Medieval Times

Aurora Legos

Ze voelde ineens zijn armen om haar heen. "Pas op voor je kleine dochtertje." Glimlachte ze hem toe. Hij zei dat hij van haar hield en ze streelde door zijn haren heen.
"Ik ook van jou, mijn jongen, ik ben nooit gestopt met van je te houden, ook al dacht ik dat je dood was...." Sprak ze zachtjes tegen hem. Hij wilde proberen om met zijn vader om te gaan, want misschien kon hij wel heel veel van hem leren.
"Dat kan je, maar je moet wijs selecteren... welke informatie wil je wel en welke niet... laat hem je niet overrompelen met een stroom aan dingen die hij op zijn manier doet, je moet de dingen op je eigen manier gaan doen..." Vertelde ze.

Koning Stephen Lahero

'Oh, ik pas wel op hoor, maak je maar geen zorgen,' zei hij glimlachend. Hij gaf ontzettend veel om zijn kinderen en hij zou daar alles voor doen. Hij had geluk dat Aurora zijn moeder was. Dat hij wel liefde gekend had. Hij wilde niet weten uit wat voor gezin Lucius kwam, dat hij zo geworden was. Ze hield ook van hem, ze had altijd van hem gehouden, ook al dacht ze dat hij dood was. Ze dacht dat hij veel van Lucius kon leren, maar hij moest het wel selecteren. Hij knikte langzaam, dat begreep hij hel goed. Hij kon niet zomaar alles overnemen, waarschijnlijk zou Lucius wel willen dat Stephen hetzelfde werd, maar dat was niet goed. Dat zou ook niet goed zijn voor Chayenne en ook niet voor Fay en Faith. 'Dankjewel,' zei hij zacht tegen Aurora, ze had hem ontzettend geholpen.

Aurora Legos

hij knikte en ze glimlachte daardoor, ze streek weer zachtjes door zijn haren heen.
"Je hoeft met niet te bedanken... ik heb nog zo veel momenten met je in te halen.." Vertelde ze hem met een glimlach. Faith kirde even en Aurora drukte een kusje op haar voorhoofd.
"Wil je dat ik nog even hier blijf?" Vroeg ze nu aan Stephen.

Koning Stephen Lahero

Hij hoefde haar niet te bedanken, ze had nog zo veel momenten met hem in te halen. Hij glimlachte even, want hij vond dat een geweldig vooruitzicht. Faith reageerde ook, waardoor hij vol liefde naar zijn dochter keek. Aurora vroeg of hij wilde dat ze nog even bleef. 'Ik vind het in ieder geval geen probleem als je wilt blijven. Je bent hier altijd welkom,' zei hij tegen haar. Hij streek even langs het gezicht van Faith, daarna keek hij Aurora weer aan. 'Zou je Faith misschien even vast willen houden? Dan ga ik kijken hoe het met Fay is...'

Aurora Legos

Hij vond het geen probleem als ze wilde blijven, want ze was hier altijd welkom. "Dank je, Stephen." Glimlachte ze hem toe. Hij vroeg haar of ze Faith wilde vasthouden, dan ging hij kijken hoe het met Fay was. "Natuurlijk wil ik dat." Ze pakte het kindje van hem over en trok Faith tegen haar aan.
"Ga maar gauw kijken, wel grappig trouwens dat hun namen zoveel op elkaar lijken." Glimlachte Aurora.

Koning Stephen Lahero

Hij was blij dat ze er geen moeite mee had, ze zei dat hij snel moest gaan kijken en ze vond het grappig dat de namen zo veel op elkaar leken. Daardoor grijnsde hij even, hij wist dat het kwam omdat hij dat zo wilde. Hij had de mooiste naam voor zijn dochter willen hebben en dat kon alleen als de naam op die van Fay leek. Hij zou het Aurora nog wel een keertje uitleggen. Hij liep nu naar de slaapkamer toe, hij klopte heel zachtjes aan en daarna ging hij naar binnen. 'Fay?'

Fay Fuego

Ze sliep zo ontzettend vast. Ze was compleet moe, versleten... misschien had ze wel een dag nodig om bij te komen... toch werd ze wakker van Stephen. Ze wreef wat in haar ogen en keek naar hem met een slaperige en nog steeds een vermoeide blik. Ze rilde een beetje en ze was gloeiend heet verder.

Koning Stephen Lahero

Hij kwam bij haar zitten en hij pakte voorzichtig haar handen vast. 'Ik wilde alleen maar even weten hoe het met je gaat...' zei hij zacht. 'Als ik iets voor je kan doen moet je het tegen mij zeggen...' voegde hij er nog aan toe. Hij voelde zich ook lichtelijk schuldig, ze hadden gisterenavond gewoon moeten gaan slapen en dat hadden ze niet gedaan, anders was ze misschien wel helemaal niet zo uitgeput geweest.

Fay Fuego

Hij kwam bij haar en zei dat hij wilde weten hoe het met haar ging en als hij iets voor haar kon doen, moest ze het zeggen.
"Het is niet jouw schuld." Sprak ze als eerste met een zachte en haast onverstaanbare stem. Ze legde een van zijn ijskoude handen tegen haar gloeiend hete hoofd en sloot haar ogen weer.
"Ik ben heel erg moe... laat me maar een dagje slapen." Fluisterde ze. Het kwam vanzelf wel weer goed.

Koning Stephen Lahero

Het was niet zijn schuld en hij moest haar een dagje laten slapen. Hij knikte even langzaam, hij begreep het wel. Ze pakte zijn hand en hij gleed heel zachtjes met zijn ijskoude vingers langs haar gezicht, daarna langs haar nek. Hij stopte zodra zijn vingers de deken aanraakte. 'Ga maar lekker slapen dan. Als ik iets voor je kan doen moet je dat gewoon zeggen hoor...' zei hij zacht. Hij boog naar haar toe en hij drukte kort zijn lippen op die van haar, maar echt veel stelde het niet voor. Dat wilde hij ook niet, want dan zou het er voor zorgen dat hij weer veel te veel voelde en dat was niet goed. Hij wilde zichzelf zo rustig mogelijk houden. 'Ik hou van je,' zei hij nog, maar daarna liet hij haar echt alleen en liep hij weer terug. Fay had haar rust hard nodig.

Fay Fuego

Ze voelde zijn koude vingers over haar gezicht en langs haar nek. Ze moest lekker gaan slapen van hem en als hij iets kon doen, moest ze het gewoon zeggen. Hij boog zich naar haar toe en ze voelde zachtjes zijn lippen op die van haar. Ze glimlachte een beetje. "Ik ook van jou..." Fluisterde ze hem toe. Daarna sloot ze haar ogen weer en zakte ze opnieuw in slaap.


Chayenne Lahero

"Weet je wie dat is, beneden bij mijn vader?" Vroeg ze nu aan Myles toen ze eenmaal op haar kamer waren. "Dat is mijn oma, ze is knap hé? Vind je niet? Ik kreeg ook deze van haar." Ze stak haar pols uit om het mooie armbandje te laten zien.
"En Tornado kreeg echt een super mooie halsband." Haar stem klonk vreselijk enthousiast, zoals ze altijd zou klinken.

Koning Stephen Lahero

Hij haalde een hand door zijn haren en hij ademde diep in. Hij bleef even op de gang staan en hij sloot zijn ogen. Hij dacht aan gisteren, aan hoe geweldig hij het had gevonden. Hij slikte even, hij wist dat hij maar beter aan iets anders kon denken vandaag, Fay had rust nodig. Veel rust. Ze moest niet het gevoel krijgen dat hij met totaal andere dingen bezig was. Hij liep dus maar weer terug naar Aurora en hij glimlachte even naar haar. 'Denk je dat het verstandig is om nu aan Lucius te vragen of hij langskomt?' vroeg hij. Hij wilde het eigenlijk zo snel mogelijk achter de rug hebben en dan had hij ook mooi wat afleiding.

Myles Samira

'Ja, het is een hele mooie vrouw...' stemde hij in. Ze liet het armbandje zien en daardoor glimlachte hij, het was ook een heel mooi armbandje. Ze klonk weer zo enthousiast en daardoor glimlachte hij. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in. 'Zullen we anders naar buiten gaan, een stukje wandelen, of zo iets?' stelde hij voor. 'Of vind je vader dat niet goed?' vroeg hij daarna. Misschien wilde haar vader wel niet dat hij samen met Chayenne wegging.

Aurora Legos

Stephen kwam weer terug en vroeg meteen of het verstandig was om nu te vragen aan Lucius om te komen.
"Hoe ging het met Fay?" Wilde ze allereerst van hem weten, want daar kwam hij net vandaan.
"Ik weet niet of het verstandig is, maar als jij denkt er klaar voor te kunnen zijn, kun je hem schrijven. " Zei ze met een glimlach tegen hem.


Chayenne Lahero

"Mooier dan ik?" vroeg ze plagend aan Myles. Hij vroeg of ze gingen wandelen en of haar vader dat goed vond.
"Weet je wat we al heel lang moeten doen samen? Schaatsen!" Zei ze enthousiast. "Ik heb jou nog helemaal niet gezien op de schaats. Ze pakte zijn hand en trok hem overeind.
"Zullen we dat doen? Vind je dat leuk?" Vroeg ze hem nu.

Koning Stephen Lahero

'Ze is volledig uitgeput, ze zei dat ze gewoon een dagje moet slapen,' zei hij tegen haar. Hij voelde zich er echt schuldig over, ook al gaf Fay aan dat het niet nodig was. Hij wist ook wel dat ze hem nooit de schuld zou geven, maar toch. Ze wist niet of het verstandig was, maar als hij dacht er klaar voor te zijn kon hij hem schrijven. 'Ik denk dat ik er nooit helemaal klaar voor ben,' zei hij tegen haar. Hij zou er altijd een beetje tegenop zien. 'Het is nu gewoon rustig, dus dit is misschien wel het goede moment,' zei hij uiteindelijk, hij besloot Lucius maar gewoon te schrijven. Hij schreef een korte maar duidelijke brief en daarna kwam hij weer terug bij Aurora.

Myles Samira

'Nee, ik vind jou heel erg mooi...' zei hij zacht tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. Hij meende het duidelijk wel, hij vond Chayenne echt heel erg mooi. Ze zei nu dat ze nog moesten schaatsen, daardoor knikte hij meteen. Hij werd overeind getrokken. 'Je weet dat ik alles samen met jou heel erg leuk vind...' zei hij. 'Maar schaatsen is wel een erg goed idee,' voegde hij er aan toe.

Aurora Legos

Hij legde uit dat Fay gewoon uitgeput was en een dagje moest slapen. "Soms heb je dat gewoon even nodig, ze zal morgen weer opgeknapt zijn." Glimlachte Aurora hem toe. Hij was er nooit helemaal klaar voor, maar nu was het rustig en misschien was dit wel het juiste moment.
"Oké, ga je gang." Zei ze, ze ging hem dan niet tegenhouden. Ze speelde wat met Faith die al als een razende kon kruipen en keek op toen Stephen weer terug kwam, ze glimlachte breed naar hem.


Chayenne Lahero

Hij vond haar heel erg mooi en ze glimlachte nu heel even lief naar hem. Hij gaf aan dat ze wist dat alles samen met haar hij erg leuk vond. "Echt waar? Wat nou als we iets gingen doen dat jij niet leuk vind? Vind je het dan met mij wel leuk?" Vroeg ze hem plagend en met een ondeugende grijns.
Hij vond schaatsen een goed idee. Tornado liet een korte blaf horen en spurtte naar buiten toe. Soms had die hond nog wel eens van die gekke dagen uit zijn puppy tijd. Als een dolle rende het beest door de sneeuw.

Koning Stephen Lahero

Aurora leek zich wel te vermaken met Faith, daar was hij blij mee. Hoewel hij gek was op kinderen, wist hij niet of hij het nu vol zou houden om constant op Faith te moeten letten, zonder Fay. Misschien wel, maar het zou hem zeker niet vrolijker maken. Hij kreeg al heel snel een brief terug en hij keek weer op naar Aurora. 'Hij komt er aan...' zei hij zacht. Blijkbaar stond Lucius er dus wel enigszins voor open, anders zou hij toch niet eens komen?

Myles Samira

'Dan nog zou ik het ontzettend leuk vinden, gewoon omdat ik bij jou ben...' zei hij tegen haar. Hij liep met Chayenne naar buiten toe, niet zo snel als Tornado, maar dat was eigenlijk ook onmogelijk. De hond leek het geweldig te vinden. Eenmaal buiten pakte hij heel kort de hand van Chayenne vast en hij keek haar glimlachend aan, daarna liet hij haar weer los en liep hij naar de ijsbaan toe.

Aurora Legos

Stephen kreeg al heel erg gauw een brief terug van Lucius en zei zacht dat haar man eraan kwam, ze knikte daardoor even en zette het kleine kindje in de box neer zodat ze nergens meer heen kon en ze pakte de schouders van Stephen vast. "Jij kunt dit." Sprak ze hem bemoedigend toe.



Chayenne Lahero

"Dat vind ik lief." Glimlachte ze naar Myles toen hij aangaf dat hij het dan nog ontzettend leuk zou vinden, gewoon omdat hij dan bij haar was. Buiten voelde ze even dat hij haar hand pakte, ze glimlachte naar hem en ging op het stro zitten, daar bond ze haar schaatsen onder en ging voorzichtig en nog wat wiebelig staan, na een tijdje vond ze haar evenwicht en begon ze te schaatsen. Het was heerlijk, maar wel heel erg koud.

Koning Stephen Lahero

Faith werd in de box gezet en Aurora kwam naar hem toe, ze zei dat hij dit kon, daardoor glimlachte hij. 'Ik zal in ieder geval mijn uiterste best doen...' zei hij zacht tegen haar. Het duurde niet zo heel lang voor hij de deur open hoorde gaan, blijkbaar was Lucius meteen gekomen. Hij ademde diep in, hij wist dat het belangrijkste was dat hij zichzelf inhield, dat hij niet meeging in het spel van Lucius, want dat spel zou hij winnen. 'Stephen,' hoorde hij Lucius zeggen, de man ging naast Aurora staan en Stephen kon zien dat hij zijn hand op de rug van zijn vrouw legde. Hij gaf om haar, het waren hele kleine gebaren, maar Lucius gaf om Aurora. Dan moest hij toch ook om zijn zoon geven? 'Ik denk dat het slim is dat wij nog even praten... gewoon om elkaar wat beter te leren kennen...' zei Stephen tegen hem.

Myles Samira

Hij volgde het voorbeeld van Chayenne, hij bond zijn schaatsen vast en daarna ging hij op het ijs staan. Het duurde heel even voor hij het gevoel weer had, maar daarna ging hij achter haar aan. Er kwam een man naar het huis toe, hij knikte even naar hun, maar daarna ging hij al naar binnen, hij keek vragend opzij naar Chayenne. 'Is dat je opa?' vroeg hij zacht.

Aurora Lucius

Hij zei dat hij zijn uiterste best zou doen en ze knikte daardoor. "Dat weet ik, je bent een zoon van Lucius, natuurlijk doe je je best." Vertelde ze hem glimlachend. Lucius kwam binnen en zei de naam van Stephen, ze voelde zijn hand op haar rug en ze keek even naar Lucius op met een glimlach en ging wat dichter tegen hem aan staan.
"Zullen we gaan zitten?" Vroeg ze aan de twee mannen.


Chayenne Lahero

Ze kwam op Myles af geschaatst en net voordat ze hem raakte, stopte ze met een grijns. Ze keek even op toen Lucius weer het landgoed op kwam. Toen Myles vroeg of het haar opa was, knikte ze even, al was het maar een wat somber knikje. Ze verachtte de man behoorlijk.
Tornado stond te piepen aan de zijkant, hij wilde ook meedoen aan dit spelletje. Ineens leek hij de stap te durven wagen en stormde hij op hun af.
"Nee, Tornado! Voorzichtig." Riep ze nog, maar het was al te laat, hij botste haar omver en met een smak kwam ze op het ijs terecht.
"Stom beest..." Mopperde ze wat, Tornado plofte haast bovenop haar en gaf haar een lik over haar gezicht, ze glimlachte daardoor weer.

Koning Stephen Lahero

Hij knikte langzaam, gaan zitten was misschien wel handig. Hij ging op de bank zitten en zodra Lucius en Aurora ook zaten ademde hij diep in. 'Lucius, ik weet dat het voor jou misschien niet zo belangrijk is, of je het in ieder geval niet wilt laten zien, maar het zou voor mij heel veel betekenen om iets van een band met je op te bouwen.' zei hij heel eerlijk. Misschien hielp het wel als hij zich toch enigszins kwetsbaar opstelde in plaats van dat hij er alleen maar tegenin ging. 'Dat wil ik ook, Stephen,' zei Lucius, wat Stephen duidelijk verbaasde.

Myles Samira

Ze zei verder niet veel over haar opa en daarna werd ze opeens omver gegooid door Tornado. Hij knielde meteen bij haar neer en hij keek haar bezorgd aan. 'Gaat het wel?' vroeg hij zacht. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in, hij hoopte dat ze niet heel hard was gevallen en dat het allemaal nog redelijk meeviel. Anders zou hij haar naar binnen brengen, als ze echt pijn had.

Aurora Legos

Ze zag de verbazing bij Stephen toen Lucius aangaf dat hij precies hetzelfde wilde als Stephen. Ze keek haar zoon met een glimlach aan en knikte hem bemoedigend toe. Het ging wel goedgekomen, dat wist ze zeker. Af en toe wierp ze nog een blik op Faith om te kijken hoe het met het meisje ging.

Koning Stephen Lahero

'Ik wil jullie gewoon graag wat beter leren kennen. Ik wil het niet verpesten doordat ik dingen fout doe, ik jouw ogen. Ik wil graag weten wat je van mij vindt, wat de dingen zijn die ik doe en die beter zouden kunnen, maar wel op een manier waarmee we iets kunnen. Ik wil graag dingen van je leren, maar ik wil zelf kunnen bepalen hoe ik dingen aanpak,' noemde hij op, Lucius knikte langzaam en hij bleef verder stil, maar dat vond Stephen eigenlijk wel positief. 'Ik zou het fijn vinden als je mij enigszins met respect kan behandelen, Lucius. Dan doe ik dat bij jou ook. Je bent wel mijn vader en ik ben wel je zoon... ik zal nooit worden zoals jij bent, maar je kan mij wel helpen...' zei hij. Hij deed verschrikkelijk zijn best en Lucius glimlachte uiteindelijk zelfs een beetje. 'Ik denk dat ik je wel kan helpen, Stephen...' zei hij.

Chayenne Lahero

Myles kwam naar haar toe en knielde bij haar neer, Ze greep hem vast en trok hem plagend naast haar op het ijs. "Ik ben niet gemaakt van suiker." Lachte ze vrolijk. De plek zou misschien een beetje beurs worden, maar daar was ze wel tegen bestemd, dat kon ze wel hebben.


Aurora Legos

Stephen legde het allemaal duidelijk uit wat hij wilde en ze streek over de rug van Lucius heen terwijl ze luisterde. Lucius glimlachte en zei dat hij Stephen wel kon helpen.
"Zie je, zo kan het ook." Zei ze tegen de twee mannen met een glimlachje. "Jullie kunnen wel met elkaar omgaan." Glimlachte ze.
"Op wat voor manier ga je helpen, Lucius?" Ze klonk oprecht geïnteresseerd.

Lucius Legos


Hij voelde de zachte aanrakingen van Aurora op zijn rug, dat betekende waarschijnlijk dat hij het goed deed. Hij hoopte dat ze zich wel realiseerde dat hij zo zijn best deed voor haar en niet voor iets anders. Ze wilde weten hoe hij Stephen ging helpen. 'Ik zou kunnen kijken hoe je met dingen omgaat, als jij mij dan verteld wat de dingen zijn die je lastig vindt, of waar je tegenaan loopt, dan kan ik kijken wat voor jou de beste manier is om daar mee om te gaan...'noemde hij op. Hij deed zijn best om het een beetje luchtig te houden. 

Aurora Legos

Hij vertelde rustig en luchtig waar hij Stephen mee kon helpen. Dat liet haar glimlachen. Hij deed het echt heel erg goed, allebei deden ze het heel erg goed.
"Wat vind je ervan, Stephen?" Vroeg ze aan haar zoon omdat hij nog niet had gereageerd op het rijtje wat Lucius opnoemde.