Skyrim RPG

Dany

“Dat weet ik, Thobias… ik wil ook wel met ze praten, dat vind ik geen enkel probleem.” Sprak ze zachtjes. “Geniet van je zoon, Thobias, nu kan het echt.” Klonk haar stem nog heel erg zachtjes tegen hem, daarna liep hij weg met de woorden dat hij ging werken. Ze sloot haar ogen even en liet hem gaan.
Destiney zei tegen Dany dat ze het overleg van die ochtend maar even uit moesten stellen, misschien morgen… Dany vond het een goed idee en ging weer terug naar Jason.
Destiney glimlachte wat naar Gwynn. “Kun je me misschien wat tips geven?” Vroeg ze heel erg zacht en ze keek naar Sterre die nog steeds in haar armen hing.

Gwynn Hiddon

Thobias vertrok, die vond dit duidelijk moeilijk en dat begreep ze ook wel, maar weglopen en gaan werken zou het niet oplossen, zeker niet. Dany vertrok ook en Destiney vroeg of ze haar misschien wat tips kon geven. 'Ja, natuurlijk.' zei ze tegen haar. 'Het werkt heel goed om rust en regelmaat te houden, maar ga niet proberen gevoelens of wat dan ook achter te houden. Dat werkt niet. Het is juist goed om alles te bespreken, ook al krijg je geen reactie. Dat is bij David ook zo, vroeg of laat doet het iets met hem en gaat hij reageren, gaat hij nadenken, ook al laten ze dat misschien niet zien.' zei ze tegen Destiney.

Jason Hiddon

Hij liep de kamer uit toen Dany naar hem toe kwam, daardoor pakte hij haar hand vast, hij was eigenlijk onderweg om naar Thobias toe te gaan, omdat ze dingen zouden bespreken nu. 'Wat is er aan de hand? Waarom moest je komen?' vroeg hij nu aan haar, wat bezorgd. Hij wilde heel graag weten of er iets was waar hij bij kon helpen, maar hij wist het niet goed, het zag er niet zo uit eigenlijk.

Koningin Destiney Hiddon

Gwynn wilde haar wel wat tips geven en vertelde dat rust en re gelmaat goed werkte, ze moest geen gevoelens achterhouden voor het meisje, maar juist alles bespreken, ook al zou ze daar misschien geen reactie op krijgen. Vroeg of laat gingen ze nadenken en reageren.
“Oké… gelukkig heeft ze al wel veel regelmaat… dat scheelt al.” Sprak ze zachtjes. “Ik vind het zo bijzonder… ze is zo lief voor iedereen en helpt overal mee.” Sprak ze over haar dochter met veel bewondering.



Dany

Jason wilde weten wat er aan de hand was en waarom ze moest komen. “Omdat zijn dochter ineens heel anders reageerde. Sterre en David zijn omgewisseld, het meisje wilde hem zo graag helpen dat hij nu haar intelligentie heeft.” Legde ze uit aan Jason en ze streek zacht langs zijn gezicht. “Thobias is er nogal van slag over, dus zullen we het overleg maar uitstellen tot morgen?” Vroeg ze aan Jason

Gwynn Hiddon

'Ja, dat scheelt een hoop. Dat zou ik vasthouden, dan komt het vast allemaal goed. Praten helpt echt, zelfs al denk je dat ze totaal niet luistert, dat is niet waar. Ze hoort alles en denkt waarschijnlijk ook echt over alles na, het duurt gewoon langer.' zei ze tegen Destiney. 'Ik vind het ook heel bijzonder en ik hoop dat het David goed doet, dat hij nu begrijpt wat bepaalde dingen betekenen en dat hij daar van kan leren, dat zou geweldig zijn.' zei ze tegen Destiney. Ze zag het niet zo negatief als Thobias, gelukkig.

Jason Hiddon

"Wat? Dat is raar....' zei hij, omdat hij het apart vond dat het gebeurd was, maar zo erg was het misschien helemaal niet. 'Komt het weer terug zoals hoort na een tijdje?' vroeg hij aan haar. Ze streek langs zijn gezicht en daardoor glimlachte hij, hij vond echt elke aanraking fijn. 'Ja, laten we dat maar doen. Ik baal er wel van dat hij daardoor van slag is.' zei hij tegen haar. Hij wilde gewoon dat het allemaal goed ging.

Koningin Destiney hiddon

Ze moest het ritme vasthouden van Gwynn. Praten hielp ook echt, ze luisterde wel, het duurde alleen allemaal wat langer. Destiney knikte daardoor begrijpelijk eventjes. Ze glimlachte wanneer Gwynn het ook bijzonder vond. Ze hoopte dat David het goed deed, dat hij nu bepaalde dingen begreep en hij ervan kon leren. “Ik weet zeker dat het goed komt.” Zei ze zelf ook. Zo was Sterre nu eenmaal, ze moesten haar keuze respecteren en er het beste uithalen.


Dany

Jason vond het raar. “Valt wel mee, Sterre is zo ongelooflijk sterk, Jason… dat is echt niet normaal.” Sprak ze hem doordringend toe. Hij wilde weten of het terug zou gaan na een tijdje. “Ja, het gaat weer goed wanneer David alles heeft geleerd wat Sterre belangrijk vind.” Sprak ze hem toe. Hij glimlachte door haar aanraking en ze gaf hem een kusje. Hij baalde wel van Thobias en ze knikte.
“Hij kan er gewoon zo slecht tegen dat hij hier geen invloed op heeft.” Sprak ze hem zachtjes toe.
.

Gwynn Hiddon

'Dat denk ik ook, ik denkt dat het uiteindelijk allemaal wel goed komt, ik hoop dat Thobias zich er niet te druk om maakt, dat zou zonde zijn. Het is niet alsof ze een erge ziekte heeft, ze is nog steeds ergens zichzelf.' zei ze zacht. Ze vond het moeilijk dat Thobias het altijd anders gezien had, ook bij David. Daarom werd de jongen ook anders behandeld, terwijl het net zo graag aandacht en liefde van zijn vader wilde.

Jason Hiddon

'Ja, dat is ook zo, maar toch. Ik had het niet verwacht.' zei hij tegen haar. Het ging goed wanneer David alles geleerd had wat Sterre belangrijk vond. 'Wat denk je dat het allemaal is? Wat moet hij allemaal leren?' vroeg hij daarom, omdat dat toch best wel belangrijk was om het goed te laten komen. Hij kreeg een kusje en daardoor glimlachte hij, hij trok haar zachtjes iets dichter tegen zich aan. 'Hij kan niet echt goed tegen de meeste dingen.' mompelde hij door haar opmerking.

Koningin Destiney Hiddon

Ze dacht zelf ook wel dat het allemaal goed kwam en dat Thobias zich er niet al te druk om zou maken. Het was geen erge ziekte en ze was nog steeds zichzelf. “Ja, dat denk ik ook wel… het is ook maar tijdelijk voor haar.” Sprak ze zachtjes. “En ze is nog wel zo gek op Thobias…” Waarschijnlijk zou dit hun band niet echt al te veel goed doen.
“Hoe gaat het nu met jou, Gwynn?” Vroeg ze de vrouw nu met een glimlach.



Dany

Hij had het niet verwacht en ze haalde daardoor een beetje haar schouders op. Het was ook onverwacht, zelf wist ze eigenlijk ook niet dat het meisje wel eens met David omging. Hij wilde weten wat het allemaal was. “Jason… dat weet ik echt niet. Haar kracht is geblokkeerd ik kon het echt niet lezen bij haar. Misschien gewoon de dingen waar hij normaal problemen mee heeft. Liefde enzo.” Zei ze hem zacht. Ze werd dichter tegen hem aangetrokken en hij zei dat Thobias niet echt tegen de meeste dingen kon. “Wat bedoel je?” Sprak ze hem daardoor toe.

Jason Hiddon

Ze noemde zijn naam, waardoor hij diep inademde, hij vond dat nooit echt leuk. Ze zei dat ze het niet wist, daarna noemde ze toch nog wat dingen op en hij knikte langzaam, maar hij liet haar wel los. Heel voorzichtig. 'Ik bedoelde het niet verkeerd, ik wil ook alleen maar helpen.' mompelde hij nu tegen haar. Hij bedoelde het echt helemaal niet rot. Ze wilde weten wat hij bedoelde met zijn opmerking en hij haalde zijn schouders op. 'Het is hoe hij is. Als er iets niet gaat zoals hij wilt of zoals het hoort is hij in de war. Ik snap niet dat hij het gek vindt dat David zo is, al het eigenlijk precies zoals Thobias is.' zei hij tegen haar

Gwynn Hiddon

'Maak Thobias duidelijk dat ze nog steeds hetzelfde is. Als het goed is, is hij ook net zo gek op haar en zal hij het daarom kunnen doorbreken. Met David heeft hij dat nooit gedaan, maar met Sterre weet hij hoe het kan zijn.' zei ze tegen hem. 'Het gaat wel, ik ben af en toe eenzaam en ik mis jullie, maar verder gaat het goed.'

Dany

Hij liet haar heel voorzichtig los en knikte langzaam. Hij bedoelde het niet verkeerd, hij wilde alleen maar helpen. “Weet ik.” Sprak ze hem zacht toe en ze keek doordringend in zijn ogen. Hij begon daarna over Thobias, het deed haar pijn dat hij zo praatte over haar beste vriend, dat terwijl Jason alleen maar de waarheid sprak.
“David is zo omdat hij geboren is uit incest, Jason. Thobias is zo geworden door zijn omgeving.” Klonk haar stem zacht.




Koningin Destiney Hiddon

Ze keek dankbaar naar Gwynn en knikte even ,ze vond het wel fijn om te horen. Als ze het Thobias gewoon duidelijk maakte dan was er misschien wel niets aan de hand, daar hoopte ze ook echt op. Het ging wel met Gwynn, ze was af en toe eenzaam en miste hen, verder ging het goed.
“Zou je het fijn vinden om mee te eten met ons, vanavond, met David?” Vroeg ze aan haar. Ze vond dat Gwynn een deel van de familie was en tussen haarzelf en Thobias ging het nu zo goed dat ze het wel vertrouwde allemaal.

Jason Hiddon

Ze wist het, maar hij reageerde er niet echt op. 'Hij was als kind ook al zo.' mompelde hij nu. 'Laat maar zitten, ik begrijp dat het lastig is om zoiets te bespreken en ik wil je niet in een vervelende positie neerzetten. Ik zou mijn mening over Thobias voor mij moeten houden.' zei hij tegen haar. Hij wist niet echt wat er aan de hand was vandaag, misschien was hij gewoon een dagje wat chagrijnig, al was dat niets voor hem.

Gwynn Hiddon

Destiney vroeg of ze het fijn zou vinden om vanavond met hun mee te eten, met David. 'Ja, dat lijkt mij heel erg gezellig.' zei ze zacht. Ze hoopte dat Thobias dat ook op die manier zag, dat zou fijn zijn. Ze hoopte het enorm. Ze keek even naar David, die nu bij Sterre zat. Hij zei niet zo heel erg veel, maar op een bepaalde manier leek hij wel iets van contact met haar te maken. Ze wist dat David Sterre graag mocht, hij was meestal heel lief voor haar.

Dany

Jason vond dat Thobias als kind al zo was, zij vond eerder dat hij Thobias had moeten beschermen. Hij was de grote broer, maar dat zei ze niet. Toen zei hij ineens dat ze het maar moest laten zitten, hij begreep het wel als het lastig was om zoiets te bespreken. Hij wilde haar ook niet in een vervelende positie neerzetten.
“Ik snap wel als je het kwijt moet, maar ik kan gewoon dit soort dingen niet over hem bespreken. Echt niet. Andersom ook niet. Als Thobias zijn mening over jou zou geven, zou ik daar ook niet op kunnen reageren.” Sprak ze tegen hem en ze schudde haar hoofd een beetje.



Koningin Destiney Hiddon

Het leek gwynn erg gezellig. “Ik zal het tegen Thobias zeggen.” Sprak ze daarom nu met een glimlach. Haar blik ging ook naar de kinderen. Er gebeurde niet veel, maar ze hadden wel contact met elkaar op de een of andere manier.
Destiney glimlachte eventjes. “Ik ga even bij Thobias kijken.” Sprak ze zachtjes tegen Gwynn.

Jason Hiddon

Het bleef stil, maar hij kon bijna voelen wat ze dacht. Hij deed het niet bewust, het gebeurde gewoon. 'Geef je mij hier de schuld van?' vroeg hij nu, vol ongeloof aan haar. 'Dat kan je niet menen... je weet toch dat ik wilde helpen? Ik was ongeschikt om koning te worden, Dany. Ik was te dom, te laf, te zwak. Ik werd weggestuurd. Wat had ik anders moeten doen?' vroeg hij nu aan haar, iets krachtiger. Hij reageerde niet op de rest, hij wilde nu weten wat ze hier echt over dacht. 'Ik vraag mij af of dat zo is.' zei hij uiteindelijk wel, hij kon het niet inhouden.

Gwynn Hiddon

'Dat is lief van je, heel erg bedankt.' zei ze zachtjes tegen Destiney, omdat ze hier wel echt heel erg dankbaar voor was, het was fijn dat ze dit wilde doen. Ze wilde bij Thobias kijken en daardoor knikte Gwynn even. 'Dat is goed, ik blijf nog wel even hier.' zei ze tegen haar. Ze vond het wel fijn om even bij de kinderen te blijven.

Dany

“Ik wil niet dat je leest wat ik denk.” Sprak ze hem nu doordringend toe, dat vond ze heel erg onprettig en dit kon hij echt niet zomaar weten, dat voelde hij aan of hij las het.
“Dat heb je me nooit vertelt.” Zei ze zacht toen hij zei dat hij weggestuurd werd, ze dacht dat hij zelf vertrokken was, dat had ze altijd gedacht.
“Waarom twijfel je daaraan? Denk je echt dat ik dat doe? Jason, waaraan verdien ik het dat jij mijn woorden in twijfel trek? Ik heb je altijd de waarheid vertelt, maar ik kan er niet tegen als jullie zo negatief over elkaar praten.” Klonk haar stem tegen hem en ze haalde even diep adem. Waar kwam dit toch ineens vandaan?



Koningin Destiney Hiddon

“Geen dank, Gwynn, echt, het is oké.” Glimlachte ze haar toe. Zij bleef nog even bij de kinderen en daardoor knikte ze. Destiney liep door de gangen heen en klopte na een tijdje zacht aan op de deur van de werkkamer van Thobias. Hopelijk was hij weer een beetje bijgekomen.

Jason Hiddon

'Het gebeurt gewoon, ik doe het niet bewust. En waarom mag ik het niet? Blijkbaar vertel je niet de waarheid, mag ik het daarom niet lezen?' Vroeg hij nu doordringend. Hij koos er helemaal niet bewust voor. Dat wist ze toch ook? 'Ik vertrouw je altijd, echt altijd. Waarom doe jij zo? alsof ik zo enorm wantrouwend ben... Volgens mij valt dat echt heel erg mee.' Beet hij haar nu toe. Hij kon zich niet herinneren dat ze eerder ruzie gehad hadden, maar hij merkte wel dat hij dit niet leuk vond. Kwam dit door hem? zorgde hij er voor dat ze ruzie hadden? Meteen veranderde hij helemaal. 'Sorry, het spijt mij echt heel erg... Ik wil niet dat je boos bent.' zei hij nu, bijna smekend. Hij was zo bang om het fout te doen en haar kwijt te raken.

Dany

“Ik zeg het bewust niet omdat ik je geen pijn wilt doen, omdat ik dat op dit moment denk en misschien denk ik er morgen wel weer anders over.” Vertelde ze hem zacht. Ze bleef zacht tegen hem praten dat terwijl hij haar toebeet. Waarom was hij ineens zo? Kwam het omdat het beter met hem ging? Dat hij niet meer bang was en dat hij zo echt was?
Ineens veranderde hij weer helemaal en zei hij dat het hem speet, hij wilde niet dat ze boos was, hij smeekte het haast.
“Ik ben niet boos… rustig maar…” Klonk haar stem nog zachter en ze keek hem bezorgd aan.
“Wat is er met je aan de hand, Jason?” Wilde ze van hem weten, waar kwam dit alles toch vandaan? Ze begreep er niets van en ze maakte zich zorgen om hem, vooral omdat hij ineens weer zo omklapte.

Jason Hiddon

Ze vertelde waarom ze het niet gezegd had en daardoor keek hij naar de grond. Ze was niet boos en keek bezorgd naar hem, maar hij ontweek haar blik zo goed als hij kon. Ze vroeg wat er met hem aan de hand was en hij ademde langzaam in. 'Ik heb geen idee...' fluisterde hij. Hij wist het ook echt niet, normaal had hij dit niet echt, hij begreep niet waar het vandaan kwam. 'Je vindt mij niet leuk zo... dat spijt mij.' fluisterde hij. 'Ik ga wel even trainen, ik wil je geen pijn doen.'

Dany

Hij ontweek haar blik zelfs helemaal waardoor ze nog bezorgder werd om hem. Ze bleef naar hem kijken en daarna fluisterde hij ineens dat hij geen idee had. Hij zei nog dat ze hem zo niet leuk vond en dat het hem speet. Hij ging trainen.
"Wacht even." Fluisterde ze zachtjes tegen hem en ze pakte met haar handen zijn gezicht vast. "Ik vind je altijd leuk, maar ik wil wel graag weten hoe dit komt." Ze streelde langs zijn wang. "Komt het omdat je je nu zelfverzekerder voelt?" Vroeg ze. Ze ging dichter tegen hem aan staan. "Ik had me er al wel op voorbereid dat je kon gaan veranderen, dus het is echt niet erg." Legde ze uit.

Jason Hiddon

Hij moest even wachten, ze pakte zijn handen vast en hij keek haar nu wel weer aan. 'Ik weet niet waardoor het komt, echt niet. Ik vind het niet leuk, ik wil helemaal geen ruzie met je maken.' zei hij zacht. Ze vond het niet erg, ze had zich er al op voorbereid. 'Maar je bent van mij gaan houden zoals ik was. Niet als ik verander. Wat als je dat echt helemaal niets vindt? Wat als ik nou echt een klootzak blijk te zijn die je totaal niet aardig kunt vinden?'

Dany

Hij wist niet waardoor het kwam en hij vond het niet leuk. "Het was één keertje en misschien gebeurt het ook wel niet meer... dat kan." Sprak ze zacht tegen hem terug. Hij zei dat ze van hem was gaan houden zoals hij was, en niet als hij vveranderde.
"Jij bent geen klootzak, kijk naar jezelf, je bent een schatje, onwijs begripvol en je houdt van me. Dat verandert niet. Echt niet." Klonk haar stem lief tegen hem en ze gleed met haar hand door zijn haren heen en ze zoende hem zacht en liefdevol.

Jason Hiddon

Nu was ze heel lief voor hem en dat stelde hem wel een beetje gerust, hij was heel erg blij dat het hem nu wel rustiger maakte. ' Misschien was het ook maar één keer, ik ben normaal alleen niet zo chagrijnig.' zei hij zacht tegen haar. Hij ging mee in de zoen en daarna sloeg hij zijn armen om haar heen. Hij was zo gek op deze vrouw. 'Ik vind het zo fijn dat je zo lief voor mij bent, zelfs als ik niet aardig ben. Ik hou echt heel erg veel van je...'

Dany

Hij zei dat het toch misschien ook wel voor één keer was en normaal was hij niet chagrijnig. "Precies." Grijnsde ze hem toe. Hij ging mee in de zoen en daarna sloeg hij zijn armen om haar heen. Ze knuffelde hem stevig en ze glimlachte door zijn woorden. "Omdat ik weet hoe je bent..." Fluisterde ze zachtjes. "Ik hou ook ongelooflijk veel van je." Zei ze tegen hem.
"Stel nou dat wij gewoon zo'n gek stel zijn dat jij chagrijnig word terwijl ik zwanger ben." Plaagde ze hem nu met een grijns en ze gaf hem een klein duwtje. Ze had nog geen flauw idee of ze zwanger was.

Jason Hiddon

'Ik ben misschien wel zwanger.' Zei hij plagend tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij zoende haar nog eens, hij vond het echt heel erg fijn. 'Ik hou zo veel van jou, echt niet normaal. daarom wil ik je ook echt geen pijn doen.' Fluisterde hij vol liefde. 'Heb je zin om samen even wat te gaan drinken of heb je het druk? Ik denk dat het ons misschien wel goed doet om even samen te zijn, ik vind het in ieder geval heel erg fijn om nog even samen te zijn. '

Dany

Ze begon te lachen door zijn woorden en ze ging liefdevol mee in zijn zoen. Hij hield niet normaal veel van haar en hij wilde haar ook echt geen pijn doen. "Dat weet ik toch, lieverd." Glimlachte ze nu naar hem. Hij wilde wat met haar samen gaan drinken, het leek hem fijn om nog even samen te zijn.
"Dat lijkt me een heel erg goed idee, kom, laten we lekker in onze kamer gaan zitten." Zei ze zachtjes tegen hem. Ze nam hem met haar mee. "Ik wilde sowieso ook ideeën bedenken voor onze bruiloft." Grijnsde ze.

Jason Hiddon

Hij liep met haar mee naar hun kamer en daar ging hij zitten, hij trok haar bij zich op schoot en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Nou, wat wil je allemaal op onze bruiloft en wanneer wil je het?' Vroeg hij grijnzend aan haar. Hij streek voorzichtig langs haar oor en daarna drukte hij zijn lippen heel erg zachtjes in haar hals om haar daar uitgebreid te zoenen. ' Je bent echt heel erg leuk, zelfs als ik je helemaal niet zo heel erg leuk behandel. ' Fluisterde hij.

Dany

Ze werd bij Jason op schoot getrokken en ze kroop tegen hem aan. "Ik wil het in de sneeuw... maar wel met een mooi zonnetje." Grijnsde ze hem nu toe. Dat was wat ze al een tijdje in haar hoofd had. Ze kreunde zachtjes toen hij langs haar oor streelde en haar zoende in haar hals. Ze glimlachte door zijn woorden en keek naar hem.
"Het was maar een kleine woordenwisseling, Jason... er zullen er nog wel meer komen als ik hier straks met een dikke buik rondloop." Fluisterde ze tegen hem. "Voel je alsjeblieft niet zo schuldig... echt..."