Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat hij daar eigenlijk wel graag bij wilde zijn, ze knikte meteen. "Ja, natuurlijk, dat begrijp ik hartstikke goed, Stephen, echt waar." Zei ze hem nu met een glimlach. "Misschien kom ik dan wel even langs, met de meiden samen, zou dat mogen denk je?" Vroeg ze nu aan hem. Ze wilde hem wel zoveel mogelijk vertellen wat ze van plan was.
"Of zou dat te verwarrend zijn voor je?"

Koning Stephen Lahero

Hij glimlachte een beetje door wat ze zei. 'Het kan wel, ik regel het wel. Het is toch al verwarrend, ik vind het wel leuk...' Zei hij. Dan kon ze ook zien hoe het daar was, het was misschien wel goed. Hij vond het alleen lastig tegenover zijn kinderen, want hij vond echt dat hij enorm het slechte voorbeeld gaf. Dat wilde hij niet, maar het moest maar. Hij deed dit uiteindelijk allemaal zelf, daar moest hij dan ook maar mee om leren gaan. 'Ik weet niet of Rysha het zo leuk vindt, maar die begrijpt het vast ook wel...' Zei hij zacht. 

Koningin Fay Lahero

Het was toch al vermoeiend volgens Stephen, hierdoor knikte ze eventjes, dat begreep ze ook wel. Hij vond het wel leuk, gaf hij aan. Ze glimlachte daardoor breed, dat was goed om te horen.
"Dan kan ik ook meteen even zien hoe het daar met je gaat. Nemen we ook een mooi cadeautje mee voor je nieuwe kindje." Zei ze, ze vond dit best leuk en ze wist bijna wel zeker dat Stephen het wel waardeerde.
"Rysha vindt het vast niet heel erg..."

Koning Stephen Lahero

'Fay, het zuiden is geweldig, het is er prachtig, mooi weer, ontzettend mooi land... maar Lucius is daar afschuwelijk. Als je één woord verkeerd zegt wordt je gemarteld. Ik weet dat jij wel wat gewend bent, maar ik wil wel dat je het je realiseert. Je zal nooit tegen hem in mogen gaan en verdedig mij niet als hij iets doet. Je moet het laten gaan, altijd,' zei hij zacht. Het zuiden had geweldige kanten, maar Lucius maakte het bijna ondragelijk om daar te zijn en dat moest ze wel weten.

Koningin Fay lahero

Hij vertelde dat het land echt geweldig was en super mooi weer, Lucius maakte het alleen afschuwelijk, ze slikte toch even door wat hij haar vertelde, ze wist het wel, maar zo wer het meteen zo echt...
"Ik begrijp het... ik zal me daar rustig houden, Stephen, dat lukt me wel. Echt." Zei ze hem nu zachtjes en ze pakte zijn hand om daar een kneepje in te geven. "Het is denk ik tijd om naar bed te gaan, ik ben hartstikke moe." Vertelde ze.

Koning Stephen Lahero

'Oké,' zei hij zacht. Hij hoopte dat Faith en Chayenne daar buiten gehouden werden, maar als Fay zich rustig hield zou het wel goed komen. Dat hoopte hij tenminste. Lucius zou het waarschijnlijk niet doen waar iedereen bij was. Ze dacht dat het tijd was om naar bed te gaan, daardoor glimlachte hij een beetje. 'Dat is goed,' zei hij zacht. Hij kwam overeind en hij begon rustig zijn kleding uit te trekken, hij voelde zich wat beter nu ze alles uitgesproken hadden.

Koningin Fay Lahero

"Ik weet nu dat ik het ook voor de meiden moet doen, ik zal de hele tijd in de gaten blijven houden, dat zweer ik." Zei ze nu tegen hem met een knikje. Hij vond het goed om nu naar bed te gaan. Hij begon zijn kleding rustig uit te trekken en zij besloot zijn voorbeeld te volgen en kroop daarna lekker in het grote bed, dit was weer de laatste keer naast Stephen, dat vond ze altijd zo naar...

Koning Stephen Lahero

'Gelukkig... ik wil niet dat hij iets flikt,' zei hij zacht. Ze kroop in het bed en hij ging tegen haar aan liggen, hij sloeg zijn armen om haar heen en hij sloot zijn ogen. Het voelde vertrouwd en hij zou dit de komende tijd moeten missen. Waarschijnlijk moest hij wel weer even wennen aan Rysha. Opeens zou hij ergens anders zijn, bij een hoogzwangere vrouw die snel zou bevallen van zijn kind. Hij kon het amper zelf geloven. Hij ademde diep in, hij had steeds minder zin om weg te gaan.

Koningin Fay Lahero

Stephen wilde niet dat Lucius iets zou flikken, ze knikte hierdoor eventjes. "Ja, dat begrijp ik Stephen, het komt goed, maak je absoluut geen zorgen hierover." Vertelde ze hem.
Ze voelde zijn armen om haar heen en ze legde haar hoofd tegen hem aan. Dit vond ze heerlijk... zo kon ze binnen een paar seconden in slaap vallen.
"Echt Stephen, ik vind het geweldig dat je zoveel voor me doet, het doet me echt zo ongelooflijk goed, ik ben je hier zo dankbaar voor." Zei ze hem zachtjes en met een glimlach.

Koning Stephen Lahero

'Ik zal mijn best doen,' zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Ze kroop tegen hem aan en ze zei dat ze het geweldig vond dat hij zo veel voor haar deed. 'Het is geen enkel probleem, ik doe het graag,' fluisterde hij. Hij streek langs haar wang, hij wist dat hij zo echt niet kon slapen. Hij had veel te veel aan zijn hoofd en elke keer voordat hij weg ging sliep hij slecht. Hij sliep sowieso al heel erg slecht, hij vond het niet echt makkelijk en dat werd ook niet beter.

Koningin Fay Lahero

Hij zou zijn best doen. "Ik weet dat het je toch niet lukt." Plaagde ze nu en ze gaf hem een klein kusje. Hij vond het ook geen enkel probleem om dit te doen voor haar, hij deed het graag. Ze voelde hoe hij langs haar wang streek.
"En jij dan? Jij moet ook slapen..." Mompelde ze zacht tegen hem." Haar ogen had ze al dichtgedaan en ze streek zacht en liefdevol met haar vingers over zijn borstkas heen.

Koning Stephen Lahero

'Je kent mij te goed,' zei hij tegen haar. Ze zei dat hij ook moest slapen. 'Ik ben veel te gespannen, ik kan toch niet slapen,' mompelde hij. 'Laat het maar, jij hebt je rust wel nodig. Ik overleef het wel, ik kan in de koets slapen, onderweg,' mompelde hij. Hij had getwijfeld om te gaan rijden, maar het was een ontzettend lange weg en hij had er niet zo veel zin in, bovendien wilde hij niet dat Lilli afgeslacht werd omdat hij er niet bij was.

Koningin Fay Lahero

Ze kende hem te goed. "Gelukkig wel." Glimlachte ze hem nu toe. Hij was veel te gespannen om te gaan slapen, ze moest het laten, zij had wel rust nodig, hij overleefde het wel, want hij kon in de koets onderweg slapen.
"Jij hebt ook slaap nodig, kom eens..." Mompelde ze hem zacht toe en ze draaide hem op zijn buik, ze begon hem zachtjes te masseren met haar warmte, heel zacht en rustig.
"Ontspan toch eens, het zal je goed doen en ik weet zeker dat het zorgt voor een positieve afsluiting." Vertelde ze hem.

Koning Stephen Lahero

Hij had ook slaap nodig, daarna werd hij opeens op zijn buik gelegd. Hij voelde haar handen op zijn huid en hij ademde diep in. 'Positieve afsluiting? Wat moet ik mij daar bij voorstellen?' vroeg hij met een uitdagende blik in zijn ogen. De warmte drong door in zijn koude lichaam en hij kreunde zacht, dit voelde heerlijk. Hij was meestal een stuk kouder dan hij zelf doorhad en dan was dit echt heel erg fijn.

Koningin Fay Lahero

Hij vroeg uitdagend wat hij zich erbij moest voorstellen, ze grinnikte daardoor zachtjes.
"Ik wil gewoon dat je ontspant, zodat we lekker samen kunnen slapen, niets geks." Plaagde ze hem nu liefdevol. "Dat vind ik fijn..." Fluisterde ze nu. Ze hoorde hem kreunen door wat ze deed. Dat was goed, ze wilde hem ook gewoon graag bedanken dat hij zo goed zijn best deed voor haar, dat ze het zo erg waardeerde. Ze bleef zachtjes doorgaan.

Koning Stephen Lahero

'Oh, het hoeft ook helemaal niet gek te zijn hoor...' zei hij, zijn stem klonk wat laag, hij genoot hier echt van, dat mocht ze best merken. Ze bleef doorgaan en na een tijdje draaide hij zich om en trok hij haar bovenop zich. Hij liet zijn handen over haar lichaam glijden en hij zoende haar zacht, vol liefde. 'Ik ga je zo vreselijk missen, maar als ik je dan weer zie... dan is het alleen maar beter, dan weet ik weer waarom jij zo ontzettend bijzonder bent, waarom jij degene bent die mijn hart gestolen heeft,' hij mompelde het met zijn lippen tegen haar hals aan.

Koningin Fay Lahero

Het hoefde helemaal niet gek te zijn, ze grinnikte hierdoor zachtjes. Hij draaide zich na een tijdje om en trok haar bovenop zich. "Oef.." Mompelde ze, aangezien ze deze niet aan zag komen. Zijn handen gleden over haar lichaam en hij zoende haar, het was zo zacht en liefdevol. Het voelde heerlijk. Daarna zei hij dat hij haar vreselijk ging missen, maar als hij haar weer zag, was het alleen maar beter, dan wist hij weer waarom zij zo bijzonder voor hem was, waarom zij zijn hart gestolen had.
"Oh... Stephen... wat lief..." Fluisterde ze. Ze voelde gewoon de betekenis in zijn woorden en ze streek lief door zijn haren heen.
"Maar... waarom ben ik dan diegene die jouw hart heeft gestolen?" Plaagde ze hem nu met een grinnik en een ondeugende blik in haar ogen.

Koning Stephen Lahero

Hij grijnsde door haar reactie, ze had het duidelijk niet verwacht. Ze vond zijn woorden lief, maar ze wilde weten waarom zij degene was die zijn hart gestolen had. 'Dat moet jij niet aan mij vragen, jij bent degene die het gestolen heeft. Alleen jij weet waarom,' fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht en daarna zoende hij haar iets heftiger. Hij hield wel weer op en hij keek haar aan. 'Als je wilt slapen moet je het zeggen, dan gaan we slapen...'

Koningin Fay Lahero

Dat moest ze niet aan hem vragen, alleen zij wist waarom fluisterde hij. Ze haalde daardoor diep adem, ze wist niet hoe het kwam, maar het betekende heel erg veel voor haar, het was zo vol betekenis terwijl het zo simpel was. Ze gloeide helemaal door hem en zoende net zo heftig met hem mee. Hij keek haar daarna aan, als ze wilde slapen, moest ze het zeggen, dan deden ze dat.
"Ik moet zeggen dat het een hele lastige keuze is op dit moment..." Zei ze zachtjes tegen hem. Ze was heel erg moe, maar ze vond dit heerlijk met Stephen, vooral als hij zulke lieve dingen zei... ze voelde wel dat het echt weer helemaal goed zat tussen hun, dat er geen problemen meer waren, ze waren weer helemaal op elkaar ingespeeld.

Koning Stephen Lahero

Ze leek echt te twijfelen en dat zei ze ook. Daardoor drukte hij kort zijn lippen op die van haar en daarna legde hij haar naast zich neer. 'Dan gaan we slapen. Ik begrijp het wel, het is geen probleem,' zei hij oprecht. Ze hoefde zich daar geen zorgen om te maken. Hij sloeg zijn armen stevig om haar heen en hij keek haar glimlachend aan. Hij voelde zich minder gespannen nu, haar warmte deed hem goed.

Koningin Fay Lahero

Hij legde haar naast zich neer en zei dat ze dan gingen slapen, hij begreep het wel, het was ook geen probleem vond hij. "Dankjewel." Zei ze zacht tegen hem. Ze voelde zijn stevige armen om haar heen en hij keek haar glimlachend aan. Ze streek nog even zachtjes met haar warme vingers over zijn wang en kroop daarna dicht tegen hem aan.
"Welterusten dan maar, lieve Stephen." Fluisterde ze liefdevol tegen hem, daarna sloot ze haar ogen.


Elvira Solore

Ze was een paar dagen echt doodziek, maar langzaam ging ze wel vooruit. Het ging beetje bij beetje steeds beter. Ze was al langere tijden wakker en kon ook beter praten, haar stem was zelfs een paar dagen helemaal weg geweest.
Ze kon zich voorstellen dat dit vreselijk saai was voor Nathan, dat was het ook... er was niets aan voor hem, ze was zo ziek... Nu was ze langzaam opgestaan en met een dikke deken om haar lichaam heen in de vensterbank gaan zitten. Zo had ze tenminste een keer een ander uitzicht, zelf verveelde ze zich ook suf.

Koning Stephen Lahero

Ze bedankte hem, maar hij vond het echt geen probleem. 'Slaap lekker,' zei hij zacht. Hij staarde nog een hele tijd naar haar, daarna zakte hij zelf ook in slaap. Hij sliep heel lichtjes en bij elk geluidje werd hij even wakker, maar hij sliep tenminste wel, dat had hij eigenlijk al niet verwacht. Het was wel ietsje onrustig, maar hij hoopte dat Fay geen last van hem had.

Nathan Gerono

Hij vond het vervelend dat Elvira ziek was, maar ze leek wel wat beter te worden de laatste dagen. Hij vond het moeilijk om de hele tijd bij haar te zijn, dus nu was hij bij de smederij geweest om wat te werken en hij kwam de kamer weer binnen, ze zat bij de vensterbank. 'Hey,' begroette hij haar, zodat ze wist dat hij het was. Daarna legde hij wat spullen in de hoek van de kamer. Hij haalde een hand door zijn warrige haar heen, hij was duidelijk aan het werk geweest, dan had hij tenminste iets te doen.

Koningin Fay Lahero

Ze sliep al heel erg gauw, haar hand op zijn borst en haar hoofd tegen hem aan, ze sliep heerlijk, ze had al zo lang slecht geslapen en nu sliep ze echt als een roosje, het lag er echt niet aan dat ze wist dat Stephen de volgende dag weg zou gaan, het lag eraan dat ze wist dat alles goed zat tussen hun.


Elvira Solore

Nathan kwam ineens weer de kamer binnen, ze draaide zich naar hem toe met een glimlach. "Hé." Zei ze zachtjes, ze kwam langzaam overeind met de deken om haar schouders heen. Ze drukte zacht een kusje op zijn wang.
"Heb je lekker gewerkt?" Vroeg ze wat schor aan hem en ze keek hem met een glimlachje aan.

Koning Stephen Lahero

Hij werd wakker voor de zon opkwam en hij bleef een tijdje naar Fay staren, maar daarna kwam hij overeind om zijn spullen te pakken. Hij had niet veel nodig, gelukkig. Hij liet een koets klaarmaken en hij liet een wachter naar Lilli gaan zodat ze klaar zou staan als hij weg wilde. Daarna ging hij weer op de rand van het bed zitten en streek hij zacht over de hand van Fay heen.

Nathan Gerono

Elvira kwam naar hem toe en hij kreeg een kusje op zijn wang. 'Wel prima. Het is alleen nogal saai,' zei hij zuchtend. 'Hoe voel jij je?' vroeg hij daarna. Hij ging op de bank zitten en hij keek op naar haar, wat moest hij nou de rest van de dag gaan doen? Hij verveelde zich nu al en hij was hier net binnen.

Koningin Fay Lahero

Ze werd wakker toen ze wat voelde op haar hand en ze werd langzaam wakker. ze knipperde even met haar ogen en pakte zijn hand zachtjes vast en legde die tegen haar wang terwijl ze hem even aankeek.
"Goedemorgen, schatje..." Fluisterde ze hem zacht toe en ze trok hem daarna dichterbij om hem zachtjes te zoenen.


Elvira Solore

Hij gaf aan dat het wel prima ging, het was alleen nogal saai. "Alles is saai bij jou." Plaagde ze lichtelijk. Hij vroeg hoe zij zich voelde. "Het gaat nu wel weer een beetje, dat werd ook tijd, ik werd gek van dat bed." Zei ze hem nu. Hij ging zitten en ze plofte op zijn schoot neer en hield de deken stevig om haar lichaam heen en wikkelde zich er helemaal in.