Medieval Times

Kayton Erogate

Hij zou dat misschien Leroy eens moeten leren, hij schudde zijn hoofd. “Het is gewoon triest, daar kun je eigenlijk geen grapjes over maken, ik denk echt dat het een aflopende zaak is en dat hij en Lolita er binnenkort niet meer zijn.” Hij sloot zijn ogen heel even en slikte, hoewel het pijnlijk was, was het wel beter.
Weer wist ze niet hoe ze moest reageren, dat had ze vaker als hij zo complimenteus was. Wanneer ze zei dat ze zo met hem zou trouwen, kreeg hij toch een glinstering in zijn ogen. Hij drukte een kus op haar wang en ging daarna met haar naar binnen toe, hij moest zeggen dat hij het echt overwoog om met haar te trouwen, ze was vreselijk bijzonder in zijn ogen en hij hield onwijs van haar.
Hij voelde haar tegen zich aanleunen en daardoor sloeg hij een arm om haar schouders heen. Hij liep hun kamer in en bracht haar langzaam naar het bed. Heel voorzichtig gleden zijn handen over haar jurk heen naar de sluiting en hij begon die tergend langzaam los te knopen voor de massage die hij haar zou geven.

Carmen Samira

'Dat weet je niet, Kayton. Je hebt dat wel vaker gedacht. Misschien valt het allemaal wel mee, misschien komen ze er wel bovenop.' Zei ze zacht tegen hem. 'Misschien ben je wel in staat om te helpen, maar realiseer je je het nu nog niet. Je moet het nog niet opgeven, het kan nog zo lang duren en je hebt hem al zo erg veranderd, je weet niet wat er allemaal nog gaat gebeuren...' Voegde ze er zacht aan toe. Hij nam haar mee naar hun kamer, ze werd meteen op het bed gelegd en ze voelde zijn vingers naar de sluiting van haar jurk gaan. 'Kan je een beetje masseren?' vroeg ze hem met een plagende glimlach op haar gezicht. 

Kayton Erogate

“Carmen, hij is verzwakt en Lolita is echt ernstig ziek. Hij wilt ook niet meer verder leven zonder haar... Dit keer kan ik er niets aan veranderen, de enige die dat nu kan, is Jay, als Jay de hulp van Leroy accepteert, dan kan Leroy er weer bovenop komen en zelfs sterker dan nu. Misschien wilt hij dan nog wel zonder Lolita verder, ik weet het niet.” Zei Kayton zacht, hij bleef erbij, dit keer was het echt aan Jay. Hij trok haar jurk langzaam uit, haar huid voelde warm en zacht, hij genoot er echt van, ze was prachtig. Ze vroeg hem plagend of hij wel een beetje kon masseren, daardoor tilde hij haar kin op met zijn vingers.
“Dat zul je vanzelf merken.” Plaagde hij haar terug, hij drukte zacht haar lippen op de hare en zoende haar langzaam.

Carmen Samira

'Laten we hopen dat het toch beter gaat, dat Jay dat voor elkaar krijgt...' Zei ze zacht tegen hem. Waarschijnlijk zou hij vreselijk verdrietig zijn als Leroy er niet meer was, daar wilde ze niet eens echt aan denken, dat verdriet verdiende hij gewoon niet. Hij verdiende veel beter dan dat, na wat hij voor iedereen deed. 'Wat er ook gebeurt, ik zal er altijd voor je zijn...' Zei ze zacht tegen hem. Hij trok haar jurk uit, ze voelde zijn vingers over haar huid heen glijden. Meteen daarna voelde ze zijn vingers onder haar kin. Ze werd door hem gezoend, hij zei dat ze het vanzelf wel zou zien. 'Nou, ik heb heel erg hoge verwachtingen van je...' Zei ze met een glimlach op haar gezicht tegen hem. 

Kayton Erogate

Carmen zei dat ze moesten hopen dat het beter ging en dat Jay het inderdaad voor elkaar zou krijgen. Hij knikte een beetje. Ze zei dat wat er ook gebeurde, ze er voor hem was. Daardoor streek hij even langs haar gezicht. “Je bent lief.” Zei hij zachtjes.
Ze had hoge verwachtingen van hem. Hij keek haar toen met een grijns aan. “Wat nu als ik daar niet aan voldoe? Ben je dan diep teleurgesteld in me?” Wilde hij van haar weten, hij sprak plagend tegen haar. Hij liet haar liggen op haar buik en begon haar zacht maar stevig te masseren. Af en toe gaf hij een kusje op haar schouders.

Verena

Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Verena haar pas vertraagde. Hij trok zich er weinig van aan en stug liep hij verder richting het dorp. Ze vertelde dat haar ouders haar dat niet konden leren omdat ze al vroeg waren overleden. Op dat gebied leefde hij met haar mee, maar op het moment wilde hij daar absoluut niks van laten merken. Ze moest wat meer afstand van hem gaan houden, hij wilde niet over vroeger praten. En hij wilde er eigenlijk niet eens over nadenken. "Dat is niet mijn probleem," beet hij haar dan ook toe. "Los je eigen zaakjes op, laat mij er buiten en leef je leven." Ging hij nog even verder. Met een doordringende, felle blik had hij haar aangekeken maar toen hij uit was gepraat keek hij gelijk weer strak naar voren.

Felicia Erogate

Stephen vertelde haar dat hij het liefst had dat ze altijd eerlijk was. Het klonk zo simpel, maar dat was het niet. Als ze eerlijk zou zijn over alles wat ze voelde hadden ze echt geen normaal leven meer. Dan draaide het veelste veel om haar. En daar boven op was Stephen net zo goed niet eerlijk tegen haar geweest. Haar gedachtes gingen opnieuw naar Noélla. Zelf zou ze nooit maar dan ook nooit vreemd gaan. Maar ook dat leek bij Stephen anders te liggen. Ze verschilde zoveel van elkaar. Haar gedachtes kwamen af en ze sloot haar ogen even. Gelijk kwamen er beelden van Noélla en Stephen naar boven. Beelden die ze niet wilde zien. Ze was gekwetst en het zorgde voor nog meer onzekerheid. Eigenlijk schoot er van alles door haar heen. Desondanks al die gevoelens wist ze dat ze niet boos op hem was. Ze had hem al pijn genoeg gedaan en het voelde alsof ze heel veel dingen goed moest maken. Daarbij gaf ze ontzettend veel om hem en ze had hem veel te hard nodig.
Hij vertelde ook dat ze langs elkaar heen leefde. En op dat gebied had hij gelijk. Ze wilde ook zo graag dat het weer werd zoals vroeger. Maar dat leek op het moment verder weg dan ooit. Een enkele traan liep over haar wang heen. Heel snikte ze even. Al probeerde ze het gevoel te onderdrukken. "Dat is het enigste wat ik wil, dat we weer gelukkig zijn samen." Fluisterde ze zacht.

Carmen Samira

'Ik denk dat jij gewoon aan die verwachtingen zal voldoen, want dat doe je altijd. Ik geloof nier dat jij je daar zorgen om moet maken...' Zei ze zacht tegen hem. Zodra ze zijn vingers op haar huid voelde sloot ze haar ogen, het voelde heerlijk, al snel ontspande ze helemaal. Gelukkig had ze eigenlijk bijna nooit spierpijn meer, al kwam dat vooral omdat ze bij lange na niet zo veel werkte als ze eerst deed. Dat was ook niet handig als ze niet echt constant op één vaste plek bleven, al was ze toch eigenlijk liever hier. Voor Kayton leek hetzelfde te gelden, al merkte ze aan hem dat hij toch ook wel heel graag bij Leroy in de buurt was. 

Koning Stephen Lahero

Felicia zei niet veel, maar hij wist dat er van alles door haar heen moest gaan, wat hij veroorzaakt had. Grote kans dat ze nu nog onzekerder was en hem helemaal niet meer aanraakte, al maakte dat niet eens echt uit, want nu gebeurde dat ook niet. 'Wat verwachtte je van mij, Felicia? Wat dacht je toen je al die tijd weg bleef?' Vroeg hij heel zacht, omdat hij dat zo graag wilde weten, ze had nooit iets er over gezegd. 'Dacht je dat ik zonder te twijfelen maar zou wachten tot ik ooit weer iets van je hoorde? Verwachtte je dat ik gewoon alleen zou regeren alsof ik geboren ben als koning? Dat ik zomaar alleen voor Chayenne zou zorgen? Dat ik met iemand anders zou gaan? Wat verwachtte je van mij en wat verwacht je van mij in de toekomst? Zo kunnen we niet verder, nu ben ik degene die het kapot maak. Maar ik kan dit niet. Ik kan niet doorleven alsof er niets gebeurt is, alsof je al die tijd gewoon hier geweest bent... Hoe moet ik geloven dat je nu wel bij mij blijft?' Vroeg hij zacht. 

Verena Stratton
Ze hoorde nog wat Gallïus tegen haar zei en daarbij zag ze ook de felle blik die ze toegeworpen kreeg. 'Welke zaakjes moet ik oplossen?' kaatste ze een vraag terug. 'Volgens mij heb ik alles wat ik wil oplossen opgelost, op 1 ding na. En daar heb ik jou voor nodig.' zei ze, terwijl ze het tempo probeerde bij te houden, maar tegelijkertijd ook afstand hield. Ze bleef ook een tijdje stil. Het was lastig om er over te beginnen, zeker als ze het tempo van Gallïus wilt volhouden zodat ze niet te ver achter raakt.
'Ik ben verliefd op je. Ik denk de hele dag aan je. Ik heb gevreesd je nooit meer te zien toen ik van White Castle vertrok. Ik maakte mij druk toen je weg moest na die pijlenregen. Ik maakte mij druk toen er een oorlog uitbrak en ik je nergens zag. Ik heb slapeloze nachten gehad dankzij al die gedachtes die over jou gingen. Ik word er gek van. Het liefst hang ik de hele tijd om je heen, maar ik wil je ook je ruimte geven die je nodig hebt en dat is enorm lastig.' biechtte ze op. 'Kwets mij alsjeblieft zo erg dat het over gaat als je niet hetzelfde voelt, want ik word er gek van. Het zal vast niet iets zijn dat je wilt horen.' voegde ze er nog aan toe. Het maakte haar nu even niet meer uit waar ze liepen, wie mee kon luisteren. Het was er uit. Zij was haar meest zware ei nu kwijt. Ze wist niet wat voor reactie ze terug kon verwachten.

Kayton Erogate

Ze wist gewoon dat hij aan haar verwachtingen voldeed, want dat deed hij altijd. Hij glimlachte liefdevol. “Gelukkig maar...” Zei hij zachtjes tegen haar met een schorre stem, het deed ook veel met hem als ze zo lief tegen hem was.
“Ik hoor je niet klagen.” Plaagde hij haar, aangezien ze heel stil was terwijl hij haar masseerde. Hij liet zijn handen afglijden naar haar zij en begon haar plotseling te kietelen,


Chayenne Lahero

Daar zat ze dan, helemaal alleen aan tafel. Er stond eten voor haar neus en er was gedekt voor haar ouders, ze zouden van nu af aan gezellig met z’n drieën gaan eten, maar ze waren er niet, alweer niet. Het maakte haar verdrietig. Ze waren zelfs niet komen kijken toen ze druk in de tuin bezig was. Tranen liepen langzaam over haar wangen, ze voelde zich diep ongelukkig op dit moment. Ze stond weer op en slofte naar haar eigen kamer.

Carmen Samira

Hij sprak met schorre stem, waardoor ze weer glimlachte. ‘Je klinkt ontzettend schattig zo,’ plaagde ze hem er mee. Hij zei dat hij haar niet hoorde klagen, waardoor er even een grijnsje op haar gezicht kwam te staan. ‘Ik vind het heerlijk, Kayton. Dit had je de afgelopen jaren elke avond wel mogen doen, toen ik kapot ging van de spierpijn,’ zei ze plagend tegen hem. Het was de laatste jaren erger geworden, ze merkte gewoon dat ze ouder werd. Ze hield alles nog wel vol, maar die spierpijn werd gewoon steeds erger, helaas was daar niet zo veel aan te doen. Toen ze zijn handen af voelde glijden hield ze haar adem in, ze had al wel verwacht dat hij zoiets zou doen. ‘Je zou nog eens een klap in je gezicht krijgen door zo’n actie…’ zei ze grijnzend tegen hem, omdat hij dit eigenlijk veel te leuk vond.

Jay Fullbright

Hij had niet zo veel tegen Duke gezegd, in eerste instantie. Hij had kort met Layka gepraat, ze was wel aardig, maar daarna was hij weggegaan naar de herberg, hij wilde met Kenzo praten. Hij wilde duidelijkheid over wat er nou allemaal aan de hand was. Toen hij na uren aardig laat terug was gekomen bij Duke, had hij te veel gedronken en kreeg hij aardig op zijn donder van hem. Misschien juist omdat het niet zijn vader was en wel de vader van Esmeralda, pikte hij het. In eerste instantie niet, maar Duke wist net de juiste plekken te raken waardoor hij aardig nadacht over alles. Hij had daarna nog een uur met de man zitten praten en hij had hem meer verteld dan wie dan ook tot nu toe. Misschien juist omdat hij gedronken had, maar dat maakte in eerste instantie niet zo heel erg veel uit. Na het serieuze gesprek hadden ze het nog even best gezellig gehad, daarna was hij gaan slapen. Hij had nog steeds enorm gemende gedachtes over Kenzo, de jongen kon ontzettend goed op hem inpraten.

Koning Leroy Fullbright

Hij lag trillend op de bank, Lolita strak in zijn armen hoewel hij verging van de pijn. Hij had de meest verschrikkelijke nachtmerries, net zoals hij vroeger gehad had. Het zweet zorgde ervoor dat zijn huid klam was en zijn kleding er aan bleef kleven, af en toe bewoog hij meer dan onrustig heen en weer en kwam hij half overeind, al was hij niet echt wakker. Uiteindelijk werd hij schreeuwend wakker, hij zat rechtop en hij verging van de pijn, bijna zo erg dat hij niet meer kon gaan liggen. Hij zat dus ook hijgend rechtop, het zweet liep over zijn gezicht heen en zijn haar plakte aan zijn voorhoofd. Hij had zijn armen om zijn borstkas heengeslagen en hij kneep zijn ogen dicht, puur omdat hij niets om zich heen wilde zien.

Felicia Erogate

Stephen begon met het stellen van een hele boel vragen. Elke vraag zorgde ervoor dat er nog meer verdriet bij haar naar boven kwam. Ze slikte even om het snikken te onderdrukken en ze veegde de traan van haar wang. Hij vroeg wat ze had gedacht toen ze wegging en gelijk schoten er weer tientallen gedachtes door haar hoofd heen. "Ik weet het niet!" Zei ze uiteindelijk, er klonk duidelijk paniek in haar stem. "Natuurlijk had ik je niet alleen moeten laten. Ik had mijn verantwoordelijkheid moeten nemen. Ik had je niet alleen moeten laten regeren, we hadden samen voor Chayenne moeten zorgen." Zei ze tegen hem. "Maar weet je wat schuldgevoel met je kan doen? Weet je hoe erg het aan je kan knagen? Hoe het je keuzes beïnvloed?" Zei ze met een verhefte stem. Ze stond op en liep richting het raam. Bij het venster stopte ze. Ze wilde het hem best vertellen. Maar de juiste woorden leek ze niet te kunnen vonden. Ze draaide haar hoofd weg. "Ik dacht een paar dagen, drie ofzo, weg te gaan om alles op een rijtje te krijgen. Dat had ik al met je moeten bespreken. Maar de tweede dag begon ik met niet lekker te voelen. Een oud vrouwtje zei dat ze wel wist wat het was: Ik was opnieuw zwanger.." Biechte ze op. "Ik wist niet hoe ik dit ooit moest gaan vertellen, ik was ziek en had mijzelf en de baby behoorlijk verwaarloosd. De vrouw zei dat me iets verschrikkelijks stond te wachten. Ik durfde gewoon niet terug." Vertelde ze hem. Even keek ze hem aan maar daarna ging haar blik weer naar het raam. "Een kleine week later ben ik b-bevallen van een kindje. M-maar het w-was geen normaal k-kindje. Het w-was ontzettend misvormd. I-ik heb het vastgehouden. M-maar het was d-dood." Vertelde ze hem haperend. "Dat vrouwtje vertelde me dat het kwam doordat ik teveel had gedronken. D-door mij is een onschuldig kindje overleden Stephen! En daar boven op heb ik mijn eigen gezin verwaarloosd. Hoe maak ik dat ooit nog goed? Ik kan niet meer doen als beloven dat ik bij je blijf en je vertellen hoe veel ik van je hou." Sloot ze haar verhaal wanhopig af. De tranen liepen over haar wangen heen. Ze trilde lichtelijk over haar hele lichaam en ze durfde hem eigenlijk niet maar aan te kijken.

Verena komt vanmiddag/vanavond. Ik moet nu gaan werken.

Koning Stephen Lahero

Zodra ze begon te vertellen keek hij haar vol ongeloof aan. Hij kon het ook echt niet bevatten. Ondanks alles wat er gebeurt was, was ze niet terug gekomen, niet voor hem, niet voor Chayenne. 'Ik weet heel goed wat schuldgevoel kan doen, Felicia. Maar ik weet ook wat liefde kan doen, en doorzettingsvermogen, vertrouwen en hoop. Maar dat lijkt voor jou niets uit te maken...' Zei hij zacht. Waarom had ze het nooit verteld? Was het kind wel van hem? Hij had geen idee wat hij moest geloven en niet. Het maakte hem zo vreselijk onzeker en hij was steeds meer gespannen. Vroeger was hij altijd rustig en ontspannen geweest, maar nu waren er amper momenten dat hij zich zo voelde. 'Ik vind het verschrikkelijk wat er gebeurt is, Felicia. Echt... Maar je kan je niet elke keer zo afzonderen. Niet van mij en niet van Chayenne. Dat vergeef ik je allemaal wel, maar waarom heb je mij dit niet verteld? Het was toch ook mijn kind? Je weet hartstikke goed dat ik jou nooit iets kwalijk zou nemen, nooit. Ik accepteer echt alles van je. Maar je houdt mij buiten alles. Buiten je hele leven, zelfs buiten dit soort ontzettend belangrijke dingen. En ik vertel je álles, alles wat ik goed doe, maar ook alles wat ik fout doe. Hoe veel schuldgevoel ik ook heb, ik wil samen met jou leven en dus vertel ik alles. Maar jij doet het tegenovergestelde. Ik heb mij nog nooit zo alleen gevoeld als nu en dat kan ik niet volhouden. Je moet gaan inzien dat dit niet kan, dit is niet hoe een relatie werkt. Dit hou ik niet veel langer meer vol...' Fluisterde hij, zijn stem trilde helemaal. Hij kon dit allemaal gewoon echt niet bevatten. 

Kayton Erogate

Hij klonk schattig zo en daardoor kneep hij haar een beetje. “Zoiets hoor je niet tegen een stoere man te zeggen.” Plaagde hij haar, zijn stem klonk quasi beledigd. Carmen vertelde dat ze de massage heerlijk vond en dat hij het de afgelopen jaren elke avond wel had mogen doen toen ze kapot ging van de spierpijn.
“Alsof we al jaren samen zijn.” Hij schudde met een glimlach zijn hoofd even. “Misschien vond ik het afgelopen jaar wel dat je die massage niet verdiende.” Plaagde hij weer, ze hoorden nu bijna een jaar bij elkaar, de tijd ging ontzettend snel.
Hij kon een klap in zijn gezicht verwachten zo, daardoor grinnikte hij en draaide hij haar weer op haar rug. “Toch niet van jou? “ Zijn ogen straalden en hij voelde zich fantastisch. Hij liet zijn handen over haar lichaam glijden en zoende haar weer zachtjes.


Esmeralda Samira

Die nacht had ze absoluut niet kunnen slapen, de plek naast haar in bed was leeg en ze miste Jay afschuwelijk. Af en toe zei ze vermannend tegen zichzelf dat ze zich aanstelde, maar ze voelde zich echt alleen zonder Jay. Het bewees haar heel erg goed dat ze ontzettend veel van hem hield en nooit zonder hem wilde. Die volgende ochtend ging het allemaal nog wel, ze probeerde zichzelf bezig te houden, maar tegen de middag viel er niets meer te doen en besloot ze hem weer op te zoeken. Twee wachters begeleidden haar naar het huis van Duke, eenmaal daar klopte ze zachtjes aan en de wachters bleven redelijk in de buurt, zodat ze wel beschermd kon worden. Ze zou het ook weer fijn vinden om haar vader te zien, want ze miste de man echt heel erg en baalde ervan dat hij niet meer in het kasteel was.



Koningin Lolita Fullbright

Ze schrok zich een ongeluk toen er geschreeuwd werd, zo erg dat ze van de bank afviel. Wat versuft bleef ze even liggen en daarna kwam ze langzaam overeind, het was Leroy... hij zag er afschuwelijk uit en ze begon zachtjes en sussend te praten tegen hem.
“Leroy, ga maar weer lekker liggen en ontspan je, doe rustig aan, alsjeblieft, rustig maar... het komt allemaal weer goed.” Fluisterde ze.
“Kijk naar me, ik ben bij je en er gebeurd niets...”

Carmen Samira

‘Ik zeg het toch ook niet tegen een stoere man? Ik zeg het tegen jou,’ zei ze grijnzend tegen hem. Door wat hij daarna zei schudde ze haar hoofd. ‘Je had het ook best mogen doen voor we samen waren. Het is maar gewoon een massage omdat ik zo hard werk voor jou, daar is helemaal niets mis mee,’ plaagde ze hem. Toen hij zei dat hij misschien wel vond dat ze het niet verdiend had keek ze hem doordringend aan, al lag er nog steeds een plagende blik in haar ogen. ‘Oh nee? Waarom zou ik het niet verdiend hebben?’ vroeg ze hem. Ze werd omgedraaid door hem, ze keek hem meteen weer aan. ‘Van wie anders? Ik heb geen anderen nodig om jou een klap in je gezicht te geven,’ plaagde ze hem weer. Ze voelde zijn handen over haar lichaam heen gaan en ze ging mee in zijn zoen, het voelde allemaal al zo normaal, alsof het nooit anders geweest was.

Jay Fullbright

Die ochtend was hij vroeg opgestaan en had hij eten voor Layka en Duke gemaakt. Hij was er niet echt heel goed in, maar hij had er wel vreselijk zijn best op gedaan en dat vond Duke duidelijk genoeg. Toen er opeens op de deur geklopt werd kwam Duke overeind, hoewel Jay ook al meteen opstond. Layka ging naar de baby toe, die zacht begon te huilen. ‘Ik doe wel open Jay, rustig aan maar,’ zei Duke tegen hem, waardoor hij langzaam knikte. Hij bleef staan, tot de deur eenmaal open was en hij zag dat het Esmeralda had. Hij schoot langs Duke en hij greep haar vast, hij sloot haar heel stevig in zijn armen en hij trok haar helemaal tegen zijn lichaam aan.

Koning Leroy Fullbright

Eerst reageerde hij niet eens op Lolita, hij keek niet eens naar haar, alsof hij volledig in trance was. Hij keek pas naar haar toen ze dat van hem vroeg. Hij keek haar aan, zijn ogen ergens vol angst en paniek, maar verder bijna leeg. Hij deed uiteindelijk wel wat ze van hem vroeg, heel langzaam ging hij liggen, het deed hem zo veel pijn. Het was beter als hij gewoon helemaal stil lag, maar dat kon hij gewoon niet. Hij was daar niet het type voor, het maakte hem helemaal gek. Hij moest kunnen bewegen, zeker als hij zich zo opgefokt voelde, maar hij kon niets nu, helemaal niets. Ze zei dat er niets gebeurde, maar dat was misschien nu zo. Het was slechts een kwestie van tijd voor er wel iets gebeurde en hij kon echt helemaal niets.

Kayton Erogate

“Hé, laat mijn ego een beetje heel!” Zei hij haar nu plagend. Het was heerlijk om zo met haar om te gaan, ze was een fantastische vrouw. Volgens haar was het maar ‘gewoon’ een massage en had hij dat best voor haar mogen doen. “En al die andere generaals? Had ik die ook allemaal een massage moeten geven, wat denk je zelf, Samira?” Hij grinnikte en trok haar een beetje tegen zich aan. Ze vroeg hem waarom ze het niet verdiend zou hebben.
“Je mag me niet plagen.” Er was duidelijk aan zijn stem te horen dat hij er helemaal niets van meende. Hij ging nu naast haar liggen en keek haar diep in haar ogen aan. Ze was echt prachtig...


Esmeralda Samira

Haar vader opende de deur en ze keek met een kleine glimlach naar hem op, ze wilde hem net vragen of Jay er ook was, maar toen had hij haar al in zijn armen, Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en ze sloot haar ogen even.
“Hoi lieve Jay.” Fluisterde ze zachtjes. Het gevoel van eenzaamheid verdween langzaam weer wat uit haar lichaam. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en genoot van zijn omhelzing.


Koningin Lolita Fullbright

Ze begon zich nu echt zorgen te maken. Hij keek haar aan met een angstige en paniekerige blik in zijn ogen. Ze pakte zijn gezicht zachtjes beet en streek over zijn wang.
“Rustig aan...” Fluisterde ze. Hij ging weer liggen, maar hij was zo gespannen en opgefokt. Ze werd er haast wanhopig van. “Schatje, houd je alsjeblieft rustig, ik ben bij je, ik bescherm je.” Ging ze verder.

Carmen Samira

‘Volgens mij heb je nog genoeg ego over,’ zei ze grijnzend tegen hem. Hij vroeg of hij dan al die andere generaals ook een massage had moeten geven. ‘Hm, als je dat graag wilt, had je dat kunnen doen. Maar niemand is natuurlijk zo leuk als ik dat ben,’ plaagde ze hem. Hij zei daarna dat ze hem niet mocht plagen. ‘Dan mag jij dat ook niet bij mij,’ was haar reactie. Hij kwam naast haar liggen en ze draaide zich naar hem toe, ze legde haar hand in zijn hals neer en ze zoende hem weer. Zodra ze ophield keek hij haar diep in haar ogen aan. ‘Wat denk je?’ vroeg ze zacht. Haar vingers gleden langzaam over zijn overhemd heen, ze voelde de stof onder haar vingertoppen bewegen.

Jay Fullbright

Door wat Esmeralda zei keek hij haar even aan, zacht drukte hij zijn lippen op die van haar. Eerst was het heel onschuldig, maar al snel was het gretig en verlangend en legde hij zijn hand in haar hals neer. Hij trok haar dichter tegen zijn lichaam aan en hij merkte dat zijn gedachten af begonnen te dwalen. ‘Jay,’ hoorde hij kort, waardoor hij direct ophield en hij keek naar Duke. De man keek hem doordringend aan, maar wel vriendelijk. ‘Hier hebben we het over gehad, of niet soms?’ vroeg hij, Jay knikte langzaam. Hij glimlachte nog even naar Esmeralda, maar daarna draaide hij zich om en liep hij terug het huis in. Duke bleef staan, hij keek even naar zijn dochter, maar daarna trok hij haar dichter naar zich toe. ‘Hoe is het met je, meisje?’ vroeg hij zacht.

Koning Leroy Fullbright

Ze pakte zijn gezicht vast,hij trilde zachtjes door haar aanraking. Hij voelde zo veel dingen door elkaar, waardoor hij niet wist wat hij moest doen, zijn lichaam kon alle verschillende signalen niet hebben. Hij moest zich rustig houden, ze was bij hem en ze zou hem beschermen. Hij bleef naar haar kijken, in elke andere situatie had hij haar waarschijnlijk gezoend, maar zelfs dat deed hij nu niet. Hij keek alleen maar naar haar, echt rustiger werd hij ook niet. Hij had zo veel spanning in zijn lichaam, hij wilde naar buiten, trainen, lopen, hij moest er iets mee, maar hij kon niets. Normaal als hij zich zo had gevoeld had hij afleiding gezocht, maar dat was nu ook onmogelijk.

Esmeralda Samira

Ze werd heftig gezoend, maar zodra haar vader ook maar iets zei, hield hij al op, ze keek even trots naar Jay en glimlachte hem toe.
Haar vader trok haar naar zich toe en vroeg hoe het met haar was. Ze slikte even en kroop tegen hem aan.
"Ik maak me zoveel zorgen, papa... Jay, mama en Leroy..." zuchtte ze diep en ongelukkig. "En ik mis jou..." mompelde ze er achteraan.

Duke Samira

Ze sprak uit dat ze zich zorgen maakte om iedereen en ze mistte hem. ‘Je hoeft mij niet te missen, je bent hier altijd welkom,’ zei hij heel zacht tegen haar. ‘Hoe gaat het met mama en Leroy?’ vroeg hij daarna bezorgd. Hij was ook oprecht bezorgd om allebei, zelfs om Leroy. Hij begon eigenlijk steeds meer medelijden met de man te krijgen. Hij streek door de haren van Esmeralda en hij keek haar even aan. ‘Wat dacht je er van als ik met je mee ga naar het kasteel straks? Dan vraag ik of Jay ook mee wilt en dan gaan we voor mama en Leroy zorgen. Dat kunnen ze vast wel gebruiken. Dan brengen we ze wat eten en vragen we of wij ze ergens mee kunnen helpen. Het is denk ik ook goed voor Jay als hij af en toe mee gaat naar het kasteel, anders raakt hij helemaal afgezonderd, dat is niet de bedoeling…’ zei hij tegen haar.

Esmeralda Samira

Haar vader gaf aan dat ze altijd welkom was. "Ik wil me niet opdringen omdat je nu met Layka een gezinnetje hebt." Zei ze heel zachtjes tegen hem terug en ze keek even naar de grond. Hij wilde weten hoe het met haar moeder en Leroy was.
"Leroy is helemaal in elkaar geslagen... hij ziet er echt slecht uit... en mama... ik weet nooit of het goed of slecht gaat." Fluisterde ze.
Haar vader stelde voor om mee te gaan naar het kasteel om voor Leroy en Lolita te zorgen, ze knikte even, maar keek Jay nu aan.
"Kom je nooit meer helemaal terug?" Vroeg ze met een trillende stem aan hem. Dat is wat zij uit die woorden opmaakte.

Duke Samira

‘Jij hoort nog steeds bij mijn gezin, Esmeralda. Je zal er altijd bij horen en je mag hier altijd komen, wanneer je ook wilt,’ zei hij zacht. Ze vertelde over Leroy en over Lolita, hij zuchtte zacht. Hij vond het heel vervelend, maar hij had geen idee wat ze konden doen om te helpen, hij wist niets. Esmeralda leek het wel goed te vinden om samen naar het kasteel te gaan, met Jay, maar ze vroeg ook heel zacht of hij nooit meer terugkwam. Daardoor pakte Jay haar stevig vast. 'Natuurlijk wel. Ik wil gewoon weer terugkomen, echt. Maar het moet eerst beter gaan. Ik wil niet dat ik alles kapot maak, ik kan niet de hele tijd in het kasteel zijn, dat gaat alleen maar fout,' fluisterde hij. Hij streelde met zijn vingers over haar rug heen en hij trok haar heel dicht tegen zich aan. 'Ik hou van je en ik wil niets liever dan bij je zijn. Maar ik wil heel veel andere dingen en eigenlijk wil ik het ook niet. Ik wil dat we samen heel gelukkig worden, maar ik moet eerst de dingen in mijn hoofd op orde krijgen. Ik vind het heel erg moeilijk, maar als ik dan aan jou denk weet ik weer waarvoor ik alles doe. Ik wil gelukkig zijn, samen met jou, niets anders,' fluisterde hij.

Esmeralda Samira

Ze hoorde nog steeds bij zijn gezin en ze mocht altijd langskomen. Daardoor brak er toch weer een kleine glimlach door op haar lippen.
"Dankjewel." Zei ze daardoor zachtjes. Ze zouden met haar meegaan naar het kasteel en dat vond ze erg fijn.
Door haar woorden pakte Jay haar vast. Hij zou natuurlijk weer terug komen. Ze legde haar hoofd tegen zijn stevige borst aan. Hij wilde st het eerst goed zou gaan en dan pas konden ze echt samen zijn, want hij hield wel van haar.
"Ik hou ook van jou en ik heb je echt heel erg gemist..." fluisterde ze. "Mag ik wel elke dag langskomen?" Vroeg ze nu weer. Ze miste haar steun en toeverlaat als hij er niet was, ook al ging het de laatste tijd niet goed, ze had wel iemand, nu niet echt, nu moest ze eerst naar haar vader rijden en haar zorgen om iedereen waren enorm. "Ik vind het moeilijk." Zei ze nu, haar lip trilde.

Jay Fullbright

‘Je mag elke dag langskomen, echt waar… graag zelfs. Ik ben graag bij je in de buurt…’ zei hij zacht. Hij streelde langs haar gezicht en hij zoende haar weer, het was gretig, maar hij deed echt zijn best. ‘Ik wil echt alleen maar bij je zijn, ik hou van je, Esmeralda. Ik hou zo vreselijk veel van je,’ fluisterde hij. Zijn handen gleden over haar jurk heen en hij drukte zijn lippen in haar hals. Het was zo lang geleden, hij kreeg het echt niet voor elkaar om zich in te houden, het werd steeds erger, maar dat was ook wel logisch. ‘Jay, het is genoeg zo,’ hoorde hij Duke zeggen, maar hij ging door. Hij kon bijna niet anders. ‘Jay, hou op. Je maakt het erger,’ zei de man daarna. Nu hield hij met veel moeite op en hij keek naar de grond. Hij vond dit echt verschrikkelijk.

Esmeralda Samira

Ze mocht gelukkig wel elke dag langs komen. "Maak ik het dan niet erger?" Vroeg ze zachtjes, ze werd alweer door Jay gezoend, ze wilde het eigenlijk niet zoveel waar haar vader bij was, maar ze liet het maar gewoon. Jay wilde wel bij haar zijn en dat zorgde toch voor geruststelling, elke keer was ze toch bang dat hij het niet wilde. Maar dat was het niet.
"Fijn, ik hou ook heel veel van jou." Fluisterde ze. Hij zoende haar weer heel gretig, haar vader zei hem om te stoppen, maar het duurde even. Daardolr zette ze een stapje terug en keek naar haar vader. "Zullen we maar gaan?" Stelde ze zachtjes voor.

Jay Fullbright

'Ik denk het niet.... Ik moet toch leren hoe ik er mee om kan gaan, als ik jou helemaal niet zie lukt dat ook niet...' Zei hij zacht. Ze zette een stap naar achteren, wat hij vervelend vond. Het liet zien dat hij het fout deed en dat wilde hij eigenlijk helemaal niet. Ze vroeg of ze zouden gaan, hij keek daardoor naar Duke. 'Ik ga heel even naar Layka,' zei de man, die meteen wegliep. Jay keek weer naar Esmeralda. 'Het spijt mij, ik wil niet dat je mij vervelend vindt, maar ik kan bijna niet anders meer...' Zei hij heel zacht tegen haar. Hij wist heel goed wat er zou gebeuren als ze langer alleen waren, dan kon hij zich niet meer inhouden. Duke verscheen, ze waren klaar om te gaan en daardoor pakte hij de hand van Esmeralda vast en liep hij met haar mee. 

Esmeralda Samira

Jay gaf aan dat hij toch moest leren hoe hij ermee om kon gaan en als hij haar helemaal niet meer zag, dan lukte dat niet. Ze glimlachte daardoor. “Dan kom ik elke dag.” Zei ze zachtjes.
Haar vader ging even naar Layka, waarschijnlijk om te vertellen dat ze zouden gaan en of ze het goed vond. Jay bood nu zijn excuses aan, het speet hem, hij wilde niet dat ze hem vervelend vond, maar hij kon bijna niet anders.
“Ik vind het niet vervelend, ik ben trots op je dat je zoekt naar oplossingen. Ik zette alleen maar een stap terug om het voor jou makkelijker te maken, ik wil je ook helpen, Jay.” Zei ze lief tegen hem. Ze wist namelijk wel zeker dat ging om die stap die ze terug zette. Haar hand werd vastgepakt en ze kneep er zachtjes in, daarna liep ze naar buiten toe.



Kayton Erogate

Ze dacht wel dat er nog genoeg ego over bleef en daardoor grinnikte hij even. “je kent me ook veel te goed.” Zei hij met een glimlach. Ze plaagde weer verder dat geen enkele generaal zo leuk was als zij. “Aangezien er verder alleen maar mannelijke generaals zijn, ben jij inderdaad de leukste.”
Ze zoende hem weer, hij voelde haar zachte en warme hand in zijn hals, ze wilde van hem weten waar hij aan dacht. Daardoor grijnsde hij even. “Dat je prachtig bent, van binnen en van buiten.” Glimlachte hij haar toe. Hij voelde haar vingers over zijn overhemd glijden.
“Hij kan ook uit hoor.” Er kwam een ondeugende blik in zijn ogen, misschien ook wel lichtelijk verlangend.

Koningin Lolita Fullbright

Hij trilde en over het algemeen zag hij er gewoon vreselijk slecht uit. Ze streek door zijn haren heen en drukte haar lippen zacht op die van hem. “Alsjeblieft... doe rustig...” Smeekte ze weer. Ze kon dit echt niet aanzien, dit was gewoon afschuwelijk...