Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Na een tijdje kwam hij overeind, hij rekte zichzelf even op en daarna ging hij opzoek naar Fay. Ze was bij Faith en Killian en hij glimlachte even naar de kinderen, daarna pakte hij de hand van Fay vast. 'ik hou van je.' fluisterde hij. Hij merkte wel dat hij zich wat zwakjes voelde, hij sliep heel erg weinig en hij had vandaag eigenlijk nog helemaal niets gegeten, hij kreeg het niet door zijn keel heen.

Koningin Fay Lahero

Stephen kwam na een tijdje weer aangelopen. Hij pakte haar hand en fluisterde dat hij van haar hield. Ze omhelsde hem eventjes. “Ik houd nog meer van jou als je nu met me mee gaat, even lekker wat eten.” Zei ze tegen hem en ze keek hem daarna even doordringend aan, maar wel vol liefde.
“Papa… er is wel iets wat we kunnen doen voor Chayenne, dan leeft ze nog wel.” Begon Faith nu.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat ze nog meer van hem hield als hij nu met haar mee ging, even wat eten. Hij wist dat hij wel wat moest eten en daardoor knikte hij langzaam. Hij wilde wel mee. Het was nodig, dat wist hij zelf ook heel erg goed. 'Ik wil wel mee wat eten.' zei hij dus ook zachtjes. Daarna zei Faith dat er nog wel iets was wat ze konden doen, dan leefde ze nog wel. 'Wat dan?' vroeg hij zachtjes, lichtelijk hoopvol, maar hij durfde niet echt heel hoopvol te zijn, uit angst dat het niets was.

Koningin Fay Lahero

Hij knikte langzaam en zei dat hij wel mee wat wilde eten. Ze kneep daardoor zacht even in zijn hand. Hij wilde van hun dochter weten wat er dan was wat ze konden doen. Faith keek haar vader even doordringend aan.
“Er bestaat een spreuk die ervoor zorgt dat ze blijft leven, al zal ze dan wel het eeuwige leven hebben.” Klonk de stem van Faith zacht tegen haar vader.

Koning Stephen Lahero

Faith had het over een spreuk die er voor zorgde dat ze bleef leven, maar dan had ze het eeuwige leven. 'Dat is vast niet zonder gevolgen.... wat houdt het precies in?' vroeg hij zacht. Het eeuwige leven klonk ook niet geweldig. Hij wilde Chayenne echt niet missen, maar aan de andere kant wilde hij niet dat er heel veel dingen zouden gebeuren die niet natuurlijk waren. Het eeuwige leven was dat zeker niet.

Faith Lahero

Ze schudde langzaam haar hoofd, het was inderdaad niet zonder gevolgen. Haar moeder keek haar aan en ze aarzelde eventjes. “Ik heb meer informatie gevonden.” Sprak ze zachtjes. “Het ritueel geeft aan dat Chayenne eerst bloed moet drinken, daarna zorgen we ervoor met een spreuk dat ze overlijd en kunnen we haar weer tot leven wekken. Ze zal voor altijd leven, maar haar voedselvoorziening wordt anders… om te blijven leven, moet ze bloed drinken.” Klonk de stem van Faith heel erg zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Door wat hij nu allemaal hoorde staarde hij haar aan. 'Dat wil ik niet, dat zou vreselijk zijn. Dat kan ik haar niet aandoen en het is te onnatuurlijk, het lijkt mij echt vreselijk.' zei hij meteen. Hij ademde diep in en hij haalde daarna een hand door zijn haren heen. Hij vond dit zo erg. Alsof hij moest beslissen over het leven van zijn dochter en dat wilde hij niet. Dit waren dingen waar hij niet over hoorde te beslissen en hij wilde haar ook niet verliezen.

Faith Lahero

Ze slikte door de reactie van haar vader en knikte daarna. “Ik ga zoeken naar wat anders.” Fluisterde ze vervolgens en ze pakte weer een nieuw boek. Fay keek Stephen aan en streek langs zijn gezicht.
“Sst… we verzinnen écht wel iets.” Fluisterde ze hem toe en ze gaf hem een kusje op zijn wang. “Kom, we gaan even wat eten.” Ze pakte nu zijn hand en nam hem met haar mee.

Koning Stephen Lahero

Faith zei dat ze ging zoeken naar iets anders en hij knikte langzaam. 'Het spijt mij, ik wil haar ook echt niet kwijt, maar dat kan ik gewoon niet doen.' fluisterde hij, zijn stem trilde best wel erg. Hij vond dit ook heel erg moeilijk. Fay kwam naar hem toe en ze nam hem mee om wat te eten, maar nog steeds had hij echt geen trek, hij kon er niets aan doen.

Abbygail Ladell

Nu besloot ze de twee weer even met rust te laten, het kostte toch wel wat van haar energie om dit te doen. Om zo bezig te zijn met andere mensen van binnen uit kapot te maken. Ze haalde even diep adem en sloot haar ogen een moment. Daarna ruim de ze de attributen op die ze gebruikte om Chayenne en Elvira pijn te doen. Ze wilde niet dat andere mensen hier weet van kregen. Alleen Diablo wist het en dat was genoeg. Ze waste haar handen eventjes en daarna liep ze de deur uit en ging ze op zoek naar de man.

Diablo Naresh

Hij vermaakte zich best prima in het kasteel, maar hij deed vooral heel erg hard zijn best om alles te leren. Om er voor te zorgen dat hij alles wist over hoe het hier ging, elk klein detail. Nu kwam hij dus ook uit een kamer waar hij boeken had zitten lezen, hij had een hele stapel verzameld, maar hij ging niet in de bibliotheek zitten, want dat viel te veel op. Hij ruimde de boeken op en daarna liep hij door de gang. Hij zag Abbygail al en hij glimlachte naar haar. 'Zullen we in de herberg gaan eten?' vroeg hij haar.

Nathan Gerono

Hij was uiteindelijk met Elvira terug gegaan, hij had liever dat ze veel rust hield dan dat ze dingen deed voor hem, al wist hij wel dat ze het zelf ook fijn vond. Ze moest gewoon beter worden, dat was het belangrijkste. Nu was hij met wat mensen van de groep aan het trainen, hij vermaakte zich hier heel erg goed, al merkte hij wel dat hij nog steeds veel aan Fay dacht. Hij mistte enorm wat ze hadden en nu zag hij haar ook gewoon minder, maar hij maakte zich ook zorgen om haar.

Leroy Fullbright

Eigenlijk ging alles best wel goed. Hij deed zo veel als mogelijk was om Jay te helpen, ze konden elkaar goed afwisselen en hij merkte dat het zijn zoon goed deed als hij niet al het werk alleen met Esmeralda hoefde te doen. Hij gunde de twee ook dagen samen om leuke dingen te doen. Tussen hem en Lolita liep het eigenlijk wel goed, ook met hun kindje. Hij moest alleen wel enorm wennen aan alles, het was toch anders nu.

Kenna Merchant

Enkele dagen na haar aankoop van een klein mesje en een kort gesprekje met Elvira, dwaalde Kenna weer door de dorpsstraten heen. Deze keer niet meer in een dure jurk. Daar had ze nog maar 2 van in haar kast hangen. Ze kwam ook niet meer bij haar ouders over de vloer. Die hadden haar letterlijk op straat gezet. Ze hadden genoeg van haar, en gelijk ook maar onterfd. Ze kreeg een zakje munten mee en ze mocht haar spullen meenemen, haar kleding, juwelen en dergelijke. Een deel daarvan had ze dan weer verkocht om te kunnen blijven overleven. Om eten en drinken te kunnen kopen. Ze hield zich zo onopvallend mogelijk. Ze wilde niemand het idee geven dat er ook maar iets aan haar te verdienen viel.
Bij de bakker stopte ze, liep ze naar binnen en kwam ze een tijdje later weer naar buiten met een brood in haar tas. Weer op straat keek ze even rond, liet een hand zo onopvallend mogelijk langs haar jurk glijden om te voelen of het mes nog steeds op z'n plek zat en liep daarna verder om wat te drinken te gaan halen.

Abbygail Ladell

Diablo kwam al gauw op haar af wanneer hij haar zag en ze keek even met een glimlach naar hem terug. Hij stelde voor om in de herberg te gaan eten. “Uitstekend idee.” Zei ze hem met een knipoog. Ze was wel wat vermoeid, maar het ging op zich wel.
“Ik heb wel je hulp nodig.” Zei ze hem vervolgens heel zachtjes. Dit mocht namelijk niemand weten. Ze pakte zijn hand en nam hem mee naar buiten toe.


Elvira Solore

Ze liet zich mee terugnemen door Nathan en eenmaal bij het kamp sprak ze Selina aan. De vrouw wist welke kruiden wat verdovend konden werken. Ze gaf haar wat kruiden aan en Elvira maakte er thee van. Ze dronk er langzaam van terwijl ze naar Nathan keek. Hopelijk gaf dit haar een beetje verlichting.


Lolita Fullbright

Het ging zo goed dat ze eigenlijk bang was dat het binnenkort fout zou gaan. Die angst zat er echt bij haar en daardoor kon ze er niet eens echt van genieten. Ze bleef veel bij hun jonge kindje en beschermde het. In het dorp waren nog steeds best wel veel mensen ziek, maar gelukkig was Jay weer beter. Dat was fijn. Faith had hem goed kunnen helpen. Het verdriet om Kayton werd ook langzaam minder bij iedereen, het was leefbaar geworden.

Diablo Naresh

Ze vond het een goed idee en daarna werd hij al meegenomen en zei ze dat ze zijn hulp nodig had. Hij keek haar vragend en wat nieuwsgierig aan, benieuwd naar wat ze wilde. 'Wat kan ik voor je doen?' Vroeg hij eigenlijk ook meteen. Hij wilde alles doen om mee te helpen en waarschijnlijk had het wel te maken met alles hier op het kasteel. Hij verwachtte niet echt dat het om persoonlijke dingen zou gaan, al was dat ook niet zo heel erg.

Leroy Fullbright

Hij was aan het werk, Jay had vrij vandaag. Hij probeerde wel nog heel erg veel bij Lolita te zijn, maar hij merkte dat hij ergens probeerde voorkomen dat hij heel veel bij haar was. Hij deed enorm zijn best met hun kindje, maar het koste hem enorm veel energie en geduld en daarom was het fijn dat hij sommige dagen kon werken. Helemaal omdat Lolita eigenlijk niet zo heel veel afstand kon nemen, waardoor ze nooit echt samen waren. Daar had hij heel veel moeite mee, maar hij begreep het wel en hij accepteerde het ook wel, hij hoopte gewoon dat ze snel weer tijd samen hadden.

Abbygail Ladell

Hij vroeg haar wat hij voor haar kon doen. “Ik heb een speciaal soort stof nodig en ik dacht dat jij misschien wel weet waar ik dat kan halen..” Vertelde ze hem zacht. “Ook heb ik een haar of iets anders persoonlijks nodig van Elvira en Chayenne… Als ik dat heb, dan kan ik echt beginnen.” Gaf ze duidelijk aan. Ze liep met hem door het dorp heen.



Lolita Fullbright

Na een tijdje kwam haar dochter ineens binnen. “Mam, Jay en ik hebben wat bedacht.” Zei Esmeralda vrolijk. Lolita keek wat verbaasd op. “Jij gaat samen met Leroy e ven lekker een dagje weg.” Lolita protesteerde meteen, wat zou ze dan met het kindje moeten doen. “Ik pas wel op jullie zoontje, samen met Jay. Dat komt echt goed. Pak je spullen maar in! Volgens mij is Jay nu Leroy aan het inlichten.” Klonk Esmeralda vrolijk. Het liet Lolita wel glimlachen. “Jullie zijn schatjes.” Zei ze zacht tegen haar dochter.

Diablo Naresh

Ze begon te vertellen over wat ze nodig had en hij knikte langzaam. 'Daar kan ik je wel mee helpen. Geef mij een dagje en dan heb je morgen die spullen.' stemde hij in. Hij wist ongeveer wel waar ze alles voor nodig had, maar hij liet zich er maar wat buiten. Hij had hier niet zo enorm veel verstand van en Abbygail wist wat ze deed, dus vertrouwde hij daar wel op. 'Gaat alles een beetje zoals je wilt? hoe lang denk je dat alles gaat duren?' Vroeg hij haar.

Leroy Fullbright

Toen Jay opeens binnenkwam om te zeggen dat hij moest stoppen met werken omdat hij weg ging met Lolita was hij best wel verbaasd. het duurde ook wel even voor hij echt enthousiast was, maar uiteindelijk was hij dat wel en merkte hij dat dit misschien wel goed was voor hun. Hij liep nu de kamer in om wat spullen te pakken en hij zag Esmeralda bij Lolita. Hij bedankte haar even, het was lief dat ze dit wilde doen.

Abbygail Ladell

Hij kon haar er wel mee helpen, ze moest hem een dag geven, dan had ze morgen alles. “Ah, super.” Zei ze opgelucht tegen hem en met een grijns. Hij vroeg of alles ging zoals ze wilde en hoe lang het zou gaan duren.
“Zolang als jij nodig hebt om genoeg te weten om moeiteloos Stephen te vervangen.” Zei ze tegen hem met een grijns. “Bovendien zal het sneller gaan met die spullen.” Knikte ze vervolgens. Ze vergat wat een grote rol Faith hier nog in speelde. Ze geloofde niet dat ze ontdekt zou worden.



Lolita Fullbright

Ze keek Leroy met een grijns aan toen hij binnenkwam, ze was enthousiast, het leek haar heel erg leuk om even samen met hem te zijn en ze vertrouwde Esmeralda wel. Ze wist dat die heel goed voor hun kindje ging zorgen.
“Waar zullen we heen gaan?” Vroeg ze aan Leroy en ze gaf hem een kus op zijn wang.

Diablo Naresh

'Ik heb niet heel lang meer nodig. Het gaat hard, het is niet heel moeilijk. Het werkt hier allemaal vrij simpel.' legde hij uit. Dat hoefde niet enorm lang meer te duren. Stephen had het heel duidelijk moeilijk door alles met Chayenne, als het meisje zou sterven, zou hij instorten. Dat was duidelijk. Diablo zou dan alles heel makkelijk over kunnen nemen en het volk kunnen laten zien dat hij minstens net zo goed was. Hij keek er naar uit, want nu verveelde hij zich af en toe flink hier.

Leroy Fullbright

Hij kreeg een kus op zijn wang van Lolita en ze vroeg waar ze naar toe zouden gaan. 'Geen idee... Wat wil jij?' Vroeg hij zacht. Hij streek langs haar gezicht, het was echt enorm lang geleden dat ze een dag samen gehad hadden. Hij keek er dus echt enorm naar uit. Hij hoopte dat het hem goed zou doen, want dat kon hij wel een beetje gebruiken. Hij zoende haar nu langzaam, het was ergens een beetje terughoudend. Hij was anders dan vroeger. Hij voelde nog steeds hetzelfde verlangen, maar nu met hun zoontje was hij een beetje bang dat Lolita meestal niet zo op hem zat te wachten en daardoor was hij erg voorzichtig.

Abbygail Ladell

Ze knikte even door zijn woorden. “Ja, dat is waar en als Stephen ingestort is, kun je aanbieden om het werk op je te nemen. We laten hem een keer iets tekenen en het kasteel is van jou. Jij hebt natuurlijk ook veel meer recht.” Zei ze met een grijns tegen hem. “Wat zal ik doen met Elvira? Ook maar laten sterven?” Vroeg ze vervolgens. “Of zo ziek maken dat ze nooit de troon kan overnemen?” Stelde ze voor.


Lolita Fullbright

Hij had geen idee en vroeg wat ze wilde. “Laten we maar gewoon gaan wandelen en dan zien we wel.” Glimlachte ze nu met twinkelende ogen. Ze werd langzaam gezoend en ze sloeg nu haar armen om hem heen en zoende hem liefdevol terug.
“Jullie mogen ook morgen of overmorgen terugkomen hoor, Jay en ik redden het wel.” Zei Esmeralda nu. Lolita keek daardoor even naar haar. “We kijken wel evenetjes.” Glimlachte ze. Ze gaf daarna haar zoontje een kusje en streek langs de wang van haar dochter. “Dankjewel.” Zei ze zacht. Daarna was ze klaar om te gaan.

Diablo Naresh

'Precies, op dat moment tekent hij waarschijnlijk alles...' zei hij tegen haar. Het was duidelijk hoe veel Chayenne voor hem betekende, hij zou daar echt niet mee om kunnen gaan. Ze vroeg nu wat ze met Elvira moest doen en hij dacht daar even over na. 'Haar ziek houden is ook wel interessant. Dood laten gaan kan altijd nog....' zei hij tegen haar. Als Stephen toch niet mee zou werken waren er nog genoeg andere opties. Het zag er allemaal heel goed uit en daar was hij blij mee.

Leroy Fullbright

Gelukkig ging ze wel mee in zijn zoen, daardoor was hij opgelucht. Het voelde heel erg goed. Esmeralda zei dat ze ook wel een nachtje weg konden blijven. Het leek hem heel erg fijn, maar Lolita gaf aan dat ze wel zouden kijken. Hij liet het ook maar helemaal van haar afhangen. Hij vond haar mening belangrijker en daarom gaf hij ook niet echt aan wat hij zelf wilde. Hij pakte nu haar hand stevig vast en hij liep met haar mee. Het was wel écht fijn om even weg te zijn van het kasteel.

Abbygail Ladell

Ze knikte enthousiast door de woorden van Diablo. Hij dacht na over haar vraag over Elvira en hij dacht dat ziek houden wel interessant was, dood gaan kon altijd nog. “Ja, je hebt gelijk.” Knikte ze daardoor meteen met een grijns. Ze liep de herberg binnen met hem en ging aan een tafeltje zitten. Dit beviel haar wel, dit soort plannetjes smeden.



Lolita Fullbright

Leroy pakte haar hand en zo gingen ze samen weg. Lolita was vrolijk, opgewonden, ze had er zin in en ze voelde zich zo net weer jong. Dat was goed. Het was fijn om mooie dingen te doen samen met Leroy. “Zullen we gewoon lekker het bos in gaan? Het is lang geleden dat we echt samen waren.” Sprak ze zacht en lief. Ze streek even langs zijn wang met een glimlach.

Diablo Naresh

Hij ging bij haar zitten en hij was duidelijk vrolijk door alles, hij keek er naar uit. Hij legde zijn hand op het been van Abbygail neer en daarna bestelde hij wat te eten en te drinken voor hun. Hij keek haar even aan en hij knipoogde zelfs vrolijk naar haar. ' Dus, wat is het eerste dat je wilt doen als alles hier van ons is?' Vroeg hij nu zacht aan haar. Zijn grijze ogen stonden vrolijk en nieuwsgierig naar haar antwoord, hij wist nog niet echt wat ze allemaal in gedachten had.

Leroy Fullbright

' Ja, het bos lijkt mij heerlijk.' Stemde hij in. Hij hield haar heel dicht bij zich en hij genoot van de omgeving. Het was echt lang geleden. 'Ik ben heel blij dat we weer even samen zijn.' gaf hij nu zachtjes en wat voorzichtig toe. Hij wilde echt niet dat ze dacht dat hij niet blij was met hun zoon, want dat was hij wel. Hij mistte alleen wel echt de momenten samen. Daar had hij het moeilijk mee. Hij ging dan afleiding zoeken in andere dingen, manieren om een beetje te ontspannen en dat was bij hem meestal niet goed.

Abbygail Ladell

Hij legde zijn hand op haar been neer en daardoor keek ze even naar hem en schudde langzaam haar hoofd toen hij ook nog ging knipogen. “Wat een enthousiasme.” Lachte ze hem nu toe. Hij vroeg wat het eerste was dat ze wilde doen als alles van hen was.
“Als we alle zaakjes op orde hebben, dan verklaren we de oorlog aan Black Castle. Laat ze daar maar eens goed wakker worden.” Zei ze wat sluw tegen hem.



Lolita Fullbright

Het leek Leroy heerlijk en ze voelde hoe hij haar dicht tegen zich aanhield. Hij was blij dat ze samen waren. “Ja, ik ook, Leroy, ik besef me nu wel dat ik jou een beetje verwaarloost heb… maar ik ben zo bang dat ons kindje iets overkomt…” Fluisterde ze hem toe. Ze keek hem eventjes aan en liet hem stilstaan. Ze zoende hem vol passie en sloeg haar armen om zijn hals heen. “Ik hou nog steeds zo onwijs veel van je…” Klonk haar stem vol liefde.

Diablo Naresh

'Ik zit hele dagen alleen te leren, natuurlijk ben ik nu enthousiast.' zei hij grijnzend tegen haar. Bovendien hield hij bewust afstand van elke vrouw in het kasteel. Hij kon genoeg aandacht krijgen, maar hij vond het te gevaarlijk, hij wilde hun plannen niet in gevaar brengen, dus zat hij echt constant alleen en was Abbygail zo'n beetje de enige vrouw waar hij bij in de buurt was. Hij liet zijn hand nu even langzaam naar boven glijden, maar daarna werd het eten op tafel gezet en hield hij op. Hij hoorde wat ze zei en hij knikte langzaam. 'Dat lijkt mij een heel goed idee.' stemde hij meteen in. Diablo was gek op oorlog en er heel goed in.

Leroy Fullbright

Door wat ze nu zei glimlachte hij zwakjes. 'Ik begrijp jou ook wel, maar ik vind het zo moeilijk. Die tijd samen is voor mij wel heel belangrijk...' Gaf hij eerlijk toe. Als ze te veel afstand van hem hield zou hij vanzelf voor de aandacht van iemand anders vallen. Dat was niet de bedoeling, maar daar bleef hij gevoelig voor, altijd. Ze zoende hem en daar ging hij maar al te graag in mee, ook dat was lang geleden. Het voelde wel heel erg fijn zo. ' Je ziet het nog wel zitten met mij, toch?' Vroeg hij daarna zacht aan haar.