Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Nu Gwynn met Remi wilde trouwen, begreep hij wat ze voelde, daarom was het ook heel zwaar om erover te praten. Ze knikte daardoor een beetje, dat vond ze zelf ook, het was echt heel zwaar, maar ze zouden er wel uitkomen, dat wist ze zeker. Hij kon het niet en werd steeds ongelukkiger wanneer hij Gwynn niet zag. Hij wilde zoeken naar oplossingen.
"Ik dacht juist dat je de laatste tijd wel gelukkig was..." Fluisterde ze hem toe en ze keek hem aan. "Maar aan wat voor oplossingen zat je te denken?" Vroeg ze vervolgens aan hem en ze keek hem met haar hoofd wat schuin een beetje aan met een vragende blik in haar ogen.



Koning Reagan Tridon

Serena vond het geen probleem, daardoor glimlachte hij haar toe. "Gelukkig maar." Sprak hij tegen haar. Ze wilde weten hoe het met Thobias was. "Nog niet echt goed, maar wel beter, veel beter. Hij is echt opgeknapt, maar nog niet helemaal in orde." Legde Reagan zachtjes aan haar uit.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze dacht dat hij de laatste tijd juist wel gelukkig was. Daardoor keek hij haar even aan, dacht ze dacht echt? 'Ik ben vreselijk gelukkig met jou.' zei hij zacht. Dat was ook zo, hij was echt heel gelukkig met haar, maar niet met de rest van zijn leven. 'Ik mis haar heel erg.' zei hij zachtjes. Dat was het vooral, hij miste het samen zijn met Gwynn, alle gevoelens werden daardoor steeds sterker. Ze vroeg aan wat voor oplossing hij zat te denken. 'Dat weet ik niet goed, ik wil graag meer bij haar zijn, maar ik ben bang dat ik dan iets doe waardoor ik jou pijn doe.' zei hij zacht.

Serena Lomaz

'Gelukkig maar, ik ben blij dat het niet meer zo slecht gaat als toen bij jou, dat was echt heel eng,' zei ze zacht. Thobias was toen zo raar geweest, ze was blij dat het niet meer zo erg was. 'Denk je dat je hem kan helpen?' was haar volgende vraag aan hem.

Koningin Destiney Hiddon

Hij was vreselijk gelukkig met haar, daardoor glimlachte ze een klein beetje. "Maar verder dus niet?" Vroeg ze hem heel erg zachtjes. Hij gaf aan dat hij Gwynn heel erg miste, daardoor knikte ze een klein beetje. Hij gaf aan bij haar te willen zijn, maar hij wilde niet iets doen waardoor hij haar pijn deed.
"Je mag echt wel bij haar zijn, dat vind ik geen probleem, ik weet alleen niet waartoe ik in staat ben als het fout gaat... als je wat met haar zal doen... ik denk dat dat echt mijn hart zal breken." Klonk haar stem heel erg zachtjes en eerlijk.



Koning Reagan Tridon

"Ja.. dat was echt heel extreem en eng... ik ben nog steeds heel erg blij dat je toen geholpen hebt, dat was heel erg lief." Sprak hij haar heel erg zacht toe en hij streelde langs haar wang met zijn vingers. Ze wilde weten of hij Thobias kon helpen. "Ik niet in mijn eentje, maar met z'n allen kunnen we het denk ik wel."

Koning Thobias hiddon

Hij luisterde naar haar en hij knikte langzaam. 'Dat kan ik mij heel erg goed voorstellen, dat wil ik ook echt niet. Maar aan de andere kant merk ik dat ik echt bij haar wil zijn, maar ik weet heel goed dat het nooit goed zal gaan. Daarom vind ik het ook heel moeilijk. Ik begrijp goed dat het jou zo veel pijn zal doen en dat je heel jaloers bent, want dat zou ik andersom ook zijn. Maar hierdoor ga ik mij steeds ellendiger voelen, ik ga haar meer en meer missen en ik heb steeds meer het gevoel dat ik nooit met je had moeten trouwen, terwijl ik hartstikke gek op je ben,' fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde het ook echt niet, maar hij wilde wel bij haar zijn. Daarom vond hij het ook zo moeilijk. Hij begreep dat het haar pijn zou doen en jaloers zou maken. Ze knikte alleen nog eventjes en voelde de tranen in haar ogen, Ze legde haar hoofd zachtjes tegen Thobias aan. Hij ging zich steeds ellendiger voelen en Gwynn meer missen. Door wat hij daarna zei, gleden de tranen over haar wangen heen.
"Ga naar haar toe wanneer je wilt, Thobias... ik wil je gelukkig zien..." Klonk haar stem zacht en schor.

Koning Thobias Hiddon

Ze legde haar hoofd tegen hem aan en hij zag heel goed de tranen in haar ogen, die al vrij snel over haar gezicht heen liepen. Daardoor kreeg hij een brok in zijn keel. Hij voelde zich nu alleen nog maar slechter. Dit had hij juist niet gewild. Hij had het nooit zo ver moeten laten komen, maar nu kon hij niet meer terug. Waarom had hij iedereen in zo'n onmogelijke positie gebracht? Hij had er echt spijt van, al had hij nu een geweldige vrouw. Het deed allemaal heel veel pijn. 'Ik wil jou ook gelukkig zien, misschien nog liever dan mezelf.' fluisterde hij. Daarom had hij tot nu toe Gwynn eigenlijk niet meer gezien.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde haar ook gelukkig zien, nog liever dan dat hij dat bij zichzelf wilde. Zachtjes drukte ze een kusje op zijn wang. "Ik hou echt heel erg veel van je... je bent een hele lieve man." Fluisterde ze zachtjes tegen hem en ze pakte zachtjes zijn kin vast en keek in zijn ogen.
"Wanneer ik jou gelukkig zie, kan ik zelf ook gelukkig worden." Klonk haar stem zachtjes. "We moeten gelukkig zijn wanneer ons kindje komt... " Ze pakte zijn hand en legde die samen met de hare op haar buik. "Van geluk zal hij het veel beter doen."

Koning Thobias Hiddon

Ze hield heel erg veel van hem, hij was een hele lieve man. 'Ik ben niet zo lief als jij, Destiney, echt niet,' zei hij zacht en lief tegen haar, nu zelf ook met tranen in zijn ogen. Hij begreep niet dat ze zo veel voor hem overhad. Ze pakte zijn kin vast en ze keek in zijn ogen, ze zei dat ze gelukkig kon worden als ze hem gelukkig zag. Ze moesten gelukkig zijn wanneer het kindje kwam. Hij knikte langzaam, daar was hij het helemaal mee eens, maar dat was moeilijk. Hij streek langzaam met zijn vingers over haar buik en hij ademde diep in. 'Ik denk niet dat ik het in kan houden als ik haar weer zie..' fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

Ze kreeg een lichtelijke glimlach wanneer hij aangaf dat hij niet zo lief was als haar. Hij had ook tranen in zijn ogen en hij streelde over haar buik heen. Hij dacht niet dat hij het in kon houden als hij haar weer zag.
"Misschien moet je je maar een keer laten gaan en dan hoop ik dat je inziet dat het met mij fijner en leuker is..." Fluisterde ze met een zachte en breekbare stem tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei staarde hij voor zich uit. 'Het is met jou altijd geweldig, Destiney. Dat is het ook niet, het komt gewoon omdat ik nog zo veel voor haar voel. Het is niet omdat ik bij jou ook maar iets tekort kom,' fluisterde hij tegen haar, het was heel erg eerlijk. 'Het is geweldig, het is altijd heerlijk met jou,' mompelde hij nog, wat in gedachten verzonken. 'Ik vind het moeilijk, ik denk dat ik haar liever niet zie en dan maar zelf ongelukkig ben,'

Koningin Destiney Hiddon

"Dat bedoel ik ook, Thobias, wanneer je je schuldig voelt als je het met haar gedaan hebt en aan mij zult denken, dan weet je of je haar écht zo hard nodig hebt als je zelf denkt. Misschien valt het wel mee en denk je het alleen maar. Dit is denk ik de enige manier om daarachter te komen. Ga maar naar haar toe. Praat met haar, wees samen met haar, ga lekker wat eten of iets dergelijks en heb het naar je zin. Dan zien we het verder wel." Sprak ze hem nu toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij knikte langzaam door wat ze zei, het klonk eigenlijk wel als een hele erg goed idee, hij kon zich er wel in vinden. 'Ik zal het doen, dankjewel. Je bent heel erg lief,' fluisterde hij zacht. Hij streek langs haar wang en hij zoende haar langzaam, zijn handen gleden over haar lichaam heen. 'Merk je er al iets van? Dat je zwanger bent?' vroeg hij nu zacht aan haar, daarna keek hij weer diep in haar ogen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zou het doen en hij bedankte haar, ze was erg lief. Daardoor glimlachte ze weer een klein beetje en zoende hem langzaam terug. Zijn handen gleden over haar lichaam heen en hij vroeg of ze er al iets van merkte.
"Nog niet echt... soms wel, dan heb ik ineens enorme trek of ben ik meer moe dan normaal, maar eigenlijk voel ik me wel goed." Sprak ze hem toe en ze keek diep in zijn ogen terug.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze nog niet echt iets merkte, soms wel, dan had ze ineens enorme trek of was ze meer moe. 'Als ik je ergens mee kan helpen moet je het zeggen,' zei hij zorgzaam tegen haar. Hij wilde graag wat voor haar doen, al wist hij niet echt wat hij zou kunnen doen. Hij streek weer langs haar gezicht en hij zoende haar langzaam en intens. Hij hield echt heel erg veel van Destiney.

Koningin Destiney Hiddon

"Ja, natuurlijk, als het iets is waarmee je kan helpen." Glimlachte ze een beetje, ze voelde zich wel weer beter nu, hij was echt heel zorgzaam. Hij streelde langs haar wang en daarna zoende hij haar weer. Vol passie en liefde zoende ze hem terug en trok ze hem dicht tegen haar aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze zoende hem vol passie en liefde terug en hij werd dichter tegen haar aan getrokken. 'Heb je er al meer zin in?' vroeg hij zacht aan haar, met zijn lippen bij haar oor. Hij liet zijn handen weer over haar lichaam heen glijden en hij drukte zijn lippen nu langzaam en zachtjes in haar hals, vol liefde, maar toch ergens ook wel aardig gretig. Hij zoende haar daar zachtjes en af en toe zoog hij een beetje.

Koningin Destiney Hiddon

Ze kreeg kippenvel door zijn zachte woorden bij haar oor en kreunde zachtjes. "Misschien is het beter als je eerst naar Gwynn gaat... ik vind het moeilijk om na dit gesprek mijn gedachten om te zetten. Ik ben er teveel mee bezig in mijn hoofd... al vind ik het wel heel fijn wat je doet..." Klonk haar stem zacht tegen hem. Ze wist het ook gewoon niet zo goed, dat was wel duidelijk te horen, ze wilde wel, maar ze wilde het ook weer niet verpesten door er veel te veel aan te denken dat hij naar Gwynn wilde.

Koning Thobias Hiddon

Tot zijn verbazing zei ze dat ze dacht dat het beter was dat hij eerst naar Gwynn ging. Ze vond het moeilijk om haar gedachten te verzetten, dat snapte hij wel, maar hij vond het echt heel jammer. Gelukkig zei ze wel dat ze het fijn vond wat hij deed. Hij streek langs haar wang en hij gaf haar een zacht kusje. 'Ik ga wel iets met haar eten, als ze dat ook ziet zitten. Ik wil alleen niet dat jij alleen zit te eten. Zoek je dan wel Remi, Reagan of Serena op?' vroeg hij nu zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Hij streek even langs haar wang en ze kreeg een kusje van hem. Hij ging wat met haar eten en hij wilde niet dat zij alleen was, ze moest iemand anders opzoeken. Ze knikte eventjes. "Dat zal ik doen." Fluisterde ze tegen hem. ze keek weer even naar hem. "Ik hou van je, Thobias... ik hoop dat het je gelukkig maakt." Fluisterde ze nog tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze zou iemand anders opzoeken om mee te eten, daar was hij wel blij mee, hij wilde echt niet dat ze hier helemaal alleen zou zitten wachten tot hij thuis was, dat zou hij echt vreselijk vinden. Ze zei dat ze van hem hield en dat ze hoopte dat het hem gelukkig zou maken. 'Dat hoop ik ook, ik hou ook zielsveel van jou,' fluisterde hij vol liefde. Hij drukte nog eens zacht zijn lippen op die van haar, maar daarna kwam hij overeind en liep hij naar Remi en Gwynn toe.

Koningin Destiney Hiddon

Hij hield ook zielsveel van haar en ze werd even door hem gezoend. Daarna liep hij weg. Ze zuchtte diep en staarde voor zich uit. Ze trok haar knieën op en bleef op de bank zitten, starend door het raam. Ze voelde zich echt rot en hoopte gewoon dat Thobias heel gelukkig zou worden zo en dat ze dan wist dat ze het daar ook echt voor deed, om hem gelukkig te zien... maar tot nu toe wist ze het echt nog niet.



Remi Kaskadar

Hij vond het ergens ook wel een prettig gevoel dat Gwynn echt met hem leek te wollen trouwen, samen is alles gewoon veel fijner en hij kon het behoorlijk goed met haar vinden. Dat was ook wel prettig. Hij kwam nu overeind van de bank en opende de deur, hij wilde wat gaan eten in de eetzaal met Gwynn en David. Maar Thobias stond daar. Remi glimlachte hem eventjes toe.

Koning Thobias Hiddon

Hij vond het nu al vervelend voelen, hij liet Destiney achter, hij vond het moeilijk. De deur ging open, het was Remi. Daar moest hij zo enorm aan wennen. Gwynn kwam overeind en David rende meteen naar hem toe. De jongen greep hem vast en Thobias aaide even door zijn haren heen, daarna keek hij op. 'Wil je met mij iets gaan eten?' vroeg hij zacht aan Gwynn. Hij vroeg het niet aan Remi, hij vond dat hij al het recht had om Gwynn mee te nemen.

Remi Kaskadar

Hij keek eventjes naar David die Thobias meteen om zijn middel heen vloog. Het was wel schattig, de jongen hield echt heel erg veel van zijn vader. Dat was duidelijk. Thobias vroeg Gwynn wat te gaan eten en daardoor slikte de man eventjes. Wat was hij van plan?

Koning Thobias Hiddon

David bleef hem vasthouden en hij liet de jongen maar, hij vond het niet zo erg, hij kon moeilijk verwachten dat hij het niet deed, hij zag zijn zoon al zo weinig. 'Euh, ja, ik wil wel met je mee hoor.' stamelde Gwynn, hij overviel haar duidelijk. Hij had al zo lang niets meer met haar gedaan en vandaag waren ze een minuutje samen geweest, maar dat was ook voor het eerst sinds lange tijd. Hij keek even naar Remi. 'Vanavond is ze weer bij jou, ik verwacht niet dat het laat wordt,' zei hij nu wel.

Remi Kaskadar

Gwynn stamelde dat ze wel met Thobias mee wilde. Remi zweeg maar hij keek wel eventjes doordringend naar Gwynn. Het was meer voor Destiney, hij vond het zo'n lieve vrouw, ze verdiende geen pijn doordat Thobias zo graag wat met Gwynn wilde doen. Hij hoopte dat Gwynn het ook zou begrijpen. Daarna werd hem vertelt dat Gwynn die avond weer bij hem zou zijn, het zou niet laat worden.
"Geen probleem." Sprak hij alleen maar. Hij had geen zin om er nu weer tegenin te gaan.
"David, ga jij met mij eten, vriendje? Samen met Beer David?" Vroeg hij aan de jongen met een glimlach.