Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Hij wist dat hij enorm veel van haar vroeg, maar hij wist zeker dat het beter voor hun allebei was. Hij zou het alleen maar erger maken als het hem teveel werd en dat was ook voor haar niet leuk. Ze moest het eerlijk tegen hem zeggen als ze ergens moeite mee had.
"Is goed..." Zei ze zachtjes tegen hem. Hij wilde weten waar ze het meeste moeite mee had.
"Gewoon... dat ik overdag niets meer mag doen bij je... Dat vind ik gewoon zo leuk, je afleiden en zo. Maar het maakt niet uit, ik wil graag dat het goed gaat met je."

Koning Stephen Lahero

Hij begreep haar wel een beetje, maar hierin waren ze toch echt heel erg verschillend. Hij wilde zich overdag gewoon focussen op het werk, dat vond hij belangrijk. Voor Fay was dat waarschijnlijk allemaal wat anders, hij vond dat juist ook zo leuk aan haar, maar soms was het lastig dat ze zo verschillend waren. Hij streek langs haar wang en hij gaf haar kort een kus. 'Heb je liever dat ik nu ga werken?' vroeg hij zacht.

Koningin Fay Lahero

Hij streek even langs haar wang en gaf haar een kus, daarna vroeg hij zacht of ze liever had dat hij nu ging werken.
"Doe maar... dat is denk ik beter, dan komt dit het snelste weer goed." Zei ze hem zachtjes. Ze glimlachte lichtelijk naar hem. Ze raapte haar kleding bij elkaar en begon het weer langzaam aan te trekken.

Koning Stephen Lahero

Ze dacht dat het het beste was, dan kwam dit het snelste weer goed. Ze begon haar kleding weer aan te trekken en hij deed hetzelfde. Hij pakte nog een jasje en hij haalde een hand door zijn haren heen. Hij zou straks wel wat eten, hij wilde nu gewoon aan het werk. Hij drukte nog kort zijn lippen op haar wang en daarna liep hij weg, naar zijn werkkamer. Hij was al ontzettend laat en hij had eigenlijk heel veel willen doen.

Koningin Fay Lahero

Hij gaf haar nog een kus op haar wang en liep daarna weg. Ze zuchtte even en plofte neer op de bank. Ze haalde haar handen door haar haren heen. Wat moest ze dan toch nu de hele dag doen? Normaal viel ze Stephen een beetje lastig en hing ze wat om hem heen. Ze besloot Nathan even op te zoeken. Ze liep door het kasteel heen en klopte aan op zijn slaapkamer deur, er kwam geen reactie, ze deed hem open, Nathan was er niet... ze zuchtte even. Ook al niet... wat moest ze nu dan doen?

Koning Stephen Lahero

Hij concentreerde zich op het werk, maar hij was gewoon afgeleid. Het werkte niet geweldig. Normaal kon hij altijd ontzettend veel doen en hard doorwerken, maar nu was hij met zo veel andere dingen bezig. Zijn hoofd zat gewoon te vol. Hij kneep zijn ogen dicht en hij wreef langs zijn voorhoofd. Het bonkte weer, hij voelde zich gewoon niet goed. Na een tijdje kwam hij overeind, hij pakte een glas water en hij dronk het in één keer op, maar het hielp niet echt.

Koningin Fay Lahero

Ze besloot zich maar wat te vermaken met de twee meiden, ze vonden het duidelijk heel erg gezellig en vermaakten zich heel erg goed met Fay. Toch was ze wat afgeleid, ze wilde graag met Nathan praten, gewoon omdat hij altijd overal wel raad op wist. Na een tijdje met de meiden samen geweest te zijn, besloot ze toch op zoek te gaan naar Nathan, ze wist ook wel waar ze hem kon vinden, in zijn smederij.
Ze rende er naartoe en merkte daar dat er iets vreemds aan de hand was. Er was iets wat ze niet begreep, er stond iemand aan de deur, met een grote hond. Ze kneep haar ogen samen en vormde een kring met vuur om hem heen, daarna ging de deur ineens open door Elvira. Ze stond met haar zwaard in de aanslag, maar ze hoorde de man schreeuwen door het vuur.

Nathan Gerono

Hij had zijn hand op zijn zwaard liggen en hij stond schuin achter Elvira. Ze gooide de deur open, maar hij zag direct het vuur en daar achter Fay. Het liet hem glimlachen. Hij hoorde Storm helemaal gek worden, daardoor draaide hij zich meteen om. Hier leek alles wel onder controle te zijn. Hij knielde bij de grote hond neer en hij sloeg zijn armen om hem heen. 'Rustig aan maatje, het is oké.' sprak hij kalmerend tegen het dier.

Koningin Fay Lahero

"Nathan! Wat moet ik met dit figuur doen? Verbranden?" Vroeg ze grinnikend aan haar beste vriend. Ze liep langs de man naar binnen toe en zag dat Storm gewond was.
"Ik help hem zo wel, arme Storm." Zei ze zachtjes tegen hem. Daarna keek ze weer naar de man, hij zag er wat gevaarlijk uit. Elvira stond naast haar en keek nadenkend naar de man die begon te smeken om zijn leven.
"En voor jou moesten we zo bang zijn?" Vroeg ze spottend en ze schudde haar hoofd. "Zielig figuur."

Nathan Gerono

Hij hoorde dat hij geroepen werd en daarna kwam Fay dichterbij. Ze zou hem zo wel helpen. Hij knikte een beetje, hij was wat stil. De man smeekte om zijn leven en Nathan haalde even diep adem. Hij greep zijn zwaard vast en in één snelle beweging maakte hij de man af. Zo kon hij tenminste een beetje van zijn frustratie afkomen. Hij keek even naar het beest wat bij de man leek te horen, maar daarna keek hij weer naar Storm.

Koningin Fay Lahero

Ze grijnsde even door de daad van Nathan en verpulverde de man daarna. "Goed, jij je zin." Plaagde ze haar beste vriend. Ze kwam bij Storm zitten en legde haar handen zachtjes op zijn lichaam heen. "Rustig..." Fluisterde ze zachtjes tegen de hond. Daarna begon ze hem te genezen. De hond was haar duidelijk dankbaar en ze knuffelde hem eventjes. Daarna kwam ze overeind.
"Wat was dit voor figuur?" Wilde ze weten.

Nathan Gerono

Ze genas Storm en hij grijnsde een beetje door hoe Storm haar bedankte. Ze kwam overeind en wilde weten wat dit voor figuur was, daardoor schraapte hij zijn keel even. 'Ja, euhm... dat wilde ik je nog vertellen,' begon hij. Dit zou ze waarschijnlijk niet zo leuk gaan vinden en Stephen al helemaal niet. 'Het was niet de enige, er was hier een groepje om Elvira en mij af te maken. We zijn allebei niet op komen dagen en ik heb niet gedaan wat ik eigenlijk moest doen. Ze zijn niet zo blij, het was een kwestie van tijd,' legde hij nu wel eerlijk uit. Hij liet wat details weg, maar hij vertelde hier over nooit alles.

Koningin Fay Lahero

Hij begon wat twijfelend, dat hij dit nog wilde vertellen, hij was niet de enige, er was hier een groepje om hem en Elvira af te maken omdat ze allebei niet op kwamen dagen. Ze waren niet blij, het was een kwestie van tijd. Ze haalde even diep adem.
"Nou, gelukkig hebben jullie het overleefd... maar dit had je best even eerder kunnen melden..." Zei ze tegen hem. "Komen er nog meer?" Wilde ze weten.

Nathan Gerono

'Natuurlijk, wat dacht je dan?' vroeg hij nu grijnzend. Ze waren echt niet zo makkelijk af te maken, zo werkte het niet. 'Ik wilde het eerder melden, echt... maar ik wilde je ook niet lastig vallen, ik dacht het zelf wel op te kunnen lossen.' zei hij tegen haar. 'Ik breng al genoeg gezeik met mij mee en zo zal Stephen er ook over denken,' zei hij eerlijk. Daarom had hij zijn mond maar gewoon gehouden. Fay wilde weten of er nog meer kwamen. 'Ik denk voorlopig even niet,' zei hij. Hij had nog steeds het idee om terug te gaan om alles af te handelen, maar daar zouden Elvira en Fay niet echt achter staan, waarschijnlijk.

Koningin Fay Lahero

Ze plofte neer op de bank. "Het is al goed..." Mompelde ze zachtjes tegen hem. "Ik begrijp je..." Glimlachte ze lichtelijk. "Ik wil graag even met je praten." Fluisterde ze nu en ze keek hem aan. Elvira reageerde meteen.
"Ik ga met Storm een stukje wandelen, daar is hij nu vast wel aan toe." Glimlachte ze nu. Elvira liep weg en Fay keek Nathan aan.

Nathan Gerono

Ze wilde graag even met hem praten. Dat idee had hij al gehad, anders was ze niet hier naar toe gekomen. Elvira ging een stukje wandelen en hij keek haar dankbaar aan. Nathan ging direct naast Fay zitten. 'Ik wilde ook met jou praten,' gaf hij eerlijk toe. Hij had nog steeds moeite met alles tussen hem en Elvira en Fay kon hem vast helpen. Hij miste gewoon zo veel uitdaging, hij vond het saai, hij wist niet of hij het vol ging houden. Hij was heel erg bang van niet. 'Wat is er aan de hand? Iets tussen jou en Stephen?' vroeg hij nu aan haar, duidelijk bezorgd.

Koningin Fay Lahero

Nathan wilde ook met haar praten, ze knikte daardoor eventjes. Hij vroeg wat er aan de hand was.
"Ja, iets tussen mij en Stephen... hij is ontzettend in de war door allen en wilt weer bij het begin beginnen. Dus ik mag niets meer doen, alleen in de avond dan, verder wilt hij me eigenlijk niet eens zien en gewoon met zijn werk bezig zijn, we mogen ook niets nieuws doen. Geen uitdagingen, helemaal niets." Zuchtte ze klagend.

Nathan Gerono

Ze vertelde wat er was en hij pakte haar hand vast. 'Het klinkt afschuwelijk saai,' zei hij. Het klonk echt helemaal niet leuk. Waarom had je dan een relatie? 'Hij blijft gewoon heel erg saai, maar ik hoop wel dat het helpt, dat hij dan over een tijdje weer wel alles wilt,' zei hij glimlachend tegen haar. Hij streek met zijn duim over haar hand en daarna keek hij haar weer aan. 'Weet je al wanneer hij weer weg moet?'

Koningin Fay Lahero

Ze legde haar hoofd tegen Nathan aan. Hij vond het saai klinken. "Dat is het ook... ik hoop inderdaad ook dat snel weer alles mogelijk is..." mompelde ze. "Ik ben bang dat ik het weer bij jou ga zoeken, Nathan... dat wil ik niet." Fluisterde ze nu en ze keek hem even aan. Hij vroeg of ze al wist wanneer Stephen weer weg moest, ze schudde haar hoofd, ze had nog geen flauw idee.

Nathan Gerono

Ze vond het ook saai en ze was bang dat ze het bij hem ging zoeken. Dat wilde ze niet. 'Dat wil ik wel,' mompelde hij zacht. Hij zou het heerlijk vinden. Hij had die uitdaging zo hard nodig. Ze wist niet wanneer Stephen weer weg ging, dat was waarschijnlijk ook akelig. Hij streek met zijn vingers langs haar gezicht en hij staarde even voor zich uit. Het voelde vertrouwd met Fay, maar dat was ook met Elvira. Hij voelde alleen veel meer spanning tussen hem en Fay. Misschien omdat het niet mocht.

Koningin Fay Lahero

Hij wilde het wel en hij streek langs haar gezicht, ze pakte zijn hand en schudde haar hoofd. "Doe nu maar gewoon niet... het is onverstandig." Zei ze hem zacht. "Nathan, in de tussentijd hebben de mannen van Lucius mij verkracht, ze waren met zoveel en ik was machteloos... ik... alsjeblieft, ik wil niet dat je dingen doet nu die ik niet wil, het gaat nu net weer goed..." zei ze heel erg zacht.

Nathan Gerono

Hij wilde haar net vastpakken om haar te zoenen toen ze vertelde wat er gebeurd was. Hij keek haar aan, geschrokken, heel duidelijk. 'Wat?' vroeg hij nu, vol verbazing. 'Dat meen je niet... dat is verschrikkelijk... waarom?' vroeg hij, zijn stem trilde een beetje. Hij sloeg nu zijn armen om haar heen en hij knuffelde haar stevig. 'Waarom heb jij mij niets verteld? Waarom ben jij niet naar mij toegekomen?' vroeg hij nu, want dat deed hem best wel pijn. Ze had niets gezegd.

Koningin Fay Lahero

Hij was compleet verbaasd door wat ze vertelde. Hij vroeg waarom het gebeurd was. Ze haalde haar schouders even op. "Waarschijnlijk ging het weer te goed tussen mij en Stephen, dat is de enige reden die ik kan bedenken..." vertelde ze zachtjes. Hij sloeg zijn armen om haar heen en knuffelde haar ze sloeg haar armen om hem heen. Hij wilde weten waarom ze niet naar hem was toegekomen. "Omdat ik dat tot vanochtend niet durfde... ik durfde alleen maar bij Stephen in de buurt te zijn en jij was hier... ik durfde niet naar buiten toe... het was verschrikkelijk, maar nu gaat het wel weer, maar ik ben wel wat voorzichtig nu..." gaf ze zacht aan.

Nathan Gerono

Ze durfde het niet. Daardoor kneep hij zijn ogen even dicht. 'Je durfde toch wel bij mij te zijn?' vroeg hij zacht. Als dat niet zo was, zou hij echt diep teleurgesteld zijn. Hij begreep wel dat ze niet naar buiten durfde, maar hij zou haar nooit iets doen. Hij liet haar weer los en hij kneep zachtjes in haar hand. 'Natuurlijk was het verschrikkelijk, dat is logisch. Ik had je willen helpen... was ik maar in de buurt geweest...' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

"Ja, natuurlijk wel, maar ook dat moment was ik zo in de war... " vertelde ze hem zacht. Hij liet haar weer los en kneep in haar hand. Hij had in de buurt willen zijn om haar te helpen. "Dat is heel lief." Glimlachte ze wat waterig. "Ik merk gewoon dat ik er veel te luchtig over doe, het deed veel meer met me dan ik nu zou willen laten zien. Maar ik hou me graag sterk..." zei ze zacht. Vooral tegenover Stephen probeerde ze dat, zodat hij ook de hoop niet op zou geven.