Medieval Times

Nathan Gerono

Ze pakte zijn arm vast en ze zei dat ze weer naar de kamer toe gingen. Ze klonk schor en hij aarzelde even, hij wilde niet de kamer in, hij wilde naar buiten. Hij wilde afleiding zoeken, iemand pijn doen, op iemand jagen. Dat had hem vroeger ook altijd een goed gevoel gegeven en dat wilde hij nu ook. Toch liep hij wel met haar mee en eenmaal in de kamer keek hij haar met een onrustige blik in zijn ogen aan. Haar hals werd duidelijk blauw en daardoor werd het gevoel alleen maar erger.

Koningin Fay Lahero

Hij aarzelde, maar ging wel met haar mee en ze glimlachte een beetje naar hem. In de kamer keek ze eventjes of Stephen nog sliep en ze streek zachtjes langs zijn wang met haar vingers. Daarna keek ze op naar Nathan, hij had een onrustige blik in zijn ogen. “Gaat het wel?” Vroeg ze hem zacht maar doordringend.

Nathan Gerono

Fay kwam weer naar hem toe, ze vroeg of het wel ging. Hij schudde langzaam zijn hoofd. 'Nee, totaal niet. Het enige dat ik wil is vluchten....' fluisterde hij. 'Vluchten en doen wat ik vroeger altijd deed zodat ik nergens aan hoef te denken.' voegde hij er nog zachter aan toe. Hij wilde Stephen niet wakker maken. Hij haalde een hand door zijn warrige haar heen en hij probeerde rustig adem te halen om te kalmeren, maar het ging niet. Het geschreeuw van Elvira verdween maar niet uit zijn hoofd.

Koningin Fay Lahero

Het ging totaal niet. Hij wilde vluchten, doen wat hij vroeger deed zodat hij nergens meer aan hoefde te denken. “Ik ben bang dat je dan niet meer terug komt…” Zei ze hem zachtjes en ze keek naar hem. “Van mij mag je gaan, als je maar weer terug komt… want je kunt niet weg blijven, dat is geen optie, Nathan.” Klonk haar stem zachtjes.

Nathan Gerono

'Ik kom dan ook niet meer terug... als ik nu ga, kan ik niet meer terug.' fluisterde hij. Stephen zou hem ook niet meer terug willen, waarschijnlijk. Wilde hij zijn hele leven hier opgeven? Wat had hij nog, Elvira? Dat was ook niets meer waard. Zijn hele leven leek in te storten, zijn hele toekomst was weg. Hij mocht gaan, maar hij kon niet wegblijven, dat was geen optie. Hij voelde nu de tranen in zijn ogen branden en hij pakte Fay vast. 'Mijn hele toekomst stort in...' zei hij zachtjes. Nathan was niet zo emotioneel, maar nu brak hij. Hij snikte en hij verborg zijn gezicht dicht tegen haar aan.

Koningin Fay Lahero

Hij zou dan ook niet meer terug komen. “Dan wil ik dat je blijft…” Fluisterde ze hem zachtjes toe. Hij pakte haar vast en zei dat zijn hele toekomst in begon te storten. Ze sloeg haar armen om hem heen en streelde over zijn rug heen. “Nee… Nathan, dat laat ik niet gebeuren. We gaan Elvira weer beter maken, er zijn bepaalde technieken om haar brein te kunnen bereiken. Dat lukt wel. Geef het niet op, we komen er echt wel. Het duurt misschien lang, maar we gaan haar helpen.” Zei ze hem nu vol vertrouwen, nu de grootste paniek bij haar verdwenen was, kon ze weer normaal nadenken.

Nathan Gerono

Ze wilde dat hij bleef en daarna zei ze dat ze het niet ging laten gebeuren. Er waren manieren om Elvira te helpen. Het zou lang duren, maar ze konden haar helpen. 'Ik vind het moeilijk te geloven en ik kan niet lang meer wachten... ik... ik merk gewoon aan mezelf dat ik elke dag wat meer verlies van hoe ik ben en als dat doorgaat kan ik niet blijven, Fay. Echt niet. Dan wil je mij hier niet hebben.' fluisterde hij. Hij streek met trillende vingers langs haar wang en daarna zoende hij haar langzaam. Hij stond echt te tollen op zijn benen, hij was zo in de war en zijn lichaam was overstuur.

Koningin Fay Lahero

Hij vond het moeilijk om te geloven en kon ook niet langer wachten. Hij merkte dat hij zichzelf begon te verliezen. Hij kon niet blijven als het zo doorging. Ze keek hem daardoor met een blik vol medelijden aan. “Ik ga mijn best doen, Nathan…” Zei ze tegen hem. Hij streek langs haar wang en zoende haar vervolgens langzaam. Ze zoende hem terug en gaf hem warmte en kalmte zodat hij even niet meer zo erg in paniek en overstuur was.

Nathan Gerono

Ze zou haar best doen. Dat wist hij, dat zou ze altijd doen en hij ook voor haar. Ze ging mee in de zoen en hij voelde wat ze met hem deed, zijn hart ging iets rustiger kloppen en het misselijke gevoel verdween ook een beetje. Hij bleef haar dicht tegen zich aan houden en na een tijdje stopte hij en keek hij haar aan. 'Bedankt... ik hou van je, Fay. Zielsveel.' fluisterde hij. Hij had nog steeds tranen in zijn ogen staan en hij veegde ze langzaam weg. Hij pakte haar hand zachtjes vast en hij trok haar daarna bij zich op de bank, hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij sloot zijn ogen.

Koningin Fay Lahero

Hij bedaarde door de zoen en wanneer hij stopte, zei hij dat hij zielsveel van haar hield. Ze streek langs zijn wang en keek hem doordringend aan. “Ik ook van jou, Nathan…” Fluisterde ze. Anders had ze hem nooit gezoend in dezelfde kamer als waar haar man lag te slapen. Ze werd door hem meegenomen naar de bank en hij kwam te gen haar aan zitten. Ze sloeg haar armen om hem heen en keek even naar het bed om te zien of Stephen nog sliep. Haar hand streelde over de rug van Nathan heen en ze bleef hem zachtjes kalmeren.

Nathan Gerono

Ze hield ook van hem en hij merkte dat hij opnieuw tranen in zijn ogen kreeg. Hij voelde zijn vingers trillen, maar daarna voelde hij vooral de warme hand van Fay op zijn rug. Hij had geen idee hoe lang hij zo zat, maar uiteindelijk zakte hij langzaam weg. Hij was ook echt uitgeput, al deze emoties deden heel veel met hem en daardoor was hij kapot. Hij droomde ook heel akelig, over Elvira die vreselijk dingen deed, die hem niet herkende. Uiteindelijk was het zo erg dat hij haar moest vermoorden.

Koningin Fay Lahero

Ze bleef wakker en ze lette heel nauwkeurig op hem, ze wilde absoluut niet dat er iets met hem gebeurde, dat het fout ging met Nathan. Ze streelde over zijn rug heen en gaf hem zoveel warmte en kalmte als ze kon om hem lekker te laten slapen. Af en toe ging haar blik naar Stephen, ze hoopte dat hij fijn sliep… dat verdiende hij nu echt wel.

Koning Stephen Lahero

Toen hij wakker werd kwam hij langzaam overeind. Hij zag Fay bij Nathan op de bank en hij glimlachte even zwakjes naar haar. Hij ging voorzichtig bij haar zitten, hij wilde Nathan niet wakker maken. Al snel zag hij de plekken in haar hals en keek hij haar bezorgd aan. 'heeft Nathan dat gedaan?' vroeg hij zacht. Hij hoopte toch van niet, maar hij kon het zich ook maar moeilijk voorstellen. Het was heel duidelijk dat Nathan Fay geen pijn wilde doen.

Koningin Fay Lahero

Net toen ze weer naar Stephen keek, zag ze dat hij wakker werd. Hij kwam bij haar zitten en ze kroop voorzichtig tegen hem aan zonder Nathan wakker proberen te maken. Stephen keek bezorgd naar haar en vroeg wie voor de plekken in haar hals had gezorgd. “Elvira…” Fluisterde ze, ze voelde weer de tranen omhoog komen. “Ik wilde haar helpen… maar ze draaide door…” Ze schraapte haar keel eventjes.

Koning Stephen Lahero

ze kroop tegen hem aan en ze zei dat het Elvira was, niet Nathan. Ze wilde haar helpen, maar ze draaide door. 'Je kan daar beter maar even uit de buurt blijven, ik wil echt niet dat er iets met je gebeurd.' fluisterde hij. HIj legde zijn hand zachtjes in haar hals. Hij gebruikte zijn kracht eigenlijk bijna nooit, maar nu genas hij haar heel voorzichtig een beetje. Hij wilde niet dat Fay pijn had. Dat wilde hij echt niet hebben. Hij drukte kort zijn lippen op die van haar en daarna keek hij naar Nathan. 'Hoe houdt hij het vol? Gaat het een beetje met hem?' vroeg hij haar nu zacht.

Koningin Fay Lahero

Ze kon maar beter uit de buurt van Elvira blijven. “Ze heeft pijn, Stephen… ik vind het afschuwelijk om haar zo te zien en ik wil haar helpen…” Fluisterde ze tegen hem. Ze voelde zijn hand in haar hals en hij genas haar. Het liet haar liefdevol naar hem glimlachen. “Ik hou zoveel van jou…” Klonk haar stem zacht en vol liefde te gen hem. Ze kreeg een kusje van hem en hij vroeg naar Nathan. “Hij verliest zichzelf langzaam… het gaat echt niet goed…” Mompelde ze bezorgd.

Koning Stephen Lahero

'Ik weet het en ik vind het net zo vreselijk, maar misschien is ze wel niet te helpen, Fay. Misschien gaat het niet goed met haar en is er niets wat we kunnen doen.' fluisterde hij. Hij wilde niet dat Nathan dit soort dingen zou horen, dat mocht echt niet. Ze zei dat ze veel van hem hield en daarna vertelde ze over Nathan. Het ging niet goed met hem. 'Dan moet hij hier blijven, bij ons in de buurt. Ik wil hem niet ook nog verliezen, Fay.' zei hij zacht. Nathan was een goede man, hij moest alleen wel zo blijven als hij hier was. Niet worden zoals eerst. 'is er iets wat we voor hem kunnen betekenen nu?' vroeg hij haar.

Koningin Fay Lahero

“Ik weiger dat te geloven, Stephen.” Zei ze heel eigenwijs. Ze wilde het niet, ze mochten niet nog iemand verliezen, dat leek haar afschuwelijk. Stephen wilde Nathan niet ook nog verliezen en ze knikte. “Ja, we moeten hem laten merken dat we om hem geven, dat hij nog een toekomst heeft en dat we er alles aan doen om hem te helpen. Vooral moeten we hem heel erg goed in de gaten houden… anders gaat het echt fout.” Sprak ze tegen Stephen.

Koning Stephen Lahero

Hij knikte langzaam door de woorden van Fay. 'Ik hoop dat je hem een beetje in de gaten houdt. Ik heb veel dingen te regelen vandaag.' mompelde hij. Hij wilde de begrafenis van Chayenne zo snel mogelijk regelen en ook het meeste zelf doen. Hij kwam overeind van de bank en hij trok in de badkamer wat nette kleding aan, daarna keek hij naar Nathan. 'Ik hou van je, Fay. Ik wil niet dat je jezelf in gevaar brengt.' fluisterde hij. Hij gaf haar nog even een kusje. 'Ik ben in mijn werkkamer, als er iets is kan je naar mij toe komen.' zei hij daarna. Hij vertrok en hij begon met dingen regelen, na een tijdje kwam Diablo binnen. Hij bood aan om de komende dagen wat werk over te nemen, zodat hij meer tijd had. Hij was de man enorm dankbaar, het was aardig dat hij het aanbood.

Koningin Fay Lahero

“Dat begrijp ik… ik zal hem in de gaten houden, ik wil jou ook helpen, als er iets is wat ik moet doen, dan moet je het zeggen hoor, Stephen, jij hoeft dit niet alleen te doen.” Zei ze hem liefdevol. Hij ging naar de badkamer toe en zei daarna dat hij van haar hield. Hij wilde niet dat ze zichzelf in gevaar bracht. “Ik doe voorzichtig… maak je echt maar geen zorgen. Doe jij ook voorzichtig? Ik houd net zoveel van jou.” Zei ze lief tegen hem. Ze knikte door zijn woorden dat hij in de werkkamer was en daarna kwam ze langzaam overeind zonder Nathan wakker te maken. Ze zocht in de kast naar een boek en wanneer ze die gevonden had. Begon ze er rustig doorheen te bladeren.

Nathan Gerono

Hij werd langzaam wakker, zijn hoofd deed pijn en hij voelde dat hij wel wat meer uitgerust was nu. Hij kwam overeind en hij zag Fay met een boek. Daardoor glimlachte hij zwakjes. Ze was heel lief voor hem geweest. Hij zag dat Stephen al weg was en hij fatsoeneerde zijn kleding een beetje, daarna liep hij naar Fay toe. Hij pakte haar kin vast en hij bekeek haar keel, maar het was weg. Dat had Stephen waarschijnlijk gedaan.

Koningin Fay Lahero

Ze keek op toen ze zag dat Nathan wakker was geworden. Hij pakte haar kin vast en ze zag hoe hij haar keel bekeek. “Stephen heeft het weggehaald.” Zei ze zachtjes met een kleine glimlach rond haar lippen. Daarna knikte ze naar het boek. “Hierin staat hoe ik Elvira kan helpen, al is het wel wat drastisch, maar ik denk dat we wel drastische maatregelen nodig hebben.” Klonk haar stem doordringend. Het boek ging over het verdrijven van kwade geesten, niet dat ze wist of Elvira hier last van had, maar het zou haar vast helpen.

Nathan Gerono

Ze zei dat Stephen het had weggehaald en hij knikte even. Dat idee had hij al. Hij was er blij mee. 'hoe gaat het met hem? Ik wil jullie best helpen met dingen... al weet ik niet wat ik moet doen...' zei hij zacht. Hij deed duidelijk enorm zijn best. Ze had het over het boek en hij knikte even, daarna ging hij bij haar zitten en pakte hij haar hand vast. 'Fay... ik... ik wil niet dat je in de problemen komt door mij. Als het beter is als ik vertrek, dan snap ik dat...'

Koningin Fay Lahero

Hij vroeg hoe het met Stephen ging en ze haalde haar schouders een beetje op. “Hij houdt zich groot en doet zijn best, hij lijkt het redelijk te redden.” Klonk haar stem zacht en twijfelachtig, waarschijnlijk zou dat nog wel veranderen… “Je hoeft niets te doen… denk eerst maar even om jezelf, dat is belangrijker.” Hij kwam bij haar zitten en pakte haar hand vast. Ze keek naar hem en door wat hij zei, gaf ze hem een kusje op zijn wang. “Nee, jij gaat niet weg. Onder geen enkele voorwaarde. Ik zit niet in de problemen.” Zei ze tegen hem.

Nathan Gerono

'Daar ben ik blij om. Waarschijnlijk krijgt hij het wel even moeilijk na de begrafenis, maar dan zijn wij er voor hem, om te helpen.' zei hij zacht en lief. Daarna zei ze dat hij niet weg ging, ze zat niet in de problemen. 'Maar ik maak dingen ook echt niet makkelijker voor je. Juist niet. Zeker niet nu ik zo in de war ben.' Fluisterde hij. Hij verlangde zo intens naar haar. Hij had al een hele tijd niets met Elvira gedaan en hij merkte het meteen als hij veel bij Fay was. 'Het spijt me als ik je pijn doe...'