Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Stephen kwam na een tijdje binnen en zei dat ze er beeldschoon uit zag, hierdoor glimlachte ze naar hem. Ze liep naar hem toe en drukte zacht haar lippen op die van hem.
"Heb je het verhaal al gehoord wat er over jou en Elvira vertelt word?" Vroeg ze hem zachtjes en ze keek hem eventjes aan.
"Een dienstmeisje kwam er net mee aan." Sprak ze. Ze was niet boos, helemaal niet eigenlijk, het was alleen wat onverstandig van ze geweest, maar het had haar en Nathan net zo goed kunnen gebeuren..


Layka Samira

"Nee, het is voor ons geen oplossing, iedereen gaat je missen en bovendien, wil je nu echt dat je kindje opgroeit zonder vader? Dat geloof ik niet. Lolita wilt ook niet zonder je en je bent echt een goede vriend van me geworden, Leroy." Zei ze hem doordringend.
"Ik wil je niet dood omdat je me nu helpt en met me praat, dat vind ik prettig." Knikte ze hem toe met een glimlach.
"Jawel, je kunt het wel inhouden, geloof daar maar in." Zei ze glimlachend tegen hem. "Wanneer iemand dat bij je doet, excuseer je je en ga je naar Lolita toe, als je haar dan weer ziet, weet je waarvoor je het doet." Sprak ze hem zacht toe.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde haar warme lippen op die van hem en hij knikte langzaam door wat ze zei. 'Ja, ik hoorde het net een beetje van een raadsman. Het schijnt nogal een wild verhaal te zijn, maar ik wilde de details niet weten en hij wilde het liever ook niet vertellen.' zei hij tegen haar. Hij trok zijn nette witte overhemd aan en hij keek haar weer even aan. Een dienstmeisje had het haar blijkbaar verteld. 'Ik ben er niet zo blij mee, maar ik denk er wel over na als het eten voorbij is,' zei hij zacht. Hij trok een andere broek aan, net zo netjes maar wel zwart, net als zijn jasje. Hij keek haar weer aan en hij ademde diep in. 'Het spijt mij, ik baal er zelf ook echt van en ik heb nu al het gevoel dat iedereen anders naar mij kijkt. Dit was nooit mijn bedoeling. Ik had verwacht dat we daar alleen waren, ik heb er niet bij stil gestaan,' zei hij zacht. Hij voelde zich er best wel rot over. Hij had een hekel aan dit soort dingen, hij schaamde zich kapot.

Leroy Fullbright

'nee, dat wil ik niet.. ik zal het ook nooit zomaar doen, echt niet,' zei hij zacht tegen haar. 'Je bent lief, dankjewel.' fluisterde hij. Ze was ook echt heel erg lief voor hem. 'Het is moeilijk om te geloven als ik het zo sterk voel.' zei hij daarna. Wanneer iemand dat zou doen moest hij zich excuseren en naar Lolita gaan. 'Ik ben bang dat ik het dan bij haar wil, dat ik juist haar pijn zal doen, dat is het laatste wat ik wil.' fluisterde hij. 'Dan doe ik het nog liever bij iemand anders...'

Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat hij het hoorde en het scheen nogal een wild verhaal te zijn. Hij was er ook echt niet blij mee en wilde er over nadenken wanneer het eten voorbij was. Ze knikte daardoor eventjes.
"Ik begrijp het wel, maar als er iemand naar vraagt, zeggen we gewoon dat het niet waar is, het is ons woord tegen dat van één man, Stephen. Hij heeft zich gewoon vergist." Glimlachte ze hem een beetje toe.
Het speet hem, hij baalde ervan en had het gevoel dat iedereen naar hem keek. Ze pakte hem daardoor vast en hield zijn hoofd in haar handen.
"Lieve schat, het had mij ook kunnen overkomen, ik ben niet boos, het was misschien wat onverstandig, maar het is oké." Glimlachte ze hem toe en ze gaf hem een kusje.


Layka Samira

Hij gaf nu aan dat hij het niet wilde en dat hij het ook nooit zomaar zou doen, daardoor glimlachte ze een klein beetje. "Goed zo." Knikte ze. Hij vond haar lief en bedankte haar. "Geen dank, Leroy." Zei ze tegen hem.
"Je zult het niet bij Lolita doen, zij kan met je praten en je vertellen dat het fout is, zij kan je helpen, Leroy, vraag haar om hulp en het komt goed." Vertelde ze hem.

Koning Stephen Lahero

'Ja, je hebt gelijk, maar het voelt niet goed.' zei hij zacht. Dat was het vooral, hij kon hier niet goed tegen, het voelde niet goed en het zorgde ervoor dat hij van zichzelf baalde en dat hij zich al schaamde als er iemand naar hem keek. Ze pakte hem vast en hij keek haar aan. 'Oké, ik zal proberen mij er niet al te veel zorgen om te maken,' zei hij zacht. Hij zoende haar even langzaam en hij ademde diep in. 'Laten we maar gaan dan.' zei hij zacht. Hij nam haar mee naar de zaal, hij wilde niet heel veel te laat zijn. Hij opende de deur, de tafel was heel erg netjes gedekt en verschillende mensen zaten er al, hij begroette ze even en daarna ging hij zelf ook zitten. Hij had echt het gevoel dat iedereen anders naar hem keek, maar dat moest hij dan maar negeren.

Leroy Fullbright

'Ja, je hebt gelijk, ik moet het gewoon eerlijk vertellen en niet bang zijn. Dat moet wel lukken,' fluisterde hij. Hij kneep zachtjes in haar hand. 'Ik zal kijken of ik wat van Duke te weten kan komen en dan laat ik het jou weten, ik ga eerst even met Lolita praten. Bedankt voor al je hulp.' zei hij dankbaar tegen haar. Hij liet haar daarna alleen en hij liep naar Lolita toe, hij wilde het het liefste meteen bespreken, dan had hij het maar gehad. Nu durfde hij het nog. Hij stapte hun slaapkamer in en hij keek haar aan. 'Wil je even met mij praten?' vroeg hij zacht.

Lolita Fullbright

Ze lag al een paar dagen eigenlijk alleen maar op bed, haar buik was echt gigantisch en het kindje vrat ongelooflijk veel energie van haar. Ze drukte een kussen in haar rug zodat ze in ieder geval wel rechtop kon zitten en pakte vervolgens haar boek weer op om verder te gaan lezen. Niet veel later kwam Leroy binnen en vroeg of ze even met hem wilde praten.
"Ik wil altijd met je praten, kom maar... wat is er aan de hand?" Vroeg ze hem zachtjes en ze pakte zijn hand en trok hem voorzichtig iets dichterbij.

Leroy Fullbright

Lolita zat blijkbaar te lezen, haar buik was echt heel erg dik, terwijl ze waarschijnlijk nog wel even moest. Ze zei dat ze altijd wilde praten en ze wilde weten wat er aan de hand was. Hij ging bij haar zitten en hij kneep zachtjes in haar hand. 'Ik heb het moeilijk met mijn gevoelens... ik merk dat het verlangen sterker wordt en ik weet niet goed wat ik er mee moet doen, ik ben bang dat iemand mij kan verleiden en dat ik mezelf niet in kan houden... ik weet niet wat ik kan doen om er beter mee om te gaan...' fluisterde hij.

Lolita Fullbright

Hij kwam bij haar zitten en ze kroop tegen hem aan met een glimlach. Hij vertelde haar dat hij het moeilijk had met zijn gevoelens, het verlangen werd sterker en hij was bang dat iemand hem kon verleiden.
"Dat krijgt toch niemand voor elkaar? Je bent zo lief en trouw de laatste tijd.." Zei ze liefdevol tegen hem en ze drukte een kusje op zijn wang.
"Ik begrijp wel dat je het nu weer moeilijk krijgt, maar je hebt het al zo lang uitgehouden, dit lukt je ook nog, dat weet ik zeker, je bent zo sterk en je doet het zo ongelooflijk goed."

Leroy Fullbright

Lolita was ook weer zo vol vertrouwen, net als Layka. Waarom had hij dat zelf dan niet? Waarom had hij het er zelf zo ongelofelijk moeilijk mee? Hij was zo lief en trouw, niemand zou het voor elkaar krijgen. 'ik weet het niet, ik vertrouw mezelf niet zo, ik voel dat het moeilijker wordt,' fluisterde hij. Ze begreep wel dat hij het nu weer moeilijker kreeg, maar hij had het zo lang uitgehouden, dit kon hij ook nog, ze wist het zeker. Hij was zo sterk en hij deed het goed. 'Maar straks wordt het nog erger en doe ik het weer fout... dan zal alles weer zoals vroeger zijn, net zo verschrikkelijk... ik weet niet wat ik moet doen om het te verminderen,' fluisterde hij. Hij had wel wat dingen geprobeerd, maar het werkte niet zo makkelijk bij hem.

Lolita Fullbright

"Waarom ben je toch zo vol met twijfels? Ik ga echt niet bij je weg wanneer het wel fout zou gaan, ik zou het niet leuk vinden, maar ik blijf wel bij je, vooral omdat ik weet dat je zo keihard je best doet. Waar ben je zo bang voor, lieverd? Voor welke gevolgen?" Vroeg ze hem zachtjes.
"Het word ook steeds moeilijker, maar jij kan dat echt." Knikte ze hem toe. "Je doet ook niets fout, je bent een schatje en we zullen nooit terug gaan naar vroeger, want jij vind het nu zelf ook verschrikkelijk." Glimlachte ze en ze drukte een kus op zijn wang.

Leroy Fullbright

Ze wilde weten waarom hij toch zo vol twijfels was, wanneer het wel fout ging zou ze echt niet bij hem weg gaan. Ze zou het niet leuk vinden, maar ze zou wel bij hem blijven, ze wist dat hij keihard zijn best deed. Ze wilde weten waar hij zo bang voor was. 'Ik ben bang dat het allemaal weer slecht gaat... dat het weer steeds erger wordt, dat ik nooit genoeg zal hebben, dat ik niet goed voor jou en voor ons kindje kan zorgen...' fluisterde hij. Hij was er doodsbang voor dat het zou gebeuren als hij één fout zou maken. Het werd ook steeds moeilijker, maar hij kon het echt. Hij zuchtte zacht, hij had er echt heel weinig vertrouwen in, maar hij vond het wel fijn dat Lolita dat vertrouwen wel had. Hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar, het was kort maar heftig.

Lolita Fullbright

Hij was bang dat het allemaal weer slecht ging, dat het erger zou worden en hij nooit genoeg zou hebben en ook dat hij niet goed voor haar en hun kindje zou zorgen. "Natuurlijk wel... en misschien gaat het wel slecht, maar daarna zal het weer goed gaan. We weten nu allebei hoe je kan zijn, daar kunnen we nu veel makkelijker en sneller naartoe werken dan vroeger, nu weten we tenminste hoe je kan zijn en je vind het zelf zo verschrikkelijk dat ik zeker weet dat je dan heel erg snel weer de oude zal zijn." Vertelde ze hem glimlachend. Hij legde zijn hand in haar hals en zoende haar. Het was wel heel heftig, maar nog niet echt erg.
"Zie je wel, je bent niet eens heel wild... ik hou zoveel van je, lieve Leroy..." Fluisterde ze zacht.

Leroy Fullbright

'Oké,als jij het gelooft dan zal het wel zo zijn, het is gewoon moeilijk om er op te vertrouwen omdat ik zelf zo twijfel en zo bang ben,' zei hij zacht. Hij hoopte dat het meeviel. Ze zei dat hij neit eens heel wild was, ze hield van hem. 'Ik hou ook zo verschrikkelijk veel van jou, ik ben echt stapelgek op je, daarom wil ik het ook zo graag goed doen,' fluisterde hij. Hij pakte haar kin vast en hij zoende haar nog eens, het was wel heel erg gretig, maar het was niet echt wild. Zijn vrije hand liet hij langzaam over haar lichaam heen glijden. Hij wilde haar zo graag voelen.

Lolita Fullbright

"Dat begrijp ik wel, je wilt alles zo perfect doen, maar dat is niet nodig, want we komen er wel uit, alles komt goed, dat heb je nu toch wel echt bewezen." Glimlachte ze hem toe. Hij hield ook verschrikkelijk veel van haar, hij deed dit omdat hij stapelgek op haar was. "Gelukkig maar." Ze straalde behoorlijk, ze vond het ook gewoon heerlijk met Leroy. Hij pakte haar kin en zoende haar nogmaals. Ze v ond het lekker en liet het toe dat hij over haar lichaam streelde, het voelde wel prettig.

Leroy FUllbright

Alles kwam goed want hij had het nu toch wel echt bewezen, hij was blij dat ze dat zei. Dat ze het niet erg vond en dat ze niet bang werd door wat hij zei. Dat was juist waar hij wel bang voor was geweest, maar blijkbaar onterecht. Hij ademde diep in en hij zoende haar nog wat heftiger, hij bleef haar lichaam aanraken. Het was zo veranderd, maar het was nog steeds bijzonder. Hij merkte wel dat zijn vingers trilden door het verlangen, hij had het echt wel moeilijk met het gevoel, hij vond het ook niet fijn en het was altijd heel sterk. Misschien moest hij er toch zelf iets aan doen, al vond hij dat meestal niet zo fijn en werkte het niet altijd even goed.

Lolita Fullbright

Hij zoende haar heftiger en bleef haar aanraken. Ze pakte zijn hand vast en legde die op haar buik neer, ze voelde het kindje schoppen, het was echt een mooi gevoel en ze wilde dat graag met Leroy delen nu hij het ook echt wel leuk begon te vinden.
"Ik zal je er zo vanaf helpen." Grijnsde Lolita met een knipoog. Ze zou wel wat voor hem doen, dan was zijn verlangen ook wat minder.

Leroy Fullbright

Ze pakte zijn hand vast en daardoor bleef hij meteen doodstil, hij was heel bang dat hij te ver ging en dat ze het niet wilde hebben, maar ze legde zijn hand op haar buik neer. Hij voelde het bewegen, waardoor hij haar opgewekt aankeek. Hij vond het heel erg leuk en het liet zijn verlangen op dit moment wat afzakken, al werd het weer een stuk heftiger door wat ze zei. 'Ik kan het ook zelf proberen, als je het vervelend vindt,' fluisterde hij. Hij kon zich voorstellen dat het voor Lolita ook vervelend begon te worden, want hij verlangde er heel snel naar, ze kon aan de gang blijven bij hem. Hij drukte zacht zijn lippen op haar wang, hij was echt blij dat het wel zo goed ging tussen hun.

Lolita Fullbright

Hij keek haar opgewekt aan en daardoor glimlachte ze naar hem met een liefdevolle blik in haar ogen. "Zie je, je kan hier van genieten zonder heel veel verlangen te voelen." Glimlachte ze hem toe. Hij gaf aan dat hij het ook wel zelf kon proberen als ze het vervelend vond. "Nee, het is niet vervelend, ik hou van je, ik doe het graag." Knikte ze nu naar hem. Ze zakte voorzichtig en wat langzaam naar beneden en begon zijn broek los te maken, daarna zoog ze zachtjes en streelde met haar vingers er overheen.

Leroy Fullbright

'Ja, je hebt gelijk, maar niet voor al te lange tijd, geloof ik,' zei hij glimlachend tegen haar. Hij vond het heel bijzonder om te voelen, terwijl hij het eerst echt afschuwelijk vond als ze zwanger zou zijn, dat was echt walgelijk, hij zag haar zelfs bijna het liefste niet en het kind zat hem dan alleen maar in de weg. Nu was het totaal anders. Ze vond het niet vervelend, ze hield van hem en ze deed het graag. 'Hm, wat dacht je dan van elk uur een keertje?' plaagde hij haar nu, al leek het hem niet zo'n verkeerd idee. Ze maakte zijn broek los en hij kreunde zacht door wat ze deed. Hij liet zich iets meer op het bed zakken en hij sloot zijn ogen om haar haar gang te laten gaan, het koste hem wel wat moeite om niets te doen, om zich verder in te houden.

Lolita Fullbright

"Dat maakt niet uit, je kunt het tenminste, dat vind ik al heel erg belangrijk." Knikte ze hem toe met een grijns. "Je bent al zo anders dan hiervoor, ik vind die blik in je ogen al geweldig." Zei ze hem vrolijk en lief. Hij dacht dat hij het elk uur wel een keertje wilde.
"Dat gaat me te ver." Plaagde ze hem terug. Hij kreunde en ging wat meer op het bed liggen. Ze ging liefdevol en genietend te werk om het zo lekker mogelijk voor hem te maken en hem zoveel mogelijk te laten genieten.

Leroy Fullbright

'Dat is lief van je, ik ben er zelf ook blij mee, het geeft mij een gelukkig gevoel.' zei hij tegen haar. Ze vond één keer per uur te ver gaan en hij grijnsde een beetje. 'Om de twee uur dan,' zei hij plagend. Ze deed duidelijk echt haar best en Lolita wist ook heel goed wat hij fijn vond en hoe ze het moest doen om hem helemaal te laten genieten. Hij kreunde zacht, het was heerlijk, in gedachten ging hij veel verder met haar, maar dat zou over een tijdje wel weer kunnen, hij moest het gewoon nog even volhouden, nog even wat meer geduld hebben. Hij ging steeds sneller ademen, maar het duurde toch een flinke tijd voordat hij eindelijk zijn hoogtepunt bereikte. Het voelde wel als een opluchting en dat was voor nu het belangrijkste, al zou hij het vanavond waarschijnlijk weer nodig hebben.

Lolita Fullbright

Hij leek het wel echt heerlijk te vinden en dat vond ze wel leuk om te merken, daarom deed ze ook steeds harder haar best, het duurde lang voor hij zijn hoogtepunt bereikte en met een glimlach plofte ze weer in bed neer, ze kroop tegen hem aan en keek met een lieve blik naar hem. "We komen overal samen uit, Leroy, overal..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze streek zachtjes over haar buik heen, het was zo mooi om het kindje te voelen groeien in haar.

Leroy Fullbright

Hij ademde langzaam in, Lolita kroop weer tegen hem aan en hij sloot zijn armen om haar lichaam heen. 'Ik krijg er steeds meer vertrouwen in dat je gelijk hebt...' fluisterde hij nu. Hij vond het moeilijk om het ook echt te geloven, maar hij moest het toch maar, want het leek er heel erg op dat het echt zo was. Hij legde zelf ook zijn hand op haar buik neer en hij streek er zachtjes met zijn vingers overheen. 'Ik ga mij zo omkleden en dan ga ik even wat met Duke drinken,' zei hij tegen haar. Dan wist ze wat hij van plan was.

Als het jullie het goed vinden doe ik graag weer mee

Devlyn Stratton
Hij had het geluk de laatste tijd erg veel aan zijn zijde gehad, voor een lange tijd. Hij kwam een leuke vrouw tegen, die zijn vriendin werd, en later zijn vrouw. Zij raakte zwanger van hem en hij kon zijn geluk niet op. Zijn moeder vond ook een partner, al was hij daar niet zo heel dol op. Er was iets aan die man wat niet helemaal klopte. Maar zijn moeder was gelukkig en hij had zijn eigen gezinnetje om zich druk om te maken.
Tot een nacht dat alles mis ging. Zijn vrouw was bevallen. De bevalling was wat moeizaam, maar het zou uiteindelijk goed komen met haar en hun kindje. Een dochtertje. Net zo mooi als haar moeder. Verena was er bij, maar de beste man die zich Verena toegeëigend had niet. Al was Devlyn daar wel blij mee. Hij hoefde die man niet te vaak zo dicht in de buurt te hebben.
Deze man was het echter niet mee eens dat hij in een leeg huis thuis kwam, en dat Verena ook niet snel naar huis kwam. Hij wist helaas wel heel goed waar hij als eerste zoeken moest.
Toen de man binnen kwam stormen, stond Devlyn ook gelijk klaar om zijn net pas uitgebreide gezinnetje te beschermen. Devlyn had gedaan wat hij kon, maar moest uiteindelijk op de vlucht. In een nacht was hij een moeder en een vrouw kwijt. Zijn dochtertje reageerde niet veel, en hij hoopte heel erg dat er niets mee aan de hand was. Zwaar gewond, maar nog vol adrenaline, maakte hij dat hij weg kwam. Hij wist waar hij het best naar toe kon, achter de veilige muren van Black Castle. Hij werkte daar nog steeds, dus hij wist dat hij daar door collega's gelijk opgevangen kon worden. Plus dat zich ook nog familie bevond op het kasteel natuurlijk. Familie waar hij eigenlijk niet heel veel contact mee had, maar waarvan hij wist dat hij op ze kon rekenen als het nodig was.
Zodra de grote poort in zicht kwam, nam hij nog een eindsprint. De bewakers herkenden hem gelukkig en lieten hem door. De man die achter hem aan zat hielden ze tegen en moesten ze afmaken. Die was niet van plan te bedaren. Devlyn stortte in. Hij was flink toegetakeld, en het rennen daarna had hem ook niet veel goeds gedaan. De avond had veel van hem gevraagd, te veel eigenlijk. Hulp werd geroepen en Devlyn werd afgevoerd naar de ziekenzaal. Het bundeltje dat hij bij zich had werd voorzichtig meegedragen door een ander. Daar kwam eindelijk wat geluid uit, alsof de baby wist dat ze veilig was en nu wel mocht laten weten dat ze er was.
Hij werd in de ziekenzaal behandeld, maar kreeg er niets van mee. Hij was ver weg, ver buiten bewustzijn.

Koning Stephen Lahero

Sinds Nathan en Fay terug waren uit het landgoed en hij niet meer constant samen was met Elvira, had hij het moeilijk gekregen. De verhalen over Elvira en hem bleven de rondte doen, iedereen had het over de affaire tussen hun. Hij was heel blij dat Fay er niet kwaad om was, ze wist de waarheid, hij was altijd eerlijk geweest en tussen Nathan en haar speelde hetzelfde, maar dit was niet goed voor zijn reputatie. Hij moest het met Kayton bespreken, maar dat werd lastig. Elvira was zijn dochter, dat maakte het ingewikkeld, maar Kayton zou de roddels ook horen, hij wilde het zelf toelichten. Hij zou moeten liegen, Elvira zou moeten liegen. Ze zouden alles moeten ontkennen, al het gedoe tussen Nathan en haar, tussen Fay en Nathan, het was te ingewikkeld om het uit te leggen. Hij wist dat Fay en Nathan op dit moment samen waren en dat accepteerde hij zonder problemen, het leek af en toe nodig te zijn om iedereen gelukkig te houden. Hij bleef heel anders dan Fay, ze hadden andere behoeftes, die iemand anders wel kon bevredigen. Hij had liever dat het eerlijk ging. Hij liep nu bij Elvira naar binnen, tussen hun was het ook veranderd. Sinds die week samen in het bod waarin Elvira had gezegd heel erg verliefd op hem te zijn, kon hij zijn gevoelens voor haar maar moeilijk wegstoppen, maar hij moest wel. Ze waren hier in het kasteel, hier waren regels, hier moesten ze zich gedragen, hier mocht geen enkele misstap gemaakt worden. ' De verhalen gaan veel te ver... Ik heb je vader een brief gestuurd of hij langs wilt komen, hij heeft het vast gehoord. We moeten vertellen dat er niets van waar is.' zei hij zacht tegen Elvira. Hij wist niet wat ze er van vond en het zou nog moeilijk genoeg worden om tegen Kayton te liegen, het ging tegen al zijn principes in, maar nu moest het wel. Kayton zou niet begrijpen hoe het zat.

Leroy Fullbright

Hij was ontzettend gelukkig geweest met de zwangerschap van Lolita en hij kon eigenlijk ook echt lief voor haar zijn. Hij kon zich nog steeds beter inhouden dan ooit, ondanks dat hij wel eens wat andere dingen voelde en zou willen. Het was allemaal redelijk in te houden en het ging best wel goed met hem. De afgelopen maanden was het minder geworden. Hij had wat mensen ontmoet in de herberg, hij dacht dat het wel goed zat, maar nu werd hij al lange tijd gechanteerd. Ze hadden een tijd terug iets in zijn drinken gedaan, waardoor hij zich amper iets van die avond kon herinneren. Ze hadden hem gezegd dat hij met één van die vrouwen was vreemdgegaan. Het klonk niet onrealistisch, ze had hem wel eens verteld dat ze er van hield als het wild ging, als ze geslagen werd. Dat had veel in hem losgemaakt. Ze had met hem geflirt, hem aangeraakt, maar al die tijd was hij er nooit op ingegaan, maar na die avond hadden ze hem gezegd dat hij dat wel had gedaan. Ze hadden gezegd dat hij Lolita had bedrogen, zijn zwangere vrouw. Ze zouden hun mond houden, als hij precies deed wat ze wilden. Eerst had hij alleen elke avond voor alles moeten betalen, wat nog niet zo erg was, maar het werd steeds meer. Hij dronk zelf weer,omdat ze dat van hem verlangden. Nu werd hij af en toe helemaal gek gemaakt door de vrouwen daar, als hij het dan niet meer uithield en ze aanraakte, werd hij in elkaar geslagen. Hij moest precies doen wat ze wilden, meespelen met het spel. Als hij dat niet zou doen zouden ze alles tegen Lolita zeggen. Dat wilde hij niet, ze was zwanger, ze mocht niets weten. Hij wilde haar geen pijn doen en het was juist zo goed gegaan tussen hun, al werd dat nu weer minder door alle druk die op hem stond en doordat hij weer dronk. Hij probeerde alles geheim te houden, maar dat was heel zwaar en pijnlijk voor hem, zeker als ze hem weer helemaal in elkaar hadden gebeukt. Hij kon niet elke keer zeggen dat hij van zijn paard was gevallen. Hij maakte zich zorgen om haar reactie, zeker nu ze zwanger was. wat als ze hem zou verlaten of zich echt slecht en ongelukkig ging voelen, zoals vroeger?