Skyrim RPG

Koning Thobias hiddon

Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en hij keek naar haar, door wat ze zei grijnsde hij een beetje. 'Ik ben niet zo heel erg goed met gezinnentjes, maar ik weet zeker dat jij het echt helemaal geweldig gaat doen,' zei hij zacht tegen haar. Hij zoende haar daarna weer en hij trok haar tegen zich aan. Hij hoopte dat het een zoon zou zijn, want anders zou hij alsnog moeten wachten op een troonopvolger.

Koning Reagan Tridon

Serena vond hem wel in een heel erg goed humeur en daardoor grijnsde hij haar breed toe. "Dit is echt voor het eerst dat ik me helemaal zonder angst voel, Serena, zo heb ik me lang niet meer gevoeld, natuurlijk ben ik dan in een fantastisch humeur." Grijnsde hij haar toe en hij zoende haar weer eventjes liefdevol.
"Maar, we moeten nog uit bed toch? Ik moet van jou perse leren hoe ik eten klaar moet maken." Plaagde hij haar vervolgens met een grote en stralende lach.


Koningin Destiney Hiddon

Hij was niet zo heel erg goed met gezinnetjes, hij wist wel zeker dat zij het geweldig ging doen. "En ik ga het jou leren om het net zo geweldig te doen en dan gaan we een liefdevol gezin zijn." Plaagde ze hem vrolijk. Ze zoende hem vol verlangen en liefde terug en streek door zijn haren heen .

Koning Thobias Hiddon

'Nou, dat weet ik nog niet echt hoor... ik zal toch veel moeten werken, dus zoveel tijd heb ik ook niet en als ik vrij ben breng ik liever tijd met jou door, eigenlijk,' zei hij zacht tegen haar. De zoen was wel echt geweldig en hij genoot er enorm van, hij trok haar daarna ook dichter tegen zijn lichaam aan. 'Weet je zeker dat je zwanger bent?' vroeg hij nu.

Koningin Destiney Hiddon

Ze keek hem lichtelijk beteuterd aan door zijn woorden. "Ik breng ook heel erg graag tijd door met jou, maar ook met ons kindje... die vind ik net zo belangrijk en hij zal heel veel van jou moeten leren." Sprak ze hem zachtjes toe. Ze werd dichter tegen hem aangetrokken en hij vroeg of ze het zeker wist.
"Ja, heel zeker. Wil je het eigenlijk niet?" Vroeg ze hem heel zachtjes en ze pakte zacht zijn hoofd in haar handen.

Koning Thobias Hiddon

'Dat weet ik wel, ik zal hem ook echt wel dingen leren, maar ik wil gewoon niet dat al mijn tijd daaraan op gaat,' zei hij tegen haar. Ze pakte zijn hoofd vast en ze zei dat ze het heel zeker wist, ze vroeg of hij het eigenlijk niet wilde en hij ademde langzaam in. 'Jawel, natuurlijk wel.' fluisterde hij. Het was goed, hij had echt een zoon nodig, dat was belangrijk. Toen voelde het nog wel een beetje raar, want het zou zijn relatie met Destiney waarschijnlijk wel onder druk zetten.

Koningin Destiney Hiddon

"Al je tijd hoeft niet, ik weet hoe druk je het hebt, maar een beetje tijd toch wel?" Vroeg ze aan hem met een kleine glimlach en ze streelde langs zijn wang. Hij wilde het wel en daardoor knikte ze een beetje.
"Je wilt het omdat het moet, niet omdat je het fijn vind." Fluisterde ze hem zachtjes toe. "Thobias, ik ga zo hard mijn best doen om dit zo goed mogelijk te laten verlopen, geloof me, ik weet wat ik doe." Fluisterde ze hem toe.

Koning Thobias Hiddon

'Het is niet dat ik het echt vreselijk vindt, maar met David is het nou ook niet echt zo'n succes en ik hou er niet zo van. Je moet zo veel rekening houden met een kind, ik heb je liever voor mezelf. Maar het moet wel en het komt vast goed, dus het maakt niet echt uit.' Zei hij tegen haar. Hij zoende haar weer en hij trok haar dichter tegen zich aan. 'Ik ga wel mijn best doen, echt... Maar ik wil jou voor mezelf houden, dat vooral....'

Koningin Destiney Hiddon

"Met een normaal kind is het veel minder... een normaal kind kan voor zichzelf zorgen en vriendjes maken met andere kinderen. Het is niet te vergelijken met David, je zult het vast leuk vinden, Thobias." Sprak ze hem liefdevol toe. Hij zoende haar weer en ze klemde nu haar benen om zijn middel heen en liet zich achterover op zijn bureau zakken met een uitdagende blik in haar ogen.
"Ik ben voor altijd van jou..." Klonk haar stem hees. "Ik heb wel gelezen dat zwangere vrouwen veel vaker zin hebben in seks, kan je dat aan?" Vroeg ze hem plagend.

Koning Thobias Hiddon

'Ik hoop het, maar we zullen het zien,' zei hij tegen haar. Ze klemde haar benen om zijn middel heen en ze liet zich achterover op het bureau zakken, waardoor hij heel dicht tegen haar aan moest blijven staan. Ze zei dat ze voor altijd van hem was. 'Gelukkig, want voorlopig ben ik nog niet klaar met je,' zei hij grijnzend tegen haar. Door wat ze daarna zei keek hij haar wat verbaasd en daarna verlangend aan. 'Natuurlijk, dat moet geen probleem zijn,'

Koningin Destiney Hiddon

"Ja, we gaan het zien..." Sprak ze hem zachtjes toe. Hij zei ook dat hij voorlopig nog niet klaar met haar was. "Voorlopig? Nooit mag ik hopen..." Vertelde ze hem nu met een grijns en ze gaf hem een knipoog. Zijn eerste reactie was duidelijk verbaasd, maar daarna zag ze het verlangen.
"Hmm... dan is het goed." Mompelde ze hem toe en ze drukte haar lippen weer op de zijne.

Koning Thobias Hiddon

'Ik denk het niet, ik vermaak mij goed met jou,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze zei dat het goed was en daarna voelde ze haar lippen weer op die van hem. Hij begon gehaast haar kleding los te maken, nu had hij aardig veel zin in haar. Hij gooide haar jurk aan de kant en hij zoende haar in haar hals, zijn handen gleden over haar lichaam heen en hij maakte daarna al zelf zijn broek los.

Koningin Destiney Hiddon

Hij begon na een tijdje haar kleding los te maken en de jurk werd aan de kant gegooid door hem. Ze grijnsde doordat hij zo ongelooflijk gehaast was. Hij maakte zelf al zijn broek los en haar vingers begonnen aan zijn shirt. Ze trok hem met haar benen dicht tegen haar lichaam aan en keek hem uitdagend aan.

Koning Thobias Hiddon

Ze begon zijn shirt los te maken en daardoor pakte hij vrij snel haar handen vast, hij wilde niet dat ze de plekken op zijn armen zag. Hij bracht haar handen boven haar hoofd en hij keek haar uitdagend aan, hij wilde er zo min mogelijk aandacht aan besteden en hij zoende haar meteen weer. Hij hield haar handen stevig vast en hij drong al bij haar naar binnen, hij boog over haar heen en hij drukte zijn lippen in haar hals.

Koningin Destiney Hiddon

Haar armen werden door hem vastgepakt voor ze ook maar zijn shirt verder los kon maken. Even keek ze hem doordringend aan, ze had wel zo haar vermoedens... Die werden alleen maar erger. Haar handen bracht hij boven haar hoofd en ze kreunde genietend wanneer hij bij haar naar binnen drong. Ze bewoog haar heupen op een ritmisch tempo en sloot genietend haar ogen wanneer hij haar in haar hals zoende.

Koning Thobias Hiddon

Het was eigenlijk nog steeds heerlijk met haar, hij vond het geweldig als ze hem uitdaagde en dat deed ze vaak genoeg, het werd eigenlijk geen moment echt saai en dat was goed, want hij had die uitdaging echt heel erg hard nodig, anders hield hij het nooit vol. Hij had normaal al moeite om niet echt naar andere vrouwen te kijken, maar eigenlijk ging dat hem redelijk goed af omdat Destiney hem zo'n goed gevoel gaf.

Koningin Destiney Hiddon

Ze vergat haar bedenkingen eventjes en liet zich meevoeren in het moment, ze genoot zo erg van Thobias, ze was stapelgek op hem. Kreunend trok ze hem dichter tegen haar aan en gleden haar handen wild door zijn haren heen en schraapten haar nagels over zijn rug.

Koning Thobias Hiddon

Haar handen gleden dor zijn haren heen en daarna voelde hij haar nagels in zijn rug, waardoor hij nog wat heftiger werd. Het was echt vreselijk lekker, hij genoot er enorm van en dat was ook duidelijk te merken. Hij bereikte na een tijdje zijn hoogtepunt en hij trok haar tegen zich aan. 'Je bent geweldig,' mompelde hij zacht. Hij streek langs haar gezicht en hij zoende haar nog eventjes.

Koningin Destiney Hiddon

Ze vond het heerlijk dat ze hem kon aanmoedigen om heftiger te worden, eigenlijk had ze hem helemaal in eigen hand en dat vond ze geweldig. Hij bereikte gauw zijn hoogtepunt en ze werd tegen hem aangetrokken. "Hmm... Ik houd van je, Thobias." Fluisterde ze toen hij haar geweldig noemde. Ze zoende hem zachtjes terug en daarna pakte ze zacht zijn kin vast.
"Je doet jezelf nog steeds pijn, of niet?" Vroeg ze hem nu bezorgd.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze van hem hield en daardoor grijnsde hij, al betrok zijn gezicht door wat ze daarna zei. 'Nee hoor...' mompelde hij zacht. Hij liet haar los en hij raapte zijn broek op, die hij weer snel aantrok. 'Ik ga nog even werken, ik zie je straks weer, oké?' vroeg hij daarna aan haar. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij keek haar even kort doordringend aan, daarna ging hij weer op de stoel zitten.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat het niet zo was en trok daarna al gauw zijn broek aan. "Thobias... " Fluisterde ze hem zacht toe. Ze kwam overeind en pakte zacht en liefdevol zijn gezicht vast. "Laat me je helpen... ik hou zo ongelooflijk veel van je... ik wil niet dat je pijn hebt." Aan alles werd haar duidelijk dat hij zichzelf wel pijn deed, anders was hij niet zo. Anders had hij haar nog een tijdje vastgehouden en was daarna weer aan het werk gegaan.

Koning Thobias Hiddon

Doordat ze zijn naam zei keek hij langzaam op, ze pakte zijn gezicht vast en hij ademde diep in. Hij moest haar laten helpen, ze hield ongelooflijk veel van hem en ze wilde niet dat hij pijn had. 'Het valt echt wel mee, het gaat goed met mij,' zei hij tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij drukte daarna zijn lippen op die van haar. 'Ik zie je straks weer...' zei hij zacht. Hij wilde er vooral niet over praten, hij wilde niet dat ze het zag, hij wilde eigenlijk niet eens dat ze te veel wist.

Koningin Destiney Hiddon

"Maar je wilt het geheimhouden voor me..." Fluisterde ze hem toe, het deed haar pijn dat hij haar niet alles vertelde, dat deed zij namelijk wel. Verdrietig keek ze hem aan. "Ik vind het niet erg om te zien, maar ik wil niet dat het ontsteekt en dat je er straks echt pijn aan hebt... bovendien wil ik graag dat het niet meer gebeurd, dat ik je kan helpen." Sprak ze hem toe. Ze kreeg nog een kusje van hem en ze keek hem doordringend en verdrietig aan. "Sluit me niet buiten, Thobias, alsjeblieft..."

Koning Thobias Hiddon

'Destiney, alsjeblieft. Het valt echt wel heel erg mee, echt...' zei hij zacht tegen haar. Hij wilde niet echt liegen tegen haar, maar nu werd hij zo in het nauw gedreven en hij kon bijna niet anders meer. 'Het is sinds toen eigenlijk niet meer gebeurd, het is gewoon nog niet helemaal genezen en ik wil niet dat je het ziet, ik wil niet dat je denkt aan hoe ik toen was,' mompelde hij dus ook maar zacht. 'Laat het nou maar, zo'n groot probleem is het helemaal niet, dit is dus waarom ik niet wil dat je het ziet. Het is echt niet zo erg...'

Koningin Destiney Hiddon

Ze pakte nu langzaam haar jurk en tranen gleden langzaam over haar wangen. "Ik geloof je niet." Fluisterde ze hem toe en ze schudde haar hoofd. "Ik vertel je álles, ik hoopte dat je dat ook bij mij deed. Ik hou van je, Thobias, zo ongelooflijk veel, ik hield ook van je toen je zo was en ik wil je beschermen, zelfs tegen jezelf, maar je wilt mijn hulp niet accepteren." Ze veegde de tranen van haar gezicht af en keek hem aan.
"Het doet pijn... ik wil niet dat je liegt... ik laat je maar alleen." Fluisterde ze vervolgens. Hij wilde altijd alleen zijn wanneer hij overstuur was, dan deed hij zichzelf pijn, wist ze nu. Ze knoopte haar jurk dicht en verliet daarna de werkkamer.

Koning Thobias Hiddon

Nu maakte hij haar zelfs aan het huilen, terwijl hij haar eigenlijk wilde beschermen. Hij wist ook echt niet hoe hij daar mee om moest gaan, het gaf hem een vreselijk gevoel. Ze wilde hem beschermen, maar voor hem was het moeilijk om dat zo te voelen, want het voelde voor hem juist goed, hij had het nodig, waarom wilde ze het hem afnemen? Ze wilde niet dat hij er over loog, maar ze zou hem wel alleen laten. Ze trok haar jurk aan en vertrok daarna, hij staarde naar zijn handen.