Skyrim RPG

Remi Kaskadar

Ze grijnsde alleen maar en kwam dicht tegen hem aan staan toen hij haar zoende, ze leek het fijn te vinden, haar handen gleden over zijn spieren heen en hij kreunde genietend eventjes. Zijn handen hield hij om haar middel gesloten, dicht tegen zijn lichaam aan. Zijn lippen gleden af naar haar hals en af en toe beet hij zachtjes. Hij vond dit echt leuk en lekker.


Koning Reagan Tridon

Na een tijdje was hij klaar met de wonden van Thobias en glimlachte hij naar de man. Niet veel later kwam er weer een brief van Destiney binnen. "Ze laat je niet met rust." Plaagde Reagan. Hij pakte de brief en gaf deze aan Thobias. Ze schreef dat ze het helemaal niet erg vond dat het hem nog niet lukte en dat haar reactie gewoon overdreven was, nu wilde ze hem heel erg graag weer zien en haatte ze het dat ze haar bed niet uit kon komen, ze leek dolgraag voor Thobias te willen zorgen.

Gwynn Hiddon

Hij deed het echt vreselijk lekker, ze kreunde zacht toen hij in haar hals beet. Dit was echt heerlijk. Het was fijn om zijn gespierde lichaam te voelen, om te kunnen genieten van elk beetje. Het voelde ook echt goed met hem, totaal niet onwennig of ongemakkelijk en ze had het idee dat het voor hem ook echt fijn was. Haar handen gleden al snel onder zijn shirt, ze wilde hem het liefste overal aanraken. Het was zo lang geleden.

Koning Thobias Hiddon

Er kwam weer een brief van Destiney en door wat er stond wilde hij echt heel erg graag naar haar toe. Hij wilde bij haar zijn, hij wilde voelen dat ze echt van hem hield en het niet alleen lezen. Hij wilde meer dan dat. 'Kunnen we terug?' Vroeg hij heel zacht en moeizaam aan Reagan. Hij wilde naar huis toe, maar hij had echt geen idee wat verstandig was en wat niet.

Remi Kaskadar

Hij hoorde haar kreunen en daardoor grijnsde hij eventjes. Hij ging zachtjes verder en voelde haar handen onder zijn shirt. Hij vond het heerlijk om aangeraakt te worden en daardoor kreunde hij. Hij sloot zijn ogen en gleed met zijn vingers over haar rug heen en langs haar buik.


Koning Reagan Tridon

Hij glimlachte, dit was de eerste keer dat Thobias de brief ook daadwerkelijk leek te kunnen lezen, een goede vooruitgang. Hij vroeg zelfs of ze terug konden.
"Het is goed dat je wel weer terug wilt nu, maar het kan nog niet. Ik wil heel graag de oude Thobias eerst weer terug zien, ik wil eerst weer dat je met mij kan praten en haar een brief terug kan sturen, dan pas gaan we terug." Sprak hij tegen hem. Niet veel later vloog de deur ineens open en hing Destiney om de nek van Thobias heen. Ze hield hem ongelooflijk stevig vast en tranen liepen over haar wangen. Reagan kon door haar jurk zien dat de wonden op haar rug open waren en ze zag er vermoeid uit. Was ze echt hierheen gekomen? Reagan verbaasde zich erover, was ze echt zo sterk dat ze dit aankon? Hij schudde ongelovig zijn hoofd eventjes.

Gwynn Hiddon

Ze kreunde zacht door zijn aanrakingen, het voelde echt heel erg fijn. Ze zoende hem weer en ze maakte nu langzaam zijn riem los en daarna keek ze hem even aan, het volgende moment zoende ze hem weer en ging ze verder, zo maakte ze ook zijn broek los en liet ze haar hand er in glijden. Haar lippen gleden nu naar zijn hals, het was echt fijn met hem en ze hoopte dat hij dat ook vond, ondanks dat ze geen man was.

Koning Thobias Hiddon

Het was goed dat hij weer terug wilde, maar het kon nog niet, hij wilde heel graag de oude Thobias eerst weer terug zien. Hij moest met hem kunnen praten en haar terug kunnen schrijven, dan pas gingen ze terug. Hij zuchtte zacht, maar verder reageerde hij niet echt, dat kon hij echt niet. Hij keek langzaam op toen de deur open vloog, het was Destiney, waardoor zijn blik heel even echt opgewekt was. Hij hield haar vast, wel voorzichtig, hij wist dat ze heel veel pijn had en dat had hij zelf ook.

Remi Kaskadar

Hij hoorde haar kreunen en ze zoende hem weer. Hij voelde hoe ze begon met het losmaken van zijn broek, hij keek met twinkelende ogen terug naar haar. Hij kreunde wanneer haar hand zijn lichaam raakte. Hij vond het heerlijk en ze zoende hem in zijn hals. Hij besloot nu ook actie te ondernemen en begon haar jurk los te maken. Hij hoopte dat ze het niet al te erg vond dat hij haar vrouwelijke vormen wat meer met rust liet, zijn nagels gleden wel over haar rug heen wanneer hij de jurk eenmaal los had en ze gleden brutaal naar beneden over haar billen heen.


Koningin Destiney Hiddon

Snikkend en wat kreunend van de pijn kroop ze dicht tegen Thobias aan. Reagan kwam langzaam overeind. "Laat ik jullie even met rust laten..." Glimlachte hij zwakjes. Hij ging de deur uit en zocht naar Serena.
Destiney keek Thobias eventjes aan. "Het spijt me dat ik ben gekomen, maar ik kon niet wachten, echt niet, ik kan niet zonder je, ik werd helemaal gek... ik hou van je, ik hou zo ongelooflijk veel van je... en ik miste je zo erg, ik heb zoveel spijt van wat ik heb gezegd." Ze struikelde haast over haar woorden heen en ze snikte zachtjes tussendoor.

Gwynn Hiddon

Het was wel anders met hem, ze merkte heel erg goed dat hij haar lichaam heel anders behandelde, maar dat was ook niet zo gek, het was toch wel heel erg fijn en hij leek het ook echt te willen, dus dat was wel een goed teken. Hij maakte haar jurk los en ze voelde zijn handen over haar rug heen glijden, daarna gingen ze nog verder naar beneden en ze grijnsde even naar hem.

Koning Thobias Hiddon

Reagan vertrok en Thobias merkte dat hij dat toch lastig vond, alsof hij nu meer gespannen was, ook al was Destiney bij hem. Hij ademde diep adem en hij keek haar aan door wat ze allemaal zei, maar hij kon haar maar heel moeilijk volgen, het koste hem vreselijk veel energie en hij wist niet hoe hij moest reageren, hij kon de woorden niet vinden. Daarom streek hij zacht langs haar wang en hij knuffelde haar voorzichtig. Hij hield echt van haar, maar hij wist niet wat hij moest zeggen.

Remi Kaskadar

Hij keek even naar haar en zag haar grijnzen. "Ik vind gewoon andere delen heel erg mooi dan andere mannen." Plaagde hij haar nu. Zijn handen gleden eroverheen en zijn ogen twinkelden. Daarna zoende hij haar weer en trok hij zijn eigen shirt uit en stapte hij uit zijn broek. Hij beet even in haar onderlip en hield haar aan haar heupen stevig vast, tegen zijn lichaam aan.


Koningin Destiney Hiddon

Thobias zei helemaal niets, ze staarde hem daardoor een tijdje aan en voelde niet veel later zijn vingers langs haar wang en zijn knuffel. Ze sloot haar ogen en genoot daar wel van. "Vind je het fijn dat ik ben gekomen?" Vroeg ze hem vervolgens zacht en ze keek hem even doordringend aan. Haar lichaam trilde een beetje en voelde wat klam aan.



Koning Reagan Tridon

Wanneer hij Serena zag, twinkelden zijn ogen vrolijk en liep hij op haar af. "Hallo knappe dame." Sprak hij haar toe. Hij pakte haar hand vast en even aarzelde hij, maar vervolgens trok hij haar tegen zich aan en hield hij haar stevig in zijn armen. Hij was wel toe aan een knuffel, het viel hem zwaar om Thobias zo in de gaten te houden.

Koning Thobias Hiddon

Ze vroeg of hij het fijn vond dat ze was gekomen en hij keek haar even aan, hij kon echt geen antwoord geven, hij kon de woorden niet vinden en dat voelde vreselijk op dit moment, hij wilde haar zo veel zeggen. Uiteindelijk knikte hij alleen maar, maar hij merkte dat de chaos in zijn hoofd terug kwam. Hij wilde niet dat Destiney hem zo zag, hij wilde niet dat ze doorhad hoe hij ook kon zijn, maar hij zakte zo ver weg dat hij het niet onder controle had. Hij trok het verband van zijn armen en hij zakte tegen de muur aan, al snel deed hij zichzelf pijn.

Serena Lomaz

Reagan kwam naar haar toe en ze sloeg haar armen om hem heen. 'Hoe gaat het met hem? 'vroeg ze zacht, ze had Destiney gezien. Het was wel even fijn om met hem samen te zijn, daar was ze best wel erg aan toe nu. Ze genoot ook echt van dit moment met hem.

Koningin Destiney Hiddon

Hij knikte uiteindelijk en daardoor glimlachte ze liefdevol naar hem. "Gelukkig maar..." Fluisterde ze tegen hem. Ineens trok hij het verband van zijn armen af en ging hij tegen de muur aan zitten, hij begon zichzelf behoorlijk pijn toe doen en ze keek hem verward aan. Langzaam en moeizaam ging ze bij hem zitten en pakte zijn handen vast. Met pijn in haar ogen keek ze hem aan.
"Niet jezelf pijn doen, Thobias... dat vind ik echt verschrikkelijk om te zien..." Fluisterde ze hem zachtjes toe.



Koning Reagan Tridon

Serena vroeg aan hem hoe het ging met Thobias. "Nog niet goed genoeg, echt niet... maar ik wilde ze even alleen laten, bovendien trek ik het echt niet om non stop bij hem te zijn..." Zuchtte hij zachtjes. Hij hield haar dicht tegen zich aan en streelde door haar haren heen.

Koning Thobias Hiddon

Het was blijkbaar heel heftig voor hem om Destiney ineens weer te zien, want hij reageerde totaal niet meer op haar. Ze kwam naar hem toe en ze pakte zijn handen vast, waardoor hij wel ophield, maar hij keek niet naar haar. Hij staarde voor zich uit, helemaal verdooft. Zijn armen zagen er ook echt vreselijk uit nu, maar het drong niet tot hem door wat hij zichzelf aandeed. Ook niet wat hij Destiney aandeed, hij zag niet dat ze zo veel last van haar wonden had. Niets drong echt tot hem door.

Serena Lomaz

Hij zei dat het echt nog niet goed genoeg ging, maar hij wilde ze even alleen laten en hij trok het zelf niet om er constant bij te zijn. 'Dat snap ik wel, je doet het wel echt vreselijk goed, je kan zien dat hij je echt blind vertrouwd, dat vind ik heel bijzonder,' zei ze zacht tegen hem. Ze streek langs zijn wang en ze glimlachte naar hem. 'Je bent echt geweldig,' fluisterde ze.

Koningin Destiney Hiddon

Hij hield op en staarde dwars door haar heen, ze snikte hierdoor en keek hem vol verdriet aan. Wat was dit? Waarom kon ze hem niet helpen? Ze had toch altijd zo'n goede invloed op hem?
"Oh Thobias, mijn lieve Thobias..." Snikte ze. Voorzichtig ging ze een beetje tegen hem aanzitten, zelf hield ze het ook niet echt al te goed vol allemaal.



Koning Reagan Tridon

Serena snapte het wel, hij deed het wel vreselijk goed en ze vond het bijzonder om te zien dat Thobias hem blind vertrouwde. Hij glimlachte daardoor breed. "Dat heeft echt jaren geduurd, maar ik vind het ook wel heel erg bijzonder." Vertelde hij haar. Hij deinsde een klein beetje terug wanneer ze haar hand ophief, gespannen voelde hij haar langs zijn wang strelen. Ze vond hem geweldig.
"Jij ook... zo geduldig... je laat me gewoon en lijkt precies te weten wat ik nodig heb." Fluisterde hij terug tegen haar. Na een tijdje kwam er een wachter naar hem toe. Er waren twee mannen die Thobias scherp in de gaten hielden zonder dat hij het zelf doorhad, de man vertelde dat Thobias weer glazig voor zich uit begon te staren en het verband weer had weggehaald. Reagan bedankte de man en pakte nu alleen de hand van Serena vast. Hij nam haar mee naar de kamer.
"Destiney... laat hem maar eventjes, hij heeft er heel erg veel moeite mee..." Fluisterde hij. De vrouw keek snikkend naar hem op.
"Ik snap het niet, ik kan hem altijd helpen, waarom nu niet? Waarom zegt hij niets? Waarom doet hij zichzelf zoveel pijn?" Vroeg ze overstuur aan Reagan. De man slikte en keek even naar Serena.
"Hij is in de war..." Vertelde hij haar zacht.

Serena Lomaz

Al heel snel kwam er iemand naar hun toe om te vertellen dat het niet goed ging met Thobias. Ze liep met Reagan mee, ze zag dat Destiney dit heel moeilijk vond en dat was ook niet zo heel erg gek. Dit had ze waarschijnlijk niet echt verwacht. Reagan wist duidelijk ook niet echt wat hij moest zeggen, hij zei dat Thobias in de war was. 'Het komt wel weer goed. Hij reageert eigenlijk al steeds beter, maar soms heeft hij dit weer. Ik denk dat hij wel echt heel blij is dat je er bent,' zei ze zacht tegen Destiney.

Koning Reagan Tridon

Hij pakte zachtjes de handen van Thobias vast en keek nog even naar Serena. "Kun je haar een beetje helpen?" Vroeg hij over Destiney. Hij had zijn focus nodig voor Thobias. Zacht begon hij weer tegen de man te praten, dit keer over Destiney, hoe lief het van haar was om te komen en hoeveel hij waarschijnlijk wel niet voor haar betekende.


Koningin Destiney Hiddon

De wereld om haar heen leek wat te tollen, ze staarde naar Thobias, de tranen bleven over haar wangen glijden. Trillend zat ze tegen hem aan, hopend op het gevoel dat hij haar zou beschermen, hij zei dat hij er een hekel aan had als ze pijn had, maar niets aan hem leek haar te willen helpen. Hij leek haast wel verdoofd.

Serena Lomaz

Langzaam ging ze naar Destiney toe en ze pakte de handen van de vrouw vast. 'kom eens op het bed zitten, dan zal ik jou even verzorgen,' zei ze zacht, ze nam Destiney al met haar mee. Die wonden hadden echt verzorging nodig, dat was duidelijk. 'het komt echt wel weer goed met hem, dat beloof ik je. Het was heel duidelijk dat hij je enorm mistte. Hij las jouw brieven en het was in zijn ogen te zien, hij wilde heel graag reageren, maar hij kon het nog niet, daarom liet hij Reagan de brief schrijven,' zei ze zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Trillend liet ze zich meenemen door Serena en ze knikte een klein beetje. Ze ging voorzichtig zitten en keek naar Thobias terwijl ze luisterde naar Serena. Het kwam wel goed en Thobias miste haar echt enorm, het was aan zijn ogen te zien en hij wilde wel graag reageren, maar dat kon hij niet.
"Ik had gehoopt dat het allemaal goed zou komen als hij mij zou zien... blijkbaar was dat een hele egoïstische gedachte." Fluisterde ze zachtjes. Reagan bleef met Thobias praten en Destiney keek Serena even aan.
"Ik voel me zo schuldig dat ik zo streng voor hem ben geweest." Snikte ze.

Serena Lomaz

Ze verzorgde heel voorzichtig de wonden van Destiney, ze wilde haar echt niet onnodig pijn doen, waarschijnlijk was het al erg genoeg. 'Dat is niet egoïstisch, helemaal niet. Ik denk dat het heel veel impact op hem heeft, maar dat hij tijd nodig heeft om hier aan te wennen. Het komt wel goed.' fluisterde ze. 'Je moet je niet schuldig voelen, ik kan het mij heel goed voorstellen, het is ook heel ingewikkeld allemaal en ik kan jou goed begrijpen,' zei Serena tegen haar. Ze begreep steeds meer van de situatie en het was niet zo gek dat Destiney hem voor de keuze had gezet.

Koningin Destiney Hiddon

Ze vond het helemaal niet egoïstisch van haar en ze dacht wel dat het impact had op Thobias, maar hij moest eraan wennen, daardoor knikte ze een klein beetje.
"Als het alleen maar slechter gaat, kan ik denk ik beter weggaan..." Mompelde ze, wel weer wat rustiger en wat minder overstuur, Serena was heel erg kalm... Af en toe kreunde ze zachtjes door de pijn en ze gaf aan dat ze het zich wel voor kon stellen, het was ingewikkeld en ze kon haar goed begrijpen.
"Ik had het niet moeten doen, ik had aan hem moeten zien dat hij het niet aankon..." Mompelde ze.

Serena Lomaz

'Waarom had je het moeten zien? Jullie moeten elkaar nog zo veel meer leren kennen, daar kan lange tijd over heen gaan en dat is helemaal niet erg. Nu weet je het, hierdoor leer je hem weer wat beter kennen en inschatten, dat is helemaal niet verkeerd,' zei ze zacht tegen haar. 'Ik denk niet dat het slim is om weg te gaan, ik denk dat het het nu alleen maar erger zou maken. Hij is enorm aan jou gehecht, zelfs Reagan kan soms bijna niet tot hem door dringen,'

Koningin Destiney Hiddon

Ze luisterde naar de zachte stem van Serena, het deed haar wel goed dat iemand het met haar eens was en nog eens aangaf dat Thobias enorm aan haar gehecht was, ze knikte een klein beetje en glimlachte lichtelijk naar Serena.
"Dankjewel..." Mompelde ze haar toe. Ze legde zachtjes haar hoofd tegen de vrouw aan en viel een paar seconden later in slaap. Ze was helemaal uitgeput.

Serena Lomaz

Ze werd bedankt en daarna zakte Destiney eigenlijk al meteen in slaap, ze bleef de vrouw voorzichtig vasthouden en daarna keek ze even naar Reagan. Thobias zat nog steeds in precies dezelfde houding voor zich uit te staren. 'Heb je dit vaker meegemaakt?' vroeg ze heel erg zacht aan hem. Het was toch ergens wel wat eng om de man zo te zien, helemaal omdat hij normaal echt anders was.

Koning Reagan Tridon

Hij hoorde opeens de stem van Serena en hij keek even om naar haar. Ze wilde weten of hij dit vaker had meegemaakt. "Ja, in mindere mate en meestal was Gwynn er wel bij." Vertelde hij haar zachtjes. Hij begon weer voorzichtig de armen van Thobias schoon te maken en opnieuw te verbinden terwijl hij weer rustig doorging met praten tegen hem.

Serena Lomaz

Hij had het vaker meegemaakt, maar wel in mindere mate en meestal was Gwynn er bij. 'Ik vind het zo naar om te zien...' zei ze zacht tegen hem. Thobias reageerde echt helemaal nergens op en hij liet Reagan wel de wonden verzorgen en verbinden, dat was wel positief. 'Zou het helpen om te vragen of ze ook komt? Om te kijken of ze wel iets kan doen?' vroeg ze nu zacht aan hem. Ze wist niet of het kon helpen, maar alle hulp was waarschijnlijk meegenomen. Ze legde nu Destiney heel voorzichtig in het bed neer.

Koning Reagan Tridon

Ze vond het naar om te zien en Reagan knikte even. "Ja, dat vind ik ook..." Fluisterde hij. Ze vroeg of het zou helpen wanneer hij vroeg of Gwynn kwam helpen. "Ik denk het niet, dan wordt de druk alleen maar groter over het maken van een keuze, Destiney is heel erg jaloers en dat drijft Thobias in het nauw, vooral omdat Gwynn wel weet hoe ze hem moet helpen en hij haar vertrouwt zoals hij mij vertrouwt. Voor Destiney probeert hij zich nog groot te houden." Legde hij zacht aan Serena uit. Wanneer de wonden verzorgd waren, keek hij weer naar Thobias, hij had nu waarschijnlijk langer de tijd nodig om het te verwerken en dat begreep hij ergens ook wel.

Serena Lomaz

'Dat kan ik mij ook wel voorstellen, dan kunnen we het beter niet doen. De afgelopen dagen kreeg je ook veel voor elkaar bij hem, dat moet zeker weer lukken.' zei ze tegen hem, heel positief. Ze wist echt zeker dat het wel goed kwam, waarschijnlijk deed Thobias ook echt wel hard zijn best, maar was het gewoon heel erg moeilijk. Dat snapte ze ook wel. Ze kwam langzaam overeind en ze ging naast Reagan zitten, ze pakte voorzichtig zijn hand vast en ze zag dat Thobias zijn hoofd tegen Reagan aanlegde en zo langzaam wat weg leek te zakken.

Koning Reagan Tridon

"Ik heb ook heel erg veel vertrouwen in hem en geloof in hem." Vertelde hij haar, net zo positief.Ze kwam naast hem zitten tegen de muur aan en pakte zijn hand. Hij maakte deze los en sloeg die om haar heen. Ook Thobias hield hij dicht tegen zich aan. Hij drukte zijn lippen in de haren van Serena.
Thobias zakte weer langzaam weg. "Het geeft me wel vertrouwen in mijzelf om hem te helpen. Ik kan hem al zonder problemen vasthouden en helpen, met jou gaat het ook beter..." Vertelde hij haar zachtjes en hij streelde met zijn vingers over haar bovenarm heen.