Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Ze zag hem op het bed zitten en grijnsde naar hem. Ze vond het leuk dat hij naar haar keek, dat hij haar aandacht gaf. Ze trok een mooie jurk aan, de jurk liet ook zien dat ze er niets onder droeg, maar dat was alleen als je goed keek. Thobias zou het zien, maar verder hoopte z e van niet. Ze draaide zich naar Thobias om en glimlachte. "En? Heb je al honger?" Plaagde ze.


Koning Reagan Tridon

Zijn ogen twinkelden wanneer ze zei dat ze het alleen maar leuk vond. Het leek haar ook slim om een paard hier te laten voor haar. Hij knikte eventjes. Daarna pakte hij haar kin vast en hij keek haar doordringend aan. Hij drukte zijn lippen vurig op die van haar, het was heel erg kort, maar daarna keek hij haar aan met een grijnsje rond zijn lippen. Hij wilde dat ze een beetje aan hem zou denken.
"Tot gauw, Gwynn." Fluisterde hij. Hij liet de koetsier een paard losmaken en het dier werd naar de stal gebracht.

Koning Thobias Hiddon

Hij vond dit echt een geweldige jurk en hij staarde haar constant grijnzend aan, dit kon hij enorm waarderen. Ze vroeg of hij al honger had en daardoor grinnikte hij zacht. 'Vooral heel erg veel zin in jou, maar ook wel een klein beetje honger, ja,' zei hij tegen haar. Hij kwam overeind en hij streek langs haar wang, daarna zoende hij haar toch heftig, hij kon het nu niet zo heel erg goed meer inhouden.

Gwynn Hiddon

Ze werd even vurig gezoend door hem en ze keek hem grijnzend aan, daarna liet hij een paard losmaken. 'Tot snel, als er iets is ben je hier zo en jij mag altijd schrijven,' zei ze tegen hem. Dit was niet het einde van de wereld, ze wilde ook niet dat hij hier echt verdrietig over was, want dat was helemaal niet nodig. Ze keek nog even naar hem en daarna draaide ze zich om en liep ze naar binnen toe, naar de kinderen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd door Thobias aangestaard met een grijns en hij grinnikte door haar woorden. Hij had een klein beetje honger, maar vooral veel zin in haar. Ze gaf hem een knipoog. "Mooi." Zei ze alleen maar, ze werd heftig door hem gezoend en ze zoende hem net zo heftig terug.


Koning Reagan Tridon

"Komt goed." Zei hij zacht tegen haar. Hij keek nog eventjes naar haar, maar daarna vertrok hij in de koets. Hij bleef uit het raam kijken tot hij haar niet meer kon zien en hij voelde een traan over zijn wang glijden, hij baalde wel, maar dit was de beste oplossing voor haar. Hij wilde haar wel bij zich houden en niet dat ze uiteindelijk het niet meer zag zitten bij hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze zoende hem heel heftig terug en daardoor vond hij het moeilijk om op te houden. Hij drukte haar weer tegen de kast en zijn handen gleden nu over haar jurk heen, hij vond haar zo heerlijk. Hij bleef haar heftig zoenen en zijn lippen gleden af naar haar hals, nu wilde hij haar eigenlijk wel weer meteen, nu wilde hij liever niet meer wachten. Hij wist dat wachten nog leuker zou zijn, maar zijn geduld was altijd snel op.

Gwynn Hiddon

Het was lastig dat hij weg ging, maar ze wist heel goed dat dit nodig was om het te laten werken tussen hun. Ze kon echt niet zomaar bij hem gaan wonen, dat was iets wat ze eigenlijk nooit gewild had. Ze had het zelfs bij Thobias al niet leuk gevonden om in het kasteel te wonen. Het was bij Reagan wel anders, maar ze moest enorm wennen aan het idee en ze vond het heel moeilijk om Thobias los te laten, ze voelde nog zo veel voor hem. Ze zuchtte zacht, dit was echt wel lastig.

Koningin Destiney Hiddon

Hij bleef haar heftig zoenen en zijn handen gleden over haar jurk heen. Ze genoot er wel heel erg van, maar na een tijdje duwde ze hem van haar af en keek ze he m uitdagend aan. "Eerst eten." Zei ze nu. Ze liep naar de deur toe en opende die, ze liep alvast naar de eetzaal, samen in die kamer zou het niet goed komen.

Koning Thobias Hiddon

Het bleef een tijdje zo door gaan, maar daarna werd hij toch echt weggeduwd en ze zei dat ze eerst zouden eten. Ze liep meteen naar de deur en hij grijnsde even, daarna ging hij toch vrij snel achter haar aan. Hij ging naast haar zitten in de eetzaal, al vrij snel werd er heerlijk eten opgediend, waar hij nu niet echt heel erg veel oog meer voor had. Hij had zijn volledige aandacht bij Destiney liggen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij kwam al heel erg gauw achter haar aan en ze merkte aan tafel dat hij totaal geen aandacht voor het eten had. Ze keek hem even doordringend aan. "Je moet wat eten, anders ga ik niet verder." Klonk haar stem dwingend tegen hem. Misschien zou het helpen, hij at vaak zo weinig, misschien zou dit wel werken.

Koning Thobias Hiddon

Ze keek doordringend naar hem en ze zei dat hij wel wat moest eten, anders zou ze niet verder gaan. Haar stem klonk dwingend en hij knikte daardoor langzaam, hij pakte een vrucht en hij at er wat van, maar meer ook niet. Hij had er geen aandacht meer voor, geen honger, hij had alleen maar zin in haar. Het was maar goed dat hij zo ontzettend gespierd was, want anders zou hij waarschijnlijk nog dun zijn ook.

Gwynn Hiddon

Toen ze eenmaal even alleen was, merkte ze heel erg goed dat het toch wel wennen was. Gelukkig was David echt heel lief en kon ze daardoor wel wat tot rust komen, ze waren vandaag sowieso wel makkelijk. Ze had alles in het huisje even schoongemaakt, zodat het weer lekker fris was, daarna de tuin bijgewerkt en het paard verzorgd. Toen dat klaar was schreef ze een briefje naar Reagan dat ze aan hem dacht en dat ze blij was dat hij haar weggebracht had en dat ze hem snel weer zou zien. Ze wist dat het hem waarschijnlijk wel goed zou doen. Daarna twijfelde ze even of ze Thobias zou schrijven, ze wist dat hij heel erg snel in de verleiding zou komen als hij wist dat ze hier was. Toch besloot ze maar wel te schrijven, maar wel aan Thobias en Destiney samen. Dan wisten ze het allebei meteen.

Lieve Thobias en Destiney,

Ik heb samen met Reagan besloten dat het voor nu voor mij en voor ons samen beter is om niet meteen constant bij elkaar te zijn, daarom ben ik terug gegaan naar huis. De kinderen zijn bij mij, ik wilde dat jullie graag even laten weten. Ik zal regelmatig langs gaan bij Reagan en ook bij jullie, dat zou ik heel fijn vinden. Natuurlijk zijn jullie ook welkom hier, ik mis jullie nu al een beetje en ik hoop dat het daar allemaal goed gaat.

Liefs,

Gwynn

Ze stuurde de brief weg en ze zuchtte zacht, ze moest de drang om Thobias zelf te schrijven echt wel bedwingen, maar ze wilde het voor hun samen niet nog moeilijker maken dan dat het nu al was. Afstand moeten houden was al pijnlijk genoeg.

Koningin Destiney Hiddon

Tegen de avond aan kwam er een briefje binnen. Ze zag haast meteen al aan het handschrift dat het van Gwynn was. Haar naam en die van Thobias stond erop. Daardoor ging ze naar haar man toe en kwam ze bij hem zitten.
"Deze kwam net, van Gwynn..." Sprak ze zachtjes tegen hem, ze gaf hem de brief aan met een glimlach en ze leunde tegen hem aan.


Koning Reagan Tridon

Hij probeerde zichzelf bezig te houden, continu, gewoon zodat hij nergens aan zou denken en zodat het gewoon goed zou gaan met hem en hij niet in een of ander gevaarlijke gewoonte zou gaan vallen, dat wilde hij zelf ook echt niet. Na een tijdje kreeg hij een briefje van Gwynn en hij glimlachte daar eventjes door. Ze was lief voor hem en hij besloot wel dat hij er goed aan had gedaan om haar weg te brengen, ze leek het echt fijn te vinden. Hij besloot om de volgende morgen naar Thobias te gaan, dan had hij dat gehad en had hij meteen een reden om daarna naar Gwynn te gaan.

Koning Thobias Hiddon


Destiney verscheen met een briefje, ze zei dat die net was gekomen van Gwynn. Hij pakte het aan en hij las door wat er op stond, het verbaasde hem nogal. Was ze weer naar huis gegaan? Hij was er ergens heel blij mee. Het betekende dat hij meer bij haar kon zijn. Dat ze echt nog veel voor hem voelde, want anders zou ze wel meteen naar Reagan toe gaan, maar dat had ze niet gedaan. Helemaal niet zelfs. Ze zat weer thuis. Hij keek even opzij naar Destiney en hij ademde diep in. 'Ik wil er zo graag heen.' Gaf hij nu eerlijk toe.

Koningin Destiney Hiddon

Hij las het briefje door en zei daarna dat hij er heel graag heen wilde. Ze schudde haar hoofd een beetje. "Ik wil niet dat je gaat." Fluisterde ze en ze legde haar hoofd zachtjes tegen hem aan. Ze hield hem vast en zuchtte zacht.
"Ik weet waarom je naar haar toe wilt, maar ik vind dat echt niet fijn, echt niet." Zei ze hem eerlijk.

Koning Thobias Hiddon

Ze schudde haar hoofd en zei dat ze niet wilde dat hij ging. Dat was ook wel logisch. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en daarna hield ze hem vast, ze zei dat ze wist waarom hij er heen wilde, maar dat vond ze echt niet fijn. 'Dat snap ik... maar we kunnen toch ook samen gaan?' vroeg hij nu voorzichtig. Hij had geen idee hoe ze daar nu over dacht, maar hij had het idee dat ze het niet zo erg vond.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde misschien wel samen gaan. "Nu niet, Thobias..." Fluisterde ze hem toe, ze wilde nu gewoon nog niet. "Laat Gwynn even, bovendien zijn daar twee kleine kinderen, ik wil niet dat die er ook maar iets van meemaken." Klonk haar stem zacht tegen hem en ze zuchtte eventjes. Daarna keek ze hem weer even aan. Ze vond het echt geen fijn idee.

Koning Thobias Hiddon

Ze wilde het nu niet, hij moest Gwynn even laten en er waren daar ook twee kleine kinderen die niets daarvan mochten meemaken. Hij zuchtte zacht, hoewel hij Destiney wel begreep voelde het voor hem heel anders. Hij wilde juist heel graag bij Gwynn zijn en hij zocht elke mogelijkheid om dat te doen. Hij had haar vreselijk gemist en hij wilde daarover ook niet te veel met Destiney praten, maar op dit moment ging hij er gewoon heel graag heen. 'Zullen we maar gaan slapen?' vroeg hij nu mompelend aan haar.

Koningin Destiney Hiddon

"Thobias... ook niet vannacht weggaan, alsjeblieft, je zou me daar echt vreselijk ongelukkig mee maken." Smeekte ze hem nu. Ze wist hoe hij werkte. "Ik ben bang dat je straks weer meer verliefd op haar word dan op mij... je wilt zo graag bij haar zijn." Ze schaamde zich lichtelijk voor haar woorden en keek hem ook niet aan, ze staarde naar de grond en voelde de tranen in haar ogen prikken.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei schudde hij langzaam zijn hoofd, hij zou hier blijven, bij haar. Hij wilde eigenlijk iets anders, maar hij zou het niet doen, het deed haar duidelijk heel veel pijn. Ze zei dat ze bang was dat hij meer verliefd werd op Gwynn dan op Destiney, omdat hij zo graag bij haar wilde zijn. 'Dat gebeurt echt niet zo maar, ik ben hartstikke gek op jou, dat weet jij toch ook wel?' vroeg hij nu zacht. 'Het komt gewoon omdat ik haar zo lang niet gezien heb en nu ik haar weer gesproken heb, merk ik dat ik het heel erg mistte.. dat is nu gewoon eventjes,' fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

Hij scudde zijn hoofd en zei haar dat het niet zomaar zou gebeuren, hij was hartstikke gek op haar en dat wist ze. "Ja, ik weet het wel... maar je bent ook hartstikke gek op Gwynn en je denkt veel meer aan haar dan aan mij de laatste tijd." Mompelde ze hem zachtjes toe. Ze hoopte echt dat het maar eventjes was, want ze vond het echt geen prettig idee als het langer zou duren.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei gelukkig wel dat ze het wist, maar hij was ook hartstikke gek op Gwynn en hij dacht veel meer aan Gwynn dan aan Destiney de laatste tijd. 'Dat is ook wel logisch, want jou zie ik veel meer, met jou kan ik alles doen wat ik wil, jou hoef ik niet te missen. Als dat wel zo was, zou ik net zo veel aan jou denken, echt. Ga hier nou geen gekke dingen over bedenken, er iets niets veranderd, echt niet. Ik ben altijd al graag bij haar en nu is dat gevoel even wat sterker, dat verandert niets tussen ons,' zei hij zacht tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Ze knikte een klein beetje door zijn woorden en slikte eventjes moeizaam. Zachtjes drukte ze haar lippen op zijn wang. "Ik hou zoveel van je..." Daarom was ze ook zo bang dat het ooit stuk zou lopen... Langzaam trok ze nu haar kleding uit en ging ze in het bed liggen.

Koning Thobias Hiddon

'Ik hou toch ook van jou? Niet zo verdrietig doen nu, er is niets aan de hand, echt niet. Ik ga je echt niet verlaten, het zou niet eens in mijn hoofd opkomen, ik hou echt heel veel van je...' Fluisterde hij nu. Hij trok zelf ook zijn kleding uit en hij kwam bij haar liggen. ' Je moet hier echt niet nu verdrietig over zijn, want er is tussen ons niets verandert. Echt niet, ik beloof het je.' zei hij zacht tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Ze glimlachte een beetje door wat hij tegen haar zei, maar op de een of andere manier geloofde ze dat er een moment zou komen dat hij voor Gwynn zou kiezen, in plaats van voor haar, voor dat moment was ze nu al een beetje bang eigenlijk. Hij kwam bij haarl iggen en ze kroop tegen hem aan.
"Ik weet het, je bent lief... ik ben niet verdrietig, alleen wat onzeker hierover." Sprak ze eerlijk uit.

Koning Thobias Hiddon

' Je moet hier ook niet onzeker over zijn, want je bent perfect... Je bent echt perfect.' zei hij zacht. Dat was ze ook, maar ze was niet Gwynn en dat zou ze ook nooit worden. Toch wist hij dat hij nooit voor Gwynn kon gaan. Dat ging niet, het was onmogelijk en Destiney was zijn toekomst, bovendien was hij ook echt heel erg gek op haar. Hij hield enorm van haar en daarom zou hij haar nooit willen verlaten, hoe moeilijk hij het soms ook had met de gevoelens voor Gwynn. Hij hield haar heel dicht in zijn armen en hij bleef naar haar kijken.

Koningin Destiney Hiddon

Ze glimlachte door zijn lieve woorden dat ze perfect was. Ze streek langs zijn wang heen en gaf hem een klein en lief kusje. "Ik hou van je..." Zei ze hem nogmaals, dit keer met een glimlach. Ze kroop in zijn armen en dat voelde echt heerlijk.
"Slaap lekker, lieve Thobias..." Mompelde ze hem toe.

Koning Thobias Hiddon

Ze leek hem nu gelukkig wel iets meer te geloven, maar hij was er nog niet helemaal gerust op. Misschien moest hij haar de komende tijd wat meer laten zien dat hij echt gek op haar was en het niet meer over Gwynn hebben, al was dat ook moeilijk. Hij kwam nu niet zo makkelijk meer in slaap, hij was veel te veel aan het nadenken, al was dat ook niet zo vreselijk erg. Hij vond het allemaal ingewikkeld en hij dacht toch echt wel veel aan Gwynn.