Medieval Times

Koning Jay Fullbright

Ze trok haar hand terug waardoor hij helemaal in elkaar kromp, zo was er echt niets meer van hem over. Hij was in niets dezelfde persoon als hij geweest was toen hij iedereen in elkaar sloeg. Hij leek echt totaal iemand anders en hij kon het zelf ook niet begrijpen. Esmeralda zei dat ze zich niet zo lekker voelde en hij wilde eigenlijk iets tegen haar zeggen, maar hij wist niet wat en zodra hij naar haar keek zakte ze al weg. Hij ademde trillend in, hij pakte haar vast en zag daardoor de bloedvlekken. Hij wist totaal niet wat hij moest doen en hij kneep zijn ogen even dicht. Hij pakte haar voorzichtig op, hij had hulp nodig, ondanks dat hij niet wilde dat iemand dit wist. Daarom besloot hij ook naar Carmen te gaan, die wist het nu al. Hij wilde haar niet onder ogen komen, maar hij had geen keuze, dit ging om de gezondheid van Esmeralda. Hij klopte niet eens aan en hij ging met Esmeralda in zijn armen naar binnen. Hij zag dat Fay ook in de kamer was, maar Carmen ook. Ze keek direct op naar hem, hij keek meteen weg, maar Carmen had daarna alleen maar oog voor Esmeralda. Ze negeerde hem volledig en pakte Esmeralda van haar over om haar meteen op het bed te leggen.

Fay Fuego

Ze zag Jay binnenkomen met Esmeralda in zijn armen. Carmen pakte het meisje van hem over en Fay fronste haar wenkbrauwen even, ze ging naast Carmen zitten.
"Kom maar, ik genees het wel." Zei ze zachtjes. Ze liet een streng vuur naar haar toe komen en gleed daarmee over de rug van Esmeralda heen. Langzaam trok het vloed weg en was het enige wat je nog zag de littekens. Fay legde even een hand op dr schouder van Carmen.
"Ik spreek je morgenochtend wel weer, dan leg ik alles aan je uit." Glimlachte ze. Haar blik ging nu naar Jay.
"Ik zou je graag morgen willen spreken." Zei ze doordringend.

Koning Jay Fullbright

Esmeralda werd gepakt en Fay genas haar, hij wilde het liefste zo snel mogelijk wel uit de kamer. Fay zei wat tegen Carmen, maar daarna zei ze ook iets tegen hem. Ze wilde hem spreken. Hij wilde zeggen dat hij dat onzin vond, dat het niet nodig was, dat hij nergens over wilde praten. Maar hij deed niets van dat alles en hij keek haar alleen strak aan. Ze wist nu wat hij gedaan had en dat zorgde ervoor dat hij haar direct niet meer mocht. Hij ademde langzaam in en hij keek naar Carmen, die hem strak aan bleef kijken. Zijn blik ging naar Esmeralda, maar de kans was niet zo groot dat hij haar nu mee mocht nemen. Daarom draaide hij zich zonder iets te zeggen om en liep hij weg. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze werd weer wakker en zag dat ze bij Carmen lag, ze kwam iets overeind en knipperde met haar ogen.
Haar rug deed geen pijn meer. Het voelde verlichtend, toch bleef het angstige gevoel dat Jay haar had kunnen vermoorden. Ze keek naar haar tante en legde haar hoofd tegen haar aan.
"Waar is Jay?" Vroeg ze met een zacht trillende stem.

Carmen Samira

Toen Esmeralda wakker werd vroeg ze als eerste waar Jay was, waardoor Carmen haar schouders ophaalde. ‘Dat weet ik niet, Esmeralda,’ zei ze daarna zacht. Jay was weggelopen en daarna had ze hem niet meer gezien. Ze sloeg haar arm om Esmeralda heen en hield haar zo stevig vast. ‘Gaat het een beetje met je?’ vroeg ze zacht en bezorgd. Waarschijnlijk was Esmeralda zich helemaal rot geschrokken, dat kon ze zich goed voorstellen. ‘Als je ooit met mij ergens over wilt praten, moet je dat gewoon doen. Ik weet niet of ik je kan helpen, maar het kan al veel schelen als er iemand is waar je naar toe zou kunnen gaan…’

Koningin Esmeralda Fullbright

Carmen wist het niet en daardoor zuchtte ze zachtjes. Carmen vroeg of het wel ging, ze knikte.
"Ja, ik was alleen zo erg geschrokken, ik besefte me ineens dat hij me had kunnen vermoorden en dat zou in de toekomst ook zo zijn, als hij me niet herkent... en ik dacht eraan dat wat nu als ik papa niet gehaald had? Dan had Jay me ook misschien wel doodgeslagen..." fluisterde ze, nog steeds wat bleek.
"Ik vertel eigenlijk alles aan papa, ik vind het ook wel fijn om met jou te praten, maar ik heb liever niet dat veel mensen het weten, al is dat nu al verpest denk ik..."

Carmen Samira

Ze begon te vertellen en Carmen knikte langzaam, ze kon goed begrijpen dat ze daar bang voor was. ‘Ik zou graag tegen je zeggen dat het wel mee valt, maar dat kan ik nu niet. Je zal samen met hem naar een oplossing moeten gaan zoeken. Ik zie dat hij zielveel van jou houdt, maar ik ben ook heel erg geschrokken van wat hij deed,’ zei ze eerlijk tegen Esmeralda. Ze had Jay samen met Duke amper in bedwang kunnen houden en ze wilde ook niet weten wat er gebeurd was als Fay niet geholpen had. Ze vertelde alles aan haar vader en ze vond het ook wel fijn om met haar te praten, maar niet te veel mensen mochten het weten. Ze dacht alleen dat het nu al een beetje verpest was. ‘Dat is zijn eigen schuld, Esmeralda. Niet die van jou,’ zei ze zacht. Fay wist het nu, die zou het er waarschijnlijk met Stephen over hebben, al had ze het idee dat Stephen ook al meer wist. Dan viel het op zich nog wel mee met de mensen die het wisten. Dit waren momenten waarop ze het vreselijk vond dat Kayton weg was. Kayton had misschien wel tot Jay door kunnen dringen, die had in ieder geval genoeg ervaring met dit soort situaties. 'Is hij vaker zo?' vroeg ze nu zacht aan Esmeralda.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Ja, ik weet dat hij van me houd, maar hij vindt dit zo moeilijk en eigenlijk verwacht hij dat ik het kan beter maken, maar als hij niets zegt tegen me, lukt mij dat echt niet. Het praten is het moeilijkste." Legde ze aan Carmen uit. Volgens Carmen was het zijn schuld en niet die van Haar.
"Het voelt als mijn schuld... weet je Carmen..." ze besloot de vrouw in vertrouwen te nemen, "...voor Jay moeten we regelmatig seks hebben, anders gebeurd dit wel vaker. Meestal een of twee keer per dag... anders word hij ongeduldig. Dit keer waren we denk ik te laat en dan kropt hij alles zo erg op omdat hij me pijn heeft gedaan. Dan ontploft hij, maar nog nooit zo erg. Misschien komt het omdat we niet thuis zijn. Hij kan slecht tegen veranderingen." Legde ze lichtelijk beschaamd uit aan haar tante.

Carmen Samira

Esmeralda begon uit te leggen, ze vertelde alles en ook waarom ze vond dat het voelde als haar schuld. Daardoor sloot Carmen haar helemaal in haar armen en hield ze haar stevig vast. ‘Als hij niet praat over zijn gevoel kan jij ook niet weten waar je aan toe bent…’ zei ze zacht Esmeralda. Het was gewoon niet haar schuld. Ze begreep wel dat het zo voelde, maar ze wilde haar in laten zien dat het niet door haar kwam. ‘Ik zou je zo graag willen helpen, maar ik geloof niet dat ik dat kan nu. Jay kijkt mij niet eens meer aan,’ zei ze. ‘Ik denk alleen wel dat je hier heel erg mee op moet passen. Ik zou niet willen dat je iets overkomt en als je denkt dat het niet goed gaat, kan je misschien beter even uit zijn buurt blijven,’ zei ze zacht. Ze had wel verwacht dat er meer speelde, maar dat het eigenlijk al zo erg was, had ze zich nooit gerealiseerd. 'Je hoeft je ook helemaal nergens voor te schamen, Esmeralda. Je kan alles met mij bespreken, ik ben wel wat gewend,' zei ze glimlachend.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze werd stevig vastgehouden, zij wist niet waar ze aan toe zou zijn als Jay haar niets vertelde, daarom was het niet haar schuld, ze zuchtte even zacht, ze wilde haar man zo graag helpen. Carmen zei dat ze haar op dit moment niet kon helpen, Jay keek haar niet eens aan nu.
“Ik heb gezegd dat hij zijn excuses aan moest bieden.” Mompelde ze zacht. Ze moest misschien even uit de buurt van Jay blijven, Esmeralda schudde haar hoofd. “Nee, ik ga hem zoeken, hij heeft me nodig.” Zei ze zacht. Ze stond langzaam op en knuffelde haar tante.
“Bedankt.” Zei ze zacht en lief tegen haar. Daarna stond ze op en liep ze de deur uit, op zoek naar Jay.

Carmen Samira

Ze werd nog door Esmeralda bedankt, maar ze wilde Jay zoeken, hij had haar nodig. Daardoor glimlachte ze zwak, ze vond het wel heel erg mooi om te zien. Ze hoopte alleen dat Jay zichzelf leerde kennen en dat hij er mee om leerde gaan. Ze zou het niet aan kunnen zien dat Esmeralda kapot zou gaan door hem. Ze bleef alleen achter en ze ademde langzaam in. Ze liep naar haar eigen kamer toe en ze bekeek haar wenkbrauw even, het zou wel blauw worden, maar het was al weer dicht en het viel ook wel weer mee. Nu mistte ze Kayton wel enorm. Hij had Jay kunnen helpen, daar geloofde ze echt in. Kayton had iets bijzonders over zich, bij Leroy had hij dat al gehad en bij Jay was het er ook. Hij was waarschijnlijk wel boos geworden door wat de jongen met haar gedaan had, maar toch. Ze liet zich op het bed zakken en ze sloot haar ogen even.

Koning Jay Fullbright

Hij was teruggegaan naar Ash, met wat vlees voor het dier. Nu zag hij weer tegen de draak aan, met zijn ogen gesloten. Hij probeerde na te denken, maar dat ging niet. Zijn gedachten waren onrustig en hij kon niet eens helder denken over alles, al wilde hij dat wel heel erg graag. Het ging gewoon niet goed. Hij was blij dat hij niet alleen was, dat hij bij de draak kon zitten, want in het kasteel wilde hij niet zijn. Daar waren nu toch alleen maar mensen die hem zouden haten.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze was naar hun kamer gegaan, maar Jay was er niet, natuurlijk niet. Hij was bij Ash. Ze liep weer door het bos heen naar de draak en zag dat Jay daar was, met een lichte glimlach kwam ze dichterbij. Ash merkte haar meteen op. Hij richtte zijn kop op en keek naar haar, zijn blik was lief en doordringend en ze aaide er even overheen, daarna keek ze naar Jay.
"Ik hou wel van je, Jay..." Fluisterde ze zacht tegen hem.

Koning Jay Fullbright

Ash duwde hem bijna omver doordat hij bewoog en Jay keek op, Esmeralda kwam naar hun toe. Ze zei dat ze nog wel van hem hield, waardoor hij zijn schouders ophaalde. ‘Maar ik doe je pijn,’ zei hij zacht, het klonk zonder kracht. Hij legde zijn hoofd weer tegen de schouder van Ash aan en hij staarde voor zich uit. ‘Ik snap het wel als je niet bij mij wilt zijn. Je kan ook bij Carmen blijven, ik ga dan wel naar huis…’ mompelde hij. Hij wilde niet eens denken aan hoe ze nu over hem dachten, aan hoe vreselijk ze hem zouden vinden. Wat als Stephen niet eens meer met hem samen wilde werken? Hij ademde trillend in en hij kneep zijn ogen dicht. Het ergste vond hij nog alles rondom Esmeralda. Misschien vertrouwde ze hem nu wel nooit meer. Hij wilde haar niet eens maar aanraken.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij zei dat hij haar pijn deed, ze knikte een beetje. "Maar ik wil nog steeds bij je zijn." Fluisterde ze even zacht tegen hem terug. Ze kon ook bij Carmen blijven, dan ging hij wel naar huis, ze schudde haar hoofd, dat wilde ze echt niet. ze kwam langzaam naar hem toe en pakte zijn hand beet en drukte zacht een kus op zijn wang.
"Samen zijn we sterk, Jay, we kunnen dit. Ook hier vinden we een oplossing voor." Zei ze zacht, nu sloeg ze langzaam haar armen om hem heen en legde haar hoofd tegen zijn borst aan, ze voelde de vleugel van Ash om hun heen en zijn grote kop tegen haar aan.

Koning Jay Fullbright

Hij begon het vertrouwen in zichzelf kwijt te raken. Hij nam het zichzelf zo ontzettend kwalijk wat hij gedaan had en daardoor wilde hij helemaal niets meer. Hij haalde trillend adem, als Kayton terugkwam en dit hoorde, wilde hij Jay vast nooit meer zien. ‘Straks ben ik helemaal alleen… net als mijn vader…’ mompelde hij moeizaam. Ze pakte zijn hand vast en hij kreeg een kus op zijn wang. Ze zei dat ze dit konden, dat ze een oplossing zouden vinden. ‘Ik hoop het,’ fluisterde hij. Hij hoopte het echt heel erg, maar hij was zo bang dat het niet ging lukken. Hij voelde hoe ze tegen hem aan leunde en daardoor sloeg hij zijn arm iets meer om haar heen, dit was toch wel heel erg fijn en hij hield heel erg van haar.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Jouw vader was ook nooit helemaal alleen. Hij had altijd mijn moeder nog en Kayton." Vertelde ze Jay zacht. "Jij zal altijd mij hebben, ik heb er alleen veel meer moeite mee dan mijn moeder dat heeft. Kun je dat ook begrijpen?" Vroeg ze hem nu. ze hield hem stevig vast wanneer ze haar armen om hem heen had geslagen.
"Als je aan iedereen je excuses aanbied, dan vergeven ze je, dat weet ik zeker. Ze vinden het niet zo erg, zolang je maar voor me blijft zorgen..." Fluisterde ze en ze streek door zijn haren heen.

Koning Jay Fullbright

‘Dat weet ik, maar ik ben ook anders dan mijn vader was, wat als ik nou wel alleen over blijf? Als jij weg gaat bij mij heb ik helemaal niemand meer…’ mompelde hij. Iedereen zou hem wel vergeven als hij zijn excuses aan bood. ‘Vergeven misschien wel, maar vergeten echt niet. Dat weet jij ook…’ mompelde hij. Ze zouden dit onthouden en ze zouden er over praten met elkaar en dat vond hij afschuwelijk,’ zei hij zacht. Ze streek door zijn haren heen en daardoor ontspande hij wel weer iets. ‘Nu durf ik je niet goed meer aan te raken…’ zei hij heel zacht. Hij had beloofd te vertellen over zijn gevoel zodat ze wist waar ze aan toe was, dus deed hij dat ook. Hij voelde zich echt heel erg schuldig.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Dat is je eigen schuld, Jay." Zei ze zacht tegen hem omdat hij zei dat ze hem misschien zouden vergeven, maar niet vergeten. "Het is ook niet erg, het vergeven is veel belangrijker..." Gaf ze zachtjes aan. "Je kunt het zover mogelijk indammen om er zelf over te praten, door je te gedragen en je excuses aan te bieden." Zei ze nogmaals tegen hem. Herhaling was het belangrijkste voor hem, dat wist ze.
Hij zei zacht dat hij haar niet meer aan durfde te raken nu. "Het kan wel, zolang je me maar geen pijn doet is het goed."

Koning Jay Fullbright

Ze legde hem alles uit en hij sloot zijn ogen even. ‘Ik durf het niet meer. Ik wil niemand van hun zien,’ zei hij tegen haar. Voorlopig niet in ieder geval. Hij was bang dat Esmeralda daar moeilijk over ging doen, maar hij was echt doodsbang om met hun te gaan praten. Hij durfde echt gewoon niet en hij trilde al als hij er aan dacht, hij vond het afschuwelijk. Het was niet erg zolang hij haar geen pijn deed, daardoor zuchtte hij zacht. ‘Hoe weet ik nou dat ik dat niet opeens ga doen?’ vroeg hij zacht aan haar. Dat kon hij dus niet weten. Hij was doodsbang dat het fout ging, hij deed daardoor dus ook eigenlijk maar gewoon niets. Misschien was het beter om haar een paar dagen niet aan te raken.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Het valt best mee, je kan het beter zo snel mogelijk doen dan heel erg lang uitstellen, dan is het veel moeilijker. Bovendien ken je mijn vader en Carmen best wel goed. Je moet naar ze toe en met ze praten. Dat is echt het minste wat je kan doen." vond ze, ze zei het eigenlijk best streng tegen hem, ze vond gewoon dat hij zich daaraan moest houden.
Hij wist niet hoe hij kon weten dat hij haar niet ineens pijn zou gaan doen. "Dit keer merkte ik het eigenlijk ook al van te voren, ik zag het alleen niet." Vertelde ze aan Jay.
"Nu ga je niet bedenken dat je me niet meer moet aanraken, want je weet dat het daarna helemaal mis gaat. Dat is ook al weleens gebeurd. Je moet naar je lichaam luisteren, Jay en leren van je fouten. Dat is belangrijk." Zei ze nu, misschien lichtelijk geïrriteerd omdat alles weer overnieuw begon.

Koning Jay Fullbright

Door de toon waarmee ze sprak sprong hij op en keek hij haar strak aan. ‘Ik ga naar huis,’ zei hij. Meer zei hij niet. Hij voelde zich enorm in het nauw gedreven en dat was niet goed, hij merkte dat hij in paniek begon te raken door wat ze allemaal tegen hem zei. Hij wilde niet praten, met niemand. Hij vond het echt heel erg eng. Hij liep weg van Ash en Esmeralda, maar meteen kwamen er weer tranen in zijn ogen. Esmeralda klonk zo geïrriteerd, dan wilde hij helemaal niet met haar praten. Hij had er geen zin in. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij ademde trillend in. Hij vloekte in zichzelf van frustratie, maar hij bleef wel doorlopen. Hij zou eerst naar White Castle moeten om een paard te pakken, dan kon hij naar huis.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze zuchtte diep toen hij zei dat hij naar huis ging. Hij liep van haar weg en ze keek hem na.
"Denk je soms dat het zo beter wordt? Loop maar weer weg. Ik vind dit zo vervelend hé. Jij doet mij pijn en dan moet ik het goed gaan maken, zo gaat het altijd." Zuchtte ze diep. Ze keek hem na en schudde haar hoofd.
"Zo wordt het nooit beter en op deze manier zal ik je echt een keer verlaten, want je staat gewoon niet open voor oplossingen." Zei ze hem nog.

Koning Jay Fullbright

Door wat ze zei bleef hij stil staan en draaide hij zich heel erg langzaam om. 'Je moet niet zoiets zeggen...' Zei hij zacht tegen haar. 'Dan ben ik bang dat je het echt niet meer wilt. Ik wil niet weglopen, ik ben echt gewoon wanhopig. Ik wil nu een oplossing hebben, voor het nog erger wordt. Maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen. ' zei hij eerlijk tegen haar. 'Ik hou heel erg veel van je... Het laatste dat ik wil is je pijn doen...' Mompelde hij. Hij liep weer naar haar toe en hij pakte haar nu stevig vast. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij draaide zich weer naar haar om. Hij wilde niet weglopen, hij was gewoon wanhopig en wilde nu een oplossing hebben voor het erger werd.
"Je weet dat het niet kan." FLuisterde ze zacht tegen hem. "Je kan niet zeggen ik wil nu een oplossing, hij komt niet uit de lucht vallen. Je moet eraan werken, dan wordt het steeds beter." Legde ze aan hem uit.
"Ik wil je best helpen, maar dan moet je bij me blijven en gaan accepteren dat je straks iedereen weer onder ogen moet komen. Ik vind het ook moeilijk, Jay. Vooral nu Kayton er niet is. Hij wist meestal het beste wat er gedaan moest worden, ik vind het moeilijk." Zei ze hem, hij kwam weer terug en pakte haar vast met de woorden dat hij heel erg veel van haar hield en haar geen pijn wilde doen. Ze sloeg haar armen om zijn nek en haalde even diep adem.
"Ik hou ook heel erg veel van jou..."

Koning Jay Fullbright

Hij wist dat het niet kon, hij kon niet nu een oplossing hebben, dat viel niet zomaar uit de lucht. Daar had ze ook wel gelijk in, maar toch. Hij wilde het wel, want hij durfde nu gewoon niets te doen, hij was bij alles bang dat hij weer door het lint zou gaan. Vooral omdat hij niet heel goed wist waardoor het nou kwam. Ze moesten er aan werken, dan werd het beter. ‘Maar wat kan ik doen?’ vroeg hij zacht. Ze vond het ook moeilijk, vooral omdat Kayton er niet was, die wist meestal wat ze moesten doen. ‘Ik mis hem nu al…’ zei Jay zacht. Ze sloeg haar armen om zijn nek en ze zei dat ze ook van hem hield. ‘Zullen we dan maar samen teruggaan?’ vroeg hij nu zacht.