Medieval Times

Nathan Gerono

Ze leek zich nu wel wat beter te voelen, de glimlach op haar gezicht deed hem goed. Hij knuffelde haar even en daarna nam hij haar mee naar de slaapkamer. Hij opende de deur voorzichtig en hij keek rond, maar Stephen was nergens te bekennen. De deur zat nog steeds op slot, dus hij moest hier binnen zijn. Hij liet Elvira los en hij liep de badkamer in. Hij zag Stephen meteen staan, het water was overal en het was aardig wild, Nathan schrok zich rot van wat Stephen kon met zo'n beetje water. Hij was duidelijk weer helemaal weg en nu werd hij zelf vastgegrepen door het water. Hij werd meegesleurd het bad in en hij moest moeite doen om boven te blijven.

Elvira Solore

Nathan, de man die al vaak meer zag in een simpel kusje, knuffelde haar wel heel erg vaak de laatste tijd, maar ze vond het fijn, meer dan fijn, het betekende heel erg veel voor haar. Ze liep met hem mee naar de slaapkamer toe. Haar hart bonkte meteen in haar keel toen ze Stephen nergens zagen. Nathan liep meteen de badkamer in en ze keek geschrokken naar al het water waar Stephen mee bezig was. Ze kon haast niets doen, ze waagde een poging om bij Stephen te komen, om hem te laten stoppen.
Ze schudde hem door elkaar en daarna drukte ze weer haar lippen op die van hem, hopend dat het er nu ook weer voor zorgde dat hij zou stoppen.

Koning Stephen Lahero

Hij knipperde heel wazig met zijn ogen en weer stond hij met Elvira te zoenen. Hij pakte haar vast en hij trok haar dichter naar zich toe, hij merkte dat zijn vingers trilden, hij was gesloopt, hij keek daardoor wazig om zich heen. Zijn blik was afwezig en nu pas realiseerde hij dat het blijkbaar weer gebeurd was. Nathan kwam hoestend overeind. Stephen zette een paar wankele stappen naar achteren en hij ademde gehaast in en uit.

Elvira Solore

Weer werkte het, gelukkig maar... ze haalde opgelucht adem en werd door Stephen dichterbij getrokken. Ze keek hem doordringend aan en hoorde daarna Nathan hoesten.
"Stephen, niet in paniek raken, oké... niet doen... dat maakt alles alleen maar erger, probeer alsjeblieft om rustig te blijven, dat is het belangrijkste." Fluisterde ze hem toe en ze pakte zachtjes zijn hand vast. Ze moest zich nu echt op hem focussen, anders ging het compleet fout, dat terwijl ze ook Nathan kon helpen, maar dit was nu even het belangrijkste.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij niet in paniek moest raken. Het maakte alles alleen maar erger, hij moest proberen om rustig te blijven. Ze pakte zijn hand vast en hij bleef naar haar kijken, hij moest wel, het was de enige manier om het vol te houden. Hij kon zijn blik niet afwenden, dan ging het hoe dan ook fout, want overal lag water. Hij keek nu toch even naar Nathan, hij was bezorgd, wat had hij de man aangedaan? Gelukkig leek het wel redelijk met hem te gaan. Hij keek weer even naar Elvira, maar daarna schoot hij de kamer uit, zodat hij weg was bij het water.

Elvira Solore

En weer ging hij weg. Ze vloekte even en pakte daarna Nathan zachtjes vast en hielp hem uit het bad. "Blijft hij wegrennen? Ik vind het echt moeilijk." Zuchtte ze tegen hem en ze pakte een handdoek om hem een beetje af te drogen, ze voelde zich schuldig tegenover hem, ze hoorde hem altijd op de eerste plek te stellen en dat deed ze niet... Weer niet.

Nathan Gerono

'Misschien moeten we hem maar even laten...' mompelde hij. Hij wist het zelf ook niet. 'Ik heb geen idee wat we hier mee aanmoeten, dit kan zo niet, misschien kan Fay iets met hem beginnen als ze wakker is. Als hij weer naar buiten en naar het water gaat neem ik hem mee en sluit ik hem op. Ik vind het heel erg akelig, maar het is ook uit bescherming voor hem. Hij maakt zijn lichaam kapot, zo houdt hij het nooit lang vol allemaal.' zei hij zacht. Hij streek langs haar wang en hij vond het fijn dat ze hem een beetje afdroogde.

Elvira Solore

"Als hij dan maar niet naar buiten gaat..." FLuisterde ze tegen hem met een bezorgde blik op haar gezicht. Hij had geen idee wat ze ermee moesten doen, het kon zo niet en misschien kon Fay wel wat wanneer ze wakker werd. Hij zou Stephen ook opsluiten wanneer hij weer naar het water ging. "Ik zit te twijfelen of dat nu echt zou helpen... volgens mij is hij heel erg sterk in zijn kracht, wat nu als hij vanuit daar zelfs dingen ermee kan? Ik denk dat het beste is om hem een beetje in het zicht te houden..." Vertelde ze hem zachtjes. Ze voelde hem langs haar wang strelen en ze ging plagend met de handdoek over zijn natte haren heen, daarna drukte ze een kusje op het puntje van zijn neus met een glimlachje.

Nathan Gerono

'Ik loop zo wel even naar hem toe,' zei hij zacht tegen haar. Door wat ze zei knikte hij langzaam. 'Dat is ook zo, hij is denk ik veel sterker dan wij altijd denken,' fluisterde hij. Hij had Stephen gewoon nog nooit zo gezien, maar hij leek toch aardig wat kracht in zich te hebben. 'We kunnen ook een glas water geven, dat hij daar mee mag doen wat hij wilt, maar verder niet. Dan heeft hij toch iets te doen, maar zal hij zichzelf en ons niet zo snel in gevaar brengen.' opperde hij nu. Hij grijnsde door wat ze deed en even kort kietelde hij haar.

Elvira Solore

Hij knikte door wat ze vertelde en dacht dat ze gelijk had, hij was sterker dan ze altijd dachten. Ze knikte hierdoor weer eventjes. Hij opperde iets over een glas water en even dacht ze dat hij een grapje maakte en begon ze te grinniken, maar daarna besefte ze zich dat hij serieus was.
"Oh, ja, misschien is dat wel een goed idee..." Gaf ze zacht aan met een knikje en ze gilde toen hij haar begon te kietelen, ze sloeg haar armen om zijn nek en wiebelde heen en weer zodat hij haar zo min mogelijk te grazen kon nemen.

Nathan Gerono

'Wat? Het is toch een goed idee?' Vroeg hij plagend aan haar door haar reactie. Hij vond het zelf echt wel een goed idee. Door wat ze deed grinnikte hij weer, daarna liet hij haar los. Hij zoende haar kort en daarna draaide hij zich om en keek hij naar Fay, Stephen zat heel netjes bij haar bed. Hij was duidelijk onrustig, maar hij was wel binnen, dat was voor nu even het belangrijkste. Hij glimlachte weer naar Elvira en hij hielp haar maar met het opruimen.

Elvira Solore

"Ik dacht echt even dat je een grapje maakte." Plaagde ze Nathan nu met een grijns. Ze werd odor hem gezoend, ze egenoot echt van hem. Ze volgde vervolgens zijn blijk en merkte tevreden op dat Stephen weer terug was, gelukkig maar... Ze werd door Nathan geholpen met het opruimen van het water. "Ik lijk wel een schoonmaakster." Mopperde ze plagend.


Koningin Fay Lahero

Op een gegeven ogenblik merkte ze dat ze genoeg kracht had om door te zetten, normaal put te ze op zulk soort momenten kracht uit het haardvuur, maar dat brandde hier niet, ze zocht andere mogelijkheden en vond de kaarsen in de kamer. Ze was nog niet helemaal bij bewustzijn, maar ze zoog het vuur van de kaarsen in haar op, het was veel te weinig, ze kreunde zachtjes toen alle kaarsen gedoofd waren door haar gulzigheid.

Nathan Gerono

Hij keek langzaam de kamer in doordat hij iets voelde. Hij zag de kaarsen uitgaan en daardoor keek hij naar Elvira. 'Wat nou als we de haard aan zetten? Dan heeft Stephen meteen minder kracht en Fay meer...' Zei hij tegen haar. Hij dacht dat het wel kon helpen. Hij zag dat Stephen nu gewoon rustig met zijn hoofd weer op Fay lag en haar stevig vasthield. Het was raar, Nathan begreep er nog steeds helemaal niets van. Het was nu weer alsof er helemaal niets aan de hand was.

Elvira Solore

Nathan begon over het haardvuur en ze keek hem wat vreemd aan. Waarom zouden ze dat aan moeten zetten, het was hier hartstikke warm... Hij had het over de krachten van Stephen en Fay en ze knikte wat vaagjes.
"Oké, het zal wel, ik vind het wel steeds gekker worden." Mopperde ze een beetje. Ze kwam de kamer weer in en zag dat het er een beetje donker was, alle kaarsen waren uit. Ze fronste haar wenkbrauwen even en maakte een vuurtje in de haard, de vlammen vlogen alle kanten op en met grote ogen van schrik, drukte ze zichzelf tegen de muur aan. De vlammen gingen op Fay af en haar lichaam kwam iets omhoog, het leek wel alsof ze de vlammen opzoog. Elvira vond dit alles behalve grappig, ze vond het doodeng wat hier allemaal gebeurde.

Nathan Gerono

Hij greep Elvira vast en hij hield haar tegen zich aan. 'Rustig maar... ' zei hij zacht tegen haar. Hij ademde diep in en daarna streek hij langs haar wang. 'Het is goed zo, dit helpt.' Fluisterde hij. Hij zag Stephen overeind schieten, hij nam juist afstand van Fay. Hij leek het vuur niet zo heel erg leuk te vinden nu. Dat was misschien ook niet zo gek. Hij liet Elvira los en hij pakte Stephen vast. 'Rustig aan, hier blijven... Als ze wakker wordt wil je daar bij zijn toch?' Vroeg hij aan de man. Stephen keek hem vooral wazig aan en uit het niets kreeg Nathan een keiharde klap in zijn gezicht.

Elvira Solore

Nathan was al gauw bij haar en hield haar vast. Hij streelde langs haar wang en zei dat het goed was, dat het hielp. Ze verborg haar gezicht tegen hem aan en probeerde haar ademhaling onder controle te houden. Na een tijdje werd ze losgelaten omdat Stephen in beweging kwam. Nathan kreeg een harde klap in zijn gezicht en Fay opende op dat moment haar ogen.
Met behoorlijk veel kracht wat ze uit het vuur had gehaald, pakte ze Stephen vast en keek hem doordringend aan in zijn ogen, vuur brandde in de hare en ze bleef hem zo aankijken.

Koning Stephen Lahero

Hij zag Nathan op de grond liggen en Fay greep hem vast. Hij staarde haar wazig aan. 'Wat doe je?' Vroeg hij, zijn stem bijzonder krachtig. Doordat haar kracht nu zo sterk was trok hij zich heftig los. 'Ga weg...' gromde hij. Hij voelde dat het trillen weer begon, hij wilde naar buiten toe. Hij schoot naar de deur, Nathan kwam overeind. 'Stephen...' Sprak de man en Stephen duwde Nathan weer hard aan de kant. Daarna beukte hij ook meteen heel hardhandig en met veel kracht de deur open.

Elvira Solore

Ze staarde naar wat er allemaal gebeurde, Fay leek nog niet echt te kunnen praten, het enige wat ze deed was Stephen vasthouden en aankijken. Stephen trok zich los met een heftige beweging en Fay viel weer terug in haar bed. Hij ging naar de deur en Nathan werd weer hard geduwd. Ze slikte even.
"Sorry, Nathan..." Verontschuldigde ze zich, waarom precies wist ze ook niet. Ze rende achter Stephen aan en pakte hem bij zijn arm, ze kwam voor hem te staan en zoende hem weer, tot nu toe bleek dat behoorlijk effectief te zijn.

Koning Stephen Lahero

Hij liep regelrecht naar het water toe, maar voor hij daar was pakte Elvira hem vast. Hij werd weer wakker door wat ze deed en hij duwde haar meteen weg. 'Niet doen... Het is verwarrend...' Zei hij zacht, heel zwakjes. 'Laat mij gewoon bij het water zitten. Ik doe niks... Ik wil gewoon kijken en niks anders.' zei hij zachtjes. Zijn stem trilde en hij zette een paar passen naar achteren toe. Hij wilde niet naar binnen toe. Hij wilde bij het water zitten.

Elvira Solore

Ze werd meteen door hem weggeduwd en ze keek hem wat verbaasd aan. Ze moest het niet doen, het was verwarrend. "Het is de enige manier waarop ik je weer een beetje bij krijg... Anders loop je blind naar het water toe." Fluisterde ze hem toe.
"Je maakt jezelf kapot als je bij het water gaat zitten, Stephen... er gebeuren rare dingen dan." Vertelde ze hem.


Koningin Fay Lahero

Langzaam kwam ze weer een beetje bij. Ze keek verdwaasd om zich heen en kwam voorzichtig wat overeind, haar lichaam deed behoorlijk pijn. Ze zag Nathan op de grond en keek naar hem.
"Ik heb het gevoel dat er hele vreemde dingen aan de hand zijn..." Fluisterde ze zachtjes en wat verward.

Koning Stephen Lahero

'Maar het is verwarrend... Elke keer dan realiseer ik mij dat jij mij aan het zoenen bent... Dat snap ik niet...' Fluisterde hij. Hij schudde zijn hoofd door wat ze zei. 'Ik ga niet meer mee naar binnen. Ik wil bij het water blijven en ik ga niet meer naar Fay...' zei hij tegen haar. Hij wilde niet bij haar zijn. Dat voelde nu niet fijn, hij wilde bij het water zitten. Hij bleef nu wel wachten, hij wilde niet dat hij weer zomaar wegzakte, maar hij wilde wel naar het water toe.


Nathan Gerono

Fay kwam naar hem toe en hij krabbelde weer overeind. Zijn lip bloedde een beetje door Stephen. 'Er zijn ook gekke dingen aan de hand... Stephen is helemaal de weg kwijt. Wat is er gebeurd toen hij je meesleurde in het water? weet je wat er voor zorgde dat hij zo ging doen?' Vroeg hij nu aan haar. Hij wilde weten waardoor dit kwam.

Elvira Solore

"Ik begrijp dat het heel erg verwarrend is, dat is het voor mij ook, want ik weet gewoon niet hoe ik je anders eruit kan krijgen... " Vertelde ze hem zachtjes. Hij ging ook echt niet meer mee naar binnen toe, hij wilde naar het water, hij ging niet meer terug naar Fay.
"Wat? Maar ze is eindelijk wakker... Wil je echt niet bij haar zijn?" Vroeg ze hem nu zachtjes.
"Ik begrijp wel dat je bij het water wilt zijn, dat het goed voelt voor je, maar ik ben zo bang dat je dan weer wegzakt..." Klonk haar stem zachtjes.


Koningin Fay Lahero

Stephen kwam overeind en ze streek zachtjes het bloed van zijn lip af. Hij vertelde dat er inderdaad gekke dingen aan de hand waren en hij vroeg naar stephen wat er gebeurde. Ze huiverde door wat hij zei..
"Stephen wilde me de waterval laten zien, hij vond het daar mooi en ik ging met hem mee, hij ging zitten en staarde ernaar, daarna leek hij helemaal weg te zijn, eerst was hij kalm, maar daarna werd hij onrustig en sloeg het water me weg..." Haar stem trilde bij de laatste zin en ze slikte even moeizaam. Dit vond ze moeilijk. Daarna keek ze ineens in de ogen van Nathan.
"Wacht eens even..." Ze kwam zo snel als ze kon uit bed, alles deed pijn, maar ze moest naar Stephen toe. "Ik denk dat hij er eindelijk klaar voor is om zijn kracht aan te kunnen." Zei ze tegen Nathan en ze trok zo snel als haar lichaam het toeliet haar kleding aan.
"Ik heb dit ook gehad." Maar voor ze bij de deur was, zakte ze alweer in elkaar. Dit kon ze nog niet, het leek wel alsof ze veel energie had, maar die energie had haar lichaam nodig om te genezen. Ze kreunde zachtjes en sloot haar ogen even.

Koning Stephen Lahero

'Ik vind het wel fijn...' Mompelde hij omdat hij niet wilde dat ze dacht dat hij het echt niet fijn vond. Hij vond het heerlijk om te doen. Hij schudde even zijn hoofd. 'Nee,we gaan naar het water... Ik wil niet meer naar binnen. Ik kan niet naar haar toe.' zei hij tegen haar. Hij wilde alleen maar bij het water zitten en ze zei dat ze het begreep, daardoor pakte hij haar hand vast. ' Kom gewoon met mij mee.' zei hij smekend.

Nathan Gerono

Ze leek iets te bedenken en daardoor keek hij haar vragend aan. Hij ging achter haar aan en hij pakte haar vast. 'Niet doen... Rustig aan. Elvira is bij Stephen, het kan wel even wachten, je gaat veel te ver nu...' Fluisterde hij. Hij streek langs haar wang en hij hield haar dicht tegen zich aan, daarna legde hij haar weer op het bed neer. 'Rustig blijven liggen...' zei hij zacht en zorgzaam. Ze moest nu geen gekke dingen doen en Stephen kon heel heftig reageren nu.

Elvira Solore

Stephen gaf aan dat hij het wel fijn vond. "Ik ook..." Fluisterde ze tegen hem terug. "Het voelt ook speciaal... gewoon omdat het werkt." Zei ze hem zacht en eerlijk. Hij wilde echt naar het water, hij kon niet naar Fay toe. Hij smeekte haar om mee te gaan. Ze kon gewoon geen nee zeggen tegen hem. Ze kneep zachtjes in zijn hand en liep aarzelend met hem mee.
"Als het weer gebeurd, zal ik je wel weer moeten zoenen." Zei ze hem met een klein glimlachje.


Koningin Fay Lahero

Nathan pakte haar vast en ze kreunde zachtjes. Hij vond dat ze te ver ging en Elvira was bij Stephen. Ze werd dicht tegen hem aangehouden en hij legde haar op bed neer. Ze zuchtte zacht en keek hem aan.
"Ik heb het gevoel dat ik bij hem moet zijn, hem moet helpen, ik weet hoe het voelt." Mompelde ze tegen Nathan en ze pakte zijn hand even vast.

Koning Stephen Lahero

Hij ademde diep in en hij grijnsde door wat ze zei. ' We kunnen dat natuurlijk ook gewoon uit voorzorg vast doen.' Fluisterde hij. Eenmaal bij het water pakte hij haar vast en zoende hij haar langzaam maar intens. Hij was hartstikke moe, maar hij wilde bij het water zitten en nu voelde hij zich een stuk krachtiger. Hij bleef haar zoenen en hij legde zijn handen in haar hals neer. Het was fijn, echt heel erg fijn. Hij bleef er nu gewoon bij, hij zakte niet meer weg.

Nathan Gerono

'Dat hoeft niet. Het komt wel goed, je hebt nog tijd zat om bij hem te zijn en ik heb het idee dat hij jouw kracht en het vuur nu niet in zijn buurt wil hebben, dus misschien moeten we er nog even mee wachten...' zei hij tegen haar. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in. Hij zou wel gewoon bij haar blijven als Elvira toch bij Stephen was. Hij wilde haar even steunen en hij vond het heel erg fijn om bij haar te zijn nu ze wakker was. 'Ik was zo bezorgd...' Fluisterde hij.