Medieval Times

Jay Fullbright

'Ik ben zo blij met jou...' Zei hij zacht, omdat ze hem ook wilde helpen. Ze liepen naast elkaar het kasteel binnen en hij keek even opzij naar haar. 'Jij vertrouwd Kenzo niet hè?' Vroeg hij zacht, omdat hij zelf echt nog niet wist wat hij er van moest denken. Hij bleef even stil staan, konden ze zomaar naar zijn vader en Lolita toe? Hij keek even naar Duke, die zich blijkbaar hetzelfde afvroeg. 'Esmeralda, wil jij misschien eerst kijken of ze ons wel willen en kunnen zien? Als het te druk is, blijven Jay en ik gewoon hier...' Zei Duke glimlachend tegen zijn dochter, hij was zo gek op haar. Hij was ook enorm trots op hoe ze met alles omging. 

Carmen Samira

'Het is maar net waar je van houdt... Als jij graag mannen een massage geeft had je dat zo kunnen doen...' Zei ze grijnzend tegen hem. Hij gaf antwoord op haar vraag, daardoor schudde ze glimlachend haar hoofd. 'Denk je ook wel eens aan iets anders?' Plaagde ze hem. Hij zei daarna dat zijn overhemd ook uit kon, de blik in zijn ogen was verlangend. Ze drukte zacht haar lippen op die van hem, om daarna langzaam zijn overhemd los te maken. Ze begon het allemaal steeds minder erg te vinden, het wende enorm en Kayton was altijd zo ontzettend rustig dat het haar gerust stelde. Eigenlijk was het gewoon echt een geweldige man, ze had nooit kunnen bedenken dat het zo goed ging tussen hun. 

Esmeralda Samira

Er stond een glimlach op haar gezicht terwijl ze met haar vader en Jay mee ging naar het kasteel. Op een gegeven moment vroeg Jay haar of ze Kenzo niet vertrouwde.
"Jay, toen je me terug bracht, dook hij ineens op. Hij zei dat hij wist wat er in jouw hoofd afspeelde en daar wilde hij voor mij een einde aan maken omdat hij zei dat ik lief was en het niet verdiende. Hij wilde je voor mij vermoorden... ik zei dat als hij je op wat voor manier dan ook verkeerd behandeld, het zijn dood werd." Zei ze haar vriendje zachtjes maar zelfverzekerd dit keer.
Haar vader zei dat ze misschien eerst moest kijken of haar moeder en Leroy het aankonden. Ze knikte. "Is goed." Zei ze. Ze liet de hand van Jay los en klopte aam op de deur van de werkkamer. Daarna kwam ze naar binnen toe.
"Mama..." zei ze zachtjes. Lolita keek verdrietig op. Esmeralda kwam naar haar toe en sloeg haar armen om haar moeder heen.
"Papa en Jay zijn er, kunnen ze wat doen?" Wilde Esmeralda weten. Lolita schudde haar hoofd. Nee, er viel voor Leroy helemaal niets te doen.,.

Jay Fullbright

Ze vertelde over Kenzo, hij schudde langzaam zijn hoofd. Hij geloofde Esmeralda wel, echt wel. Maar toch dacht hij dat Kenzo hem niet zo heel snel zo veel pijn zou doen. Hij hoopte tenminste van niet, want hij dacht echt dat Kenzo hem wel mocht. Hij had gisterenavond echt een leuke avond met hem gehad. Esmeralda ging de werkkamer in, hij bleef met Duke staan wachten. De man glimlachte naar hem, hij moest zeggen dat hij Duke steeds meer mocht, het was best oké bij hem thuis, hij was toch wel blij dat Lolita hem daar gebracht had. 

Koning Leroy Fullbright

Lolita probeerde hem te kalmeren, maar het lukte niet meer. Hij bleef constant in paniek, al was hij echt hartstikke blij dat ze er was. Hij hield zo veel van haar. Toen er iemand binnen kwam wilde hij overeind schieten, maar zelfs dat kon hij gewoon niet, hij verging helemaal van de pijn, het voelde vreselijk. Hij zag dat het Esmeralda was, maar hij bleef bang. Ze vroeg of Jay en Duke iets konden doen, maar ze konden helemaal niets. Hij kneep zijn ogen dicht, hij wilde zo veel zeggen en vragen, maar hij zei gewoon helemaal niets meer. Hij legde zijn hoofd wat meer tegen Lolita aan en hij haalde trillend adem. 

Esmeralda Samira

"Hij is bang, Esmeralda, het is beter als Duke en Jay niet binnen komen." Zei ze zachtjes tegen haar dochter. Ze wilde hen liever wel om haar heen hebben, maar het was niet goed voor Leroy. Esmeralda drukte een kusje op het hoofd van haar moeder. "Oké." Zei ze zacht. Ze liep weer terug naar haar vader en Jay. Ze keek de twee even aan. "Leroy is bang, hij was ook voor mij bang, ik denk dat we beter niet in die kamer moeten komen, maar de rest eromheen wat doen zoals het papierwerk." Vertelde ze zacht en triest.

Koning Leroy Fullbright

Esmeralda ging weer weg, waardoor hij alleen was met Lolita. Hij probeerde rustig adem te halen, maar zelfs dat kreeg hij niet voor elkaar. 'Sorry,' zei hij heel zacht, hij wist dat ze liever wel mensen in de buurt had, met hem alleen was het vast niet zo heel geweldig en ze wilde ze vast graag zien, maar ze deed het niet omdat hij zo bang was. Hij wilde haar al die dingen helemaal niet ontnemen maar hij kon nu gewoon niet anders, hij was echt doodsbang terwijl hij wist dat hij daar helemaal niets mee opschoot. 'Als je niet bij mij wilt zijn begrijp ik dat...' Mompelde hij heel zacht, zijn stem trilde enorm. Hij pakte haar hand vast, zelfs daarbij trilde hij helemaal. 

Jay Fullbright

Esmeralda kwam terug en vertelde dat zijn vader bang was, ze konden er beter niet heen gaan en het papierwerk doen. 'Dan moet een van ons dat alsnog daar vandaan halen...' Zei hij tegen haar. Hij wilde eigenlijk heel graag naar zijn vader toe om even te praten, maar als hij echt zo bang was, was het niet echt een goed idee, en zou het vast fout gaan. Dat wilde hij nu juist niet, maar hij wilde wel gewoon even zijn vader zien, en Lolita eigenlijk ook. Hij wilde gewoon even praten en zeggen dat het wel goed kwam, ook al was dat misschien wel helemaal niet zo. 

Koningin Lolita Fullbright

Leroy bood zijn verontschuldigingen aan. "Maakt niet uit, je bent bang, dat begrijp ik best. Het is allemaal goed, lieverd." Zei ze zacht tegen hem en ze streek even door zijn haren heen.
"He schatje, doe eens niet zo gek, ik vind het heerlijk om bij je te zijn." Glimlachte ze nu oprecht tegen hem. Ze meende het echt, ze vond het fijn om bij hem te zijn, ze was alleen vreselijk ongerust.


Esmeralda Samira

Jay zei haar dat er dan alsnog iemand de papieren op moest halen. "Oh... ja dat is waar ook..." fluisterde ze, ze was het helemaal vergeten en werd rood omdat ze niet goed had nagedacht daarover.
"Euhm..." nu moest ze nog even snel wat verzinnen. "Zal ik het pakken dan?" Stelde ze voor.

Koning Leroy Fullbright

'Ik vind het gewoon heel erg vervelend voor je, ik wil niet dat je verplicht bij mij moet blijven....' Zei hij heel zacht. 'Ik weet dat jij ze wel wilt zien...' Voegde hij er aan toe. Hij liet haar langzaam los en hij kwam heel erg moeizaam een klein beetje overeind. 'Wil je alsjeblieft een glas wijn voor mij pakken? Vroeg hij heel zacht aan haar. 'Het doet echt veel pijn...' Zei hij daarna. Hij hoopte dat hij daardoor ook minder bang zou zijn, daar deed hij alles voor. Hij werd hier echt helemaal gek van. Hij wilde zich gewoon rustiger voelen, niet zo paniekerig als hij zich nu voelde. Hij was alleen bang dat Lolita niet wilde dat hij ook maar iets dronk. Hij pakte haar heel voorzichtig vast en hij drukte zijn lippen op die van haar. Hij zoende haar, aardig gretig, maar hij deed wel voorzichtig omdat hij gewoon niet anders kon. 

Jay Fullbright

Hij pakte haar vast en hij trok haar naar zich toe. 'Maakt niet uit, echt niet...' Zei hij zacht, omdat ze helemaal rood werd. Ze wilde de spullen wel gaan halen, hij keek even naar Duke. 'Ik wil het ook wel doen...' Zei Jay heel zacht. Hij wilde ze ook heel graag zien, misschien kwam het daardoor. Hij wist helemaal niet of het wel verstandig was, misschien maakte hij alles alleen maar erger, maar hij hoopte gewoon dat het niet zo was, dat hij gewoon even met zijn vader kon praten. 

Koningin Lolita Fullbright

“Het voelt niet als een verplichting, lieverd, echt niet. Ik wil ze wel zien, maar ik wil ook niet dat je bang bent. Ik doe het graag voor je, heel erg graag.” Zei ze hem zachtjes en ze streek door zijn haren heen. Hij moest zich niet bezwaard voelen, want ze deed het echt vol liefde voor hem. Hij wilde graag een glas wijn van haar hebben want het deed echt veel pijn. Ze twijfelde lichtelijk, hij zou er waarschijnlijk wel van kunnen ontspannen. Ze knikte nu, maar werd eerst nog gretig door hem gezoend. Ze zoende hem voorzichtig terug, daarna stond ze op en schonk ze een glas wijn voor hem in, ze gaf het aan hem en hielp hem.



Esmeralda Samira

Ze werd door Jay vastgepakt en hij zei dat het niet uitmaakte, daardoor glimlachte ze lichtjes. “dankjewel.” Zei ze zacht tegen hem. Hij wilde het ook zelf doen. Ze knikte een beetje. Haar blik was wel bezorgd, ze vond het moeilijk om dit toe te laten, aangezien het ook mis kon gaan. Ze ging naast haar vader staan en wachtte af.

Koning Leroy Fullbright

Ze ging mee in de zoen, daarna kwam ze overeind. Ze pakte een glas wijn voor hem, hij glimlachte zwakjes naar haar. Hij was haar echt dankbaar, als hij niet dronk werd hij toch alleen maar onrustiger en dat konden ze nu niet echt hebben, dat zou hem waarschijnlijk te veel worden. Ze gaf het glas aan en hielp hem, hij nam moeizaam een paar slokken, daarna keek hij haar weer aan. 'Ik zou willen dat ik sterker was...' Mompelde hij zacht, omdat hij zichzelf hierdoor heel zwak voelde. Er werd opeens op de deur geklopt, waardoor hij direct overeind schoot. De adrenaline schoot door zijn lichaam heen, waardoor de pijn heel even iets minder was. Vol paniek keek hij naar de deur, terwijl hij amper overeind kon blijven zitten. Jay kwam binnen, hij keek zijn zoon aan, zijn blik ontzettend onrustig. 'Pap, het is goed... Ik kom alleen wat spullen pakken en ik wilde je heel graag even zien... Ik doe je niets, echt niet... Ik hou van je...' Sprak zijn zoon zacht. De adrenaline zakte weg, waardoor hij opnieuw verging van de pijn. 

Koningin Lolita Fullbright

Ze liet Leroy het hele glas leegdrinken en zette het daarna weg. Hij gaf aan dat hij zou willen dat hij sterker was. “Dat komt wel weer... je moet rustig aan doen. Ik wil wel dat je weer helemaal beter bent voor je weer iets doet.” Zei ze doordringend tegen hem. Hij schoot overeind doordat er iemand op de deur klopte.
“Rustig maar...” Fluisterde ze weer. Het was Jay, ze glimlachte een beetje naar hem. Hij zei dat het goed was en dat hij hem alleen graag even wilde zien, hij deed niets.
“Hoe gaat het bij Duke?” Wilde ze van hem weten, ze bleef wel bij Leroy zitten.

Koning Leroy Fullbright

Lolita probeerde hem weer wat te kalmeren, Jay kwam langzaam dichterbij. 'Het gaat goed bij Duke...' Zei zijn zoon zacht tegen Lolita. Hij zag Jay naar hem kijken, bezorgd. 'Kan ik dichterbij komen pap?' Vroeg zijn zoon zacht, Leroy ademde diep in maar hij gaf geen antwoord. Jay kwam voorzichtig dichterbij en Leroy keek zelfs angstig naar hem, daarna naar Lolita. 'Pap, ik doe je niets... Echt niet...' Fluisterde Jay. Hij pakte heel voorzichtig de trillende hand van Leroy vast. 'Het is goed Jay...' Zei Leroy, zijn stem trilde ook echt enorm. Jay liet zijn vader los, legde kort zijn hand op de arm van Lolita en daarna pakte hij het papierwerk. Hij dacht dat het beter was als hij niet te lang bleef, hij was bang dat zijn vader anders echt gek zou worden, het zag er niet echt goed uit zo. 

Koningin Lolita Fullbright

Jay gaf aan dat het goed ging bij Duke, daar was ze heel erg blij om. Jay kwam dichterbij met de woorden dat hij Leroy niets deed en hij pakte heel even de hand van Leroy vast. Ze glimlachte naar de twee, niet veel later voelde ze zijn hand op haar arm. Ze keek Jay even met een glimlach aan, op haar bezorgde gezicht kwam een klein glimlachje te staan en ze drukte een kus op zijn voorhoofd.
“Ik ben trots op je.” Zei ze hem aanmoedigend. Ze zag hem vertrekken met wat papierwerk. Haar blik ging weer naar Leroy, dit moest toch genoeg stimulatie voor hem zijn om door te zetten, toch? Ze hoopte het zo erg...

Koning Leroy Fullbright

Jay vertrok weer, blijkbaar wilden ze papierwerk gaan doen. Waarschijnlijk realiseerde zijn zoon zich niet hoe fijn hij dat vond, want Leroy vond het echt verschrikkelijk dat hij niet kon werken, hij had er een hekel aan om niet alles op orde te hebben. Hij keek even naar Lolita, hij glimlachte zwak naar haar. ‘Heb ik je vandaag al gezegd hoe blij ik met je ben?’ vroeg hij zacht aan haar. Hij legde zijn hand in haar hals en hij drukte opnieuw zijn lippen op die van haar om haar even kort te zoenen, het was gretig, maar ook vol liefde. Zonder Lolita kon hij hier echt niet doorheen komen, het zou hem helemaal gek maken als hij nu alleen was, hij kon het gewoon niet meer. Hij raakte zo erg in paniek dat hij zichzelf echt niet rustig kon houden en hij wist dat hij heel snel en heel makkelijk kon doordraaien als hij zich zo voelde. Met Lolita had hij daar veel minder last van.

Duke Samira

Esmeralda en hij stonden te wachten tot Jay weer buiten kwam, het klonk allemaal rustig in de kamer, dus gebeurde er waarschijnlijk niets ergs, gelukkig maar. Jay kwam naar buiten met een stapeltje papieren, hij zag de jongen meteen naar Esmeralda glimlachen, waarschijnlijk was hij wel blij dat hij zijn vader gezien had. Daardoor glimlachte hij zelf ook, hij mocht Jay wel, de jongen was toch weer heel anders dan Leroy. Hoewel ze in veel dingen ontzettend veel op elkaar leken, vond hij Jay ook echt anders. Hij vond in ieder geval dat de jongen goed was voor Esmeralda, hij leek zo veel voor haar over te hebben en daar had hij toch aardig wat respect voor.

Koningin Lolita Fullbright

Leroy vroeg aan haar of hij al had gezegd hoe blij hij met haar was, daardoor glimlachte ze weer wat waterig en streek ze langs zijn wang. Ze was nog steeds verschrikkelijk bezorgd om hem. Ze werd weer gezoend door hem, het was nog steeds gretig.
“Lieverd, doe toch voorzichtig met jezelf...” Fluisterde ze zachtjes tegen hem. “Blijf nog maar lekker liggen en zorg ervoor dat je herstelt, oké?”



Esmeralda Samira

Ze leunde tegen haar vader aan, hij was een rots waar ze zich stevig aan vast kon houden en zeh ad het ook nodig op dit moment. Jay kwam al weer naar buiten en hij glimlachte. Hij had een stapel papieren bij zich, waarschijnlijk was dat alles wat gedaan moest worden. “Dan gaan we aan de slag.” Zei ze nu met een knikje.

Koning Leroy Fullbright

Hij moest voorzichtig doen met zichzelf, daardoor glimlachte hij zwak. ‘Ik kan het niet inhouden als je constant naast mij ligt,’ zei hij eerlijk tegen haar. Zo was het ook gewoon, hoe zwak hij ook was, hij bleef die gevoelens gewoon houden. Hij wist wel dat hij te zwak was om er echt iets mee te doen, maar toch voelde hij het wel. ‘Ik blijf liggen en ik doe mijn best, ik heb geen idee hoe ik het sneller kan laten herstellen,’ zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Hij streelde met zijn vingers langs haar gezicht en hij liet zijn vingers afzakken naar beneden. Langzaam gleden ze via haar hals verder en hij keek haar doordringend aan.

Duke Samira

‘Wat moet ik doen? Ik kan dat allemaal niet hoor, veel te ingewikkeld,’ zei hij grijnzend tegen de twee, hij zag Jay opkijken en glimlachen. Hij zag ook hoe de jongen zijn arm om Esmeralda heen sloeg. ‘Zal ik jullie anders even alleen laten?’ vroeg hij. Hij wilde ze ook wel een momentje alleen laten zijn, misschien was dat goed, of misschien juist niet. ‘Ik pak dan wel wat eten, om naar Lolita en Leroy te brengen, waarschijnlijk eten ze helemaal niets nu en dat kan gewoon niet goed zijn,’ zei hij tegen Jay en Esmeralda.

Koningin Lolita Fullbright

“Maar je wilt wel heel graag dat ik naast je lig, anders zie ik dat je heel angstig wordt.” Gaf ze zachtjes aan. Ze glimlachte lichtelijk naar hem. Het was toch prettig dat het wat beter met hem ging, ze merkte dat het hem wel goed deed dat ze bij hem bleef. Hij zei dat hij bleef liggen en dat hij zijn best deed. Hij had geen idee hoe hij anders het snelste kon herstellen. Ze voelde zijn vingers langs haar gezicht strijken en langzaam gingen die naar beneden.
“Wat is er...” Vroeg ze zacht toen hij haar doordringend aankeek.



Esmeralda Samira

Ze grinnikte door haar vader die zei dat hij het allemaal niet kon. De arm van Jay lag om haar schouder heen en ze leunde tegen hem aan. Haar vader wilde hun even alleen laten, dan pakte hij wel wat te eten voor Lolita en Leroy.
“ Is goed, papa.” Zei ze met een glimlach, ze keek hem even een stuk vrolijker aan dan daarvoor. Daarna keek ze op naar Jay.
“Waar wilde je eraan gaan werken?” Vroeg ze aan hem, aangezien de werkkamer nu bezet was.

Koning Leroy Fullbright

‘Dat klopt, ik wil niet zonder je, echt niet…’ zei hij zacht. Dan zou het veel erger zijn allemaal, hij wilde niet alleen zijn, maar hij wilde ook echt alleen Lolita in zijn buurt hebben, niemand anders. Hij vertrouwde gewoon niemand anders. Ze vroeg wat er was toen hij naar haar keek. ‘Je bent zo mooi, zo prachtig, zo lief… zo aantrekkelijk, zo uitdagend, je bent mijn beste vriendin, de geweldigste vrouw die er is en mijn soulmate. De enige die ooit zo diep in mijn ziel zal komen en die nooit meer uit mijn hart zal verdwijnen. Dat ben jij. Dat bedacht ik mij…’ zei hij tegen haar. Daarna pakte hij haar gezicht vast en zoende hij haar met meer hartstocht dan hij ooit gedaan had.

Jay Fullbright

Esmeralda vond het goed als Duke hun alleen liet, zodra de man weg was vroeg ze waar ze zouden gaan werken. ‘Hm, wat dacht je van onze slaapkamer? In bed?’ vroeg hij uitdagend. ‘Er zijn nog wel wat dingen waar we aan kunnen werken…’ voegde hij er plagend aan toe. Hij het er met Duke over gehad, hij dacht dat het beter was als ze elkaar niet te veel zouden uitdagen, maar er moest wel gewoon over gesproken worden. Hij had ook afgesproken dat hij langzaamaan meer over zijn gedachten en gevoelens moest vertellen, aan Leroy, Lolita of Esmeralda. Waar hij zich goed bij voelde. Hij wilde zo eerlijk mogelijk tegen Esmeralda zijn over alles. ‘Esmeralda, zou je dingen willen weten over wat ik voel en denk, of wil je het juist liever niet weten? Ik wil er graag voor zorgen dat we weer alles van elkaar weten, net als vroeger…’ zei hij zacht.

Koningin Lolita Fullbright

Hij wilde niet zonder haar en daardoor streek ze even door zijn haren heen. “weet ik, liefje... Daarom blijf ik.” Zei ze nu tegen hem, heel rustig en zachtjes.
Hij vertelde haar wat er was en ze kreeg daardoor een brok in haar keel. Ze wist even echt niet wat ze moest zeggen door deze openbaring van hem. Hij zoende haar en daarna veegde ze wat tranen van haar gezicht af. Het waren tranen van geluk, dat wel. Ze pakte hem voorzichtig vast en knuffelde hem.
“Je bent een lieverd, ik hou van je.” Zei ze nu, haar stem klonk schor door de emoties.


Esmeralda Samira

Hij was uitdagend en plaagde haar, ze schudde met een glimlach haar hoofd. “Je maakt het jezelf wel weer lekker moeilijk, is het niet?” Vroeg ze plagend aan hem. Ze pakte zijn hand stevig vast en liep met hem mee naar de slaapkamer. Hij vroeg haar even later of ze de dingen wilde weten die hij voelde en dacht of juist liever niets. Hij wilde ervoor zorgen dat ze weer alles van elkaar wisten, net als vroeger.
“Ik denk dat ik het wel wil weten, zodat ik er rekening mee kan houden, maar ik denk wel dat ik het heel erg moeilijk ga vinden, snap je dat?” Vroeg ze hem zacht.

Koning Leroy Fullbright

Hij zag haar de tranen van haar gezicht af vegen, hij wist dat het deze keer niet van verdriet of pijn was, waarschijnlijk vond ze het alleen maar heel fijn om dit te horen. Ze pakte hem vast, het was zo voorzichtig dat hij er niet zo veel last van had. Hij legde zijn hoofd tegen haar hoofd aan en hij sloot zijn ogen. ‘Jij bent nog veel liever,’zei hij zacht tegen haar. Hij ademde langzaam in en uit, hij kalmeerde een beetje, misschien deed dit hem wel gewoon heel goed. Hij sloeg zijn armen heel voorzichtig om haar heen en hij rook haar heerlijke geur. Het was zo vertrouwd en ontzettend kalmerend voor hem, het betekende gewoon dat ze in de buurt was en dat merkte hij heel graag. ‘Hoe lang denk je dat het gaat duren voor ik weer iets kan?’ vroeg hij heel zacht aan haar.

Jay Fullbright

Ze zei dat hij het zichzelf weer lekker moeilijk maakte, daardoor glimlachte hij even. ‘Ik heb het toch al moeilijk, dit maakt niet heel erg veel meer uit,’ was zijn reactie daarop. Door het antwoord dat hij gaf knikte hij langzaam. ‘Ik begrijp je, ik vind het ook heel erg moeilijk om het tegen je te zeggen. Ik wil niet dat je mij raar vindt, of dat je bang voor mij wordt…’ zei hij heel zacht. ‘Ik zou nooit iets doen als jij het niet wilt, echt niet, ik zweer het.’ Voegde hij er aan toe. Hij zou het gewoon echt niet kunnen, hij wilde het niet. Hij ging op de rand van het bed zitten en hij keek omhoog naar haar, daarna keek hij naar de grond. Hij wist nu al niet waar hij moest beginnen met vertellen.

Koningin Lolita Fullbright

Hij zei zacht dat zij nog veel liever was, daardoor glimlachte ze, ze streek over zijn rug heen en ze sloot haar ogen. “Dit is fijn...” Fluisterde ze zachtjes. Ze voelde zijn spieren wat meer ontspannen en daardoor werd ze zelf ook wat meer gerust gesteld. Dit voelde best goed en ze was ook wel gelukkig met dit moment.


Esmeralda Samira

Ze glimlachte toen hij zei dat het toch al moeilijk was en dit niet zo heel erg veel meer uitmaakte, ze ging naast hem op het bed zitten en leunde een beetje tegen hem aan. Hij begreep haar, dat vond ze fijn. Dan was dat in ieder geval duidelijk. Hij vond het zelf ook heel moeilijk want hij wilde niet dat ze hem raar vond of dat ze bang voor hem werd. “Ik weet dat je me niets wilt doen, ik vertrouw je en ik vind je niet raar, echt niet.” Zei ze geruststellend tegen hem. Hij keek haar een tijdje aan.
“Wat voel je nu?” vroeg ze zacht, zodat ze konden beginnen om erover te praten, misschien was het makkelijker zo voor hem.

Koning Leroy Fullbright

Ze vond dit fijn, daardoor glimlachte hij. Hij liet haar langzaam los, opnieuw keek hij haar aan. Hij zoende haar weer, heel langzaam en heel voorzichtig gleden zijn armen over haar lichaam heen, over haar jurk. ‘Weet je wat ik zou willen?’ vroeg hij zacht. ‘Heel even weg hier, even in bad, schone kleren aan, een stukje lopen… met jou naar buiten, gewoon genieten van de rust en samen zijn…’ zei hij zacht. Het was nog wel even duren voor hij weer naar buiten kon, en durfde. Waarschijnlijk kon hij nog niet eens echt opstaan nu, hij had nog zo veel pijn.

Jay Fullbright

Ze vond hem niet raar en ze wist wel dat hij haar niets zou doen. Ze vroeg daarna wat hij nu voelde, waarschijnlijk omdat hij helemaal stil viel. Hij pakte haar hand vast en hij keek haar even aan. ‘Ik voel mij ergens opgelucht, omdat we nu weer beter met elkaar omgaan dan we eerst deden. Aan de andere kant ben ik bang. Bang voor wat ik voel. Bang om iets te worden wat ik eigenlijk niet ben, wat ik niet wil zijn. Ik ben bang dat ik mezelf verlies, dat ik nooit de koning kan worden die ik wil zijn, nooit de zoon kan zijn die ik hoor te zijn, nooit de man zal worden die jij verdient… daarom ben ik bang. Ik ben bang dat deze gedachten erger worden en dat ik het niet in de hand kan houden. Ik ben bang om alles te verliezen, alles waar ik van hou….’ Fluisterde hij.

Koningin Lolita Fullbright

Ze werd weer gezoend en hij gaf aan wat hij zelf zou willen, hij wilde even naar buiten met schone en frisse kleren. Ze glimlachte en streek zacht langs zijn gezicht.
“Dat klink heel fijn en mooi...” Zei ze zachtjes tegen hem. “Maar ik denk niet dat het heel verstandig is.” Mompelde ze. Ze stond nu wel even op en liep naar het raam toe, ze gooide die open waardoor een klein fris briesje door de werkkamer waaide.
“Zo, ben je toch een klein beetje buiten.” Ze glimlachte en ging weer bij hem zitten.



Esmeralda Samira

Haar hand werd vastgepakt en ze luisterde naar hem, af en toe knikte ze een klein beetje en glimlachte ze lichtelijk naar hem. Ze streek over zijn hand heen met haar vingers.
“Je doet je best om het te veranderen, om het beter te maken, dat maakt me al heel erg trots op je. Het zal altijd al beter zijn dan wanneer je niets eraan doet. Dat weet ik zeker.” Gaf ze aan.
“Je zult mij niet verliezen. Ik zal je altijd en overal steunen waar je het nodig hebt.” Glimlachte ze naar hem.
“Maar, vertel verder, wat zijn die dingen? Komt het omdat ik iets doe? Of zit het echt in je hoofd?” Klonk haar stem lichtelijk nieuwsgierig.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat het wel fijn klonk, maar dat het niet verstandig was. Daardoor kwam ze overeind en opende ze de ramen met de woorden dat hij nu toch een beetje buiten was. ‘Dat is zo,’ zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Ze kwam weer bij hem zitten, hij pakte haar hand vast. ‘Wat moet ik nou doen, Lolita? Hoe kan ik er voor zorgen dat dit ophoudt?’ vroeg hij heel zacht. ‘Ik geloof niet dat ik Kenzo iets aan kan doen… ‘ voegde hij er aan toe. Dan zou hij hem gevangen moeten nemen, maar hij wist niet of hij dat wel kon. Het was wel zijn zoon.

Jay Fullbright

Ze was vreselijk positief en daar was hij heel blij mee, het zorgde voor een glimlach op zijn gezicht. Daarna vroeg ze wel wat die dingen dan waren en of het door haar kwam, of gewoon door hemzelf. ‘Soms komt het door iets dat je doet, waardoor ik er aan denk…’ zei hij zacht. ‘Het is gewoon… ik zou je vast willen binden, bijvoorbeeld… of…’ hij bleef alweer stil, hij wist echt niet hoe hij dit moest vertellen. ‘Het zijn gewoon heel veel verschillende dingen,’ mompelde hij daardoor maar. Het vastbinden was wel het minst erge, eigenlijk. ‘Soms maak je bewegingen die mij uitdagen, of kijk je op een bepaalde manier naar mij… dat zorgt er voor dat ik iets wil doen…’ legde hij langzaam uit, hij hield het vreselijk algemeen, hij kon niet anders.

Koningin Lolita Fullbright

Hij zei dat het inderdaad zo was, ze voelde dat hij haar hand weer pakte en ze legde haar hoofd voorzichtig wat tegen hem aan. Hij wilde weten wat hij moest doen, hoe hij ervoor kon zorgen dat het ophield.
“Ik denk dat Jay eerst moet uitzoeken wie er gelijk heeft en wie niet, dan pas kunnen er stappen worden ondernomen, als Jay wilt dat Kenzo dit niet doet en met hem erover praat, misschien komt het dan langzaamaan wel goed...” Vertelde ze zacht. “Tot die tijd moet je het nog even volhouden.” Klonk haar stem nog zachter erachteraan en ze streek langs zijn wang.


Esmeralda Samira

Hij vertelde dat het soms kwam doordat ze iets deed, waardoor hij eraan dacht. Hij zou haar bijvoorbeeld vast willen binden, ze huiverde een klein beetje, aan vastbinden had ze vreselijke herinneringen, ze wist nog dat ze bijna dood was gegaan doordat haar vorige vriendje haar vast had gebonden en vreselijk had mishandeld. Ze pakte de hand van Jay steviger vast, daar wilde ze niet aan denken.
“Wil je me ook echt pijn doen?” Vroeg ze met een zacht trillende stem aan hem. Het waren volgens hem heel veel verschillende dingen en soms maakte ze bewegingen die hem uitdaagden of keek ze op een bepaalde manier naar hem.
“Kan ik daar iets aan doen?” Wilde ze weten.

Koning Leroy Fullbright

Jay moest eerst achter de waarheid komen. Hij sloot zijn ogen even, straks gebeurde er iets met hem. Straks overkwam Jay iets, dat zou hij echt niet kunnen hebben. Hij slikte even, in één klap maakte hij zich nog veel meer zorgen dan hij eigenlijk al deed. ‘Ik hoop gewoon dat er vanaf nu niets meer gebeurt…’ zei hij zacht. Hij wist het niet, hij had echt geen idee wat er in het hoofd van die jongen omging. Die twee jongens hadden er ook uit het niets gestaan, dat had hij ook echt totaal niet verwacht. Dat maakte hem juist zo bang, dat hij niet wist waar hij aan toe was.

Jay Fullbright

Ze leek al te huiveren bij het idee en dit was nog het minst erger. Daardoor besloot hij dat het wel even genoeg was voor nu. Ze vroeg of hij haar ook echt pijn wilde doen, daardoor keek hij heel even opzij naar haar. ‘Nou, niet echt jou… of ja… jawel, maar niet echt. Ik bedenk het wel, maar ik walg er van, ik wil het echt niet, Esmeralda…’ zei hij zacht, zijn stem trilde nu. Ze vroeg of ze iets kon doen, daardoor schudde hij zijn hoofd. ‘Ik ben bang dat het ook fout gaat als je dat niet doet.’ Mompelde hij. Waarschijnlijk begreep ze dat niet zo goed, maar doordat ze het deed zorgde het ervoor dat hij interesse in haar had, dat hij haar uitdagend en aantrekkelijk vond. Als hij die interesse verloor, kon het wel eens vreselijk mis gaan. Hij hield zich in voor Esmeralda, maar als dat wegviel, wist hij dat zichzelf nooit in kon houden, tegenover niemand.