Medieval Times

Verena Stratton
In een donkere en vochtige kelder hing ze tegen de muur aan. Haar handen zaten bij elkaar in de boeien die met een ketting boven haar door een ring gingen. Ze was in korte tijd veel afgevallen en zag er niet uit door slaapgebrek, gebrek aan mogelijkheden om zichzelf te wassen en door het weinige eten en drinken dat ze kreeg. Brood kreeg ze toegeworpen, alsof ze een wild beest was. Vaak kreeg ze het nog maar net te pakken als ze een hand omhoog deed, zodat ze met haar andere hand op de grond kon graaien.
Eigenlijk werd er niets met haar gedaan. Eerst dachten ze geld aan haar te verdienen, maar toen bleek dat ze zelf niks had en ook geen ouders, broers of zussen had die enorm rijk waren, werd ze maar in een hoekje weggestopt. Ze begon ziek te worden doordat ze zichzelf niet kon wassen, weinig eten en drinken kreeg en de rotzooi om haar heen. Ze kon nog net door een klein raampje schuin boven haar zien wanneer het licht en donker was.

Voor het idee hoe ze er bij zit straks.

Fay Fuego

Ze voelde de handen van Stephen over haar lichaam glijden, daarvoor werd ze eigenlijk meteen wakker. Ze opende haar ogen even en keek hem aan, zijn blik voorspelde niet veel goeds... ze hoorde hem ook vloeken. Daardoor kwam ze rustig overeind en legde haar hand op zijn schouder. "Rustig maar..." fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

Hij had niet door dat Fay overeind kwam, zodra hij haar hand op zijn schouder voelde keek hij snel opzij naar haar. Haar woorden drongen niet echt tot hem door en bijna meteen greep hij haar vast hij bij haar keel. Hij drukte haar achterover en hij haalde trillend adem, zijn blik was ontzettend ijzig, niet zoals normaal. Helemaal niet zoals normaal. Hij liet haar met heel erg veel moeite los, zijn hele lichaam trilde en hij keek haar met een ietwat verwarde blik vol gevoelens aan.

Fay Fuego

Ze schrok zich dood toen hij haar bij haar keel greep. Haar ogen gloeiden op, maar ze deed niets, ze kon Stephen geen pijn doen, al zou hij haar half vermoorden,ze kon hem gewoon geen pijn doen.
Ze werd achterover gedrukt en ze haalde gorgelend adem terwijl ze hem met een lichtelijk angstige blik aankeek. Na een tijdje liet hij los, het kostte hem veel moeite zo te zien... ze haalde gehaast adem en streek langs haar keel, nog niet in staat om ook maar iets te doen

Koning Stephen Lahero

Zijn hart ging als een gek tekeer en hij kwam overeind, hij trok wat gehaast kleding aan, hij wilde niets liever dan weg hier, naar buiten, waar hij haar geen pijn kon doen. Hij wist heel goed wat hij eigenlijk wilde, maar dat kon niet. Dat ging niet gebeuren. Hij wilde daar nooit aan toe geven. Hij keek weer naar haar, de dingen die hij gedroomd had schoten door zijn hoofd heen en hij slikte even, daarna ging hij weer naar haar toe. Hij leek totaal geen zelfbeheersing meer over te hebben. Hij pakte haar gezicht vast en net op het moment dat hij haar wilde zoenen ging de deur open. Het was Nathan die binnen kwam. Stephen keek hem één seconde strak aan, maar daarna vloog hij eigenlijk direct op Nathan af, die totaal verrast was. Stephen haalde hard uit, hij raakte Nathan flink tegen zijn kaak en hij vloog tegen de muur op. Maar Stephen had geen keuze, het was dit of Fay. Hij wilde Nathan ook geen pijn doen, maar Fay was het belangrijkste voor hem. Hij bleef doorgaan, hij gaf enorme klappen en hij liet Nathan ook nog eens ijskoud worden, waardoor hij maar traag reageerde.

Layka Samira

Duke kwam achter haar staan en pakte haar handen voorzichtig vast. Ze voelde zijn lippen even plagend op de hare. “Hé, ik moet me kunnen concentreren.” Lachte ze vrolijk naar hem. Ze spande de boog voorzichtig, echt ver kwam hij niet, maar Duke zou waarschijnlijk een handje helpen met de kracht zoals hij net had gezegd.



Chayenne Lahero

Hij vond het goed om later naar haar vader en Fay toe te gaan. Ze werd weer door hem gezoend en daarna trok hij haar dichter naar zich toe. Het was heel fijn, ze sloeg haar armen om zijn nek heen en bleef tegen hem aan staan. Hij vroeg of ze veel in de zon gelegen had. Ze grinnikte. “Ja, ik heb vandaag bijna de hele dag in de zon gezeten, kan je het zien?” Vreog ze hem vrolijk.


Fay Fuego

Stephen trok gehaast zijn kleding aan en haar ademhaling kwam langzaam weer wat meer op orde. Haar hart ging nog wel heel erg snel tekeer. Ineens werd haar gezicht vastgepakt door Stephen. "Rustig aan, Stephen, doe maar rustig..." FLuisterde ze heel zachtjes tegen hem. Daarna kwam Nathan binnen, Stephen keek hem aan en vloog op hem af, hij haalde hard uit naar Nathan en ze schrok zich dood. Hij sloeg Nathan keihard en daardoor kwam ze gehaast overheid en legde ze haar handen op de rug van Stephen.
"Laat hem... zoek alsjeblieft even je rust, Stephen... Je slaat hem helemaal kapot..." Klonk har stem hees.

Duke Samira

Hij trok haar hand verder naar achteren, hij deed het heel rustig en voorzichtig en hij keek haar glimlachend aan. 'Jij mag schieten, natuurlijk,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij bleef haar wel vasthouden, maar zo dat ze los kon laten wanneer ze dat zelf wilde. Hij hielp haar graag, maar hij wilde haar ook de kans geven om zo veel mogelijk zelf te doen.

Myles Samira

Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en ze bleef dicht tegen haar aanstaan, zijn handen gleden langzaam naar haar heupen en hij hield haar zo vast. 'Ja, je kan het zien. Je ziet er altijd al goed uit, maar dit staat je ook goed,' zei hij grijnzend tegen haar. Hij zoende haar weer zacht en hij hield haar dicht tegen zijn lichaam aan. 'Ik vind je echt heel erg knap...' zei hij zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde de handen van Fay wel op zijn rug, maar hij kon het gewoon niet voor elkaar krijgen om te kalmeren. Het lukte hem echt niet. Alsof er iets in zijn hoofd totaal doorgeslagen was. Hij bleef op Nathan inslaan, het bloed zat aan zijn handen en toch bleef hij maar doorgaan. Uiteindelijk stopte hij en bleef hij even stilstaan, Nathan zakte tegen de muur aan en kon duidelijk niet eens meer op zijn benen staan, zijn lichaam trilde helemaal door de kou. Stephen draaide zich direct om, hij moest weg hier, voor hij nog meer schade aan zou richten. Hij voelde dat het gevoel nog lang niet weg was, straks maakte hij iemand af.

Layka Samira

Haar hand werd naar achteren getrokken door Duke en hij zei dat zij natuurlijk mocht schieten. Daardoor grijnsde ze naar hem en ze trok hem nog iets verder naar achteren, maar daarna liet ze hem los, de pijl suisde door de lucht en raakte een boom. Layka draaide zich enthousiast om en zoende Duke liefdevol, ze vond het zo leuk om weer te doen en het was gewoon mogelijk samen met hem.



Chayenne Lahero

Ze voelde zijn handen naar haar heupen glijden en daardoor schoten de tintelingen door haar lichaam heen. Hij zei dat hij het inderdaad kon zien aan haar en dat ze er altijd goed uitzag, maar dat dit haar ook erg goed stond, daardoor grijnsde ze breed.”Dankjewel.” Zei ze vrolijk tegen hem. Daarna werd ze weer zacht door hem gezoend en ze streelde door zijn haren heen. Hij vond haar heel erg knap. “Hmm, dat ben jij ook.” Sprak ze zacht tegen hem.


Fay Fuego

Ze bleef zacht tegen Stephen doorpraten en hoopte hem wat te kalmeren, uiteindelijk stopte hij en stond hij stil. Ze keek v ol pijn naar Nathan die tegen de muur zakte, Stephen draaide zich om en ging weg. Ze haalde diep adem en kwam bij Nathan zitten. Ze drukte een klein kusje op zijn voorhoofd en begon hem voorzichtig weer wat te genezen.

Myles Samira

Ze vond hem ook knap, hij ademde langzaam in. Hij liet zijn handen langzaam over haar lichaam glijden, onderzoekend en iets voorzichtig. Hij raakte Chayenne eigenlijk amper aan, maar nu wilde hij het gewoon heel erg graag. Hij hoopte dat ze het niet zo erg vond, maar dan zou ze het vast wel zeggen. Hij zoende haar weer zacht, maar het was iets heftiger nu.

Nathan Gerono

Hij begreep niet wat er aan de hand was. Wist Stephen wat hij gedaan had? Wat er gebeurd was? Was dat de reden dat hij dit deed? Hij begreep het niet. Hij had gevoeld dat er niemand in de buurt was geweest, Stephen kon het niet weten. Hij ademde moeizaam in en uit, hij had allemaal bloed in zijn mond en hij kon maar wazig zien dat Fay bij hem was. Ze begon hem wat te genezen, dat voelde hij meteen. Hij pakte haar vrije hand vast en hij kneep er zacht in. 'Wat.... waarom...' zei hij moeizaam. 'Ik... ik bedoelde het niet verkeerd... ik zou nooit...' voegde hij er zwakjes aan toe.

Chayenne Lahero

"Rustig aan, Myles, oké? We weten niet wat je kracht doet als het te heftig word allemaal, ik wil eerst weten hoe je ermee omgaat." Vertelde ze hem zachtjes. Ze wilde niet dat het te heftig werd allemaal. Ze zoende hem zachtjes terug, ze kreunde zachtjes daardoor en zoende hem terug, het was heerlijk.


Fay Fuego

Haar andere hand werd door hem vastgepakt en zodra hij helemaal genezen was, streek ze door zijn haren heen. Hij wilde weten waarom en zei dat hij het niet verkeerd bedoelde. Daardoor keek ze hem doordringend aan. "Wat heb je gedaan, Nathan?" Vroeg ze hem meteen doordringend en wat scherp. "Stephen en ik weten van niets, hij is gewoon helemaal gek door zijn kracht en doordat we niet af konden maken waar we aan begonnen waren." Fluisterde ze.


http://fc08.deviantart.net/fs50/f/2009/339/a/4/Female_Archer_by_vshen.jpg

Elvira Solore

Ze was een vrijheidsstrijder, eentje in een ver land, ze had het daar heel erg goed naar haar zin gehad, maar ze werd nu op pad gestuurd, ze was de beste vrouwelijke strijder, ze hadden een vrouwelijke nodig, aangezien ze Nathan moest helpen en Nathan was gevoelig voor vrouwen. Ze hadden haar verschillende dingen over hem vertelt en eigenlijk vond ze het maar een rare man, moest zij weer de vuile klusjes opknappen... Nathan had de opdracht gekregen om iemand te vermoorden, maar zijn opdracht had hij nog steeds niet voltooid en ze wilden hem terug hebben en dat moest zij maar even zien te regelen. Zuchtend liep ze door het bos heen, onderweg naar het kasteel waar hij volgens de laatste bronnen zou verblijven.

Myles Samira

'We doen heel rustig, toch?" vroeg hij zacht aan haar. Hij kon niet ontkennen dat hij voelde dat het veel met hem deed, maar hij vond het heerlijk en hij dacht dat het wel ging. Hij merkte nu nog niets en ze hadden zo ontzettend lang gewacht. Hij hoorde dat ze het zelf ook lekker vond en daardoor liet hij weer langzaam zijn vingers over haar jurk heen glijden, hij vond het geweldig om haar aan te raken, het voelde ontzettend goed.

Nathan Gerono

Ze vroeg doordringend wat hij gedaan had, haar stem klonk scherp. Ze wisten van niets, hij werd gek door zijn kracht en doordat ze niet af konden maken waar ze aan begonnen waren. 'Dan kan je beter achter hem aan gaan, denk je niet?' vroeg hij zacht aan haar. Hij wilde nu liever ook niet vertellen wat hij gedaan had, dat kwam dan wel op een ander moment. Ze liet Stephen toch niet zomaar weglopen? Wat als Stephen hetzelfde bij iemand anders deed? Dat zou hij zichzelf nooit vergeven en Nathan wist dat hij dan helemaal zou ontsporen.

Koning Stephen Lahero

Hij was naar buiten gegaan, hij had rondjes gelopen door de tuin en nu liet hij zich op een bankje zakken. Hij keek naar het bloed aan zijn handen, hij veegde het af, voor zo ver dat ging. Hij vond het verschrikkelijk dat hij zich zo voelde, hij had zo veel lust en woede in zich, dingen waar hij niet mee om kon gaan, juist omdat hij het niet gewend was. Misschien kon hij er wel beter mee omgaan als het net zo ging als tussen hem en Felicia. Dit ging duidelijk niet goed, al kon dat ook door zijn kracht komen. Hij wist het niet zeker.

Chayenne Lahero

“Ja maar... ik weet het gewoon niet zo goed, wat nu als we verder gaan en we kunnen niet meer stoppen ofzo? Ik vind het echt heel erg moeilijk.” Gaf ze heel erg eerlijk aan aan hem. Ze streek zachtjes over zijn rug heen. Ze vond het wel leuk, maar ze wilde wel heel graag oppassen, want al die gevoelens waren nieuw voor haar en ze wist gewoon niet zo goed waar al die gevoelens vandaan kwamen en het was allemaal nieuw en spannend, ze moest er gewoon aan wennen, ze had er wat meer tijd voor nodig.


Fay Fuego

“Ik wilde je eerst even genezen, want ik kon je niet zo laten liggen.” Fluisterde ze tegen Nathan. Ze drukte weer een kus op zijn voorhoofd en stond daarna op en ging op zoek naar Stephen. Ze vroeg wachters waar hij naartoe was gegaan en ze kwam uiteindelijk te weten dat hij buiten was, ze zag hem op een bankje zitten, ze liep naar hem toe. “Stephen...” Sprak ze zachtjes tegen hem. “Gaat het wel, lieverd?” Vroeg ze hem zachtjes en ze kwam dichterbij en ging voorzichtig naast hem zitten.

Myles Samira

'Ben je daar bang voor?' vroeg hij zacht aan haar. 'Dat zal toch niet zo snel gebeuren? Ik bedoel... we weten allebei dat je vader het niet zal accepteren, dus gebeurt het niet,' zei hij op doordringende toon tegen haar. Hij streek langs haar gezicht en hij trok haar iets naar zich toe, daarna zette hij haar zacht tegen de muur aan. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij zoende haar heel zacht, voorzichtig.

Koning Stephen Lahero

Opeens verscheen Fay, ze ging naast hem zitten. Ze vroeg of het wel ging, hij schudde langzaam zijn hoofd. 'Ik denk dat het verstandiger is als je uit mijn buurt blijft, ik kan niet met dit soort gevoelens omgaan, Fay...' fluisterde hij. Hij had niet door dat Nathan bij de ingang van het kasteel stond, hij vertrouwde de situatie duidelijk niet en het was misschien maar goed ook dat Stephen hem niet zag. Hij keek kort opzij naar Fay, daarna keek hij weer voor zich uit.

Chayenne Lahero

"Ik ben gewoon bang dat ik ineens helemaal doorsla of zo en het dan ineens heel erg graag wil en niet meer kan stoppen." Haar stem klonk lichtelijk onzeker terwijl ze dat zei tegen hem. Ze werd tegen de muur aangezet door hem en hij zoende haar weer, het was heel zacht en voorzichtig. Ze beëindigde de zoen en sloeg haar armen om hem heen en knuffelde hem voorzichtig en liefdevol.


Fay Fuego

Hij schudde zijn hoofd en zei dat het verstandiger was als ze uit zijn buurt bleef, hij kon niet met dit soort gevoelens omgaan. "Sst, rustig maar liefje, rustig maar... het maakt me niet uit, maar je weet dat ik heel erg graag bij je in de buurt blijf nu... want samen kunnen we dit het beste oplossen, dat weet ik zeker." Vertelde ze hem zacht en ze streelde rustig over zijn rug heen.

Myles Samira

'Ik zou je stoppen,' fluisterde hij. 'Echt, je moet mij vertrouwen,' zei hij daarna. Ze stopte de zoen en hij werd geknuffeld, waardoor hij diep inademde. Misschien had ze gelijk en moesten ze toch maar wachten, maar hij vond dit zo ontzettend fijn. Hij wilde gewoon nieuwe dingen proberen. Hij had niet het gevoel dat hij last had van zijn kracht, hij vond dat het wel kon, hij wilde het gewoon heel graag.

Koning Stephen Lahero

'Ik ben niet rustig, Fay. Ik ga ook niet rustig worden nu en we kunnen dit al helemaal niet samen oplossen...' gromde hij. Hij greep haar hand vast en hij kneep haar vingers bijna fijn, daarna trok hij haar overeind. 'Ga weg, Fay... alsjeblieft, ga weg. Je weet dat ik dit niet wil. Ik heb het niet in de hand en ik zal mij zo schuldig voelen dat ik je niet meer wil zien, om je te beschermen... je moet gaan...' zei hij. Zijn stem trilde enorm en zijn spieren waren gespannen. Hij zag Nathan dichterbij komen, hij vertrouwde het niet. Nathan had het gevoel dat hij Fay iets aan ging doen en dat was terecht. 'Stephen, kalm aan. Kijk eens om je heen, we staan buiten. Je wilt dit niet, je wilt al helemaal niet dat iedereen dit kan zien en dat willen wij ook niet. Laten we gewoon rustig terug naar binnen gaan,' zei Nathan kalm, hij ging beschermend voor Fay staan.

Fay Fuego

Hij was niet rustig, hij ging nu ook niet rustig worden en ze konden dit helemaal niet samen oplossen, gromde hij haar toe, het verbaasde haar gewoon dat hij zo tegen haar deed, ze knipperde even met haar ogen, daarna werd haar hand haast fijngeknepen door hem, haar gezicht vertrok daardoor, ze werd door hem overeind gesleurd. Ze moest weggaan, hij had het niet in de hand en hij zal zich zo schuldig voelen dat hij haar niet meer wilde zien om haar te beschermen, ze moest gaan, hij trilde helemaal. Ze keek hem bezorgd maar liefdevol aan.
"Ik laat je niet alleen, echt niet, als je nu alleen weggaat, dan wil je niets meer met me delen... dat doet me nog meer pijn." Vertelde ze zacht. Nathan kwam erbij staan en zei dat Stephen kalm moest doen, ze stonden buiten, hij wilde niet dat iedereen het zag en dat wilden zij ook niet, ze moesten gewoon rustig terug naar binnen gaan en Nathan kwam voor haar staan.
"Je hoeft me niet te beschermen, Nathan, echt niet..." Sprak ze zachtjes tegen hem. "Ik wil ook niet dat jij tussen ons instaat." Ze vond dat heel erg slecht als Nathan een kant koos en tussen hun in kwam te staan.

Koning Stephen Lahero

'Je moet mij alleen laten! Verdomme, Fay, laat mij alleen!' schreeuwde hij, vol woede. 'Ja, Nathan, rot op. Je hoort hier niet, ga lekker naar huis...' voegde hij er aan toe. Hij zag dat hij Nathan raakte, iets wat steeds makkelijker ging. Hij leek meer om hun te gaan geven en Stephen deed hem meer pijn. Daarom moest iedereen weg. Hij was beter af alleen, veel beter. Hij zette een stap naar Fay toe en hij pakte haar keel vast. 'Je dacht dat je het beest in mij had losgelaten? Was dat wat je wilde? Is dit wat je wilde, Fay? Hou je hier van?' gromde hij, vol woede. Nathan kwam dichterbij, waardoor Stephen Fay losliet. Hij wilde weglopen, maar er was iets dat hem enorm naar Fay toetrok, hij wist dat het niet goed was, hij kon beter weggaan.

Fay Fuego

Hij schreeuwde woedend dat ze hem alleen moest laten. "Nee, als ik je nu alleen laat, zal het nooit meer worden zoals vroeger... Ik steun je in alles." Zei ze resoluut tegen hem. Ze hoorde de woorden van Stephen en ze keek even op naar Nathan, het deed hem pijn, dat zag ze aan alles... Doordat ze naar Nathan keek, had ze niet door dat Stephen dichterbij kwam en hij greep haar bij haar keel. Ze slikte.
"Dit is niet wat ik wilde..." Zei ze schor en raspend tegen hem, maar hij moest het wel kwijt, dat merkte ze duidelijk. Wanneer ze weer losgelaten werd, begon ze te hoesten. Het was alsof hij de energie uit haar zoog...
"Stephen, alsjeblieft... laat me je helpen..." Fluisterde ze hem toe.

Koning Stephen Lahero

'Fay, laat mij met rust. Het is geen vraag, het is een bevel. Ik wil dat je mij met rust laat, dat je niet achter mij aankomt en dat je niet naar mij toe komt,' zei hij tegen haar, zijn stem trilde ontzettend, hij kon amper normaal uit zijn woorden komen. Ze zei dat dit niet was wat hij wilde. 'Het is wel wat er gebeurd is...' zei hij daarop. Ze zei fluisterend dat hij haar moest laten helpen, daardoor pakte hij haar gezicht vast en dwong hij haar naar hem te kijken. 'Wat dacht je voor mij te kunnen doen, nu? Denk je dat je in staat bent om mij te kalmeren? Ik doe dit niet voor mezelf, Fay. Ik doe dit voor jou. Voor Chayenne en voor Faith. Het is beter als ik alleen ben. Het is beter als ik je niet helemaal in elkaar sla en verkracht, het is beter als ik nu uit je buurt blijf, oké? Al is het maar voor een paar uur, laat mij alleen!' schreeuwde hij nu, de tranen stonden in zijn ogen. Ze begreep het gewoon niet. Ze begreep het nooit. Hij draaide zich om en hij liep weg, volledig overstuur en in de war. Nathan stond maar wat bij Fay, hij wist niet of hij nu juist achter Stephen aan moest gaan of juist niet.

Fay Fuego

Ze moest hem echt met rust laten, ze leek hem niet te kunnen overhalen, normaal was er wel iets mogelijk. Hij pakte haar gezicht en dwong haar hem aan te kijken. Tranen gleden over haar wangen door zijn harde woorden, dat ze niet in staat was om hem te kalmeren, dat deed haar pijn, hij zou haar anders in elkaar slaan en verkrachten, daardoor kromp ze wat in elkaar en trokken de rillingen over haar rug heen. Ze moest hem met rust laten al was het maar een paar uur. Haar oren deden pijn door zijn geschreeuw, hij liet haar los en liep weg. Ze zakte op de grond en snikte zachtjes. Het deed haar echt heel erg veel pijn. Vooral dat het alleen al in zijn hoofd rondspookte om haar te slaan en te verkrachten, dit was niet de Stephen die ze kende, helemaal niet. Ze was bang dat het nu echt te laat was, dat ze hem niet meer terug kon veranderen....

Nathan Gerono

Hij knielde bij Fay neer en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Rustig maar, rustig... het komt wel goed. Stephen is verstandig, die gaat niks raars doen. Jij gaat gewoon met mij mee naar binnen en even wat drinken, wat water...' zei hij zacht. Hij hielp haar overeind en hij bleef haar vasthouden. 'Je moet even rustig ademhalen en met mij naar binnenkomen, iedereen staat al te kijken,' zei hij zacht. Hij wilde de schade zo veel mogelijk beperken, maar dat was niet zo makkelijk meer. Hij hoopte echt dat Stephen nadacht, dat hij niets doms zou doen. Hij wist nog steeds niet of hij achter de man aan moest gaan of niet, hij ahd dit nog nooit gezien bij hem en daardoor maakte hij zich oprecht zorgen. Stephen was niet iemand die mensen pijn deed. 'Misschien moet je met Aurora gaan praten,' fluisterde hij daarom ook.

Fay Fuego

Ze voelde de armen van Nathan om haar heen, ze moest rustig worden, het kwam wel goed, zei Nathan. "Hij wilt me echt pijn doen..." Fluisterde ze schor en hees tegen hem. Ze kwam langzaam overeind en liet zich door Nathan meevoeren naar binnen, hij zei dat iedereen stond te kijken, hier kon ze helemaal niet mee om gaan. Ze keek naar de grond en bleef naast Nathan lopen. Eenmaal binnen keek ze hem aan. ze moest met Aurora gaan praten.
"Wil je met me mee?" Vroeg ze hem heel erg zachtjes. Ze moest echt haar best doen om niet meteen naar haar kamer te rennen en zich onder de dekens te verstoppen en gewoon te huilen en te wachten tot Stephen weer terug kwam. Ze veegde nu haar tranen van haar gezicht, maar het hielp niets...

Nathan Gerono

'Dat geloof ik niet, Fay. Dat wil ik niet geloven,' zei hij zacht. 'Ik denk dat hij het heel moeilijk heeft met zijn kracht, met zijn gevoelens en zijn personaliteit. Hij heeft die nooit hoeven ontdekken, maar jij wilt hem verder helpen, dus zoek je grenzen op. Dat is goed, maar confronterend en daar hebben jullie heel erg veel hulp bij nodig,' zei hij zacht tegen haar. 'Ja, ik ga mee,' zei hij daarna. Hij hield zin arm om haar heen geslagen en hij klopte aan op de kamer van Lucius en Aurora. Hij wist dat Lucius weg was, hij had de man weg zien gaan. Dat was mooi, dan konden ze alleen met haar gaan praten.

Fay Fuego

Hij geloofde het niet. "Ik zag het in zijn ogen." Fluisterde ze hees tegen Nathan. Ze had het echt gezien, ze had gezien dat Stephen het meende. "Soms wilde ik dat ik het niet deed..." Fluisterde ze nu haast spijtig. Ze slikte even en werd meegenomen naar Aurora. De vrouw opende de deur en zag daar Nathan en Fay, Fay was in tranen en hartstikke verdrietig. Aurora hield meteen de deur open.
"Wat is er gebeurd?" Vroeg ze bezorgd, ze had zo'n vaag vermoeden dat dit met Stephen te maken had. Fay antwoordde zacht en schor dat het inderdaad Stephen was, ze legde uit wat er precies gebeurd was en de blik van Aurora werd bezorgder.
"Ik denk dat Lucius het beste met hem kan praten." Sprak Aurora nu bedenkelijk tegen de twee.

Nathan Gerono

Hij had zijn hand op de rug van Fay liggen, hij zou haar altijd helpen, met alles. Zeker als ze het zo zwaar had, zoals nu. Hij vertikte het om te geloven dat Stephen echt zou doen wat hij zei. Hij was niet zo, hij kon niet zo zijn. Stephen was dan misschien jaloers op hem, maar hij was al die tijd jaloers geweest op Stephen. Niet omdat hij Fay had, maar omdat hij rechtvaardig was, omdat hij eerlijk en oprecht was, omdat hij zo ontzettend verstandig was. Nathan wilde niets liever dan daarin geloven. Precies op het moment dat Aurora zei dat Lucius beter met hem kon praten, kwam de man binnen. 'Met wie? Wat is er aan de hand?' vroeg hij direct.