Medieval Times

Elvira Solore

De man wankelde even op zijn voeten, maar bleef gewoon staan. Elvira keek hem even doordringend in zijn ogen, gaf hem nog een ram en drukte daarna haar vingers in zijn hals waardoor hij in elkaar zakte, daarna pakte ze haar zwaard weer en stak die door de andere man heen die er inmiddels bij was gekomen. Dit was te makkelijk, dit kon het niet zijn... Deze mensen hadden dezelfde trainingen gehad als zij en Nathan, ze hadden evenveel of zelfs meer ervaring als haar.
Terwijl ze zo nadacht, was ze even afgeleid. "Ah, Elvira..." Klonk een donkere stem, ze verstrakte meteen. Die stem kende ze uit duizenden, echt uit duizenden. Hij was de beste, de meest verfijnde moordenaar van allemaal.


Koningin Fay Lahero

Ze zat bij Stephen in de werkkamer, ze was nog steeds continu in zijn buurt, ze leek Rysha wel... Zacht zuchtte ze even en staarde ze wat afwezig uit het raam. Haar ogen vielen elke keer bijna dicht, maar slapen wilde ze gewoon niet.


KOningin Esmeralda Fullbright

Hij stelde voor om samen in bad te gaan of bij het vuur zitten en lekkere hapjes eten. Ze glimlachte hierdoor. "Dat lijkt me heerlijk, hapjes eten samen met jou voor het vuur." Glimlachte ze. Haar ogen twinkelden weer even. Hij streek langs haar wang en daarna zoende hij haar weer, wel weer iets heftiger, maar ze vond het wel fijn. Het voelde lekker. Zachtjes legde ze haar handen in zijn hals om hem terug te zoenen.

Koning Jay Fullbright

Hij was blij dat ze dit accepteerde, dat ze niet te ver ging voor zichzelf. Hij wilde dat echt niet, ze moest voorzichtig blijven. Ze legde haar handen tijdens de zoen in zijn hals en hij ademde even trillend in. Zijn handen gleden langzaam over haar lichaam heen en daarna stopte hij wat abrupt. 'Sorry... ik...' mompelde hij. 'Ik heb even iets rust nodig, voor ik het echt niet meer volhou,' zei hij daarna met een zwakke glimlach op zijn gezicht.

Koning Stephen Lahero

Hij bleef doorwerken, na een tijdje keek hij even op. 'Ik... euh... ga even een rondje door de tuinen lopen. Even mijn hoofd leegmaken,' zei hij zacht. Hij vond het moeilijk om tegen haar te zeggen dat hij een moment alleen wilde zijn, hij wilde haar geen pijn doen. Hij streek kort langs haar wang, verder deed hij niet zo veel. 'Is het goed als ik over een paar minuten terug ben?' vroeg hij aan haar.

Nathan Gerono

Storm bleef grommen en Nathan was nog even kort met iemand bezig, maar daarna leek het rustig te zijn en keek hij op naar Elvira. Hij voelde dat ze nog niet alleen waren en diegene leek bij haar in de buurt te zijn. Daarom liep hij langzaam op hun af, hij had zijn zwaard vast en Storm stond naast hem. Toen hij zag wie het was ademde hij langzaam in, maar bang was hij niet. Hij kende gewoon geen angst, hij zag alleen uitdaging.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij ging verder, maar bood ook zijn excuses weer aan daarna. "Dat geeft ook echt niet. Ga maar even alles regelen, goed? Dan wacht ik hier op je." Glimlachte ze naar hem. Dan kon hij ook even rust pakken, dat was beter vond ze.


Koningin Fay Lahero

Stephen keek even op en zei dat hij even een rondje door de tuinen ging lopen om even alleen te zijn. Hij kwam naar haar toe en streek even langs haar wang, daarna vertelde hij of het goed was als hij over een paar minuten weer terug was. Ze knikte alleen maar eventjes eerst. Ze vond het heel erg eigenlijk, doodeng... maar ze wilde hem wel laten gaan, het kon wel, hij had het nodig, ze zag het aan hem.
"Het is goed..." Fluisterde ze zachtjes en wat schor tegen hem.


Elvira Solore

"Dus... ze konden het zelf niet aan?" Vroeg ze nu lichtelijk spottend, nu ze weer wat bij was gekomen. Hij keek haar doordringend aan, ze kreeg er echt rillingen van, maar ze wilde zich niet laten kennen.
"De taak moest goed volbracht worden en wie is daar nou beter toe in staat dan ik?" Vroeg hij haar nu. Elvira rolde even met haar ogen.
"Natuurlijk joh." Mompelde ze alleen en ze begon tegen hem te vechten met haar zwaard.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat het goed was, maar hij wist dat het niet goed was. Ze vond het eng. Hij kon alleen niet echt blijven, hij had dit nodig, hij werd anders helemaal gek. Hij was het niet gewend om constant met iemand om zich heen te hebben, zeker niet hier. Hij vond het nogal moeilijk. 'Ik ben echt snel weer terug en ik blijf in de buurt,' zei hij zacht. Hij liep weg de kamer uit en hij ging naar buiten toe. Hij bleef wel in de tuinen, hij liet zich op een bankje zakken en hij sloot zijn ogen even.

Koning Jay Fullbright

'Oké,' zei hij glimlachend tegen haar. Hij trok wat kleding aan en daarna liep hij naar buiten toe. Hij haalde zelf wat eten op en wat te drinken en daarna liep hij terug. Werken kwam straks wel, dan kon Esmeralda wat rusten. Hij ging de kamer weer binnen en hij zette de spullen op de grond neer. 'Ik hoop dat jij honger hebt,' zei hij glimlachend.

Nathan Gerono

Hij bleef heel kort toekijken, maar daarna sprong Storm opeens omhoog. Normaal deed hij dat op commando, maar waarschijnlijk deed hij het nu omdat hij niet wilde dat Elvira in gevaar was. Toch kon de grote hond zich hier beter buiten houden, Nathan wilde niet dat hem iets overkwam. Echt niet, hij was gek op het dier. Daarom dook hij nu zelf ook op de man, hij wist ook niet of dit zo slim was, maar hij zag het allemaal wel.

Koningin Fay Lahero

Hij bleef in de buurt. Ze knikte alleen nog en daarna ging hij weg. Ze kroop wat in elkaar en bij het allerkleinste geluidje schoot ze overeind. ze vond het vreselijk. Ze was zo bang nu... Ze slikte eventjes en trilde ook wat. Ze maakte zichzelf echt een beetje gek zo, dit was echt vreselijk. Ze had niet verwacht dat het zo erg was, dat ze zo erg bang was eigenlijk, met Stephen in de buurt ging het best goed, maar dit was afschuwelijk.


Koningin Esmeralda Fullbright

Jay ging weg en zij kwam heel voorzichtig overeind en legde wat kussens klaar voor het vuur en wat dekentjes. Daarna ging ze zitten om te wachten op Jay, hij kwam al best gauw weer en zette alles bij haar op de grond neer.
"Ik heb altijd honger." Plaagde ze nu.


Elvira Solore

Hij was krachtig en had een onwijs goede techniek. Ze had hier echt moeite mee, ineens sprong Storm omhoog om haar te helpen en ze knipperde wat verbaasd met haar ogen hierdoor. Even had ze niet door wat er gebeurde, maar daarna ging het beter. Nathan stortte zich er ook op. Dit was allemaal niet echt heel verstandig, maar de man was nu wel mooi afgeleid eventjes, waardoor zij een kans kreeg. Ze wilde het zwaard in zijn hals zetten en eigenlijk wilde ze die er langs halen zodat ze hem kon vermoorden, maar hij greep het zwaard met zijn hand vast waardoor het begon te bloeden. Hij reageerde zo ongelooflijk snel.

Koning Stephen Lahero

Het voelde niet goed. Hij wilde Fay steunen nu, maar het deed hem zo veel aan vroeger denken. Aan Felicia. Dat maakte hem bang, want daar had hij bijna een afkeer voor. Wat als hij dat ook ging voelen bij haar? Wat als hij er zo gek van werd dat hij nog meer ging verlangen naar Rysha? Hij twijfelde zo enorm aan zichzelf. Toch kwam hij na een paar minuten weer overeind en liep hij nog in gedachten de werkkamer in. Hij had haar beloofd haar niet lang alleen te laten, dus deed hij dat ook niet.

Koning Jay Fullbright

Hij werd door haar geplaagd en hij grijnsde een beetje, daarna liet hij zich op de grond zakken. Hij pakte haar hand vast en hij sloot zijn ogen, hij wilde gewoon even van het fijne moment genieten en dat lukte aardig. 'Esmeralda,' begon hij heel erg zacht. 'Wat als... wat als het nooit meer kan?' vroeg hij heel zacht aan haar. 'Wat als het altijd pijn blijft doen en jij het niet meer kunt?' vroeg hij voorzichtig. Hij was daar ontzettend bang voor. Hij kon het nu al amper volhouden, hoe moest dat dan in de toekomst gaan?

Nathan Gerono

Het leek niet echt te werken, daardoor ademde hij diep in. Storm bleef heftig tekeer gaan en Nathan keek even naar de grond. Het volgende moment kwam de aarde omhoog. Het kroop via zijn benen omhoog, hij stond vast, daarna kwam het hoger en hoger, zodat hij geen kant meer op kon. Nathan gebruikte het bijna nooit, maar nu was het toch wel erg handig en nu was hij ook aardig kwaad.

Koningin Fay Lahero

Ze zat weggekropen in een hoekje onder de tafel en ze trilde over haar hele lichaam en zweette ook extreem, het was ook echt nog niet zo lang geleden en ze was nog nooit zo gekrenkt geweest, zo beschadigd... Ze kroop nog verder weg toen de deur open ging, maar zo kon ze ook niet zien wie er was, maar ze durfde ook gewoon niet te kijken.


Koningin Esmeralda Fullbright

Jay kwam bij haar zitten en pakte haar hand vast. Hij begon zacht te praten tegen haar. Hij vroeg hoe het zou zijn als het echt nooit meer kon, als het altijd pijn zou blijven doen en ze het niet meer kon.
Daardoor keek ze hem wat verdrietig aan. "Ik weet het niet... ik weet het echt niet... ik hoop gewoon dat je bij me wilt blijven..." Fluisterde ze zacht. Ze keek naar de grond en slikte even. Ze wist dat het voor Jay heel belangrijk was in hun relatie en ze wilde het hem ook geven, maar het ging nog niet...


Elvira Solore

Ineens bevroor de man haast, aarde omhulde hem bijna compleet, maar haar hand zat ook nog vast omdat ze de man nog vast had. Het deed pijn en het voelde raar. Ze keek Nathan even aan.
"Zou je mij ook even los kunnen maken?" Vroeg ze hem nu met een lichte glimlach.

Koning Stephen Lahero

Hij liep bijna automatisch naar zijn bureau toe en hij keek daarna pas rond. 'Fay? Waar ben je?' vroeg hij direct. Ze was hier niet. Ze was alweer weg! Wat was dit toch? Meteen liep hij weg, deze keer ging hij niet zo lang wachten, straks gebeurde er weer iets. Straks vond Lucius het nog niet genoeg en wilde hij nog iets flikken. Stephen stond echt op het punt om naar het Zuiden te gaan en zijn vader gewoon af te maken, helaas kon het niet.

Koning Jay Fullbright

Ze wist het niet, ze hoopte alleen maar dat hij bij haar wilde blijven. Hij slikte zelf ook even en hij sloot zijn ogen. 'Ik wil altijd bij je blijven,' fluisterde hij. Hij wilde dat ook echt, hij kon niet zonder haar. Esmeralda was de enige waar hij dit ooit voor zou voelen, hij hield zo ontzettend veel van haar, hij kon zich geen leven zonder haar voorstellen. 'Ik weet alleen niet hoe ik dat ooit moet doen... Hoe lang is dit nu zo? Ik kan mij al niet voorstellen dat ik het nog een paar dagen volhou, laat staan altijd...' fluisterde hij. 'Maar ik wil ook niet naar iemand anders. Ik weet het gewoon niet,' mompelde hij.

Nathan Gerono

Ze vroeg of hij haar ook los wilde maken, meteen deed hij wat ze vroeg. 'Sorry,' mompelde hij met een zwakke grijns op zijn gezicht. Daarna keek hij naar Storm. De hond lag. Dat was geen goed teken. Hij knielde direct bij zijn vriend neer en hij streek door de vacht, het bloed kleefde aan zijn vingers. Hij had een aardige wond in zijn zij en Nathan slikte moeizaam. 'Komop jongen...'

Koningin Fay Lahero

Het was wel Stephen, ze hoorde het aan zijn stem. "H-hier..." Fluisterde ze bibberend tegen hem, maar hij hoorde haar waarschijnlijk niet, want hij ging al weer weg. "Nee, nee, nee..." Klonk ze zachtjes. "Stephen..." Mompelde ze zachtjes, ze kon niet alleen zijn nu, ze was zo bang. Waarom ging hij toch weg?


Koningin Fay Lahero

Jay wilde voor altijd bij haar blijven en ze glimlachte hierdoor eventjes naar hem. Hij wist alleen niet hoe hij dit ooit moet doen, het was al heel lang zo en hij kon het zich niet voorstellen dat hij het nog een paar dagen vol ging houden. laat staan voor altijd.
"Ik begrijp het... maar het komt wel weer, dat denk ik echt." Glimlachte ze hem toe.


Elvira Solore

Hij mompelde een sorry tegen haar en daarna maakte hij haar los. Ze bewoog haar hand even langzaam. Daarna was zijn aandacht bij Storm en ze keek bezorgd toe, ze kwam ook langzaam dichterbij en keek naar de hond. Ze slikte eventjes en streelde zacht over de kop van het dier.

Koning Stephen Lahero

Hij beukte elke deur open en met elke deur die hij opensloeg werd hij kwader en kwader. Al zijn frustratie leek omhoog te komen en hij voelde de controle over zijn lichaam en over zijn kracht verdwijnen. Zijn blik werd ijziger, zijn huid kouder en hij straalde iets totaal anders uit dan normaal, hij was zo verschrikkelijk kwaad om alles, het voelde vreselijk. Hij voelde zich alsof hij zo iemand dood kon slaan en hij wist dat hij hiermee vreselijk op moest passen.

Koning Jay Fullbright

Ze geloofde echt dat het wel weer kwam. Daardoor glimlachte hij even. 'Dat probeer ik zo goed mogelijk te wachten,' zei hij zacht tegen haar. 'Al geloof ik niet dat ik mij helemaal in kan houden hoor,' voegde hij er met een zwakke glimlach aan toe. Hij pakte haar vast en hij zoende haar weer, zijn handen gleden langzaam over haar heerlijke lichaam heen.

Nathan Gerono

Hij ademde diep in en hij kneep zijn ogen dicht. 'Kunnen we... kunnen we hem meenemen naar het kasteel? Of naar de smederij? Misschien redt hij het wel...' zei hij zacht. Hij wist het niet, het zag er niet goed uit. Hij slikte even, altijd was Storm er geweest en het was bijna zijn dierbaarste bezit. Hij hield vreselijk veel van het dier. Het was een deel van hem, bijna letterlijk.

Koningin Fay Lahero

Ze voelde dat het slecht ging met Stephen, ze voelde het gewoon en de ring werd ijskoud. Ze slikte even zacht en kwam langzaam omhoog. Ze trilde vreselijk, maar ze liep de deur uit, angstig keek ze om zich heen en verplaatste zich dichtbij de deur.
"Stephen?" Klonk haar angstige stem. "Stephen?" Vreog ze weer, ze beet zachtjes op har lip terwijl ze verder zocht.



Koningin Esmeralda Fullbright

Hij zou proberen zo goed mogelijk te wachten, al geloofde hij niet dat hij zichzelf helemaal in kon houden. "Hoeft ook niet echt altijd, ik weet hoe moeilijk je het vind." Vertelde ze zacht. Ze werd vastgepakt en weer gezoend door hem, zijn handen gleden over haar lichaam heen. Ze zoende hem vol liefde terug en leunde een beetje tegen hem aan.


Elvira Solore

"Natuurlijk kunnen we dat..." Fluisterde ze tegen Nathan. "De smederij is dichterbij." Vertelde ze hem zacht. Ze streelde even over zijn rug heen en pakte Storm daarna voorzichtig op en sloeg hem over haar schouder, dat was het makkelijkste dragen, hij was zwaar, maar ze kon het wel hebben.

Nathan Gerono

Hij had serieus een brok in zijn keel, hij moest er niet aan denken dat Storm dit niet zou overleven. Dat kon gewoon niet. Elvira tilde de hond op en Nathan kneep zijn ogen even dicht, het dier jankte zacht van de pijn en dat deed Storm nooit. Echt nooit. Hij liep meteen met haar mee en eenmaal bij de smederij gooide hij de deur open.

Koning Stephen Lahero

Hij sloeg keihard tegen de muur en hij ademde diep in, het bloed liep over zijn hand heen, hij had waarschijnlijk een paar botjes gebroken, maar het maakte hem niet uit. Het genas wel weer en hij was veel te kwaad om er over na te denken. Toen hij opeens zijn naam hoorde keek hij langzaam op. Het was Fay. Zijn borstkas ging heftig op en neer en zijn overhemd was nat van het klamme zweet.

Koning Jay Fullbright

Het hoefde niet altijd, ze wist hoe moeilijk hij het vond. Ze leunde wat tegen hem aan en hij sloot zijn ogen even. Hij wist niet hoe ver hij kon gaan, hij wist niet wat hij van haar mocht vragen, hij vond het zo moeilijk. Daarom legde hij zijn handen maar op haar heupen en zoende hij haar zacht in haar nek. Misschien ging het wel gewoon als hij dit deed en verder niets. Hij wist het echt niet.

Elvira Solore

"Rustig maar, jongen..." Fluisterde ze tegen de hond. Ze hield hem voorzichtig vast en in de smederij legde ze hem voorzichtig op de grond neer. Ze zocht naar wat spulletjes en begon daarna de wond schoon te maken en zo goed als ze kon verbinden. Ze aaide daarna zacht over zijn kop heen en keek even op naar Nathan.


Koningin Fay Lahero

Ineens stond hij tegenover haar, woest en ze zag zijn borstkas heftig op en neer gaan. Ze slikte en drukte zichzelf tegen de muur aan. "Ik... ik was bang en ik... ik ben toen in een hoekje gekropen, maar... je zag me niet..." Fluisterde ze zacht en hakkelig tegen hem en ze keek hem maar heel even kort aan.


Koningin Esmeralda Fullbright

Haar handen legde hij op haar heupen en hij zoende in haar nek, ze vond het heerlijk en ze ontspande ook helemaal. Ze sloot haar ogen en genoot van wat hij met haar deed. Zelf streelde ze zachtjes over zijn rug en glimlachte wat.

Koning Stephen Lahero

Ze vertelde wat er aan de hand was en hij wist niet of dit het beter maakte of juist niet. Waarschijnlijk allebei niet echt. Hij wist echt niet wat hij moest doen. 'Het spijt mij, Fay. Ik zou er voor je moeten zijn... maar ik...' zei hij. Hij wist het gewoon niet meer. Hij leek totaal de weg kwijt te zijn. Hij pakte haar hand maar vast en hij nam haar mee naar hun slaapkamer, hij liet haar los en hij sloot de deur. Hij trok zijn jasje uit en gooide die aan de kant, daarna schonk hij een glas wijn in. Hij had het vreselijk warm, terwijl hij zelf zo koud was.

Koning Jay Fullbright

Ze leek het niet erg te vinden. 'Denk je dat we... dat we iets meer kunnen doen?'vroeg hij heel zacht. Als het niet kon dan moest ze het zeggen, maar hij wilde het zo ontzettend graag. Hij kon zich amper inhouden en zijn handen trilden op haar lichaam, het zou helpen als ze wel iets deed, anders werd hij echt gek.

Koningin Fay Lahero

Het speet hem, hij zou er voor haar moeten zijn, daarna pakte hij haar hand en nam haar mee naar hun eigen slaapkamer. Ze ging op het bed zitten en legde haar hoofd in haar handen. Tranen liepen over haar wangen heen. "H-het spijt mij ook... ik weet het niet, ik voel me echt zo'n watje.. ik kan niets meer hebben, door die nachtmerrie's kan ik niet slapen en dan zit ik emotioneel ook in de knoop..." Vertelde ze hem stotterend.


Koningin Esmeralda Fullbright

Hij vroeg heel erg zacht of ze dacht dat ze al meer konden doen, ze slikte even zachtjes en keek hem aan. "Je zou dan heel voorzichtig moeten doen. Dat meen ik, echt heel voorzichtig." Fluisterde ze zacht tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Het speet haar ook, ze voelde zich een watje, ze kon niets meer hebben en ze sliep niet. Hij goot zijn wijn in één keer achterover en hij sloot zijn ogen. Hij had bonkende hoofdpijn. Hij had er de laatste tijd wel vaker last van, maar hij zocht er niet echt iets achter. Misschien hielp het wel als hij wat dronk, het kwam vast gewoon door de onrust. Dat was niet zo gek. 'Daarom zou ik je moeten helpen... maar het doet mij zo denken aan met Felicia...' fluisterde hij. 'Hoe meer ik er voor haar wilde zijn, hoe meer afstand ze van mij nam,' zei hij eerlijk. Hij was bang dat hetzelfde zou gebeuren, dat ze hem nooit meer zou aanraken daardoor, dat ze alleen maar afstand wilde.

Koning Jay Fullbright

Hij zou echt heel erg voorzichtig moeten doen. 'Vertel mij wat ik wel en niet kan doen,' zei hij zacht. 'Ik doe voorzichtig, dat beloof ik... we kunnen ook gewoon kijken wat wij kunnen doen, toch? Ik stop meteen als het niet gaat,' zei hij zacht tegen haar. Hij liet zijn hand nu over haar been glijden en langzaam gleden zijn vingers wat omhoog, hij zoende haar direct weer, maar hij hield alles heel rustig om te kijken wat ze wel en niet wilde hebben.

Nathan Gerono

Elvira ging met Storm aan de slag en hij ging bij de grote kop van de hond zitten. Hij had zijn ogen gesloten, hij keek alleen af en toe op als hij pijn leek te hebben. Nathan vreesde het ergste. Storm was wel eens vaker flink gewond geweest, maar niet zoals dit. Hij durfde ook gewoon niet meer te hopen dat hij er bovenop zou komen.

Koningin Fay Lahero

Het liet hem denken aan Felicia. Ze knikte hierdoor een klein beetje. "Ik snap dat je het denkt, maar ik ben geen Felicia..." Fluisterde ze hem zachtjes toe. "Ik ben gewoon gekrenkt en... dat heeft wat tijd nodig." Fluisterde ze. Ze kwam langzaam overeind en kwam bij hem op schoot zitten. "Ik ben bang, maar... het is anders." Gaf ze zacht aan. Ze streelde even zachtjes over zijn wang heen.


Koningin Esmeralda Fullbright

"Ik weet niet hoever je kan gaan, probeer maar gewoon wat... dan zien we het vanzelf." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Hij liet zijn handen over haar been glijden en zoende haar weer. Ze zoende hem voorzichtig en zachtjes terug en streek door zijn haren heen met haar vingers.


Elvira Solore

Toen ze echt helemaal klaar was met Storm, kwam ze bij Nathan zitten, ze streelde over zijn rug en legde haar hoofd wat tegen hem aan. "Ik heb mijn best gedaan, Nathan... er is niet meer wat ik kon doen voor hem..." Fluisterde ze zachtjes tegen haar vriend.

Koning Stephen Lahero

Ze begreep dat hij zo dacht, maar ze was geen Felicia. Dat was waar, maar dit leek er toch bijzonder veel op. Ze was gewoon gekrenkt en dat had tijd nodig. Ze kwam overeind en opeens zat ze bij hem op schoot. Hij glimlachte zwakjes en hij schonk zijn glas bij, hij leunde wat achterover en hij sloot zijn ogen. Hij voelde zich nog steeds opgefokt. Heel erg. Hij was nog net zo kwaad, maar nu hield hij het wel in.

Koning Jay Fullbright

'Oké,' mompelde hij zacht. Misschien viel het wel mee. Misschien kon er wel meer dan ze dachten. Hij liet zijn hand nog verder glijden en hij streelde haar zacht, het was aftastend en heel erg voorzichtig, hij wilde dit niet fout doen. Hij wilde alles onder controle hebben, het mocht geen moment minder goed gaan. Hij sloot zijn ogen en hij ademde zo rustig mogelijk in en uit.

Nathan Gerono

Ze kwam bij hem zitten en ze zei dat ze alles had gedaan. Hij wist het, Storm moest verder zelf vechten. 'Ik durf niet te hopen dat het goed komt,' mompelde hij eerlijk. Hij voelde hoe ze over zijn rug streek en hij staarde voor zich uit. Hoewel in zijn ogen niets te zien was, was hij wel intens verdrietig. Hij wilde dit niet, hij wilde dat het allemaal goed kwam.

Koningin Fay Lahero

Ze pakte nu zijn glas wijn vast en nam er zelf ook een grote slok uit, daarna gaf ze hem weer terug aan hem. Haar handen gingen zacht masserend over zijn borst heen, hij was zo boos en gefrustreerd, ze wilde hem graag wat helpen en hem laten ontspannen, want dat had hij gewoon nodig. Heel erg. Ze drukte zacht haar lippen in zijn hals.


Elvira Solore

Hij durfde niet te hopen dat het goed kwam. "Doe dat wel, geef hem niet op, Nathan..." Fluisterde ze. Ze drukte zachtjes haar lippen op zijn wang en streek even door zijn haren heen. "Hij is sterk en krachtig. Dit kan hij." Sprak ze Nathan moed in.

Koning Stephen Lahero

Zijn glas werd even afgepakt en dat liet hem glimlachen. 'Je mag ook een eigen glas hoor,' plaagde hij haar een beetje. Haar handen gleden over zijn borstkas heen en hij voelde haar lippen in zijn hals. Hij dronk zijn glas opnieuw leeg en daarna sloot hij zijn ogen om hier even van te genieten. Dit was best wel fijn nu, al liet het hem duidelijk niet helemaal ontspannen. Hij was echt heel erg opgefokt en dat ging bij hem niet zomaar weg.

Nathan Gerono

Hij moest niet opgeven, Storm was sterk, hij kon dit. 'Ik hoop het maar,' zei hij heel zacht. Hij moest er echt niet aan denken, het zou afschuwelijk zijn als hij Storm zou verliezen. Hij kon het zich niet voorstellen. Hij keek even naar de hond, hij lag er nog precies hetzelfde bij. 'Bedankt,' fluisterde hij zachtjes, Elvira had alles gedaan wat ze kon en daar was hij haar dankbaar voor, heel erg.

Koningin Fay Lahero

"Jouw glas drinkt lekkerder." Plaagde ze hem terug. Het ging weer langzaam beter met haar. Samen met Stephen kwam ze weer tot rust. Hij leek het fijn te vinden wat ze deed, maar de spanning bleef wel. Het was niet zo heel erg. Ze pakte de fles nu en nam er een paar grote slokken uit. Het voelde gewoon alsof ze dat even nodig had. Daarna keek ze Stephen weer aan met een glimlach.


Elvira Solore

Hij hoopte het maar. Ze knikte een klein beetje. Daarna fluisterde hij haar zacht een bedankje toe. "Geen dank, lieve Nathan." Zei ze zacht. Ze sloeg nu haar arm om hem heen en trok hem tegen haar aan. Ze gaf hem weer een klein kusje.

Koning Stephen Lahero

'Is dat zo?' vroeg hij plagend. Ze pakte de fles en hij streek langs haar gezicht. 'Zullen we gewoon een avond ontzettend dronken worden, uitslapen morgen en daarna zien wat wij gaan doen?' stelde hij voor. Hij vond het wel een goed idee, het kon niet zo veel kwaad, ze waren toch samen. Niemand die het zou zien. Hij pakte haar vast bij haar kin en hij zoende haar heftig, maar hij hield het wel wat voorzichtig voor haar.

Nathan Gerono

Hij legde zijn hoofd tegen haar aan, hij kreeg nog een kusje van haar en daarna sloot hij zijn ogen. Hij zat een heel tijd zo, tot hij opeens geluid hoorde, hij keek direct op naar Storm. De hond bewoog was, hij probeerde overeind te komen. Nathan schoot meteen overeind en hij pakte het dier voorzichtig vast. 'Rustig aan jongen, rustig maar,' sprak hij zacht. Storm kalmeerde weer wat, maar Nathan was duidelijk alleen maar blij. Hij gaf niet op, Elvira had gelijk. Hij kwam er wel bovenop.

Koningin Fay Lahero

"Ja, dat is zo." Plaagde ze terug. Hij streek langs haar gezicht en vroeg of ze gewoon een avond dronken zouden worden, de volgende morgen zouden uitslapen en daarna wel zouden zien wat ze zouden doen. Ze grijnsde hierdoor en knikte.
"Misschien is dat wel het beste plan voor vandaag." Zei ze hem. Daarna pakte hij haar kin en zoende haar heftig maar toch voorzichtig. Het maakte haar vrij weinig uit, ze zoende hem net zo heftig terug en legde haar handen in zijn hals. Ze was gretig en wilde op de een of andere manier gewoon graag, ze wilde hem laten zien dat ze geen Felicia was.



Elvira Solore

Zijn hoofd legde hij tegen haar aan en ze bleef zachtjes door zijn haren en over zijn rug heen strelen. Ineens bewoog Storm wat en Nathan schoot overeind en pakte Storm vast en kalmeerde hem weer wat. Elvira glimlachte eventjes daardoor. "Zie je, ik zei het toch, hij is zo ontzettend sterk. Hij kan dit." Vertelde ze aan hem en ze streek even over de kop van Storm heen.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat het misschien wel het beste was. Daardoor grijnsde hij weer, hij schonk zijn glas bij en hij zette het bij haar neer, daarna nam hij zelf een paar grote slokken uit de fles. Hij werd heftig door haar gezoend en zijn handen gleden nu over haar lichaam heen. Ze leek het wel te willen en hij ging niet weigeren, natuurlijk niet. Daarvoor was dit veel te leuk. 'We kunnen het beter doen voor ik helemaal dronken ben...' Zei hij grijnzend tegen haar. Toch nam hij nog een paar slokken, maar daarna had hij alleen aandacht voor Fay. Hij zoende haar weer en hij liet zijn handen over haar lichaam glijden. 

Nathan Gerono

'Ja, je had gelijk...' Zei hij zacht. Storm bleef nu rustig liggen, wel met zijn ogen gewoon open. Nathan liep naar Elvira toe en hij knuffelde haar even stevig. 'Dankjewel,' zei hij nog eens. Daarna liet hij haar weer los en keek hij haar doordringend aan. 'Vind jij dat het goed gaat tussen ons?' Vroeg hij eigenlijk uit het niets aan haar. Hij wilde het gewoon weten. 

Koningin Fay Lahero

Hij schonk zijn glas bij en gaf dat aan haar. Ze goot het in een klap achterover en zette het daarna weer op tafel neer. Hij zei haar grijnzend dat ze het beter konden doen voor hij helemaal dronken was. Ze had een grijns op haar gezicht, de drank deed zijn werk wel bij haar, ze was zo uitgeput. Dan werkte alles sneller. Ze dronk nog het laatste bodempje van de fles op en daarna had ze al haar aandacht weer voor Stephen en was ze vol passie.


Elvira Solore

Ze had gelijk volgens Nathan en hij bedankte haar nogmaals. Hij gaf haar een stevige knuffel en ze glimlachte daardoor liefdevol naar hem. Daarna vroeg hij opeens of ze het goed vond gaan tussen hun twee. Ze keek hem wat verbaasd aan.
"Ik denk dat we er nog wat aan moeten sleutelen, maar het gaat wel goed. We zijn sowieso een goed team." Vertelde ze hem eerlijk. Ze moesten nog even wat aanpassingen vinden, maar verder ging het uitstekend.