Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Hij kwam bij haar liggen en sloeg zijn armen om haar heen, ze kroop tegen hem aan en hij vroeg haar hoe het met het kindje was. Ze pakte daardoor aarzelend zijn hand en legde die op haar buik. Je kon het kindje voelen, het was anders dan bij Thomas. Je kon gewoon voelen hoe vredig het kindje erbij lag. "Het kindje was de enige reden dat ik nog at... Hij dwong me..." Fluisterde ze schor.

Koning Thobias Hiddon

Ze pakte zijn hand vast en legde die op haar buik, hij liet zijn vingers er langzaam over heen glijden. 'Jason heeft gevoeld hoe het ging, toch?' vroeg hij zacht. Hij was zich toen rot geschrokken omdat Dany opeens heel raar ging doen, dat had met het kindje te maken. Ze zei dat het kind de enige reden was dat ze nog at, hij dwong haar. Daar was hij eigenlijk wel blij mee. 'Het spijt mij zo.' fluisterde hij daarna.

Dany

Hij ademde langzaam in en ze hoorde hem zachtjes kreunen doordat ze hem streelde. Ze werd zacht door hem gezoend en hij streelde over haar lichaam heen. Ze werd steeds iets uitdagender bij hem, om te zien wat hij nu precies het lekkerste vond wat ze deed.


Koning Reagan Tridon

Hij was zo erg teleurgesteld toen Gwynn er niet bleek te zijn. Hij voelde zich slecht daardoor. In het dorp kwam hij eindelijk een paar mensen tegen die konden vertellen welke richting ze op was gegaan. Hij volgde alle aanwijzingen en zocht dag en nacht naar Gwynn. Eenmaal op de plek aangekomen, riep hij zachtjes haar naam en wachtte hij rustig af of ze hier was.


Koningin Destiney Hiddon

Hij liet zijn vingers over haar buik glijden en hij vroeg of Jason had gevoeld hoe het ging. Ze knikte daardoor een beetje. "Het kindje is sterk." Fluisterde ze zachtjes, verder wist ze het namelijk echt niet. Hij zei dat het hem speet en ze knikte een beetje en legde haar hoofd tegen hem aan.

Jason Hiddon

Hij vond het echt heel erg fijn dat ze zo lief voor hem was, hij genoot hier enorm van en hij kreunde af en toe zachtjes. 'Ik heb er alweer genoeg zin in hoor...' zei hij daarna zacht, want als ze zo door ging was het genoeg voor hem. Dat vond hij niet zo heel erg, maar voor Dany was dat natuurlijk wat minder leuk. Daarom wilde hij wel dat ze het wist, het ging langzaam beter, maar hij moest nog steeds wat wennen aan het gevoel. Hij zoende haar weer, het was ietsje heftiger, maar ook dat was heel erg wennen.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei alleen maar dat het kindje sterk was en hij knikte langzaam, hij wist niet wat hij er op moest zeggen, het voelde bijna een beetje ongemakkelijk zo samen, maar dat zou hopelijk wel weer beter worden, hij wilde dat ze hem weer ging vertrouwen, dat het weer goed kwam. Dat alles tussen hun goed zou komen. ' Ga maar lekker slapen nu, je hebt het nodig.' Zei hij daarna heel zacht en lief. Hij bleef dicht tegen haar aan liggen, hij wilde echt laten zien dat hij er voor haar was.

Gwynn Hiddon

Opeens hoorde ze een stem, de stem van Reagan. Ze wilde niet dat hij hier was. Ze wilde helemaal niemand zien. Geen Thobias, geen Destiney en ook Reagan niet. Het enige dat ze wilde was weg, weg van alles, weg van alle pijn. Ze kon niet meer met Reagan zijn, ze kon niet meer daar zijn, het was beter als ze alleen was. Alleen met haar eigen gevoel, dat was makkelijker voor Thobias.

Dany

Hij zei dat hij er al genoeg zin in had. Ze keek hem uitdagend aan en grijnsde. "Dat is heel erg fijn om te horen." Sprak ze uitdagend tegen hem. Hij zoende haar dit keer weer iets heftiger en ze sloeg haar armen om zijn nek heen en zoende hem verlangend terug. Ze ging weer bovenop hem zitten, dat vond hij toch fijner en zelf maakte het haar niet zo heel veel uit. Ze was wel blij dat hij er steeds een beetje zekerder door werd, dat had hij nodig.


Koningin Destiney Hiddon

Hij knikte en zei vervolgens dat ze lekker moest gaan slapen, ze had het nodig. Daardoor knikte ze. "Slaap lekker, lieve Thobias." Fluisterde ze lief tegen hem en daarna kroop ze tegen hem aan en viel ze niet heel erg veel later als een blok in slaap. Het was toch fijn om weer bij Thobias te kunnen liggen.



Koning Reagan Tridon

Hij wist gewoon dat ze hier was, daarom ging hij nog beter naar haar zoeken en vond hij haar. "Gwynn..." Sprak hij zacht en hij keek naar haar. Langzaam pakte hij haar hand vast.
"Ik heb me zoveel zorgen om je gemaakt... ik was zo bang dat er iets gebeurd was, dat je er niet meer zou zijn..." Fluisterde hij schor.

Jason Hiddon

Ze kwam bovenop hem zitten en hij ademde diep in, ze was zo ontzettend mooi en aantrekkelijk. Zijn vingers gleden heel langzaam over haar huid heen en hij ademde diep in, zijn hele lichaam tintelde enorm en hij merkte goed hoe veel moeite hij moest doen om zich een beetje kalm en rustig te houden terwijl hij dit gevoel had. Het was zo enorm intens. Hij sloot zijn ogen en hij ademde diep in, hij liet zijn handen nu ook maar even stil liggen, dat was een stuk beter voor nu.

Koning Thobias Hiddon

Ze zakte in slaap, dicht tegen hem aan. Hij bleef nog even wakker liggen, hij vond het moeilijk om te slapen als hij zo naar haar verlangde. Hij had even het idee om het zelf te doen, maar dat vond hij ook niet zo leuk als ze naast hem lag en uiteindelijk zakte hij ook in slaap, hij sliep wel redelijk rustig, al droomde hij vrij intens. Hij lag wel heel rustig met haar in zijn armen in bed.

Gwynn Hiddon

Toen hij daar ook echt was nam ze meteen afstand van hem. 'Ik ben er ook niet meer, Reagan. Het spijt mij enorm, maar ik kan het niet. Het is beter als ik alleen ben en het is beter voor jou als je iemand zoekt die volledig voor je gaat. Ik kan het niet meer. Ik wil niet meer terug. Ik wil echt alleen blijven.' zei ze zacht. Ze wilde nog verder weg reizen, zo ver dat niemand haar nog op kwam zoeken .

Dany

Het voelde zo fijn, alles was zo intens met Jason. Ze kreunde genietend en streek met haar vingers over zijn borst heen. Zijn handen lagen stil en ze bleef ook gewoon nog maar even stil liggen om van het gevoel te genieten, om het gewoon over haar heen te laten komen en te wachten tot het voor hun allebei wat minder heftig was. Ze sloot haar ogen eventjes en streelde hem zacht.



Koning Reagan Tridon

Het deed hem zoveel pijn om Gwynn zo te zien. Ze nam afstand van hem en hij voelde de tranen in zijn ogen prikken. Ze zei dat ze het niet kon, het was beter als ze alleen was en hij moest een ander zoeken. Zij kon het niet meer, ze wilde niet meer terug en alleen blijven.
"Gwynn..." Sprak hij zachtjes en hij slikte eventjes. "Ik wil niet dat je dit jezelf aandoet... je doet jezelf alleen maar pijn zo..." Fluisterde hij. "Laat me alsjeblieft niet alleen, desnoods ga ik wel met je mee, maar je kinderen Gwynn... je kunt ze niet zo onwetend achter laten, dat verdienen ze niet..." Fluisterde hij.

Jason Hiddon

Hij ademde diep in, hij voelde hoe heftig zijn krachten werkten op dit moment, misschien wel omdat hij haar niet meer elke dag gezien had, maar nu voelde hij het overal in zijn lichaam en het kalmeerde ook niet echt. Hij liet zijn handen heel stil liggen en hij deed zijn best om zijn lichaam rustig te krijgen, maar opeens werd het wel heel intens en bereikte hij zijn hoogtepunt al. Het gevoel was gewoon zo sterk, zijn hele lichaam stond onder spanning door haar. 'sorry, dat was niet echt mijn bedoeling.' zei hij zachtjes tegen haar.

Gwynn Hiddon

Door wat hij zei schudde ze langzaam haar hoofd. 'Laat mij gaan, Reagan. Het is klaar...' Fluisterde ze. Ze kon het niet meer. Als ze afstand nam van Thobias en Destiney, dan ook van hem. Ze zou toch nooit meer gelukkig met hem kunnen worden nu. Misschien was ze wel weer zwanger van Thobias, wat dan? Het kon niet, ze kon het echt niet meer. Ze moest alleen zijn, ver weg van alles.

Dany

Hij bereikte al gauw zijn hoogtepunt en hij zei dat het niet de bedoeling was. Ze streelde langs zijn gezicht. "Ik weet niet waarom, maar ik vond dit echt heerlijk, Jason... het was gewoon intens, ik voelde onze krachten sterker worden en het voelde magisch." Fluisterde ze zacht en ze drukte heel zacht haar lippen op die van hem.


Koning Reagan Tridon

Het enige wat ze zei was dat hij haar moest laten gaan, het was klaar. "Dat kan ik niet..." Fluisterde hij tegen haar terug. "Kom bij me terug, Gwynn... ik vergeef je voor alles wat er is gebeurd, echt... ik wil je gewoon bij me houden, ik hou zo ongelooflijk veel van je." Klonk zijn stem wat wanhopig tegen haar.

Jason Hiddon

Ze had het wel heerlijk gevonden en Ze had hetzelfde gevoeld als hij, daar was hij wel blij mee, het lag dus niet echt alleen aan hem. 'Het is gewoon echt heel heftig, ik voelde dat ook allemaal en dan kan ik het niet meer inhouden.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij vond het wel jammer, maar hij zou het wel leren. Hij zoende haar nu zachtjes en zijn vingers gleden over haar lichaam heen. 'Heb je wel genoeg gehad?' Vroeg hij nu zacht aan haar.

Gwynn Hiddon

Hij maakte het op deze manier alleen maar erger, zo kreeg ze nog veel meer de neiging om weg te vluchten, want ze kon hier niet mee omgaan. Totaal niet zelfs, daarom schudde ze haar hoofd en liep ze weg. Ze greep haar paard vast, ze wist nog niet waar ze heen ging, maar ze wilde ver weg zijn, zodat niemand last van haar had.

Dany

Hij vond het heel heftig en ze knikte daardoor, daar was ze het zeker met hem mee eens. Hij voelde hetzelfde en kon het niet meer inhouden daardoor. "Dat geeft toch helemaal niets." Sprak ze liefdevol tegen hem. Ze zoende hem liefdevol terug. Hij wilde weten of ze genoeg had gehad en ze knikte. Ze ging naast hem liggen en hield hem in haar armen. "Ik heb echt genoeg gehad." Fluisterde ze glimlachend.


Koning Reagan Tridon

Ze liep van hem weg en greep haar paard vast. Hij staarde verbijsterd naar haar. "Oké, prima. Wat moet ik tegen je kinderen zeggen? Dat hun moeder nooit meer terug komt? Dat ze zich maar alleen moeten gaan redden?" Zijn stem klonk zelfs boos, maar hij was echt wanhopig... hij kon bovendien helemaal niet alleen voor haar kinderen zorgen, David accepteerde hem sowieso niet en bij de andere jongen was het nog steeds wat onzeker of het nu zijn zoon was, of die van Thobias. Hij had eigenlijk helemaal geen verplichtingen tegenover haar kinderen en hij vond het wel echt heel erg dat ze ze gewoon achter wilde laten.

Gwynn Hiddon


Door wat hij zei keek ze hem kwaad aan. 'Dat is nu even het probleem van Thobias. Hij zoekt het zelf maar een keer uit. Ik heb altijd in mijn eentje voor David moeten zorgen, hij heeft nog genoeg in te halen. Je hoeft mij niet neer te zetten als slechte moeder omdat jij je zin even niet krijgt, Reagan. Rot op.' zei ze tegen hem. Daarna sprong ze op haar paard en reed ze weg. De tranen liepen over haar gezicht heen, maar het was beter zo. Als ze Thobias nooit meer zag, dan Reagan ook niet meer.

Jason Hiddon

Ze kwam naast hem liggen en hij hield haar in zijn armen. Ze zei dat ze echt genoeg had gehad en hij knikte even, wel blij om dat te horen. Hij wilde echt niet dat ze vond dat hij het niet goed deed, dat leek hem vreselijk. Hij zoende haar nog even langzaam en daarna streelde hij langs haar gezicht, voor hij dicht tegen haar aan in slaap viel. Zijn lichaam tintelde nog steeds en hij droomde heel gek en onrustig. Het ging over Diana, maar ook over Dany en het was nogal heftig.

Koning Reagan Tridon

Hij had meteen spijt van zijn reactie en hij keek naar haar. Het maakte hem zo intens verdrietig... Hij reed achter haar aan. "Het spijt me, Gwynn." Zei hij tegen haar. "Ik ben echt wanhopig." Gaf hij eerlijk aan terwijl hij naast haar reed. Hij zag de tranen en slikte eventjes. "Alsjeblieft..." Smeekte hij. Hij wilde gewoon echt niet zonder haar, ze was hem zo dierbaar...


Dany

Ze keek hoe Jason in slaap viel en streelde zachtjes nog geven door zijn haren heen. Ze merkte na een tijdje zijn onrust en ze legde haar hand op zijn borst en ademde diep in en uit, hopelijk nam hij het over en werd hij rustiger...



Koningin Destiney Hiddon

In de ochtend werd ze langzaam wakker, ze moest eerlijk toegeven dat het een tijd geleden was dat ze zo fijn had geslapen, dat kwam dus toch door Thobias... Ze zuchtte zacht en staarde naar het plafond. Ze vond het echt heel erg moeilijk allemaal, ze had er echt veel moeite mee.

Gwynn Hiddon

Hij zei nu dat het hem speet, hij was echt wanhopig en hij smeekte haar. 'Je moet niet smeken, Reagan. Je moet blij zijn, dit is goed voor jou. Misschien kan je terug naar Serena, ze paste beter bij je. Ik doe je toch alleen maar pijn en ik kan niet samen zijn met jou als ik Thobias nooit meer zie. Dat gaat gewoon niet,' fluisterde ze. 'Laat mij alsjeblieft gaan, je verdient beter dan dit en ik heb dit nodig, anders zou ik alleen maar diep ongelukkig zijn,' fluisterde ze.

Jason Hiddon

Hij voelde ergens ver weg wel een aanraking, maar in zijn droom was het heel anders en daardoor gingen zijn ogen snel open en staarde hij haar verbaasd en met wat angst in zijn blik aan. 'Ik droomde over Diana... jij was er ook,' zei hij heel zacht, zijn stem trilde lichtjes en hij nam wat afstand van haar, hij merkte heel goed hoe veel impact dit op hem had. Hij was meteen heel erg van slag.

Koning Thobias Hiddon

Hij lag al een tijdje wakker toen Destiney wakker werd, maar hij had haar maar gelaten, dat leek hem wat beter. Hij zag haar wakker worden, ze zuchtte en staarde naar het plafond. 'Brengt het je niet wat je gehoopt had?' vroeg hij nu zacht. MIsschien was ze wel helemaal niet blij met zijn aanwezigheid. Daarom kwam hij ook overeind en trok hij zijn kleding aan. 'Ik ga wel werken. Als er iets is kan je meteen naar mij toe komen, maar dan heb je een beetje zelf rust en ruimte om te doen wat je wilt.' fluisterde hij.

Koning Reagan Tridon

Hij moest haar niet smeken, hij moest blij zijn. Hij kon beter terug naar Serena, die paste beter bij hem. Zij deed hem toch alleen maar pijn. "Ik wil haar niet, zij heeft bovendien al een vriend. Ik wil jou." Zei hij tegen haar.
"Waarom kan je niet bij me zijn als je Thobias nooit meer ziet?" Wilde hij van haar weten. Het bleek wel dat hij haar diep ongelukkig maakte, ze wilde alleen maar weg.
"Ik begrijp het echt niet, ik doe zo mijn best... ik wil echt niet dat je gaat... wat kan ik doen om je te laten blijven? Alsjeblieft Gwynn." Vroeg hij haar zachtjes.



Dany

Ineens werd hij wakker en ze zag zijn angst. Hij zei met een trillende stem dat hij over Diana droomde en zij was er ook. Hij nam ook afstand van haar.
"Hé... lieve Jason... ik zal je nooit pijn willen doen, dat weet je toch? Ik kan je echt geen pijn doen. Ik hou van je..." Fluisterde ze hem liefdevol toe.



Koningin Destiney Hiddon

Ze keek naar Thobias door zijn vraag. "Dat is het niet." Sprak ze zacht en schor. "Ik ben in de war, Thobias... Jouw aanwezigheid maakt me beter. Ik kan weer slapen, ik heb weer honger, maar ik... ik snap het niet... ik wil bij je zijn, maar toch ook weer niet, ik vind het eng, ik ben bang... jij bent de enige die me helemaal kapot kan maken en dit heeft ook bewezen dat het echt kan." Ze trilde helemaal en ze had tranen in haar ogen.
"Ik ben elke keer bang voor je reactie... ik wil je niet beledigen of teleurstellen, maar ik ben daar zo erg mee bezig." Ze wreef over haar gezicht heen en vermoeid door haar eigen gedachten zuchtte ze even diep.

Gwynn Hiddon

Hij bleef maar doorgaan, waardoor ze alleen maar meer de neiging kreeg om weg te rennen van hem. 'omdat ik het niet wil, Reagan. Je kunt mij niet dwingen. Ik wil niets met jou als ik Thobias nooit meer zie en ik kan niet meer terug. Heb je enig idee hoe dit voor mij voelt? Waarschijnlijk niet. Je wilt dat ik bij je blijf, ook al doet dat mij zo veel pijn.' fluisterde ze. 'Laat mij gaan, alsjeblieft. IK zeg niet dat dit voor eeuwig is, maar voor nu wel. Je kunt mij niet dwingen, hoe graag je dat misschien zou willen. Zo ben ik niet en zo ben ik niet geweest. Hoe meer je mij mee wilt krijgen, hoe meer ik weg zal willen gaan.'

Jason Hiddon

Door wat ze zei knikte hij langzaam, hij wist het inderdaad wel, maar hij vond het heel erg lastig, want hij wilde zo graag dat alles goed ging. Hij wilde niet bang zijn, maar dat was hij wel, door zo'n stomme droom was hij ontzettend bang en dat was frustrerend. 'Ik vind het moeilijk,' fluisterde hij eerlijk. Hij pakte nu wel zachtjes haar hand vast.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei staarde hij haar even aan. 'Ik weet niet wat ik hier mee moet.' zei hij uiteindelijk. Hij wist het zelf ook niet meer en hij twijfelde ook bij alles wat hij deed of het wel het goede was voor Destiney, dit werkte gewoon niet zo, zo werden ze allebei elke keer weer ongelukkig. 'Toen wij net iets hadden deden we dat ook niet. Jij vond mij leuk om hoe ik was, andersom was dat ook zo. Waarom moeten wij ons zo erg aanpassen aan elkaar? We kunnen toch ook gewoon gelukkig zijn met hoe de ander is? '

Koning Reagan Tridon

Hij keek naar de grond door haar woorden en hij slikte eventjes. "Ik ben gewoon heel bang om je te verliezen, zoveel beteken je voor mij..." Fluisterde hij en hij keek weer naar haar. "Ga maar." Sprak hij schor. Hij knikte eventjes. Hij wist dat het niet eerlijk was voor haar, maar hij kon echt niet zonder haar. Hij vond het afschuwelijk en hij werd er zo onwijs wanhopig van. Ze wilde het echt niet, ze wilde weg en ze zou ook weggaan, hoe dan ook. Hij liet zijn paard omdraaien en reed langzaam weer terug.


Dany

Hij zei haar dat hij het moeilijk vond. "Dat begrijp ik.. neem er de tijd maar voor. Ik doe je niets..." Fluisterde ze. ze ging liggen en ze keek naar hem met een rustige blik in haar ogen. Hij pakte haar hand zachtjes en ze glimlachte lief naar hem. Ze vond het zo onwijs vervelend voor hem, hij verdiende dit echt niet, die angst, die pijn...


Koningin Destiney Hiddon

Hij wist niet wat hij ermee moest en ze keek naar de grond. Hij begon erover dat toen ze net samen iets hadden, ze het ook niet deden.
"Toen hadden we vaak ruzie... door die ruzies ben ik bang voor je reactie geworden, bang dat je me pijn zou doen en zo is het er langzaam ingeslopen... net zoals jij elke keer overal over twijfelt, dat word ook alleen maar erger." Klonk haar stem zacht. "Ik weet niet hoe we het nu moeten veranderen." Sprak ze wanhopig.

Gwynn Hiddon

Hij accepteerde het nu en draaide om. Ze ademde diep in, het deed haar echt ontzettend veel pijn, maar dat liet ze Reagan het liefste niet zien, dan zou hij dat aangrijpen om haar mee te laten komen en dat wilde ze echt niet. Ze kon het niet. Voorlopig niet en nu al helemaal niet. Ze had het gevoel dat ze alles kapot maakte. Die avond met Thobias, dat was zo anders geweest, zo heftig en zo intens, ze wist dat het daar niet bij zou blijven als ze terug ging, als ze meer met hem was. Ze had gezien hoe gebroken hij was toen Destiney was vertrokken, dat wilde ze hem niet meer aandoen, dus moest ze weg. Ze wilde die pijn niet zien, ze wilde niet weten hoe veel pijn ze Destiney gedaan had.

Jason HIddon

Hij moest er de tijd voor nemen, ze zou hem niets doen. Haar blik was heel lief en hij glimlachte na een tijdje zwakjes, daarna sloeg hij heel voorzichtig zijn armen om haar heen. Hij had het echt moeilijk na zo'n droom, maar Dany was heel lief en kreeg hem heel erg snel rustig, daar was hij wel heel erg blij mee, het gaf hem een goed gevoel. 'Ik... ik vind het moeilijk... moeilijk dat ze elk moment weer in mijn leven kan stappen om alles door de war te schudden.' zei hij zacht.

Koning Thobias Hiddon

Ze leek er helemaal geen vertrouwen meer in te hebben, ze was zelfs bang voor hem geworden. Net zoals hij elke keer overal over twijfelde, dat was ook erger geworden. Ze wist niet hoe ze het nu moesten veranderen. 'Ik weet het ook niet,' zei hij zacht, maar heel eerlijk. Hij had echt geen idee hoe ze dat moesten gaan doen, hij was niet goed in dit soort dingen en hij raakte wat van slag door alles.

Koning Reagan Tridon

Het maakte hem zo onwijs verdrietig... de tranen liepen over zijn wangen en hij snikte zacht terwijl hij van Gwynn wegreed... Hij wist ook echt niet wat hij moest doen nu, het was allemaal zo vreselijk. Deze hele situatie was afschuwelijk. Hij probeerde diep adem te halen en weer tot rust te komen, maar het lukte gewoon niet.



Dany

Na een tijdje sloeg hij zijn armen om haar heen en ze hield hem liefdevol vast. Zacht streelde ze over zijn rug heen en ze bleef heel rustig zelf. Hij vond het moeilijk en ze knikte daardoor eventjes. "Ze kan het ieder moment weer verpesten... je gunt het jezelf ook niet echt om gelukkig te zijn... want zij kan zo weer alles verpesten." Fluisterde ze zacht.


Koningin Destiney Hiddon

Hij wist het ook niet en daardoor keek ze hem hopeloos aan en beet ze op haar lip. "Ik wil niet uit elkaar." Fluisterde ze met tranen in haar ogen. "Ik wil bij je blijven..." Klonk haar stem schor. Ze legde zachtjes haar hand op haar buik, het leek wel alsof het kindje haar rustig probeerde te houden. Ze sloot haar ogen even en haalde diep adem.

Jason Hiddon

Hij knikte langzaam, het was ook wel zo, maar hij vond het zo enorm moeilijk, wat moest hij doen om het op te lossen? Hij kon haar niet wegsturen, hij was bang voor haar, wat als ze hem daardoor juist iets aan zou doen? Daar was hij echt heel erg bang voor, hij begreep het niet goed, het was alsof hij het gewoon niet kon. 'Wat moet ik doen?' vroeg hij nu ook zacht aan Dany, misschien had ze wel een oplossing voor hem.

Koning THobias Hiddon

Ze zei duidelijk dat ze niet uit elkaar wilde, ze wilde bij hem blijven en ze legde haar handen op haar buik. Hij kwam naar haar toe en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Ik wil ook niet uit elkaar, helemaal niet, anders was ik niet teruggekomen om het goed te maken,' fluisterde hij. 'Maar ik weet niet hoe we dit allemaal op kunnen lossen en ik ben bang dat het wel fout gaat als wij op deze manier door gaan.' zei hij eerlijk tegen haar.

Dany

Hij knikte en daarna leek hij in gedachten verzonken te zijn. Ze bestudeerde zijn gezicht en uiteindelijk vroeg hij wat hij moest doen. "ik weet het zelf ook niet goed, lieve Jason, ze moet uit je leven... het is niet goed dat je continu zo bang bent." Fluisterde ze, ze wist alleen nog niet hoe ze dat voor elkaar kon krijgen.


Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde zijn armen om haar heen en ze hield hem stevig vast. "Dit voelt wel gewoon goed." Fluisterde ze tegen hem. Hij wist niet hoe ze het konden oplossen en hij was bang dat het fout zou gaan als ze op deze manier doorgingen. Dat was ze zelf ook.
"Zullen we gewoon proberen om het uit te spreken wanneer een van ons twijfelt of bang is? Dan kunnen we kijken hoe we het op kunnen lossen." Klonk haar stem zacht.

Jason Hiddon

'Om dat voor elkaar te krijgen moeten we met haar gaan praten en als we met haar gaan praten zorgt ze ervoor dat het gevoel tussen ons veranderd en dat ik naar haar toe wil.' zei hij zacht tegen haar. Dat wilde hij echt niet, hij wilde Dany en niemand anders, nooit meer. Het was zo bijzonder met haar en dat wilde hij nooit kwijtraken. Hij streek langs haar gezicht en hij gaf haar een kusje, maar hij was nog steeds flink gespannen.

Koning Thobias HIddon

Ze zei dat het wel gewoon goed voelde en ze wilde afspreken dat we het gewoon uit zouden spreken als een van hun zou twijfelen of bang was. Dan konden ze kijken hoe ze het op konden lossen. Hij knikte langzaam, dat wilde hij zeker wel proberen, ook al vond hij het heel erg moeilijk om dat soort dingen met haar te bespreken. Dat zou toch zo blijven, dus hij moest wel, hij moest hier doorheen om hun relatie te laten werken.

Dany

Ze knikte eventjes door zijn woorden en haalde diep adem. "Ik vind het zo lastig." Mompelde ze hem eerlijk toe. Ze kreeg een klein kusje van hem en ze glimlachte daardoor. "Push jezelf niet te ver, Jason, dat is zonde." Fluisterde ze lief. Ze keek hem eventjes aan met een brede glimlach. Hij was zo ontzettend leuk.



Koningin Destiney Hiddon

Hij knikte langzaam door haar woorden en ze streelde langs zijn wang. "Ik denk dat we het wel kunnen." Fluisterde ze zacht. Ze hield hem weer stevig vast en zacht legde ze zijn hand weer op haar buik. "Hij word er blij van als we samen zijn." Glimlachte ze een beetje.

Jason Hiddon

'We komen er uit. Misschien verzin ik opeens wel iets en misschien geeft ze de hoop wel op als ze doorheeft dat ik echt gelukkig ben met jou.' zei hij tegen haar. Hij sloeg zijn armen nu weer stevig om haar heen. 'Wil je nog even slapen of gaan we uit bed?' vroeg hij daarna aan haar. Hij wist niet hoe onrustig hij geweest was, misschien had ze wel helemaal geen oog dicht kunnen doen en wilde ze slapen nu.

Koning Thobias Hiddon

'Ik wil in ieder geval heel graag dat het goed komt, dus we vinden wel een manier,' zei hij zacht tegen haar. Hij zei dat ze er blij van werd als ze samen waren, toen ze zijn hand pakte en op haar buik legde. 'Is dat zo? Ik word daar ook heel blij van.' fluisterde hij. Hij zoende haar zachtjes, het was heel rustig en vol liefde.

Dany

Ze zouden eruit komen, misschien verzon hij opeens wat of gaf ze de hoop op. Ze knikte. "Dat zou ook nog heel erg goed kunnen, daar heb je gelijk in." Glimlachte ze hem toe. Hij vroeg of ze nog wilde slapen of uit bed wilde gaan.
"Ik wil nog heel even slapen als dat niet erg is, ik heb de hele tijd op jou gelet." Zei ze met een klein glimlachje.


Koningin Destiney Hiddon

"Dat wil ik ook." Fluisterde ze tegen hem terug. "Zullen we beginnen met het opbouwen van vertrouwen." Wilde ze van hem weten. Hij zei dat hij ook heel erg blij ervan werd als ze samen waren, dat liet haar glimlachen en ze zoende hem zachtjes en rustig terug. Voorzichtig pakte ze hem vast en bleef ze dichtbij hem.