar de troonzaal. Er werd net een dienstmeisje vermoord en ze keek er geschrokken naar. Het personeel rees zachtjes op in geroezemoes. De nieuwe koning gaf een harde brul. “STILTE.” Chayenne dook wat ineen door zijn harde stem.

Koning Leroy Fullbright

Door wat Lolita zei, veranderde zijn blik duidelijk. Een maand? In zijn ogen was dat een eeuwigheid. Een maand was echt vreselijk lang. ‘Dat gaat vast wel lukken,’ zei hij glimlachend tegen haar, ook al was hij daar helemaal niet zeker van. Het zou hem helemaal gek maken. Ze zei dat ze het wel zouden zien, daarmee was het onderwerp voor hem ook afgesloten. Hij wist dat ze hem zou helpen, maar dat zou nooit alle problemen kunnen voorkomen. Hoe veel hulp hij ook had, het zou zwaar blijven. Hij trok Lolita voorzichtig bij hem op schoot, zijn handen gleden over haar rug heen. ‘Je bent zo mooi…’ mompelde hij zacht, daarna drukte hij zijn lippen op die van haar. De zoen was duidelijk anders, nu wilde hij meer. Hij trok de rits van haar jurk naar beneden, zijn handen gingen direct over haar huid heen. Toen er opeens geklop op de deur te horen was, spande hij duidelijk aan. ‘Ik heb even geen tijd…’ riep hij, daarna drukte hij zijn lippen weer in de nek van Lolita. ‘Maar hoogheid, het is echt dringend…’ sprak de wachter, waardoor Leroy zacht vloekte. Hij liet Lolita weer naast hem zitten, hij haalde een hand door zijn haren heen en daarna liep hij naar de deur. Hij opende de deur een klein beetje, de wachter had alleen een brief. Hij pakte de brief aan en hij gooide de deur direct weer dicht. Het nare voorgevoel werd alleen maar erger. Hij voelde zijn hartslag omhoogschieten terwijl hij de brief openvouwde. Er stond niet veel geschreven, maar het was genoeg om hem de schrik van zijn leven te geven. Hij voelde zijn hart in zijn keel kloppen en de brief trilde in zijn handen.

Lolita Samira

Hij ging nu gewoon zitten op de bank en trok haar bij zich op schoot. Ze voelde zijn handen over haar rug en ze genoot er met volle teugen van. Ze kuste hem terug en merkte dat hij dit keer verlangde naar meer, ze vond het absoluut niet erg, ze wilde wel. Ze wilde eigenlijk altijd, vooral met Leroy, elke keer was anders bij hem. Er werd aangeklopt en haar handen waren al bij haar rits om die dicht te maken, toch zei Leroy dat hij geen tijd had. Ze liet haar handen weer zakken en streek over zijn borst heen. Ze voelde de lippen van Leroy in haar nek en sloot haar ogen, toch was het dringend en hij zette haar naast zich neer op de bank om vervolgens vloekend naar de deur te lopen. Ze lachte zachtjes. Er werd een brief aangepakt en ze zag Leroy duidelijk schrikken. Ze liep naar hem toe en ging achter hem staan. Zachtjes drukte ze haar lippen in zijn nek. “Wat is er aan de hand?” Vroeg ze hem zachtjes.

Koning Leroy Fullbright

Lolita ging achter hem staan, hij voelde haar warme lippen in zijn nek. Elke andere keer zou hij niet aarzelen en meteen weer al zijn aandacht aan haar besteden, maar nu was het anders. ‘Ik heb niet zo’n zin meer…’ mompelde hij. Het was een zin die hij eigenlijk vrijwel nooit zou gebruiken. ‘Dit moet je lezen,’ zei hij met trillende stem, terwijl hij haar de brief aangaf. Hij liep zelf meteen weg, naar het raam. Zijn blik ging naar de fles met drank, zijn handen begonnen nog erger te trillen. Hij wilde niets liever dan veel drinken en doen alsof dit allemaal niet waar was. Maar hij deed het niet. Hij moest helder blijven, juist nu. Hij moest helder nadenken en alles op een rijtje zetten, voor zo ver dat ging op dit moment. Hij was al ontzettend wazig door de drank en opgefokt door wat er allemaal gebeurde. Zijn hartslag bleef vreselijk hoog, hij merkte dat hij vlekken begon te zien, daardoor greep hij zich vast aan de vensterbank.

Koning Reth Kingston

Hij had één van de dienstmeisjes met een koele blik vermoord, nu keurde hij de rest alsof hij vlees keurde. Hij streek langs hun gezicht en af en toe streelde hij nog wat meer. Hij stond nu tegenover een meisje wat vreselijk lelijk was. Hij sprak haar toe en vroeg haar op een minachtende toon waarom ze was gekomen, ze was geen dienstmeisje in zijn ogen. Ze was te lelijk voor woorden. Hij zette het zwaard tegen haar keel aan tot hij een schreeuw hoorde. Het was het kleine prinsesje. “Blijf van ze af!” Schreeuwde het meisje nu, ze was dus toch pittiger dan hij ooit had verwacht. “Waarom zou ik?” Zei hij kalm. Chayenne stond hijgend en razend voor hem. “Nu mijn ouders er niet meer zijn is dit mijn kasteel! Niet dat van jou. Ik beslis wat er gebeurd.” Zei ze met een overslaande stem tegen hem. Hij streek nadenkend langs zijn kin en bleef haar aankijken. “Probeer me maar tegen te houden.” Er kwam weer een schuin glimlachje rond zijn lippen en hij zwaaide met zijn zwaard en hakte zonder al te veel problemen het hoofd van het lelijke dienstmeisje eraf. Het hoofd rolde over de grond en haar lichaam zakte langzaam in elkaar. Chayenne keek er met grote ogen naar. Hij boog zich nu naar haar toe en zijn neus raakte bijna die van haar. “Mondje dicht, klein krengetje, of je hangt alsnog.” Siste hij haar toe. Zijn groene ogen schoten vuur. Chayenne hakkelde wat en hij ging gewoon weer verder met het keuren van de dienstmeisjes.


Lolita Samira

Hij had niet zo’n zin meer, ze keek hem vol verbazing aan en pakte de brief aan uit zijn trillende handen. Ze keek nog heel even naar Leroy, maar daarna was haar blik op de brief gevestigd. Ze las hem, het was een wanhopige brief, geschreven door Chayenne. Ze schrok zich rot, wie had ooit verwacht dat dit ging gebeuren? Stephen en Felicia waren zulke lieve mensen… ze hadden zo hun best gedaan voor Leroy toen hij het nodig had. Ze legde stilletjes de brief weg en liep naar Leroy toe. “Voorzichtig.” Fluisterde ze zachtjes tegen hem en ze trok hem tegen haar aan. “We moeten haar daar weghalen…” Zei ze meteen. Het arme kind was doodsbang, dat was heel erg duidelijk uit de brief van het meisje.

Koning Leroy Fullbright

Lolita kwam naar hem toe en zei dat hij voorzichtig moest doen, maar hij had het gevoel dat dat niet meer mogelijk was. Dit was het ergste wat op dit moment kon gebeuren, behalve dan dat hij Lolita zou verliezen. Dat zou nog erger zijn. Stephen en Felicia waren dood. Alles waar Kayton ooit voor gevochten had was weg. Hij had nog zo beloofd dat hij er voor zou zorgen dat het goed zou blijven gaan. Zijn ademhaling versnelde en zijn huid werd klam van het zweet. Lolita zei dat ze haar daar weg moesten halen. ‘Dat weet ik, maar dat gaat niet zomaar. Als ik dat doe, is het oorlog. Meteen. Als het nu oorlog is, zal het een verschrikkelijke chaos worden. Zeker omdat de winter er aan zit te komen. Dat wil ik niet. Ik weet sowieso niet wat die gast wil. Misschien wil hij wel geen oorlog, misschien wel. We kunnen er niet zomaar mensen heen sturen, dat kan ik echt niet doen…’ sprak hij met trillende stem op snel tempo. Hij zou wel een brief sturen en daarin om verduidelijking vragen. Wat waren de bedoelingen van die man? Het kon niet goed zijn, dat was hem ook wel duidelijk. Hij had alleen geen idee wat hij van plan was met Black Castle. Hij voelde steken door zijn borstkas trekken en hij greep zich vast aan Lolita, terwijl hij zijn ogen dichtkneep. Hij stond duidelijk te wankelen op zijn benen.

Lolita Samira

Ze sloot haar armen om hem heen en hield hem heel erg dichtbij haar. Ze merkte wel dat hij het hier heel erg moeilijk mee had, dat had ze zelf ook. Ze vond het vreselijk, hoe kon dit ooit gebeurd zijn? Ze dacht altijd dat op White Castle alles goed voor elkaar was. Leroy begon te praten. Ze haalde diep adem, hij dacht echt als een koning, zij dacht alleen aan het welzijn van het kleine meisje. Het zou meteen oorlog zijn, dacht Leroy, ze knikte langzaam, daar had hij misschien ook wel gelijk in. Ze konden en alleen niet zomaar iemand heen sturen. “Misschien moet je hem schrijven?” Opperde ze zachtjes. “Misschien kunnen we Chayenne hier krijgen in ruil voor iets wat hij misschien wil hebben.” Stelde ze aarzelend voor. Ze merkte dat Leroy zich aan haar vastgreep en ze hield hem nog steviger vast. “Rustig, lieverd, alsjeblieft…” Fluisterde ze zacht, hier was ze echt heel erg bang voor, dat Leroy ooit wat zou overkomen. Dat kon ze niet hebben. Ze drukte haar lippen op zijn voorhoofd. “Rustig, denk aan jezelf.” Ze slikte even.

Verzin eens een leuk personage nikky! Hahah

Koning Leroy Fullbright

Lolita noemde alle dingen op die hij zelf ook al bedacht had, daarna zei ze dat hij rustig aan moest doen en dat hij aan zichzelf moest denken. Maar dat kwam nu even op de tweede plek. Hij vond het rijk belangrijker dan zichzelf. Hij kon ook niet anders. ‘Ik moet even zitten…’ bracht hij trillend uit, hij liet zich moeizaam op de bank zakken en hij sloot zijn ogen. Hij trok Lolita meteen naar zich toe, hij werd sneller rustiger als hij haar lichaam tegen zich aan voelde. Het had gewoon een kalmerend effect op hem. ‘Ik ga hem inderdaad schrijven, maar ik ben bang dat hij Chayenne wil ruilen tegen mijn samenwerking…’ zei hij. Het kon best zijn dat hij Chayenne alleen wilde geven als Leroy zou samenwerken of in ieder geval af zou zien van een aanval. Hij wist dat hij Chayenne eerst terug moest krijgen, maar daarna zou hij uiteindelijk toch gaan nadenken over een aanval. Hij wilde White Castle terugveroveren, ten koste van bijna alles. Hij ging die gast daar niet zijn gang laten gaan, dat kon hij gewoon niet.


Je weet hoe slecht ik daar in ben! Wat voor personage moet ik maken?

Lolita Samira

Hij moest even gaan zitten en ze liet zich meteen naast hem op de bank zakken en hield hem dicht tegen haar aan. Ze legde zijn hoofd voorzichtig tegen haar borst en ze streek kalmerend over zijn arm. Hij ging inderdaad schrijven. Gelukkig maar. Het was een goede keuze. “Je kunt altijd onderhandelen met hem, denk ik. Misschien dat hij wel iets anders wil, je weet het allemaal niet van te voren, Leroy…” Fluisterde ze hem toe. “Hij moet in ieder geval gestopt worden, dit is echt gruwelijk.” Ze huiverde even.


Iemand die veel met het kasteel te maken heeft, of gewoon Carmen? Dat kan ook. Gaat ie Ricardo wel vermoorden ofzo (A)