Skyrim RPG

Serena Lomaz

Ze sliep eigenlijk nog heel lekker, maar ze werd wakker doordat ze warme vingers op haar gezicht voelde. Ze opende langzaam haar ogen en ze keek in de ogen van Reagan. 'Dat is nog eens fijn wakker worden,' fluisterde ze. Hij zag er vrolijk uit, dat was ook een goed teken. 'Heb je goed kunnen slapen?' vroeg ze zacht aan hem, nog wat schor doordat ze net wakker was.

Koning Reagan Tridon

Wanneer ze wakker werd, haalde hij meteen zijn vingers van haar gezicht. Ze vond het fijn wakker worden. "Gelukkig maar." Glimlachte hij haar toe met vrolijke ogen. "Ik heb heerlijk geslapen en ik heb heel erg veel zin om samen met jou op weg te gaan en je mijn kasteel te laten zien." Sprak hij haar vrolijk toe. Hij kwam overeind en liep even naar de badkamer toe en deed zijn haren even.

Serena Lomaz

Hij had heerlijk geslapen en hij had heel erg veel zin om samen met haar op weg te gaan om zijn kasteel te laten zien. 'Daar kijk ik ook heel erg naar uit, ik ben super benieuwd en ik vind het heel erg leuk dat ik met je mee mag,' zei ze tegen hem, heel enthousiast. Hij kwam overeind en hij ging de badkamer in, daardoor kwam ze zelf ook overeind. Ze pakte haar jurk vast, eigenlijk moest ze wel nieuwe kleding regelen, want ze kon dit niet elke dag aan, zeker niet als ze bij Reagan was.

Koning Reagan Tridon

Hij kwam weer naar haar toe en ze zag haar naar de jurk kijken. "Hmm.. niet handig om te paardrijden." Mompelde hij. "Kun je eigenlijk paardrijden?" Met de koets duurde alles zoveel langer, hij vond rijden veel makkelijker. Zijn blik gleed heel voorzichtig over haar lichaam heen. "Wat ben je mooi..." Mompelde hij zacht tegen haar.

Serena Lomaz

'Ik heb niet echt meer kleding meegenomen toen ik hier naar toe kwam,' gaf ze toe. Ze was helemaal niet meer thuis geweest, ze had geen spullen gepakt, helemaal niets. 'Ja, gelukkig wel,' zei ze daarna glimlachend. Ze was heel blij dat ze vroeger al had leren rijden, want het was toch wel handig. Ze zag dat zijn blik over haar heen gleed en hij zei dat ze mooi was, daardoor glimlachte ze. 'Het is maar goed dat je dat vindt, want jij ziet er ook geweldig uit.' zei ze zacht.

Koning Reagan Tridon

"Ik ga wel wat regelen voor je." Glimlachte hij haar toe. Ze kon wel paardrijden. "Fijn." Knikte hij meteen, dat was wel heel erg prettig om dan samen te kunnen reizen. Ze vond het goed dat hij haar zo mooi vond, want hij was ook geweldig. Hij glimlachte haar warm toe en keek even naar de kleren die hij zelf aanhad.
"Ik ben zo terug." Zei hij vervolgens en hij regelde kleding voor haar. Met stapels kleren kwam hij niet veel later de kamer binnen en legde die op de bank neer. "Ongeveer jouw maat als het goed is." Glimlachte hij. Het waren dure en mooie kleren. Kleding om in te rijden, jurken en mooie kleding om in de avond misschien een keertje mee te gaan naar een feestje.

Serena Lomaz

Hij zei dat hij wel wat zou regelen en daarna vertrok hij. Ze schudde glimlachend haar hoofd, hij was echt wel heel erg lief, het werd steeds fijner om bij hem te zijn. Hij gaf haar echt een goed gevoel. Hij kwam terug met heel erg veel kleren en ze keek hem verbaasd aan. 'Dit gaat echt te ver hoor...' zei ze zacht. Het waren hele mooie en dure kleren, kreeg ze dit zomaar van hem? Het was wel echt prachtig.

Koning Reagan Tridon

"Wat gaat te ver? Dat ik kasten plunder?" Vroeg hij haar plagend. "Tenminste... dat is vast wat je dacht." Hij keek even naar de kleding.
"Het lag klaar bij de naaisters, kleding wat nooit opgehaald was en een paar dingen die net gemaakt waren en waar ik behoorlijk wat voor moest neerleggen, zoals deze." Grijnsde hij en hij pakte een schitterende jurk uit de stapel en keek naar haar.
"Nou, kom op, trek wat aan, ik heb geld genoeg, Serena, dit is geen moeite. Je moet er wel een beetje netjes uitzien als je mijn vriendinnetje bent." Plaagde hij.

Serena Lomaz

'Ik ben dit helemaal niet gewend,' zei ze zacht. Het was heel erg lief van hem, veel te lief. Ze vond het leuk met hem samen, maar dit soort dingen waren heel erg nieuw en daar moest ze echt aan wennen. Ze had nog nooit zomaar iets gehad. Ze staarde even naar de jurk, die echt prachtig was. Ze had misschien wel nog nooit zoiets moois gezien en nu kreeg ze het gewoon van hem. Hij zei dat hij geld genoeg had, ze moest er wel een beetje goed uit zien. 'Ik kan het nog niet echt geloven.' fluisterde ze.

Koning Reagan Tridon

"Lieve Serena, jij wilt mij helpen, dat betekent zoveel voor me dat ik echt alles voor je zou willen terug doen." Vertelde hij haar nu doordringend.
"Geloof het, alsjeblieft en trek wat aan, dan kunnen we eindelijk gaan." Grijnsde hij nu naar haar en hij gaf haar een knipoog.


Koningin Destiney Hiddon

Gillend werd ze wakker uit een nachtmerrie. Ze zweette helemaal en ze veerde rechtop, iets waar ze heel erg snel spijt van had. Ze zakte door de pijn in elkaar en snikte zachtjes, Ze kroop tegen Thobias aan en trilde zelfs een beetje. Ze was behoorlijk bang geworden door haar nachtmerrie. Ze had haar ogen wijd open en keek om haar heen, er was niets, niets om bang voor te zijn.

Serena Lomaz

Het betekende heel veel voor hem dat ze hem wilde helpen en hij wilde alles terug doen voor haar. Ze moest het geloven en het aantrekken, dan konden ze gaan. 'Nou, vooruit dan maar,' zei ze plagend tegen hem. Ze pakte de kleding die het meeste geschikt was voor het rijden en ze trok het aan, het zat echt perfect om haar lichaam heen, bijna alsof het voor haar gemaakt was. 'Het is echt heel mooi,' zei ze zacht tegen hem, nog steeds onder de indruk.

Koning Thobias Hiddon

Hij schrok zich kapot door het geschreeuw van Destiney en hij kwam zelf ook wat overeind, dat ging redelijk makkelijk, alleen zijn hals was helemaal kapot, de rest van zijn lichaam viel mee. Het ademhalen was misschien nog het moeilijkste van alles. Hij pakte haar voorzichtig vast en hij keek in haar angstige ogen. 'Het is goed, ik ben bij je... ik zal je voortaan beter beschermen, niet bang zijn,' fluisterde hij, heel bezorgd, maar vol liefde. Zijn stem klonk nog wel heel zwak en hij hapte tussendoor naar adem, maar hij moest haar geruststellen.

Koning Reagan Tridon

Ze plaagde hem en trok de kleding aan. Het zat haar heel erg goed en daar was hij blij mee, had hij toch wel de goede maat in gedachten gehad voor haar. "Ik ben heel erg blij dat je het mooi vind." Glimlachte hij. Hij pakte haar hand weer, dat ging elke keer beter. Hij nam haar met zich mee en at vluchtig wat fruit van de eettafel en hij keek even vrolijk naar Serena.



Koningin Destiney Hiddon

Ze werd door Thobias vastgepakt en ze kroop dicht tegen hem aan. Ze snikte zachtjes en luisterde naar zijn stem, na een tijdje werd ze weer wat rustiger.
"Je deed je best..." Fluisterde ze. "Als ik niet was gestruikeld, was het nooit fout gegaan."Ze verstopte haar gezicht tegen zijn borst.
"Wil je me leren vechten? Ik wil het ook kunnen... Ik wil jou beschermen..." Ze keek nu weer even naar hem op en wreef haar tranen weg.

Serena Lomaz

Hij was heel erg blij dat ze het mooi vond, maar dat kon toch ook niet anders? Het was echt verschrikkelijk mooi, het zat heel fijn. Hij pakte haar hand alsof het heel normaal was, dat was ook echt goed. Ze liep met hem mee en ze pakte zelf ook wat fruit. 'Kom, dan gaan we.' zei ze enthousiast, daarna bleef ze even staan. 'Denk je dat ik een paard mag lenen van Thobias?' vroeg ze zacht. Ze wilde niet dat hij haar nu ook nog een paard ging geven, dat werd dan echt te veel. Als ze hier terug kwamen had ze hem dan toch niet meer nodig, dat kwam later wel.

Koning Thobias Hiddon

Ze werd gelukkig wel wat rustiger en ze zei dat hij zijn best deed. 'Je kon er niks aan doen, het was pech,' fluisterde hij schor. Ze verstopte haar gezicht en hij streek met zijn vingers door haar haren heen. Hij hield wel echt heel erg veel van haar, het was niet normaal, maar het voelde wel fijn. Ze vroeg of hij haar wilde leren vechten, ze wilde het kunnen, ze wilde hem beschermen. 'Ik wil het je wel leren, maar ik wil jou altijd beschermen, niet andersom,' fluisterde hij moeizaam.

Koning Reagan Tridon

Het was wel duidelijk dat ze zelf ook graag wilde gaan. Ze pakte wat spullen en was ontzettend enthousiast. Ze vroeg aan hem of ze een paard mocht lenen. "Natuurlijk mag jij dat. Geen enkel probleem." Knikte hij haar nu toe. "Kom maar, dan gaan we in de stallen een mooi dier voor je zoeken." Hij nam haar met zich mee naar de stallen waar zijn eigen dier al werd gezadeld voor hem. Een prachtige grote donkerbruine hengst.


Koningin Destiney Hiddon

Ze knikte zachtjes door zijn woorden. "Hele erge pech..." Fluisterde ze hem toe. Hij streelde door haar haren heen, het voelde zo onwijs fijn dat hij zoveel van haar hield, ze voelde het gewoon aan alles. Hij fluisterde dat hij haar het wel wilde leren, maar hij wilde haar altijd beschermen, niet andersom.
"Thobias... als ik daar niet geschokt had gekeken naar het gevecht, had ik de wolf dood kunnen steken en was jij veel minder gewond dan nu..." Fluisterde ze en ze streelde met haar vingers langs zijn wang.

Serena Lomaz

Ze mocht natuurlijk een paard lenen, het was echt geen probleem, maar het was nog steeds lastig te begrijpen dat dit zomaar kon. Alleen maar omdat ze met hem was, al had het van Thobias anders misschien ook wel gemogen, maar waarschijnlijk alleen maar omdat hij haar mooi vond. Al was dat ook niet zo erg. Ze zouden een mooi paard uitzoeken en ze liep met hem mee, zijn paard zag er echt geweldig uit.

Koning Thobias Hiddon

'We leven nog,' fluisterde hij. Dat was het belangrijkste, daar moesten ze ook aan blijven denken. Door wat ze daarna zei schudde hij langzaam zijn hoofd. 'Dan had ik mezelf kapot geschaamd omdat jij had moeten helpen.' fluisterde hij. 'Jij kon er niets aan doen en ik hoor jou te beschermen, niet andersom. Echt,' zei hij, zijn stem klonk steeds zwakker. 'Zullen we nog wat slapen?' vroeg hij moeizaam. Ze lagen nu al uren achter elkaar hier, maar hij merkte dat het slapen hem wel goed deed en dat hij zijn energie hard nodig had.

Koning Reagan Tridon

"Heb je veel ervaring?" Vroeg hij aan haar terwijl hij met haar door de stallen heen liep en de paarden bekeek. "Er zijn een paar wat oudere en brave paarden, maar die zijn niet zo snel als de mijne." Sprak hij haar met een grijns toe. Hij stopte bij een mooi zwart paard wat hem met vriendelijke ogen aankeek en aaide het dier eventjes.


Koningin Destiney Hiddon

Hij schudde zijn hoofd en daardoor keek ze hem bezorgd aan, hij moest zichzelf niet zoveel pijn doen daardoor. Hij had zichzelf kapot geschaamd omdat zij hem had moeten helpen. "Was je niet trots op me geweest?" Vroeg ze hem nu en ze keek hem met haar hoofd schuin een beetje aan.
"Ik wil niet zwak zijn, ik kan ook heldhaftig zijn." Protesteerde ze een beetje. Hij vroeg of ze nog wat zouden slapen en ze knikte.
"Sorry.. ik moet je niet bezig houden met zo'n discussie, dat is veel te vermoeiend voor je. Slaap maar lekker, dan kan ik vast ook wel weer slapen." Glimlachte ze en ze legde haar hoofd zacht tegen zijn borst.

Serena Lomaz

'Ik kan wel redelijk rijden, ik heb het altijd wel veel gedaan, maar ik hoef niet één of ander gek beest hoor, daar hou ik niet van,' zei ze grijnzend tegen hem. Ze liepen door de stallen en hij stopte bij een mooi zwart paard, ze vond het echt een prachtig dier en hij keek vriendelijk uit zijn ogen, dat was meestal wel een goed teken. Hij leek verder redelijk rustig te zijn.

Koning Thobias Hiddon

Ze vroeg of hij dan niet trots op haar was geweest, ze wilde niet zwak zijn, ze kon ook heldhaftig zijn. Hij ademde diep in om antwoord te geven, maar daarna zei ze dat ze hem niet bezig moest houden met een discussie, dat was te vermoeiend voor hem. Dat was ook wel waar, maar hij vond het wel fijn om haar stem te horen. 'Ik zou trots op je zijn,' fluisterde hij nog moeizaam, daarna zakte hij alweer weg.

Koning Reagan Tridon

Ze gaf aan redelijk te kunnen rijden, maar ze hoefde geen gek beest. "Dan is deze perfect. Niet erg oud, maar wel heel lief." Glimlachte hij. Hij liet het dier zadelen en wanneer de beide dieren klaar waren, stapte hij op zijn eigen paard en wachtte hij even op haar, al was zijn paard wel erg onrustig, hij had al een paar dagen natuurlijk niet echt heel erg veel gedaan.


Koningin Destiney Hiddon

Voor hij nog in slaap viel, fluisterde hij dat hij trots op haar zou zijn, het maakte haar emotioneel. Hij was zo sterk in zijn principes, maar hij zou wel trots zijn, dat deed haar heel erg veel. Daardoor zakte ze ook vol rust in slaap, dichtbij hem.

Serena Lomaz

Hij zei dat deze perfect was en ze knikte even, nu mocht ze ook nog eens op zo'n mooi paard rijden. Hij leek het allemaal echt heel normaal te vinden, terwijl het voor haar een hele eer was. Aan dit soort dingen moest ze echt wel wennen. Ze was benieuwd hoe het zou gaan als ze in zijn kasteel waren, hoe zou ze dan behandeld worden? Ze steeg langzaam op, het dier was inderdaad heel rustig, maar wel vrolijk. 'Laten we maar gaan,' zei ze glimlachend, want zijn paard was wel aardig onrustig. Ze spoorde het zwarte dier aan en zo vertrokken ze.

Koning Reagan Tridon

"Hij staat je goed." Lachte hij over het paard. "Als je hem leuk vind, mag ik hem misschien wel voor je kopen van Thobias, aan de andere kant... mijn paarden zijn misschien nog wel mooier die ik.op stal heb staan." Plaagde hij. Hij reed met haar weg, door het dorp heen. Er volgden twee wachters, de mannen waren vaak.met hem nee en hij vertrouwde ze volledig. Ze reden door de grote stadspoorten heen en hij bleef heel alert, hij wilde geen roedel wolven onderweg tegen komen, of wel ander beest dan ook.

Serena Lomaz

Hij zei dat het haar goed stond en daardoor grijnsde ze een beetje. Als ze het paard leuk vond, mocht hij hem misschien wel kopen van Thobias, al had hij zelf misschien nog wel mooiere paarden op stal staan. 'Ik kan het echt niet aan als jij mij nu ook nog een paard gaat geven hoor.' zei ze lachend tegen hem. Ze reden door het dorp, eigenlijk was het nog wel heel goed weer om te rijden, waarschijnlijk waren ze op tijd weggegaan. Ze vond het ook echt heel erg leuk.

Koning Reagan Tridon

"Ik moet toch iets als mij stallen vol staan." Plaagde hij.haar. "Al die.mensen, ze kijken naar je op, Serena, wen er maar aan. Dat zal nog wel een tijdje blijven. Bovendien is nu alles wat van mij is, ook van jou. Je zou me helemaal kaal kunnen plukken." Plaagde hij. Bij hem in Riverwood was het anders dan hier. Samenwonen was praktisch hetzelfde als trouwen. Trouwen deed er niet eens zo erg toe, al deden rijke mensen het wel.
Ze reden door de bossen heen, steeds dieper en het werd ook steeds dichter begroeid.

Serena Lomaz

Hij zei dat hij toch iets moest als zijn stallen vol stonden en al die mensen keken naar haar op, daar moest ze aan wennen en het zou een tijdje blijven. Alles wat van hem was, was van haar, ze zou hem helemaal kaal kunnen plukken. Ze staarde hem even aan en ze schudde haar hoofd. 'Je weet toch wel dat ik dat niet wil? Echt niet hoor, ik zou zoiets nooit doen, ik wil je gewoon helpen en ik vind het fijn met jou samen,' fluisterde ze nu. Ze wilde zijn spullen helemaal niet.

Koning Reagan Tridon

"Rustig maar, Serena, ik weet dat je dat niet wilt.. Ik zeg het alleen maar om aan te geven dat het echt niet uitmaakt, dat je je niet zo bezwaard hoeft te voelen." Glimlachte hij lichtelijk naar haar. De paden werden smaller, dit was de kortste route en ze reden over de ruige paden heen. Hij vond het heerlijk, hoewel.je dat niet van hem zou verwachten. Na een tijdje, op een verhoogde stuk, stopte hij. "Kijk... daar is het." Glimlachte hij en hij wees naar het kleine dorp dat zich woekerde tussen de bomen. In een rots tegenover hun was zijn kasteel gekerfd. Misschien was het nog wel groter dan het kasteel van Thobias, het was in ieder geval indrukwekkender.

Serena Lomaz

'Ik denk dat het nog wel een tijdje blijft,' fluisterde ze. Het zou wel even duren voor ze het normaal zou gaan vinden, misschien wel helemaal nooit. Ze had dit nooit verwacht, het was niet echt iets voor haar, maar nu met Reagan was het allemaal niet zo erg, omdat hij heel erg leuk was. Het was heel fijn om hier te rijden en na een tijdje stopte hij en ze keek naar waar hij naar toe wees. 'Het is heel erg mooi...' fluisterde ze.