Medieval Times

Koning Jay Fullbright

Ze zei dat dit dus was wat ze bedoelde en daardoor ademde hij diep in en liet hij haar weer los. Hij dwong zichzelf om niet weg te lopen en te blijven staan. 'Sorry.' Mompelde hij zacht, het koste hem moeite om het uit te spreken. 'Ik... Ik weet niet eens echt wat er met mij gebeurde... Maar het spijt mij wel....' Fluisterde hij. Het gebeurde zo snel dat hij zich er niet eens echt bewust van was wat hij voelde en wat niet.

Lolita Fullbright

Ze haalde raspend adem toen hij haar eindelijk los liet en ze wreef over haar keel heen. Even hoestte ze ook maar na een tijdje ging het wel weer.
"Ik schrok me dood..." Mompelde ze zacht en ze keek hem even aan. Daarna sloot ze haar ogen even en haalde ze diep adem.
"Je hebt de dood van Killian blijkbaar echt nog niet verwerkt..." Mompelde ze zachtjes tegen hem.

Koning Jay Fullbright

Na een tijdje leek ze een beetje bij te komen en ze zei zacht dat ze zich dood schrok. Dat had hij zelf ook, hij verwachtte dit elke keer niet en hij schrok zich kapot als hij zichzelf niet in de hand had. Ze zei dat hij de dood van Killian blijkbaar nog echt niet verwerkt had, daardoor keek hij haar strak aan. 'Hou je kop over hem, Lolita... dan is er niets aan de hand. Het heeft totaal geen nut om dit nu te noemen,' gromde hij, duidelijk opnieuw zo kwaad, maar nu kon hij zich nog inhouden.

Lolita Fullbright

Ze moest haar kop houden over killian, dan was er helemaal niets aan de hand. "Je moet het wel gaan verwerken, lieve jongen.. anders kun je echt niet meer gelukkig worden... probeer het een plekje te geven, ga naar zijn graf..." ondanks dat hij boos was, probeerde ze het toch, het moest gezegd worden tegen hem, hij moest dit weten

Koning Jay Fullbright

Door wat ze zei haalde hij trillend adem, hij waarschuwde haar toch? Waarom ging ze nou verder? Door haar laatste zin kon hij zich gewoon niet meer inhouden. Het verdriet was zo intens dat hij totaal niet door had wat hij deed. Hij greep haar weer vast en hij sloeg keihard in haar gezicht, terwijl hij Lolita nooit echt pijn had willen doen, nu nog steeds niet. Hij was gewoon blind door het verdriet en hij had niets door, hij wilde er alleen maar voor zorgen dat hij die pijn niet meer voelde, dus moest ze haar mond dicht houden, dat was het belangrijkste.

Lolita Fullbright

Natuurlijk wist ze dat ze een klap kon verwachten, hij sloeg haar keihard in haar gezicht en haast meteen droop het bloed uit haar neus. Ze pakte de handen van Jay vast, niet eens echt van haar stuk gebracht door wat hij deed.
"Ik weet dat het je heel erg veel pijn doet, maar probeer het te verwerken, alsjeblieft... dat is je beste kans op het vinden van geluk. Luister alsjeblieft naar me."

Koning Jay Fullbright

Zijn handen werden vastgepakt en hij haalde trillend adem. Ze zei dat ze wist dat het hem heel erg veel pijn deed, maar hij moest proberen het te verwerken, het was zijn beste kans op het vinden van geluk. Ze smeekte hem bijna en hij wende zijn blik af, hij kreeg tranen in zijn ogen en hij ademde heel diep in. 'Ik kan het niet... laat mij met rust...' zei hij zacht, daarna trok hij zich los en schoot hij de kamer uit. Hij liep weer naar de stallen toe, daar was hij alleen en daar kon hij rustig zitten zonder dat iemand hem stoorde. Hij wilde gewoon weg van alles en iedereen.

Lolita Fullbright

Ze zag wel dat hij tranen in zijn ogen keek, maar daarna ging hij weg, hij schoot de kamer uit met de woorden dat hij het niet kon en dat ze hem.met rust moest laten. Lolita zuchtte even diep en keek hem na. Daarna maakte ze haar neus helemaal schoon en bekeek ze haar gezicht even. Niet veel later ging ze naar de stallen toe en ongemerkt liet ze de pony van.killian los, ze hoopte dat het veel in Jay zou losmaken, de pony zocht altijd graag naar gezelschap en liep in een rustig tempo op Jay af.

Koning Jay Fullbright

Hij zat op het stro, zoals altijd. De stalhulpen herkende hem meteen als hij aan kwam lopen en vertrokken elke keer direct, waardoor hij helemaal alleen was. Alleen met de paarden, maar die zouden niets tegen hem zeggen. Toen hij opeens wat beweging hoorde keek hij op, er klonken hoeven door het gangpad. Toen hij de pony herkende ademde hij trillend in. Het diertje liep naar hem toe en legde zijn hoofd direct tegen Jay aan, die nu helemaal brak. De tranen liepen over zijn gezicht heen en hij legde zijn hoofd tegen het dier aan. Hij had een brok in zijn keel en hij had het gevoel dat hij verscheurd werd door verdriet.

Lolita Fullbright

Ze zag Jay breken en hierdoor.bleef ze op een afstandje staan. Ze had haar hoofd tegen het hout en glimlachte een beetje doordat ze hem zo zag. Haar hoofd bonkte behoorlijk door de klap, maar ze hoopte echt een beetje tot hem doorgedrongen te hebben. Hij moest zijn zoontje een plekje geven.

Koning Jay Fullbright

De pony had er na een tijdje wel genoeg van en trok zich los, Jay staarde het dier even aan en hij haalde diep adem. 'Kom,' mompelde hij zacht, hij nam het dier met zich mee en hij zette hem terug in zijn stal. Hij keek totaal niet rond en hij had ook helemaal niet door dat Lolita dit allemaal gedaan had. Hij vond het moeilijk om dit los te laten en hij had de neiging om maar gewoon naar Kenzo te gaan, daar zou hij genoeg afleiding krijgen, maar hij wist dat hij het beter niet kon doen. Ze zouden niet zo blij zijn als hij vroeg in de ochtend terug kwam, waarschijnlijk. Daarom liep hij maar naar Esmeralda toe, misschien gaf dat hem wel een beter gevoel.

Lolita Fullbright

Na een tijdje vond ze het wel goed en liep ze terug naar Leroy, waarschijnlijk was hij wel voor Jay aan het werk, ze hoopte maar dat hij het niet al te erg vond dat ze geslagen was door Jay, want hij mocht echt niet ook door het lint gaan. Ze klopte op de deur van de werkkamer en keek naar binnen toe.

Leroy Fullbright

Hij was aan het werk en hij vond het verschrikkelijk. Natuurlijk deed hij het graag voor Jay, maar het bracht nu voor hem zo veel spanning met zich mee dat hij zich afschuwelijk begon te voelen. Hij wilde het niet toegeven, hij vond dat hij dit gewoon moest kunnen, zonder problemen, daarom deed hij dat ook. Er werd op de deur geklopt en net toen hij iets wilde zeggen ging die al open. Het was Lolita. Hij wilde haar begroeten, maar hij bleef stil doordat hij zag dat ze een plek op haar gezicht had. Hij kwam overeind en hij liep naar haar toe. Hij pakte haar kin vast, er stonden vage rode striemen op haar hals en het was duidelijk dat ze een klap gehad had. 'Waar komt dit vandaan?' vroeg hij dus ook aan haar.

Lolita Fullbright

Leroy zei haar niets, hij kwam naar haar toe, pakte haar kin en vroeg waar het vandaan kwam. Ze haalde hierdoor even diep adem en keek hem doordringend aan.
"Jay, maar ik heb wel normaal met hem kunnen praten." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze pakte zijn hand van haar kin af en glimlachte naar hem. Ze drukte zacht een kus op zijn lippen.



Koningin Esmeralda Fullbright

Ze was al een tijdje wakker en had gestaard naar het houten been. Alleen piraten hadden houten benen... koninginnen niet... Na een tijdje pakte ze hem aarzelend beet en bekeek het even. Het zou aan haar been met een leren riempje vast moeten worden gemaakt.. De doktoren hadden alleen gezegd dat het nu nog niet kan, de wond die ze hadden gemaakt met het afhalen van haar been, moest eerst genezen... Zacht zuchtte ze.

Leroy Fullbright

Ze haalde diep adem en keek hem doordringend aan, het kwam door Jay, maar ze had normaal met hem kunnen praten. Hij klemde zijn kaken op elkaar om niet meteen heel erg kwaad te worden en dat ging redelijk. 'En daarom mag ik hier door niet boos worden,' zei hij nu tegen haar, want dat was waarom ze hier zo luchtig over deed, dat wist hij heel erg goed. Ze pakte zijn hand vast en daarna kreeg hij een kus. 'Is dit afleiding?" vroeg hij mompelend. Hij legde zijn hand op haar gezicht en hij zoende haar zachtjes, als het zo was werkte het heel erg goed.

Koning Jay Fullbright

Hij klopte aan bij Esmeralda en hij haalde diep adem, daarna stapte hij naar binnen. Hij vond het enorm moeilijk, maar hij moest dit doen. Hij moest haar vertellen wat hij gedaan had en hij moest vertellen dat hij het enorm moeilijk had met alles, maar hij durfde gewoon niet. Hij liep langzaam naar het bed toe en hij ging bij haar zitten. Hij keek haar niet aan, eigenlijk staarde hij alleen maar naar de grond.

Lolita Fullbright

Hij vroeg aan haar of het een reden was om niet heel boos te worden. "Ik wil niet dat je boos wordt, ik heb goed met hem gepraat en ik heb hem te ver gedreven, het is mijn eigen schuld en ik denk sowieso dat het niet verstandig is als jij boos naar hem toe gaat, dan klapt hij alleen maar meer dicht." Vertelde ze zachtjes aan hem. Wanneer hij de kus kreeg vroeg hij of het afleiding was. "Ja..." Fluisterde ze en ze werd zachtjes weer gezoend door hem, ze sloot haar ogen en genoot er wel heel erg van.



Koningin Esmeralda Fullbright

Door de onverwachte klop op de deur liet ze het been uit haar handen vallen, hij rolde over de grond heen en ze keek het na. Daarna keek ze op naar Jay, ze glimlachte, maar die trok al heel gauw weg toen ze merkte dat hij heel stil was en haar niet aan wilde kijken.
"Jay... ik weet dat er altijd hele heftige dingen komen als jij me niet aan wilt kijken." Fluisterde ze nu zacht tegen hem en ze beet zachtjes op haar lip.
"H-heb je besloten dat je niet meer bij me wilt zijn? Dat ik nutteloos ben?" Vroeg ze met een heel zacht en verdrietig stemmetje.

Koning Jay Fullbright

'Nee, dat is niet zo... Ik wilde je vertellen dat ik van je hou... Ik heb je moeder gesproken en dat was nogal heftig... Ik weet dat ik altijd bij je wil blijven, maar ik weet gewoon niet meer hoe wij ooit gelukkig moeten worden nu... Ik vind het heel erg en ik ben er nog lang niet overheen dat Killian er niet meer is... Ik weet niet hoe ik ooit verder moet.' Fluisterde hij heel erg eerlijk. Hij hield enorm van haar, hij zag gewoon totaal niet hoe ze verder moesten gaan zo..

Koningin Esmeralda Fullbright

Door wat hij zei sloeg ze haar armen om hem heen en knuffelde ze hem stevig met tranen in haar ogen. "Je maakt me elke keer zo bang als je zo kijkt." Fluisterde ze hem nu zachtjes toe.
"Ik weet dat je er nog niet overheen bent, maar dat kun je leren, dat komt goed, dat weet ik zeker." Fluisterde ze zachtjes.
"Ik wil niets liever dan gelukkig met jou worden." Sprak ze nu met een glimlach.

Koning Jay Fullbright

'Ik wil het ook... Maar ik voel mij nooit meer echt gelukkig... alleen die avond samen, maar de afgelopen jaren was het verschrikkelijk...' Fluisterde hij. 'Ik wil je gelukkig maken en ik weet dat ik je heel blij maak met af en toe een zoen en een knuffel, maar ik kan dat gewoon niet zo makkelijk... Het betekent voor mij altijd meer en daar heb ik gewoon geen zin meer in door wat er gebeurd is... ' Fluisterde hij. Hij wilde het wel en het verlangen was er ook wel, maar hier kon hij het niet zonder veel te drinken, want dan ontspande hij pas.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij voelde zich nooit meer echt gelukkig, alleen toen die ene avond samen. "Ja, dat was heel fijn..." Fluisterde ze hem nu toe. Hij wilde haar wel gelukkig maken en wist wat daarvoor nodig was, hij kon het alleen niet zo makkelijk, het betekende voor hem altijd meer en daar had hij geen zin meer in door wat er was gebeurd.
"Waarom betekent het meer voor je? Er hoeft helemaal niets verder te gebeuren" Vroeg ze hem nu zacht en ze pakte zijn hand even vast.
"Ik wil heel graag gelukkig met je zijn, maar dat betekent dat jij jezelf uit dat dal moet zien te halen, zelf wat vrolijker moet worden en wat opener." Sprak ze hem zachtjes toe en ze streek even langs zijn wang.

Koning Jay Fullbright

Ze had het ook fijn gevonden, daardoor glimlachte hij. Die avond gaf hem hoop, want als het toen kon, dan kon het misschien nu ook wel weer. Die gedachte vervaagde wat doordat hij zich herinnerde dat ze niet eens meer normaal kon lopen en direct schoten er tranen in zijn ogen. 'Ik weet het niet... het voelt gewoon zo... ik weet dat het voor jou anders ligt, maar mijn gevoel is gewoon ingewikkeld,' fluisterde hij. Ze streek langs zijn wang en daardoor liepen opnieuw de tranen over zijn gezicht, door het gesprek met Lolita en door de pony van Killian was hij enorm emotioneel.

Leroy Fullbright

'Hm... dan zal ik het niet doen,' fluisterde hij. 'Ik denk dat ik hoe dan ook niet met hem kan praten... ik probeerde het vanmiddag, hij werd alleen maar kwaad. Hij heeft gelijk, ik ben vroeger veel te ver gedaan en ik denk dat onze band voor altijd beschadigd zal zijn,' fluisterde hij. Ze zei dat het inderdaad afleiding was en daardoor glimlachte hij een beetje, hij trok haar iets dichter naar zich toe en hij sloot zijn ogen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze zag de tranen in zijn ogen en ze streek ze zacht en liefdevol weg.
"Jay, met jouw ondersteuning kan ik alles... dan kan ik weer paardrijden, zwemmen, misschien zelfs rennen. Maar daarbij heb ik jou nodig, jij... degene die me altijd opvangt als ik val." Sprak ze ook lichtelijk emotioneel tegen hem. "Jij bent altijd dat vangnet geweest waar ik op terug kan vallen... jij bent er gewoon altijd en ik mis dat gevoel." Fluisterde ze. Ze hield zijn hoofd nu met twee handen vast en streelde met haar duimen zijn tranen weg.


Lolita Fullbright

"Dat komt omdat jij alleen maar boos op hem wordt... hij heeft niet heel veel positieve herinneringen aan jou, Leroy... probeer eerst voorzichtig die kleine positieve dingen op te halen met hem, dan zal hij langzaam zijn best voor je gaan doen." Vertelde ze hem zachtjes. Ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast.

Koning Jay Fullbright

'Ik was er niet toen jij mij nodig had, Esmeralda... ik ben er de afgelopen jaren nooit voor je geweest... jij hebt alles alleen verwerkt, omdat ik er simpelweg niet was,' zei hij, zijn stem trilde nu, maar hij was wel heel open over zijn gevoel en dat was al heel wat. 'Ik van je niet op, ik heb altijd het gevoel dat ik jou meesleep de afgrond in...' fluisterde hij. Ze pakte zijn hoofd vast en hij bleef naar haar kijken, ondanks dat hij nu huilde. Hij wilde er niet voor weglopen, want vroeg of laat zou dat fout gaan en zou niet meer terug komen, dat wist hij zelf ook wel. Hij moest het niet zo ver laten komen.

Leroy Fullbright

Hij ademde langzaam in door haar opmerking. 'Dat doet pijn,' fluisterde hij. 'Hij ziet mij liever dood dan levend... ik vind het meer dan logisch dat hij kwaad is en het mij kwalijk neemt, maar dat had ik nooit verwacht... ik heb dat ook niet gedacht over mijn vader,' fluisterde hij. Hij sprak daar eigenlijk nooit echt over. 'Ik zal het proberen,' zei hij zachtjes. Ze sloeg haar armen om hem heen en hij leunde tegen haar aan, hij liet zijn vingers over haar rug glijden. 'Zullen we gaan eten?' vroeg hij haar. Hij was zo ontzettend klaar met het werk.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Lieve, allerliefste Jay..." Sprak ze liefkozend tegen hem. "Ik heb alles alleen verwerkt omdat ik jou buitensloot.... Het is mijn schuld. Ik sloot jou buiten voor alles, in het begin heb je het toch echt geprobeerd? Ik zal je nu helpen daarmee, goed? Als jij me helpt met omgaan met dat stomme ding." Ze wees even naar het houten been dat op de grond lag. "Kun je daar niet iets moois van maken? Ik vind hem echt verschrikkelijk zo." Vroeg ze hem nu met een klein glimlachje.
"Je vangt me wel op, ik ben degene die voor ongeluk zorgt, vroeger al. Ik zorg er altijd voor dat ik in gevaar ben. Denk maar eens daarover na... alle problemen beginnen bij mij en jij doet je best om dat te maskeren, maar je moet niet zeggen dat jij ons de afgrond in sleept, want dat is echt niet zo. Echt niet." Gaf ze doordringend aan.


Lolita Fullbright

"Het spijt me, Leroy... maar ik kan er niet echt wat anders van maken... hij ziet je niet liever dood dan levend, toen wij terugkwamen was hij toch blij om je te zien? Hij is niet echt kwaad op jou, hij heeft gewoon de dood van zijn zoontje niet kunnen verwerken." Zei ze hem nu zachtjes. Ze voelde zijn vingers over haar rug glijden en ze sloot genietend haar ogen. Hij vroeg om te gaan eten en ze knikte.
"Dan help ik je daarna met het werk, sorry, je hebt het de afgelopen dagen helemaal alleen moeten doen." Fluisterde ze.

Koning Jay Fullbright

Door wat ze allemaal zei ademde hij langzaam in. 'Ik kan er misschien wel iets moois van maken... samen met jouw vader,' fluisterde hij. Hij mocht Duke ook graag, dat was altijd al zo geweest. Misschien zou het hem helpen om weer wat tijd met hem door te brengen. Ze zei dat hij niet voor ongeluk zorgde, maar dat zij dat deed. Ze zou hem nu helpen met het verwerken. Hij reageerde er niet echt op, maar hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij sloot zijn ogen. Hij wilde het wel proberen, hij deed nu al enorm zijn best.

Leroy Fullbright

'Ik weet het, het is niet jouw schuld,' fluisterde ze. Daarna gaf ze aan dat Jay hem niet liever dood dan levend zag, want hij was blij om hem te zien toen ze terug kwamen, hij had nu gewoon de dood van hun zoontje niet kunnen verwerken. Hij ademde langzaam in en hij knikte, al vond hij het moeilijk om te geloven na alles wat Jay tegen hem gezegd had. Het deed enorm veel pijn. Ze zouden gaan eten en dan hielp ze hem daarna. 'Het maakt niet uit, ik help graag... ik heb liever dat jij je met Jay en Esmeralda bezig houdt, ik kan dat toch niet...' fluisterde hij. Werken was het enige dat hij nog een beetje kon, al maakte het hem wel ongelukkig.