Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

"Je zei net dat je wel een paar meisjes leuk vond... probeer een gesprek met ze aan te gaan en ze te leren kennen, dat kan je echt, zeker weten." Zei ze glimlachend tegen hem. "Vertel me anders wie je leuk vind, dan weet ik wel bij welk meisje je het beste kan vragen." Ze keek eventjes weer naar Thobias om te zien of hij het nog steeds met haar idee eens was.

David Hiddon

'Ik weet het niet. Ik vind ze er leuk uit zien, ik weet niet of ik ze ook leuk vind op die manier.' fluisterde hij nu. Hij zag zijn vader langzaam knikken en daarna vroeg ze wie hij leuk vond. Daardoor staarde hij weer voor zich uit. 'Euhm... ik vind Emma wel leuk, die werkt in de stallen... en Joy, uit de keuken. Verder weet ik het niet zo goed.' zei hij zacht. Hij kende alleen maar wat mensen uit het kasteel, niemand met echt een bijzondere afkomst of wat dan ook, hij wist niet of dat goed was.

KOningin Destiney Hiddon

"Dat kan je ook nog niet weten, je moet eerst een keertje met ze gepraat hebben natuurlijk." Glimlachte ze hem toe. Hij begon over de meisjes te praten, over wei hij wel leuk vond. "Joy, dat is inderdaad een heel lief meisje, Emma ken ik niet zo goed." Sprak ze tegen hem.
"Vraag aan haar of ze het leuk vind om je beter te leren kennen en praat met haar, dan kom je er vanzelf achter of je haar leuk genoeg vind." Sprak ze glimlachend.

David Hiddon

'Ja, dat is zo.' zei hij zachtjes. Hij deed zijn best om alles te onthouden, zodat hij het ook echt goed aan zou pakken, maar het voelde toch wel ingewikkeld. Ze vond Joy lief, Emma kende ze niet zo goed. Hij moest aan haar vragen of ze het leuk vond om hem beter te leren kennen, dan kon hij er achter komen of hij haar leuk genoeg vond. Hij knikte daardoor langzaam, hij kon het wel proberen.

Koningin Destiney Hiddon

"Het is ook echt niet erg als het niet goed gaat, zolang je haar maar geen pijn doet. Dat begrijp je wel, toch?" Vroeg ze glimlachend aan hem. Ze vond het leuk om hem zo te helpen eigenlijk, hij verdiende het ook wel... de jongen had zoveel problemen gehad.

David Hiddon

Het was echt niet erg als het niet goed ging, zolang hij haar maar geen pijn deed. Hij knikte langzaam. 'Dat snap ik, dat wil ik ook niet.' zei hij zacht. Hij begreep nu wel dat het niet leuk was voor iemand, maar op dat moment zelf had hij er totaal niet over nagedacht en niet ingezien dat het niet goed was, dat het voor haar niet leuk was. Hij had alleen maar op zijn eigen gevoel gelet, dat nogal heftig was. Er was geen ruimte geweest voor iets anders.

Koningin Destiney Hiddon

Hij snapte het en hij wilde het ook echt niet. Ze glimlachte daardoor weer. "Dan komt het sowieso wel goed." Zei ze hem lief. "Oké, probeer het maar enzodra je vragen hebt, mag je ze altijd stellen." Vertelde ze aan hem. Hij kon het beter maar gewoon uitproberen.

David Hiddon

Het kwam wel goed en hij moest het maarp roberen, als hij vragen had mocht hij ze altijd stellen. Hij knikte even en bedankte ze, daarna vertrok hij. Hij twijfelde even over alles, hij wist niet zo goed wat hij nu moest doen, maar hij besloot maar meteen opzoek te gaan naar haar. Dan kon hij ook niet aarzelen en kon hij het meteen vragen.

Joy

Ze had net vandaag vrij en daarom stond ze buiten, ze had het ijskoud, maar ze vond de sneeuw prachtig... Ze stond hier graag te kijken naar het dorp. Haar armen had ze over elkaar heengeslagen en ze bibberde lichtelijk, toch bleef ze heel eigenwijs staan, genietend van haar vrije dag.

David Hiddon

Hij kwam er achter dat ze vandaag vrij was, waardoor hij lichtelijk teleurgesteld was. Nu ging hij er hoe dan ook tegenop zien en dan durfde hij haar misschien helemaal niet meer aan te spreken. Hij haalde een hand door zijn haren en daarna liep hij door het kasteel heen, hij vroeg wat mensen of ze haar misschien ergens gezien hadden en uiteindelijk kreeg hij van een wachter te horen dat ze buiten was. Hij liep daar dus ook naar toe, eigenlijk zag hij haar al vrij snel. Hij raapte wat moed bij elkaar en hij liep op haar af, ze leek het koud te hebben. 'Vind je het mooi hier?' vroeg hij uiteindelijk voorzichtig, omdat ze naar het uitzicht leek te kijken.

Joy

Ze keek op toen ze een stem hoorde en ze was verrast om David te zien, hij had haar nog nooit aangesproken eigenlijk, maar ze vond hem zo knap... het was echt een hele leuke jongen. Hij vroeg of ze het mooi vond hier.
"Het is hier prachtig, alleen wel heel koud." Glimlachte ze hem vrolijk toe. "Ik vind dit het mooiste plekje van allemaal, je kan zo heel ver het dorp inkijken." Gaf ze aan. Ze stonden op een wat hoger stuk en het uitzicht was geweldig.

David Hiddon

Het duurde even voor hij weer op haar reageerde, hij moest echt zoeken naar woorden en hij wilde niet dat ze hem raar zou vinden. 'Het is ook mooi hier, maar je moet het niet te koud krijgen, straks word je ziek.' zei hij tegen haar. Hij staarde een tijdje voor zich uit en daarna ademde hij langzaam in. 'Als je wilt kunnen we wel samen naar binnen? Dan kan je even opwarmen en dan kunnen we daarna vanuit de toren kijken. Vind je dat leuk?' Vroeg hij.

Joy

David bleef weer een tijdje stil en daardoor nam ze weer de tijd om voor zich uit te kijken. Hij gaf aan dat ze het niet te koud moest krijgen want straks werd ze ziek. "Dan heb ik eindelijk een weekje vrij." Grinnikte ze daardoor tegen hem. Hij gaf aan dat ze wel samen naar binnen konden gaan, dan kon ze even opwarmen en daarna vanuit de toren kijken.
"Echt? Mag dat?" Vroeg ze opgetogen aan hem. Ze durfde dat helemaal niet alleen toe doen, maar het was vast echt een fantastisch uitzicht.

David Hiddon

Ze zei dat ze dan wel een weekje vrij was. 'Wil je dat dan? Vind je het niet leuk hier?' Vroeg hij aan haar. Ze vroeg of ze dan wel de toren in mochten en daardoor knikte hij. 'Natuurlijk mag dat. Zeker als je met mij bent is dat geen probleem. Kom...' zei hij glimlachend. Eenmaal in het kasteel bleef hij stil staan, was het raar als hij haar mee nam naar zijn kamer? Hij wist het echt niet en daardoor deed hij eigenlijk helemaal niets.

Joy

"Jawel, jullie zijn allemaal heel aardig en zo, maar ik zou zo graag meer willen... mijn moeder en mijn zussen werken voor jullie, nu ik ook, ik wil wat anders... ik wil wat van de wereld zien, maar daar heb ik nooit genoeg geld voor." Zei ze heel eerlijk tegen hem. Hij gaf aan dat ze wel de toren in mocht, zeker als ze met hem mee was. Hij nam haar mee en na een tijdje bleef hij staan. Ze keek afwachtend naar hem op.
"Eerst een kachel opzoeken, toch?" Vroeg ze een beetje bibberend aan hem.

David Hiddon

Ze vertelde de situatie en nu begreep hij het wel ietsje meer. Dit klonk logisch voor hem. 'Kan je dan niet kijken of je misschien lessen kan nemen zodat je ander werk kan doen?' Vroeg hij nu aan haar. Hij wist niet precies hoe dat allemaal ging, maar als ze dat zo graag wilde kon ze het vast proberen. Ze had het duidelijk koud en wilde een kachel opzoeken, daardoor nam hij haar toch mee naar zijn kamer, waar het een stuk warmer was. Hij keek naar haar, ze was echt wel heel erg mooi. Dat deed echt iets met hem, al wist hij niet zo goed wat dat dan was.

Joy

Hij vroeg of ze dan niet gewoon lessen kon nemen zodat ze ander werk kon doen. "Te weinig geld voor lessen... bovendien vindt mijn vader het compleet onnodig want hij zegt dat hij ons alles geleerd heeft wat we moeten weten." Legde ze met een zucht aan hem uit. Ze vond het zo lastig soms met haar ouders. Hij nam haar met zich mee naar zijn kamer toe en ze keek bewonderend in het rond. "Wat een grote ruimte..." Ze hielp eigenlijk alleen maar met het eten elke keer en kwam nooit in iemands slaapkamer... Ze ging dichtbij het vuur staan.

David Hiddon

'Dat is wel heel vervelend.' zei hij zacht. Hij wist ook niet wat hij er verder mee moest doen, hij wilde wel helpen, maar hij wist niet hoe. Hij kreeg in principe alles wat hij wilde, hij had daar geen last van. Ze vond zijn kamer groot en ze ging bij het vuur staan, hij kwam naast haar staan. 'Het is wel mooi. maar zo groot is nou ook weer niet nodig.' zei hij zacht tegen haar. Het voelde nog steeds raar, hij wist niet wat hij moest doen. Hij wist niet wat hoorde, wat normaal was en hij had van alles overgeslagen in zijn jeugd. 'Ik vind je mooi.' zei hij nu totaal uit het niets.

Joy

Hij vond het wel heel vervelend en ze haalde haar schouders een beetje op, waarschijnlijk zou hij het toch niet goed begrijpen, dat snapte ze ergens ook wel van hem. Hij had alles wat hij wilde. HIj kwam naast haar staan en zei dat zijn kamer mooi was, maar dat de grootte niet nodig was.
"Wel als je een feestje wilt geven." Plaagde ze hem nu een beetje. Hij zei ineens tegen haar dat hij haar mooi vond. Ze werd daardoor helemaal rood. "Dankjewel." Fluisterde ze zacht tegen hem, ze was het helemaal niet gewend dat iemand zo direct tegen haar sprak.

David Hiddon

Ze zei dat het wel handig was als hij een feestje wilde geven. Dat liet hem even glimlachen, dat was wel waar, maar hij dacht niet dat hij dat ooit ging doen. Daarna werd ze rood door zijn opmerking, ze bedankte hem wel. Deed hij het goed? ze leek wel verlegen te zijn, zoals Destiney had gezegd. Dan was het dus goed. ' Zullen we naar de toren gaan?' Vroeg hij nu zachtjes aan haar. Hij hoopte dat ze het nog wilde, dat hij haar niet nu al had weggejaagd.

Joy

Hij vroeg na een tijdje of ze naar de toren zouden gaan. "Ja, ik ben nu wel een beetje opgewarmd." Zei ze tegen hem en ze keek hem weer aan. Ze kon haast niet geloven dat dit allemaal gebeurde, David die haar overal mee naartoe wilde nemen en die haar ook nog eens mooi vond... ze vond het ongelooflijk.

David Hiddon

Ze zei dat ze een beetje opgewarmd was en daarna keek ze een beetje naar hem. Hij keek haar aan, hij wilde vragen wat er was, maar hij deed het toch maar niet. Hij pakte haar hand vast en daarna nam hij haar mee door de gangen, de trappen op naar de toren. Hij zweeg eigenlijk de hele tijd, maar dat deed hij altijd. Eenmaal boven liet hij haar weer los en staarde hij naar het uitzicht, het was heel erg indrukwekkend.

Joy

Haar hand werd door David gepakt en hij nam haar mee naar boven, het waren heel veel trappen en ze keek omhoog naar het licht wat vanuit het torenraampje kwam, daarna waren ze er eindelijk en ze werd door hem losgelaten. Ze liep naar het raam toe en haar ogen werden helemaal groot. "Wauw..." Fluisterde ze en ze keek uit het raampje.

David Hiddon

Ze leek wel onder de indruk te zijn en ze keek uit het raam, hij kwam bij haar staan en hij glimlachte een beetje. 'Vind je het mooi hier?' vroeg hij zacht. Hij wilde graag weten wat ze allemaal dacht, wat ze voelde en vooral of hij het goed deed, want hij vond dat nog steeds heel erg moeilijk om in te schatten. Daarom vroeg hij er nu ook maar naar.

Joy

Hij vroeg zacht of ze het mooi vond hier. "Ik vind het hier prachtig..." Zei ze met een grijns tegen hem en ze keek hem eventjes aan. Ze stond dichtbij hem, maar het voelde wel prettig allemaal, ze voelde zich op haar gemak zo bij hem, ondanks alles wat iedereen gezegd had over David. Hij was niet slecht, dat zag ze aan hem.