Medieval Times

Elvira Solore

Hij kwam niet voor de gezelligheid. Hij vertelde dat hij een brief had gehad van Lucius, ze moest zo snel mogelijk met Stephen mee, ze waren nodig in het Zuiden, hierdoor rilde ze eventjes en beet ze zachtjes op haar lip. Nathan zei meteen fel dat Stephen het moest vergeten, zij ging nergens heen volgens hem.
"Rustig..." Mompelde ze hem zachtjes toe. Ze keek Stephen even peinzend aan. "Ik heb zeker niet echt een keuze, of wel?" Vroeg ze hem zachtjes.


Lolita Fullbright

Leroy kwam naast haar rijden en zei grijnzend dat zij gewonnen had. Hierdoor lachte ze eventjes, want al het zoute water had hij in zijn gezicht gekregen. Ze stopte haar paard nu, legde haar hand op de schouder van Leroy en drukte een zoen op zijn wang. Ze vond het echt geweldig met hem.

Koning Stephen Lahero

Hij keek Nathan strak aan, Elvira gaf aan dat hij rustig moest doen en daarna vroeg ze of ze een keuze had. 'Nee, het spijt mij,' zei hij tegen haar. Hij wilde Elvira mee hebben, ze kon hem helpen met het werk. Hij ging niet alleen, bovendien was Lucius vrij duidelijk. 'Ze gaat niet mee, kijk hoe ze terug is gekomen... ze gaat niet meer terug,' zei Nathan, waardoor Stephen langzaam inademde. 'Het is geen vraag, Nathan. Het is een bevel.' zei hij kort.

Leroy Fullbright

Hij voelde haar hand op zijn schouder en daarna haar lippen op zijn wang. 'Ik zal wel naar zout smaken,' plaagde hij haar een beetje. Hij pakte haar hand vast en hij kneep erg kort in, hij glimlachte vol liefde naar haar. 'Zullen we zo eens kijken of we Esmeralda en Jay ergens mee kunnen helpen?' stelde hij voor. Hij wist dat het niet helemaal lekker liep tussen die twee, sinds Killian overleden was.

Elvira Solore

Ze had inderdaad geen keuze en hierdoor bleef ze even stil. Nathan zei over haar dat ze niet meeging, dat ze heel anders terug was gekomen. De manier waarop hij dit zei, deed haar pijn, alsof ze een gehandicapte was geworden terwijl er afgezien van haar angst, niets mis met haar was. Ze slikte en keek naar de grond.
"Ik ga gewoon." Mompelde ze. "Ik ben niet gek of gehandicapt, ik ga gewoon." Klonk haar stem nu wat standvastiger tegen Nathan. Ze was natuurlijk ook gewoon dwars en tegendraads, het voelde alsof hij dacht dat ze het niet kon en dat wilde ze bewijzen.

Koning Stephen Lahero

Hij had er zo'n hekel aan als Nathan zo deed. Hij moest gewoon luisteren, zo simpel was het. Toen Elvira zei dat ze gewoon ging, zag hij dat Nathan helemaal kwaad werd. 'Jij vieze flikker... je zorgt gewoon dat ze ook nog tegen mij in gaat...' gromde Nathan nu. 'Je gaat drie stappen te ver, Nathan. Pas op nu,' gromde hij. Nathan keek hem kwaad aan, daarna werd Stephen aan de kant gebeukt en liep hij de kamer uit. Stephen schudde even zijn hoofd en keek daarna weer naar Elvira. 'We vertrekken zo snel mogelijk na het trouwen van Chayenne. Ik hoop morgen avond nog, maar ik weet niet hoe snel de bruiloft geregeld kan worden, Fay is er nu mee bezig,' zei hij zacht tegen haar.

Elvira Solore

Ze had heel veel moeite met Nathan, je zag het niet, maar ze raakte behoorlijk in paniek en wat overstuur doordat hij boos werd. Ze lette op haar nerveuze ademhaling en probeerde die onder controle te houden. Hij dacht dat het Stephen zijn schuld was dat ze tegen hem inging, maar dat was het helemaal niet, ze koos hier zelf voor, ze zei dit toch ook zelf?
Hij was zo boos dat hij uiteindelijk weg liep en ze sloot haar ogen even en hield haar eigen emoties met moeite onder controle, ze was gewoon angstig. Gelukkig was de afstand tussen haar en Stephen behoorlijk groot.
"Is goed... wil je me wel helpen? Af en toe ben ik echt nog wat angstig en dat kan ik er daar niet bijhebben." Sprak ze zachtjes tegen Stephen. Ze nam totaal geen aangestalte om achter Nathan aan te gaan, ze durfde niet en bovendien wilde ze hem liever niet boos zien, dat werkte helemaal averechts.

Koning Stephen Lahero

Hij keek naar Elvira, hij herkende haar angst, hij zag het in haar ogen. Hij raakte daardoor heel zachtjes haar hand aan. 'Rustig maar...' fluisterde hij. 'Je hoeft niet bang te zijn, ik zal er voor je zijn. Ik zal je helpen en er zal nooit meer zoiets gebeuren, ik zal constant bij je blijven en je beschermen, dat beloof ik. Met een beetje geluk gaat Lucius weg en moeten wij daarom daar zijn, dat hoop ik,' fluisterde hij. Hij kon zien dat ze Nathan maar gewoon liet. 'Het komt goed, echt zal echt goed komen. Je komt hier wel overheen, je bent heel erg sterk en ik weet dat je het kunt,' zei hij tegen haar. Het was rustig, kalm en hij zei het eigenlijk gewoon heel geruststellend. Hij wilde haar graag helpen.

Elvira Solore

Ze wist zelf ook wel als ze nuchter nadacht dat Stephen haar beter kon helpen dan Nathan, hij was gewoon veel rustiger en voorzichtiger. Ze bewoog haar hand iets terug toen hij die aanraakte, maar ze luisterde wel goed naar hem. Waarschijnlijk ging Lucius weg en daarom had hij hun nodig. "Ik hoop het..." Sprak ze tegen hem en ze keek hem even aan.
"Dankjewel, Stephen... wat moet ik nu alleen met Nathan doen? Ik wil graag dat het goed tussen ons gaat als ik wegga." Zei ze hem en ze keek even naar de deur waardoor Nathan vertrokken was.

Koning Stephen Lahero

Het ging redelijk en hij werd door haar bedankt. Hij zag dat er nog wel veel werk nodig was, maar hij kreeg dit wel voor elkaar. Het ging hem wel lukken, dat wist hij zeker. 'Ik ga wel met Nathan praten, dat komt goed. Ik zal zo wel even naar hem toe gaan en als dat niet werkt kan Fay hem misschien duidelijk maken dat wij dit gewoon moeten doen.' Zei hij tegen haar. 'Het zal echt niet nog eens gebeuren.' Sprak hij daarna doordringend. Hij bleef haar aankijken, zijn blik net zo kalm als zijn stem. 'Ik zal nu wel naar hem toe gaan, dan kan ik daarna Chayenne helpen...'

Elvira Solore

Hij ging met Nathan praten en hij gaf aan dat het wel goed kwam, hij zou zo naar hem toegaan en anders ging Fay nog wel een keer bij hem langs.
"Oké, fijn... als ik wat moet doen voor de bruiloft, zeg het maar hoor, Stephen." Sprak ze nu met een klein glimlachje, ze hielp hem vaak, dus hiermee vond ze dat ook niet echt een groot probleem, voorlopig bleef ze toch hier op het kasteel, tot ze met hem naar het Zuiden moest natuurlijk.


Koningin Fay Lahero

Ze was samen met Chayenne naar het dorp geweest en samen hadden ze gauw een mooie jurk laten maken, er waren veel vrouwen die hielpen, dat was ook wel nodig, Chayenne wist goed wat ze wilde en met iets anders was ze dan ook niet echt tevreden. Fay merkte nu wel goed dat ze redelijk verwent was door Stephen altijd. Natuurlijk was het ook een stukje emotie, het meisje wilde alles het liefste zo lang mogelijk laten duren zodat haar vader langer bij haar was.

Koning Stephen Lahero

'Ik zou het niet zo goed weten, maar als je iets kunt doen, dan hoor jij het van mij,' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. 'Bedankt,' voegde hij er nog aan toe, omdat hij blij was dat ze zonder al te veel protest met hem mee ging. Hij ging de kamer uit en hij zocht kort naar Nathan, maar die wilde heel duidelijk niet met hem praten, dat moest hij dus samen met Fay doen. Hij zuchtte zacht, soms was hij heel vermoeiend. Hij liep nu dus naar Fay toe, hij hoopte dat ze al ver was met Chayenne.

Koningin Fay Lahero

Ze liep net met Chayenne weer terug het kasteel in. Ze hadden alles geregeld, de bloemen, de jurk, ringen en het pak van Myles. Het was een heftige ochtend, vooral omdat Chayenne behoorlijk tegendraads was omdat haar vader weer wegging, ze was ook wat angstig en wilde sommige dingen echt niet. Fay had behoorlijk wat geduld met haar, maar op dit moment kon ze er niet veel meer bij hebben. Zelf vond ze het ook heftig dat Stephen weer weg ging. In de gangen kwam ze Stephen tegen.
"Pap!" Chayenne kwam meteen op hem af. "Je moet me nog met alles helpen, je kan nog helemaal niet weg..." Sprak ze zacht tegen hem. Fay gaf alle spullen af aan de bediendes en ze liep vermoeid verder, Chayenne wilde toch eerst haar vader spreken waarschijnlijk.
"Nathan?" Klonk de stem van Fay toen ze hem zag, ze liep op hem af en probeerde wat te glimlachen.

Koning Stephen Lahero

Chayenne ging meteen naar hem toe en door wat ze zei ademde hij diep in. 'Ik moet wel.' zei hij zacht. 'Door zelf weg te gaan, kan jij hier blijven. Jij hebt het hard nodig nu, voor jouw eigen gevoel en jouw eigen veiligheid. Ik wil jou alles geven dat jij nodig hebt en daarvoor zal ik zelf moeten vertrekken, ik heb het met hem afgesproken, Chayenne,' zei hij heel zacht en eerlijk tegen haar. Hij zag Fay weglopen en hij keek weer naar zijn dochter. 'Je kunt het wel en ik zal veel heen en weer reizen, als die mogelijkheid er is,'

Nathan Gerono

Hij had totaal geen zin om met Stephen te praten omdat Nathan hem nu als schuldige zag van alles, ook al was dat misschien onterecht. Hij had het gewoon nodig om iemand te schuld te kunnen geven en dat deed hij niet bij Elvira. Nu zag hij Fay en hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen. 'Wanneer gaan ze? Morgen al?' vroeg hij zacht aan haar. Hij vond het heel moeilijk, maar hij wist dat Fay hem begreep, Fay zou hetzelfde voelen.

Chayenne Lahero

Doordat hij wegging, kon zij hier blijven, zij had het nodig. Het was voor haar gevoel en veiligheid, hij wilde haar alles geven en daardoor moest hij nu dus vertrekken.
"Ja, maar nu kom ik er nooit vanaf, want jij helpt me, wie moet mij nu helpen dan?" Vroeg ze aan hem. Ze was echt dwars. "Ik kan het niet." Mompelde ze nu zachtjes tegen hem en ze legde voorzichtig haar hoofd tegen hem aan.



Koningin Fay Lahero

Blijkbaar had Nathan het dus ook al gehoord, ze werd door hem omhelsd en ze hield hem vast. Hij wilde weten wanneer ze weggingen. "Na de bruiloft en die wordt binnen een paar dagen gehouden..." Fluisterde ze zacht tegen hem.
"Waar is Elvira? Hoe vond ze het?" Wilde ze nu van hem weten.

Koning Stephen Lahero

Hij ademde diep in, het was soms maar goed dat hij aardig wat geduld had. Hij streek voorzichtig lang haar wang toen ze haar hoofd tegen hem aanlegde. 'Toen ik dat moest, had ik ook geen ouders om mij te helpen, Chayenne... sterker nog, het was mijn bloedeigen vader die mij kapot maakte. Je moet de kracht uit jezelf halen. Als ik dat kan, kan jij dat al helemaal. Er zijn zo veel mensen om je heen die om je geven en je willen helpen. Die vertrouw je misschien niet zo sterk, maar elk klein beetje kan helpen, want het heeft mij ook geholpen,' zei hij zacht. 'Je kunt het wel en ik wil je nooit meer horen zeggen dat je iets niet kunt,' zei hij daarna.

Nathan Gerono

'Ik ben kwaad weggelopen toen Stephen het kwam vertellen...' gaf hij toe. 'Elvira zei eigenlijk meteen dat ze wel mee ging, maar ik wil niet dat ze gaat... kijk wat er gebeurd is... hoe kan Stephen nou beloven dat hij haar beschermd? Dat zei hij de vorige keer ook en hij heeft waarschijnlijk niets gedaan om haar te helpen...' zei hij zacht. Hij sprak dan wel heel hard, maar diep van binnen maakte hij zich gewoon enorm veel zorgen.

Koningin Fay Lahero

Hij was kwaad weggelopen en daardoor gaf ze hem zacht een kus op zijn wang. Elvira had meteen aangegeven dat ze wel ging, hij wilde het zelf alleen niet.
"Sst... Stephen heeft echt zijn best gedaan voor haar, Elvira had alleen zelf aangegeven dat ze het wilde en daardoor hebben ze het zo gedaan. Zij wilde juist iedereen beschermen en daar ben ik haar dankbaar voor. Stephen weet nu dat ze hem ontzettend helpt en zal alles voor haar doen om haar te beschermen, dat weet ik zeker, Nathan... niet bang zijn, dit kunnen ze samen. Ik maak me ook vreselijk veel zorgen, maar ze hebben geen keuze, echt niet. Blijf nog een paar dagen dichtbij haar, nu kan het nog... ik heb geen idee hoe lang ze weg zullen blijven." Sprak Fay zacht tegen hem.


Chayenne Lahero

Hij zei haar dat hij dit ook kon en als hij het kon, kon zij het ook. Er waren zoveel mensen die haar wilden helpen, het heeft hem ook geholpen en hij wilde nooit meer horen dat ze iets niet kon. Ze sloot haar ogen eventjes. "Maar ik was juist zo blij dat we weer samen dingen konden doen..." Fluisterde ze. Nu klonk haar stem alleen nog maar heel erg verdrietig.

Nathan Gerono

Door wat ze zei stelde ze hem wel iets gerust, maar hij vond het gewoon super moeilijk. 'Waarschijnlijk blijven ze maanden weg...' mompelde hij. Hij kon helemaal niet tegen het alleen zijn, hij vond het echt lastig. Hij liet haar los en hij ademde diep in. Hij had er echt geen vertrouwen in. Hun relatie zou waarschijnlijk helemaal kapot zijn als ze eindelijk terug kwam.

Koning Stephen Lahero

'Dat was ik ook. Maar ik beloof je dat ik tussendoor terug kom en dat wij meer tijd met elkaar zullen hebben dan wij het afgelopen jaar hadden. Ik beloof het je echt.' zei hij duidelijk tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij keek haar doordringend aan. 'Het komt goed, meisje. Jij kunt beter zonder mij dan je nu denkt.' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

Hij mompelde nog dat ze waarschijnlijk maanden wegbleven. "Ja, misschien wel... maar misschien ook niet, de situatie is nog heel erg onzeker, Nathan. Bovendien gaat Stephen proberen dat ze regelmatig weer terug kunnen komen." Vertelde ze hem met een klein glimlachje. "Bovendien, jij bent stil en ervaren genoeg, je zou mee kunnen reizen en daar Elvira vaker zien. Je bent slim genoeg om niet in de vallen van Lucius te trappen." Zei ze tegen hem.



Chayenne Lahero

Hij zou tussendoor terug komen zodat ze meer tijd hadden dan voorheen. Hierdoor glimlachte ze weer en knikte ze. "Dat lijkt me heel erg fijn, papa." Sprak ze haar vader nu zachtjes toe. Het kwam goed, hij streek weer even langs haar wang en hij gaf aan dat ze beter zonder hem kon dan ze nu dacht.
"Maar ik doe het liever niet." Fluisterde ze. "Je blijft wel bij mijn bruiloft he?" Wilde ze nog voor de zekerheid weten.

Nathan Gerono

'Als ik dat doe, dan ben jij hier alleen. Dat gaat ook niet,' fluisterde hij. Dat kon hij ook gewoon niet aan, hij wilde iedereen beschermen, dit was echt een vervelende situatie. Ze dacht wel dat hij slim genoeg was om niet in de vallen van Lucius te trappen. Dat dacht hij zelf ook wel, maar moest hij dat risico nemen? 'Ik hoop gewoon dat ze vaak terug komen en dat het niet lang duurt,' fluisterde hij.

Koning Stephen Lahero

'Ik doe het ook liever niet, maar soms is het leven zoals het is,' zei hij tegen haar. 'Ja, natuurlijk... hoe ver zijn jullie? Zou het morgen al kunnen?' vroeg hij haar nu. Dan kon hij morgen avond nog vertrekken, hij wilde Lucius niet te lang laten wachten, hij wilde er voor zorgen dat alles deze keer goed ging en dat hij niet onnodig gestraft zou worden. 'Ik zou de bruiloft nooit willen missen, wat Lucius ook van mij vraagt,echt niet,' zei hij glimlachend tegen haar.

Koningin Fay Lahero

"Ik ben niet alleen. Damion is hier ook nog en Carmen is ook weer terug hier." Vertelde ze aan Nathan. "Ik red me echt wel, bovendien kan ik zelf ook nog behoorlijk wat." Grijnsde ze nu naar hem. Hij fluisterde dat hij gewoon hoopte dat ze vaak terug kwamen en het niet al te lang duurde.
"Dat hoop ik ook, Nathan." Knikte ze.


Chayenne Lahero

Hij wilde weten hoe ver ze al waren en of het morgen al kon. Ze knikte hierdoor eventjes. "Ja, alles is eigenlijk al klaar, het kan morgen." Sprak ze zachtjes tegen haar vader. Hij wilde haar bruiloft nooit missen, wat Lucius ook van hem vroeg.
"Dankjewel, je bent erg lief." Glimlachte ze haar vader nu toe.

Nathan Gerono

'Ohja, Damion,' mompelde hij. Hij vond het niet leuk om te horen, helemaal niet. Zeker nu niet, omdat Elvira ook nog eens weg ging. Als Damion dan de hele tijd rond Fay zou hangen, zou hij helemaal gek worden. 'Ja, je kan zelf genoeg. Je hebt mij niet nodig,' zei hij daarop. 'Ik zie je morgen wel weer,' zei hij daarna, met die woorden liep hij weg. Hij had helemaal geen zin meer om met iemand te praten, hij kon beter even het bos in gaan en pas vanavond terug komen, als hij weer wat rustiger was.

Koning Stephen Lahero

'Dan zal ik morgen avond vertrekken,' zei hij tegen haar. 'Ik ben lief omdat jij dat verdient,' ze hij daarna. Hij streek kort langs haar wang en hij keek in haar vertrouwde ogen. 'Als je het niet erg vindt ga ik even naar Fay, ik moet ook nog wat spullen inpakken en klaarmaken zodat ik weg kan. Ik zie jou straks wel weer, of morgen, natuurlijk,' zei hij glimlachend tegen haar .

Koningin Fay Lahero

Door de woorden van Nathan knapte er iets bij haar, ze had al de hele dag met een vervelende Chayenne doorgebracht en nu begon hij ook nog.
"Verdomme, Nathan! Ik zeg dit alleen maar zodat je bij je vriendin kan zijn ja! Ik vind het ook fijn als jij bij me bent, maar een mens kan niet alles hebben. Ik offer mezelf graag op zodat je bij haar kan zijn. Jammer dat het niet gewaardeerd wordt." Sprak ze geïrriteerd tegen hem. "Waag het niet om weg te lopen." Klonk haar stem nog waarschuwend.

Nathan Gerono

Door wat Fay zei klemde hij zijn kaken op elkaar en greep hij haar vast. 'Wat geeft jou het recht om zo tegen mij te praten? Omdat je getrouwd bent met een koning? Volgens mij waren wij vroeger gelijken en heb ik jou geholpen, maar tegenwoordig lijk jij wel een omhooggevallen trut,' gromde hij, hij was zo ontzettend kwaad. 'Als ik weg wil lopen dan loop ik weg. Je neukt maar lekker met Damion. Als er iemand is die hier niet gewaardeerd word dan ben ik het, niet jij,' siste hij. Daarna duwde hij haar weg en draaide hij zich om. Als hij langer hier bleef, deed hij haar echt iets aan.

Koningin Fay Lahero

Hij greep haar vast en reageerde kwaad op haar. "Ik praat zo tegen je omdat ik je vriendin ben en ik je probeer te helpen, maar je dat niet accepteert." Zei ze doordringend. "Waag het eens om me zo te noemen, Nathan, dat ben ik niet, dat weet je, ik ben je gelijke, maar ik wil dit heel graag met je uitpraten omdat ik het niet accepteer van je." Legde ze nog redelijk geduldig uit. "Ik wil niet dat je van me wegloopt met het idee in je hoofd dat ik 'dan maar neuk met Damion'. Dat is niet wie ik ben en dat weet je dondersgoed."

Nathan Gerono

Door wat ze zei klemde hij zijn kaken op elkaar, hij was echt woedend. 'Ik heb geen zin om dit met jou uit te praten, want je zal nooit inzien hoe het voor mij is. Je zal het nooit begrijpen, je doet niet eens moeite om het te begrijpen. Hoe ben je dan, Fay? Ik ben toch gewoon vreselijk overbodig voor je? Je hebt Damion voor als Stephen weg is en ik ben verder niet nodig. Zo is het toch?' vroeg hij grommend aan haar. 'Het is de schuld van Stephen dat Elvira getraumatiseerd terug komt en nu neemt hij haar nóg een keertje mee, moet ik dat dan maar gewoon accepteren?' schreeuwde hij nu.

Koningin Fay Lahero

"Ik zit toch precies in hetzelfde schuitje, Nathan? Ik begrijp je." Vertelde ze aan hem. "Je kan mij wel vragen wie ik ben, maar dat weet jij misschien wel het beste... je kent me, Nathan en ik ken jou... we reageren allebei zo omdat we ze vreselijk gaan missen." Ze fluisterde nu alleen nog maar en ging langzaam zitten. "Daarbij heb ik een vreselijke dag gehad met Chayenne, daardoor ben ik mijn geduld wat verloren. Ik wilde het niet op jou afreageren... je bent mijn beste vriend, ik wil je geen pijn doen." Ze slikte even en keek hem aan.