Medieval Times

Koning Leroy Fullbright

‘Hou op, Lolita. Hou op met zo vreselijk positief zijn!’ sprak hij, vol frustratie. Het deed hem zo veel pijn, ze kon wel zo positief doen, voor hem werkte het niet zo. Hij dacht er aan om hun allebei van kant te maken om er maar van af te zijn, maar ondertussen probeerde Lolita hem vrolijk te houden. Dat ging niet, dat werkte echt niet. Ze hielp hem overeind, hij keek haar even aan. ‘Misschien wordt het beter als ik ook drink,’ mompelde hij. Hij kon ruiken dat ze gedronken had, al maakte het hem niet uit. Hij zou haar dat nooit kwalijk nemen, waarschijnlijk. Hij ging op de rand van het bed zitten en hij haalde een hand door zijn haren heen, hij zuchtte diep.

Carmen Samira

‘Dat is zo, maar dat zegt nog niet dat ik naar je luister. Je bent misschien overtuigend, maar er zullen waarschijnlijk nog genoeg momenten komen dat ik vreselijk tegen je in ga. Wen er maar vast aan,’ zei ze plagend tegen hem. Hij wilde naar binnen toe, met Felicia en Stephen praten en daarna rusten. Dat klonk niet zo heel erg verkeerd, ze was kapot na wat er vandaag allemaal gebeurd was. Ze leunde een beetje tegen hem aan, ze hoopte maar dat Felicia niet heel moeilijk ging doen nu.

Koningin Lolita Fullbright

“Ik kan niet zo vreselijk negatief zijn, zoals jij! Ik kan hier niet hele dagen om huilen, want het wordt daar niet beter van.” Beet ze Leroy net zo gefrustreerd toe. Dit was niet goed. “Sorry...” Mompelde ze hem zachtjes toe, ze wilde niet boos op hem worden of wat dan ook. Hij mompelde dat het misschien beter was als hij ook dronk, ze werd rood daardoor.
“ Ik..- Leroy... euhm..” Door zijn confontratie wist ze even niet wat ze moest zeggen. “Het helpt me...” Ze sloeg haar ogen neer, dit was iets voor Leroy, niet voor haar, ze was nog nooit echt ergens afhankelijk van geweest, behalve van Leroy dan.
“Mijn hoofd doet daardoor minder pijn.” Zei ze nu zacht. Ze sloeg de lakens weg en drukte hem zacht maar liefdevol terug in bed. Ze kroop voorzichtig naast hem.



Kayton Erogate

“Goh, wat zal ik het daar moeilijk mee hebben.” Lachte hij. Hij wist wel zeker dat het hem heel zwaar zou vallen als Carmen tegen hem in zou gaan. “Ach, volgens mij overleven we een ruzie wel, toch?” Was hij er optimistisch over. Hij sloeg een arm om haar heen en drukte zijn lippen op haar kruin, daarna liep hij samen met haar naar binnen toe. Hij klopte aan op de deur van de werkkamer en wachtte rustig af.

Koning Leroy Fullbright

Lolita ging er nog heftiger op in, waardoor hij de woede weer omhoog voelde komen, al zakte het direct helemaal weg toen ze haar excuses al aanbood. Ze werd rood door zijn opmerking, ze leek het niet zo leuk te vinden. Ze zei dat het hielp, dat haar hoofd minder pijn deed. ‘Je hoeft het niet goed te praten voor mij.’ Zei hij zacht. Toch vond hij het fijn om dit te horen, dat ze het deed omdat ze dan minder pijn had. Hij werd zacht achterover gedrukt waardoor hij weer in het bed lag, meteen kwam ze bij hem liggen. Hij streelde met zijn vingers over haar gezicht, langzaam ging hij via haar hals naar beneden. Hij drukte zijn lippen op die van haar en hij zoende haar op een intense manier.

Koningin Lolita Fullbright

Hij werd niet meer boos op haar en zei dat ze het niet hoefde goed te praten voor hem, daardoor kroop ze dicht tegen hem aan en bedankte ze hem zachtjes. Ze voelde zijn vingers over haar gezicht strelen en ze genoot er ontzettend van. Zijn vingers gleden naar beneden toe en niet veel later voelde ze zijn lippen op de hare, vol liefde zoende ze hem terug en legde ze haar handen in zijn nek.

Koning Leroy Fullbright

Ze ging mee in de zoen, hij voelde haar handen naar zijn nek gaan. Haar aanraking was zo warm en zacht, het voelde heerlijk. Hij bleef haar zoenen, al gleden zijn lippen langzaam af naar haar hals. Hij deed heel rustig en lief, maar eigenlijk was het toch altijd maar één ding dat hij wilde. Langzaam gleden zijn vingers over haar heerlijke warme huid heen, steeds verder naar beneden, tot hij zacht zuchtte omdat hij zichzelf hier alleen maar gek mee maakte. Hij kon het niet van haar verwachten, waarschijnlijk waren ze er allebei veel te zwak voor en hij wilde niet nog meer problemen veroorzaken. Hij vond het zelfs vermoeiend, Lolita moest hem ontzettend irritant vinden nu, waarschijnlijk. Daarom stopte hij ook en keek hij haar verontschuldigend aan.

Koningin Lolita Fullbright

Ze voelde dat hij steeds iets verder ging, steeds iets meer naar beneden, zijn lippen gleden steeds verder af. Hij wilde meer en na een tijdje zuchtte hij en keek hij haar verontschuldigend aan. Ze drukte haar lippen op zijn voorhoofd en nam daarna een beslissing. Ze wist dat ze zwak was, maar hij was nog veel zwakker. Ze liet zich heel langzaam bovenop hem zakken.
“Doe voorzichtig met jezelf, ik wil niet dat je wond weer open gaat.” Fluisterde ze hem toe. Zachtjes voelde ze hem naar binnen dringen, een huivering trok door haar lichaam heen, nee dit was niet verstandig, ze vond het nog zo erg, het was nog zo verschrikkelijk... de herinneringen...

Koning Leroy Fullbright

Hij wist niet goed hoe ze zou reageren, maar hij voelde haar lippen op zijn voorhoofd, dus nam hij aan dat ze het hem niet heel erg kwalijk nam. Ze zei daarna opeens dat hij voorzichtig met zichzelf moest doen, ze wilde niet dat de wond openging. Ze ging bovenop hem zitten, meteen kreunde hij diep, al moest hij de volgende seconde weer ontspannen omdat het aardig pijn deed. Hij legde zijn handen op haar heupen, tot hij haar huivering voelde. Hij keek haar aan, ze leek het niet echt leuk te vinden. Hij slikte even, waarschijnlijk kwam dat door wat er met haar gebeurd was. Hij slikte even, hij wilde dit zo verschrikkelijk graag, hij vond het moeilijk om niet alleen aan zichzelf te denken, aan zijn verlangens. ‘Het hoeft niet…’ zei hij zacht, met moeite. ‘Ik wil niet dat je het zo vreselijk vindt…’ voegde hij er aan toe.

Koningin Lolita Fullbright

Hij kreunde diep en ze voelde zijn handen op haar heupen. Ze keken elkaar een moment aan en toen zei hij zacht dat het niet hoefde, hij wilde niet dat ze het zo verschrikkelijk vond. Ze keek hem besluiteloos aan. “Maar je wilt dit zo graag, ik weet dat je daarna rustiger wordt...” Fluisterde ze zacht en hees, in haar ogen was te zien dat het haar heel erg moeilijk vond en dat de herinneringen vreselijk waren. Ze wreef over haar gezicht heen.

Koning Leroy Fullbright

Ze bracht als argument in dat hij dit zo graag wilde en dat hij daarna rustiger was. ‘Dat is waar,’ zei hij zacht. Hij kon aan haar zien dat ze het vreselijk vond. Daarom besloot hij een poging te wagen om dit goed te maken, om te laten zien dat hij wel om haar gaf. Meteen ophouden zou niet werken, misschien voor een paar minuten, maar langer niet. ‘We doen het heel rustig, oké? Ik zal mijn best doen om jou gerust te stellen met alles dat ik kan, maar als het niet meer gaat zeg je dat tegen mij en houden we op. Of we kijken of we er even voor kunnen zorgen dat je je beter voelt,’ zei hij zacht tegen haar. Hij had een glimlachje op zijn gezicht staan. Hij legde zijn handen op haar gezicht en hij trok haar dichter naar zich toe. ‘Als ik je constant met gevoel en liefde behandel, is het misschien alleen maar fijn voor je… dan hoef je niet meer bang te zijn…’ zei hij zacht.

Koningin Lolita Fullbright

Hij zorgde voor een oplossing, hij wilde het wel proberen en dan zou hij heel voorzichtig en zachtjes met haar doen. Ze moest het hem zeggen als het niet meer ging, dan zouden ze stoppen of wat anders vinden. Ze knikte hier door gedwee even. Daarna pakte hij haar gezicht vast en zei dat als ze dit liefdevol deden, het misschien alleen maar fijn voor haar was. Haar ogen werden daardoor waterig. "Dat zou ik heel fijn vinden en heel erg op prijs stellen." Fluisterde ze hem toe en ze kuste hem zacht terwijl ze rustig aan iets verder zakte, haar lichaam trilde, flitsen schoten door haar hoofd heen waardoor haar ogen zich verwijdde, toch bleef ze Leroy aankijken, zoekend naar hulp of afleiding.

Koning Leroy Fullbright

Met waterige ogen zei ze dat ze het heel fijn zou vinden. Het liet hem glimlachen, hij was er zo blij mee dat ze het waardeerde wat hij deed, het was heel goed voor zijn vertrouwen in hun relatie. Hij voelde haar lippen op die van haar, daarna liet ze zich zakken. Hij voelde haar trillen, langzaam liet hij zijn handen over haar rug glijden, heel voorzichtig en vol liefde. Hij zag dat ze angstig naar hem keek, hij keek haar doordringend aan. Hij liet zijn handen naar haar gezicht gaan en hij drukte heel zacht zijn lippen op die van haar. Hij stopte weer om naar haar te kijken, zacht streelde hij over haar gezicht en langs haar hals. ‘Ik hou van je… ik ben zo vreselijk trots op je…’ zei hij zacht. ‘Je hoeft niet bang te zijn, ik zal je niets doen, ik wil eeuwig met jou samenzijn en gelukkig zijn…’ zei hij, nog steeds met een glimlach op zijn gezicht.

Koningin Lolita fullbright

Hij was zo lief, zo zachtaardig en goed voor haar... als ze het niet zo moeilijk had gevonden, had ze hem zoveel passie willen geven, maar dat ging nu even niet, haar lichaam trilde als een rietje. Hij bleef tegen haar praten en dat vond ze fijn, daardoor kreeg ze vertrouwen in hem.
"H-hoe kan het dat je zo intens rustig bent? Ik vind het echt heel fijn dat je me helpt, echt waar..." hij had haar nog nooit zo goed geholpen als ze bang was, meestal liet hij het haar een beetje zelf uitzoeken, als hij maar kreeg wat hij wilde. Langzaam begon ze met bewegen, ze hield haar adem wat gespannen in. Het deed nog best wel een beetje zeer, alsof ze kapot was van binnen...

Koning Leroy Fullbright

Ze vroeg hoe het kan dat hij nu zo rustig was, maar ze zei ook dat ze het heel fijn vond. ‘Je hebt mij zo erg laten schrikken…’ zei hij zacht. Doordat hij doodsbang was haar te verliezen, realiseerde hij zich heel goed dat hij daar vooral niet de oorzaak van wilde zijn. Hij wilde haar geen pijn doen en hij wilde haar verschrikkelijk graag helpen, omdat hij had gezien hoe het anders kon gaan. Ze begon te bewegen, waardoor hij diep inademde, hij vond het wel enigszins moeilijk om zichzelf zo rustig te houden, maar het ging hem best goed af. Ze leek ook pijn te hebben, al had hij geen idee waardoor dat kwam, maar het maakte ook niet echt uit. Ze moesten toch heel rustig doen. ‘Gaat het? ‘ vroeg hij wel zacht, om het zeker te weten.

Koningin Lolita Fullbright

"Sorry..." klonk haar stem schuldig toen hij zei dat ze hem ontzettend had laten schrikken, dat was nooit echt helemaal haar bedoeling geweest, maar ze kon er vrij weinig aan doen verder. Ze streek even langs zijn gezicht, haar handen trilden nog steeds heel erg.
"Blijf alsjeblieft praten." Smeekte ze hem, dan ging het haar allemaal veel beter af, ook vond ze het gewoon fijn om zijn stem te horen, hij had echt een fijne stem. Hij vroeg haar of het ging, ze knikte.
"Het is van binnen kapot gemaakt." Klonk haar stem hees. "Maar zo rustig aan gaat het best goed." Voegde ze eraan toe.

Koning Leroy Fullbright

‘Jij kan er niets aan doen,’ fluisterde hij. Hij nam haar niets kwalijk en ze moest zich ook niet schuldig voelen, ze kon er echt niets aan doen. Haar trillende handen streelden langs zijn gezicht, hij bleef glimlachend naar haar kijken. Ze smeekte hem om te blijven praten. ‘Doe ik…’ zei hij zacht, al wist hij niet goed wat hij tegen haar moest zeggen. Ze knikte wel, maar ze gaf aan dat het van binnen kapot was, waardoor hij slikte. Het zorgde ervoor dat hij bijna aan wilde geven dat ze op moesten houden, maar ze zei dat het wel ging als het zo rustig ging. ‘Ik wil dat je het meteen zegt als het niet gaat. Echt… dan wacht ik tot je je beter voelt,’ zei hij zacht. Heel even drukte hij zijn lippen op die van haar, daarna keek hij haar weer aan. ‘Je doet het echt geweldig…’

Koningin Lolita Fullbright

Ze hield het vol tot ze klaar waren, haar lichaam was helemaal kapot van het trillen. Ze was moe, het zweet stond overal op haar lichaam. Ze liet zich heel voorzichtig en wat stijf naast Leroy zakken. Haar lichaam drukte ze tegen hem aan en haar hoofd verstopte ze tegen zijn schouder, zo viel ze haast meteen in slaap. Ze voelde zich gebroken, kapot en moe. Haar lichaam leek helemaal niets meer aan te kunnen, het was vreselijk zwak.

Koning Leroy Fullbright

Lolita zakte meteen tegen hem aan, ze viel eigenlijk ook meteen in slaap. Hij ademde diep in, misschien was het toch niet echt slim wat ze gedaan hadden. Hoewel hij zich beter voelde, leek dat voor Lolita helemaal niet zo te zijn. Ze was helemaal kapot en hij maakte dat alleen maar erger. Hij streelde zachtjes met zijn vingers over haar gezicht, hij bleef naar haar kijken. Hij kon toch niet meer slapen nu, maar blijven liggen was waarschijnlijk ook het beste voor hem, als hij wilde dat die wond herstelde. Waarschijnlijk zou Lolita ook onrustig worden als hij weg ging, dat wilde hij echt niet. Hij wilde dat het goed met haar ging. Even kneep hij zijn ogen dicht, het zou niet meer goed gaan. Misschien wel nooit meer. 

Koningin Lolita Fullbright

Na een lange tijd werd ze toch weer wakker, helemaal weggekropen bij Leroy. Ze trilde, hoe warm het ook bij hem was, ze had het ijskoud. Ze trok de dekens tot onder haar neus en keek heel even met een vermoeide blik naar hem. Ze deed een poging tot glimlachen naar hem.
"Ik hou van je." Fluisterde ze tenslotte, ze hief haar hand om langs zijn gezicht te strelen.

Koning Leroy Fullbright

Lolita werd na een tijdje weer wakker, ze trilde helemaal. Ze trok de dekens hoog op en glimlachte zwak naar hem. 'Ik ook van jou. Meer dan jij ooit zal beseffen...' Fluisterde hij. Ze streelde langs zijn gezicht, hij bleef naar haar kijken. 'Ik kan dit niet aanzien.... Echt niet...' Zei hij met trillende stem. Hij vond het echt vreselijk, zijn prachtige sterke vrouw was nu niets meer. Ze was zo zwak, hij vond het echt heel erg. Hij pakte haar gezicht vast en hij drukte zijn lippen op haar voorhoofd. 'Is er niets dat ik kan doen? Alsjeblieft.... Ik wil je zo graag helpen...' Sprak hij wanhopig. Hij was bleek en het verdriet was constant in zijn ogen te zien. 

Koningin Lolita Fullbright

"Je moet wel, ik was niet van plan om weg te gaan, je zit nog een tijdje aan me vast." Plaagde ze hem, al hadden haar woorden wel een wat sombere ondertoon. Ze voelde zijn lippen zachtjes op haar voorhoofd en hij wilde weten of hij echt niets voor haar kon doen.
"Lieverd, het is al fantastisch dat je zo goed voor me klaarstaat. Ik moet nu alleen even herstellen van net, het duurt nu allemaal even iets langer, dat is het gewoon. Ik heb nu geen hoofdpijn, dat scheelt, ik voel alleen dat ik te lang ben doorgegaan." Zuchtte ze, het was stom van haar geweest, ze kroop weer tegen hem aan en gleed met haar koude handen over zijn warme borst,

Koning Leroy Fullbright

Hij kon niets doen, ze moest nu gewoon wat langer herstellen van wat er gebeurd was. Daardoor slikte hij even, hij vond het heel moeilijk dat hij niets kon doen, dat hij zo machteloos was. Haar handen gleden over zijn borstkas heen. Het voelde ontzettend fijn, daardoor kwam er ook weer een glimlach op zijn gezicht te staan. 'Ik hoop dat je je snel wat beter voelt...' Zei hij zacht. Hij pakte haar vast en hij zoende haar kort. Hij stopte weer en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Ik blijf bij je tot je weer iets beter bent... Ik maak mij zo veel zorgen om je. Het spijt mij dat ik niet door had hoe erg het was... Ik had nooit zo veel van je mogen vragen...' Zei hij zacht. 

Koningin Lolita Fullbright

Die hele dag bestond uit slapen en praten met Leroy voor haar, af en toe viel ze weg om dan weer met een schok wakker te worden, maar na een hele nacht door te hebben geslapen voor het eerst weer, ging het beter met haar. Ze zat nu rechtop in het bed wat te lezen, ze zag er kalm en rustig uit, al was haar gezicht bleker dan haar normaal al bleke gezicht. Haar ogen misten een glinstering die er normaal wel in zat, maar ze leek vrolijk verder. Ze voelde zich ook wel goed, maar nog steeds ontzettend vermoeid.

Koning Leroy Fullbright

Hoewel hij het liefste elk moment van de dag bij Lolita was, ging dat eigenlijk niet. Hij moest dingen regelen, hij overlegde zo nu en dan met Jay, omdat zijn zoon gelukkig veel deed. Daardoor had hij meer tijd om wel bij Lolita te zijn. Nu liep hij weer terug naar hun kamer. Hij klopte kort aan om daarna naar binnen te gaan. Elke keer was hij bang voor wat hij aan zou treffen, maar nu zorgde dat juist voor een glimlach op zijn gezicht. Ze zat te lezen op bed, wat aangaf dat het waarschijnlijk wel redelijk met haar ging. 'Ik mistte je al,' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar, terwijl hij dichterbij kwam om haar een kus te geven. 

Koningin Lolita Fullbright

Ze had er wel voor gezorgd dat ze er verder goed uitzag, haar haar zat goed en ze had een mooie jurk aangetrokken, misschien dat haar bleke huid dan minder opviel en ze vond ook dat ze zichzelf goed moest voelen, wilde het ook goed gaan. Ze hoorde een korte klop op de deur, de klop van Leroy, ze herkende die uit duizenden, hij was altijd hetzelfde. Hij glimlachte naar haar, waarschijnlijk was hij blij om haar zo te zien. Hij zei dat hij haar al miste.
“Ik was de hele tijd hier hoor.” Glimlachte ze naar hem terug. Ze ontving een kus van hem en keek hem liefdevol aan. “Hoe gaat het met je wond?” Klonk haar stem bezorgd.

Koning Leroy Fullbright

'Ik zou het liefste constant bij je zijn, dat weet je,' zei hij zacht tegen haar. Ze vroeg hoe het ging met de wond. 'Is dat een goed excuus om mijn geweldige lichaam te kunnen zien?' Vroeg hij plagend aan haar, opnieuw met een grijns op zijn gezicht. 'Het gaat wel, geloof ik...' Zei hij daarna. Het deed pijn, maar dat vond hij ook wel logisch, dus was het niet de moeite om tegen haar te zeggen. Hij trok zijn shirt iets omhoog zodat ze het kon zien, hij moest toegeven dat het een lelijke wond was. Op dat moment had hij er helemaal niet over nagedacht, maar nu was goed te zien wat hij zichzelf aan kon doen als hij zich zo voelde. Het was maar goed dat ze het gehecht had, anders was hij er misschien niet eens bovenop gekomen.