Medieval Times

Koning Leroy Fullbright

Ze vond dat het haar eigen schuld was dat hij dit deed, daardoor glimlachte hij even. 'Je bent zo leuk...' Zei hij zacht. Hij meende het echt, Lolita was vreselijk leuk. Ze zei dat ze het wel meende, daardoor kreeg hij een grijns op zijn gezicht en zoende hij haar nog eens. 'Ophouden jij, je weer wat er van komt...' Zei hij daarna op plagende toon. Het zou nooit genoeg voor hem zijn, waarschijnlijk kon hij echt eindeloos zo doorgaan en dat was af en toe best wel vervelend. Hij voelde zich nooit echt voldaan en kalm. Hij streelde langzaam langs haar gezicht en hij bleef naar haar kijken, zijn blik half doordringend, half dromerig. Hoewel hij wist dat ze zich waarschijnlijk niet heel goed voelde, zag ze er wel verschrikkelijk goed uit. 

Koningin Lolita Fullbright

Hij zei dat ze zo leuk was, daardoor kwam er weer een glimlach op haar lippen te staan. "Dat is lief." Fluisterde ze, meestal gaf Leroy alleen complimentjes over hoe knap ze was, nooit echt leuk in de algemene zin, maar dit complimentje waardeerde ze wel meer.
Ze kreeg weer een zoen met de woorden dat ze moest ophouden want ze wist wat ervan kwam. Hij zei het plagend, maar ze wist dat hij gelijk had. Ze besloot alleen even te knikken, Leroy keek haar aan met een dromerige blik in zijn ogen.
"Waar denk je aan, lieverd?" Vroeg ze hem zachtjes en met een glimlach.

Koning Leroy Fullbright

Ze leek zijn complimentje te waarderen en hij wist eigenlijk ook wel hoe dat kwam. Waarschijnlijk maakte hij alleen maar opmerkingen over haar uiterlijk, terwijl ze het net zo goed fijn vond als hij complimenten gaf over haar innerlijk. Dat deed hij gewoon niet zo snel, waarom wist hij eigenlijk ook niet. Ze knikte door wat hij zei, daarna vroeg ze waar hij aan dacht. Hij zuchtte zacht met een glimlachje op zijn gezicht. ‘Aan jou,’ zei hij plagend. Hij pakte haar even vast, maar daarna liet hij haar weer los, het was wel genoeg zo. ‘Aan de nacht op het strand,’zei hij daarna, omdat hij daar eigenlijk aan dacht. ‘Ik bedacht mij dat we dat nog eens moeten doen als we die kans ooit krijgen,’ fluisterde hij. ‘Het was heerlijk…’ voegde hij er zacht aan toe. Het was duidelijk dat hij haar weer wilde zoenen, maar hij deed het niet, hij hield zichzelf in. Het was beter als hij het niet deed.

Koningin Lolita Fullbright

Hij zei plagend dat hij aan haar dacht, daarna voegde hij er een specifieke dag aan toe, vanzelf werd haar blik ook dromerig. "Dat was wel een magisch moment..." zei ze zacht. Hij vond dat ze dat nogmaals moesten doen als ze daar de kans voor kregen.
"Die kans komt er zeker nog wel een keer, zei ze met een brede glimlach. "Dit gaan we zeker nog een keer doen." Hij leek haar weer te willen zoenen, maar hij deed het niet, ze gaf hem daardoor een kusje op zijn voorhoofd.

Koning Leroy Fullbright

Door wat ze zei kreeg hij opnieuw een glimlach op zijn gezicht, hij voelde haar lippen op zijn voorhoofd. Hij pakte nu toch haar gezicht vast en hij zoende haar, het was heftig en vrij wild, al deed hij duidelijk nog zijn best om het voorzichtig te houden. Hij stopte wel al snel en hij zuchtte zacht. ‘Ik moet zo wat dingen met Jay overleggen,’ zei hij zacht. Hij wilde niet weg, helemaal niet meer. ‘Ik wil dat hij de helft van het werk doet, zo lang het nodig is. Het is goed voor hem en nu kan ik hem nog helpen. Hij zal er veel van leren…’ zei hij zacht. ‘En jij moet met Esmeralda praten, Lolita. Ze zal het ons kwalijk nemen als wij niet eerlijk zijn over jouw gezondheid, ik wil niet dat ze nog meer een hekel aan mij krijgt daardoor,’ zei hij zacht. Hij moest ook nog een brief terug schrijven naar White Castle, dat zou hij zo maar eerst doen.

Koningin Lolita Fullbright

Ze werd vrij heftig gezoend door Leroy. Even verwachtte ze het niet, maar ze liet het maar gebeuren, heel erg vond ze het zoenen niet, zoenen met Leroy was absoluut geen straf.
Hij somde wat dingetjes op die gedaan moesten worden en ze knikte. "Vertel jij het aan Jay?" Wilde ze van hem weten. Hij wilde Jay de helft van het werk laten doen, ze knikte, dat was wel goed voor hem dacht ze. Zij moest het aan Esmeralda vertellen en daardoor keek ze naar de grond, dat was het moeilijkste, haar kleine meisje.
"Ik ga zo wel naar haar toe en ik zal Duke ook nog even schrijven." Vertelde ze, hij had ook recht op de waarheid.

Koning Leroy Fullbright

Ze vroeg of hij het aan Jay vertelde, daardoor knikte hij langzaam. Jay zou het verschrikkelijk vinden, maar hij wist dat het voor Esmeralda ook zo was. Ze zou zo naar Esmeralda toe gaan en ze wilde ook Duke schrijven. ‘Blijf hier, Lolita. Ik wil niet dat er iets met je gebeurt… laat Esmeralda gewoon hier naar toe komen, ik zal jullie niet storen,’ zei hij zacht. Hij moest toch nog wat dingen doen, hij zou ze de tijd geven die ze nodig hadden, maar hij wilde niet dat Lolita ergens anders in het kasteel in elkaar zakte. Misschien wilde hij naar het volk ook wel vol blijven houden dat alles goed ging. Hij kon niet tegen de blikken vol nep medelijden. Het maakte alles alleen maar pijnlijker. Hij pakte Lolita nog even stevig vast, elk moment voelde als een definitief afscheiden hij was niet goed in afscheid nemen. ‘Tot straks,’ zei hij zacht.

Koningin Lolita Fullbright

"Leroy doe niet zo gek... ik wil graag deze kamer uit, ik word gek als ik nog langer binnen moet blijven zitten." Vertelde ze hem zachtjes. Ze keek hem met een klein glimlachje aan. "Ik voel me goed nu, echt waar." Vertrouwde ze hem toe. Ze werd stevig door hem vastgepakt en hij zei haar tot straks, ze glimlachte weer en drukte een kusje op zijn wang.
"Niet bang zijn, ik verlaat je nog niet." Ze wist dat hij er echt heel erg bang voor was.

Koning Leroy Fullbright

Hij moest niet zo gek doen, ze wilde duidelijk de kamer uit, hij kon dat ook wel begrijpen. Hij had het gevoel dat hij er dan alleen minder controle over had, iets wat hij verschrikkelijk vond. Ze zei dat hij niet bang moest zijn, ze zou hem nog niet verlaten. ‘Ik hoop het maar,’ zei hij nog zacht, daarna draaide hij zich om. Hij keek haar nog even aan, maar daarna liep hij toch echt naar zijn werkkamer toe, hij liet een wachter Jay halen zodat ze wat konden overleggen. Hij wist dat zijn zoon nog vreselijk veel begeleiding nodig had, maar dat was ook helemaal niet erg. Het was goed dat ze dat nu zo konden doen, als het dan ooit nodig was kon Jay het meteen over nemen.

Koningin Lolita Fullbright

Ze knikte hem nog even toe en daarna verliet ze na hem ook de kamer. Ze liep naar de kamer waar Jay en Esmeralda in sliepen en klopte zachtjes aan om vervolgens de deur te openen. Ze glimlachte naar haar moeder.
“Hoi, mam, alles goed? Ik hoorde dat er wat problemen waren met Leroy, maar het is nu allemaal goed toch?” Wilde haar dochter graag weten. Lolita streelde door de haren van haar dochter heen.
“Ja, dat is op zich allemaal wel weer goed, maar er is wat anders dat niet goed is...” Ze vertelde haar dochter het hele verhaal. Het meisje keek haar ongeloofwaardig aan en wanneer het eenmaal echt tot haar doordrong, begon ze zachtjes te snikken. Ze hield haar moeder stevig vast en Lolita streek door haar haren heen om haar wat rustiger te maken. Ze vertelde ook dat het nog lang geen einde was, maar dat ze wel voorzichtig moest zijn met haar eigen lichaam.

Koning Leroy Fullbright

Hij had Jay kort verteld wat er allemaal aan de hand was met Lolita, meer aandacht had hij er niet besteed, omdat hij het zelf zo verschrikkelijk pijnlijk vond. Hij had daarna gewoon zaken doorgenomen, omdat hij daar een stuk beter in was. Jay liep net weg, maar bij de deur draaide de jongen zich om. ‘Als Lolita overlijdt…’ begon hij zacht. ‘Dan ga jij ook … of niet?’ vroeg zijn zoon. Leroy keek weg van hem, Jay wist duidelijk heel goed hoe het zat. ‘Ik kan niet zonder haar, Jay,’ zei hij zacht. ‘Het spijt mij enorm, ik wil je niet in de steek laten, maar ik kan het niet zonder haar…’ fluisterde hij. Hij zag dat Jay langzaam knikte, daarna vertrok hij. Heel even bleef hij voor zich uit staren, daarna besloot hij een brief te sturen naar Chayenne. Misschien ook om Felicia te laten zien dat hij ook wel goede kanten had, hij wist hoe ze over hem dacht en hij was er niet echt blij mee.

Prinses Chayenne,

Wat leuk dat ik een brief van je krijg. Ik zou het heel erg gezellig vinden om te komen eten, maar Lolita is een beetje ziek, dus we kunnen nu niet komen. Ik vind het wel heel erg leuk dat ik een brief van je krijg, die van jou is veel leuker dan de saaie brieven die ik van jouw vader en moeder krijg. Je mag mij best vaker brieven schrijven. Ik heb maar niet tegen Jay gezegd dat we uitgenodigd zijn om bij jullie te komen eten, hij had het vast vreselijk leuk gevonden, maar helaas heb ik hem hier hard nodig. Het spijt mij, ik had het zelf ook leuk gevonden. Hoe gaat het met je? Geef opa alsjeblieft een dikke knuffel van mij, dat zal hij fijn vinden. Doe ook je ouders maar de hartelijke groeten en bedankt voor je uitnodiging.
Leroy

Hij rolde de brief op en hij stuurde het ding maar meteen weg, dan was dat ook gedaan. Daarna schonk hij een flink glas drank voor zichzelf in en liet hij zich achterover zakken in de stoel. Hij sloot zijn ogen en hij probeerde alle verdrietige gedachtes uit zijn hoofd te zetten, maar het ging hem niet echt goed af.

Koningin Lolita Fullbright

Ze was net zo lang gebleven tot haar dochter wat rustiger was geworden en het was gaan accepteren dat haar moeder nu eenmaal ziek was. Esmeralda was rustiger geworden, het was eng, maar dit keer zou ze het einde wel zien naderen, iets dat misschien veel pijnlijker was, maar ze was er dan wel op voorbereid. Lolita liep langzaam de deur uit en kwam Jay tegen op de gang.
"He jongen." Zei ze zacht, met een kleine glimlach tegen hem.

Jay Fullbright

Toen hij Lolita tegenkwam bleef hij even staan, ze begroette hem, waardoor hij zwakjes glimlachte. Hij vond het lastig om hier mee om te gaan, hij vond het vreselijk pijnlijk om haar te moeten verliezen. Vanaf dat moment zou hij niemand meer hebben. Hij keek naar de grond en hij ademde diep in, eigenlijk wilde hij er gewoon niet aan denken, het was makkelijker om te doen alsof het niet zo was. Hij had gehoord dat Kayton ook weg was, wat als er dan iets gebeurde? Hij was helemaal alleen met Esmeralda, maar die zou wel kapot zijn dan. Niet echt een vooruitzicht waar hij heel erg vrolijk van werd, hij wilde hier niet zijn zonder iedereen waarvan hij hield.

Koning Leroy Fullbright

Hij wist dat hij veel te veel dronk, maar hij wist ook dat Lolita het hem waarschijnlijk wel zou vergeven. Ze had ook niet zo heel veel keuze, want hij deed toch wel wat hij wilde. Hij had het gevoel dat hij dit meer dan ooit nodig had nu, anders kon hij ook niet normaal functioneren en werd het niet rustig in zijn hoofd. Kayton zou vast teleurgesteld zijn, maar die was er toch even niet, niemand had er last van. Hij nam een paar grote slokken en hij draaide zijn glas rondjes in zijn hand, zoals meestal als hij heel diep in gedachten was. Hij wist dat het niet verstandig was om veel te drinken omdat hij zich dan niet meer in kon houden bij Lolita, nu kon ze waarschijnlijk niets hebben. Toch weerhield dat hem er niet van. Met een beetje geluk was ze in slaap gevallen als hij terugkwam.

Koningin Lolita Fullbright

Hij glimlachte alleen wat zwak naar haar. Ze legde haar hand op zijn schouder en tilde zijn kin iets omhoog. “Jongen, je kunt gewoon tegen me praten, ik ben er gewoon nog.” Fluisterde ze hem toe. “Je weet dat ik het gewoon fijn vind om met je te praten, dat is echt zo, anders verveel ik me toch maar.” Ze kreeg een glimlach rond haar lippen daardoor.



Chayenne Lahero

Ze hoorde iemand aankloppen en merkte dat het Carmen was. Ze sloeg haar armen om de vrouw heen. “Wat leuk dat je er weer bent!” Zei ze enthousiast. Ze keek even naar het geknoei op de tafel met het inkt, ze had teveel geoefend en toen ging het niet meer zo heel goed. Haast tegelijk met Carmen kwam ook haar havik weer terug met een briefje van Leroy. Ze pakte hem van het beest aan en ging op het bed zitten terwijl ze grinnikend de brief door las, ze wist niet dat hij best wel grappig kon zijn. Dat had ze nooit achter hem gezocht.

Jay Fullbright

Zijn gezicht werd vastgepakt, waardoor hij haar aankeek. ‘Dat weet ik. Maar hoe kan ik normaal met je praten als ik weet dat je er straks niet meer bent? Dan doet het alleen maar pijn,’ zei hij. Dat was ook precies hoe hij er over dacht. Het was makkelijker om nu al afstandelijk te doen. ‘Straks ben ik alleen over en mis ik jullie alleen maar meer als we nu nog closer worden. Dat wil ik niet. Het is al erg genoeg,’ zei hij. Zijn stem klonk hard, maar hij was vreselijk verdrietiger hierdoor. Hij schoot er alleen niets mee op om dat te laten zien. Ze hadden er niets aan en hij wilde zich niet zwak opstellen. ‘Hij zei dat hij niet zonder je verder wilt. Dat weet ik. Dat betekend dat ik straks alleen met Esmeralda ben. Ik wil met niet nog meer hechten als ik toch alleen over blijf. Je kan beter naar mijn vader gaan….’ Mompelde hij. Heel even keek hij haar nog aan, daarna liep hij weg.

Koningin Lolita Fullbright

“Jongen, dan is het toch juist belangrijk dat we zoveel mogelijk met elkaar omgaan, zodat we tijd genoeg hebben samen, misschien duurt het nog wel jaren voor ik dood ga, ik voel me goed nu, Jay, echt waar. Ik wil niet dat je afstand van me neemt. Ik hou van je, Jay.” Legde ze hem uit. Hij zei dat hij straks alleen over was en hij hun alleen nog maar meer ging missen als ze nog closer werden, dat wilde hij niet . “Ik begrijp het wel, echt waar, maar ik vind het heel jammer.” Zijn stem klonk dan wel hard, maar in dat opzichte leek hij precies op zijn vader. Dat wist ze heel erg goed.
“Jay, jullie leven gaat ook verder, je gaat weer nieuwe mensen leren kennen waar je om geeft, jouw opa is er ook nog en Esmeralda zal er altijd voor je zijn, dat weet je.” Vertelde ze hem. Hij liep weg en ze pakte zijn arm vast. Ze wilde gewoon graag met hem praten.

Jay Fullbright

Lolita probeerde hem er van te overtuigen dat het nog lang ging duren, zijn arm werd vastgepakt en hij keek haar doordringend aan. ‘Niet doen,’ zei hij zacht, al klonk het ontzettend dwingend. ‘Ik moet gewoon even wennen aan het idee. Laat maar gewoon zitten,’ mompelde hij, daarna trok hij zich los en liep hij verder. Hij had hier echt geen zin in. Hij ging trainen, hij had geen zin in dit gedoe. Hij wilde er niet aan denken, helemaal niet. Dit verpeste meteen weer alles en hij was klaar met al het gezeik, echt klaar. Hij wilde niet alleen over blijven en hoe ze het ook bracht, dat was wel het gevoel en het maakte hem ontzettend boos.

Koningin Lolita Fullbright

Met tranen in haar ogen keek ze Jay na. Ze vond het vreselijk. Het was afschuwelijk om hem zo te zien gaan, om te merken dat hij juist afstand wilde houden. Ze liep langzaam door en in de kamer schreef ze een brief naar Duke.

Lieve Duke,

Hoe gaat het inmiddels met Layka? Ik vind het afschuwelijk wat er gebeurt is en het spijt Leroy ook ontzettend wat er is gebeurd, hij zegt het telkens weer. Ik ben wel blij dat we erger wisten te voorkomen, maar toch moet het een hele nare ervaring voor haar zijn geweest.
Leroy is weer terug, maar ik hoop dat je twee keer nadenkt voor je woedend hierheen komt rennen om hem te vermoorden. Ik ben heel erg ziek, Duke... er is iets mis in mijn hoofd en ik weet niet wat het precies is. Soms heb ik verschrikkelijke hoofdpijn en op andere dagen valt mijn hele lichaam ineens uit. Ik weet ook niet hoe lang ik nog leef, daarom vraag ik je om Leroy alsjeblieft met rust te laten, ik hoop je nog een paar keer te zien.

Liefs, Lolita.

Schreef ze hem. Ze stuurde de brief weg en haalde even diep adem en sloot haar ogen terwijl ze in de stoel zat. Het duizelde haar lichtelijk doordat ze zo bezig was geweest met alles, het meeste wat haar dwars zat, was Jay. Ze wilde zo graag dat het gewoon goed ging.

Koning Leroy Fullbright

Hij leunde achterover in zijn stoel, waarschijnlijk leek het alsof hij sliep, maar dat was niet zo, hij was gewoon wakker. Dat bleek ook toen de deur opeens open ging, hij sprong meteen op, al stond hij wel te wankelen op zijn benen. Langzaam werd zijn blik scherper en zag hij wie er binnen was gekomen. 'Je kan amper staan man...' Mompelde Duke, die dichterbij kwam. 'Wat doe je hier?' Vroeg Leroy aan hem. 'Ik kreeg een brief van Lolita, maar ik wilde eerst met jou praten. Ik had al verwacht dat je gezopen zou zijn...' Mompelde de man. Leroy ging er niet eens tegen in. 'We weten niet hoe lang ze nog heeft... Je weet dat niets haar gelukkiger maakt dan dat ze ziet dat wij met elkaar om kunnen gaan. Ze houdt verschrikkelijk veel van jou, Leroy. Ik kan soms niet begrijpen waarom, maar het is nou eenmaal zo. Ik zal je nooit vergeven, maar ik wil je wel helpen. Als je dit doet ga je misschien wel kapot voor Lolita en dat kan je niet doen. Je moet haar gelukkig maken en misschien heb je mijn hulp daar wel bij nodig. Ik wil graag helpen om haar gelukkig te maken....' Zei Duke zacht. Leroy staarde alleen maar naar zijn glas en verder reageerde hij niet echt. Uiteindelijk keek hij op en knikte hij langzaam. Misschien had Duke ook wel gelijk. 

Koningin Lolita Fullbright

Ze had haar handen in haar haren en ze zat voorover gebogen over het bureautje in de slaapkamer. Ze masseerde haar slapen en zag er klein en kwetsbaar uit zo. Ze nam haar rust nu weer en met haar ogen gesloten zat ze daar en wachtte ze tot haar lichaam weer tot rust kwam. Haar lichaam had echt regelmatig rust nodig, ze begreep er niets van dat het allemaal nu ineens zo snel ging, dat ze in sneltreinvaart het proces doorliep, maar ze deed haar best om het optimale eruit te halen.

Koning Leroy Fullbright

Hij kwam langzaam weer overeind, samen met Duke liep hij naar de slaapkamer toe. Hij klopte op de deur, om daarna naar binnen te stappen. Hij keek naar Lolita en hij glimlachte zwakjes. 'Er is hier iemand voor je,' zei hij, daarna kwam Duke langs hem naar binnen. Hij zag hem bezorgd naar Lolita kijken, maar hij deed verder niet zo veel. Duke wist als geen ander hoe ziekelijk jaloers Leroy reageerde als hij iets bij Lolita deed en al helemaal als hij gedronken had, dus was hij heel erg voorzichtig. Leroy ging naar Lolita toe en hij sloeg voorzichtig een arm om haar heen, verder zei hij niets. 

Koningin Lolita Fullbright

Er werd op de deur geklopt en ze hoorde dat er iemand voor haar was, het was de stem van Leroy, ze draaide zich langzaam om en glimlachte toen ze zag dat het Duke was. Ze wilde hem om zijn hals vliegen, maar ze deed het niet, Leroy had gedronken, ze rook het vanaf hier en eigenlijk stelde het haar onwijs teleur, maar ze wist dat ze er niets aan kon doen. Ze kon nu niets meer zeggen, ze dronk zelf ook om de pijn weg te krijgen, ze kon er niets meer mee. Ze stond langzaam op en voelde de arm van Leroy om haar heen.
“Hoi.” Zei ze met een glimlach tegen Duke. Ze trilde lichtelijk over haar hele lichaam door alle indrukken van die dag.

Felicia Erogate

Haar vader zei dat hij wist dat ze verslaafd was geweest. Ze schudde langzaam even haar hoofd. 'Dit was de derde keer... En elke keer wordt het moeilijker om er van af te komen." Gaf ze zachtjes toe. Haar vader legde een arm om haar hen drukte een kus op haar kruin. Voorzichtig glimlachte ze even. Hij zei dat hij zijn brutale en eigenwijze meisje miste. Ze knikte langzaam even. Gelijk daarna vroeg hij of er nog iets was. Opnieuw knikte ze voorzichtig. Hij vertelde haar dat ze dichtbij zichzelf moest blijven, maar dat was nu juist zo moeilijk. "Ik... Pap..." Stamelde ze kort even. Eigenlijk wist ze niet hoe ze dit moest gaan vertellen. "In de tijd dat ik weg was..." Begon ze zacht. "Ik heb een miskraam gehad..." Zei ze zacht. "En een oude man vertelde mij een aantal dagen later, dat veel alcohol gebruik de reden kon zijn. Hij beschreef het als puur vergif. Het kindje... Het was ontzettend misvormd." Probeerde ze hem wanhopig duidelijk te maken. Ze had helemaal niet gemerkt dat ze zwanger was geweest. Maar met alle dingen er om heen had het wel heel veel impact op haar gehad. Ze had het kindje vermoord doordat ze weer eens geen hulp kon accepteren. En eigenlijk durfde ze het al helemaal niet tegen Stephen te vertellen. "Als ik nou niet had gedronken en had geluisterd naar Stephen..." Opperde ze nu. Ze schudde even haar hoofd. Er was zo veel schuldgevoel wat aan haar knaagde.

Kayton Erogate

“Ik hoop dat dit keer ook de laatste keer is en dat je je gewoon gelukkig voelt vanaf nu.” Zei hij zacht tegen zijn dochter. Hij zag haar knikken toen hij het over zijn brutale meisje had. Ze knikte toen hij vroeg of er wat anders was, hij wist het, hij wist het gewoon. Hij had het gemerkt aan haar. Ze stamelde, hij bleef haar bemoedigend aankijken. Ze vertelde dat in de tijd dat ze weg was geweest, ze een miskraam had gehad. Hij sloeg zijn armen stevig om haar heen en trok haar tegen hem aan.
“Ach lieverd toch.” Fluisterde hij, dit was afschuwelijk om te horen. Iemand had haar vertelt dat het door de alcohol kwam, het kindje was ontzettend misvormd. Ze klonk echt wanhopig, daarom hield hij haar zo ontzettend stevig vast. Als ze nu niet had gedronken en geluisterd had naar Stephen opperde ze, hij schudde zijn hoofd.
“Felicia, zoiets hoeft niet te komen door overmatig alcohol gebruik, ik denk dat je gewoon pech hebt gehad. Er zijn meerdere vrouwen die verslaafd zijn en die normale kinderen op de wereld kunnen brengen, oké, misschien zijn die kinderen sneller beïnvloed of minder slim als anderen, maar ze leven dan wel. Je hebt gewoon pech gehad, meisje.” Zei hij zachtjes.
“Je hebt een fantastische dochter en je bent nog jong genoeg voor meer kinderen. Zorg er eerst maar voor dat je je goed voelt.” Zei hij met een glimlach tegen haar.
“Misschien moet je er een paar dagen opuit trekken met Stephen, ik ben hier nu toch, ik kan samen met Carmen makkelijk op het kasteel en op Chayenne passen.” Stelde hij voor.

Koning Leroy Fullbright


Lolita begroette Duke maar kort, eigenlijk wist hij wel dat het door hem kwam. Ze waren bang dat ze iets verkeerd zouden doen en dat hij daar heftig op reageerde. Duke keek naar hem, bijna vragend. 'Het is oké...' Zei Leroy zacht. Het was duidelijk dat hij het verschrikkelijk moeilijk vond. Duke kwam dichterbij, Leroy zag hoe hij de hand van Lolita pakte en daarna zacht een kus op haar wang drukte. Hij ademde diep in, hij voelde de jaloezie duidelijk en daarom streelde hij zacht met zijn vingers over haar rug heen. Duke nam al snel weer wat afstand, Leroy keek langzaam op en glimlachte gespannen naar hem. Hij deed vreselijk zijn best, hij wilde zo graag dat Lolita blij was, maar het was echt moeilijk voor hem. 'Ik ben blij je te zien.... En ik wil je bedanken....' Zei Duke zacht tegen haar. Hij was haar dankbaar dat ze er voor had gezorgd dat Layka nog leefde, maar dat zei hij niet zo uitgebreid. Hij wist dat één verkeerd woord Leroy gek zou maken nu, dat wilde hij niet.