Medieval Times

Nathan Gerono

'Dat begrijp ik wel, dat is heel erg logisch,' zei hij zacht. Ze merkte gewoon dat ze er luchtig over deed, ze wilde zich graag sterk houden. 'Voor Stephen, zeker?' vroeg hij zacht. Hij merkte aan alles dat het niet lekker liep, maar dat was niet zo raar nu hij opeens twee vrouwen had. Dat was eigenlijk niet voor Stephen, nu raakte natuurlijk alles in de war. Hij vond het een wonder dat Fay er zo goed mee omging, maar waarschijnlijk wilde ze er alles aan doen om Stephen bij zich te houden. Dat begreep hij ook wel, hij wist alleen niet of dat zo goed was. Relaties waren voor hem toch heel erg lastig. 'Hoe reageerde hij er op?' vroeg hij dus ook aan haar.

Koning Stephen Lahero

Hij concentreerde zich volledig op het werk, maar na elke zin die hij schreef was hij weer afgeleid. Het ging dus niet echt lekker. Na een tijdje werd er op de deur geklopt, hij riep dat diegene binnen mocht komen en de deur ging open. Hij maakte zijn zin af en hij keek op, een vrouw stond bij zijn bureau. Ze had een lichte jurk aan, luchtig, gebruinde huid. Ze was duidelijk van hogere afkomst, maar voor hem onbekend. Niet van hier dus. Waarschijnlijk zou hij het zich wel herinneren als hij haar ooit eerder gezien had. Ze had redelijk nette kleding aan, maar het was iets uitdagend. ‘Koning Stephen Legos,’ sprak ze, waardoor hij zijn ogen samenkneep. ‘Lahero,’ zei hij bijna direct. Hij walgde van de naam van zijn vader. Ze kwam dus uit het Zuiden. Hij had het kunnen weten. Zijn blik ging nog eens over haar heen, wat deed ze hier? ‘Bevalt het u?’ vroeg ze hem direct, het was ietwat brutaal, maar ze had een uitdagende glimlach op haar gezicht staan. ‘Ik probeerde mij te bedenken of ik u eerder gezien heb,’ zei hij tegen haar, heel serieus. Hij ging niet zo makkelijk mee in uitdagingen.

Koningin Fay Lahero

"Ja, voor Stephen... als ik niet meer positief ben, zal hij helemaal in een dal zakken... dat is niet goed voor hem." Zei ze zachtjes. Dan zou Stephen nog meer gaan twijfelen...
"Ik heb hem nog nooit zo boos gezien, hij was zo woedend dat mensen dit met mij hadden gedaan, het was echt om bang van te worden." Ze slikte even en leunde weer tegen Nathan aan terwijl ze met haar vingers haar trouwring ronddraaide.

Nathan Gerono

Hij knikte langzaam. 'Ben je bang dat hij bij je weg gaat?' vroeg hij nu voorzichtig aan haar. Ze had hem nog nooit zo boos gezien, het was om bang van te worden. 'Dat kan nooit goed gaan. Als hij Lucius ziet... die maken elkaar af...' zei hij zacht. Het verklaarde wel waarom Stephen alles opeens bij het oude wilde hebben. Anders werd hij waarschijnlijk helemaal gek, zo was Stephen. Nathan begreep dat soms niet goed, maar hij wist ondertussen wel hoe dat werkte met hem.

Koning Stephen Lahero

‘Waarschijnlijk niet,’ was haar directe antwoord. Weer iets brutaal. Ze sprak hem niet eens echt met een titel aan, het leek haar niet zo veel uit te maken. ‘Ik hoef waarschijnlijk niet te vragen wie je gestuurd heeft…’ mompelde hij. Hij leunde wat achterover en hij ademde langzaam in. Wat moest hij hier nu mee? Wat wilde Lucius nou? Was het niet genoeg dat hij het voor elkaar had met Rysha? Hij maakte Stephen helemaal gek. Was dat de bedoeling? Hij begreep het gewoon niet. De vrouw liep om zijn bureau heen en ging op de rand zitten. Hij zag dat ze haar jurk wat omhoog trok en daarna keek hij haar weer aan. ‘Heeft u het alweer met uw vrouw kunnen doen?’ vroeg ze nu, waardoor hij haar compleet verbaasd aankeek, meteen werd zijn blik kwaad. ‘Niet boos worden, dat is helemaal niet nodig. Ik bedoel het niet verkeerd hoor, ik ben hier om te helpen,’ zei ze daarna, ze had weer die glimlach op haar gezicht staan.

Zarina
Opeens rook ze iets dat aan het branden was. Alsof iets gebraden werd, maar tegelijkertijd rook het niet zo lekker als een stuk vlees dat ze gewend was af en toe te krijgen. Nieuwsgierig als dat ze was dribbelde ze op die nieuwe geur af en stond geschrokken stil. Een poot hing gespannen onder haar borst ingevouwen, terwijl haar oren overuren maakten en haar blik strak op de overblijfselen van haar baas gericht waren. De andere mensen die naar binnen liepen leken voor haar nu niet zo belangrijk meer. Op wat trillende poten kwam ze voorzichtig dichter bij het hoopje dat niet lang hiervoor gewoon nog een levend persoon was, bang dat haar baas zo opeens kon opspringen, of dat ze zelf opeens kon vlam vatten.

Koningin Fay Lahero

Nathan vroeg haar of ze bang was of Stephen bij haar weg ging. "Nee... ja... euh. Misschien.." ze zuchtte even diep en sloot haar ogen. "Ik weet het niet zo goed. We zullen het wel zien, hij houdt heel veel van me en ik van hem, we komen er uiteindelijk wel." Zei ze zacht. Nathan zei dat het fout zou gaan als Stephen zo kwaad was, ze knikte daardoor eventjes.

Nathan Gerono

Hij had nooit verwacht dat ze dit zou zeggen, maar ze was er dus wel bang voor. Ze wist het niet goed, ze hielden wel veel van elkaar. Ze kwamen er uiteindelijk wel. 'Dat geloof ik ook wel,' zei hij daarop. Hij geloofde wel dat ze er uit zouden komen, maar de manier waarop was nog maar de vraag. 'Ik twijfel ook enorm aan alles... Ik kan er niets aan doen, maar relaties zijn zo saai...' zei hij zacht. Hij hield ook van Elvira en hij wilde niet dat het voorbij was, maar hij had zijn aandacht er gewoon niet bij.

Koning Stephen Lahero

‘Om mij te helpen?’ herhaalde hij. Hij begreep er niets van. ‘Ja, ik dacht dat u wel wat hulp zou kunnen gebruiken,’ zei ze. ‘Dat denk ik niet,’ was meteen zijn reactie. Hij zag dat haar vingers over haar been gleden. Het was maar een kleine beweging, maar het leek alsof zijn blik er naar toe gezogen werd. Hij bekeek haar lange gebruinde benen en daarna volgde zijn blik haar vingers. ‘Waarom gaat u niet gewoon naar huis? Waar u thuis hoort?’ vroeg ze nu. Hij keek haar opnieuw verbaasd aan. ‘Ik hoor hier, dit is mijn thuis,’ zei hij. ‘Dat is niet zo, u past veel beter in het zuiden. U vindt de vrouwen uit het zuiden mooier…’ zei ze tegen hem. Hij haalde langzaam adem. Wat deed ze met hem? Wat het ook was, het lukte heel goed.

Koningin Fay Lahero

"Relaties zijn. Hartstikke spannend en leuk." Lachte ze nu. "Tenminste... als ze er zelf wat van maakt." Plaagde ze Nathan. "Je moet jezelf wakker houden, regeltjes maken, zo maak je het een stuk spannender." Gaf ze glimlachend aan. "Doe eens iets onverwachts samen." Ze bleef wat aan haar trouwring draaien, het voelde gewoon niet helemaal goed, maar ze wist niet waar het precies aan lag.

Nathan Gerono

Door wat ze zei haalde hij zijn schouders even op. 'Ik weet het niet hoor,' mompelde hij. Normaal was hij altijd degene die er wel voor kon zorgen dat er spanning hing, maar hij had niet echt veel ideeën meer en het was elke dag hetzelfde. 'Ik weet gewoon niets meer en als ik één ding verzin, dan wil ik morgen weer iets anders.' zei hij eerlijk. Ze draaide constant aan haar trouwring en daardoor pakte hij haar hand vast. 'Is dat nodig? Je maakt mij zenuwachtig,' zei hij grijnzend.

Koning Stephen Lahero

'Ik vind de vrouwen hier net zo mooi,' ging hij tegen haar in. Ze kwam nu overeind en ze stond voor hem, hij moest iets omhoog kijken om in haar ogen te kijken. 'Dat geloof ik niet,' zei ze zacht. Ze liet zich bij hem op schoot zakken en hij slikte even. Waarom deed Lucius hem dit aan? Hij snapte het echt niet. Was hij nog steeds bezig om het kapot te maken tussen hem en Fay? Dit was wel een heel slecht moment, juist nu hij zo erg twijfelde aan alles. Haar hand gleed over zijn been heen en opeens liet ze die verder glijden. Hij slikte even en hij keek in haar grijnzende gezicht. 'U kunt mij niet meer vertellen dat u de vrouwen uit het zuiden niet mooi vindt...' plaagde ze hem. Ze bleef hem strelen en daarna drukte ze opeens haar lippen in zijn hals, waardoor hij diep kreunde. Ze leek precies te weten waar hij een zwak voor had.

Koningin Fay Lahero

"Natuurlijk wil je dan de volgende dag wat anders, maar daar moet je ook wat mee spelen, dingen verzinnen, er valt zoveel nog te doen, Nathan." Plaagde ze lichtelijk. Hij pakte ineens haar hand vast en zei dat hij er zenuwachtig van werd. "Sorry... maar ik heb het gevoel dat er iets mis is... maar ik weet niet zeker of dat klopt eigenlijk..." mompelde ze zacht.

Nathan Gerono

'Hm,' mompelde hij alleen maar. 'Ik vraag mij af of het helpt. Ik heb de meeste dingen in mijn leven toch al gedaan en het enige spannende is het nieuwe, de rest heb ik al wel gezien.' zei hij zacht. Het enige waarom hij het niet deed was omdat hij Elvira geen pijn wilde doen, maar eigenlijk verlangde hij er ontzettend naar. Hij moest zich echt inhouden bij andere vrouwen, vooral omdat hij het uitdagen zo leuk vond. Ze had het gevoel dat er iets mis was, maar ze wist het niet zeker. 'Met Stephen? We kunnen toch gewoon gaan kijken?' stelde hij voor. Elvira zou zo ook wel terug zijn en hij kon altijd een briefje voor haar neerleggen.

Koning Stephen Lahero

Zijn ademhaling versnelde iets, hij wist nog steeds niet wat hij moest doen. Hij wilde dit niet, hij wilde Fay geen pijn doen, hij wilde haar zo ver het nog kon trouw blijven. Daar was het eigenlijk al te laat voor. Als hij haar nu weg zou sturen dan zou Fay nooit geloven dat er verder niets gebeurd was. Het was dus toch al te laat. Ze pakte zijn hand vast en legde die op haar been neer, zachtjes gleden zijn vingers over haar huid heen. Ze bracht zijn hand verder naar boven en hij ademde diep in. Waarom voelde het alsof hij dit nodig had? Hij stelde zichzelf zo ontzettend teleur. Ze maakte zijn broek open en hij kneep zijn ogen dicht. Ze ging langzaam verder, hij kon het kreunen niet tegengaan. Misschien als het hier bij bleef. Dit was toch eigenlijk nog niets? Hij voelde het verlangen branden en ze ging steeds iets sneller. De chaos in zijn hoofd werd alleen maar groter en uiteindelijk pakte hij haar hand vast. 'Stop,' zei hij heel direct, bijna woedend. Ze schrok er duidelijk van. Ze kwam meteen van hem af en hij maakte gehaast zijn broek dicht. 'Zeg tegen mijn vader dat het een vieze klootzak is en dat je dit bij hem moet doen in plaats van mij, 'gromde hij. Ze nam afstand van hem en keek hem nu wat angstig aan. 'Ik kan niet terug,' zei ze alleen maar.

Koningin Fay Lahero

"Je kan nooit alles al geprobeerd hebben, echt, dat geloof ik niet." Zei ze nu tegen hem. "Je hebt het nog nooit zo lang met iemand vol gehouden, dus dat is toch ook bijzonder?" Glimlachte ze. Hij vroeg of het om Stephen ging en ze knikte. "Ja, ik denk het.. ik voel ook Faith, maar dat kan door Stephen komen...." mompelde ze zacht. Ze kwam overeind. "Je kan ook hier blijven hoor..."

Nathan Gerono

'Dat is ook bijzonder en ik wil haar ook niet kwijt,' zei hij eerlijk. Ze kwam overeind en ze zei dat hij ook hier kon blijven. 'Nee, ik ga wel mee. Elvira kan ook naar het kasteel komen als ze terug is,' zei hij. Hij schreef kort een briefje en daarna keek hij weer naar Fay. Hij hoopte dat het niets was, dat ze het niet goed voelde. Maar ze konden het maar beter zeker weten. 'Kom, dan gaan we,' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht.

Koning Stephen Lahero

'Anders word je natuurlijk vermoord door mijn lieve vader,' gromde hij woedend. Hij hield dit niet vol. Ze had het helemaal voor elkaar bij hem, hij was ver over zijn eigen grens heen gegaan en hij trilde van onrust. Normaal was hij nooit zo. 'Blijf hier,' beet hij haar toe. Hij liep zijn werkkamer uit en hij sloot de deur achter zich. Hij liep in één keer naar zijn slaapkamer toe, hij hoopte zo dat Fay er was, dat ze dit niet erg vond en dat ze hem begreep. Dat ze hem zou helpen, voor hij iets heel erg stoms ging doen. Hij dacht aan afschuwelijke dingen en hij moest dit oplossen voor hij dat ook echt ging doen. Eenmaal in de kamer zag hij dat ze er niet was. Hij vroeg wat gehaast aan een wachter waar ze heen was, maar ze was richting het dorp gegaan. Hij ademde trillend in en hij sloeg tegen de kast aan. Wat moest hij nu?

Koningin Fay Lahero

Ze liep toch wat ongerust naar hun slaapkamer toe en ze zag Stephen daar al staan, hij sloeg net tegen de kast aan. "Blijf hier, alsjeblieft." Zei ze zachtjes tegen Nathan, ze wilde niet dat hij zich ermee ging bemoeien. Ze liep naar Stephen toe.
"Gaat het wel, lieverd? Ik voelde dat er wat mis was." Klonk haar stem heel zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Hij keek op toen hij opeens een stem hoorde. Ergens was hij opgelucht, maar ze had misschien beter weg kunnen blijven. Hij greep haar direct vast en hij zoende haar wild. Zijn handen gleden naar haar heupen toe en hij hield haar heel erg dicht tegen zich aan. 'Ik wil je, nu,' gromde hij. Het was bevelend, onaardig, maar vooral heel erg wanhopig. Waarschijnlijk had ze hem nog nooit zo erg gezien, maar het was ook heel erg lang geleden dat hij zich zo gevoeld had.

Zarina
De donkere wolvin was bij de resten gaan liggen, zodra ze door had dat er verder niets met haar gebeurde. Al hield ze wel nog enige afstand, omdat ze niet zo maar vergeten was dat hij zo opeens in vlammen opging. Ze wist nog niet wat ze precies moest doen. Blijven, terug gaan naar de plek waar haar mand en eten is of huilen om te laten weten dat er iets mis is gegaan.
Ze hoorde beweging in het huis voor haar en spitste haar oren. Voor een enkele seconde kantelde haar kop een beetje naar rechts. Daarna besloot ze op te staan. Ze wist niet of wat deze mensen met haar zouden doen, dus kon ze het beste klaar staan om te vluchten. Maar ze werd straal genegeerd. Ze ging weer zitten, terwijl haar felgroene ogen samen met haar alerte oren de omgeving in de gaten hielden.

Koningin Fay Lahero

Ze werd ruw en wild door hem behandeld en ze schrok er echt van, hij gromde zelfs tegen haar, even flitsten haar gedachten weer terug naar die paar dagen geleden dat die mannen haar pakten, die waren ook zo en ze trilde nu op haar benen.
Met een lichamelijke angstige blik keek ze Stephen aan. "Ik kan het niet... niet zo... alsjeblieft, rustig... rustof aan..." fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat ze het niet kon, niet zo, hij moest rustig aan doen. Daar was het alleen veel te laat voor. Hij kon onmogelijk rustig doen, hij werd helemaal gek. Hij greep haar vast en hij keek haar aan, zijn blik was verlangend en aan alles was te zien dat hij totaal geen controle over zichzelf had. Hij wilde haar net zoenen, maar hij wende zijn hoofd af. Hij zag hoe doodsbang ze was. Ze moest niet bang zijn voor hem, nooit. Het volgende moment werd hij vastgepakt en weggetrokken. Hij had niet eens genoeg tijd om te zien dat het Nathan was, want hij voelde twee vingers in zijn nek en hij zakte in elkaar. Nathan pakte meteen Fay vast. 'Kom, weg hier. Hij kan zo weer wakker worden en ik vertrouw hem voor geen meter, het spijt mij,' zei hij zacht. Hij sloot de deur achter zich en hij keek Fay even doordringend aan. 'Nu moet je even goed nadenken, hoe kunnen wij hem helpen?' vroeg hij direct. Hij wist dat zodra Stephen wakker was hij niets meer kon doen, Stephen was te sterk voor hem.

Koningin Fay Lahero

Stephen leek wel een wild beest, wat ze ook zei, hij was echt helemaal gek, ze werd weer vastgegrepen, dit keer probeerde ze zichzelf los te wringen. "Niet doen!" Riep ze uit in paniek. Hij wilde haar zoenen, maar deed het toch niet. Daarna zakte hij in elkaar en werd ze beet gepakt door Nathan. Hij trok haar met zich mee en sloot de deur. Ze stond te trillen op haar benen en had tranen in haar ogen.
"Ik kan nu niet nadenken." Zei ze trillend. Ze haalde een paar keer diep adem en probeerde weer tot rust te komen. "Ik weet het niet..." Piepte ze.

Nathan Gerono

'Oké, dat begrijp ik wel. Rustig aan... Ik regel het wel. Loop maar mee...' Zei hij zacht. Hij nam haar mee naar de werkkamer van Stephen, daar kon ze wel even rustig zitten. Hij trok de deur open en hij keek wat verbaasd naar de vrouw die er stond. Ze leek net zo verbaasd te zijn. Ze kwam uit het zuiden. Kende Fay haar? Hij keek daarom ook vragend opzij. Misschien wist ze wel wat er aan de hand was, want hij begreep er helemaal niets van. 

Koningin Fay Lahero

Langzaam werd ze weer wat rustiger, ze moest met Nathan meelopen, ze ging met hem mee. Ze gingen naar de werkkamer van Stephen en ze keek recht in de ogen van een vrouw, ze kon al raden wat er gebeurd was.
"Verdomme, wat heb jij met Stephen gedaan?" Vroeg ze meteen vurig aan haar. Ze stopte haar angst weer ver weg en keek de vrouw vol felheid aan. Door haar reageerde Stephen zo op Fay. Zij had hem uitgedaagd, ze zag het alleen al aan haar kleding, bovendien kwam ze hoogst waarschijnlijk bij Lucius vandaan.

Nathan Gerono

'Fay, rustig aan,' zei hij tegen haar. Ze was duidelijk nogal boos, dat begreep hij wel, maar ze hadden eerst een oplossing nodig. 'Ik had geen keuze,' zei de vrouw simpel tegen haar. 'Wat maakt het nou uit, zo'n man als hem heb je nooit alleen,' zei ze daarna, waardoor hij de hand van Fay vastpakte, ze mocht niets doen. 'Ik wil je best hier laten als ik weet dat je haar niet afmaakt, maar ik wil naar Kayton toe. Stephen kan elk moment wakker worden,' zei hij. Hij wist niemand anders dan Kayton waar hij naar toe kon gaan, Stephen had niet echt vrienden die konden helpen en Nathan zou het niet alleen kunnen.

Koningin Fay Lahero

Ze moest rustig doen van Nathan, ze wierp hem even een felle blik toe, maar toen de vrouw vertelde dat ze geen keuze had, werd ze weer iets rustiger.
"Ik heb hem al niet alleen en dat vind ik al verschrikkelijk." Zuchtte ze nu. Nathan wilde naar Kayton toe, want Stephen kon elk moment wakker worden.
"Ga maar, ik maak haar niet af. Dan komen er helemaal verhalen van." Mompelde ze tegen Nathan terwijl ze de vrouw aan bleef kijken.

Nathan Gerono

Hij mocht gaan, ze maakte haar niet af, dan kwamen er helemaal verhalen van. 'Oké, je weet mij te vinden als er iets is en ik kom zo snel mogelijk naar je toe,' zei hij zacht tegen haar. Hij glimlachte haar kort bemoedigend toe, maar daarna haastte hij zich naar de kamer van Kayton en Carmen toe. Hij klopte aan. 'Kayton, ik ben het, Nathan... ik heb je hulp nodig, snel...' zei hij gehaast. Hij zou nooit zomaar naar binnen gaan, maar nu vond hij het toch wel moeilijk om te wachten tot de deur open zou gaan.

Lilli

Ze bleef naar de twee kijken, Stephen had gezegd dat ze hier moest blijven, maar blijkbaar was er wat aan de hand. Ze volgde het allemaal niet echt, maar dat de vrouw boos was, dat was wel duidelijk. Dit was dus zijn vriendinnetje hier. Fay. Lucius had haar van alles verteld over Fay, maar ze leek leuker te zijn dan Lucius haar verteld had. Die had haar neergezet als een heks.

Kayton Erogate

Hij rekte zich even uit, af en toe deed hij wel eens een middagdutje om gewoon weer tot rust te komen, hij merkte dat hij echt oud begon te worden, zijn botten werden strammer en hij reageerde niet altijd even snel meer. Hij was wel meteen alert toen hij op de deur hoorde kloppen, het was Nathan en hij had zijn hulp snel nodig. Hij streek zijn kleding recht en trok daarna de deur open.
"Wat is er aan de hand?" Wilde hij meteen weten.



Koningin Fay Lahero

Ze keek de vrouw even doordringend aan en ging zitten. "Wat heeft Lucius vertelt dat je moest doen?" Vroeg ze aan haar, ze wilde hier wel eens wat meer van weten. Tot nu toe waren Lucius bedoelingen haar wat vaag, maar ze wilde nu wel eens weten waar ze precies aan toe was.

Nathan Gerono

Het duurde even, maar daarna stond Kayton voor hem. 'Stephen draait door. Hij is nu bewusteloos... tenminste, dat hoop ik.' zei hij tegen Kayton. 'Kom mee,' zei hij daarna direct, hij nam Kayton mee naar de slaapkamer en hij trok de deur open. 'Er was een of andere vrouw en Stephen werd helemaal gek toen hij Fay zag, ik heb geen idee wat er allemaal aan de hand is,' zei hij nog tegen Kayton, daarna werd Stephen wakker. De woede was duidelijk te zien toen hij Nathan zag.

Lilli

Ze wilde weten wat Lucius verteld had dat ze moest doen. 'Stephen gek maken. Hij wil Stephen het liefste in het zuiden hebben om hem te helpen met het koninkrijk. Ik moet hem gewoon gek maken en kijken of ik hem mee kon krijgen,' vertelde ze heel eerlijk. 'Ik kan niet terug naar huis voor hij met mij mee komt, echt niet...' zei ze daarna.