Skyrim RPG

Dany

"Dat komt alleen maar omdat je zo onzeker bent, zodra jij rond zou lopen zoals Thobias, vol zelfverzekerdheid, dan zou iedereen je zien zoals ik je zie. Een knappe en geweldige man." Sprak ze hem lief toe en ze streek over zijn borst heen. "Toch vind ik het niet erg, nu heb ik je helemaal voor mezelf." Glimlachte ze.
Hij kroop dicht tegen haar aan, ze werd heel langzaam en intens door hem gezoend en ze sloot genietend haar ogen. "Hmm..." Mompelde ze.
"Laten we maar gewoon gaan slapen, Jason, dat is slimmer." Plaagde ze.

Jason Hiddon

'Ik vind het niet erg dat het zo is. Ik heb jou, de mooiste vrouw die er bestaat, de liefste, de geweldigste...' zei hij grijnzend tegen haar, maar hij meende het ook duidelijk. Hij was echt ontzettend gek op haar. Ze sloot haar ogen en leek het fijn te vinden, maar daarna zei ze wel dat ze gewoon moesten gaan slapen, dat was slimmer. 'Hm, is dat zo?' vroeg hij zacht. Hij streek langzaam met zijn vingers achter haar oor en daarna drukte hij zijn lippen op haar oorlel.

Dany

Hij vond het niet erg want hij had haar. Ze werd warm door zijn woorden en keek hem liefdevol aan. Ze streek even langs zijn gezicht. "Ik hou van je..." Klonk haar stem liefdevol tegen hem. Hij vroeg haar of het wel echt beter was om te gaan slapen. Zijn vingers liet hij achter haar oorlel glijden en ze kreunde genietend. vooral toen hij ook nog eens zijn lippen op haar oorlel drukte. Ze beet genietend op haar lip.

Jason Hiddon

Ze zei dat ze van hem hield en daarna reageerde ze op wat hij deed, hij wist dat hij het zo wel voor elkaar kreeg, waarschijnlijk. Dat ze het lekker vond was heel erg duidelijk. 'Wil je echt liever slapen?' vroeg hij na een tijdje toch heel zachtjes aan haar, omdat hij niet wilde dat hij iets deed waar ze zich niet helemaal goed bij voelde. Hij wist hoe vervelend het was, ook als je ergens diep van binnen het gevoel had dat je het zelf wilde.

Dany

Hij vroeg na een tijdje of ze echt liever wilde slapen, ze keek hem daardoor aan. "Ik ben wel heel erg moe... maar ik vind het ontzettend leuk om je zo te zien... het liefste zou ik gewoon door willen gaan om te zien hoe goed je het doet." glimlachte ze hem lief toe. Ze gaapte eventjes, ze probeerde het nog zo goed mogelijk in te houden, maar het ging niet echt.

Jason Hiddon

Ze zei dat ze heel erg moe was, maar ze vond het leuk om hem zo te zien, het liefste ging ze gewoon door om te zien hoe goed hij het deed. 'Morgen doe ik het vast ook goed.' zei hij zacht tegen haar. Toen hij haar zag gapen was het helemaal klaar, hij trok de dekens weer over hun heen en hij sloeg zijn arm om haar heen. 'Ga maar lekker slapen, morgen hebben we tijd zat.' zei hij zachtjes. Hij wilde echt niet dat er iets ging gebeuren als ze liever ging slapen.

Dany

Hij zei haar zacht dat hij het morgen vast ook goed deed, dat liet haar glimlachen en ze streek langs zijn wang. "Je bent lief..." Fluisterde ze. Hij trok de dekens over hun lichamen heen en ze kroop dicht tegen hem aan.
"Dankjewel..." Mompelde ze. "Slaap lekker, lieverd." Fluisterde ze hem zacht toe. Ze hield hem nog steviger vast en viel langzaam in slaap.

Jason Hiddon

Ze vond hem lief en bedankte hem, waardoor hij zwakjes glimlachte. Hij wilde gewoon het goede doen voor haar, dat was alles. Ze zakte in slaap en al vrij snel sliep hij ook, heel erg dicht tegen haar aan. Hij sliep eerst echt heerlijk, maar na een tijdje begonnen opeens de nachtmerries. Hij had er soms nog last van, soms heel heftig, misschien kwam het door vandaag, doordat ze allemaal nieuwe dingen gedaan hadden, maar het was vreselijk. Hij draaide heen en weer en na een tijdje liep het zweet over zijn gezicht heen.

Dany

Ze werd wakker doordat Jason zo onrustig was. Ze kwam wat overeind en keek naar hem. Hij draaide heen en weer en zweette. Ze legde haar handen op zijn wangen. "Jason... lieverd, het is goed, er is niets aan de hand, geen paniek... we zijn veilig en we zijn samen." Fluisterde ze.

Jason Hiddon

Hij voelde een aanraking op zijn huid en meteen schoot hij overeind, de angst was in zijn ogen te zien, hij was echt doodsbang. Hij schoot direct weg, uit het bed, hij stond met zijn rug tegen de muur aan en hij realiseerde zich meteen hoe naakt hij zich voelde, waardoor hij razendsnel zijn ondergoed vastgreep en paniekerig aantrok. Hij ademde zo snel dat hij het gevoel had dat hij flauw ging vallen, hij zag echt vlekken voor zijn ogen.

Dany

Hij schoot overeind en stond met zijn rug tegen de muur. Hij trok zijn ondergoed aan en ze keek vol medelijden naar hem. Ze zat rechtop op het bed en wist even niet wat ze moest zeggen.
"Sorry... ik wilde je niet bang maken, echt niet..." Fluisterde ze heel zacht tegen hem en ze bleef naar hem kijken. Ze wilde niet dichterbij komen, dat zou hem alleen maar anstiger maken waarschijnlijk.

Jason Hiddon

Hij probeerde rustiger te worden en hij luisterde naar wat ze zei, daardoor slikte hij moeizaam, niet in staat om iets te zeggen. Hij was zich rot geschrokken door die nachtmerries, de laatste tijd waren ze niet meer zo heftig geweest, maar nu was het wel heel erg. 'Het is niet jouw schuld.' wist hij uiteindelijk moeizaam uit te brengen. Hij haalde een hand door zijn donkere haar en hij haalde nog eens diep adem. 'Ik wil niet dat jij je rot voelt.' fluisterde hij nu, bijna onverstaanbaar.

Dany

Langzaam kwam ze overeind toen hij begon te praten. Het was niet haar schuld. "Ja maar...." Sprak ze zachtjes. Hij wilde niet dat zij zich rot voelde.
"Hoe kan dit gebeuren? Heb ik echt niet iets gedaan waardoor je ineens weer nachtmerries heb gekregen? Het ging zo goed met ons..." Fluisterde ze hem toe.
"Lieve, lieve Jason... het doet me echt pijn om je zo te zien, je betekent zo ongelooflijk veel voor mij..." Fluisterde ze.

Jason Hiddon

'Nee, het komt niet door jou. Ik moet gewoon veel verwerken, veel nieuwe dingen. Dan gebeurt dit. Maar ik heb het er wel voor over, ik schrok gewoon heel erg.' zei hij heel zachtjes. Hij voelde zich schuldig, het laatste dat hij wilde was dat Dany aan alles ging twijfelen. Dat wilde hij echt niet hebben. 'Jij ook voor mij.' fluisterde hij daarna. Hij bleef nog een tijdje staan, maar daarna kwam hij voorzichtig op de rand van het bed zitten. 'Ik ben bang.' zei hij nu, nog steeds wat benauwd.

Dany

Het kwam niet door haar, hij moest veel verwerken, dan gebeurde dit. Hij had het er wel voor over, hij schrok alleen heel erg. "Lieverd... ik zal proberen het voortaan rustig aan te doen voor je... ik wil dit echt niet." Klonk haar stem zachtjes. Zij betekende ook veel voor haar en hij kwam op de rand van het bed zitten. Hij zei benauwd dat hij bang was.
Ze hield haar hand open voor hem. Hij kon haar hand pakken als hij dat wilde.
"Ik ben er voor je, altijd." Fluisterde ze. Ze voelde wel dat ze tranen in haar ogen had. Het greep haar zo erg aan om hem zo angstig te zien.

Jason Hiddon

'Ik wil het wel, ik wil zo graag alles ontdekken en ik vond het geweldig.' fluisterde hij. Hij had kunnen weten dat het zo heftig voor hem was, maar dat hield hem niet tegen, hij wilde dit echt enorm graag, hij vond het leuk. De angst was heel vervelend, maar daar kwam hij vast wel weer overheen. Ze hield haar hand open en ze zei dat ze er altijd voor hem was, maar hij aarzelde nu wel. Uiteindelijk legde hij heel zachtjes zijn hand in die van haar en daarna begon hij te snikken en legde hij zijn hoofd tegen haar aan.

Dany

Ze glimlachte toen hij tegen haar zei dat hij het wel wilde en het ook echt geweldig vond. "Het was ook geweldig... Ik voel me zo goed bij jou en je zag er onbezorgd uit." Glimlachte ze liefdevol. Hij pakte heel aarzelend haar hand en legde zijn hoofd tegen haar aan. Ze hoorde hem snikken en voorzichtig sloeg ze haar arm om hem heen terwijl haar tranen ook o er haar wangen gleden.
"Ik hou zoveel van je, lieve Jason..." snikte ze zacht.

Jason Hiddon

Hij was wel blij dat ze het ook geweldig vond, want anders had hij zich daar ook echt rot over gevoeld en hij had nu al genoeg aan zijn angst. Ze sloeg haar arm om hem heen en hij accepteerde het nu wel, hij wist dat hij niet bang voor haar hoefde te zijn, maar het zat zo diep in hem, daarom schrok hij altijd van alles na zo'n droom. 'Ik hou ook heel veel van jou, dit komt niet door jou, dit komt door alles wat er gebeurd is.' fluisterde hij, zijn stem trilde enorm en hij voelde dat zijn ademhaling weer versnelde. Hij bleef heel dicht tegen haar aanzitten en hij probeerde het trillen van zijn lichaam wat in te houden, maar dat was lastig. Hij was zo bang.

Dany

Hij hield ook heel erg veel van haar, het kwam ook niet door haar, maar door alles wat hij mee had gemaakt. "Ik weet het... denk er maar niet aan..." Fluisterde ze zachtjes. Ze streek voorzichtig over zijn rug heen. "Ik baal er zo erg van om je zo te zien, zo vol van angst, het doet me echt pijn... vooral omdat ik niet veel voor je kan betekenen... Ik wil het liefste al je angst wegnemen, maar die kracht heb ik..." Ze viel stil en keek hem aan.
"Ik denk dat ik het wel kan, ik kan je angst wel weghalen, ok heb natuurlijk de kracht van die heks... maar alleen als je het wilt hoor, Jason."

Jason Hiddon

Ze zei dat ze hem wilde helpen, ze dacht dat ze de angst wel weg zou kunnen halen, als hij dat wilde. Hij bleef even stil en daarna schudde hij zijn hoofd. 'Het is hoe ik ben. Als je de angst weg haalt, zal ik veranderen. Dan zal ik mezelf niet meer zijn, omdat het mij gevormd heeft. Dat wil ik niet. Ik heb het nodig om te weten wie ik ben, hoe ik ben. Het is belangrijk, ook al doet het pijn. Je helpt me al. Op dit soort momenten moet je gewoon jezelf zijn, zoals nu. Dat helpt genoeg.' Fluisterde hij. Hij streek met zijn vingers over haar hand en hij haalde diep adem. 'Ik denk dat het wel weer een paar dagen duurt voor alles weer normaal voelt.' zei hij heel zachtjes.

Dany

Ze hoorde eigenlijk alleen dat hij het niet wilde en dat het een paar dagen zou duren voor het beter werd. Ze beet op haar lip en voelde de tranen langs haar wangen glijden. Ze had veel te veel van hem geëist... het was haar eigen schuld, ze had zelf hem gepusht en ook al vond hij het niet erg, ze had het gewoon moeten weten en in de gaten moeten houden. Ze had op hem moeten letten... Hij was haar alles, zij had het zo ver laten komen. Zebaalde zo erg van zichzelf en ook dat hij niet wilde dat ze hem hielp, zo kon ze het niet goed maken. Voorzichtig hield ze hem nog wat steviger vast.

Jason Hiddon

Hij merkte heel erg goed dat ze zichzelf de schuld gaf en daardoor ademde hij diep in. 'Er is al een tijdje iets wat ik wilde doen. Ik weet dat ik je niet goed kan vertellen wat er gebeurd is, omdat ik te bang ben en me schaam. Maar ik kan het je wel laten zien. Het is niet jouw schuld. Jij kan hier niets aan doen en dat zal je zien als je kan zien wat er gebeurde. Wat ze met mij deed. Ik kan je mijn herinneringen laten zien.' zei hij zacht tegen haar. Dan begreep ze hem en zou ze meteen zien dat dit totaal niet door haar kwam, maar het zou wel heftig zijn voor haar, waarschijnlijk. Diana had echt vreselijke dingen met hem gedaan, al zag hij dat zelf niet zo. Hij was haar slaaf geweest, ze had hem mishandeld, lichamelijk, maar waarschijnlijk emotioneel nog erger.

Dany

Hij begon te praten en ze keek hem met tranen in haar ogen aan. Hij kon haar niet vertellen wat er was gebeurd. Maar wel laten zien... het was echt niet haarschuld, dat zou ze zien wanneer hij zijn herinneringen aan haar liet zien. Ze knikte langzaam.
"Dat wil ik wel proberen..."Fluisterde ze, al wist ze nog niet of ze het aankon. Ze wilde wel zien wat er met hem gebeurd was, dan kon ze rekening met hem houden.

Jason Hiddon

Ze wilde het wel proberen en daardoor knikte hij langzaam. Hij pakte nu voorzichtig allebei haar handen vast en hij sloot zijn ogen, meteen schoten ze terug in het verleden, jaren terug. Het was begonnen toen hij nog veel te jong was, al stond hij daar zelf niet echt bij stil. Het waren vreselijke beelden, vreselijke gevoelens. Wanhoop, paniek, pijn en heel veel angst, maar ook enorm veel frustratie omdat hij nergens een uitweg vond voor zijn eigen gevoel. Diana was altijd volledig op zichzelf gericht en had hem eigenlijk geleerd dat hij daar voldoening uit moest halen, want verder gebeurde er voor hem niets en als hij al ergens op reageerde of er misschien iets was wat hij opwindend vond martelde ze hem zo erg dat hij het nooit meer opwindend zou vinden. Er kwamen herinneringen langs van wat ze met hem deed en wat hij voor haar moest doen, de meest gruwelijke dingen die je maar kon verzinnen, maar ook hele eenzame momenten, waarop hij alleen was en doodsbang in bad zat, uren lang. Of in de nacht in de hoek van de kamer.

Dany

Hij pakte allebei haat handen en ze sloot haat ogen. Alles flitste voorbarig, het maakte haar intens verdrietig, hoe kon je nu iemand zo slecht behandelen.... Jason was echt mishandeld geweest. Zoveel pijn, zoveel verdriet.... Ze voelde haar handen trillen, ze werd zelfs misselijk en ze snikte zachtjes. Op een gegeven moment kon ze het niet meer aan. Ze zorgde ervoor dat ze niets meer zag. Ze haalde even diep adem en kneep even in de handen van Jason. Daarna liet ze Jason hun herinneringen zien, de mooie momenten die ze samen hadden, hoe ze langzaam verliefd waren geworden op elkaar en hoe sterk deze liefde was geworden.