Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat het niet haar schuld had, maar dat hij wel had gedacht dat ze er altijd zou zijn. "Nu voel ik me echt nog steeds heel schuldig.." Mompelde ze zachtjes tegen hem. "Ik ben er ook heel erg van geschrokken..." Ze slikte eventjes en liep langzaam met hem mee. Hij klopte luid aan bij Dany en trok de deur open. Ze zag dat de vrouw opgekruld in haar bed lag met haar handen op haar hoofd. Meteen bezorgd ging ze bij Dany zitten. "Dany... wat is er? Gaat het?" Vroeg ze bezorgd aan de vrouw en ze streek even door haar haren heen. Dany kreunde zachtjes en keek langzaam op. Even bleef haar blik doordringend op Thobias hangen. Hij deed dit en ze baalde vreselijk van hem.
Voorzichtig kwam ze een beetje overeind. "Het gaat... maak je geen zorgen Destiney, maar ik droomde over jou... wat is er?" Wilde ze weten van haar. Destiney sloeg haar blik neer en slikte eventjes, dit was echt geen goed teken.

Koning Thobias Hiddon

Hij was heel blij dat ze niets tegen Destiney zei, want dat kon ze er nu echt niet bij hebben, dat wilde hij ook niet. Hij wilde haar alleen maar positieve energie geven, maar dat spul hielp hem daarbij, het gaf hem een beter gevoel. Het was veel fijner. Dany zei dat het wel ging, maar dat ze over Destiney gedroomd had. ' Ze is ziek, de dokter weet niet wat het is en ik hoop dat jij kunt zien hoe ernstig het is. Waar we rekening mee moeten houden en ons op voor moeten bereiden.' zei hij tegen haar, nog steeds net zo onrustig. Hij zag nu de kale plekken op het hoofd van zijn vrouw, werd ze helemaal kaal? Dan moest het wel ernstig zijn.

Dany

Thobias zei dat Destiney ziek was en dat de dokter niet wist wat het was. Hij hoopte dat zij kon zien hoe ernstig het was en waar ze rekening mee moesten houden.
"Ik voel haar veel minder dan jou, Thobias." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze gaapte even vermoeid en keek naar Destiney. "Ik kan het vandaag niet zien, sorry, ik heb te weinig energie om dat voor je te doen op dit moment. Ik hoop dat het me morgen wel lukt..." Sprak ze heel zachtjes. Destiney knikte even begrijpend. "Rust dan maar goed uit... ik overleef het nog wel even." Destiney glimlachte even voorzichtig.

Koning Thobias Hiddon

Dany zei dat ze haar veel minder goed voelde dan hem, daarna zei ze ook nog eens dat ze te weinig energie had. 'Doe je dit om mij kwaad te maken? om mij een lesje te leren?' Vroeg hij doordringend aan haar. Hij had niet door dat hij veel sneller zo reageerde, dat hij minder controle had. Hij voelde alleen het goede gevoel. Destiney leek het totaal niet erg te vinden, maar hij vond het wel heel erg. Hij wilde het nú weten. Hij moest weten waar hij aan toe was, anders werd hij helemaal gek. Waarom hielp Dany hem niet? Ze waren toch vrienden? Hij wilde haar ook helpen. Hij ademde diep in en hij liet Destiney los, daarna liep hij gehaast weg. Hij moest alleen zijn, hij moest trainen, hij had veel te veel energie.

Dany

"Ik kan amper op mijn benen staan, Thobias, het spijt me heel erg." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze kroop weer langzaam in bed en sliep eigenlijk meteen wanneer Thobias weg liep. Destiney bleef heel even bij haar zitten, wat bezorgd over alles. Daarna kwam ze overeind en liep ze achter Thobias aan. Ze ging langzaam naar hem toe.
"Wat is er met je aan de hand wat je me niet vertelt?" Vroeg ze hem nu doordringend en ze sloeg haar armen over elkaar heen.
"Wat heb je met Dany gedaan zodat je denkt dat zij dit doet om jou een lesje te leren?"

Koning Thobias Hiddon

Destiney verscheen weer, het zweet droop over zijn gezicht, maar het trainen hield hem wel iets rustiger. 'Ik had ruzie met haar, niets bijzonders, ik heb altijd ruzie met iedereen. Laat het maar zitten. Het maakt niet uit, we komen er morgen wel achter dan.' zei hij wat kort. Hij wilde het nu weten, hij merkte aan zichzelf dat hij het echt niet uithield, maar hij had nu niet zo veel keuze. Hij vertrouwde Dany wel meer dan Serena, dus dan daar maar op wachten. Nu pakte hij Destiney vast en zoende hij haar heftig, hij herinnerde zich wat Sienna gezegd had. Seks scheen een stuk lekkerder en heftiger te zijn nu, dat probeerde hij nu heel erg graag uit.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei tegen haar dat hij altijd ruzie met iedereen had en ze moest het laten zitten. Ze knikte een klein beetje. "Je bent een heethoofd." Grinnikte ze zachtjes tegen hem. Ze werd stevig door Thobias vastgepakt en hij zoende haar heftig. Ze kwam er maar moeizaam in mee en na de zoen keek ze hem even aan.
Ze beet zachtjes op haar lip, ze wilde hem zeggen dat ze het nu niet aankon, maar ze wilde hem niet nog onrustiger of bozer maken... dat wilde ze echt niet. Ze wilde hem liefdevol en zorgzaam zien, misschien moest ze er dan maar gewoon in mee gaan... als dat lukte.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij een heethoofd was, daar had ze misschien ook wel een beetje gelijk in, maar het maakte hem niet zo veel uit. Hij kon niet anders , het was hoe hij was. Hij merkte dat er iets aan de hand was en hij keek haar vragend aan, maar eigenlijk wist hij het al wel. Haar lichaam kon het niet hebben. Dat had hij ook veel vaker gehoord. Hij probeerde zijn teleurstelling zo goed mogelijk weg te stoppen, maar hij merkte hoe moeilijk hij het vond. Ze deden het al steeds minder, het werd normaler, geen spanning meer, niets bijzonders. Hij hield het zo nooit meer uit. 'Het hoeft niet, je hebt je energie hard genoeg nodig, ik red het wel.' Mompelde hij. Hij had dat al zo veel vaker gezegd.

Koningin Destiney Hiddon

Ze werd hier echt heel verdrietig van, hij mompelde dat het niet hoefde, dat ze haar energie hard nodig had en hij zou het wel redden. "Ik vind het echt verschrikkelijk, echt heel erg..." Fluisterde ze hem toe. Ze streelde met haar vingers langs zijn wang. "Laten we het anders gewoon proberen, ik wil jou dit niet aandoen... ik vind het zo naar." Ze slikte eventjes en keek hem doordringend aan.
"Ik hou vreselijk veel van je, thobias... ik wil er echt alles aan doen om ons leven zo goed mogelijk te maken." Fluisterde ze.

Koning Thobias Hiddon

Hij wist dat het alleen maar erger zou worden. Dit was het begin, daarna werd het steeds erger. Tot het nooit meer kon, of niet echt. Hij wist het precies. 'Ik hou van je, ik wil je geen pijn doen. We doen het niet. Het zal voor mij niet echt fijn zijn als je niet genoeg energie hebt. Ik heb liever dat ik leuke dingen met je kan doen, dat je daar energie voor hebt.' Mompelde hij. Dat ging hij alleen ook niet eindeloos volhouden. Hij zou het vandaag wel zelf doen, hij hoopte dat ze het morgen wel kon. Hij stopte zijn zwaard weg en eenmaal in hun kamer gaf hij haar zacht een zoen. 'Ik moet even in bad...' zei hij. 'Dan ga ik daarna nog wat werken.'

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei haar dat hij van haar hield en haar geen pijn wilde doen. Ze glimlachte een klein beetje doordat hij zo lief voor haar was.
"Je bent echt de liefste man van allemaal, Thobias, ik ben stapelgek op je..." Fluisterde ze lief tegen hem. Ze liep met hem mee naar hun slaapkamer en ze zoende hem zachtjes even terug. Hij gaf aan dat hij in bad moest en daarna ging hij werken.
"Ik ga op zoek naar een oplossing." Fluisterde ze tegen hem. Ze had al wel een idee en ze wilde heel graag weer zichzelf zijn. Ergens had ze het gevoel dat ze niet uit zichzelf zo ziek was geworden, dit kon toch niet? Het werd ineens erger... haar haar viel van de een op de andere dag uit, dat kon nooit zo snel gaan. Misschien was ze wel vergiftigd...
Ze liep het kasteel langzaam uit en ging in de richting van het moeras, op zoek naar het huisje van de moeder van Serena, misschien dat zij haar kon helpen.

Koning Thobias Hiddon


Hij was echt heel blij dat ze zo lief voor hem was, want dat had hij nodig om dat ook voor haar te zijn. Hij had het vertrouwen nodig. Nadat hij schoon was kwam hij uit bad, heel even bracht hij wat tijd door met Sienna, ze gaf hem nog wat van het poeder en ze sprak hem bemoedigend toe, ze leek bijzonder goed te weten hoe ze hem moest steunen en ze bood aan om hem met alles te helpen als hij iets tekort kwam. Heel even kwam hij flink in de verleiding en daarna ging hij net op tijd weg. Hij had er echt heel veel zin in, maar hij kon het niet nu, hij wilde wachten tot morgen, met Destiney. Hij ging nog eens flink trainen, hij had weer ontzettend veel energie en het liefste ging hij naar de herberg om te dansen, maar daarna bedacht hij zich dat hij zich wat rot voelde over hoe hij tegen Dany had gedaan en hij ging haar kamer in. Hij sloot de deur achter zich en hij ademde diep in. 'Het spijt mij.' zei hij nu zacht.

Rianna

Nadat ze Remi en Serena had geholpen had ze niet zo veel mensen meer gezien, maar dat maakte haar niet uit, ze vermaakte zich ook in haar eentje heel erg goed, dus het was echt geen enkel probleem voor haar. Ze scharrelde wat rond in het bod en rond het huisje, net zoals nu.

Dany

Ze werd echt gek door Thobias, hij maakte haar helemaal ziek en ze was zo uitgeput dat ze zich niet eens meer kon bewegen, ze lag doodziek in bed en wanneer hij binnen kwam, deed ze met moeite haar ogen open. Hij zei haar dat het hem speet en ze knikte alleen een beetje.
"Stop met dat spul, alsjeblieft... je maakt me echt ziek..." Sprak ze schor tegen hem en ze sloot haar ogen weer omdat ze het gewoon niet kon volhouden


Koningin Destiney Hiddon

Na een tijdje zag ze de vrouw en liep ze erop af. "Sorry dat ik stoor..." Sprak ze zachtjes tegen haar met een klein glimlachje. "Ik vroeg me af of je me heel misschien zou kunnen helpen." KLonk haar stem heel erg voorzichtig. Ze leunde vermoeid tegen het huisje aan om eventjes bij te komen van het wandelen.

Koning Thobias Hiddon

Ze knikte alleen en zei daarna wat zwakjes dat hij moest stoppen met dat spul, omdat ze hem helemaal ziek maakte. Dat was alleen niet echt makkelijk, want hij vond het super fijn. 'Het maakt mij gelukkig en ik wil heel erg graag gelukkig zijn.' Fluisterde hij nu. Hij kwam bij haar zitten en hij trok haar voorzichtig iets tegen zich aan, hij streek over haar arm heen, vrij rustig en ontspannen, omdat hij zich nu goed voelde door dat gekke poeder. 'Ik vind het wel vervelend dat je er ziek door wordt, maar die verbinding tussen ons zou stoppen als ik mij goed voelde, toch? Dat is nu juist zo...' Fluisterde hij, terwijl zijn vingers door haar haren gleden.

Rianna


Toen er opeens iemand verscheen keek ze op en staarde ze het vrouwtje even aan. ' Je bent ziek en hebt mijn hulp nodig. Kom toch binnen kind.' zei ze, ze nam haar meteen mee het huisje in en ze sloot de deur. 'Wat kan ik voor je betekenen? Je bent hier niet zomaar, de gewone dokters kunnen je niet helpen....' zei ze nu.

Dany

Hij zei haar dat het hem gelukkig maakte. "Je maakt me dood, Thobias." Klonk haar stem schor en zacht tegen hem. Hij kwam bij haar zitten en ze ging tegen hem aanliggen, ze hield haar ogen gesloten en luisterde naar hem.
"Thobias... je bent niet jezelf zo... je bent gelukkig door een poeder, dat telt niet. Zonder poeder ben je anders." Fluisterde ze tegen hem.



Koningin Destiney Hiddon

De vrouw zei ineens dat ze ziek was en dat ze hulp nodig had. Ze mocht ook meteen binnenkomen. "Wat lief, bedankt..." Fluisterde ze tegen de vrouw en ze kwam naar binnen toe en ging zitten.
"Nee, dat klopt... ze weten niet wat het is en het maakt me bang... ik hoopte dat jij het misschien zou weten.." Sprak ze voorzichtig tegen haar. "Mijn man zal gek worden als ik dit niet overleef... " Fluisterde ze zacht.

Koning Thobias Hiddon

' Ga je dood als ik doorga? Ik vind het heel erg fijn... Ik wil niet stoppen, Dany. Ik wil ook niet dat je doodgaat...' Fluisterde hij nu. Ze zei dat hij niet echt gelukkig was, dat het door een poeder kwam. 'Ik vind dat fijn...' Mompelde hij nu. Hij streek weer door haar haren en hij hield haar dicht bij zich. 'Ik weet niet wat ik moet doen als ze dood gaat... Wat gebeurd er als ik er niet meer ben, ben je dan vrij of gebeurd er met jou ook iets ernstigs dan?' Vroeg hij heel erg zacht aan haar.

Rianna

' Je man? Je moet leven voor jezelf kind, niet voor je man...' Zei ze zacht tegen haar. 'Ik zal eens een kijkje nemen.' zei ze daarna. Ze haalde een hand door de haren van het meisje, de plukken lieten los. 'Dit is niet goed... Je hebt zelf al een vermoeden, of niet? is er een reden waarom jij je zorgen maakt? Waarom je hier bent? Is er iemand die iets tegen jou heeft?' Vroeg ze nu aan de vrouw, met een heldere blik in haar ogen.

Dany

Ze knikte langzaam. "Je sloopt me zo... als je in dit tempo doorgaat, leef ik niet lang meer." Klonk haar stem schor en pijnlijk. Ze werd dicht tegen hem aangehouden en ze sloot haar ogen. Hij wist niet wat hij moest doen als Destiney dood ging. "Jullie kunnen dit wel, Thobias, ze houd van je... ook zonder haar kun je doorgaan... zodra jij dood gaat, ga ik ook dood... ik zit in zoverre met jou verbonden dat ik een pijnlijke en langzame dood zal sterven." Klonk haar stem heel zachtjes.


Koningin Destiney Hiddon

De vrouw zei dat ze voor zichzelf moest leven en niet voor haar man. "Ik moet voor hem in leven blijven..." Sprak ze zachtjes terug. De vrouw wilde wel een kijkje nemen en haalde een hand door haar haren heen. Destiney beet op haar eigen lip en slikte eventjes door al haar prachtige haar dat uitviel.. De vrouw vond het niet goed en bevestigde haar vermoedens.
"Ja, Sienna..." Sprak ze meteen zacht.

Koning Thobias Hiddon

'Ik wil niet dat je dood gaat... Wat als ik het minder doe? Kan je dan herstellen?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij streek langs haar wang en hij ademde diep in. 'Nee, ik kan het echt niet, maar ik wil jou niet vermoorden. Ik wil dat jij vrij kunt leven, zonder alle zorgen. Dat gun ik je net zoals jij het mij gunt.' zei hij zacht en hij trok haar nu zelfs bij zich op schoot. 'Ik word gek zonder haar, ik kan het niet nog eens, Dany. Geen twee keer...' Fluisterde hij en hij staarde in haar ogen. 'Wil je mij alsjeblieft één keer zoenen? Je bent zwak nu, je gaat mij nu niets aandoen...' Fluisterde hij heel zacht.

Rianna

'Nee, je moet voor jezelf willen leven en niet voor iemand anders. Echt niet, dat is niet goed.' zei ze zacht tegen haar. Daarna gaf ze aan dat er iemand was die een hekel aan haar had. 'Zo erg dat ze je langzaam wil laten sterven?' Vroeg ze zacht aan de vrouw. Ze liet Destiney zitten en gaf haar een drankje dat haar meer energie gaf, dan zou ze daarna kunnen voelen wat er echt was. nu was Destiney daar alleen veel te zwak voor, ze had meer kracht nodig.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde niet dat ze doodging en hij vroeg hoe het zou gaan als hij het minder deed. "Als je het één keer in de week doet, dan kan ik het wel aan." Fluisterde ze zacht tegen hem. Ze keek hem een beetje voorzichtig aan en ze luisterde naar de rest voor zover dat ging, ze was echt heel moe en voelde zich heel ziek.
"Ik zal je dan blijven helpen Thobias, je kunt het wel..." Sprak ze schor tegen hem. Hij wilde één keer door haar gezoend worden, ze was nu toch zwak.
"Waarom?" Vroeg ze moeizaam aan hem. Ze begreep niet dat hij het zo graag wilde.


Koningin Destiney Hiddon

"Dat komt wel weer... als we gelukkig zijn." Mompelde ze zachtjes tegen de vrouw. Dan zou ze wel weer voor zichzelf willen leven. Ze vroeg of het zo erg was dat ze haar dood wilde gaan.
"Misschien wel... het is echt een hatelijke jaloerse vrouw..." Klonk haar stem zacht. Dat vond ze echt van Sienna. Er werd haar een drankje aangegeven en ze keek de vrouw vragend aan. Ze wilde wel weten wat het was voor ze het zou nemen.

Koning Thobias Hiddon

'Oké, daar zal ik rekening mee houden... Ik wil je dit ook niet aandoen.' zei hij zacht tegen haar. Hij streek weer langzaam langs haar gezicht en ze zei dat hij het wel kon, ze zou hem helpen. Dat vond hij wel lief, hij waardeerde het zeker wel. Ze wilde weten waarom hij het wilde en daardoor glimlachte hij. 'Ik wil je laten zien dat het kan... Ik wil je het gevoel geven en ik wil je helpen. Bovendien ga ik naar Sienna toe als ik je niet op zijn minst mag zoenen nu.' Fluisterde hij. 'Laat mij dit doen en ik beloof je dat ik dat spul de rest van de week niet meer aanraak...' Fluisterde hij.

Rianna

'Dat klinkt niet als een aardig iemand. Heeft ze de kans gehad om iets in je eten of drinken te doen? Wat zou ze je kunnen geven? heeft ze de mogelijkheid om aan iets van vergif te komen?' Vroeg ze nu allemaal. De vrouw keek vragend naar het drankje en daardoor glimlachte ze een beetje. ' Je krijgt meer energie, pas daarna kan ik kijken of ik iets kan vinden...'

Dany

Hij zou rekening met haar houden want dit wilde hij haar niet aan doen, ze knikte daardoor langzaam een klein beetje. daarna gaf hij aan dat hij aan haar wilde laten zien dat het kon, hij wilde haar helpen en het gevoel geven, anders zou hij naar Sienna gaan. Hij wilde het zo graag en beloofde haar dat hij het spul de hele week niet meer zou aanraken.
"Ik weet niet wat er gaat gebeuren met je..." Fluisterde ze wat angstig, ze wist echt niet wat ze met hem zou doen als ze hem zou zoenen.


Koningin Destiney Hiddon

"Dat zou kunnen, Sienna heeft vrije toegang tot het kasteel en tot alle kamers." Sprak ze zachtjes. "Het is iets geweest waardoor mijn haar is uitgevallen, misschien heeft ze wel iets met mijn persoonlijke spullen gedaan." Mompelde ze zacht en bedachtzaam. De vrouw gaf aan dat ze meer energie van het drankje zou krijgen, want nu kon ze niet goed iets vinden. Destiney pakte daardoor het drankje aan en dronk het leeg. Het smaakte raar, maar hetw as wel te doen, het had een zoete smaak.

Koning Thobias Hiddon


Ze zei dat ze echt niet wist wat er zou gebeuren met hem. ' Misschien wel helemaal niets... Maak je niet druk, we hebben een heel bijzondere band en je bent zwakker dan normaal, ik wil dat je hier van kunt genieten... Dat je niet meer bang hoeft te zijn dat het fout gaat, dat jij je eindelijk een keertje kunt laten gaan.' Zei hij zacht tegen haar. Hij streek rustgevend langs haar wang en hij trok haar helemaal bij zich op schoot, zijn armen om haar heen. 'Ontspan, dat doe ik ook. Niet bang zijn...' Fluisterde hij. Daarna drukte hij zijn lippen op die van haar. Als er iets gebeurde, merkte hij het snel genoeg.

Rianna

'Ik hoop dat ik het kan vinden.' zei ze tegen de vrouw. Ze dronk het drankje en daarna pakte ze de handen van de vrouw vast en nam ze een kijkje in haar lichaam. Het zag er heel erg slecht uit, dit was iets hardnekkigs. 'Dit komt niet van hier... Dit is iets wat ik nog niet eerder gezien heb en het tast je hele lichaam aan.' zei ze zachtjes. 'Dit komt uit een ander land, dit is heel gevaarlijk. Geen standaard gif... Ik weet ook niet hoe het toegediend is en ik kan het niet weghalen.' zei ze zacht. ' Je moet de bron zien te vinden, ik kan je alleen iets meegeven om je kracht te geven, zodat je lichaam het beter volhoudt... Maar dat werkt geen maanden lang...'

Dany

Hij dacht dat er misschien wel helemaal niets zou gebeuren en ze moest zich niet zo druk maken, ze hadden een hele bijzondere band en ze was zwakker dan normaal. Ze moest niet bang zijn en zich laten gaan. Ze vond het zo vreemd... maar ze kon niet meer tegen hem in gaan, daar was ze te zwak voor. Hij vertelde haar te ontspannen en daarna werd ze zacht door hem gezoend. Meteen schoten haar ogen open en kregen ze een paarse gloed, ze zoog energie uit Thobias, energie die hij haar had afgepakt, die eiste haar lichaam nu terug op deze manier.



Koningin Destiney Hiddon

Ze knikte eventjes door wat de vrouw zei, ze hoopte het zelf ook heel erg. Haar handen werden vastgepakt en ze onspande, ze liet de vrouw toe en luisterde naar haar bevindingen. Het gif kwam niet van hier, het was uit een ander land en heel erg gevaarlijk. Het was niet standaard en ze wist er niets vanaf. Ze moest de bron zien te vinden, het enige wat ze kon doen is iets meegeven om kracht te geven. Het zou alleen geen maanden werken. Destiney sloeg haar hand voor haar mond en voelde de tranen in haar ogen.
"Dus ik ga dood... Is er een kans dat als ik de bron vind, dat ik het overleef?" Vroeg ze haast smekend aan de vrouw.

Koning Thobias Hiddon

Hij voelde wat er gebeurde, ze pakte zijn energie af, maar hij bleef doorgaan. Hij bleef haar zoenen, hij had energie genoeg en ze had het veel harder nodig dan hij. Hij vond het niet erg en hij hoopte dat ze het fijn vond en dat ze misschien zelfs de tijd had om een manier te vinden om het onder controle te krijgen. Hij hoopte dat het haar lukte, want dan zou dit elke keer makkelijker kunnen. Hij legde zijn hand langzaam in haar hals en hij hield haar dicht bij zich.

Rianna

' Ja, als je de bron vindt, houdt het op en krijgt je lichaam kans te herstellen. Dan kan ik je helpen... Dat lukt alleen niet als er elke keer nieuw gif in jouw bloed komt. Dan lukt het mij niet, zo sterk zal ik nooit tot jou door kunnen dringen. Als je de bron vindt en het gif meeneemt, kan ik misschien iets voor je betekenen. Maar je hebt daarvoor niet heel lang de tijd. Dit zal steeds erger worden.' zei ze zacht tegen de vrouw.

Gwynn Hiddon

Ze keek in zijn ogen en ze ademde diep in, ze vond dit echt lastig. Het deed pijn als hij zo deed, als hij steeds meer wilde, want ze kon er niet nog meer zijn. Dit was alles wat ze kon betekenen, ze kon er zelf ook niets aan doen dat ze zo veel voor Thobias voelde, ze had het zelf ook liever niet. ' Zullen we gewoon gaan slapen?' Vroeg ze nu zachtjes aan hem. Ze had geen zin om er over te praten en ze was heel erg moe, dan ging ze veel liever slapen nu.