Medieval Times

Aurora Legos

Lucius streek langs haar pijnlijke wang en ze keek hem aan. Hij wist dat dit voor haar moeilijk te begrijpen was, maar dit zou voor zelfvertrouwen zorgen bij Stephen. "Ik weet wel dat hij zelfvertrouwen nodig heeft... maar dit is niet de manier, hij draait door als je dit met hem doet..." Fluisterde ze zachtjes en ze pakte zijn hand even vast.
"Doe alsjeblieft wel een beetje voorzichtig met ze, ook met Rysha, we willen toch allebei dat ze een gezonde zoon op de wereld zal zetten?" Vroeg Aurora nu aan hem.


Rysha Volantis

Stephen zou ervoor zorgen dat haar niets zou gebeuren. "Maar daarvoor moet je Lilli extra veel pijn doen, dat is toch niet eerlijk?" Vroeg ze fluisterend aan hem. Ze scheurde nu een stuk van haar prachtige jurk af en bond dat zachtjes om de hand van Stephen heen, dan stelpte het bloeden tenminste. Ze keek geschrokken naar Lilli en ze sloeg haar hand voor haar mond.


Elvira Solore

"Het gek maken is veel leuker, Nathan." Plaagde ze hem nu. Zijn lippen gleden naar beneden toe en ze hapte even naar adem. Ze voelde zijn vingers over haar huid en ze sloot genietend haar ogen, dit deed hij echt heerlijk. "Hmm... je kan dit echt zo goed..." Mompelde ze zacht.

Lucius Legos

'Ik doe voorzichtig. Ik zorg dat het kind niets overkomt. Echt, daar hoef jij je helemaal geen zorgen om te maken.' Zei hij duidelijk tegen haar. Het zou niet gebeuren, maar hij wist dat Stephen dit moest doen. Het was goed voor hem en Lucius vond echt dat hij dit moest leren, het zou hem verder helpen. 'Ik ga er heen, ik zie je zo wel weer....' Zei hij daarna . 

Koning Stephen Lahero

'Ik wil niet dat ons kind iets overkomt. Dat risico ga ik niet nemen....' Zei hij zacht tegen haar. Ze maakte een stuk stof vast om zijn hand en hij keek haar even dankbaar aan, daarna ging zijn blik naar Lilli. Hij zou haar pijn moeten doen om iets wat hij verkeerd had gedaan en dat vond hij vreselijk. 

Aurora Legos

Hij zou voorzichtig doen en ervoor zorgen dat het kind niets overkwam, hierdoor haalde ze toch opgelucht adem. "Dankjewel, Lucius." Zei ze zacht tegen hem. Hij zei daarna dat hij ernaar toe ging.
"tot zo, ik ben in onze kamer." Fluisterde ze terug.


Rysha Volantis

Ze knikte een beetje door zijn woorden. "Dat wil ik ook niet, hij moet veilig blijven, kosten wat het kost." Fluisterde ze tegen hem. Ze sloeg haar armen om Stephen heen en knuffelde hem eventjes. "Doe voorzichtig alsjeblieft..." Fluisterde ze weer.

Zarina
De vrolijke toon van Faith deed Zarina erg goed. Ze kwispelde nog wat harder, waarbij haar achterwerk wat mee kwispelde. De stok werd over gepakt en ze werd even over haar kop geaaid. Ze sloot daarbij even kort genietend haar ogen. Ze vond het fijne aandacht, aandacht die ze zelden kreeg.
Daarna werd de stok weer weggegooid. Zarina keek met gespitste oortjes naar waar de stok naar toe gegooid werd. Toen ze de opdracht kreeg de stok weer te halen, rende ze er meteen op af. Ze kon nog maar net op tijd stoppen, anders was ze langs de stok door gerend, greep de stok van de grond af en liep kwispelend in een drafje terug naar Faith met de stok in haar bek. Voor Faith stond ze weer stil en wachtte ze tot de stok weer gepakt zou worden.

Koning Stephen Lahero

'Hij blijft veilig. Dat beloof ik je.' Zei hij nog eens duidelijk. Hij zou haar en het kind geen pijn doen. Echt niet. Lucius verscheen en hij haalde diep adem. De cel naar Lilli werd open gemaakt door hem, Lucius haalde haar nogal hardhandig uit de cel en ze gingen een afgesloten kamer in. Stephen slikte even, dit voelde echt heel erg slecht, maar hij moest hier doorheen. 'Pak wat je wilt, doe wat je wilt. Als ik vind dat je het niet goed doet zal je dat zelf voelen en als je echt iets belachelijks doet zal je dat bij Rysha goed moeten maken....' Zei Lucius. 'Oké, ik heb het begrepen, Lucius.' Zei Stephen nu. 

Rysha Volantis

Stephen beloofde dat het kindje veilig bleef, ze knikte hierdoor alleen eventjes. Lucius verscheen en opende de cel van Lilli, hij nam haar hardhandig mee naar een andere kamer toe. Rysha sloot de deur achter haar dicht en kroop weg in een hoekje waar ze op de grond ging zitten, haar armen sloeg ze beschermend om haar buik heen. Ze trilde en kneep haar ogen dicht. Ze huiverde even door de woorden van Lucius.

Koning Stephen Lahero

Wat moest hij nou doen? Hij wist dit soort dingen echt niet. Hij trok de lades open en hij keek naar alle spullen die er lagen. Het was nogal veel. Heel erg veel. Uiteindelijk duurde het blijkbaar te lang. Lucius kwam naar hem toe. 'Ik zal je het verschil laten merken . ' Zei hij. Stephen zag dat Lucius een vrij simpele stok pakte en uit het niets werd hij keihard geslagen. De pijn dreunde door. Lucius pakte daarna een soort van zweep en hij sloeg nog eens. Het was zo hard dat hij het overhemd van Stephen kapot sloeg, dit was een meer snijdende pijn, die er voor zorgde dat hij bloedende wonden kreeg. Hij kreeg de stok in zijn handen gedrukt en Lucius knikte naar Lilli. 'Ga je gang,' 

Rysha Volantis

Ze hoorde de stem van Lucius en daarna het slaan van een stok en later van een zweep. Rysha kromp nog verder in elkaar, haar hartslag was vreselijk snel en ze durfde echt niet te kijken. Ze jammerde even zachtjes als ze dacht aan de pijn die ze Lilli gingen doen en ze vond het nog steeds oneerlijk dat die pijn haar bespaard werd, alleen maar om een kind. Ze slikte eventjes.

Koning Stephen Lahero

Hij klemde zijn handen om de stok heen en hij ademde heel langzaam in, daarna haalde hij uit. Hij deed het hard, hij wilde niet het risico nemen dat Lucius het niet goed genoeg vond. Hij was er van overtuigd dat hij het goed deed, maar toch voelde hij de zweep hard op zijn huid terecht komen. 'Ze moet gestraft worden. Sla haar dan ook zo, sla haar zo hard dat ze er net niet dood aan gaat...' Zei Lucius. Stephen staarde hem even aan, daarna sloeg hij nog een keer, nog harder. 

Rysha Volantis

Ze hapte trillend naar adem door wat ze allemaal hoorde. Heel even opende ze haar ogen, keek ze geschokt toe hoe hard Stephen Lilli wel niet sloeg. ze beet zacht op haar lip, ze wilde ingrijpen, ze wilde hier iets aan doen, maar ze mocht niets doen, ze kon niets doen. haar handen trilden en ze werd er gewoon misselijk van.

Koning Stephen Lahero

Lucius gaf de zweep aan hem en hij ademde diep in. Hij wilde weigeren, maar hij was bang voor wat er dan zou gebeuren. Het zou het nog erger maken. Daarom haalde hij uit, hij zag het bloed over de huid van Lilli lopen en hij kneep zijn ogen dicht. Kon hij zijn gevoel bevriezen? Al zijn gevoel? Dan zou dit een stuk makkelijker gaan. Hij probeerde het, hij haalde nog eens uit en het werkte. Het deed hem niets. Lucius leek er erg tevreden mee te zijn. 

Rysha Volantis

Door wat ze zag, durfde ze haar ogen haast niet meer te sluiten. Hoewel ze eerst aan Stephen zag dat hij dit vreselijk vond, merkte ze nu dat het hem niet eens meer wat deed, hij sloeg er gewoon op los bij Lilli, zonder dat hij het erg leek te vinden. Ze vond het afschuwelijk om te zien, zo was Stephen niet, dit was niet hoe ze hem kende, dit was een of ander monster...

Koning Stephen Lahero

Hij liet de zweep zakken en hij staarde naar Lilli. Zou dit genoeg zijn? Hij had echt geen idee. Hij hoorde Lucius dichterbij komen en hij kreeg een fikse klap op zijn rug. 'Door gaan... Ze is nog niet bijna dood..' Gromde zijn vader. Hij slikte moeizaam, hij wilde het niet meer, dit leek hem wel genoeg. Straks ging ze wel dood. Hij had duidelijk geen keuze, hij kreeg nog een klap en nu kon hij niet anders dan kreunen van de pijn. Het voelde vreselijk, het deed zo veel pijn. Hij sloeg daarom nog eens, en nog eens. Hij wilde niet dat Lucius Rysha iets aan zou doen. 

Rysha Volantis

Ze wilde weg... ze wilde zo graag hier weg, dit werd haar allemaal veel te veel, het maakte haar vreselijk misselijk en bang. Ze werd echt gek, gek van angst.
"Stop, alsjeblieft, stop..." Smeekte ze nu ineens. "Ze heeft nu wel genoeg pijn, alsjeblieft... stop...." Haar mond voelde ook nog eens droog en ze keek smekend naar Lucius.

Koning Stephen Lahero

Opeens begon Rysha te smeken en daardoor keek hij haar doordringend aan. Ze moest oppassen, straks deed Lucius iets bij haar. Dat was zijn grootste angst. Hij wilde het niet, echt niet. Lucius keek naar hem en hij keek zijn vader strak aan. 'Oké, dit is voldoende. Je hebt het prima gedaan. De volgende keer gaan we een stapje verder,' Zei Lucius tegen hem en hij staarde vol verbazing naar zijn vader. Hij had het goed gedaan? Dit was gewoon belachelijk. Hij keek naar Rysha, hij pakte haar vast en nam haar meteen mee. Hij wilde hier weg. 

Rysha Volantis

Na haar gesmeek zei Lucius ineens dat het voldoende was, dat Stephen het prima had gedaan en de volgende keer gingen ze een stapje verder. Ze haalde hierdoor even diep adem. Stephen pakte haar vast en nam haar mee. Haar ademhaling was nog steeds wat versneld en ze voelde de tranen over haar wangen glijden.
"Waarom moest ik erbij zijn? Waarom? Het was vreselijk, wat afschuwelijk..." Haar stem sloeg over.

Koning Stephen Lahero

Hij nam haar mee naar hun kamer en hij begon voorzichtig het gescheurde overhemd van zijn huid te halen. 'Hij wil laten zien wat hij kan doen, hoe veel macht hij heeft en dat je nooit veilig bent. Hij wil laten zien dat hij met mij kan doen wat hij wil...' Mompelde hij. 'Je moet zien wat er gebeurd, alleen maar om je bang te maken. Het spijt mij dat jij er bij moest zijn, ik heb dat ook liever niet...' Zei hij zacht. 

Rysha Volantis

Ze zag hoe hij zijn overhemd begon los te maken, zij pakte wat water en een spons. Ze ging achter hem zitten en begon zachtjes en liefdevol zijn rug te deppen. Lucius wilde laten zien wat hij kon, hoeveel macht hij had en dat ze nooit veilig was. Hij wilde laten zien dat hij met Stephen kon doen wat hij wilde. Stephen was wat dat betreft niets meer dan zijn marionet.
"Jij kunt er niets aan doen... " Fluisterde ze toen het hem speet dat zij erbij moest zijn.

Koning Stephen Lahero

Ze begon zijn rug schoon te maken en hij sloot zijn ogen. Het deed best veel pijn. Lilli zou echt vreselijk veel pijn hebben. 'Er zijn zat dingen die ik had kunnen doen...' Mompelde hij. Het was misschien niet echt zijn schuld, maar hij had er waarschijnlijk wel iets aan kunnen doen. Hij was alleen heel erg bang voor de gevolgen. Hij vond het vreselijk dat Lucius tevreden was. Vooral omdat hij ergens snakte naar een vader die trots op hem was, maar Lucius mocht niet trots zijn op dit soort dingen. 

Rysha Volantis

Ze deed heel erg voorzichtig met hem. Hij mompelde dat er zat dingen waren die hij had kunnen betekenen. "Ssst..." Fluisterde ze zachtjes. Het was niet waar, hij had niets kunnen doen, niet in deze situatie. Ze drukte zachtjes haar lippen op zijn schouderblad en ging door met het verzorgen van zijn lichaam.


Elvira Solore

Toen ze klaar was met Nathan had ze aangegeven dat ze nu echt een pauze nodig had en dat ze heel even naar de hond wilde kijken waarmee Faith nog steeds aan het spelen was. Ze gaf hem met een glimlach een kus, trok haar kleding weer aan en liep naar buiten toe. Ze kwam bij Faith te staan.
"Hé, Zarina..." Zei ze zachtjes tegen de hond. Ze stak voorzichtig haar hand uit.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde haar lippen op zijn huid en hij sloot zijn ogen. Hij kalmeerde weer een klein beetje. 'Wat nou als Fay komt? Ik wil niet dat ze alle plekken ziet.. dat ze ziet wat hier gebeurt... Ik wil dat ze alleen de mooie kanten van alles ziet...' Fluisterde hij. Anders zou ze het nog erger vinden als hij wegging en dat wilde hij eigenlijk echt niet. Hij pakte de hand van Rysha vast en hij kneep er zachtjes in. Gelukkig zou het nog wel even duren, hij hoopte dat alles dan wat rustiger was. Hij zoende haar heel zachtjes en hij legde zijn hand in haar hals. 

Nathan Gerono

Elvira vertrok weer en hij wilde eigenlijk nog wel even met Fay praten, maar hij vond het ook wel lekker om in bed te blijven liggen. Hij kon ook vanavond nog met haar praten, hij zou wel aan Elvira vragen of ze het gezellig vond om samen met Fay wat te gaan drinken. Dan was ze ook niet zo alleen. 

Rysha Volantis

Ze slikte even toen hij weer over Fay begon. Hij wilde voor haar wel dat ze alleen de mooie dingen zag en Rysha werd er zwanger en al gewoon in mee gesleurd, het was oneerlijk, dat vond ze echt.
"Misschien... kun je een regeling treffen met Lucius, je kan het allicht proberen." Vertelde ze hem zacht. Hij pakte haar hand en kneep er even zacht in, daarna zoende hij haar. Zachtjes duwde ze hem weg.
"Sorry, ik ben nogal misselijk, het lijkt me niet echt goed om dat dan nu te gaan doen." Vertelde ze hem heel erg zachtjes.

Koning Stephen Lahero

'Ik denk het niet,' Mompelde hij, iets kortaf. Hij kon er niets aan doen. Hij merkte echt wel dat hij haar pijn deed en daar kon hij niet goed mee omgaan. Hij werd ook weggeduwd toen hij haar zoende. Hij kwam overeind en hij trok een schoon overhemd uit de kast. 'Ik ga een stukje lopen,' Zei hij alleen maar. Hij trok het overhemd aan en daarna liep hij weg. Hij moest echt even alleen zijn, hij werd helemaal gek zo. 

Rysha Volantis

Hij was kortaf tegen haar en ze hield op met het verzorgen van zijn rug. Verder zei hij alleen nog dat hij een stukje ging lopen.
"Oh..." Zei ze zachtjes, ze keek naar de grond en hoorde hem vertrekken. Tranen gleden langzaam over haar wangen. Ze vond het echt niet leuk dat ze zo onbelangrijk was vergeleken met Fay... Fay was echt alles en zij? Zij stelde haast niets voor vergeleken bij haar. Ze ging in bed liggen helemaal opgerold als een balletje en snikte zachtjes, ze huilde zichzelf in slaap terwijl ze haar armen om haar buik had geklemd, het deed pijn.

Koning Stephen Lahero

Hij was een hele tijd weg, hij had wel iets meegenomen voor Rysha. Hij wilde het een beetje goed maken, hij wilde laten zien dat ze veel voor hem betekende, maar waarschijnlijk had hij het helemaal verkloot. Wat moest hij dan? Hij bedoelde het allemaal helemaal niet verkeerd. Echt niet. Toen hij de kamer in kwam zag hij haar opgerold in bed liggen, ze had gehuild.Hij kon dit gewoon niet aanzien. Hij werd er zelfs kwaad van, al was het op zichzelf. Hij gooide de ketting tegen de muur, dacht hij serieus dit goed te kunnen maken met een achterlijk sierraad? Hij liep meteen weer weg, hij sliep wel alleen. Hij ging een kamer voor de gasten in en hij liet zich op het bed zakken.