Medieval Times

Kayton Erogate

Het bleek dus zo te zijn dat Stephen door aan het draaien was en hij moest snel meekomen. Er was een vrouw en Stephen werd gek toen hij Fay zag. Kayton knikte alleen maar. Hij pakte Stephen voorzichtig vast bij zijn schouders.
"Rustig aan, Stephen... er is niets aan de hand, rustig maar."Begon hij maar zachtjes tegen hem.


Koningin Fay Lahero

Ze moest Stephen gek maken, hij wilde Stephen in het zuiden hebben om hem te helpen met het koninkrijk. "Volgens mij is Lucius mans genoeg om dat koninkrijk alleen te runnen. Stephen heeft hier ook nog een rijk waar hij koning over is." Vertelde Fay haar nu. Ze kon niet terug naar huis voor Stephen met haar mee kwam.
"Dat begrijp ik, maar wil je het alsjeblieft overwegen om nog een paar dagen hier te blijven?" Vroeg ze haar nu. "Ik heb hem hier echt nodig... ik snap dat het voor jou lijkt alsof hij zijn rijk daar in de steek laat, maar het is eigenlijk gewoon andersom. Stephen hoort hier, hier is hij opgegroeid en heeft hij altijd gewoond." Zei Fay zachtjes.

Lilli

'Ik weet het ook allemaal niet, ik weet alleen wat hij tegen mij gezegd heeft en hij was nogal duidelijk,' zei ze heel zacht. 'Een paar dagen kan wel, geloof ik... dat maakt mij niet zo veel uit.' zei ze daarna. Ze moest gewoon doen wat haar opgedragen werd, want Lucius kwam overal achter. Dat zou ze dus ook gewoon doen. 'Lucius ziet dat anders, echt...' mompelde ze daarna.

Koning Stephen Lahero

Nathan, die vieze klootzak. Altijd er voor Fay zijn wanneer het hem uitkwam. Hij merkte dat hij echt helemaal gek werd. Nathan had ook nog eens Kayton gehaald. Zeker om hem negatief neer te zetten. Hij voelde dat zijn schouders vastgepakt werden en daardoor haalde hij direct keihard uit. Kayton was normaal gesproken heilig voor hem, maar hij leek wel iemand anders te zijn. Zodra Kayton uit de weg was stortte hij zich vol op Nathan. 'Waar is ze heen? Wat heb je gedaan?' vroeg hij met trillende stem.

Koningin Fay Lahero

Ze wist het ook allemaal niet en Fay glimlachte een beetje door haar woorden. "Ik weet dat Lucius heel duidelijk is en dat hij alles anders ziet, ik hoop alleen dat jij het nu niet als Lucius ziet en dat je gewoon met Stephen erover wilt praten zonder hem zo in de war te maken, want dat is echt niet goed voor hem..." Vertelde ze aan haar. Ze begon weer wat aan haar trouwring te draaien, ze voelde dat er weer wat was...


Kayton Erogate

Hij werd keihard geslagen en daardoor tuimelde hij achterover en hij voelde ook meteen wat kraken. Even kreunde hij zachtjes, dit was niet helemaal wat hij in gedachten had. Hij kwam overeind en probeerde Stephen weg te halen bij Nathan. Het viel hem zwaar.
"Papa... wat is er aan de hand? Ik voel me boos en ik ben bang dat het fout gaat..." Klonk er nu een heel klein stemmetje, Faith stond in de deuropening, haar lichaam trilde wat.

Koning Stephen Lahero

Het vechten ging er nogal hard aan toe, zijn hoofd bonkte weer enorm. Nathan kon gewoon vreselijk goed vechten. Opeens hoorde hij een bekende stem en daardoor keek hij wat verbaasd op. Zijn meisje. 'Faith...' Zei hij zachtjes. Hij krabbelde overeind en hij liep naar haar toe. 'Het spijt mij, het komt door mij. Het is mijn gevoel. Negeer het maar gewoon schatje, het is zo weer over...' Fluisterde hij. Hij stopte direct al zijn gevoel weg, Faith mocht dit niet meekrijgen. Toch trilde hij wel helemaal, hij kon zijn gevoel niet uitschakelen. Daarvoor was dit allemaal veel te heftig. 

Faith Lahero

Haar vader kwam overeind naar haar toe, het speet hem, het kwam door hem, het was zijn gevoel en ze moest het gewoon negeren, het was zo weer over.
Ze legde haar hand zachtjes op zijn gezicht neer en ze sloot haar ogen. De plek die ze aanraakte begon licht te geven en straalde uit door het hele lichaam van Stephen, het haalde zijn woede weg, helemaal, het haalde de woede helemaal uit hem. Wanneer ze klaar was, keek ze haar vader glimlachend aan.
"Sorry, papa, ik kon het niet negeren." Zei ze zacht met een glimlachje tegen hem. Ze kon zoveel en ze wist nog niet half hoe krachtig ze was. Ze knuffelde hem eventjes stevig

Koning Stephen Lahero

Opeens was de woede verdwenen en hij keek haar meer dan dankbaar aan. 'Je bent een schatje Faith, echt niet normaal... Ik hou van je....' Fluisterde hij. Hij knuffelde haar even en daarna liet hij haar los. 'Wil je ons nu heel even alleen laten? Ik heb wat dingen uit te praten... Ik kom straks wel even naar je toe, oké?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij streek even langs haar wang en daarna draaide hij zich om naar Nathan en Kayton. Die vonden dit vast niet zo heel geweldig. Dat snapte hij ook wel, hij deed niet echt normaal. 

Faith Lahero

Hij was haar dankbaar en ze glimlachte hem liefjes toe, ze deed dit om hem, maar ook haar gevoel was nu tenminste weer normaal. Hij vond haar een schatje en hij hield van haar. "Ik ook van jou, lieve papa." Zei ze zachtjes tegen hem. Ze knuffelde hem even terug. Daarna vroeg hij of ze hun even alleen wilde laten, hij moest wat uitpraten, daarna kwam hij naar haar toe. Ze knikte hierdoor even.
"Is goed, papa." Knikte ze nu. Daarna ging ze huppelend weer weg. Kayton glimlachte eventjes door het meisje en hij keek Stephen aan. Hij hield zijn arm stevig vast, waarschijnlijk had hij die net gebroken, zo sterk was hij de laatste tijd niet meer.
"Ze is echt een engeltje." Glimlachte hij nu.

Koning Stephen Lahero


'Ja, beter dan ik. Het spijt mij ontzettend, echt... Dit was totaal niet mijn bedoeling...' Zei hij zacht. Hij bekeek even de arm van Kayton, die was duidelijk gebroken. Hij genas het, maar hij merkte dat hij zich echt heel erg in moest houden. Hij moest opletten. 'Nathan, het spijt mij ook.' Zei hij daarna. 'Ik ga naar Fay... Volgens mij heb ik heel wat goed te maken... Waar is ze?' Vroeg hij. 'Ze is in je werkkamer, doe even voorzichtig, je hebt haar rot laten schrikken...' Zei Nathan, hij knikte daardoor even en hij liep naar de werkkamer. 

Kayton Erogate

"Ik wil graag wel wat uitleg over wat er nu precies aan de hand is, maar ga eerst maar naar Fay." Zei Kayton hem nu. Zijn arm werd genezen door Stephen en hij haalde even diep adem, dit voelde beter. "Bedankt." Zei hij zacht. Daarna ging Stephen naar Fay toe.
Fay kwam meteen overeind toen ze hem binnen zag komen, alert, hij kon nooit zo snel weer kalm zijn. Bovendien had ze net echt wat gevoeld, dat het echt mis was.

Koning Stephen Lahero

'Ik zal echt alles uitleggen,' zei hij nog. Hij kon aan Fay zien dat ze alert was. 'Er is niets meer, ik ben rustig.' zei hij meteen. 'Faith heeft geholpen.' verklaarde hij daarna. Hij keek even naar de vrouw, die was er dus blijkbaar ook nog. Wat had ze Fay verteld? Hij slikte even, straks had ze van alles verzonnen, straks had ze gezegd wat er gebeurd was, of had ze hem de schuld gegeven. Direct raakte hij weer wat in paniek.

Koningin Fay Lahero

Er was volgens Stephen niets meer, hij was weer rustig, Faith had hem geholpen. Daardoor kwam ze dichterbij en sloeg ze haar armen om hem heen en glimlachte even naar hem. "Ze kan ook echt alles..." Glimlachte ze.
"Ik heb met haar gepraat, ze wilt de bedoelingen van Lucius aan je uitleggen door gewoon met je te praten, want wat ze nu deed was opgedragen door Lucius, ze is gewoon bang voor hem..." Vertelde ze hem zachtjes. Ze keek even om naar de vrouw.
"Hoe heet je eigenlijk?" Vroeg ze vriendelijk.

Koning Stephen Lahero

'Het spijt mij ontzettend.' Mompelde hij zacht tegen Fay. Hij had haar nooit zo mogen behandelen, maar hij had het toch gedaan. Hij voelde zich vreselijk schuldig. Ze vertelde over de vrouw en hij keek haar kort aan, daarna keek hij weg. Ze deed nog precies hetzelfde met hem als eerder, al kwam dat waarschijnlijk gewoon door zijn gevoel. 'Mijn naam is Lilli... Ik kan pas naar huis als u met mij mee komt...' Zei ze. Stephen zuchtte direct. 'Ik ga hier niet meer aan meewerken, hij zal steeds een stapje verder gaan en ik maak hem af als ik hem zie...' Gromde hij. Lilli raakte daardoor wat van slag, kon ze dan niet meer naar huis? 

Koningin Fay Lahero

"Het is al goed... Nathan had ook nooit zo tussen beide mogen komen, we hadden het samen ook vast wel op kunnen lossen." Glimlachte ze hem nu toe. Ze was daar namelijk echt van overtuigd. De naam van de vrouw was Lilli en ze vertelde dat ze pas naar huis mocht als Stephen mee ging.
"Rustig Stephen, we komen hier wel uit, we verzinnen hier wel weer wat op. Het komt goed. Zij kan hier niets aan doen..."

Koning Stephen Lahero

'Ze had het tegen mij moeten zeggen! Ze had zoiets nooit moeten flikken...' Zei hij kwaad. Zijn blik was weer woedend. Hij vroeg zich af wat hem zo ontzettend opvliegend maakte. Misschien omdat hij het zichzelf heel erg kwalijk nam. Hij was veel te ver gegaan en hij reageerde het duidelijk af op haar. 'We zien het wel. Misschien kom ik wel helemaal nooit meer mee. Het is niet mijn verantwoordelijkheid om haar thuis te brengen en Lucius zal altijd een vieze klootzak zijn... Daar kan ik niks aan doen...' Gromde hij. 

Koningin Fay Lahero

"Ze deed wat lucius haar opgedragen heeft, dat vind ik logisch." Ging Fay tegen Stephen in.
"Doe alsjeblieft even normaal. We gaan een regeling voor haar vinden zodat ze veilig thuis kan komen, hoor je me?" Haar stem klonk dwingend en bazig, maar ze was er klaar mee dat hij zo woedend was, zij wilde hier alleen maar het beste van maken en ze vond eigenlijk dat Stephen haar dankbaar moest zijn dat ze hem zo snel vergaf voor alles wat hij had gedaan... toch voelde ze nog lichtelijk de angst, hij had gezegd haar nooit pijn te doen, maar daar was hij nu wel erg dichtbij gekomen...

Koning Stephen Lahero

Door wat ze zei voelde hij zijn hartslag omhoog schieten. Hij kon niet geloven dat ze zo tegen hem in ging. Waarom stond ze niet achter hem? Misschien was ze er nu wel echt klaar mee. 'Ik hoor je... Ik ben niet de eerste de beste idioot waar je tegen staat te praten. Die je bevelen geeft. Ik wilde juist alles goed doen... Ik wilde je geen pijn doen, nooit. Laat ook maar zitten,' gromde hij. Hij reageerde kwaad, maar hij voelde zich eigenlijk alleen maar heel erg verdrietig. Hij kon niet geloven dat dit echt gebeurde. Dat hij dit echt deed. Dit kwam nooit meer goed. Hij liep de werkkamer uit en hij ging naar Kayton toe. Dit voelde echt afschuwelijk en hij wilde alleen maar weg, maar hij moest dit doen. Hij zou nooit echt weglopen, al was die neiging nu wel erg aanwezig. Wat had hij hier nou nog? 

Koningin Fay Lahero

Hij was echt kwaad, ze keek naar de grond en kroop iets in elkaar. Ze voelde zich vreselijk, dit wilde ze helemaal niet, vooral niet dat het Lucius lukte om hun uit elkaar te drijven. Stephen liep weg, maar ze ging vluchtig achter hem aan. Aarzelend bleef ze midden in de gang staan.
"Stephen... ik... het... alsjeblieft... het spijt me... ik wil dit niet... dit..." ze slikte even en voelde de tranen over haar wangen lopen. Ze veegde ze vluchtig weg. "Ik ben gewoon bang..." zei ze nu met trillende stem.

Koning Stephen Lahero

Opeens hoorde hij zijn naam en draaide hij zich om. Fay was achter hem aan gekomen en door wat ze zei verdween de woede weer. Hij liep naar haar toe en hij sloeg zachtjes zijn armen om haar heen . 'Het spijt mij ook. Ik hou van je. Echt heel erg veel...' Fluisterde hij. Hij streek langs haar gezicht. 'Ik wilde je echt geen pijn doen... Ik wist het gewoon allemaal niet en het maakt mij zo kwaad dat dit gebeurd...' Legde hij heel erg eerlijk aan haar uit. 

Koningin Fay Lahero

Ze voelde nu zijn armen om haar heen en ze kroop tegen hem aan. Ze huilde zachtjes, het was allemaal gewoon zo moeilijk en zwaar. Ze hield Stephen stevig vast.
"Ik hou ook van jou..." fluisterde ze tegen hem.
"Ik schrok gewoon zo erg... ik verwachtte het niet en... ik weet het niet... misschien had het allemaal toch meer effect op me dan ik had verwacht..." fluisterde ze zacht tegen hem.

Koning Stephen Lahero

'Ik begrijp het wel... Heel goed. Ik had je nooit zo moeten behandelen, ik had gewoon niet door wat ik deed... Ik heb mij achterlijk gedragen. Ik was gewoon zo kwaad...' Zei hij zacht. Hij streek kort langs haar gezicht en hij ademde diep in. 'Wil jij weer terug gaan naar mijn werkkamer? Dan ga ik even naar Kayton en kom ik daarna naar jullie toe, oké?' Stelde hij voor. 

Koningin Fay Lahero

"We moeten ons gewoon niet uit elkaar laten drijven. We kunnen het wel aan samen." Glimlachte ze lief naar hem. Hij streek langs haar gezicht en ze keek hem vol liefde even aan.
"Oké, ik ga weer terug, succes en tot zo." Fluisterde ze hem toe. Ze gaf hem zacht een kus op zijn wang. "Ik hou van je..." zei ze nog zacht tegen hem en ze liep weer terug naar de werkkamer.

Koning Stephen Lahero

'Dat is zo, het is soms alleen wat lastig,' zei hij zacht. Lucius deed aardig zijn best en het was moeilijk om daar niet in mee te gaan, hij vond het soms lastig om in te zien dat het beter was om rustig te blijven en dingen uit te praten. Ze ging weer terug en wenste hem nog succes. Hij kreeg een kus op zijn wang en hij glimlachte zwakjes, daarna liep hij toch echt naar Kayton toe. Hij klopte aan en hij ademde diep in. 'Kayton, ik ben het. Kunnen we even praten?'

Kayton Erogate

Hij hoorde dat Stephen weer terug was. Hij ging daarom zitten en keek hem aan. "Ik heb nagedacht... eigenlijk gaat het me vrij weinig meer aan wat jij doet en wat voor beslissingen je neemt, ik voel dat ik echt oud wordt, dat ik het niet meer aankan, ook het werk niet meer, het is te zwaar voor me geworden... het is gewoon klaar,.." vertelde hij nu zachtjes aan Stephen, hij had hier net heel goed over na kunnen denken.

Koning Stephen Lahero

Hij staarde Kayton wat verbaasd aan, dit had hij even niet verwacht. 'Euhm... oké. Je verrast mij een beetje. Ik begrijp het wel, maar dat zegt niet dat ik het zelf niet fijn vind om mijn beslissingen met jou te overleggen. Ik heb niemand anders, Kayton. Niemand die mij enige bevestiging kan geven of kan zeggen dat mijn beslissingen misschien niet zo goed zijn. Van Lucius moet ik het niet hebben,' zei hij tegen hem. 'Ik wilde alleen nog zeggen dat het mij enorm spijt, ik had nooit zo tegen je uit moeten vallen, het werd mij gewoon even te veel en dat had ik niet af moeten reageren,' zei hij heel oprecht.

Kayton Erogate

"Dat snap ik echt wel, Stephen, echt... maar je hebt Fay, Nathan en mijn dochter, Elvira. Elvira heeft vroeger veel geleerd, zij heeft veel van mijn wijsheid Stephen... ze kan je echt helpen. Maar ik wil graag nog even echt van het leven kunnen genieten, zonder mij ook maar ergens zorgen over hoeven te maken, snap je?" Sprak Kayton met een zachte en vermoeide stem.
Stephen bood zijn verontschuldigingen aan. "Het is oké, ik vind het gewoon naar dat Faith zoveel gezien heeft. Ze is nog niet op een leeftijd om zich zorgen te maken." Zei hij.