Police Life

Leroy Rivers

Pas toen hij een stem begon te herkennen had hij het gevoel dat hij hier misschien wel goed vanaf kwam. Opeens verscheen Andrea, waardoor hij zwak glimlachte. Hij was waarschijnlijk nog nooit zo blij geweest om haar te zien. Ze vertelde dat ze weg waren en ze zou hem helpen, hij reageerde er niet echt op. Hij werd opgetild en hij probeerde zo goed als mogelijk was met haar mee te werken, maar echt lekker ging het niet. Ze zei dat hij naar het ziekenhuis moest. ‘Nee… alsjeblieft niet…’ mompelde hij, al wist hij wel dat hij waarschijnlijk toch geen enkele keuze had. Misschien was het ook wel beter ook, maar hij vond het moeilijk om dat zo te zien. ‘Dankjewel…’ mompelde hij, aan zijn stem was te horen dat hij zich zwak voelde, maar hij vond het wel zo aardig om haar te bedanken, waarschijnlijk had ze zijn leven gered. Meteen dacht hij aan alles wat er nu zou komen, hij zou dit moeten verklaren. Misschien niet aan Andrea, maar wel aan Steven en aan zijn vader, dat vond hij nog veel erger.

Andrea Penoyer

Ze zette Leroy op de grond toen ze op de ambulance aan het wachten waren, maar ze ondersteunde hem nog wel, zodat hij niet op zijn gewonde been hoefde te staan.
Het duurde niet lang voor ze de ambulance al hoorde en daarna ook zag. Leroy bedankte haar nog even, wat Andrea kort deed glimlachen.
De ambulance stopte voor hen en een aantal ambulance broeders stapte uit. Andrea gaf hen de ruimte en liep mee toen Leroy op een brancard de ambulance in werd getild. Een van de ambulance medewerkers gaf aan dat Andrea mee kon in de ambulance, maar Andrea sloeg dat aanbod af. Ze had haar eigen auto hier namelijk staan.

Leroy Rivers

Hoewel hij dit vreselijk vond, liet hij alles gebeuren. Hij hoorde dat Andrea niet meekwam en hij keek haar nog even aan, maar daarna waren er mensen met hem bezig en moest hij blijven liggen, waardoor hij niet meer op kon kijken. Hij ademde diep in en uit, de mensen van de ambulance wilden hem wakker houden, maar het leek steeds zwaarder te gaan. Ze stelden allemaal vragen waar hij niet echt een antwoord op wist, of waar hij niet goed over na kon denken. Uiteindelijk kreeg hij iets van verdoving en al heel snel lukte het hem dus niet meer om wakker te blijven. Hij maakte zich heel veel zorgen ,maar hij zakte wel weg in bewusteloosheid, waarschijnlijk was het alleen maar goed voor zijn herstel, zo kwam hij sneller weer op energie.

Andrea Penoyer

Ze keek toe hoe Leroy al een beetje behandeld werd in de ambulance en zag even later de deuren dicht gaan en de ambulance weg rijden. Ze keek de ambulance na tot ze hem niet meer kon zien en liep toen richting de plek waar ze haar auto had geparkeerd. Of naja, neergezet.
Ze ontgrendelde de auto en stapte in, waarna ze Rowan belde. Ze vond dat hij als eerst op de hoogte moest zijn, het was natuurlijk zijn zoon.
Terwijl ze haar mobiel op de speaker op de bijrijder stoel legde, startte ze de auto en reed ze weg.

Rowan Rivers

Hij keek op toen zijn mobiel ging, zodra hij zag wie het was verscheen er een glimlachje op zijn gezicht. Hij nam dus ook meteen op. 'Hoi lieverd, wat kan ik voor je doen?' Vroeg hij meteen. Zijn blik ging over het dossier wat voor hem lag en daarna leunde hij wat achterover en liet hij het even voor wat het was, zodat hij met Andrea kon praten. 'Kom je even hier naartoe? Ik mis je...' Zei hij zacht. Hij had haar gewoon heel graag veel in zijn buurt. Hij was echt gek op Andrea en dan was het misschien ook wel logisch dat hij het fijn vond als ze in de buurt was. Hij had haar al zo vaak heel lang moeten missen. Hij haalde een hand door zijn zwarte haar heen en hij staarde naar het plafond. 

Andrea Penoyer

Rowan nam al vrij snel op. Hij noemde haar lieverd en vroeg wat hij voor haar kon doen. Een kleine glimlach ontstond op haar gezicht. Het ging de laatste tijd weer erg goed met zowel Rowan als haarzelf, daardoor ging het tussen hen beide ook goed.
"Hoi schat, nee je hoeft niets voor mij te doen, ik wilde even wat melden.. Ik heb Leroy uit de problemen geholpen. Hij is nu naar het ziekenhuis.." vertelde ze. Ze had haar baan hierbij op het spel gezet, dat wist ze, maar veel andere keuzes had ze niet gehad.
Toen ze in haar zijspiegel zag dat er een auto heel erg aan het kleven was achter haar auto, keek ze op. Ze zag al snel dat diegene achter het stuur in die auto dezelfde jongen was op wie ze gericht had met haar wapen. Naast hem zat de jongen die toen geen wapen had gehad, maar nu blijkbaar wel want hij hief het wapen omhoog toen Andrea keek.
Kwamen ze nu achter haar aan? Andrea vloekte even en reed met piepende banden een zijstraatje in.

Rowan Rivers

Hij hoefde niets voor haar te doen, ze had Leroy uit de problemen gehaald en hij lag nu in het ziekenhuis. Meteen ging Rowan rechtop zitten en werd zijn blik serieus. ‘Wat voor problemen? Hoe is het met hem?’ vroeg hij zacht, duidelijk geschrokken. Hij had verwacht dat het een keertje klaar zou zijn, dat Leroy een normaal leven zou gaan hebben, maar dat leek nu nog niet zo te werken. ‘Waar ben je?’ vroeg hij, misschien was ze wel in het ziekenhuis en dan ging hij ook meteen daar naar toe. Maar als ze al onderweg was naar het bureau zou hij wel wachten. Opeens hoorde hij gevloek, waardoor hij diep inademde. ‘Wat is er aan de hand, Andrea?’ vroeg hij nu. Zijn stem klonk doordringend. Hij maakte zich direct nog meer zorgen, maar hij wilde het niet laten merken. Hij maakte zich tegenwoordig nogal snel zorgen na alles wat er in hun leven gebeurd was.

Andrea Penoyer

Ze reed snel door de zijstraat heen en reed daarna weer een hele andere kant op. Door de spanning hoorde ze Rowan niet echt meer, ze focuste haar op iets anders nu.
De auto bleef vlak achter haar rijden. Wat moesten ze nou weer van haar? Andrea vloekte nog eens gedempt en ging nog iets harder rijden. Haar hart klopte in haar keel en adrenaline ging door haar lichaam.
Op een gegeven moment naderde ze een scherpe bocht. Ze moest hier wat afremmen, anders zou ze uit de bocht vliegen en in het kanaal belanden. Echter toen zij afremde, knalde de andere auto vol tegen haar aan. Een dreun ging door haar auto heen en voor ze het wist raakte ze van de weg af en reed ze recht het water in.
Nog voor de airbag eruit schoot knalde ze met haar hoofd tegen het stuur, daarna klapte de airbag haar weer terug. Vlekjes danste voor haar ogen, maar ze deed haar best om erbij te blijven. Snel klikte ze haar riem los. De auto begon zich langzaam te vullen met water en zakte zo ook dieper. Andrea pakte snel het hamertje en tikte het raam in, nu het nog kon.
De auto zakte steeds verder weg, maar gelukkig wist ze eruit te klimmen. Ze zwom nu naast haar auto, die langzaam maar zeker steeds meer verdween in het koude water.

Rowan Rivers

Andrea reageerde gewoon totaal niet meer op hem, wat eigenlijk niets voor haar was. Er moest wel iets aan de hand zijn. Hij kwam er eigenlijk al vrij snel achter waar ze zat, waardoor hij maar gewoon besloot een kijkje te gaan nemen, dat kon geen kwaad toch? Hij liep zijn kantoor uit, hij had zijn mobiel nog vast en hij probeerde te volgen wat er gebeurde, voor zo ver dat ging. Echt goed ging het niet, helaas. Hij sprong in zijn auto en hij reed naar haar toe. Tenminste, naar de plek waar haar mobiel was, want hij wist niet of Andrea die ook echt nog bij zich had. ‘Andrea?’ vroeg hij nog eens, maar hij kreeg totaal geen gehoor. Hij hoorde gevloek en daarna een knal, niet veel later viel de verbinding weg. Hij gooide zijn mobiel wat gefrustreerd aan de kant en hij reed veel sneller naar waar Andrea zou moeten zijn. Hij reed door zijstraatjes heen en uiteindelijk kwam hij op de goede plek aan en sprong hij uit de auto, nogal gehaast. Hij zag mensen aan de rand van het kanaal staan en dus vroeg hij zich eigenlijk meteen af wat er niet goed was, maar dat kon hij nu nog niet zien. Hij kwam dichterbij en hij staarde even naar de auto die in het water wegzakte, maar hij zag ook meteen dat Andrea er naast zwom. Wat was er gebeurd? Hoewel ze zichzelf nu leek te redden sprong hij toch in het water. Als ze daar in beland was, had ze waarschijnlijk een klap gehad en kon ze wel wat ondersteuning gebruiken. Hij greep haar vast en vouwde haar armen om zijn lichaam heen, daarna zwom hij naar de kant toe.

Andrea Penoyer

Haar hoofd bonkte en ze zag vlekjes, toch wist ze erbij te blijven. Ze was ietwat afwezig, maar zag toch dat iemand het water in sprong. Even dacht ze dat het een van die jongens zou zijn, maar ze zag al snel dat het Rowan was. Misschien was het maar goed ook dat ze hem had gebeld.
Rowan ondersteunde haar en ze zwommen samen naar de kant. Andrea keek nog even naar de mensen op de kade, maar die jongens stonden er iet bij voor zo ver ze zag. Die waren natuurlijk gevlucht nu.

Rowan Rivers

‘Het is goed,’ zei hij zacht tegen haar. Hij hees zichzelf op de kant en hij trok Andrea naar zich toe, waardoor ze bovenop hem kwam te liggen, hij had een glimlachje op zijn gezicht staan. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg hij zacht, terwijl hij iets overeind kwam. Hij veegde haar natte haren uit haar gezicht en hij sloeg zijn armen wat om haar heen. Hij was blij dat hij meteen gekomen was om haar te helpen, waarschijnlijk had ze het zelf wel gered, maar dit was toch wat fijner. Hij bleef haar stevig vasthouden, maar hij kwam wel overeind. Ze waren allebei helemaal doorweekt nu en het was toch wel koud. ‘Kom, we lopen naar mijn auto, dan zit je een stuk warmer, anders vat je ook nog eens kou…’ zei hij zacht. Daar waren ze ook wel wat veiliger, want hij geloofde nooit dat Andrea zelf het water in was gereden. Iets had dat veroorzaakt. Hij sloeg zijn arm rond haar middel en zo nam hij haar mee naar de auto, zijn vingers streelde langzaam over haar rug heen.

Andrea Penoyer

Rowan klom op de kant en trok haar toen ook op de kant. Hij veegde haar natte haren uit haar gezicht en sloeg zijn armen om haar heen. Andrea rilde lichtjes, ze kreeg het nu al koud. Rowan vroeg wat er gebeurd was, maar Andrea schudde haar hoofd langzaam. Dat zou ze later wel vertellen.
Ze krabbelde net als Rowan overeind en sloeg haar armen om haar heen. Haar tanden klapperden op elkaar. Of dat door de kou of door de schrik kwam wist ze niet, het zou de combinatie wel zijn.
Ze knikte kort toen Rowan zei dat ze naar zijn auto zouden lopen, omdat dat een stuk warmer zou zijn. Nog even keek ze om naar het water, waar ze haar auto net volledig onder water zag zakken. Verdomme, ze had een tijd terug nog zo haar best gedaan geld te sparen om die auto te kunnen kopen. Nu zonk hij daar naar de bodem van het kanaal.
Ze klemde haar kaken op elkaar en liep toen met Rowan mee naar zijn auto.

Rowan Rivers

Hij pakte meteen een deken voor Andrea en hij opende deur voor haar, hij liet haar zitten en hij sloeg de deken wat over haar schouders heen en hij kwam bij haar zitten. ‘Kom eens,’ zei hij zacht. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij trok haar weer iets naar zich toe. Hij wist dat ze dit waarschijnlijk wel kon gebruiken nu, ze moest zich rot geschrokken zijn en dit was gelukkig goed afgelopen. Hij streek met zijn hand over haar bovenarm heen en hij bleef haar stevig vasthouden, al keek hij haar wel vragend aan. Ze leek verder gelukkig niet echt gewond te zijn, daar was hij blij om, dit was al erg genoeg. Hij drukte heel zacht zijn lippen op die van haar om haar kort te zoenen, daarna keek hij haar weer aan. ‘Je wilt het vast echt niet horen nu, maar je ziet er wel verschrikkelijk aantrekkelijk uit in die natte kleding,’ plaagde hij haar een beetje, al werd zijn blik daarna serieus. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg hij.

Andrea Penoyer

Ze ging zitten in de auto en Rowan sloeg een deken over haar schouders heen. Ze rilde nog, maar voelde de warmte van de auto al. Rowan kwam bij haar zitten en streek met zijn hand over haar bovenarm. Hij zoende haar kort en zei dat ze er aantrekkelijk uit zag in de natte kleding. Dat zorgde voor een kleine grijns op Andrea´s gezicht.
"Volgens mij vind je het nog altijd beter zonder kleding," grapte ze terug. Daarna trok haar gezicht weer strak omdat hij vroeg wat er gebeurd was. Andrea zuchtte even zachtjes.
"Het waren die jongens die achter Leroy aan zaten. Ik had ze bij Leroy weggejaagd en blijkbaar waren ze daar niet van gediend. Ik denk dat ik misschien nog wel geluk had dat ik het water in ben gereden omdat ze tegen mij aan botste. Ik weet niet wat er had gebeurd als ze mij hier ergens hadden klem gereden," sprak Andrea. Ze trok de deken nog iets meer over haar heen. Haar hoofd bonkte, maar gelukkig had ze verder nergens last van. Toch zag ze een beetje wit, al was dat meer door de schrik waarschijnlijk.

Rowan Rivers

Door wat ze zei grijnsde hij even. ‘Ja, natuurlijk. Maar dat is de volgende stap…’ zei hij tegen haar, een uitdagende blik lag even in zijn ogen, maar hij wist dat hij zich niet al te veel moest laten gaan. Hij kon daar ontzettend in doordraaien en dat wilde hij altijd voorkomen, maar het bleef lastig voor hem. Zeker na wat er allemaal gebeurd was. Ze begon uit te leggen wat er gebeurd was en hij sloot zijn ogen even om zijn woede in te slikken. ‘We krijgen ze wel te pakken. Waarschijnlijk weet Leroy precies wie het zijn…’ zei hij zacht. Als zijn zoon daar tenminste een woord over losliet. Als het niet tegen hem was, dan wel tegen Andrea of Steven, want daar sprak hij meer mee dan met hem. ‘Zullen we naar het hotel rijden, dan kunnen we ons omkleden… daarna wil ik graag naar Leroy toe…’ stelde hij voor. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zacht in, hij was bezorgd om haar, dat was wel duidelijk.

Andrea Penoyer

"Wind je niet te veel op, Rowan. Laat ze maar, straks kom jij weer in de problemen omdat jij hen van kant probeert te maken," sprak Andrea toen Rowan zei dat hij ze wel te pakken zou krijgen. "Ik leef nog. Ik heb niks. Als ik nou dood was.. Dan was het een ander verhaal geweest," zei ze. Ze glimlachte even kort bij die woorden.
"Is goed," reageerde ze even later op Rowan die zei dat ze naar het hotel zouden rijden om om te kleden en dat hij daarna naar Leroy wilde.

Rowan Rivers

‘Het valt nu nog best mee,’ zei hij tegen haar, omdat ze zei dat hij zich niet al te veel op moest winden, dat deed hij maar als ze dood was. Daardoor schudde hij langzaam zijn hoofd. ‘Dat doe ik dan ook wel, maar nu ook,’ zei hij plagend tegen haar. ‘Je bent gewoon heel erg belangrijk voor mij, Andrea. Ik wil niet dat iemand jou in gevaar brengt, daar kan ik gewoon niet meer goed tegen,’ zei hij eerlijk en open tegen haar. Ze stemde in met zijn plan en daardoor liet hij haar los en ging hij recht zitten. Wat er hier gebeurd was zouden ze later wel afhandelen, nu reed hij weg naar het hotel. Eenmaal op de parkeerplaats sprong hij uit de auto en liep hij meteen naar Andrea toe om haar te helpen. Hij pakte haar vast en hij trok haar tegen zich aan, een glimlachje stond op zijn gezicht. Hij had het zelf ook aardig koud, maar Andrea was ook nog eens geschrokken, dus die zou er meer last van hebben. ‘Kom, dan trekken we die kleren van jou zo snel mogelijk uit,’ zei hij plagend tegen haar en hij nam haar mee naar binnen.

Andrea Penoyer

Ze keek uit het raam toen ze weg reden en merkte dat ze het alweer iets warmer kreeg. Nog niet helemaal warm, want de natte kleding hield haar koud.
"Dat weet ik," zei Andrea toen Rowan vertelde dat ze gewoon heel belangrijk voor hem was en dat hij er niet tegen kon als iemand haar in gevaar bracht. "Alleen moet je dan niet je zelf in gevaar gaan brengen, want daar kan ik dan weer niet tegen," grinnikte ze.
Het duurde niet lang voor ze bij het hotel stopte. Andrea drukte de riem los en duwde het portier open. Voor ze het wist stond Rowan al naast haar en pakte haar vast. Hij trok haar tegen zich aan.
"Ik denk dat het iets moeilijker en minder snel gaat dan normaal," grinnikte Andrea over het uitkleden. Daarna liepen ze samen het hotel binnen.
Eenmaal in hun hotelkamer sprong Mack blij tegen hen op. Steven was blijkbaar niet thuis, want anders reageerde Mack niet zo. Andrea glimlachte lichtjes en aaide de hond even kort. Daarna verdween ze naar de slaapkamer en begon ze zich uit te kleden, wat nog een heel gedoe was met die zeiknatte kleding.

Rowan Rivers

‘Weet ik, ik zal mijn best doen om mij niet te veel te laten gaan,’ zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Misschien moest hij het maar helemaal aan iemand anders overlaten en zich totaal niet met die jongens bemoeien. Dat kon nog wel eens de beste aanpak zijn en hij overwoog het wel. Andrea zou er waarschijnlijk blij mee zijn en dat vond hij ook wel erg belangrijk. Ze werden vrolijk begroet door Mack en daarna volgde hij Andrea naar de slaapkamer. Ze probeerde haar kleding uit te trekken en hij grijnsde een beetje, hij kwam dichterbij en hij pakte haar vast. ‘Laat mij dat maar doen, ik ben er goed in,’ plaagde hij haar. Hij maakte haar kleding los en hij trok eerst haar shirt uit, langzaam gleden zijn vingers over haar koude huid en ademde hij diep in. Hij keek haar even aan, zijn handen gingen naar haar broek en hij maakte die ook los, de stof kleefde wat aan haar huid, nu trok hij ook langzaam haar broek uit. Zijn gedachten dwaalden af en het duurde ook niet heel erg lang voor hij Andrea zoende.

Andrea Penoyer

Ze schudde haar hoofd grijnzend toen Rowan zei dat hij haar kleding wel uit deed, omdat hij daar goed in was. Het lukte hem nog vrij snel ook, voor ze het wist had hij haar shirt uit getrokken. Haar huid was koud en nat, maar omdat het in het hotel vrij warm was, had ze het verder niet koud.
Andrea voelde hoe de vingers van Rowan over haar huid gleden. Een tintelend gevoel van genot ging door haar heen en ze sloot haar ogen even. Niet veel later begon Rowan ook aan haar broek te trekken en trok die rustig uit. Toen het gelukt was en hij weer overeind kwam, begon hij haar direct te zoenen. Andrea drukte haar half naakte lichaam tegen Rowan aan en zoende hem intens terug. Het enige wat ze nu nog aan had was haar ondergoed.

Rowan Rivers

Andrea drukte haar lichaam tegen hem aan en hij ademde diep in, de manier waarop ze hem terug zoende zorgde ervoor dat hij helemaal warm werd. Hij was gek op Andrea, dit deed daarom ook altijd heel veel met hem. Het zorgde er voor dat hij zich elke keer weer enorm verliefd voelde, maar Andrea was dan ook iemand die zijn hart gestolen had, hij was nog altijd net zo verliefd op haar als eerst. Zijn handen gleden langzaam en voorzichtig over haar huid, die nog iets koud was. Hij keek haar even aan, maar daarna begon hij zijn overhemd los te maken en gooide hij die aan de kant. ‘Ik hou van je,’ fluisterde hij. Hij keek haar diep in haar ogen aan, om haar het volgende moment weer te zoenen. Hij liet zijn handen naar haar heupen glijden en hij genoot van haar perfecte huid onder zijn vingertoppen. Hij bleef eigenlijk altijd voorzichtig doen met haar, hij wilde haar het liefste nooit terug laten denken aan alle verschrikkelijke dingen die er gebeurd waren in haar leven.

Andrea Penoyer

Ze keken elkaar even aan er was voor een moment een stilte. Vaak waren stiltes tussen mensen ongemakkelijk, maar nu was dat totaal niet zo. Het voelde goed. Het voelde alleen maar goed. Ze kende elkaar door en door en eigenlijk voelde Andrea zich nooit ongemakkelijk bij Rowan. Ze voelde zich alleen vertrouwd bij hem, vertrouwd en vooral heel veilig. Hoewel hij ook weleens dingen had gedaan die eigenlijk niet door de beugel konden.
Rowan maakte zijn overhemd nu los en gooide die aan de kant. Hij fluisterde zachtjes dat hij van haar hield. Andrea glimlachte en haar ogen twinkelde. Voor ze kon zeggen dat ze ook van hem hield, zoende hij haar alweer. Ze beantwoordde de zoen vol liefde, vol gevoel. Ze voelde hoe de handen van Rowan naar haar heupen gleden en zelf had ze haar ene hand in zijn nek gelegd en de ander streelde over zijn borstkas.

Rowan Rivers

Hij voelde haar vingers over zijn borstkas glijden en hij ademde langzaam in en uit. Hij genoot hier enorm van. Ze waren niet heel erg vaak samen, maar nu wel en nu wilde hij daar ook zo goed mogelijk van genieten. Hij ging op de rand van het bed zitten en met een grijnsje op zijn gezicht trok hij Andrea naar zich toe. Hij zoende haar meteen weer zacht, zijn handen gleden langzaam en gevoelig over haar warme lichaam heen. Hij was ontzettend voorzichtig, dat was ook wel eens anders, maar nu was hij helemaal rustig en dat zorgde ervoor dat hij geen reden had om wild met haar te doen. Meestal werd hij alleen ongeduldig als hij helemaal zijn zin niet kreeg. Hij tilde haar uiteindelijk simpel op en hij legde haar voorzichtig op het bed neer, hij maakte zijn riem los, legde die aan de kant en daarna trok hij zijn broek uit. Hij boog meteen weer over haar heen en hij zoende haar zacht, maar toch wel gretig en vol verlangen. Andrea was een mooie vrouw, waarschijnlijk zou elke man haar aantrekkelijk vinden en voor hem was dat nog eens extra zo. ‘Wat dacht je van nog een kindje?’ vroeg hij nu plagend aan haar. Hij wist niet hoe Andrea er over dacht, maar hij wist wel dat een zwangerschap misschien gevaarlijk voor haar was, zeker nog één keer. Daar moesten ze wel rekening mee houden.

Andrea Penoyer

Alsof ze niets woog tilde Rowan haar op en legde haar op het bed neer. Hij begon haar meteen weer te zoenen en Andrea genoot van de aanrakingen.
Rowan trok niet veel later zijn broek uit en legde die ook aan de kant. Ze waren nu allebei alleen nog in hun ondergoed. Ze begonnen direct weer te zoenen en toen ze weer even stopte met zoenen, vroeg Rowan plagend wat ze dacht over nog een kindje. Andrea grijnsde.
"Ik kan denk ik nooit genoeg kinderen krijgen," zei ze lachend. Felicity was een geweldig kind, elke dag vond Andrea haar leuker, hoewel ze haar soms hele nachten lang wakker hield. Andrea vond het geweldig om moeder te zijn. Nog een kind zou ze echt heel leuk vinden, maar ze wist dat de artsen het haar streng afgeraden hadden om nogmaals zwanger te raken. Het zou haar eigen leven in gevaar kunnen brengen.
Andrea trok zich dichter naar Rowan toe en liet haar hand over zijn lichaam glijden. Met haar andere hand probeerde ze haar BH uit te trekken, wat nog best lastig ging met één hand.

Rowan Rivers

‘Ik ook niet, maar je weet dat je heel voorzichtig moet zijn daarmee… ik zou jou nooit kwijt willen raken,’ zei hij zacht tegen haar. Andrea dacht er misschien iets anders over, maar hij had liever geen kinderen meer als ze maar bij hem was. Andrea kwam dichter naar hem toe, hij voelde haar hand over zijn lichaam heen glijden en hij sloot zijn ogen. Alles wat ze deed vond hij geweldig, voor hem konden ze dit ook niet vaak genoeg doen ,al bleek dat in de praktijk iets lastiger te zijn. Andrea trok haar bh uit en hij drukte zacht zijn lippen in haar hals, daarna gleden zijn handen weer over haar lichaam heen. Hij merkte aan zichzelf dat hij ongeduldiger begon te worden, zijn aanrakingen waren iets gretiger, maar hij had zichzelf nog aardig in de hand, al trok hij Andrea wel meteen weer naar zich toe. Hij liet zich iets meer achterover vallen op het bed en hij keek haar met een doordringende blik in zijn blauwe ogen aan. ‘Je bent zo verschrikkelijk aantrekkelijk,’ zei hij zacht tegen haar. Daarna zoende hij haar eigenlijk meteen weer, ook dat was een stuk gretiger.