Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

"Ik geloof niet dat ik het warm krijg door iets bij jou te doen." Plaagde ze hem terug. Ze sloeg haar arm om zijn middel heen en kroop dicht tegen zijn gespierde en warme lichaam aan. Hij vertelde haar dat het in de herberg warm was en dat ze gewoon veel wijn moest drinken. "Dat is een heel goed plan van jou." Klonk haar stem vrolijk.


Koning Reagan Tridon

Een wachter kwam wat gehaast op hem af, hij sprak over Serena, omdat niemand ooit die kamer in mocht, dacht hij dat Serena wat fout deed. Reagan glimlachte een beetje.
"Help haar, geef haar beschikking tot alles wat ze nodig heeft, dit was mijn opdracht." Knikte Reagan de man toe. De wachter was eerst wat verbaasd, maar daarna klaarde hij wat op, hun koning begon eindelijk weer te leven en misschien was het openen van deze kamer wel het begin van een nieuw tijdperk voor zijn koning. De wachter ging meteen naar Serena toe om haar vol enthousiasme te vragen of hij haar ergens mee kon helpen. Het was een jonge, sterke en energieke man. Reagan ging door met werken, hij was heel geconcentreerd bezig.

Koning Thobias HIddon

'Ligt er aan hoe actief jij dat doet,' zei hij grijnzend tegen haar. Ze vond het een goed plan en hij drukte zijn lippen op die van haar. Ze stonden al vrij snel in de herberg, waar het heerlijk warm was en hij bestelde een fles wijn, daarna ging hij met haar in de hoek zitten. 'beter zo?' vroeg hij plagend aan haar. Hij streek langs haar wang en daarna zoende hij haar meteen weer.

Serena Lomaz

Het was toch best wel zwaar, maar ze was het wel gewend om zwaar werk te doen en hard te werken, dit vond ze ook nog eens leuk om te doen. Er verscheen opeens een wachter van Reagan, die haar kwam helpen. Dat vond ze lief. 'Ik wil graag wat nieuwe meubels, maar die kan ik niet zelf hier heen brengen... ik wil warme meubels, maar niet te chaotisch.' zei ze tegen hem. 'Zou je daar mee kunnen helpen?' vroeg ze aan hem.

Koningin Destiney Hiddon

Ze gaf hem een duwtje door de plagende woorden en ze keek hem met een ondeugende twinkeling in haar ogen aan. De herberg was gelukkig heerlijk warm en ze deed de mantel van haar schouders af.
"Veel beter." Grijnsde ze, ze zaten dichtbij het vuur wat in de herberg brandde. Ze voelde de vingers van Thobias langs haar gezicht en daarna zoende hij haar meteen. Ze zoende hem zacht en lief terug dit keer. Daarna werd de fles wijn bij hun neergezet en werden er twee glazen voor hun ingeschonken.


Wachter

Hij luisterde naar de vrouw die nieuwe meubels in de kamer wilde. Hij krabde even over zijn achterhoofd heen. "Warm, maar niet te chaotisch? En dat vraag je aan een man?" Klonk zijn stem plagend tegen haar met een grote grijns rond zijn lippen.
"Ik weet dat er in de opslag nog vele meubels staan, cadeautjes van hertogen en baronnen." Glimlachte hij de vrouw nu toe.
"We kunnen daar wel gaan kijken? De nieuwste dingen staan er, maar de koning houdt alles liever gewoon zoals het is." Vertelde hij haar.

Serena Lomaz

'Euh, ja, heel duidelijk toch?' vroeg ze grijnzend aan de man. Hij vertelde dat ze in de opslag nog veel meubels hadden, cadeautjes. Ze knikte even, dat klonk wel als een heel erg goed idee. 'Laten we daar maar even naar toe lopen om te kijken of er iets bruikbaars staat. Deze keer is verandering juist belangrijk,' zei ze tegen de man. Ze was er best wel enthousiast over, ze wist zeker dat ze er iets moois van kon maken voor Reagan.

Wachter

Ze vond het zelf heel duidelijk, maar hij zag aan de grijns rond haar lippen dat ze wist dat dit niet de handigste vraag aan een man was. Ze leek het een goed idee te vinden om de opslag te bekijken, ze was enthousiast en vriendelijk, een vrouw van het volk, een goede keuze voor hun koning, dat vond hij zeker.
"Moet het hier al geschilderd worden? Er zijn vast wel wat jongens die dat kunnen doen." Vroeg hij aan haar, dan konden zij in de tussentijd de opslag bekijken. Dit was veel leuker werk dan alleen maar op wacht staan.

Serena Lomaz

Ze dacht even na over de vraag van de wachter en ze knikte langzaam, dat was wel een goed idee. ' Ja, laten we dat maar doen.' Stemde ze in. 'Een lichte kleur is denk ik het beste.' zei ze daarna. Daarmee wilde ze de donkere sfeer die de kamer uitstraalde weghalen, want dat zou makkelijker zijn voor Reagan. Misschien kon hij dan alle vervelende herinneringen wat makkelijker los laten, want dat was haar bedoeling. Er moesten alleen maar fijne nieuwe herinneringen gemaakt worden.

Wachter

Ze knikte en vond een lichte kleur het beste. Hij riep een jonge jongen bij zich en keek weer naar Serena. "Zeg maar welke kleur je wilt, ik denk alleen niet dat de koning blij is met de kleur roze." Grijnsde de man haar toe. De jongen stond haar met nieuwsgierig ogen aan te kijken en wachtte op de kleur die ze in de kamer wilde hebben.

Serena Lomaz

' Misschien zou roze hem wel heel vrolijk maken.' zei ze grijnzend tegen de man. Ze wist het niet, maar ze zou het hem maar niet aandoen en ze koos uiteindelijk voor een soort gebroken wit. Dat was beter dan spierwit, ze wilde niet dat het kil werd, maar met wat warme houten meubels zou het waarschijnlijk heel mooi staan. Ze keek weer naar de wachter op. ' Zullen wij dan maar wat meubels uitzoeken?' Vroeg ze hem vrolijk.

Wachter

"Ik denk zomaar van niet." Glimlachte hij haar nu toe. Ze koos een kleur en de jongen ging aan de slag met nog een paar anderen in de kamer. Hij glimlachte eventjes en keek weer op naar de vrouw.
"Ja, laten we dat maar gaan doen." Knikte hij vrolijk. Hij nam haar met zich mee naar de opslag en opende de grote deuren voor haar. Alle meubels stonden netjes geordend onder lakens en het was lekker licht in de opslag.
"Waar wil je mee beginnen?" Vroeg hij haar vervolgens.

Serena Lomaz

'Laten we maar beginnen met de grootste dingen, dan kunnen we daar later wat kleine meubels bij zoeken,' zei ze tegen hem. 'Ik denk dat het belangrijk is om eerst een bed uit te zoeken, een kast en misschien een bank en een tafel en stoelen, laten we maar beginnen met een bed,' zei ze tegen hem. Er leek hier genoeg te staan, dus dat moest wel goedkomen, als ze het niet leuk vond kon ze er desnoods nog iets aan veranderen om het mooi te maken, ze wilde dat het perfect was voor Reagan, dat ze hem er wat positieve energie mee kon geven.

Koning Thobias Hiddon

De zoen was zacht en lief, niet zo heftig als hij misschien zou willen, maar dit was ook wel even fijn, hier kon hij ook wel van genieten. De wijn werd al gebracht en ingeschonken en hij pakte zijn glas op, hij nam een grote slok en daarna keek hij weer naar Destiney. 'Je bent zo uitdagend, misschien is het beter als je de andere kant op kijkt,' zei hij grijnzend tegen haar, omdat hij het vooral leuk vond om in haar ogen te kijken.

Wachter

Ze wilde beginnen met de grote dingen, hij vond haar manier van aanpakken leuk. "Dan zoeken we eerst een bed." Knikte hij haar toe en hij liep met haar door de opslag heen en trok lakens weg, er stonden veel verschillende soorten bedden.
"Hoe heeft u eigenlijk onze koning voor u gewonnen?" Vroeg hij nu nieuwsgierig en wat brutaal. "Ik bedoel... de laatste paar jaar zat hij eenzaam in het kasteel en was alleen vrolijk wanneer de koning van Whiterun langs kwam." Verduidelijkte hij zijn vraag.


Koningin Destiney Hiddon

Ze dronk van haar wijn en bleef hem aankijken. Ze was uitdagend volgens hem, misschien kon ze beter de andere kant op kijken.
"Om zo een andere man aan de haak te slaan?" Vroeg ze hem plagend en ze gaf hem een duwtje. "Ik kijk veel liever naar jou." Ze gaf hem een knipoog en dronk weer uit haar glas. "Je hebt echt de mooiste ogen van iedereen..." Fluisterde ze vervolgens.

Serena Lomaz

Ze zouden eerst een bed zoeken en hij trok de lakens aan de kant, daarna vroeg hij hoe ze Reagan had veroverd. Het liet haar een beetje grijnzen. 'Eigenlijk dus door hem. We zijn zo'n beetje aan elkaar gekoppeld, geloof ik... maar het klikte meteen al. Ik weet niet of ik iets bijzonders gedaan heb, waarschijnlijk was het goed genoeg om mezelf te blijven en hem de kans te geven om zichzelf te kunnen zijn,' zei ze eerlijk tegen de man. Daarna liep ze een rondje en keek ze naar de bedden, er stonden hele mooie tussen en uiteindelijk bleef ze bij een mooi houten bed staan, met bescheiden versiersels, maar het was wel erg mooi.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei keek hij haar nu doordringend aan, ze wist echt wel dat hij dat niet wilde hebben. Ze maakte het wel weer goed door wat ze daarna zei. 'Jij ook,' fluisterde hij. Hij drukte even zacht zijn lippen in haar hals, hij zoog nu plagend en daarna keek hij haar weer aan. Hij had ook een grote plek in zijn hals zitten, die hij eigenlijk ook niet echt kon verbergen onder zijn kleding.

Wachter

Ze grijnsde, waarschijnlijk vond ze zijn vraag helemaal niet zo bijdehand. Verrast keek hij haar aan toen ze aangaf dat ze door Thobias gekoppeld waren en daarna vertelde ze dat het goed genoeg was om zichzelf te zijn.
"Waarschijnlijk ben je zelf al bijzonder genoeg voor hem. Onze koning houdt van eerlijkheid." Glimlachte hij haar toe. "Bovendien ben je een bijzondere verschijning." Complimenteerde hij haar. Ze bleef bij een bed staan en hij keek haar vragend aan. "Deze?" Vroeg hij voor de zekerheid en hij wenkte wat andere jongens. Zij konden al die zware meubelen wel tillen.


Koningin Destiney Hiddon

Ze maakte het duidelijk goed met haar woorden en hij fluisterde terug dat zij ook de mooiste ogen had. Ze glimlachte liefdevol naar hem en ze kreunde wanneer hij zijn lippen in haar hals drukte en zachtjes zoog. "Gelukkig kan ik het wel verbergen." Plaagde ze hem toe en ze streelde langs de plek die zij had gemaakt.

Serena Lomaz

'Ik hoop het,' zei ze tegen hem. Ze hoopte heel erg dat ze zo goed genoeg was en dat Reagan dat ook bleef vinden. Hij vond haar een bijzondere verschijning en daardoor glimlachte ze, het was lief dat hij dat zei. 'Bedankt,' zei ze dus ook. 'Ja, deze vind ik het mooiste, hier kunnen we denk ik wel wat mee,' zei ze. Hij had allemaal mensen om te helpen en daar moest ze nog wel een beetje aan wennen, al die hulp.

Koning Thobias Hiddon

'Dat is gemeen, bij mij kan iedereen het nu zien.' zei hij grijnzend. Hij kon niet echt iets doen om het te verbergen, hij zag zichzelf nou niet echt met een sjaal om, dat vond hij echt helemaal niets. Hij dronk zijn glas leeg en hij schonk de glazen weer vol, hij legde zijn hand op haar been neer. 'Ik ben je zo dankbaar voor alles...' fluisterde hij nu.

Wachter

Ze hoopte dat het genoeg was en hij knikte. "Vast wel." Ze bedankte hem ook voor zijn complimentje. "Geen dank, hoor." Grijnsde hij haar toe. Ze vond dit bed wel het mooiste en hij knikte weer. De jongens tilden het bed op en namen het mee.
"Oké, volgende." Klonk zijn stem vrolijk en hij legde de lakens weer goed.
"Fijn hé, je hoeft alleen nog maar te beslissen, het zware werk wordt je bespaard." Plaagde hij een beetje. Zelf vond hij het wel leuk dat hij aangewezen was om haar te helpen om aan alles te komen wat ze wilde.


Koningin Destiney Hiddon

Ze drukte zachtjes haar lippen op de plek. "Dat maakt niet uit... niemand zou verwachten dat ik dat heb gedaan." Plaagde ze hem een beetje. Ze voelde zijn hand zacht op haar been en hij fluisterde dat hij haar dankbaar was voor alles. Ze keek daardoor naar hem op.
"Ik doe eigenlijk helemaal niets..." Fluisterde ze terug tegen hem. "Alleen mijn fouten proberen goed te maken."Glimlachte ze lichtelijk naar hem.

Serena Lomaz

'Ik geloof dat ik er nog een beetje aan moet wennen,' zei ze grijnzend tegen de wachter. De hulp was wel fijn, het zou heel zwaar zijn om dit allemaal alleen te moeten doen, waarschijnlijk ging het niet eens, maar dit was ze echt niet gewend. Ze liep weer een rondje en keek uiteindelijk naar een mooie grote kast die heel goed bij het bed paste. 'Ik denk dat dit wel een goede keuze is...' zei ze nadenkend, ze had ook al een bijpassende bank en tafel gezien, dus dan waren ze al een heel eind op weg.

Koning Thobias Hiddon

'Nou, ik hoop dat iedereen denkt dat jij het hebt gedaan, niet dat het iemand anders is,' zei hij grijnzend tegen haar. 'Je maakt geen fouten. Ik heb in mijn hele leven een hoop fouten gemaakt en daardoor maak ik het jou nu heel moeilijk, jij doet alles om mij te helpen en dat vind ik vreselijk lief,' zei hij zacht tegen haar.

Wachter

"Mij bevalt het wel hoor, normaal loop ik overal mee te sjouwen." Klonk zijn stem vrolijk. Ze had duidelijk al wel een paar keuzes gemaakt en hij liet alles meenemen. "Is die kast wel groot genoeg denk je?" Vroeg hij plagend aan haar, al leek het totaal geen vrouw die veel aan haar uiterlijk dacht.


Koningin Destiney Hiddon

"Waarschijnlijk denken ze gewoon dat je zo dom bent om ergens tegenaan te lopen." Plaagde ze hem vrolijk en met een ondeugende blik in haar ogen. Door zijn volgende woorden, keek ze hem vol liefde aan en ze slikte eventjes, ze voelde hoe emotioneel ze hiervan werd. Haar armen sloeg ze om hem heen en ze zoende hem heel zachtjes en teder. Alle liefde die ze voor hem voelde en al haar emoties legde ze in de zoen om hem te laten zien hoe graag ze het deed, hoe ontzettend graag ze hem overal mee wilde helpen.

Serena Lomaz

'Gelukkig maar, ik zou niet willen dat je hier tegen je wil in stond te helpen,' zei ze tegen hem. Dat zou ze echt heel erg vinden, dan deed ze het nog liever alleen. Door zijn plagende vraag grijnsde ze weer. 'Voor mij in ieder geval wel en ik denk dat Reagan niet zo heel veel ruimte in de kast nodig heeft,' zei ze tegen hem. 'Nou, laten we dan maar eens kijken hoe het allemaal in de kamer staat, voorlopig is dit wel even genoeg,' zei ze tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

'Dat zou ook kunnen, die kans is groot,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij merkte dat ze emotioneel werd en daardoor keek hij haar wat bezorgd aan, had hij iets verkeerd gezegd? Hij werd al gezoend voor hij dat kon vragen, en uit de zoen bleek wel dat hij niet echt iets verkeerd gedaan had, het was juist heel erg fijn, het was een heerlijke zoen. Hij legde zijn hand in haar hals en hij ging er maar al te graag in mee.

Wachter

"Nee, natuurlijk niet! Ook al heb ik er geen verstand van, ik vind het wel leuk." Lachte hij vrolijk. Ze zei dat de kast groot genoeg zou zijn en ze wilde kijken hoe het in de kamer stond. Hij knikte daardoor eventjes. "Laten we dat maar doen." Glimlachte hij haar toe en hij liep weer met haar mee in de geschilderde kamer waar alle meubels geplaatst werden.


Koningin Destiney Hiddon

Na de zoen keek ze hem aan, de tranen brandden in haar ogen. "Je bent zo lief... ik hou zo vreselijk veel van je... Ik was een tijdje bang dat het nooit meer goed zou komen, maar je bent er weer en ik hou nog meer van je dan daarvoor." Fluisterde ze hem hees en liefdevol toe. Ze streelde langs zijn wang en keek in zijn ogen.

Serena Lomaz

Hij vond het wel heel erg leuk en dat was goed, daar was ze best wel blij mee. Ze liepen terug de kamer in, het zag er al een heel stuk beter uit, veel minder donker, ze vond het zelf nu wel een fijne sfeer geven. Het leek niet eens meer echt op hoe het eerst was. Ze zette de ramen wijd open en daarna keek ze naar de meubels die op de goede plek werden neergezet, ze was eigenlijk wel tevreden, maar nu moest ze kijken of ze nog wat leuke dingen kon vinden voor de aankleding.

Koning Thobias Hiddon

Hij zag de tranen in haar ogen en daardoor wilde hij weer bijna vragen of hij iets verkeerd had gedaan, maar ze zei al dat hij heel lief was en dat ze vreselijk veel van hem hield. 'Ik ben bang dat het nog wel eens vaker gaat gebeuren en ik wil het jou niet zo moeilijk maken.' fluisterde hij nu. Hij was er echt heel erg bang voor, hij wilde haar niet zo veel pijn doen, maar als hij niet kon nadenken over wat hij deed gebeurde dat vaak wel.

Wachter

Hij leunde tegen de deurpost die nog droog was en hij bekeek hoe ze de ramen open deed. Daarna werden de meubels allemaal op de goede plek gezet. Hij glimlachte even, het was een leuke vrouw en ze hield er duidelijk wel van om bezig te zijn. Dat was mooi, qua karakter paste ze ook goed bij de koning.


Koningin Destiney Hiddon

Hij was bang dat het vaker ging gebeuren. "Nee, ik zal er persoonlijk voor zorgen dat het zo min mogelijk gaat gebeuren, ik vind het verschrikkelijk om je zo te zien en ik ga proberen het te voorkomen, wat het ook kost. Ik zal je altijd helpen, lieve Thobias. Altijd, jij bent ongelooflijk belangrijk en ik hou zo vreselijk veel van je." Ze pakte zijn hoofd zachtjes in haar handen en legde haar voorhoofd tegen de zijne aan terwijl ze hem doordringend aankeek.

Serena Lomaz

Toen alles echt goed op zijn plek stond bekeek ze het even, ze vond het zelf heel erg mooi, ze hoopte dat Reagan dat ook een beetje vond. Dat het hem niet te veel aan vroeger liet denken, maar als dat wel zo was, zouden ze gewoon de tijd nemen om er rustig aan te wennen. Anders maar niet, ze konden ook in de andere kamer blijven, dat was ook niet echt zo'n ramp, ze hoopte gewoon dat ze alle nare herinneringen kon vervangen door juist mooie momenten mee te maken.

Koning Thobias Hiddon

'Je bent zo lief... maar als het wel gebeurt, dan moet je weten dat het echt niet jouw schuld is. Jij kan er dan helemaal niks aan doen.' fluisterde hij. Hij keek diep in haar ogen en hij merkte dat hij echt heel erg verliefd was op haar, het was een geweldig gevoel. 'Ik ben gek op je, echt heel erg... je bent zo bijzonder,' fluisterde hij. Hij streek langs haar wang en daarna zoende hij haar weer zacht.

Wachter

Hij zag hoe Serena het bekeek. "Klaar? Of mis je nog dingen?" Vroeg hij haar vriendelijk met een glimlach en hij bekeek ook alle meubels eventjes. Hij vond het er prima uitzien, misschien nog een beetje saai.


Koningin Destiney Hiddon

"Ik kan wel mijn best doen om het beter te maken voor je." Fluisterde ze hem zachtjes toe. Hij zei haar dat hij echt heel erg gek op haar was en dat ze bijzonder was. "Jij ook..." Fluisterde ze terug tegen hem en ze zoende hem liefdevol en zachtjes terug. Daarna legde ze haar hoofd tegen zijn borst aan en kroop ze dichterbij hem. Ze staarde dromerig voor zich uit, ze was stapelverliefd op hem.

Serena Lomaz

'Ik denk dat het voor nu goed is, dan neem ik Reagan morgen wel mee naar de markt, kunnen we samen nog wat leuke dingen uitzoeken, dan wordt hij er ook nog een beetje bij betrokken,' zei ze tegen de wachter. Dat leek haar een beter idee, dan ging hij zich hier waarschijnlijk een stuk meer thuis voelen, dan had hij er ook wat mee gedaan, dat hielp altijd wel. 'bedankt voor je hulp,' zei ze vriendelijk tegen de man, want ze was er echt blij mee. Het was fijn dat iedereen hier zo aardig was.

Koning Thobias Hiddon

'Dat doe je al.' fluisterde hij, vol liefde. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en ze kroop dichtbij, hij hield zijn arm stevig om haar heen en hij genoot van het moment, het was heerlijk om dit soort dingen te doen, terwijl hij het vroeger nooit zoveel gedaan had. Nu vond hij het geweldig, zeker als het zo goed ging tussen hun. 'Zullen we zo maar wat te eten bestellen?' vroeg hij zacht aan haar, want hij begon wel wat trek te krijgen ondertussen.

Wachter

"Je hebt goed werk verricht, hij zal er vast blij mee zijn en ik denk dat hij het wel leuk vind om met je op stap te gaan. Aan alles merk ik dat hij trots is dat je bij hem hoort." Vertelde hij haar met een grijns. Ze bedankte hem voor zijn hulp en hij boog zijn hoofd heel even voor haar.
"Het was me een genoegen." Glimlachte hij.


Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde zijn arm stevig om haar lichaam heen en ze streek met haar vingers heel zacht en liefdevol over zijn hand heen. Hij vroeg vervolgens of ze wat te eten gingen bestellen. "Hoe kan ik eten als ik me zo verliefd voel." Glimlachte ze breed. "Bestel maar iets lekkers." Knikte ze vervolgens. Daarna keek ze hem weer aan.
"Thobias... als het niet zo goed gaat, wil ik graag dat je aan dit soort momenten denkt, aan de momenten van het samenzijn, liefde en tederheid... dit zijn dierbare momenten die je kunnen helpen." Fluisterde ze heel zachtjes tegen hem.