Medieval Times

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij vroeg haar wat hij dan kon doen. Ze zuchtte even zacht. "Je begint met je excuses aanbieden en daarna gaan we er samen over praten, oké? Je moet het ook meteen zeggen wanneer je je anders voelt dan anders. Dan kunnen we veel eerder ingrijpen. Weet je ook wat we het beste kunnen doen als je zo woedend bent? Fay is niet altijd in de buurt." Zei ze zacht tegen Jay. Jay miste Kayton nu al, gelukkig was hij gewoon op reis en niet dood, dat zou helemaal een ramp zijn...
"Ik wil nog wel even op White Castle blijven eigenlijk... We moeten ook voor Ash zorgen..." Zei ze zacht tegen Jay.

Koning Jay Fullbright

Ze zouden beginnen met excuses aanbieden en daarna zouden ze er over praten, hij knikte langzaam. Hij realiseerde zich dat hij ook met Fay moest praten, iets waar hij totaal geen zin in had. Waarschijnlijk wilde ze dat niet voor niets. Hij moest het meteen zeggen als hij zich anders voelde, dan konden ze veel eerder ingrijpen. ‘Dat is goed,’ zei hij zacht. Ze vroeg of hij wist wat ze het beste konden doen als hij zo woedend werd, want Fay was niet altijd in de buurt. ‘Mij alleen laten, denk ik…’ zei hij zacht. Hij wist alleen niet of dat in de praktijk mogelijk was. Ze wilde wel hier blijven ze moesten ook voor Ash zorgen. ‘Oké…’ zei hij. Hij vond het niet heel geweldig, want daar was juist iedereen die hij niet wilde zien.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay vond het goed, daardoor knikte ze met een glimlach rond haar lippen. “Fijn.” Zei ze zacht tegen hem. Hij dacht dat het beste was om hem alleen te laten.
“Maar opsluiten in je kamer zal denk ik niet helpen.” Zei ze zacht. Ze probeerde hem wel zo veel mogelijk te helpen met alles.
Hij vond het goed als ze nog even bleven, ze pakte daardoor zijn hand vast. Ze zei Ash nog zacht gedag en ging daarna met Jay weer terug naar het kasteel.

Koning Jay Fullbright

Ze leek het fijn te vinden dat hij meewerkte, daar was hij wel blij mee. Ze dacht dat hem opsluiten in de kamer niet zou werken en hij schudde heel langzaam zijn hoofd. ‘Ik weet het ook niet goed…’ zei hij zacht. Hij wist niet wat het beste was, want dit had hij ook nog nooit meegemaakt. Ze pakte zijn hand vast en hij keek haar met een zwakke glimlach op zijn gezicht aan. Hij keek nog even naar de draak, maar daarna liep hij met Esmeralda mee naar White Castle. Hij vond het helemaal niet leuk, maar hij zag wel in dat hij moest, hij moest dingen goedmaken voor het nog erger werd, waarschijnlijk. Bovendien wilde hij doen wat Esmeralda goed vond.

Koningin Esmeralda Fullbright

Alles was al rustig in het kasteel, iedereen sliep waarschijnlijk al. Ze hield zijn hand stevig vast en liep naar hun slaapkamer. Eenmaal daar aangekomen trok ze langzaam haar kleding uit en kroop ze in het bed. Ze was doodop en wilde alleen nog maar slapen.


Fay Fuego

Ze was eigenlijk meteen naar Stephen toe gegaan. Ze had toegekeken hoe hij werkte en wanneer hij klaar was, schraapte ze haar keel even.
“Ik denk dat ik wel een manier weet om de woede van Jay onder controle te kunnen houden, al zou het natuurlijk wel experimenteel zijn.” Vertelde ze de man nu en ze keek hem nauwkeurig aan, eens zien wat hij ervan dacht.

Koning Jay Fullbright

Ze kwamen gelukkig helemaal niemand tegen en daar was hij blij om. Hij was er nu nog niet aan toe om iemand onder ogen te komen. Hij zag dat Esmeralda haar kleding uittrok, de wonden op haar rug waren weg. Ze kroop in het bed en hij trok ook langzaam zijn kleding uit, daarna ging hij bij haar liggen. Hij sloot zijn ogen en hij staarde naar het plafond, hij zou nu nooit kunnen slapen.

Koning Stephen Lahero

Hij had flink doorgewerkt, zodra hij klaar was zei Fay iets. Waarschijnlijk had ze gewoon zitten wachten tot hij helemaal klaar was. Ze keek hem aan, het was duidelijk dat ze wilde weten wat hij er van vond. ‘Ik heb het niet zo op experimentele dingen, Fay,’ zei hij zacht tegen haar. Hij kwam overeind en hij pakte haar hand vast. ‘Maar wat was je idee?’ vroeg hij daarna, omdat hij wel benieuwd was. Misschien hadden ze er iets aan. ‘Je realiseert je wel dat hij niet alleen last heeft van woede hé,’ zei hij daarna zacht, omdat hij wilde peilen hoe veel ze van de jongen doorhad.

Esmeralda Fullbright

Ze kroop tegen Jay aan en ze streek zacht en gelijkmatig over zijn arm heen. “Ik hou van je, lieve Jay, probeer te slapen, morgen moet je met veel mensen praten.” Fluisterde ze hem zacht toe. Ze sloot haar ogen en viel langzaam in slaap.


Fay Fuego

Ze grijnsde toen hij zei dat hij het niet zo op experimentele dingen had. Dat wist ze maar al te goed. Haar hand werd gepakt door hem en ze keek hem doordringend aan, hij wilde haar idee weten en ze moest zich realiseren dat het niet alleen woede was.
“Het zijn soort... frustraties. Ik denk dat ik dan alles wel heb samengevat. Zijn frustraties uit hij op verschillende manieren.” Ze hoopte dat ze het zo goed begreep. Ze gleed met haar vingers zachtjes over de hand van Stephen heen.
“Ik kan hem leren wat ik doe. De manier waarop ik woede van iemand af kan nemen, iedereen kan dat bij zichzelf doen, alleen moet dat wel geleerd worden. Ook bij jou zou het misschien helpen soms...” Zei ze zacht tegen hem. “Het heeft alleen wel een beetje te maken met acceptatie en ik denk niet dat hij dat kan. Dat hij het op kan brengen om zijn eigen zwakheden te accepteren.” Vertelde ze aan Stephen.

Koning Jay Fullbright

Esmeralda kwam tegen hem aanliggen en hij voelde hoe ze over zijn arm streek, waardoor hij glimlachte. Het liet hem iets ontspannen. Hij moest proberen te slapen want morgen moest hij met veel mensen praten. Dat was juist waarom hij nu totaal niet kon slapen. Hij voelde dat Esmeralda wel in slaap zakte en daardoor keek hij nog een hele poos naar haar voor hij zelf ook in slaap viel.

Koning Stephen Lahero

‘Hey, grijns niet zo,’ zei hij plagend tegen haar omdat hij heel goed wist waarom ze dat deed. Volgens haar waren het frustraties en ze dacht dat ze daarmee alles wel had samengevat. Hij knikte langzaam, zo kon je het wel uitleggen ja. Jay uitte het op verschillende manieren en hij knikte langzaam. ‘Toch betwijfel ik nog of alles frustratie is,’ zei hij uiteindelijk. Hij wist het niet precies, hij kende Jay wel goed, maar niet zo goed. Dit waren dingen die waarschijnlijk niemand van hem wist. Of Kayton wel en verder niemand. Hij voelde de zachte streling op zijn hand waardoor hij zwakjes glimlachte. Ze legde uit wat ze bedoelde en hij knikte nu langzaam. Toen ze zei dat het soms ook bij hem kon helpen keek hij haar strak aan. ‘Alsof ik dat nodig heb,’ zei hij daarna plagend. Hij drukte heel zacht zijn lippen op die van haar en daarna luisterde hij weer naar haar verhaal. ‘Ik weet het niet. Ik vraag mij zelf af of je dit normaal met hem zou kunnen overleggen. Hij zal eerst toe moeten geven aan zichzelf en aan jou wat er aan de hand is en ik denk dat zelfs dat enorm veel tijd gaat kosten,’ zei hij tegen Fay.

Fay Fuego

Stephen betwijfelde of het wel alleen frustraties waren, daardoor keek ze hem nieuwsgierig aan. “Waar denk je nog meer aan?” Vroeg ze zacht aan hem. Ze was heel erg nieuwsgierig ernaar geworden. Hij keek haar heel even strak aan en daarna plaagde hij haar.
“Nou, er zijn pas twee personen waarbij ik de woede heb laten verdwijnen, en volgens mij was jij er daar een van.” Plaagde ze Stephen nu terug. Ze kreeg een kusje van hem, ze vond het zo fijn om met Stephen samen te zijn. Hij wist het niet, hij vroeg zich ook af of ze dit normaal met Jay kon overleggen, het zou tijd kosten.
“Daar ben ik me van bewust, ik denk wel dat het lukt, maar we zien het vanzelf. Morgen wilde ik toch met hem praten.” Zei ze tegen Stephen terug.
“Nou, het is voor ons ook tijd om te gaan slapen, anders komt er morgen wéér niets van de training, ik heb een ontzettend druk schema.” Lachte ze, ze stond op en trok Stephen even tegen haar aan, ze keek met glinsterende ogen naar hem op en drukte zacht haar lippen op de zijne.

Koning Stephen Lahero

Ze keek hem nieuwsgierig aan en hij haalde daardoor langzaam adem. ‘Ik vind het lastig om het hier over te hebben, Fay,’ gaf hij toe. ‘Het is jammer dat je Leroy nooit gekend hebt, want dan wist je meteen waar ik op doelde. Ik heb het idee dat Jay ergens last van heeft wat niet alleen woede is.’ Zei hij zacht. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij slikte even. ‘Hij doet Esmeralda ook op een andere manier pijn, ben ik bang,’ zei hij zacht. Meer wilde hij er niet over zeggen, hij kon het ook niet, hij vond het niet eerlijk tegenover Jay. Er waren twee personen waarbij ze woede weg had gehaald en hij was daar één van, daardoor schudde hij zijn hoofd. ‘Dat was gewoon een foutje…’ mompelde hij zacht. Hij baalde er nog steeds enorm van dat hij zo door het lint was gegaan tegen Nathan. Ze dacht dat het wel ging lukken, morgen zou ze met Jay praten. ‘Doe wel voorzichtig, alsjeblieft. Het is niet de bedoeling dat hij niets meer met ons te maken wil hebben,’ zei hij. Het was tijd om te slapen, anders kwam er weer niks van de training. Hij werd tegen haar lichaam aangetrokken en zijn handen gleden over haar rug heen. ‘Je wilt slapen maar doet toch dit?’ vroeg hij plagend aan haar. Hij werd zacht daar haar gezoend waar hij langzaam in mee ging.

Fay Fuego

Hij gaf toe dat hij het lastig vond om het erover te hebben, daardoor werd haar blik misschien wel nog nieuwsgieriger. Jay deed Esmeralda ook op andere manieren pijn dacht hij. Fay knikte daardoor even. “Ja, weet ik, ik heb haar rug genezen, het waren lelijke schrammen. Misschien wordt dat ook wel minder.” Zei ze tegen Stephen terug.
Hij leek er nog steeds ontzettend van te balen en mompelde dat het maar een foutje was, ze grinnikte zachtjes. “Weet ik, liefje, ik plaag je maar wat.” Lachte ze hem toe. Hij vond wel dat ze voorzichtig moest doen, het was niet de bedoeling dat de jongen niets meer met hun te maken wilde hebben, ze knikte daaardoor.
Ze voelde de handen van Stephen over haar rug heen glijden en ze sloot haar ogen.
Hij plaagde haar en ze stopte daardoor de zoen.
“Dus, jij verlangt zo erg naar me dat ik je niet eens even kan zoenen?” Vroeg ze plagend aan hem terug. “Straks raak je nog verslaafd, Stephen.” Plaagde ze hem vrolijk. Ze pakte nu zijn hand en nam hem mee naar de slaapkamer.

Koning Stephen Lahero

'Ik hoop het, vooral voor Esmeralda, dat meisje verdient niet zo veel pijn. Niemand verdient dat...' Zei hij zacht. 'Ik weet zeker dat hij tot meer in staat is. Hij heeft iets over zich... Ik weet het niet. Het geeft zelfs mij een bepaald gevoel.' Legde hij haar uit, zodat ze hem wat beter begreep. 'Daarom wil ik ook dat je voorzichtig doet. Hij is enorm onberekenbaar.' Zei hij tegen Fay. Ze zei daarna dat ze hem maar plaagde, waardoor hij even zijn hoofd schudde. Ze vroeg aan hem of hij zo naar haar verlangde dat ze hem niet eens kon zoenen. 'Niet als je zo dicht tegen mij aan komt staan..  ik weet ook niet hoe dit zo komt...' Zei hij serieus tegen haar. Ze zei daarna dat hij straks nog verslaafd raakte, waardoor hij diep in ademde. 'Is dat erg?' Vroeg hij zacht. Hij zou het nog geen verslaving noemen, maar hij wist dat ze wel heel erg veel met hem deed. 

Fay Fuego

Ze knikte langzaam door de woorden van Stephen. “Ik denk dat ik het wel begrijp.” Zelf was ze daar een stuk minder vatbaar voor, ze was zo tegendraads dat niemand ooit echt vat op haar had. “Natuurlijk ben ik voorzichtig, liefje.” Glimlachte ze Stephen toe. Ze zag er nog niet zo heel erg veel kwaad in.
Hij wist niet hoe het komt en daardoor grinnikte ze. “Je begint eindelijk een echte man te worden, Stephen.” Plaagde ze hem. “Het is niet erg, stiekem vind ik het wel leuk dat ik dat voor elkaar heb gekregen.” Plaagde ze hem nu vrolijk.
“Kom op, we moeten nu echt naar bed hoor.”

Koning Stephen Lahero

Ze begreep het wel en hij knikte daardoor langzaam, dat was goed. Ze zou ook voorzichtig doen, waardoor hij glimlachte. 'Gelukkig maar, ik kan het niet hebben als hij jou iets doet, ik wil daar geen oorlog om beginnen...' Zei hij zacht tegen haar. Hij was nu pas echt een man aan het worden, daardoor glimlachte hij zwak. 'Nu pas?' Vroeg hij haar plagend. Misschien had ze ook wel gelijk en kreeg hij dit nu pas door. Het was niet erg, ze vond het wel leuk dat ze dit voor elkaar kreeg. Daardoor grijnsde hij even. 'Dat lukt je inderdaad best goed...' Zei hij lachend. Ze moesten nu echt naar bed, daardoor schudde hij zijn hoofd. 'Zo klink jij nogal verslaafd...' Plaagde hij haar enorm. Eenmaal in hun kamer trok hij haar naar zich toe en maakte hij haar kleding los.

Fay Fuego

Ze lachte plagend naar hem door zijn opmerkingen. Volgens hem leek zij juist wel verslaafd.
“Verslaafd waaraan? Aan mijn slaap? Daar ben ik inderdaad nogal dol op.” Ze stak haar tong even naar hem uit. Hij trok haar naar zich toe en ze slaakte een zachte en verliefde zucht, ze keek naar zijn gezicht terwijl hij haar kleding los maakte. “Je bent echt heel erg leuk.” Fluisterde ze hem nu toe.

Koning Stephen Lahero

'Wat heb je liever? Mij, of je slaap?' Zei hij zacht en uitdagend tegen haar. Ze zei dat hij echt heel leuk was, waardoor hij glimlachte. 'Jij bent geweldig Fay.' Zei hij zacht. Zijn handen gleden over haar lichaam heen en hij ademde diep in, al hield hij snel weer op. 'We staan morgen wel wat eerder op, we moeten nu echt gaan slapen, je hebt gelijk...' Zei hij zacht tegen haar. Hij trok zijn overhemd uit en hij keek even naar haar lichaam, daarna keek hij weer langzaam weg. Ze was zo verschrikkelijk mooi en aantrekkelijk, dat kon hij gewoon nog steeds niet goed bevatten. Ze was echt perfect. 

Fay Fuego

Ze giechelde even door zijn woorden over wat ze liever had. Zijn stem klonk uitdagend en ze vond dat heerlijk. Ze was ook nog eens geweldig, het was een heerlijk gevoel dat ze zo gek op elkaar waren, daar genoot ze echt met volle teugen van, het was zo fijn. Ze zouden morgen wel wat eerder opstaan, maar voor nu moesten ze echt gaan slapen. Ze had gelijk
“Hmm, heerlijk als je mij gelijk geeft.” Plaagde ze hem. Ze werd door hem bekeken. “Bevalt het uitzicht?” Grinnikte ze. Ze kroop in bed en draaide zich naar hem toe.

Koning Stephen Lahero

Haar reactie op zijn vraag liet hem glimlachen, al was het misschien goed dat ze er niet echt antwoord op gaf. Ze zei plagend dat het heerlijk was als hij haar gelijk gaf, waardoor hij even grijnsde. ‘Dat doe ik anders best vaak,’ zei hij lachend tegen haar. Ze vroeg daarna of het uitzicht hem beviel, waardoor hij diep in ademde. ‘Meer dan dat…’ mompelde hij zacht. Ze kroop in bed, waardoor hij niet meer naar haar kon staren en hij maakte zijn riem los, legde zijn zwaard aan de kant en daarna trok hij iets langzaam zijn broek uit. Hij legde zijn spullen aan de kant en hij kwam naast haar in bed liggen, het verbaasde hem dat hij moeite moest doen om haar niet aan te raken. Normaal voelde hij zich zo als hij heel lang had moeten wachten, maar met Felicia had dat maanden kunnen duren. Het was maar goed dat hij dit niet toen had gehad, want dan had hij een serieus probleem gehad. Hij keek Fay aan en het volgende moment drukte hij zacht zijn lippen op die van haar. ‘Slaap lekker,’ zei hij zacht, toen hij met tegenzin afstand van haar nam.

Fay Fuego

“Misschien hou ik daarom wel zoveel van je.” Ze gaf Stephen een knipoog. Het uitzicht beviel hem heel erg goed. Hij kwam naast haar liggen met behoorlijk wat afstand, ze kreeg alleen nog een kus op haar lippen. Daardoor kwam ze iets overeind en keek ze hem aan.
“Is het zo erg dat je niet eens dichtbij me kan liggen?” Fluisterde ze hem nu toe, dat vond ze het lekkerste, iemands warmte voelen. Ze zat nu half rechtop en keek hem met een vragende blik aan.

Koning Stephen Lahero

Hij zag haar iets overeind komen en door haar vraag haalde hij diep adem. Hij voelde zich direct ongemakkelijk. ‘Nou….’ Begon hij zacht. ‘Nee, dat is niet zo,’ zei hij daarna toch maar. Hij wist niet in hoeverre hij dit zou kunnen ontkennen. Haar vragende blik leek op hem te branden en daardoor kwam hij dichter naast haar liggen, hij voelde direct haar lichaam tegen hem aan en hij slikte even. Hij sloeg zijn arm om haar heen en hij dwong zichzelf niets te doen. Dat lukte hem wel, maar op dit moment ging het niet echt zo makkelijk als het meestal ging. Hij was niet iemand die heel snel zijn zelfbeheersing verloor. Misschien als hij veel gedronken had, maar dan nog niet echt. Maar dat hij het lastig vond, was een heel ander verhaal. Hij merkte nu heel goed aan zichzelf wat haar lichaam met hem deed en hij vond het meer lastig om om te gaan met het feit dat ze zo veel effect op hem had.

Fay Fuego

"Sst... Rustig maar, het is niet erg..." Fluisterde ze zachtjes. Hij kwam ineens dichterbij en ze voelde zijn arm om haar heen. Ze keek hem aan.
"Als het niet gaat, is het niet erg. Het is jouw lichaam, jij moet aangeven wat je wel en niet kan hebben." Zei ze doordringend tegen hem.
"Je moet gewoon tegen me zeggen dat het niet gaat, ik kan heus wel een nachtje zonder lichaamscontact slapen." Voegde ze er met een glimlachje aan toe.
"Maar als je het niet zegt tegen mij, dan weet ik niet goed wat er aan de hand is met je." Legde ze hem duidelijk uit.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat het goed was, maar dat was voor haar misschien zo, voor hem niet. Het was niet erg als het niet ging, het was zijn lichaam en hij moest aangeven wat hij wel en niet kon hebben. ‘Het gaat wel,’ zei hij daarop, hij wilde verder nergens op ingaan. Als hij dit niet kon, dan zou het voor hem ontzettend als falen voelen, hoe erg Fay hem ook duidelijk probeerde te maken dat het niet zo was. Hij wist hoe fijn ze dit vond, dus wilde hij graag aan die wensen voldoen. Zoals eigenlijk met alles. Dat hij daar zelf misschien wat moeite mee had, maakte voor hem helemaal niets uit. Het maakte hem meer uit als hij het niet vol kon houden en haar dus teleurstelde. Hij bleef gewoon doodstil tegen haar aanliggen en hij was er van overtuigd dat dit geen probleem moest zijn. Over een paar minuten werd het vast minder en kon hij daarna ook gewoon gaan slapen.

Fay Fuego

"Jij bent echt zo eigenwijs." Mompelde ze hem nu toe. Hij moest het zelf maar weten vond ze.
"Ik word niet boos als het niet gaat." Zei ze nu nog zacht en liefjes tegen hem ze legde haar hoofd in het kussen.
"Slaap lekker, lieve Stephen." Fluisterde ze, in zijn warmte viel ze toch al heel erg snel in slaap

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij echt heel erg eigenwijs was, waardoor hij grinnikte. ‘Ik doe het gewoon heel graag allemaal goed,’ was zijn reactie daarop. Ze zei nog zacht dat ze niet boos werd als het niet ging, maar dat wist hij ook wel, toch voelde het niet zo. Hij moest het gewoon goed doen, dat was het belangrijkste. Daar deed hij dan ook echt zijn best voor. ‘Slaap lekker…’ zei hij nog zacht. Fay viel heel snel in slaap en hij had wel zijn ogen gesloten, maar hij bleef zoals hij eigenlijk al verwacht had nog een hele tijd wakker liggen. Hij probeerde aan van alles te denken om hem af te leiden, wat redelijk ging, maar hij bleef er wel wakker door. Toch vertikte hij het om afstand van haar te nemen en uiteindelijk viel hij ook wel in slaap, al werd hij ontzettend vroeg weer wakker. Hij lag nog steeds tegen haar aan en hij bleef ook in precies dezelfde houding liggen.

Fay Fuego

Ze werd die ochtend rustig wakker, het was wel heel erg vroeg. Dat had ze sowieso beloofd aan Stephen dus echt heel erg was het niet. Ze opende haar ogen en zag dat hij al wakker was, hij lag nog precies hetzelfde. Ze duwde hem op zijn rug en zoende hem liefdevol.
"Heb je wel kunnen slapen?" Vroeg ze daarna aan hem.