Medieval Times

Devlyn Stratton
Hij struinde al een paar dagen rond op White Castle. Zijn moeder was nog even naar huis gegaan, naar Black Castle. Maar hij vond het te interessant hier om tussendoor even weg te gaan. Ondanks dat hij hele dagen rond liep, had hij het gevoel nog lang niet alles gezien te hebben. Maar dan was hij ook wel vaker buiten dan echt binnen in het kasteel, hoe frisjes het ook was.
Hij liep nu weer binnen rond, door de gangen. Deuren die op een kiertje stonden keek hij naar binnen. Deuren die dicht waren, die liet hij ook dicht. Die waren vast niet voor niets dicht.

Iemand voor Devlyn, of Verena die ook nog ergens rondloopt?

Koning Stephen Lahero

Ze konden het nog wel een keertje proberen, maar het kwam nog wel. Daardoor glimlachte hij even, ze zouden wel zien hoe alles liep. Hij wilde gewoon dat ze wist dat hij het geen probleem vond als ze het wel zag zitten. Tot op zekere hoogte dan. Hij wist dat hij echt niet alles kon hebben en dat zou misschien ook wel nooit gebeuren, maar dat maakte ook niet echt uit. Ze leunde tegen hem aan en hij nam een paar slokken van zijn drinken, daarna keek hij in haar liefdevolle ogen. Ze zei ondeugend dat er nog genoeg andere dingen waren, waardoor hij zijn hoofd schudde. ‘Zeg dat nou maar niet zo,’ zei hij daarna. ‘Regels, weet je nog?’ plaagde hij haar even. Hij drukte heel zacht zijn lippen op die van haar, maar het bleef bij een simpele zoen. Hij wilde alleen laten zien dat hij heel erg veel van haar hield.


Ik heb Duke op zich vrij, maar daar kan ik niet zo heel erg veel mee nu...

Fay Fuego

Ze moest het niet zo zeggen tegen hem en daardoor glimlachte ze hem weer toe. "We hebben het er morgen wel weer over." Besloot ze. Dan zouden ze zich alsnog aan de regels houden en was er niets aan de hand. Ze voelde heel zacht zijn lippen weer op die van haar en ze nam nog een slokje van de wijn.
Haar ogen gingen naar het vuur en ze speelde er wat mee, in plaats van kringen, gingen er hartjes omhoog. Ze glimlachte.
"Weet je, Stephen, het voelt nu net alsof we getrouwd zijn." Fluisterde ze, ze vond het een heel erg fijn gevoel, die rust... dat ontspannen samenzijn.. het was heerlijk

Koning Stephen Lahero

Ze bespraken het morgen wel en daardoor knikte hij tevreden. Dat was beter, anders maakte ze hem alsnog helemaal gek door er gewoon over te praten. Dat gebeurde tegenwoordig best wel snel en het was niet de bedoeling. Door wat ze daarna zei keek hij even opzij naar haar.’Wat vind je eigenlijk van echt trouwen?’ vroeg hij nu zacht. Ze hadden het er nooit echt over gehad, maar hij was wel heel erg benieuwd naar haar mening. Hij vond het prachtig, trouwen had voor hem heel veel waarde.

Fay Fuego

Hij vroeg haar wat ze van echt trouwen vond. "Eigenlijk... benauwt dat idee me een beetje." Sprak ze aarzelend. Ze keek hem nu diep in zijn ogen aan.
"Ik weet het niet... het maakt me een soort van bang, alsof ik dan ineens echt al mijn vrijheid kwijt ben." Ze friemelde nu aan het kleed waar ze op zat.
"Ik wil wel mijn hele leven bij je blijven, maar toch... ik denk dat het gewoon iets in mijn hoofd is, geloof ik." Zei ze nu mompelend.
"Gewoon het idee dat ik dan koningin word." Ze huiverde even, nee ze was liever gewoon Fay.

Koning Stephen Lahero

Hij had dit eigenlijk al wel een beetje verwacht en hij glimlachte zwakjes, want echt leuk vond hij het niet. ‘Ik begrijp het wel,’ zei hij, dat meende hij ook duidelijk. Hij begreep heel erg goed hoe het was en hij kon zich voorstellen dat ze dat niet wilde. Dat ze haar vrijheid wilde houden. Ze wilde wel voor altijd bij hem blijven en dat hoopte hij alleen maar, want als het over een paar maanden toch niet goed zou gaan, zou het zijn hart breken. Waarschijnlijk wilde hij dan nooit meer een nieuwe relatie. Hij pakte haar hand en hij kneep er zachtjes in, hij dronk zijn glas leeg en daarna zoende hij haar heel rustig en zacht.

Fay Fuego

Ze zag de blik in zijn ogen en was eigenlijk bang dat ze nu een droom van hem kapot had gemaakt.
"Wil jij het wel graag?" Vroeg ze nu voorzichtig en zachtjes aan hem. Als hij het trouwen nodig had als bewijs dat ze nooit bij hem weg zou gaan, dan zou ze het misschien overwegen, maar een echte koningin met een kroontje en al, dat zou ze nooit zijn. Hij dronk zijn glas leeg en kneep even in haar hand, daarna werd ze weer zachtjes gezoend.

Koning Stephen Lahero

Ze vroeg of hij het graag wilde, waardoor hij diep inademde. Hij wist het niet meer. ‘Ik wilde altijd oud en gelukkig worden met iemand, trouwen en dan samen zijn tot het laatste moment. Misschien ook omdat het moest, ik weet het niet…’ zei hij zacht. Volgens de regels was het ook nog eens de bedoeling dat je zou trouwen, al vond hij het niet nodig als Fay het niet wilde. Als ze zich belemmerd zou voelen in haar vrijheid, dan gebeurde het niet, want dat was juist niet zijn bedoeling. Hij zou dat nooit willen en hij begreep heel goed dat ze geen koningin wilde zijn, wat toch een logisch gevolg was van trouwen met hem. Dan had ze geen keuze meer en hij wilde het haar niet verplichten, ook al had hij het zelf wel graag gewild.

Fay Fuego

"We worden oud en gelukkig met elkaar, Stephen, dat weet ik zeker." Zei ze nu zacht en lief tegen hem. Ze streek even langs zijn gezicht.
"Maar als voor jou het trouwen betekent dat je de zekerheid hebt dat ik voor altijd bij je blijf, dan vind ik het niet zo erg, ik wil dat jij er zeker over bent, want voor mij zou het trouwen dan niet zoveel voorstellen, want daarna zal ik geen kroon gaan dragen en ik zal nog gewoon Fay zijn, niet koningin Lahero." Legde ze aan hem uit. Ze streek zachtjes langs zijn arm.

Koning Stephen Lahero

Ondanks dat hij dit al geweten had, kwam het ergens toch hard aan. Ze zou nooit koningin willen zijn en voor zijn gevoel betekende dat dus dat hij altijd nog alleen was. Hij wist dat hij het niet zo moest bekijken, want hij zou Fay altijd hebben en ze zou hem altijd helpen als dat nodig was, maar toch. Voor het volk zou ze geen koningin zijn en waarschijnlijk ook nooit worden. ‘Trouwen geeft mij misschien het idee van altijd samen zijn, maar doordat ik getrouwd was, ben ik juist jaren eenzaam geweest. Ik weet het niet zo goed meer…’ zei hij zacht. Hij wilde het wel, maar hij wist nog niet of het wel verstandig was als ze helemaal geen koningin wilde zijn.

Fay Fuego

"Ach, lieverd..." Fluisterde ze hem nu toe, ze sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast. Zacht drukte ze een kus op zijn wang.
"Denk er nog maar even over na, over wat je wilt, dan bespreken we het samen en komen we zo tot een uitkomst, goed?" Wilde ze nu graag van hem weten, aangezien hij het niet meer zo goed wist.
"Het is ook tijd om te gaan slapen." Glimlachte ze hem nu toe.

Koning Stephen Lahero

Hij werd stevig door haar vastgehouden en hij sloot zijn ogen. Het voelde gewoon heel vervelend dat de meeste dingen die hij ooit zo belangrijk had gevonden kapot waren nu. Het deed hem nog steeds pijn. Hij moest nadenken over wat hij wilde en dan zouden ze dat bespreken. Hij knikte langzaam, hij wist ook wel dat hij er met Fay uit zou komen, maar dan moest hij er eerst met zichzelf uitkomen en dat was toch een net wat groter probleem. Ze zei dat het ook tijd was om te slapen en daardoor glimlachte hij zwakjes. ‘Ja, dat is zo…’ zei hij. Hij kwam overeind en hij trok Fay meteen naar zich toe, heel even zoende hij haar, maar daarna liet hij haar los om de spullen op te ruimen.

Fay Fuego

Ze werd door hem omhoog getrokken wanneer hij stond en ze werd weer even door hem gezoend. Daarna begon hij de spullen op te ruimen, ze hielp hem een beetje met alles en bleef nadenken, ze voelde zich gewoon rot voor Stephen, dat hij zijn leven niet op orde had en dat hij zo erg met zichzelf in de knoop zat, ze wilde het wegnemen, ze wilde hem zo graag helpen... maar tot nu toe wist ze alleen dat ze regels voor hem op moest stellen, verder was ze nog niet...
Wanneer alles opgeruimd was, vlocht ze haar haren in een vlecht en trok ze vervolgens de jurk weer uit. Daarna ging ze in bed liggen.
"Als je erover wilt praten... dan kan dat..." Fluisterde ze zacht.

Devlyn Stratton
Na nog een poos rondgelopen te hebben, stopte hij bij een deur die op een kier stond. Hij zag een bekend gezicht zitten, met hout, en veel houtsnippers. Hij klopte zachtjes op de deur, waardoor de deur ook wat verder open ging. Het was nog niet wagenwijd open, maar zo was hij zelf wel wat beter zichtbaar en zag hij stiekem toch ook wat meer wat in deze kamer gebeurde.
Wat afwachtend bleef hij in de deuropening staan. Hij vond het nog steeds vreemd om de man in de kamer als zijn vader te zien. Hij heeft jaren lang geleefd zonder vader natuurlijk, maar ook omdat hij Myles eerder heeft leren kennen zag hij het nog steeds meer als Myles' vader in plaats van hun vader.

Koning Stephen Lahero

Hij trok zijn overhemd uit, vouwde dat op en daarna deed hij hetzelfde met zijn broek. Fay zei dat hij er over kon praten, als hij dat wilde. Hij wist alleen niet wat hij hier over moest vertellen. ‘Ik weet het,’ zei hij dus alleen maar zacht. Hij wist dat hij altijd bij haar terecht zou kunnen, dat ze er altijd voor hem was. Maar hij wist gewoon niet goed wat hij daar mee moest doen. Hij ging in bed liggen en heel even bleef hij doodstil liggen, op afstand van haar, zoals hij vroeger gedaan zou hebben. Daarna draaide hij zich in één keer naar haar toe en sloeg hij zijn armen stevig om haar lichaam heen. Hij legde zijn hoofd tegen haar aan en hij sloot zijn ogen. ‘Ik zou niet weten hoe je mij kan helpen,’ mompelde hij.

Duke Samira

Hij was heel erg geconcentreerd bezig, waardoor hij eerst niet zag dat er iemand in de deuropening stond, maar uiteindelijk keek hij toch op. Hij kreeg een glimlachje op zijn gezicht. 'Je mag wel binnen komen hoor, dan kan je zitten,' zei hij tegen Devlyn. Hij ging ondertussen wel verder met waar hij mee bezig was, als hij ophield was het lastiger om weer op het zelfde punt te beginnen, je kon beter met dit soort dingen in één keer doorgaan, dan was het ook nog eens sneller af.

Fay Fuego

Hij wist het, zei hij, daardoor knikte ze even. Ze had het gevoel dat ze het verpest had door haar twijfels over het trouwen, hiervoor was hij nog zo vrolijk en gelukkig en nu ineens zat hij weer overhoop met zichzelf. Hij ging naast haar liggen en raakte haar niet eens aan, daardoor kwam ze iets overeind, maar hij kwam al naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. Zijn hoofd voelde ze tegen haar aan. Daardoor glimlachte ze weer even en streek ze zacht over zijn arm.
"Ik voel me gewoon schuldig, voordat we dit onderwerp aansneden, was je nog zo gelukkig." Fluisterde ze hem toe.

Devlyn Stratton
Het duurde even tot Duke door had dat Devlyn er stond, maar uiteindelijk werd hij opgemerkt en werd gezegd dat hij wel binnen mocht komen, zodat hij kon zitten. Een klein glimlach brak even door op zijn gezicht en hij liep de kamer binnen. Hij kwam vlakbij zitten, maar liet wel genoeg werkruimte tussen hun zitten. Geïnteresseerd keek hij een poosje zwijgend toe hoe Duke aan het werk was. Hij was sowieso meer van het handwerk dan van de boeken, waarschijnlijk een van de redenen dat hij Myles nog niet gezien had. 'Wat ben je aan het maken?' vroeg hij toen hij zijn nieuwsgierigheid niet meer kon bedwingen.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat ze zich schuldig voelde, voor dat ze dit onderwerp hadden besproken was hij nog zo gelukkig geweest. ‘Ik ben nog steeds net zo gelukkig,’ was zijn eerste reactie, want daar mocht ze helemaal niet over twijfelen. Hij was echt nog net zo gelukkig als eerst. ‘Nu realiseer ik mij alleen wel dat niet opeens alle twijfel in mijn hoofd weg is door een paar regels op te stellen,’ zei hij tegen haar, zodat ze hem misschien wat begreep. ‘Als je ergens niet aan denkt is het er niet, maar je kan niet alles op die manier blijven negeren. We hadden het ooit moeten bespreken en ik begrijp echt heel goed dat je het niet wilt. Het zorgt er alleen wel weer voor dat ik ga twijfelen. Ik wil je niet tegenhouden in je vrijheid, maar aan de andere kant ben ik dan bang hoe jij die vrijheid zal zien. Wat mag je wel als we niet getrouwd zijn? Ik begrijp dat je geen koningin wilt worden en daar heb ik vreselijk veel respect voor, maar misschien is het voor mij anders omdat ik alles op heb gegeven voor Felicia. Mijn hele leven en uiteindelijk misschien nog wel meer dan dat, omdat ze zomaar vertrok. Daarom begrijp ik alleen maar meer dat je het niet wilt, maar het zorgt er wel voor dat ik nog meer ga twijfelen…’  legde hij zacht maar heel eerlijk uit.


Duke Samira

Devlyn wilde uiteindelijk weten wat hij aan het maken was, waardoor hij even glimlachte naar de jongen. ‘Ik maak iets waardoor Carmen zich kan bewegen zonder te lopen. Een soort stoel op wielen. Kayton vroeg of ik dat wilde doen,’ vertelde hij de jongen uitgebreid. Hij had vroeger net zo goed alles willen weten en je leerde daar alleen maar van. ‘Ik heb dat alleen nog nooit gedaan, dus ik ben nu een beetje aan het kijken wat het mooiste en het stevigste is, maar toch praktisch.’ Legde hij uit.

Devlyn Stratton
Hij luisterde naar de uitleg van het project waar Duke mee bezig was en knikte ook even. Hij bleef weer even een tijdje stil en leek na te denken. 'Misschien moet je beginnen met een stoel te maken, de stoelpoten wat korter houden dan normaal en daar wielen aan vast maken.' stelde hij voor. 'Of was je dat al van plan?' vroeg hij bijna gelijk er achter aan. Misschien dacht hij er wel te simpel over en moest er nog meer mee gebeuren dan gewoon wat wielen aan een stoel vast maken. 'Kan ik misschien helpen?' vroeg hij als laatste nog.

Fay Fuego

Hij zei dat hij nog net zo gelukkig was. Ze haalde daardoor even diep adem, gelukkig maar... Hij vertelde alleen hoe het allemaal precies zat. Hij wilde haar niet tegenhouden in haar vrijheid, maar aan de andere kant was hij bang hoe ze die vrijheid precies zag. Wat mocht ze wel en wat niet als ze getrouwd was. Ze begon er nu ook wat over na te denken.
“Als ik met je trouw, zie ik het dat ik je kinderen moet geven, dat ik naar je moet luisteren, dat dat soort geintjes met Nathan samen verboden zijn.” Legde ze hem wat ongemakkelijk uit. “Als ik trouw met je, moet ik me aan jouw regels houden.” Versimpelde ze het, dat is hoe zij het zag en waarom ze afschuwde van het trouwen.
“Als ik dat niet doe... dan kunnen we samen dingen overleggen, vrij zijn in onze meningen. We hoeven het dan niet met elkaar eens te zijn... ik zie trouwen als een soort eenheid worden met z’n tweeën, een soort samensmelten.” Legde ze hem nu uit. Ze moest er echt niet aan denken eigenlijk...
“Ik wil dat best allemaal voor jou opgeven, Stephen, echt waar... dat ben je me waard, maar als ik een keuze heb, begrijp me dan niet verkeerd, maar dan doe ik het liever niet.” Fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

Ze vertelde nu hoe ze het trouwen eigenlijk zag, waardoor hij even diep inademde. ‘Zo zou het nooit zijn. Je hoeft nooit op die manier naar mij te luisteren. Je zou mijn vrouw zijn, mijn partner, niet een onderdaan….’ Zei hij zacht. ‘Kinderen hoef ik allang niet meer. Ik heb Chayenne en ik ben meer dan gelukkig met haar, ik zou zoiets nooit van je vragen. Als het gebeurt dan gebeurt het, ik zou het niet erg vinden en ik zou diegene net zo behandelen als ik bij Chayenne doe, maar het is niet nodig, dat is allang geen verplichting meer,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Dat soort dingen zoals met Nathan konden we nu eigenlijk ook al niet doen, dus dat maakt niets uit. Het is eigenlijk al achterlijk en als ik er lang over nadenken verafschuw ik mezelf er misschien wel om, maar aan de andere kant, wat maakt het uit? Het is ons leven, ook als we getrouwd zijn en niemand heeft er last van…’ zei hij tegen haar. Ze vond dat ze zich aan zijn regels moest houden als ze getrouwd waren. Daardoor bleef hij even stil. Zou hij echt zo zijn? Zou hij haar anders gaan behandelen? Hij wist het niet, maar hij begreep wel dat het voor Fay misschien zo voelde. ‘Ik begrijp het wel, we doen het niet. Het maakt niet uit, ik ben allang blij dat je bij mij bent,’ mompelde hij. Hij meende het ook wel, al werd hem wel weer goed duidelijk dat ze echt heel erg verschillend waren.

Fay Fuego

Hij legde uit dat het zo nooit zou zijn, ze luisterde naar hem en ze kreeg steeds meer vlinders in haar buik, er zou in feite helemaal niets veranderen, ze kon alleen kunnen zeggen dat Stephen haar man was, dat was alles.
Daarna zei hij dat hij het begreep en ze het niet zouden doen.
"Wacht eens even, Stephen, meen je dit echt? Want op die voorwaarden wil ik best wel heel erg graag met je trouwen, ik dacht dat het iets verschrikkelijks zou zijn, maar zoals jij het vertelt is het eigenlijk best wel mooi." Zei ze nu met een glimlach tegen hem.
"Bij mij thuis ging het allemaal zo anders dan hier, ik moet er nog steeds een beetje aan wennen... " Verontschuldigde ze zich nu zachtjes. Ze sloeg haar armen nu weer om hem heen en legde haar hoofd tegen zijn borst aan.

Koning Stephen Lahero

Ze leek zich nu pas te realiseren dat het voor hem niet zo’n grote verandering was, hij zou haar precies hetzelfde behandelen als hij nu al deed, het stond dan alleen vast en dat was voor hem juist wel belangrijk. Dan betekende het gewoon meer, hij wist niet precies hoe dat kwam, maar zo voelde het. Ze vond het best wel mooi zoals hij het vertelde en hij glimlachte daardoor, hij was er blij mee dat ze dat nu zo zag. ‘Ik wil ook graag met jou trouwen,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Het maakt niet uit dat je moet wennen, ik moet ook aan zo ontzettend veel dingen wennen en ik kom hier vandaan,’ zei hij met een glimlachje op zijn gezicht. Hij streelde met zijn vingers langs haar nek en uiteindelijk boog hij weer iets naar haar toe om haar te zoenen. ‘Is het al na middernacht?’ vroeg hij daarna uitdagend maar met een plagende grijns op zijn gezicht.

Fay Fuego

"Oké, dan gaan we trouwen." Zei ze enthousiast tegen hem. Hij zei dat hij ook aan ontzettend veel dingen moest wennen en hij kwam hier wel vandaan, ze glimlachte daardoor naar hem en ze zoende hem zachtjes terug.
Door zijn vraag gaf ze hem een plagend duwtje. "We gaan eerst slapen." Plaagde ze hem. Ze kroop heerlijk in zijn armen, het voelde zo fijn.
"Welterusten lieve Stephen..." Fluisterde ze hem toe.

Koning Stephen Lahero

Ze zei nu enthousiast dat ze dan gingen trouwen en hij was daar eigenlijk toch wel heel erg blij mee, het was ook wel aan hem te zien. Hij werd door haar geduwd en ze zei dat ze eerst gingen slapen, waardoor hij glimlachte. ‘Oké,’ zei hij tegen haar. Het was goed dat ze zo tegen hem deed, hij had het gewoon nodig. ‘Ik hou van je,’ zei hij zacht. Ze kroop nog dichter naar hem toe en hij trok de dekens iets meer over hun lichamen heen. ‘Welterusten, Fay.’ Fluisterde hij, zijn stem klonk vol liefde. Hij sloot zijn ogen en hij streek nog een tijdje met zijn vingers over haar bovenarm heen voor hij echt in slaap viel.