Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Ze pakte daarna Thobias vast en nam hem mee naar hun slaapkamer. Ze streek even langs zijn wang en knuffelde hem vervolgens. "Alles komt goed, dat weet ik zeker." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze keek hem doordringend even aan, ze hield zoveel van hem en ze vond deze situatie echt heel erg moeilijk. Voor iedereen was het lastig.

Koning Thobias Hiddon

'Ik hoop gewoon dat het snel voorbij is, dat het snel weer goed gaat. Het doet mij ook pijn om hem zo te zien, hij is zo gek op haar.' zei hij zacht tegen haar. Hij ging op de rand van het bed zitten en hij keek op naar haar. 'We gaan wel lekker slapen, het is laat en jij zal ook wel moe zijn.' zei hij tegen haar. Hij trok langzaam zijn kleding uit, hij hoopte echt dat Dany helemaal heel terug zou komen dat het voor altijd goed zou gaan.

Koningin Destiney Hiddon

Hij hoopte dat het snel voorbij was, dat het snel weer goed ging. Het deed hem ook pijn want Jason was stapelgek op haar. Ze knikte daardoor eventjes. "Ja, ze verdienen het om het goed te hebben."Zei ze tegen hem. Ze trok haar kleding uit en knikte. "Ik ben doodop... Dit is echt heel erg slopend." Fluisterde ze tegen Thobias. Ze kroop onder de dekens, dicht tegen hem aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond dat ze het ook verdienden en ze zei dat ze doodop was, het was uitputtend. 'Ja, dat is het echt.' zei hij zachtjes. Hij sloeg zijn armen dicht om haar heen en hij hield haar tegen zijn lichaam aan. 'Ik hou van je, super veel.' fluisterde hij vol liefde, daarna zakte hij al meteen in slaap. Hij was moe en hij wilde veel energie hebben voor morgen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde zijn armen om haar lichaam heen en hij fluisterde haar liefdevol toe dat hij super veel van haar hield. Ze knuffelde hem daardoor. "Ik ook van jou.." Ze viel dicht tegen hem aan in slaap, ze had het keihard nodig.

Jason Hiddon

Hij werd heel vroeg in de morgen wakker, hij knipperde wazig met zijn ogen en hij keek zoekend om zich heen, daarna realiseerde hij zich dat hij alleen was. Dany was hier niet. Tenminste niet helemaal. Hij ademde langzaam in, het voelde zo verschrikkelijk, maar hij wist dat hij sterk moest zijn. Hij hield het hart dicht tegen zich aan en hij glimlachte zwak. 'Ik krijg het wel voor elkaar, echt. Ik hou van je, ik vind wel een oplossing.' zei hij zachtjes. Hij trok zijn kleding aan en hij zorgde ervoor dat hij er normaal uit zag, hij voelde zich ook beter.

Koningin Destiney Hiddon

Vroeg in de ochtend schrok ze ineens wakker van een nachtmerrie. Ze zat rechtop en het zweet liep over haar gezicht heen. Haar ademhaling was versneld en langzaam probeerde ze het weer rustig te krijgen en ervoor te zorgen dat ze weer normaal kon ademen. Ze wreef over haar gezicht heen en haalde diep adem, het was nog steeds zo onwerkelijk allemaal.

Koning Thobias Hiddon

Hij kwam overeind toen hij de onrust bij Destiney opmerkte, hij pakte haar meteen vast. 'Rustig maar, het was maar een droom.' fluisterde hij. Hij streek langs haar wang en daarna zoende hij haar langzaam, hij wilde haar gewoon even laten voelen hoe veel hij van haar hield, hij vond dat het nodig was, ze moest het merken. 'Gaat het een beetje? Waar droomde je over?' vroeg hij zacht en bezorgd aan haar.

Koningin Destiney Hiddon

Het was zo lief dat Thobias meteen voor haar klaarstond. Hij pakte haar vast en zei dat het maar een droom was. Ze werd langzaam door hem gezoend en ze kwam weer tot rust. Ze kroop tegen hem aan.
"Ja, het gaat weer." Knikte ze op zijn vraag. "Ik droomde over Dany..." Fluisterde ze hem zachtjes toe. Ze keek hem weer aan. "Zullen we kijken hoe het met Jason is?" Vroeg ze aan hem en ze knuffelde hem daarna even. "Ik hou van je." Zei ze nog dankbaar.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat het wel ging, maar ze droomde over Dany en ze wilde kijken hoe het met Jason was. 'Ja, dat lijkt mij een goed idee, ik hoop dat hij een beetje kracht gevonden heeft.' zei hij tegen haar. Hij kwam overeind en hij trok zijn kleding aan, hij hoopte echt dat Jason zich sterk kon houden en dat hij op die manier ook Dany kon vinden.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde met haar mee bij Jason kijken en hij hoopte dat hij wel de kracht had gevonden. "Dat hoop ik ook." Sprak ze zachtjes tegen hem. Ze trok ook haar kleding aan en daarna pakte ze de hand van Thobias vast. Ze nam hem mee naar Jason en ze klopte eerst even aan. Ze was ontzettend bezorgd om hem en ze hoopte echt dat het nu beter met hem ging.

Jason Hiddon

Er werd op de deur geklopt en hij opende die meteen, hij zag dat het Destiney en Thobias waren. 'Het gaat goed met mij, ik kan jullie zorgen bijna voelen.' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht. 'Ik wil dit snel opgelost hebben, ik wil echt de plek vinden, maar ik weet het gewoon niet, het is lastig.' zei hij zacht tegen de twee. 'Ik probeer alles langs te gaan, maar ik weet het echt niet.'

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei met een glimlach dat het goed met hem ging en d at hij hun zorgen bijna kon voelen. Ze sloeg daardoor haar armen even om hem heen en knuffelde hem. "ik ben zo blij om dat van je te horen, Jason." Sprak ze hem zacht toe. Hij wilde dit snel opgelost hebben, hij wilde de plek vinden, hij wist het gewoon nog niet, het was lastig.
"Zeg anders gewoon wat je denkt hardop, dan kunnen Thobias en ik meedenken aan een plek." Opperde ze.

Jason Hiddon

'Om heel erg eerlijk te zijn heb ik geen ideeën meer. De tuinen misschien, maar ik weet het niet. Ik ben ook nog niet in de werkkamer geweest, maar dat lijkt mij ook wat onwaarschijnlijk. Ik heb geen idee wat ze de fijnste plek vond.' zei hij zacht. Hij vond het lastig om toe te moeten geven, want hij wilde zo graag juist met een goed idee komen om haar te vinden en hij had gedacht dat hij haar wel goed genoeg zou kennen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze dacht een tijdje na over de woorden van Jason. "Ik denk eigenlijk dat die plek niet eens echt gerelateerd is aan waar ze is, maar met wie... ze is het liefste bij jou en Thobias.... Misschien is dat het wel. Misschien als jullie elkaar aanraken dat ze dan tevoorschijn komt." Sprak ze zachtjes tegen de twee met een hoopvolle blik in haar ogen.

Jason Hiddon

Destiney zei dat het misschien niet eens gebonden was aan een plek. Ze was het liefste met Thobias en met hem, misschien zou ze wel verschijnen als ze elkaar zouden aanraken. het was het proberen waard. Thobias kwam naar hem toe en hij voelde de armen van zijn broer om zich heen. Hij sloot zijn ogen even en hij ademde langzaam in, hij was toch wel blij dat hij hier was en dat ze er waren om te helpen. Dat hij niet alleen was nu. Dat voelde echt goed.

Koningin Destiney Hiddon

Het hart begon harder te bonzen doordat Thobias Jason vastpakte en wanneer ze zag dat er wat ruimte tussen de twee kwam, verscheen Dany ertussen. Ze had een paarse gloed om haar lichaam heen en haar ogen waren gesloten, het leek wel of een deel van haar uit Jason kwam en een deel uit Thobias. Na alle gekke dingen die ze had gezien en gehoord, keek ze hier niet eens meer heel erg gek van op eigenlijk

Jason Hiddon

Vol verbazing merkte hij dat het leek te werken. Hij pakte het hart op en hij keek naar het lichaam. Hij sloot zijn ogen en met zijn kracht leek hij precies te weten wat hij moest doen, al kostte het hem al zijn energie. Hij stopte het hart terug in haar lichaam en hij gaf haar zo veel liefde als hij kon, maar daarna was hij zo kapot dat hij elke keer bijna in elkaar zakte, hij kon eigenlijk niet meer op zijn eigen benen blijven staan nu.

Koningin Destiney Hiddon

Ze keek vol verbazing naar wat er gebeurde en ineens was de kamer zo erg verlicht dat ze niet eens meer haar ogen open kon houden. Daarna was Dany daar gewoon... ze was prachtig, mooier dan hiervoor... Ze greep Jason meteen bezorgd vast en hield hem in haar armen.
"Het is je gelukt..." Zei ze ongelooflijk trots tegen haar vriendje en ze legde hem voorzichtig op het bed neer. Ze keek op naar Thobias.
"Ik wist wel dat jullie erachter zouden komen en zo snel al... ik ben onder de indruk." Grijnsde ze. Ze straalde helemaal.

Koning Thobias Hiddon

Hij staarde verbaasd naar wat er allemaal gebeurde, Jason leek echt volledig van de wereld te zijn en Dany legde hem op het bed neer, maar hij reageerde niet eens meer en hij was duidelijk diep weggezakt, maar dan kwam hij misschien nog wat meer bij, want dat had hij duidelijk nodig. 'Hoe voel je je? Gaat het goed?' Vroeg hij nu aan Dany. Hij hoopte het echt, hij hoopte dat alles nu goed was. Hij keek weer even naar het bed, hij was bezorgd om Jason.

Dany

Ze streek zachtjes langs de wang van Jason. Hij had haar echt alles gegeven en het was precies genoeg geweest, ze was hem zo dankbaar... zonder hem had ze het nooit overleefd...
Ze keek naar Thobias die vroeg hoe ze zich voelde, daardoor kwam ze overeind en knuffelde ze hem. "Ik voel me levend en vrolijk en dankbaar." Zei ze tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam overeind en hij hield haar heel stevig in zijn armen. 'Zo voel ik mij ook. Jemig, wat heb ik mij veel zorgen gemaakt zeg. Net als Jason. Arme man.' zei hij tegen haar, het laatste wel met een grijnsje op zijn gezicht. Ze was er weer en de had het enorm goed gemaakt met hem door terug te zijn, daardoor ging het waarschijnlijk met hem ook wel weer beter en hopelijk met Jason ook. Dan konden ze weer echt gelukkig worden, dat was enorm belangrijk.

Dany

"Ik was zo bang... maar nu is alles weer goed... nu zijn we weer met z'n allen samen en kunnen we genieten van het leven." Klonk haar stem warm en lief tegen hem.
"Ik voel me wel echt schuldig tegenover Jason... hij had het al zo zwaar." Mompelde ze zachtjes en schuldig. Ze pakte de hand van Jason voorzichtig vast en ze hapte naar adem, er zat zoveel energie in haar opgesloten, de kracht van de heks was sterker dan ooit in haar en ze gaf Jason wat meer energie om hem bij te laten komen.
"Wauw... ik geloof dat ik echt als herboren ben..." Sprak Dany bewonderend over hoe ze zichzelf voelde.

Jason Hiddon

Hij voelde dat hij veel meer energie kreeg en hij opende langzaam zijn ogen, het gevoel was best wel raar. Hij keek naar Dany en hij glimlachte zwakjes, hij kon het allemaal nog niet echt geloven. Het drong nog niet tot haar door dat ze er echt weer was, omdat er zo veel gebeurt was. Hij kwam wel iets overeind en hij legde zijn hoofd tegen haar aan, ze rook wel heel erg vertrouwd. Het gaf hem een heerlijk rustig gevoel en dat kon hij wel gebruiken.

Dany

Ze keek toe hoe Jason zijn ogen opende. Hij kwam een beetje overeind en ze voelde zijn hoofd tegen haar aan. Ze sloeg haar armen om hem heen en trok hem dicht tegen haar aan. “Ik hou zoveel van je… je hebt echt een wonder verricht…” Fluisterde ze hem toe. Een normaal mens had haar echt niet zomaar tot leven kunnen krijgen. Ze drukte zacht haar lippen op zijn voorhoofd.
Destiney pakte de hand van Thobias vast. “Zullen we ze even alleen laten? Dan gaan we vanavond wel even met z’n allen eten.” Fluisterde ze zachtjes tegen hem en ze kneep in zijn hand.