Skyrim RPG

Remi Kaskadar

Hij knikte eventjes bij de eerste voorwaarde van Thobias. "Natuurlijk, dat mag." Vertelde hij de man. Daarna moest hun huwelijk geloofwaardig zijn en iets met iemand anders moest discreet zijn. Verder vond hij dat zijn voorwaarden te ver gingen.
"Thobias, ik mag wel wat met iemand anders doen, maar Gwynn niet? Sorry, maar dat vind ik ver gaan... ik wil dat zij net zoveel vrijheid krijgt als ik. Bovendien heb ik je gisteren al vertelt dat ik heel erg graag een kindje van mijzelf wilde..." Vertelde hij de man zachtjes en hij keek eventjes naar Gwynn om te zien hoe zij hier allemaal over dacht. Destiney streelde met haar vingers zachtjes over de hand van Thobias heen en luisterde naar alles.

Koning Thobias Hiddon

Hij ademde heel diep in, hij merkte dat hij kwaad werd, doordat Remi tegen hem in ging kreeg hij het nog moeilijker. 'Wil je dat ik je weg stuur, Remi? Dat je haar helemaal nooit meer ziet en dat ik je ook nooit meer hoef te zien? Want dan kan je oprotten en de eerst volgende keer dat je hier je kop vertoont zal ik degene zijn die je hoofd verbouwd,' beet hij Remi toe. 'Thobias, alsjeblieft...' zei Gwynn zacht, die hield er echt niet van als hij zo ging dreigen. Hij klemde zijn kaken op elkaar en hij deed zijn best om wat te ontspannen, maar het was bijna niet te doen. Hij wist dat dit goed was, dat Remi en Gwynn beter konden trouwen, maar het brak zijn hart.

Remi Kaskadar

Thobias sneerde hem toe en daardoor zag hij Destiney helemaal bang worden, ze zat te trillen als een rietje naast de man. Remi keek hem doordringend aan en luisterde naar de zachte stem van Gwynn.
"Ik begrijp dat dit moeilijk is, Thobias, maar je weet dat dit voor mij net zo moeilijk is, ik had het ook graag anders gezien, maar dit is de beste oplossing voor mij, ik wil ook graag dat het voor Gwynn de beste oplossing is, ze heeft zoveel voor je opgeofferd... Ik wil graag van haar horen wat zij wilt, wat vind jij van de voorwaarden, Gwynn?" Vroeg hij vervolgens. Zijn stem bleef heel erg zachtjes en kalm.

Koning Thobias Hiddon

Hij moest zich zo erg inhouden, hij kreeg de neiging om hem vast te grijpen en te laten voelen wat hij van zijn houding vond, maar hij kon het niet, hij wist dat hij dat niet kon doen, bovendien mocht hij Remi eigenlijk wel. Remi vroeg naar de mening van Gwynn en die keek langzaam op naar hem, in zijn ogen. 'Ik wil graag zelf even met hem praten,' zei Gwynn zacht. Ze wist dat ze beter tot Thobias door kon dringen als ze alleen waren, dat zou gewoon beter werken en dat wilde ze graag.

Remi Kaskadar

Gwynn zei zachtjes dat ze zelf even met Thobias wilde praten. Daardoor knikte Remi. "Dat is goed, ik zal weggaan, ga je mee, Destiney?" Vroeg hij zachtjes aan de vrouw. Ze zat daar nog steeds een beetje gespannen en verward. Heel even keek ze Thobias aan, maar daarna kwam ze langzaam overeind en ging ze achter Remi aan de werkkamer uit.

Koning Thobias Hiddon

Remi vond het goed en hij nam Destiney mee, waardoor hij alleen maar met Gwynn achterbleef. Ze kwam overeind en ze ging nu naast hem zitten, ze pakte zijn hand voorzichtig vast. 'Ik weet hoe moeilijk je het vindt, ik weet hoe zwaar het is en ik weet dat je het beste wilt voor iedereen, maar dat je het zelf moeilijk hebt,' fluisterde Gwynn. Hij kreeg tranen in zijn ogen en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. 'Laat mij alsjeblieft met hem trouwen. Ik zal echt niet zomaar zwanger zijn. Voorlopig nog niet, oké? Zodat je kan wennen aan het idee. Als Remi en ik het wel willen, dan overleggen we dat eerst met jou,' zei ze nu zacht tegen hem. Hij knikte nu langzaam.

Remi Kaskadar

Hij keek wat ongemakkelijk naar Destiney. "Het spijt me..." Sprak hij nu zachtjes. Daardoor keek de vrouw naar hem op en ze slikte eventjes, ze wist waarvoor hij zijn excuses aanbood, maar dat vond ze absoluut niet makkelijk.
"Excuses aanvaard, Remi... ik weet alleen niet goed wat ik ermee aanmoet wanneer het vaker gebeurd." Legde ze hem zachtjes uit. Hij knikte daardoor eventjes, dat begreep hij ergens ook wel.
"Ik zal mijn best doen het niet meer te laten gebeuren." Klonk zijn stem zachtjes tegen haar.

Koning Thobias Hiddon

Gwynn pakte hem vast en knuffelde hem, ze was vreselijk lief voor hem en dat had hij ook wel nodig. Hij vond dit echt heel zwaar en hij accepteerde eigenlijk voor zijn doen al een hele hoop, al zou Remi dat waarschijnlijk niet zo zien. 'Ik hou van je, Thobias. Daar gaat Remi echt niets aan veranderen. Ik zal er altijd zijn als jij mij nodig hebt, altijd.' fluisterde ze. Daarna zag hij haar blik naar zijn armen gaan en haalde ze zijn kleding iets aan de kant, waardoor hij zijn armen terug trok. Gwynn keek hem bezorgd aan. 'Dat moet je niet meer doen... je moet jezelf geen pijn doen.' fluisterde ze. Hij slikte even moeizaam. 'Het gaat wel goed, Destiney helpt mij,' zei hij. 'Daar ben ik blij mee,' zei Gwynn glimlachend. Ze kwam overeind en riep naar de deur dat Remi en Destiney wel weer mochten komen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze kwam weer naar binnen toe wanneer het weer goed leek te zijn en ze kwam met een glimlachje binnen. Ze drukte haar lippen zachtjes op de wang van Thobias en streelde over zijn schouders heen met haar vingers eventjes. Remi nam naast Gwynn weer plaats en keek naar Thobias met een nieuwsgierige blik in zijn ogen, wat was er net allemaal gebeurd? Hadden ze wel of geen toestemming.

Koning Thobias Hiddon

Destiney kwam weer naar hem toe en hij pakte haar vast. Remi keek naar hem en hij ademde diep in. 'Het is oké, jullie mogen trouwen. Ik heb met Gwynn afgesproken dat jullie voorlopig echt niet denken aan een kind, maar dat het tegen die tijd dat het wel zo is overlegd wordt, oké?' vroeg hij zacht. Hij had die controle echt nodig, hij moest het gevoel hebben dat er rekening met hem gehouden werd, anders werd hij helemaal gek.

Remi Kaskadar

Het was oké, ze mochten trouwen, daardoor kreeg hij een vrolijke grijns rond zijn lippen en met de volgende woorden was hij het wel redelijk eens. "Ja, dat is prima." Knikte hij nu. "Wil je trouwens dat we hier blijven wonen?" Vroeg hij nog eventjes aan hem, hij wilde heel erg graag bij Reagan in het dorp wonen, dat was de beste plek die hij kon bedenken voor David.

Koning Thobias Hiddon

Remi vond het prima en door wat hij daarna vroeg ademde Thobias trillend in, hij had het echt moeilijk en hij wilde het liefste alleen zijn, maar dat zou Destiney zo echt niet toe laten. 'Voorlopig wel, alsjeblieft...' zei hij zacht, bijna smekend. Hij moest echt nog heel erg aan dit idee wennen en hij merkte heel goed dat hij nu wel weer genoeg besproken had. 'We hebben het er nog wel een keertje over, over een tijdje,' fluisterde hij.

Remi Kaskadar

Hij vond het wel heel erg jammer dat hij niet mocht verhuizen, daar konden ze gewoon zelf uitmaken wat ze deden, maar dat accepteerde Thobias nog niet. Ze zouden het over een tijdje wel een keertje erover hebben. Daardoor knikte Remi.
"Is goed, bedankt Thobias." Sprak hij tegen de man, daarna kwam hij overeind en opende hij de deur. Destiney bleef heel dicht bij Thobias zitten en streelde over zijn bovenarm heen met haar vingers.

Koning Thobias Hiddon

Gelukkig ging Remi niet tegen hem in, want dan zou hij hem waarschijnlijk echt iets aan doen nu, het was beter om er later op terug te komen. Remi en Gwynn vertrokken weer en hij legde zijn hoofd tegen Destiney aan, nu kreeg hij wel tranen in zijn ogen. Ze liepen over zijn bleke gezicht heen en hij ademde trillend in. Hij was vreselijk bang dat hij Gwynn helemaal zou kwijtraken, dat ze verliefd werd op Remi en dat hij haar nooit meer zou zien.

Koningin Destiney Hiddon

Wanneer ze weg waren, voelde ze het hoofd van Thobias tegen haar aan en ze sloeg haar arm om hem heen en drukte een kusje in zijn haren. "Je deed het echt heel erg goed, Thobias, echt waar... ik ben trots op je..." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze hield hem stevig in haar armen.


Remi Kaskadar

Hij sloeg voorzichtig zijn arm om Gwynn heen en keek haar met een glimlachje aan. "Ik vind het wel fijn dat alle opties nog open staan... je kan echt veel bij hem teweegbrengen of niet?" Vroeg hij haar glimlachend en hij streek even door haar haren heen.

Koning Thobias Hiddon

Destiney zei dat hij het echt heel erg goed deed en dat ze trots op hem was. 'Helemaal niet, ik was verschrikkelijk en ik wil het eigenlijk helemaal niet,' fluisterde hij. Hij zou zo graag naar ze toe gaan om te zeggen dat hij dit niet kon hebben, dat Gwynn van hem was en dat Remi met zijn poten van haar af moest blijven, maar hij kon het niet, hij moest haar dit gunnen, hij moest Remi accepteren en hij vond het heel moeilijk.

Gwynn Hiddon

'Ik doe mijn best, maar hij vind het echt heel erg, Remi. Ik denk dat wij voorlopig nog heel voorzichtig moeten zijn, tot hij er een beetje aan gewend is. Ik geloof dat hij er echt constant mee bezig is,' zei ze zacht tegen hem. Remi wist waarschijnlijk niet hoe veel pijn Thobias zichzelf deed, hoe heftig dit was. Ze begreep het wel, ze wist ongeveer wat er in hem om ging en daarom vond ze dit zelf ook moeilijk, ze wilde hem eigenlijk geen pijn doen.

Koningin Destiney Hiddon

"Je accepteerde het, je werd niet eens heel erg boos en je gunt het Gwynn wel... je wilt wel dat ze gelukkig is en dat vind ik heel erg lief van je. Ondanks dat je het misschien wel helemaal niet wilt, want dat begrijp ik ook wel, want ze was altijd alleen maar voor jou geweest en nu moet je haar delen, dat is moeilijk." Sprak ze hem zacht en lief toe. Ze ging bij hem op schoot zitten en sloeg haar armen om hem heen.


Remi Kaskadar

Ze deed haar best en zei ook dat Thobias het heel erg vond. Hij zuchtte even zachtjes en knikte een klein beetje. "Ik begrijp het... we gaan het gewoon heel rustig en voorzichtig doen, ik vind het gewoon al fijn om bij je te zijn, verder komt het allemaal wel..." Glimlachte hij haar toe. Hij nam haar met zich mee naar de slaapkamer.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei knikte hij langzaam, ze had wel gelijk, maar het bleef heel erg moeilijk en ook heel erg pijnlijk om dit zo te zien, om te zien dat Gwynn nu iemand had waar ze bij was, die haar gelukkig maakte. Het was vreselijk om te zien dat hij dat niet meer was. Ze kwam bij hem op schoot zitten en ze sloeg haar armen om hem heen, hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij sloot zijn ogen. 'Ik word gewoon al misselijk als ik er aan denk,' fluisterde hij.

Gwynn Hiddon

'Dat is zo, het komt allemaal uiteindelijk wel goed.' fluisterde ze. Ze liep met hem mee naar de slaapkamer en ze ging op de bank zitten, ze had gezien hoe erg de armen van Thobias er aan toe waren, ze had eigenlijk niet geweten dat hij er nog zo erg mee bezig was. Het was een teken dat hij echt niet goed in zijn vel zat en dat vond ze moeilijk, want vroeger had ze hem kunnen helpen.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias legde zijn hoofd tegen haar aan en ze hield hem stevig in haar armen. Hij werd al misselijk als hij eraan dacht. "Denk dan aan mij... van mij word je toch niet misselijk?" Vroeg ze hem een beetje plagend en ze drukte een kusje op zijn wang. Ze hield hem dicht tegen haar aan.

Koning Thobias Hiddon

'Nee, van jou zeker niet. Maar ik kan ook niet constant aan jou denken, dat gaat gewoon niet.' Fluisterde hij. Hij wilde er eigenlijk met Reagan over praten, hij vond het altijd fijn om dit soort dingen met zijn vriend te bespreken, maar die had zelf misschien al genoeg aan zijn hoofd en Thobias wilde ook liever niet dat Reagan zag dat hij zichzelf nog pijn deed. Hij zuchtte zachtjes en hij keek weer naar Destiney. 'Ik ga weer verder met werken, zie ik je straks? Zullen we samen eten?'

Koningin Destiney Hiddon

Hij kon niet constant aan haar denken. Daardoor glimlachte ze eventjes en knuffelde ze hem. "Maar nu wel eventjes... nu heb je heel erg veel last van alles in je hoofd en dan heb je het nodig om ergens anders aan te denken." Sprak ze hem zachtjes toe. Hij zei daarna dat hij weer verder ging met werken en vroeg of hij haar zo zag.
"Ik wil ook wel bij je blijven? Dan ga ik gewoon op de bank een beetje lezen." Ze hoopte dat hij daar wat rustiger van zou worden en wat meer op zijn gemak. "ik wil heel erg graag samen met je eten."


Koning Reagan Tridon

Hij had echt een paar dagen met heel erg veel plezier in het landhuis gezeten samen met Serena. Het was echt geweldig met haar en hij werd langzaam aan stapelverliefd. Nu vond hij het wel weer genoeg geweest en had hij gehoord van wat kleine probleempjes op Whiterun.
"Vind je het leuk om eventjes naar Thobias en Destiney te gaan?" Vroeg hij nu aan de vrouw en hij streelde langs haar arm. Hij wilde er graag nog even kijken hoe alles verliep.

Koning Thobias Hiddon

' Je bent lief, Destiney. Ik zal proberen om zo veel mogelijk aan jou te denken.' zei hij glimlachend tegen haar. ' Ja, je mag hier wel even blijven.' Stemde hij daarna in. waarschijnlijk zou ze toch niet zo makkelijk weg gaan en hij had geen last van haar als ze zat te lezen, dan kon hij gewoon werken. Hij pakte zijn spullen weer bij elkaar en hij begon met het lezen van alle informatie. doordat het winter was, werd er heel goed bijgehouden of er wel genoeg eten binnenkwam, het was heel nuttig, maar wel een hoop extra werk.

Serena lomaz

Ze had zich echt heel erg vermaakt met Reagan, het was geweldig samen en ze was blij dat het steeds beter ging, dat het ook tussen hun zo geweldig voelde. dat was echt heel erg fijn. 'Dat vind ik geen probleem, ik vind het wel leuk om ze weer te zien.' zei ze tegen hem. Het was alweer even geleden en ze vond het altijd wel leuk om met Destiney samen wat te kletsen.

Koningin Destiney Hiddon

"Dankjewel, jij bent ook lief, ik hou van jou." Sprak ze zachtjes tegen hem. Hij vond het wel goed als ze bleef en daarom glimlachte ze naar hem en pakte ze uur de kast Een boek en ging zitten op de bank. Ze keek nog even op naar Thobias met een glimlach en daarna begon ze rustig te lezen. Na een lange tijd hoorde ze geklop op de deur en de stem van Reagan.

Koning Thobias Hiddon

Hij was heel hard aan het werk, ook om zelf gewoon even zijn gedachten te kunnen verzetten en het werkte nu ook nog wel redelijk en daar was hij heel erg blij mee. Hij keek langzaam op toen hij geklop op de deur hoorde en daarna de stem van Reagan. Wat deed die nou hier? Hij zat toch juist op het landgoed? ' Kom maar binnen.' zei hij dus wel vrij snel, want hij vond het wel heel erg leuk als Reagan er was. Hij keek even naar Destiney met een glimlachje op zijn gezicht.

Koning Reagan Tridon

vrolijk kwam hij binnen wandelen en begroette hij Thobias eventjes met een grote grijns. "Kom je mee een rondje lopen?" Vroeg hij de man met een grijns. Hij had niet veel gehoord en daarom wilde hij graag meer weten van de man met wat er aan de hand was. "Dan kunnen Destiney en Serena ook gezellig even bijpraten."