Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Ze dronk de wijn op en daarna was ze heftig en vol passie. Hij vond het heerlijk. De hoofdpijn verdween naar de achtergrond en de rest leek ook te vervagen. Hij tilde haar simpel op en hij legde haar nu op de bank neer. Hij maakte zijn overhemd gehaast los, het maakte hem niet uit als het stuk ging. Het maakte hem helemaal niets meer uit. Hij liet zijn handen over haar jurk glijden en hij keek haar verlangend aan. Eindelijk kon hij aan al deze gevoelens toegeven en dat was heerlijk, al zorgde het er wel voor dat hij nogal gretig was. 

Nathan Gerono

Hij dacht na over haar antwoord en hij knuffelde haar weer. Hij was er blij mee. Ze had gelijk, er moest nog wel aardig aan gewerkt worden, maar ze waren zeker een goed team. Hij was gewoon enorm bang dat de uitdaging echt zou verdwijnen. Dat het saai werd. Hij ging weer op de bank zitten en hij pakte haar hand vast. Hij was wel gek op haar, hij was zelf gewoon heel erg ingewikkeld. 

Koningin Fay Lahero

Ze had zich behoorlijk laten gaan, het gebeurde ook allemaal in een roes, maar het was lekker, ze genoot er echt van, hij deed het heerlijk ook al was het heftig en wild, ze dacht geen seconde aan wat er met haar gebeurd was. Ze wist niet hoe hey kwam, maar de angst was zo in ieder geval wel doorbroken.
Erna was ze eigenlihk meteen in slaap gevallen, ze hing half op de bank en snurkte zelfs een klein beetje, maar ze sliep eindelijk en ook nog behoorlijk diep.



Elvira solore

Weer werd ze geknuffeld door hem. "Soms lijk je wel een beetje een softie hoor..." plaagde ze hem nu en ze gaf hem een knipoog. Hij ging op de bank zitten en ze plofte naast hem neer en legde haar benen uitgebreid op zijn schoot.
"En? Wat vind jij van ons samen, meneertje softie?" Ze keek hem plagend en uitdagend aan.

Koning Stephen Lahero

Hij zat met zijn rug tegen de bank aan en hij staarde voor zich uit. Hij had een fles wijn in zijn hand. Het was lekker allemaal, maar eigenlijk had hij het nog wel een keertje willen doen. Dat gevoel had hij niet zo vaak, maar nu wel. Hij dacht aan allemaal dingen die beter nooit hardop besproken konden worden, maar het kwam vast gewoon door de drank. Toen hij de halve fles leeg had zakte hij ook in slaap, hij bleef gewoon zo zitten. 

Nathan Gerono

'Ik ben je gewoon dankbaar voor wat je met Storm hebt gedaan...' Zei hij zacht en heel eerlijk. Daarna wilde ze weten wat hij er van vond. 'Ik ben gek op je en ik weet dat ik voor altijd bij je wil zijn... Maar ik moet toegeven dat ik een hele hoop uitdaging mis en dat valt mij toch wel zwaar...' Zei hij eerlijk tegen haar. Hij vond haar vreselijk leuk, maar hij was amper tevreden te houden. Dat wist hij zelf ook wel. Hij streek met zijn vingers over haar benen heen en hij zuchtte zacht.

Koningin Fay Lahero

Laat in de ochtend werd ze wakker, ze knipperde met haar ogen en keek om zich heen, waar was ze? Ze begreep er helemaal niets van. Ze kwam wat overeind, haar hoofd bonkte, daarna zag ze pas dat ze op de bank in slaap was gevallen. Ze kreunde even zachtjes en ging helemaal overeind zitten. Ze had echt teveel gedronken, even keek ze naast de bank, daar zat Stephen nog, waarschijnlijk ook zo in slaap gevallen. Ze haalde even diep adem en begon de flessen wijn en de glazen op te ruimen.


Elvira Solore

Hij was haar gewoon heel erg dankbaar voor wat ze met Storm had gedaan. "Natuurlijk heb ik dat gedaan, het was geen moeite, Nathan." Zei ze hem glimlachend. Hij vertelde dat hij gek op haar was en dat hij voor altijd bij haar wilde zijn, maar hij miste een hoop uitdaging en dat viel hem wel zwaar.
"Wat voor uitdaging? Misschien kunnen we daar wel wat aan doen, toch?" Glimlachte ze.

Koning Stephen Lahero

Doordat hij wat vage geluiden hoorde opende hij zijn ogen. Hij zag Fay heen en weer lopen en daardoor kwam hij wat overeind. Het duurde een paar seconde voor hij zich realiseerde waar hij precies was en waarom hij niet in bed lag. 'Ik had niet gedacht dat ik nog zo onverstandig zou kunnen zijn,' mompelde hij wat in zichzelf. Zijn hoofd bonkte en hij kon zich amper iets herinneren van gisterenavond. Hij trok zijn kleding recht en hij ademde diep in. Hij realiseerde zich dat hij vandaag eigenlijk juist veel had willen doen. 

Nathan Gerono

Ze wilde weten wat voor uitdaging hij miste,want volgens haar konden ze daar wel wat aan doen. 'Alles. Er is niets meer wat uitdagend is. Geen werk, geen vrouwen, geen leven...' Zei hij mompelend. 'Aan de ene kant vind ik het heerlijk dat het rustig is, maar nu vind ik het al weer normaal en dan wordt alles minder leuk...' Zei hij zacht tegen haar. 'Ook tussen ons is het allemaal zo normaal. Dan is de spanning ook gewoon verdwenen...' Zei hij zacht. 

Koningin Fay Lahero

Volgens Stephen had hij niet gedacht dat hij nog zo onverstandig kon zijn, het liet haar zacht grinniken en ze knielde bij hem neer.
"Het heeft geholpen, Stephen." Vertelde ze hem en ze pakte zijn gezicht vast en zoende hem vol liefde en overtuiging. "Jij was precies datgene wat ik nodig had..." Fluisterde ze.


Elvira Solore

Hij vond niets meer een uitdaging. Hij vond de rust aan de ene kant heerlijk, maar nu was het weer normaal en werd alles minder leuk. Ze grinnikte hierdoor zachtjes.
"Jij bent echt gecompliceerd hé?" Plaagde ze hem lichtelijk.
"Er is nog zoveel wat wij kunnen doen, wij samen... De opties zijn eindeloos, Nathan... Werk wordt geregeld en ik hoop dat je aan een vrouw genoeg hebt..." Zei ze hem nu. Fay was nog steeds bezig met het geschikte werk vinden voor Nathan.

Nathan Gerono

'Ik heb je gewaarschuwd, ik ben echt lastig,' zei hij grijnzend. Ze zei dat ze nog zo veel dingen konden doen en het werk daar werd ook aan gewerkt. Dat was wel zo, maar straks ging hij echt uitdaging zoeken in andere dingen. Ze hoopte dat hij genoeg had aan één vrouw. 'Dat hoop ik ook,' zei hij. Hij kon het zich alleen bijna niet voorstellen. Zo was hij gewoon niet en hij was ook nooit zo geweest. Hij genoot te veel van de uitdaging, van de spanning. Maar hij deed wel zijn best. 

Elvira Solore

"Maar wel leuk." Plaagde ze hem terug. Hij hoopte net als haar dat hij genoeg had aan een vrouw. Ze knikte weer een beetje. Ze wist het niet zo goed met Nathan, het kon echt alle kanten uitgaan met hem en ze betwijfelde het echt of hij genoeg aan haar zou hebben, maar ze zou haar best doen.
Ineens verstijfde ze helemaal, ze hoorde iets, er was iemand in de smederij... ze haalde haar benen van de schoot van Nathan af en keek oplettend in het rond om te zien of er echt iets was.

Nathan Gerono

'Als iemand het voor elkaar moet krijgen bij mij, dan ben jij het,' zei hij grijnzend. Het was wel waar, niemand anders dan Elvira zou die kans ook krijgen. Hij wilde haar ook echt geen pijn doen. Hij kon het alleen niet beloven, want hij wist heel erg goed hoe hij was. Opeens verstijfde ze en daarna hoorde hij Storm grommen. Haar benen werden van hem afgehaald en ze ging recht zitten. De hond probeerde overeind te komen, waardoor Nathan even slikte. Dat was niet goed, Storm moest juist rust houden, heel erg veel rust. 

Ik ga er maar van uit dat het mag

Zarina
Foto
Ze had de opdracht gekregen haar neus achterna te gaan. En dat deed ze ook. De donkerbruine wolvin liep met haar neus naar de grond gericht de geur achterna. De geur van bloed viel haar het meest op. Gespannen stond haar staart recht overeind, terwijl haar felgroene ogen het dorp bekeken die recht voor haar in beeld stond. Ze wist dat ze niet mocht twijfelen, dat mocht niet van haar eigenaar. Dus stond ze niet te lang stil en richtte haar neus weer naar de grond om het spoor verder te volgen. Bij de smederij stopte de geurspoor, maar was de geur wel erg duidelijk aanwezig binnen. Door naar achter te lopen en schuin omhoog te kijken naar haar baas, liet ze weten dat degenen die ze moest vinden wel binnen moesten zijn.

Koningin Fay Lahero

Volgens Stephen had hij niet gedacht dat hij nog zo onverstandig kon zijn, het liet haar zacht grinniken en ze knielde bij hem neer.
"Het heeft geholpen, Stephen." Vertelde ze hem en ze pakte zijn gezicht vast en zoende hem vol liefde en overtuiging. "Jij was precies datgene wat ik nodig had..." Fluisterde ze.


Elvira Solore

"Dat klinkt tenminste positief." Glimlachte ze naar Nathan. Storm leek hetzelfde te horen en wilde overeind komen. "Rustig jongen... blijf lekker liggen, wij kunnen dit.." Fluisterde ze zacht tegen de hond en ze aaide even over zijn kop heen.
Ze sloop met haar zwaard in haar handen door het huis heen om te kijken waar hij zich bevond.

Koning Stephen Lahero

'Wat heeft geholpen?' Vroeg hij mompelend. Hij kon zich echt niets herinneren. Hij wist alleen nog maar dat hij aan het werk was, dat ze daarna hier naar toe waren gegaan. Verder wist hij het gewoon niet. Hij snapte er daarom ook niets van. Hij streek wel even langs haar wang en daarna zoende hij haar weer opnieuw. 'Maar ik ben blij dat het geholpen heeft...' Zei hij grijnzend, ook al wist hij niet wat ze gedaan hadden. Hij had geen idee. Maar als het hielp was het vast goed. 

Koningin Fay Lahero

Ze grinnikte toen hij niet wist wat er geholpen had. "Drinken, seks met jou." Plaagde ze hem vrolijk. Hij zoende haar weer en ze zoende hem volop terug. Hij grijnsde dat hij blij was dat het geholpen had. Ze kwam bij hem op schoot zitten.
"Ik ben niet meer bang, het is compleet verdwenen." Zei ze hem nu doordringend. Ze streek zachtjes langs zijn wang en glimlachte hem breed toe.

Koning Stephen Lahero

Hij keek haar wat verbaasd aan door haar nogal direct antwoord. Dat had hij even niet verwacht en hij had er soms nog steeds wat moeite mee. Het was wel veel minder, maar toch. Ze kwam bij hem op schoot zitten en daardoor glimlachte hij een beetje. 'Het is dan jammer dat ik er niets meer van weet,' zei hij. Ze was niet meer bang, het was compleet verdwenen. Daar was hij wel ontzettend blij mee. 'Dat vind ik heel erg fijn,' zei hij zacht.

Nathan Gerono

Elvira probeerde Storm rustig te houden, maar de hond bleef maar grommen. Ze sloop verder en hij bleef kort naar Storm kijken. 'Stil, Storm,' zei hij nu duidelijk. Hij werd strak aangekeken en hij bleef wel stil, maar het was duidelijk dat het alleen maar was omdat Nathan het hem beval. Daarna ging hij achter Elvira aan om te kijken wat er nou eigenlijk aan de hand was.

Koningin Fay Lahero

"Kom op, weet je helemaal niets meer?" Vroeg ze plagend aan hem. Hij vertelde wel dat hij het heel erg fijn vond. "Ik ook..." Fluisterde ze nu met een brede glimlach.
"Ik weet het ook niet meer helemaal precies, maar het was echt super fijn, echt!" Glimlachte ze. "Misschien moeten we het nu maar gewoon eventjes overdoen." Haar ogen twinkelden vrolijk toen ze dat tegen hem zei.

Koning Stephen Lahero

'Ik weet nog dat ik aan het werk was,' zei hij tegen haar. 'Maar verder eigenlijk niet zo veel... een paar vage dingen, maar ik dacht dat ik dat gedroomd had,' zei hij daarna glimlachend. Ze wist het ook niet precies, maar het was wel super fijn. Daarna zei ze dat ze het maar gewoon even over moesten doen. Haar ogen twinkelden en hij grijnsde daardoor. Hij had eigenlijk wel willen werken, maar hij was nu toch al laat, dus misschien was het wel niet zo'n slecht idee. Hij zoende haar zacht en hij trok haar iets dichter naar zich toe.

Koningin Fay Lahero

"Ik dacht dat jij wel een beetje tegen drank kon." Plaagde ze hem nu vrolijk, haar hoofdpijn verdween langzaam naar de achtergrond. "Je hebt niets gedroomd." Lachte ze nu. Hij gaf geen antwoord op haar vraag, maar trok haar dichter naar zich toe en zoende haar. Ze legde haar armen om zijn hals heen en zoende hem heftig terug. Haar handen gleden door zijn haren heen.

Koning Stephen Lahero

'Een beetje, af en toe. Niet twee flessen op een avond,' zei hij plagend tegen haar. Ze zei daarna lachend dat hij niets gedroomd had. Ze legde haar armen om hem heen en daarna voelde hij haar handen door zijn haren heen gaan. De zoen was echt heerlijk, hij genoot er heel erg van. Hij streek over haar rug en hij ademde diep in, hij bleef haar heel erg dicht tegen zich aanhouden. Hij was bang dat hij over een paar dagen weer weg moest, maar dat zorgde ervoor dat hij dit alleen nog maar fijner vond.

Koningin Fay Lahero

Ze voelde hem over haar rug strijken, ze was helemaal ontspannen, dit was zo heerlijk, ze had het echt gemist en ze was hier echt weer aan toe.... dit was weer hoe ze was, ze voelde zich weer zichzelf.
Langzaam kwam ze weer van hem af en ging ze op de bank liggen, ze trok hem naar haar toe en keek hem vurig en vol passie aan.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam van hem af en daarna werd hij meteen naar haar toe getrokken. Haar blik was vurig, zoals hij haar kende, zoals ze was toen hij haar ontmoet had. Dat was eigenlijk nog steeds wat hij het leukste vond. Natuurlijk was het normaal om te veranderen, om je onbewust aan elkaar aan te passen, maar toen was alles zo vol spanning en passie geweest. Misschien miste hij het zelfs een beetje, al leek het even terug te zijn. Hij zoende haar direct weer en zijn handen gleden over haar lichaam heen. 'Je bent beeldschoon,' fluisterde hij.

Koningin Fay Lahero

Ze trok hem bovenop haar, even zag ze zijn lichtelijk nadenkende blik, maar daarna zoende hij haar weer en voelde ze zijn handen over haar lichaam heen gaan. Hij fluisterde haar toe dat ze beeldschoon was. "Zo voel ik me nu ook." Glimlachte ze hem toe.
"En jij bent de knapste van allemaal." Ze ze hem. Ze beet zachtjes op zijn lip en trok hem dicht tegen haar aan terwijl ze hem vol vuur aan bleef kijken.

Koning Stephen Lahero

Ze voelde zich ook zo en daarna zei ze dat hij de knapste van allemaal was. Ze beet op zijn lip en hij haalde diep adem. Hij werd meteen dichter naar haar toe getrokken en hij zoende haar heel heftig. Hij maakte haar kleding los en zijn lippen gleden naar haar hals, langzaam over haar huid heen. Hij merkte dat zijn hoofd nog steeds bonkte, al was dat nu niet zo gek. Waarschijnlijk kwam het nu gewoon door gisterenavond. Toch was het wel een vervelend gevoel. Hij liet zijn lippen nog wat afglijden en hij zag waterdruppels over haar huid gaan, hij had helemaal niet door dat hij dat deed.

Zarina
Af en toe dwaalde haar aandacht weg van haar baas door de geluiden die ze binnen hoorde. Vooral het gegrom trok haar aandacht net iets te vaak, tot het stopte. Haar baas liep wat rond, kijkend hoe hij binnen kon komen. Ze wist dat hij het niet waardeerde als ze met hem mee zou lopen en zo voor z'n voeten kon lopen, waardoor ze zo veel mogelijk op haar plaats bleef. Zodra haar baas buiten beeld was voor haar, sloop ze wat dichter naar de voordeur van de smederij toe en snuffelde zo ver als ze kon door de gleuf aan de onderkant van de deur. Ze kon het niet laten, haar nieuwsgierigheid naar deze 'prooien' was te groot. En wie weet hielp ze haar baas zo wel door de aandacht weg te trekken.

Koningin Fay Lahero

Ze kreunde zachtjes toen ze de waterdruppels op haar lichaam voelde, ze werd nu zo heet dat ze meteen verdampten op haar lichaam, ze maakten een sissend geluid. Ze pakte Stephen's gezicht stevig vast en zoende hem zo wild en onstuimig, ze raakte zelfs buiten adem door deze heftige zoen. Ze liet hem na een tijdje weer los en liet haar nagels over zijn rug glijden en trok zijn kleding los en open.