De Middeleeuwen

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze het echt heerlijk vond om voor hem te zorgen. Hij glimlachte daardoor. 'Ik vind het heel fijn, Elissa. Echt. Ik heb dit nooit zo meegemaakt, maar het voelt zo goed met jou. Ik voel mij zo veilig bij jou in de buurt en ik weet dat je er altijd voor mij zult zijn.' zei hij zachtjes. Toen ze het had over wat meer kleur in zijn kleding zei ze dat het zeker geen kwaad kon, waardoor hij grijnsde. 'Mag ik dan ook kleding voor jou uitzoeken?' vroeg hij nu plagend aan haar, omdat ze het nu ook bij hem mocht. Ze begon thee te maken en op dat moment kwamen zijn ouders binnen. Elissa vroeg meteen hoe het met hem ging. 'Goed genoeg.' zei zijn vader. Hij leek het wel te waarderen dat ze er naar vroeg. Hij ging ook meteen zitten toen ze stoelen had neergezet, wat liet zien dat het staan waarschijnlijk niet heel comfortabel was voor hem. Zijn moeder kwam eerst kort bij hem kijken en raakte nu even zijn hand aan. 'Hoe voel je je?' vroeg ze aan hem. 'Goed genoeg.' herhaalde hij nu de woorden van zijn vader, met een zwakke glimlach op zijn gezicht. 'Je vader heeft verteld wat er gebeurd is.' zei ze nu zachtjes. Brandon keek daardoor weg. Hij wilde er liever niet over nadenken. 'Waar is Nicolas?' vroeg hij nu zachtjes. 'De muren aan het repareren, de lichamen aan het opruimen, onder supervisie van Scott.' sprak zijn vader. Hij had duidelijk flink straf gekregen, want Nicolas stond nooit onder supervisie, bovendien was het een afschuwelijke taak om de lichamen op te ruimen. Toch kon Brandon niet echt zeggen dat het onterecht was. Hij sprak er verder niet over, hij wist ook niet zo goed wat hij er over wilde zeggen. 'Gaan jullie zo alweer weg?' vroeg zijn moeder nu aan hem, waardoor hij langzaam knikte.

Koningin Elissa Beaufort

Hij glimlachte toen ze aangaf dat ze het heerlijk vond om voor hem te zorgen. Hij vond het heel fijn en had dit nog nooit meegemaakt. Hij voelde zich goed met haar, veilig en wist dat ze er altijd voor hem zou zijn. Het liet haar nog meer naar hem glimlachen en zelfs blozen. "Dat voel ik ook allemaal." Ze wist even niet wat ze anders tegen hem moest zeggen, dit was ook alles wat zij voelde.
Over de kleding vroeg hij of hij ook voor haar kleding uit mocht zoeken voor haar. "Dat mag jij." Lachte ze.
Gregory gaf aan dat hij zich goed genoeg voelde en ze knikte daardoor eventjes, hij ging meteen zitten op één van de stoelen die ze neer had gezet en ze reikte hem de thee rustig aan. Eleanor vroeg aan Brandon hoe hij zich voelde. Hij herhaalde de woorden van zijn vader en het liet Elissa even lichtelijk glimlachen. Nadat ze Eleanor de thee had gegeven, ging ze zelf ook rustig zitten, ze blies zachtjes in de thee en luisterde naar Eleanor die aangaf dat zijn vader vertelt had wat er was gebeurd. Dat was iets waar Brandon met haar nog niet over had willen praten, hij keek ook weg en waarschijnlijk had hij meer tijd hiervoor nodig. Elissa liet het maar zo. Hij wilde weten waar zijn broer was en zijn vader vertelde wat hij aan het doen was. Een afschuwelijke taak leek het haar, maar waarschijnlijk had hij het dus echt wel goed verkloot, dat kon niet anders. Er werd verder over gezwegen en Elissa glimlachte Brandon bemoedigend toe.
Eleanor wilde weten of ze zo al weggingen. Brandon knikte daardoor. "Ja, we willen vandaag al weg. De dokter is net geweest om Brandon te controleren en het is veilig genoeg voor hem om te reizen. Ik weet dat er nog veel dingen besproken moeten worden, maar ik denk dat het verstandig is dat we wachten tot alles weer rustig is, dat we er allemaal over na kunnen denken en vervolgens met z'n vieren tot een geschikte uitkomst komen." Sprak ze zachtjes, ze wilde wel aangeven dat ze erover na had gedacht, maar dat het beter was om alles later te bespreken. "En ik wil graag dat jullie beide je beter voelen." Zei ze met een glimlachje tegen Brandon en Gregory.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa vertelde dat ze inderdaad vandaag al weg wilden, de dokter was net geweest om hem te controleren en het was veilig genoeg om te reizen. Ze wist dat er nog een hoop dingen besproken moesten worden, maar ze dacht dat het verstandig was om te wachten tot alles weer rustig was, zodat ze allemaal na konden denken. Ze wilde ook graag dat hij en zijn vader zich weer beter zouden voelen. 'Dat is prima.' zei Gregory. Hij leek er allemaal gelukkig geen moeite mee te hebben. Gelukkig maar. 'Laat het even weten als jullie veilig aangekomen zijn.' zei zijn moeder nu. 'Als het hier wat rustiger is komen we graag samen een keer bij jullie langs. Dan kunnen we eventueel meteen wat dingen doornemen.' voegde ze er nog aan toe. Brandon knikte daardoor. Hij zou het leuk vinden als zijn ouders samen langs zouden komen. Dan kon zijn vader ook zien hoe het bij Elissa allemaal was. Zijn vader kwam nu voorzichtig overeind. 'Bedankt voor je inzet, Brandon. Nicolas zou er wat van kunnen leren.' zei de man, die daarna meteen vertrok. Zijn moeder kwam wel nog dichterbij en raakte even kort zijn hand aan. 'Neem de tijd om te herstellen, Brandon.' zei ze zachtjes. Hij glimlachte. 'Elissa zorgt goed voor mij, dus dat komt goed.' zei hij. Zijn moeder glimlachte meteen. 'Dat weet ik, dat is ook waarom ik je laat gaan.' zei ze eerlijk. Anders zou ze hem hoe dan ook hier willen houden. Na die woorden bedankte zijn moeder Elissa nog even, om vervolgens achter zijn vader aan weg te lopen.

Koningin Elissa Beaufort

Gregory vond het prima om met alles te wachten en daardoor knikte ze hem dankbaar toe. Eleanor wilde ook graag dat ze het zou laten weten als ze veilig aangekomen waren. "Ik zal een brief sturen." Knikte ze met een glimlach naar haar. Als het verder rustiger was in dit rijk, kwamen ze samen graag langs, dan konden ze eventueel meteen wat dingen doornemen. "Ik zou jullie graag samen willen ontvangen." Zei ze met een glimlach. Ze vond het echt wel leuk dat ze dit wilden en het voelde voor haar ook wel heel erg fijn om ouders om haar heen te hebben, dan miste ze de hare een klein stukje minder.
Gregory kwam al overeind en bedankte Brandon voor zijn inzet, zijn broer kon daar nog wel wat van leren. Elissa zweeg daar verder over, maar het was fijn dat Gregory het wel inzag. Eleanor wilde dat Brandon de tijd nam om te herstellen en daardoor glimlachte Brandon. Hij had het over haar en het liet haar liefdevol glimlachen naar hem en ook een beetje blozen. Volgens Eleanor was dat ook de enige reden waarom ze hem liet gaan. "Dankjewel, Eleanor, voor alles en voor je vertrouwen. Wil je ook Gregory van mij bedanken?" Zei ze zachtjes tegen de vrouw. Eleanor bedankte haar ook en vervolgens ging ze de kamer uit. Elissa haalde diep adem en ging weer bij Brandon op het bed zitten. Ze pakte zijn kopje thee en gaf die aan hem. "Ik zal zo ervoor zorgen dat mijn personeel alle spullen alvast klaar maakt om te vertrekken." Zei ze hem zachtjes.

Prins Brandon Lamoyne

Zijn moeder vertrok na de woorden van Elissa en liep eigenlijk meteen naar de mensen van Elissa toe, om aan te geven dat ze de drie paarden uit hun stallen mochten halen om mee te nemen, ze gaf ze ook meteen de papieren. Ze wilde graag dat ze met hun mee zouden gaan, meteen. Ze vond het fijn als dat geregeld was. Brandon keek op toen Elissa weer bij hem kwam zitten en hem nog wat thee gaf. Hij nam voorzichtig een paar slokjes en daarna keek hij haar weer aan. Ze gaf aan dat ze er voor zou zorgen dat haar personeel alle spullen zou klaarmaken om te vertrekken. 'Heel fijn.' zei hij zachtjes. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er eventjes in, terwijl hij liefdevol in haar ogen staarde. 'Ik kan niet wachten om weer bij jou te zijn.' zei hij eerlijk. Dat zou hem zo veel meer rust geven. Hij voelde zich veel beter daar, veel meer op zijn gemak. Daardoor wilde hij graag zo snel mogelijk weg, maar hij begreep wel dat haar mensen even de tijd nodig hadden om alles te regelen.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon nam voorzichtig een paar slokjes en keek haar weer aan. Ze streek even zacht langs zijn gezicht. Hij vond het heel fijn dat ze haar personeel zou vragen om alle spullen klaar te maken en te kunnen vertrekken. Ze knikte daardoor. Hij pakte haar hand vast en kneep er even in. Hij kon niet wachten om bij haar thuis te zijn. Ze streelde over zijn hand heen en haalde diep adem. "Ik ook niet, ik wil heel erg graag naar huis." Zei ze eerlijk tegen hem. Ze drukte zachtjes haar lippen op zijn voorhoofd en hoorde vervolgens een klopje op haar deur. Dat was één van haar personeelsleden waarschijnlijk. "Ik zal alles even bespreken." Zei ze zacht tegen Brandon. Ze kwam weer overeind en liep naar de deur toe. Een van de mannen die alles regelde voor haar op dit soort momenten stond voor de deur. Ze liet hem plaatsnemen in een kamertje, niet in de slaapkamer bij Brandon, en ze besprak alles met hem. Haar ridders waren zo goed als ongedeerd en iedereen kon de reis maken. Het verbaasde haar dat hij aangaf dat er drie paarden toegevoegd werden aan de terugweg en ze ontving van hem de papieren. Glimlachend keek ze naar de namen. Ze vroeg aan de man dat wanneer hij Eleanor nog zag, hij haar mocht bedanken. Daarna vroeg ze aan hem om één iemand alvast vooruit te laten rijden en alles uit te leggen wat er gebeurd was aan haar betrouwbare personeelsleden. Ze vertelde ook dat Brandon gewond was geraakt en rust nodig had en dat hij bij haar op haar slaapkamer zou verblijven. Daarvoor moest zoveel mogelijk gereed worden gemaakt. Ook wilde ze niet dat buiten haar betrouwbaarste personeelsleden ook maar iemand iets wist over hun relatie. Ze wilde ook de eerste dagen in het kasteel alleen de belangrijkste stukken behandelen, maar wel in haar slaapkamer.
Degene die vooruit zou rijden, zou voor alles zorgen wat ze nodig hadden en alles op het kasteel regelen. Elissa was er zo een stuk geruster op. Dan hoefde ze zich alleen maar zorgen te maken om Brandon, verder zou alles worden geregeld. Dat voelde heel prettig. De man vertelde haar dat hij alles voor haar in orde zou maken en dat het allemaal geen probleem was. Hij zou weer terugkomen naar de vertrekken van Brandon wanneer de koetsen klaar zouden staan. Ze bedankte hem en liet hem weer naar buiten gaan.
Daarna kwam ze weer bij Brandon op bed zitten en glimlachte lief en vermoeid naar hem en liet de papieren zien van de drie paarden die nu overgeschreven waren en mee zouden gaan.

Prins Brandon Lamoyne

Ze streelde over zijn hand heen en ze zei dat ze zelf ook heel erg graag naar huis wilde. 'Dat snap ik wel.' zei hij tegen haar. 'Het was voor jou ook heel heftig allemaal en we zijn al een tijdje weg, ik snap dat je graag naar huis wilt gaan.' zei hij. Er werd op de deur geklopt en hij glimlachte naar haar toen ze wegliep. Ze zei dat ze alles zou bespreken en hij knikte. Hij vond het allemaal goed. Hij hoorde haar wel wat praten, maar doordat ze in een andere ruimte zaten kon hij het niet verstaan. Dat was ook niet zo erg, het was voor hem toch beter om een beetje rustig aan te doen, ook met dit soort dingen. Als hij een heel gesprek moest volgen was dat toch wat zwaar voor hem. Hij merkte dat hij al een klein beetje weg leek te zakken in slaap toen hij even alleen was, van de pure vermoeidheid. Hij opende zijn ogen wel direct toen Elissa weer dichterbij kwam, hij was echt nog heel alert op zijn omgeving. Ze liet hem iets zien, waardoor hij even zijn best moest doen om zich op de papieren te concentreren. 'Gaan ze mee?' vroeg hij nu heel verbaasd, omdat hij helemaal niet wist dat ze dit al geregeld had.

Koningin Elissa Beaufort

Hij snapte wel dat ze ook naar huis wilde, het was heel heftig allemaal en ze waren al wel een tijdje weg, hij snapte het wel. "Ik wilde nog niet eens zo heel erg nodig naar huis, normaal als ik alleen ben, heb ik snel heimwee, maar nu met jou niet zo erg." Zei ze met een glimlach. Het was fijn dat hij bij haar was, hij was haar thuis. "Maar nu, nu alles klaar is, wil ik wel heel graag terug." Gaf ze aan.
Wanneer ze na het gesprek weer terug kwam, zag ze wel dat hij een beetje weggedommeld was en het kostte hem moeite om de papieren te lezen. Uiteindelijk vroeg hij heel verbaasd of ze mee gingen. Ze grijnsde daardoor en knikte. "Ja, dat heeft je moeder geregeld. Ze gaan meteen mee met ons." Zei ze met twinkelende ogen. "Ik heb het er gisteren met haar over gehad." Legde ze aan hem uit. "Het duurt nu wel even voor alles in orde is, vind je het goed als ik hier even in bad ga en mij een beetje opfris?" Vroeg ze nu zachtjes aan Brandon. "Wil je nog even liggen of wil je liever rechtop blijven zitten tot we weggaan?" Wilde ze weten.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze normaal snel heimwee had, maar nu met hem niet zo erg. Dat liet hem glimlachen. 'Ik ben blij dat ik het beter maak.' zei hij tegen haar. Het voelde zo goed als ze bij elkaar waren dat het waarschijnlijk al een beetje als thuis voelde, ondanks dat het niet zo was. Ze zei dat ze nu alles klaar was wel graag terug wilde. 'Ik begrijp het, gelukkig wil ik ook zo snel mogelijk terug, het is helemaal niet erg.' zei hij. Ze hoefde zich daar niet vervelend over te voelen. Toen ze weer terugkwam en hij wat moeite moest doen om de papieren te lezen, kwam hij tot de conclusie dat dit over de paarden ging en hij was nogal verbaasd daarover. Ze grijnsde en ze gaf aan dat zijn moeder het geregeld had, ze gingen meteen mee met hun. Dat vond hij duidelijk heel erg fijn om te horen. 'Daar ben ik echt heel blij mee.' zei hij dus ook meteen tegen haar. Ze zei dat ze het gisteren met zijn moeder besproken had, waardoor hij knikte. Dat was heel erg lief van haar. Ze zei dat het nog wel even zou duren voor alles in orde was en ze wilde weten of het goed was als ze hier even in bad zou gaan en ze zichzelf zou opfrissen. 'Natuurlijk, ga je gang.' zei hij. Ze vroeg of hij misschien nog even wilde liggen of dat hij wilde blijven zitten. 'ik wil nog wel eventjes liggen.' zei hij daarna. Hij moest straks nog veel zitten in de koets en dat zou waarschijnlijk al lastig genoeg worden.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon vond het geen probleem als ze hier nog even in bad ging en hij wilde graag nog even liggen. Ze knikte daardoor. "Als er iets is wanneer ik in de badkamer ben, moet je me echt roepen hoor Brandon. Ik houd de deur open." Zei ze bezorgd tegen hem. Ze streek even zacht langs zijn wang en kwam daarna overeind van het bed. Ze hielp hem voorzichtig om weer te gaan liggen en dekte hem weer toe. Daarna drukte ze haar lippen zachtjes op zijn wang. "Niet weglopen hoor." Plaagde ze hem een beetje. Vervolgens liep ze naar de badkamer toe waar ze zichzelf weer helemaal opfriste zodat ze er weer een beetje redelijk uitzag. Haar haren vlocht ze helemaal in en ze trok de fluwelen helderblauwe jurk aan die haar gemakkelijk zat. Even dacht ze terug aan de opmerking van Brandon over haar jurken. Ze was stiekem wel nieuwsgierig in wat voor jurk hij haar graag zag. Wanneer ze zich weer goed en fris voelde, kwam ze zachtjes de badkamer uit.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat hij meteen moest roepen als er iets was terwijl ze in de badkamer was. Ze zou de deur open houden. 'Dat is goed, maak je geen zorgen, ik overleef het wel eventjes.' zei hij tegen haar. Ze streelde langs zijn wang en daarna kwam ze overeind. Ze hielp hem om voorzichtig te gaan liggen en hij merkte dat het hem nu wel een beetje pijn deed, maar hij kon het allemaal wel hebben. De reis terug zou ook echt geen pretje gaan worden, maar hij wilde het wel echt. Hij wilde hier niet nog langer blijven, hij wilde terug. Hij kon daar genoeg rust nemen en weer bijkomen, dan zou hij de rit ook wel even overleven. Elissa drukte haar lippen op zijn wang en ze zei dat hij niet weg moest lopen, waardoor hij grijnsde. 'Maak je geen zorgen, ik ga geen kant op.' plaagde hij haar terug. Ze liep de badkamer in en hij luisterde eerst nog een beetje naar wat ze allemaal aan het doen was, maar al vrij snel zakte hij weer wat weg in slaap. Hij was nog steeds zo uitgeput dat hij ook nergens over droomde en dat hij heel rustig lag, maar dat was nog steeds veel beter dan dat hij onrustig zou zijn door de dingen in zijn hoofd.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon overleefde het wel eventjes, ze glimlachte daardoor naar hem. "Anders zou ik je zeker niet alleen laten." Grijnsde ze naar hem. Ze zag aan hem dat het wel weer pijn deed om te gaan liggen, maar ze kon het helaas niet voorkomen. Hij plaagde haar ook dat hij geen kant opging en ze kon hem zo wel met een gerust hart achter laten.
Wanneer ze zachtjes de slaapkamer weer in kwam, zag ze dat hij sliep. Ze kwam iets dichterbij en merkte dat hij rustig lag, gelukkig maar. Ze streelde even zachtjes langs zijn arm met een glimlach. "Rust maar zoveel mogelijk." Fluisterde ze tegen hem. Ze begon daarna haar kleding nog in te pakken wat ze hier had liggen en het fruit kwam nog wel van pas in de koets. Ze keek nog even in de badkamer in de kastjes en besloot daar de massageolie die Brandon had gebruikt bij haar ook mee te nemen, dat was vast fijn. Ze vond nog wat andere handige dingetjes en die stopte ze ook in de koffer. Wat gemakkelijke kleding voor Brandon lag al klaar en verder was ze zelf ook klaar om te gaan. Ze ging weer bij Brandon op het bed zitten en wachtte rustig af tot er weer iemand aan de deur zou komen.

Prins Brandon Lamoyne

Hij lag heel rustig, zijn lichaam kon elke minuut dat hij nog wat meer tot rust kwam heel goed gebruiken. Dan zou hij alleen maar meer energie hebben om te herstellen, dat zou hem goed doen. Het zou hem helpen, het was goed om zo veel mogelijk tot rust te komen, ook al vond hij het zelf een beetje jammer en was hij liever wakker. Toen Elissa weer binnenkwam lopen omdat ze klaar was, hoorde hij dat niet. Daarvoor was hij toch wat te ver weggezakt. Ze liep heen en weer door de ruimte om nog wat spullen te pakken, maar ze deed zachtjes genoeg om hem te laten slapen. Pas toen er opeens op de deur geklopt werd, schrok hij wakker. Hoewel het helemaal niet zo hard ging, was het hard genoeg voor hem om toch even flink te schrikken. Het was alleen maar dezelfde man die kwam zeggen dat ze klaar waren om te gaan, maar het duurde eventjes voor hij zelfs maar doorhad dat het geluid wat hij hoorde een klopje op de deur was. Nu merkte hij wel dat hij sneller schrok van alles, dat hij heel alert was. Toch ging zijn blik direct naar Elissa en doordat hij haar zag, bleef hij vrij rustig.

Koningin Elissa Beaufort

Ze zat een heel tijdje bij hem op het bed en streek met haar vingers zachtjes over zijn hand heen terwijl ze rustig afwachtte. Het was wel fijn om even zo rust te hebben, ze merkte dat ze zelf ook een beetje inzakte. Er werd niet veel later op de deur geklopt en ze opende meteen haar ogen. Ze merkte dat Brandon schrok en daardoor kneep ze zachtjes in zijn hand. Ze was bij hem, het was oké. "Mijn personeel staat voor de deur om ons op te halen." Zei ze met een glimlach tegen Brandon. Ze streelde even zachtjes over zijn hand heen en wachtte tot hij weer helemaal rustig was. "Zal ik ze vragen eerst alle koffers in de koetsen te plaatsen?" Vroeg ze aan hem. Dan kon ze hem rustig helpen met aankleden.

Prins Brandon Lamoyne

Toen hij wakker schrok omdat er op de deur geklopt werd, kneep Elissa meteen in zijn hand. Hij staarde naar haar en alleen al haar blik kon hem gerust stellen. Ze zei dat haar personeel voor de deur stond om hun op te halen. Hij knikte langzaam. Ze streelde over zijn hand heen en hij ademde voorzichtig in en uit. Het ging wel weer. Doordat hij meteen zag dat Elissa bij hem was, was hij redelijk snel weer rustig. Ze had nogal veel effect op hem. Ze vroeg nu of ze zou vragen of ze eerst alle koffers in de koetsen zouden plaatsen. 'Ja, dat is goed.' zei hij, zijn stem klonk lichtelijk schor. Hij schraapte zijn keel even en hij sloot zijn ogen weer. De spanning ging wel, met haar in de buurt kon hij het wel aan. Hij voelde zich nog steeds vrij uitgeput, maar er gebeurde ook best wel veel vandaag en hij hoopte dat hij in de koets nog wat kon rusten, ondanks dat hij waarschijnlijk pijn zou hebben. Het vooruitzicht dat ze straks weer bij haar zouden zijn maakte sowieso een hoop goed voor hem, dat wilde hij echt graag.

Koningin Elissa Beaufort

Ze zag hem langzaam wat rustiger worden en daardoor glimlachte ze liefdevol naar hem. Wanneer ze het had over de koffers, zei hij zacht dat het goed was dat die eerst gebracht werden. "Oké, dan zal ik dat zo tegen ze zeggen." Knikte ze nu tegen hem en ze streelde zachtjes langs zijn wang. Ze zag dat hij nog steeds heel erg moe was. "Zal ik anders de wachters voor de deur straks vragen om je te ondersteunen naar de koets toe? Die ken je beter dan mijn personeel." Gaf ze zacht aan. Ze wilde er alles aan doen om het zo makkelijk mogelijk voor hem te maken. "Ik zal mijn personeel even binnen laten." Vertelde ze zacht. Ze kneep nog even in zijn hand met een glimlach en liep daarna naar de deur toe. Ze vroeg ze om rustig alle koffers te pakken en alvast mee te nemen. Ook vroeg ze of het mogelijk was om de koetsiers langs een rustige route te laten rijden, zodat er buiten niets te zien zou zijn van de aanslag. Dan duurde het misschien iets langer, maar het leek haar beter voor Brandon om het allemaal niet te zien. Ze liep weer terug naar Brandon toe en keek toe hoe iedereen kalm de koffers pakten en meenamen. Ze streelde liefdevol over de hand van Brandon heen en wachtte rustig weer af.

Prins Brandon Lamoyne

Ze gaf aan dat ze het zo tegen ze zou zeggen en ze streelde zachtjes langs zijn wang. Ze zei nu dat ze de wachters voor de deur kon vragen om hem te ondersteunen naar de koets toe, die kende hij beter dan haar personeel. 'Ik wil straks eventjes kijken hoe het voelt, misschien red ik wel een hoop zelf, anders is het goed om het aan ze te vragen.' stemde hij in. Hij liep er liever gewoon zelf naar toe, maar hij wist niet zeker of dat ging lukken nu. Hij wist dat hij voorzichtig moest doen met zijn lichaam, maar hij vond het lastig. Ze zei nu dat ze haar personeel even binnen zou laten, waardoor hij knikte. Hij vond het goed. Ze liep naar de deur toe en hij hoorde haar praten. Hij sloot zijn ogen weer, hij was echt nogal uitgeput. Ze kwam weer naar hem toe en daardoor opende hij wel meteen zijn ogen weer. Ze streelde over zijn hand heen en hij glimlachte liefdevol naar haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij wilde graag zelf even kijken hoe het zou voelen, misschien redde hij wel veel zelf en anders was het goed om ze te vragen. "Is goed." Glimlachte ze naar hem. Ze snapte wel dat hij het zelf wilde proberen, maar ze was ook blij dat hij de hulp wel wilde accepteren.
Nadat ze haar personeel had binnengelaten en weer bij hem kwam zitten, opende hij zijn ogen weer en glimlachte haar liefdevol toe. Ze bleef rustig bij hem zitten tot iedereen weer verdwenen was en daarna keek ze weer naar Brandon. "Zal ik je helpen met aankleden?" Vroeg ze aan hem. Ze had de kleding voor hem aan het voeteneind neergelegd. "Ik heb wat uitgezocht wat volgens mij heel lekker zit." Glimlachte ze liefdevol.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa bleef constant bij hem zitten terwijl iedereen bezig was en toen ze weer vertrokken waren keek ze naar hem. Ze vroeg of ze hem zou helpen met het aankleden. Ze had al wat kleding voor hem klaar gelegd en ze zei dat ze wat uitgezocht had wat volgens haar heel lekker zat. Het liet hem weer glimlachen. 'Dat geloof ik meteen.' zei hij. 'En ja, ik heb graag dat je mij helpt, als ik alles alleen moet doen zijn we denk ik nog wel eventjes bezig.' gaf hij toe, met een grijnsje op zijn gezicht. Ondanks dat hij echt flink vermoeid was, bleef hij relatief vrolijk, zeker tegen haar. Hij probeerde nu heel voorzichtig zelf een beetje overeind te komen. Hij wilde zo veel als hij kon zelf doen. Het ging wel, maar hij merkte wel dat elke beweging hem nogal veel kracht leek te kosten. Hij pakte de hand van Elissa weer vast en hij staarde in haar ogen. 'Ik vind het zo fijn dat je er met alles voor mij bent.' zei hij tegen haar. Hij schoof nu zelf ook de dekens wat aan de kant, hij merkte wel meteen dat hij het daardoor koud kreeg, puur omdat zijn lichaam nergens energie voor had. Ook niet om hem warm te houden. Het was niet zo gek, zijn lichaam had alle kracht nodig om te herstellen.

Koningin Elissa Beaufort

Hij geloofde meteen dat ze wat had uitgezocht wat lekker zat. Ze glimlachte daardoor naar hem en streek weer langs zijn arm. Hij had graag dat ze hem hielp, als hij alles alleen moest doen, waren ze nog wel even bezig. "Dat vind ik ook geen probleem, maar ik wil nu niet dat je jezelf teveel uitput." Gaf ze zacht aan met ook een glimlach. Ze vond het leuk dat hij nog zo vrolijk was, dat voelde prettig en het leek hem niet heel veel extra moeite te kosten. Hij probeerde overeind te komen en pakte haar hand vast. Hij staarde in haar ogen en gaf aan dat hij het zo fijn vond dat ze er met alles voor hem was. "Natuurlijk. Jij bent er toch ook met alles voor mij?" Zei ze zacht tegen hem terug. Ze vond het eigenlijk haast vanzelfsprekend. Ze hielp hem met verder overeind komen zodat zijn benen over de rand van het bed waren en hij kon zitten op de bedrand. Ze zag zijn kippenvel meteen toen de dekens aan de kant gingen, hij had het vast heel koud. Ze besloot hem toch wel dik in te pakken, kleding kon altijd uit bedacht ze.
Ze pakte een hemd tevoorschijn en besloot die eerst aan te doen bij hem. Ze deed het heel voorzichtig. Daarna trok ze hem een shirt aan en daaroverheen een trui. "Zo." Zei ze met een glimlach. "Lukt het om te staan als je het bed vasthoud?" Vroeg ze hem zacht.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze het geen probleem vond, ze wilde niet dat hij zichzelf nu te veel zou uitputten. 'Ik heb het gevoel dat ik al uitgeput raak als ik wakker ben, maar het is niet erg. Als we straks terug zijn kan ik nog genoeg uitrusten.' zei hij tegen haar. Hij kon wel wat hebben. Ze zei dat ze er natuurlijk voor hem was, want hij was er ook met alles voor haar. 'Ik doe mijn best, maar ik kan nu niet zo heel erg veel voor je betekenen, helaas.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze hielp hem met het overeind komen en dat was welkom, blijkbaar kon hij toch overal wel wat hulp bij gebruiken. Hij zat nu op de rand van het bed en Elissa pakte een hemd en trok het hem voorzichtig aan, om daarna ook een shirt met een trui aan te doen. Dat scheelde meteen al een beetje met de temperatuur. Ze vroeg of het hem lukte om te gaan staan als hij het bed vasthield. 'Ja, dat denk ik wel.' zei hij. 'Als jij een beetje helpt lukt het zeker.' voegde hij er glimlachend aan toe.

Koningin Elissa Beaufort

Hij had al het gevoel dat hij uitgeput was als hij wakker was, maar dat was niet erg. Thuis kon hij genoeg uitrusten. "Het zal je na een tijdje zelfs gaan vervelen denk ik." Plaagde ze hem lichtelijk.
Hij vond het duidelijk jammer dat hij nu niet zoveel voor haar kon betekenen. "Je was er vannacht voor me toen ik zo naar droomde, het zit in de kleine dingen, Brandon. Je bent nu ook nog zo lief en vrolijk tegen mij, daardoor beteken je heel veel voor me." Zei ze zacht en liefdevol tegen hem. Hij kon dan wel niet veel, maar aan alles wat hij deed, zag ze dat hij zijn best deed voor haar. Dat voelde fijn.
Hij dacht dat het wel ging lukken om te gaan staan en als zij een beetje hielp, lukte het zeker. "Fijn." Zei ze zachtjes tegen hem. Ze hielp hem voorzichtig overeind en trok bij hem de rest van zijn kleding aan. "Is dit warm genoeg?" Vroeg ze hem zachtjes en ze hield hem vast zodat hij op haar kon steunen. Ze konden nu waarschijnlijk het beste meteen naar de koets doorlopen. "In de koets liggen ook dekens." Zei ze met een glimlachje.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het hem na een tijdje zelfs zou gaan vervelen, waardoor hij grijnsde. 'Ja, al vrij snel gok ik.' zei hij. 'Maar jij bent in de buurt, dus het zal mij vast nooit echt gaan vervelen.' voegde hij er aan toe. Zolang Elissa in de buurt was vond hij het niet echt saai, dan kon hij altijd met haar praten. Dat scheelde al een hoop. Ze had door dat hij vond dat hij nu niet zo veel voor haar kon doen, maar ze zei dat hi ter vannacht voor haar was toen ze zo naar droomde. Het zat in de kleine dingen. Hij was nog steeds lief en vrolijk tegen haar en hij betekende veel voor haar. Hij glimlachte daardoor. 'Dat vind ik fijn, al doe ik graag nog veel meer voor je.' zei hij. Hij zou het wel goedmaken als hij echt weer wat meer kon. Dat wilde hij graag. Ze hielp hem voorzichtig overeind, het ging wel, zolang hij maar niet op zijn ene been stond. Echt lopen zou dus waarschijnlijk lastig worden, hij merkte ook meteen dat het hem echt gigantisch veel energie leek te kosten, maar dat was niet zo gek. Zijn lichaam had het overal zwaar mee. Ze trok de rest van zijn kleding aan en daarna wilde ze weten of het warm genoeg was en zei ze dat ze in de koets ook dekens hadden. 'Dan red ik het wel.' zei hij. Hij had het voor nu ook warm genoeg, omdat dit nogal veel inspanning koste. Hij steunde flink op haar, maar ook dat ging wel. 'Ik denk dat het zo wel gaat, zeker tot aan de deur.' zei hij. Dan kon een wachter hem daarna ondersteunen, als Elissa het niet meer hield en ze zelf wilde lopen.

Koningin Elissa Beaufort

Hij grijnsde en dacht ook dat hij zich snel zou gaan vervelen, maar zij was altijd in de buurt, dus hij dacht dat het uiteindelijk wel zou meevallen. "Nu maar hopen dat je er niet achterkomt dat ik eigenlijk heel saai ben." Plaagde ze hem een beetje.
Hij glimlachte toen ze aangaf wat hij allemaal wel voor haar deed, al deed hij wel graag meer voor haar. "Dat komt wel weer." Beloofde ze hem, ze vond het helemaal niet erg nu, hij was gewond en moest eerst aan zichzelf denken.
Het was duidelijk heel erg zwaar voor hem en dat begreep ze maar al te goed. Het was ook zwaar als je zo heftig gewond was en compleet uitgeput. Hij dacht dat het warm genoeg voor hem was en ze knikte daardoor met een glimlach. Dat was fijn. Hij leunde op haar en ze moest toegeven dat het best wel heftig was. Zo groot en sterk was ze nu ook weer niet en toen ze hem zo gewond naar boven had gesleept, was d a 't duidelijk puur op adrenaline geweest. Hij dacht dat het wel zo ging tot de deur. "Tot de deur kan ik je zo wel helpen, maar al die gangen door en de trap af en naar buiten toe, dat is voor mij te zwaar." Zei ze zachtjes tegen hem. Ze wilde er ook graag eerlijk over zijn. "Oke, zullen we gaan?" Vroeg ze zachtjes.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze nu maar moesten hopen dat hij er niet achterkwam dat ze heel erg saai was. Hij grijnsde daardoor. 'Maak je daar maar geen zorgen over, daar geloof ik namelijk helemaal niets van.' zei hij tegen haar. Hij vond haar nooit saai, daar was hij zeker van. Ze zei dat het wel weer zou komen dat hij ook wat meer voor haar kon doen en hij knikte daardoor. Het kwam zeker, als hij weer helemaal hersteld was zou hij graag veel voor haar terug willen doen. Ze bleef hem ondersteunen en ze zei nu dat ze hem kon helpen tot aan de deur, maar al die gangen door en de trap af en naar buiten toe was te zwaar voor haar. Hij glimlachte zwakjes. 'Ben ik zo zwaar?' vroeg hij plagend. 'Maar het is oké, er staat vast een wachter die mij even wil helpen.' zei hij tegen haar. Ze vroeg of ze zouden gaan, waardoor hij knikte. Daarna probeerde hij zo voorzichtig mogelijk naar de deur te lopen en ook niet te veel op Elissa te steunen. Zodra de deur open ging en een wachter dit zag, werd hij inderdaad meteen ondersteund, waardoor hij Elissa weer voorzichtig losliet. Zelf lopen ging hoe dan ook nog niet lukken.