Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Hij voelde zich zo vreselijk nu, dit deed pijn. Hij wilde dit niet. Ze pakte zijn kin vast en hij ademde trillend in, hij kon niet tegen haar liegen, maar de waarheid was ook niet echt fijn. 'Ik... Ik verlang naar Gwynn.' Fluisterde hij nu. Zijn stem trilde enorm en hij maakte zich los van haar. Hij trok zijn overhemd weer normaal aan en hij ging bij het raam staan, hij was ontzettend onrustig, het deed zelfs pijn in zijn lichaam. Hij wist niet wat hij hier mee moest.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei met een trillende stem dat hij naar Gwynn verlangde. Hij maakte zich los en liep naar het raam toe, ze staarde naar hem, een wat verslagen blik in haar ogen.
"Doe ik het niet goed genoeg?" Vroeg ze hem heel erg zacht. Ze trok ook langzaam haar jurk aan en sloot haar ogen.
"Ga anders maar naar haar toe... dan ben je er ook vanaf." Fluisterde ze met een licht trillende stem. Ze ging zitten op de bank en staarde voor zich uit. Ze voelde de tranen in haar ogen branden, ze wilde echt niet dat hij naar Gwynn ging, maar als hij zo onrustig zou blijven, was het ook niets... dat was ook niet goed.

Koning Thobias Hiddon

'Ik wil niet naar haar toe. Ik wil jou geen pijn doen, je doet het super goed en ik hou van je... Ik hou zo vreselijk veel van je.' zei hij zacht, wanhopig. Hij wist ook niet wat hij hier mee aan moest, hij wist niet wat hij moest doen om hier mee om te gaan en het maakte hem verdrietig. 'Ik hou echt van je en je bent geweldig, je bent echt perfect. Ik snap het ook niet en het doet mij ook pijn.' zei hij heel erg zacht. Hij keek naar haar en daarna staarde hij weer naar buiten.

Koningin Destiney Hiddon

Ze luisterde naar hem, hij hield dus echt heel erg veel van haar en daarom wilde hij het niet doen. Ze deed het ook goed. Zijn stem klonk wanhopig, ze kwam langzaam overeind en liep naar hem toe.
"Jij bent ook echt geweldig... je doet zo hard je best..." Fluisterde ze zachtjes en ze sloeg een arm om hem heen en legde haar hoofd tegen hem aan.
"Je doet het zo goed, ik ben trots op je... ik hou ook zo ongelooflijk veel van jou. Ik begrijp wel dat je haar mist, ze is anders en heel erg vertrouwd, maar ik sta altijd voor je klaar, Thobias, altijd..." Fluisterde ze en ze gaf hem een kusje op zijn wang.

Koning Thobias Hiddon

'Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen... Het doet zo veel pijn , het is zo verwarrend. Ik wil dat dit ophoudt.' Fluisterde hij. Het was echt heel erg moeilijk dat hij dit voelde. 'Wat moet ik nu doen? Ik kan niet naar haar toe... Dan wil ik meteen alles en straks word ze weer zwanger. dat kan ik echt niet aan.' Fluisterde hij. Het zou echt makkelijker zijn als ze er niet waren. Als ze allebei dood waren. Hij wist alleen wel dat het niet kon, hij hield van Gwynn..

Koningin Destiney Hiddon

Ze luisterde naar hem en pakte met twee handen zachtjes zijn gezicht vast, ze keek hem doordringend aan en streelde langs zijn gezicht. "Sst... probeer even diep adem te halen, Thobias, rustig maar oké... Haal even goed adem. Probeer het een beetje los te laten, dit gevoel. We kunnen wel naar haar toe, maar alleen als je rustig bent en weet dat je het aankunt. Ik wil best even met je mee om bij haar te kijken." Sprak ze hem zacht toe.
"Ze zal niet meer zwanger worden, want jij bent sterk genoeg om hier niet aan toe te geven, het komt goed, lieverd." Glimlachte ze liefdevol.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam naar hem toe. Hij moest rustig worden, ze konden er wel samen heen, ze zou niet meer zwanger worden. 'Ik kan het niet...' Fluisterde hij. Hij wilde er wel heen, hij wilde heel erg graag bij Gwynn zijn, maar het verlangen naar meer was zo sterk dat hij dacht dat het nooit meer mogelijk zou zijn. Hij zou helemaal gek worden, nog erger dan nu. 'Ik kan het niet... ' Fluisterde hij helemaal in paniek. Hij had hier nooit aan moeten beginnen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij fluisterde dat hij het niet kon en ze knikte zachtjes. "Je kunt het wel, echt." Sprak ze zachtjes tegen hem. Hij was helemaal in paniek en ze s treelde langs zijn wang, heel zachtjes en liefdevol. "Je hebt het besef dat je het niet moet doen omdat je mij geen pijn wilt doen, dan kun je dit ook, zeker weten. Ik geloof in je en ik heb vertrouwen in je. Heb ook een beetje vertrouwen in jezelf, want je kunt dit." Zei ze hem zachtjes maar doordringend. Ze keek hem recht in zijn ogen aan en deed haar best om hem zo rustig mogelijk te houden.

Koning Thobias Hiddon

'De vorige keer kon ik het ook niet, toen ging het ook fout.' fluisterde hij. 'Je moet mij niet zo vertrouwen, echt niet, ik ga het fout doen, ik ga je teleurstellen en dan doet het alleen nog maar meer pijn,' zei hij zacht. Ze streek langs zijn wang en hij keek haar aan, zijn blik was zo onrustig. Zijn hele lichaam trilde en hij verlangde er zo erg naar. UIteindelijk greep hij haar weer vast en zoende hij haar heel heftig .

Koningin Destiney Hiddon

"Toen had je mij nog niet." Glimlachte ze hem liefdevol toe. "Als ik je ga wantrouwen, wordt het alleen maar erger en zul je alleen maar meer in paniek raken, dat wil ik niet." Sprak ze hem zacht toe. Hij was echt heel erg onrustig en daarna greep hij haar vast en werd ze heftig gezoend. Ze zoende hem terug, zo heftig als ze maar kon en hield hem dicht tegen haar aan.

Koning Thobias Hiddon

Het was wel waar, toen was Destiney er niet, maar toen was alles anders. toen wilde hij het ook niet en toen was het wel gebeurd. 'Waarom vertrouw je mij? Ik heb het al zo vaak fout gedaan en je weet dat ik niet te vertrouwen ben. Waarom bescherm jij jezelf niet tegen mij? Dat zou beter voor je zijn....' zei hij zacht. Ze ging heel erg heftig mee in de zoen en hij kreunde zacht. Hij drukte haar weer op het bureau en hij keek haar aan. nu wilde hij haar echt.

Koningin Destiney Hiddon

"Omdat je het verdient. Je bent zo ongelooflijk lief voor mij en je hebt nog nooit expres wat verkeerd gedaan, je denkt zo goed aan mij, je wilt mij geen pijn doen en daardoor vertrouw ik je. Ik ga mezelf niet tegen jou beschermen, daar zal onze relatie slechter van worden. Nu is het puur en echt, nu zijn alle emoties echt en kunnen we elkaar dingen vertellen, dat komt alleen maar voort uit vertrouwen." Legde ze aan hem uit. Hij drukte haar weer op het bureau door de zoen en hij keek haar aan.
"Ik heb ook wel zin in je." Fluisterde ze hem toe en ze begon zijn broek weer los te maken.

Koning Thobias Hiddon

'Ik weet niet of ik dit wel kan. Ik kan jou geen pijn doen, echt niet. Maar de kans dat ik dat wel ga doen wordt steeds groter. Dat vind ik heel erg moeilijk.' zei hij eerlijk. Het verlangen naar Gwynn was echt enorm. Het was anders met haar, uitdagend, maar ook het gevoel dat hij met haar had was natuurlijk anders, hij mistte het, maar daar kon Destiney helemaal niets aan veranderen. Die deed het echt goed. Ze zei dat ze zin in hem had en ze maakte zijn broek los, hij drukte haar achterover en hij drong meteen vrij hard en heftig bij haar naar binnen, hij ging flink tekeer.

Koningin Destiney Hiddon

"Maar je wilt mij geen pijn doen, dat vind ik het belangrijkste. Echt waar, Thobias." Sprak ze zachtjes tegen hem. "Als je het wel doet, doe je het niet expres." Al vond ze dat wel heel erg moeilijk, als hij het wel zou doen.
Wanneer ze zijn broek los had gemaakt, werd ze achterover gedrukt en drong hij hard en heftig bij haar binnen, hij was echt vreselijk heftig en het was voor haar echt niet aangenaam, toch liet ze hem maar, zolang het hem maar zou helpen vond ze het niet erg.

Koning Thobias Hiddon

Hij ging echt heel erg heftig te keer, het was zelfs voor hem hard en heel wild, maar hij had het nodig. Hij greep haar heupen vast en na een tijdje merkte hij dat dit niet ging werken. Het was iets anders dat hij wilde en dit ging er niet voor zorgen dat hij zijn hoogtepunt bereikte. Helemaal niet, hij kwam niet eens in de buurt van dat gevoel en dat frustreerde hem nog meer. Hij liet zijn handen over haar lichaam glijden, maar het maakte niet echt iets uit.

Koningin Destiney Hiddon

Al heel erg gauw merkte ze dat het niet werkte. Hij raakte zelfs gefrustreerd. Ze moest wat anders verzinnen. Daardoor pakte ze hem wat ruw vast bij zijn shirt en nam hem mee naar de bank, daar liet ze hem los zodat hij in de bank zou veren. Ze ging bovenop hem zitten en pakte zijn handen vast. Ze liet hem wel in haar glijden, maar drukte haar lippen op zijn borst en zoog zachtjes, ze liet allemaal plekjes achter en ze bewoog heftig, maar niet ruw, hopelijk maakte dit hem gek genoeg en zou hij zo wat frustratie kwijt kunnen raken. Haar nagels drukte ze onbewust in zijn polsen en ze hield die stevig boven zijn hoofd.

Koning Thobias Hiddon

Hij werd opeens meegenomen en hij viel achterover op de bank. Ze kwam meteen bovenop hem en hij kreunde diep, het was wel fijn, maar hij merkte dat het allemaal meer wanhopig was dan dat hij er echt van genoot. Hij voelde hoe ze op zijn huid zoog, het was wel wat lekkerder op deze manier. Hij kreunde nu wel weer zacht, maar nog steeds werkte het niet. Het deed het gewoon niet nu, want hij verlangde te erg naar Gwynn. Hij sloot zijn ogen en hij probeerde alleen maar op het gevoel te letten.

Koningin Destiney Hiddon

Ze hoorde hem nu wel kreunen, hij leek het wel lekkerder te vinden zo, maar hij was nog te afwezig. Ze slikte eventjes en boog zich zodat ze zijn buik kon zoenen terwijl ze nog langzaam op en neer ging, het was een wat lastige houding, maar ze wilde het heel erg graag lekker voor hem maken, hem laten genieten, laten zien dat ze het wel kon.

Koning Thobias Hiddon

Nu voelde hij zelfs haar lippen op zijn buik, ze deed echt alles om het voor hem lekker te maken, maar hij vond dit zo moeilijk. Het was wel lekker, maar het werkte gewoon niet, nog steeds was het niet genoeg. Het zweet stond op zijn hoofd en zijn lichaam trilde, maar het werkte echt niet. 'Het spijt mij zo vreselijk erg... Het lukt niet. Het lukt mij echt niet...' zei hij heel zacht. Hij vond het echt afschuwelijk dat het niet werkte, dat hij hier niet genoeg aan had.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei haar heel erg zachtjes dat het hem speet, maar het lukte hem niet. Ze keek hem daardoor doordringend aan en streelde langs zijn wang met haar vingers. Heel zachtjes. Ze bleef dicht tegen hem aan liggen. "Probeer je hoofd leeg te maken, Thobias... probeer nergens aan te denken..." Fluisterde ze heel erg zachtjes tegen hem en ze bleef hem liefdevol strelen.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij zijn hoofd moest leegmaken, nergens aan denken. Dat probeerde hij ook, maar het lukte hem niet. Hij voelde de tranen in zijn ogen, hij kon het allemaal niet. 'Laat het maar.... Laat mij maar....' zei hij, zijn stem trilde enorm. Hij vond het echt vreselijk dat hij dit niet kon. dat hij het niet gewoon kon met zijn vrouw, dat hij niet een echte man kon zijn. Dat hij verlangde naar zijn zus, dat was walgelijk. Hij walgde van zichzelf.

Koningin Destiney Hiddon

Ze zag de tranen weer in zijn ogen en ze moest hem laten. Ze ging nu naast hem zitten en legde haar hoofd tegen hem aan. "Ik hou heel erg veel van je en ik wil je zo graag helpen..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. "Misschien moeten we wat leuks gaan doen, zodat je het kunt loslaten en kunt genieten... het zou zo'n fijne dag worden..." Fluisterde ze heel erg zachtjes tegen hem.

Koning Thobias Hiddon

'Laat mij maar even... Alsjeblieft. Laat mij even alleen.' Fluisterde hij. Hij deed dit liever alleen, zonder dat ze hem zo zag en zonder dat hij zich op haar zou afreageren. Het werd waarschijnlijk nog zwaarder en dat wilde hij haar niet aan doen, dan zou afleiding hem echt niet meer helpen. Hij kwam overeind en hij trok zijn kleding weer aan. Hij haalde een hand door zijn haren in en hij ging trillend op de stoel zitten. Zijn lichaam vond dit ook echt niet leuk.

Koningin Destiney Hiddon

Ze moest hem alleen laten. Ze vond het verschrikkelijk om hem zo achter te laten. Ze wist wel dat het het beste voor hem was om hem alleen te laten. Dat wilde ze echt niet. Moeizaam slikte ze eventjes en kwam ze langzaam overeind. "Ik hoop dat het een beetje gaat, anders moet je me meteen halen, oké? Meteen... Ik hou van je en ik wil je zo graag helpen, ik wil alles voor je doen." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze gaf hem een kusje op zijn wang. Daarna liep ze langzaam de kamer uit en sloot ze de deur achter haar. Ze zei de wachters geen vrouwen binnen te laten, alleen Gwynn en haar. Als hij echt Gwynn wilde, dan was het maar zo... dan moest ze er maar mee leven.

Koning Thobias Hiddon

Hij knikte heel erg langzaam, daarna vertrok ze. Hij kwam langzaam overeind en hij schonk een glas drank voor zichzelf in, hij nam de fles mee en hij ging zitten. Hij dronk het glas direct leeg en hij vulde het daarna weer bij. Het verlangen brandde zo erg in zijn lichaam, hij kon het echt niet aan. Het was zo moeilijk. Hij probeerde zichzelf er weer af te helpen, maar het werkte niet. Uiteindelijk ging het echt niet meer,hij liet Gwynn halen. Hij had het veel te zwaar. Gwynn kwam binnen en ze had meteen door wat er aan de hand was. Hij zoende haar flink en hij vertelde hoe erg het was, al merkte ze dat ook wel. 'Ik kan het niet, Thobias. Ik ben gek op je, maar ik kan dit niet nog een keer. Ik kan niet zwanger worden.' Fluisterde ze. ' We proberen het op een andere manier, oké?' Vroeg ze zacht. Hij knikte langzaam, hij werd echt gek, het zweet liep over zijn gezicht. Ze streelde hem nu en ze bleef hem zoenen, ze maakte zijn broek open en hij genoot enorm van de zoen. Hij voelde zich wel enorm schuldig, maar hij moest dit volhouden. Hij moest hier genoeg aan hebben. Hij bereikte nu na een tijdje ook echt zijn hoogtepunt en hij barste in huilen uit door het schuldgevoel.