Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

"Jawel, want ik zou zien dat hij je zou missen en tegen hem zeggen dat hij naar je toe zou moeten gaan." Legde ze zachtjes aan Gwynn uit. Zo was ze nu eenmaal. Ze gaf aan dat ze het toen verpest had, terwijl zij zo lief was en er zo voor open stond. "Niet alleen jij, Thobias deed ook mee." FLuisterde ze tegen haar. Ze keek op toen er een vogel naar binnen toe vloog. Er zat een briefje aan zijn poot en ze keek even naar Gwynn.
"Ik zal even Thobias antwoorden, dan weet hij ook dat ik bij jou blijf." Zei ze zacht. Ze wilde weten of Gwynn het erg vond als ze haar los liet.


Dany

Ze waren samen weer uit het bad gekomen en hadden het heerlijk samen gehad. Nu had ze zich aangekleed in wat lekkere gemakkelijke kleding en hoorde na een tijdje een klopje op de deur. Ze kwam overeind en opende de deur.
"Hé Thobias." Glimlachte ze naar hem.

Gwynn Hiddon

'Het voelt meer als mijn schuld dan die van hem...' zei ze zacht tegen Destiney, omdat ze dat gevoel echt heel erg had en dat was best werk een beetje vervelend. Er kwam een vogel binnen en door wat Destiney zei knikte ze langzaam en liet ze de vrouw voorzichtig los, het was voor Thobias ook belangrijk dat hij wist dat Destiney hier was, dan hoefde hij zich niet zo veel zorgen te maken. Dat vond ze niet nodig, dat verdiende hij niet.

Koning Thobias Hiddon

Hij keek toen de deur open ging naar Dany en hij glimlachte een beetje. 'Hey, mag ik even bij jullie komen zitten? Destiney is naar Gwynn toe en ik vind het niet zo fijn om nu helemaal alleen te zitten. Als jullie het niet fijn vinden moet je het zeggen, dan ga ik wel gewoon naar bed.' zei hij zacht tegen haar. Hij wilde ze ook niet echt storen of in de weg zitten.

Koningin Destiney Hiddon

"Niet doen... Gwynn, we gaan niet zeggen wie er nu meer of minder schuld heeft." Sprak ze haar zacht toe. Ze liet haar langzaam los en pakte het briefje van de vogel aan en begon hem door te lezen. Wat was hij toch lief... ze werd echt warm van zijn woorden die daar zo lief stonden geschreven. Hij had echt veel voor haar over. Dat wist ze ook wel...

"Lieve Thobias,

Ik hou van je, je bent zo lief... Natuurlijk let ik op mezelf.
Gwynn had net een enorme inzinking en ze geeft zich overal de schuld van, maar het gaat langzaam beter. Het zal goed voor haar zijn als ik bij haar op bezoek kom zo vaak als mogelijk is. Ik was even bang dat ze zichzelf iets zou aandoen, maar ik denk dat dat gevaar nu wel een beetje geweken is... toch wil ik haar graag goed in de gaten houden. Ook is haar huis echt een puinhoop, dus ik ga haar helpen om het een beetje op een rijtje te zetten voor haar. Het komt wel... ik geloof wel dat het beter gaat worden, ik weet alleen niet hoe lang het nodig zal hebben.
Maak je alsjeblieft niet al te veel zorgen, het komt echt goed. Geniet maar een nachtje van het bed voor jou alleen.

Liefs,
Destiney"

Ze bond het briefje vast aan de vogel en stuurde hem weer weg. Daarna kroop ze weer tegen Gwynn aan met een glimlach.


Dany

Hij vroeg of hij bij hen mocht zitten. Destiney was bij Gwynn en hij vond het niet fijn om helemaal alleen te zitten. "Natuurlijk Thobias, kom gezellig binnen. Is Destiney echt naar haar toe? Wat knap." Sprak ze lichtelijk bewonderend. Ze keek even met een glimlach naar Jason en daarna pakte ze de wijn en schonk ze drie glaasjes in.

Koning Thobias Hiddon

Hij ging zitten en hij keek even op. ' Ja, heel erg knap.' Mompelde hij. Hij staarde wat voor zich uit, hij vond het lastig dat hij niet precies kon inschatten hoe de toekomst er uit zou gaan zien. Hij had daar echt moeite mee. ' Hoe is het met jullie?' Vroeg hij daarna, omdat hij totaal geen zin had om de hele tijd over zijn problemen te praten, al was het nu niet echt zijn probleem. Hij vond het alleen wel heel vervelend allemaal en hij wilde het liever allemaal niet zo overdenken.

Dany

Ze gaf Thobias een klein duwtje. "Kop op, maak je niet zo druk... ik zie dat je je heel veel zorgen maakt, maar geniet gewoon. Drink lekker een wijntje." Zei ze hem nu lichtelijk plagend.
"Het gaat met ons weer super goed en fijn." Haar ogen twinkelden en ze kneep heel eventjes met een plagende grijns in de wang van Jason. Ze nam vervolgens een slokje van haar wijn en leunde ontspannen achterover.

Koning Thobias Hiddon

Hij moest zich niet zo druk maken, ze zag dat hij zich zorgen maakte, maar hij moest gewoon genieten en lekker een wijntje drinken. 'Ik doe mijn best, maar ik ben heel blij om te horen dat het met jullie wel super goed gaat.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze vond het fijn om die twee zo gelukkig te zien, ze waren een heel mooi stel. Hij kwam wel overeind toen er een wachter met een brief voor hem kwam. Het was van Destiney en hij las het even door, met Gwynn ging het dus niet zo goed, maar Destiney kon wel helpen.

Gwynn Hiddon

Destiney schreef de brief en kwam daarna weer bij haar zitten. Ze kroop tegen haar aan en Gwynn sloot haar ogen. 'Vind hij het oké dat je hier bent?' vroeg ze, omdat ze hoopte dat het niet al te veel problemen op zou leveren tussen hun, dat was echt het laatste dat ze op dit moment zou willen en ze hoopte dat Destiney daar wel rekening mee hield.

Koningin Destiney Hiddon

Ze vroeg of Thobias het wel oké vond dat ze hier was. Daardoor knikte ze. "Ja, hij vond het goed, ik mag doen wat ik op dit moment het beste denk te vinden, hij mist me alleen wel een beetje en hij maakt zich zorgen om jou." Klonk haar stem zacht tegen Gwynn. Ze pakte nu een deken en sloeg die om hen beide heen. Ze sloeg haar armen weer om Gwynn heen en staarde een beetje voor zich uit.

Gwynn Hiddon

'Dat is lief van hem, het is voor jou vast fijn om te merken dat hij vertrouwen in je heeft.' zei ze zacht. 'Gelukkig mist hij je wel.' zei ze daarna, lichtelijk plagend. Ze reageerde niet echt op het feit dat hij zich ook zorgen maakte om haar, want ze wist niet goed wat ze daar mee moest, ze vond het lastig. Ze wist echt niet hoe dit nu allemaal moest gaan. Destiney pakte een deken en legde die om hun heen, Gwynn pakte nu zachtjes haar hand vast. 'Is Reagan boos op mij?' vroeg ze daarna.

Koningin Destiney Hiddon

Gwynn vond het lief van Thobias en het was fijn dat hij haar vertrouwde. "Ja, heel fijn... al is er ook nog nooit echt iets gebeurd waardoor hij me niet meer zou kunnen vertrouwen." Gaf ze aan. Dat was ook zo, Thobias kon jaar makkelijk vertrouwen, al zou het een keer mis gaan... daar had ze bijna recht op..
"Boos? Nee... Hij is wanhopig..." Zei ze tegen Gwynn. Reagan was echt niet boos op haar, helemaal niet zelfs.

Gwynn Hiddon

'Dat is ook zo... denk je dat het ooit wel gaat gebeuren?' vroeg ze zachtjes, omdat Destiney een beetje bedenkelijk leek te kijken, al wist ze niet precies of dat ook echt hierom was of dat het een andere reden had. Dat kon natuurlijk ook. 'Ik weet niet zo goed wat ik moet met zijn wanhoop, daardoor voelt het allemaal nog slechter en voelt het alsof ik alleen maar meer afstand moet houden..' zei ze zacht tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Ze vroeg of ze dacht of het ooit zou gebeuren. "Ik zou het niet met een andere man kunnen, echt niet... maar... met jou..." haar stem klonk heel zacht en ze keek wat opzij naar Gwynn om te zien wat ze van haar woorden vond.
Ze gaf aan niet te weten wat ze met de wanhoop van Reagan aanmoet.
"Wacht maar gewoon even af... Hij heeft dit soort ervaringen nodig, daar leert hij van. Hij was al heel anders toen ik hem zei dat ik jou ging halen. Hij zag er ook anders uit. De bovenste knoopjes van zijn blouse waren os, hij traint duidelijk meer en zijn haar is korter. Eerlijk gezegd had hij ook best een sexy stoppelbaardje." Klonk haar stem lichtelijk plagend tegen Gwynn.

Gwynn Hiddon

Destiney zou het niet met een andere man kunnen, dan hoefde ze zich toch geen zorgen te maken? Door wat ze daarna zei keek ze haar wat verbaasd aan. 'Zou je dat willen?' vroeg ze zachtjes. Ze had natuurlijk al vaker wat met Destiney gedaan, dat was altijd wel heel fijn geweest. 'Ik zal ook afwachten, misschien komt het vanzelf wel weer goed allemaal, ik ben ook gewoon wat in de war.' gaf ze toe. Ze was wel blij om te horen dat Reagan echt zijn best deed, dat vond ze fijn.

Koningin Destiney Hiddon

Gwynn was echt verbaasd. "Sorry, het klinkt stom..." verontschuldigde ze zich meteen. Gwynn vroeg of ze het zou willen en daardoor knikte ze nu alleen maar. Ze betracht op haar lip, zou ze haar hierom gaan uitlachen?
Ze zou met Reagan ook afwachten, misschien kwam het vanzelf wel weer goed, ze was gewoon wat in de war. "Dat kan ik wel begrijpen, geef hem alleen wel een kans..." Sprak ze zachtjes.

Gwynn Hiddon

'Nee, het klinkt helemaal niet stom, ik had het gewoon niet verwacht.' zei ze zacht tegen haar. Ze knikte en beet op haar lip, daardoor streek ze langzaam langs haar gezicht. 'Hey, ik vind het echt niet raar... ik vond het ook heel fijn,' fluisterde ze. 'Ik wil hem echt graag een kans geven, het is allemaal echt nog niet voorbij, maar het is allemaal zo dubbel, daarom vind ik het moeilijk. Zeker als hij dan zo enorm graag wil, dan wil ik het juist niet.'

Koningin Destiney Hiddon

Gwynn vond het gelukkig niet stom klinken, ze had het gewoon niet verwacht. Daarna streelde ze langs haar gezicht en zei dat ze het zelf ook fijn vond. Destiney keek hr daardoor weer aan en glimlachte lichtelijk. "Gelukkig maar..." Fluisterde ze tegen haar terug.
"Kijk maar gewoon met hem,het komt allemaal vanzelf wel weer. Dat weet ik zeker." Ze vond ook echt niet dat Gwynn dingen moest overhaasten.

Gwynn Hiddon

Destiney glimlachte nu wel weer naar haar, ze vond het duidelijk fijn dat ze het niet erg vond. 'Kom, je had nooit kunnen denken dat ik het echt heel raar of vreselijk zou vinden, je weet toch wel beter?' vroeg ze nu plagend aan haar. Ze moest gewoon kijken met Reagan en het kwam vanzelf allemaal weer, ze wist het zeker. 'Dat zal ik ook doen.' zei ze zacht. Ze zou het allemaal inderdaad wel bekijken, maar het had tijd nodig, dat had alles nu. 'Ben je moe? We kunnen ook gaan slapen... ik wil niet dat jij wakker blijft voor mij,'

Koningin Destiney Hiddon

Ze haalde een klein beetje haar schouders op. "Het had ook zo kunnen zijn. Dat je het alleen maar deed voor Thobias. Het was de enige manier om met hem te kunnen zijn." Legde ze zacht aan haar uit. Met Reagan zou ze ook wel gewoon gaan kijken en Destiney knikte daardoor eventjes. Dat was wel goed.
"Ik begin wel een beetje moe te worden... is je bed nog wel heel?" Vroeg ze zachtjes aan haar en ze kwam langzaam overeind.

Dany

Hij deed zijn best en dat vond ze voldoende. Ze knikte eventjes met een glimlach. Hij was wel blij dat het met hen zo goed ging. Niet veel later kwam er een brief. Hij las hem even door en leek redelijk tevreden te zijn met wat erin stond.
"Zie je, het komt allemaal echt wel goed." Glimlachte ze naar hem.


Koning Reagan Tridon

Hij deed nu echt zijn best. Of eigenlijk niet... hij deed nu gewoon de dingen die hij altijd al had willen doen, maar hij was bang om te veranderen geweest. Nu deed hij het gewoon en het voelde heerlijk, bevrijdend zelfs. Hij stond in de herberg met een koele blik in zijn ogen en een glas wijn in zijn hand. Er was niemand meer waar hij zich zorgen over moest maken of wat dan ook, hij had niets aan zijn hoofd en dat voelde bevrijdend. Door zijn uitstraling kwamen er vrouwen op hem af, vrouwen die normaal gesproken alleen naar Thobias kwamen. Ze flirtten met hem en hij flirtte terug. Verder deed hij niets met ze, maar dit kon geen kwaad en hij vond het een leuke manier om te zien wat hij allemaal kon.

Koning Thobias Hiddon

'Uiteindelijk komt altijd alles goed, het is meer de manier waarop die soms lastig is. ' zei hij zacht tegen haar. Het maakte ook niet uit, uiteindelijk zou dit vast wel goed komen. Hij haalde een hand door zijn haren en hij keek even van Jason naar Dany. 'Ik ga toch maar wat slapen, dan zie ik jullie morgen wel.' zei hij. Misschien was het beter als hij gewoon naar bed zou gaan, want dan hoefde hij ook nergens over na te denken. Hij kwam al overeind en hij glimlachte even zwakjes naar Dany, daarna liep hij naar zijn kamer toe.

Dany

"Dat begrijp ik wel." Sprak ze hem zachtjes toe. Daarna gaf hij aan toch maar te gaan slapen. "Weet je het zeker?" Vroeg ze hem nog doordringend. "Tot morgen Thobias." Zei ze hem nog en ze glimlachte even naar hem terug. Daarna was ze weer alleen met Jason. Ze keek hem aan en sprong daarna met een grijns bovenop hem en knuffelde hem uitgebreid.

Koning Thobias Hiddon

Hij wist het zeker, hij ging gewoon slapen, dat was beter. Dan was het snel weer morgen en zou Destiney ook sneller weer terug zijn, dan hoefde hij zich minder zorgen te maken. Hij liep zijn kamer in en hij maakte de knoopjes van zijn overhemd los, tot hij opeens een klopje op de deur hoorde. Hij ging langzaam wat open en hij keek naar een vrouw die er stond. Een prachtige vrouw om te zien, maar hij herkende haar niet. Hij wist niet dat dit Diana was, hij had de vrouw nog nooit gezien. 'Slaapt u vanavond alleen, mijn koning?' vroeg ze zacht aan hem, haar stem klonk perfect en hij voelde zich op een bepaalde gekke manier wat wazig worden. Alsof hij een beetje van de wereld verdween. 'Mijn vrouw is even weg.' wist hij moeizaam uit te brengen. Ze stapte al naar binnen toe en sloot de deur achter hun, hij leek niet eens meer te kunnen praten.

Jason HIddon

Thobias vertrok en Dany sprong opeens bovenop hem, waardoor hij grinnikte en haar daarna begon te kietelen. Hij kon het gewoon niet laten, het was te leuk om te klieren met haar. Na een tijdje drukte hij zachtjes zijn lippen in haar hals, ze rook zo heerlijk vertrouwd. 'Zullen wij dan ook maar gaan slapen of had jij nog andere plannen voor vanavond?' vroeg hij zacht aan haar.

Gwynn Hiddon

Ze werd wakker en keek wat wazig om haar heen, ze had geen idee waar ze was, maar na een tijdje kwam ze er achter dat ze tegen Destiney aanlag, nog steeds op dezelfde plek, met de deken over hun heen. Waarschijnlijk waren ze hier gewoon in slaap gevallen, daardoor glimlachte ze even. Ze kwam overeind en besloot maar even te kijken of er nog wat schone kleding lag die ze aan kon doen, dat voelde wat beter. In het kleine badkamertje trok ze haar kleren uit en pakte ze wat schone spullen, hier was gelukkig niet zo veel overhoop gehaald

Dany

Hij begon haar te kietelen en ze was heerlijk met hem aan het stoeien, Jason was zo leuk.... ze genoot echt van hem. Hij vroeg na een tijdje of ze maar gingen slapen of dat ze nog andere plannen had voor die avond. "Nee, slapen klinkt goed." Knikte ze, ze was sowieso best wel moe. Het leek wel steeds erger te worden. Ze wreef even in haar ogen, maar haar blik was wazig. Ze probeerde het opnieuw. Haar blik werd maar niet scherper. Ze voelde zich ook niet goed.
"Thobias..." Fluisterde ze nu zachtjes. Ze keek Jason aan. "Er is iets met hem..." Mompelde ze Jason toe en ze pakte zijn hand vast. Haar blik bleef gewoon wazig.



Koningin Destiney Hiddon

Ze rekte zich wat stijf uit. Haar hele nek deed pijn en wanneer ze haar ogen open deed, zag ze dat ze nog steeds op de grond zat, maar Gwynn was weg. Met een kreun kwam ze overeind en ze liep wat rond door het huis. Na een tijdje vond ze Gwynn in de badkamer.
"Goedemorgen." Fluisterde ze haar toe met een glimlach. Ze rekte zich eventjes uit en keek nog wat slaperig uit haar ogen.



Koning Reagan Tridon

Tot diep in de nacht was hij gebleven, had hij gefeest en wanneer hij uiteindelijk weg wilde glippen, hadden een paar van de vrouwen hem door. Ze wilden met hem mee naar huis. Hij keek ze eventjes verbaasd aan en vroeg of ze echt alle drie mee wilden. Ze knikten. Hij schudde zijn hoofd eerst een beetje.
"Nee." Zei hij streng tegen ze. "Jullie gaan niet mee." Ze keken hem beteuterd aan, maar hij begon al terug te lopen naar het kasteel, alles behalve helder, maar wel alleen. Dat wilde hij. Hij wilde geen moeilijkheden en gezeik.

Jason Hiddon

Ze zei dat ze moe was en hij zag dat ook echt aan haar, ze leek amper wakker te kunnen blijven en daardoor werd hij een beetje bezorgd, maar ze zei dat er iets met Thobias was. Daardoor keek hij haar wat raar aan. 'Weet je dat zeker? MIsschien ben je wel gewoon moe, dat kan ook.... Hij ging naar zijn kamer, wat kan daar ooit mis gaan?' vroeg hij zacht aan haar, omdat het hem onmogelijk leek.

Koning Thobias Hiddon

De vrouw pakte zijn polsen vast en daardoor leek hij echt helemaal niet meer na te kunnen denken. Hij voelde alleen maar haar nagels in zijn huid, maar ook dat was vaag. Hij werd met een klap tegen de muur gedrukt en daarna voelde hij haar lippen op die van hem. Het was raar, krachtig, wat ruw, maar vooral alsof het in een droom was en niet echt gebeurde. Het was enorm verwarrend en hij leek geen kracht in zijn spieren te hebben.

Gwynn Hiddon

Ze keek op toen ze een stem hoorde en ze glimlachte naar Destiney, ze schaamde zich totaal niet voor de vrouw, ook al stond ze bijna naakt voor haar. Ze had niet zo heel snel last van schaamte, helemaal niet bij haar. 'Je kan nog wel even in bed gaan liggen, zo lekker lag het niet tegen de muur aan.' zei ze nu grijnzend tegen Destiney, omdat die nog wat moe leek te zijn.

Dany

Hij vroeg of ze het zeker wist, misschien was ze wel gewoon moe. Hij dacht niet dat er iets mis kon gaan. "Ik weet het zeker." Fluisterde ze. "Zoals mijn lichaam nu voelt... dat kan niet alleen moe zijn. Het voelt verdoofd en ik zie wazig." Klonk haar stem zag. "We kunnen toch gewoon gaan kijken..." Mompelde ze en ze probeerde de weg naar de deur te vinden, maar dat viel echt niet mee.... Ze zag echt bijna niets....


Koningin Destiney Hiddon

Haar blik ging eventjes over Gwynn heen, het was echt een hele mooie vrouw. "Je moet wel wat meer eten hoor." Zei ze nu tegen haar omdat ze wat magerder was geworden. Ze zei dat ze nog wel even in bed kon gaan liggen, de muur lag niet zo lekker.
"Kom jij dan ook weer in bed liggen?" Vroeg ze haar wat speels. Ze kwam langzaam iets dichterbij en streek met haar vingers over de arm van Gwynn heen. Even keek ze diep in haar ogen.

Jason Hiddon

Ze wist het heel zeker en zei dat ze gewoon konden gaan kijken, want dit kon niet alleen moeheid zijn. Daardoor knikte hij even, maar ze kon amper bij de deur komen. Daardoor pakte hij haar meteen bezorgd vast en zette hij haar op de bank neer. 'Ik ga wel kijken, jij blijft hier zitten.' zei hij zacht. De kamer van Thobias was heel dichtbij, hij kon zelf wel even daar naar toe lopen. Hij ging er naar toe en hij opende de deur voorzichtig, maar door wat hij daar zag staarde hij vol verbazing voor zich uit. Wat was dit? Hij kon het bijna niet geloven. 'Hey, Jason.' sprak Diana, Thobias leek volledig van de wereld te zijn en reageerde niet eens. 'Je hoeft niet jaloers te zijn hoor, jij hebt Dany nu toch?' vroeg ze daarna en ze gleed met haar nagels langs zijn gezicht. Zonder dat hij het echt door had haalde hij keihard naar haar uit. Hij greep haar bij haar keel en hij drukte haar tegen de muur aan, direct kneep hij haar luchtpijp dicht.

Gwynn Hiddon

Destiney zei dat ze wel wat meer moest eten en daardoor glimlachte ze een beetje, ze wist dat ze inderdaad wel wat afgevallen was, maar dat kwam wel weer goed, waarschijnlijk. Door wat ze daarna speels vroeg grijnsde Gwynn, dit vond ze best wel leuk. Destiney kwam dichterbij en streelde met haar vingers zachtjes over haar arm. 'Ik wil wel bij je komen liggen,' fluisterde ze daardoor.