Medieval Times

Koning Leroy Fullbright

‘Dat klinkt wel alsof je het overleefd,’ zei hij plagend, daarna vertrok hij toch echt. Hij wilde Kayton even vrolijk maken, waarschijnlijk kon hij het wel gebruiken. Hij liep naar zijn kamer toe en bij de deur bleef hij even staan. Hij klopte rustig aan. ‘Kayton, ik ben het… mag ik even binnen komen? Ik wil even met je praten,’ zei hij tegen zijn vriend, al had hij geen idee of Kayton hier was of niet. Hij hoopte het wel, want hij wilde Kayton zo snel mogelijk het goede nieuws vertellen, waarschijnlijk kon hij het wel gebruiken nu, hoewel Kayton misschien zei van niet wist Leroy dat hij toch liever de mensen waarvan hij hield om zich heen had.

Kayton Erogate

Hij hoorde een zachte klop op de deur en daarna de stem van Leroy, hij vroeg of hij binnen mocht komen want hij wilde even praten. Kayton schraapte zijn stem even en knipperde met zijn ogen. Daarna liep hij naar de deur toe en opende die voor Leroy. Hij zette een glimlach op zijn gezicht.
"Waar wilde je het over hebben?" Vroeg hij nu aan zijn vriend.

Koning Leroy Fullbright

Eerst hoorde hij niets, dus dacht hij dat Kayton er niet was. Dan was hij vast iets anders aan het doen. Op dat moment ging opeens de deur open, waardoor Leroy glimlachte. ‘Ik ken je, ik zie het als je niet gelukkig bent,’ zei hij tegen zijn vriend, terwijl hij de kamer in liep. Eerst liep hij even naar het raam, daarna draaide hij zich om en keek hij naar Kayton. ‘Dat is ook waarom ik hier ben. Ik wilde je vertellen dat je Carmen terug mag laten komen. Ik weet dat je het wilt en ik gun je al het geluk. Ik voel mij vreselijk schuldig dat ze hier niet kan zijn door mij en ik weet bijna zeker dat ik het nu wel weer kan hebben,’ zei hij tegen zijn vriend.

Kayton Erogate

Leroy viel meteen met de deur in huis en zei dat hij hem kende en zag dat hij niet gelukkig was. Daarvan kreeg Kayton toch wel een echte glimlach van op zijn gezicht.
"Ik denk dat je dat goed hebt gezien." Sprak hij tegen zijn vriend. Leroy liep de kamer in en draaide zich halverwege om. Dat was waarom hij hier was, hij wilde vertellen dat Carmen terug mocht komen, hij wist dat Kayton dat wilde en hij gunde hem al het geluk. Hij voelde zich ook schuldig, maar hij wist zeker dat hij het nu wel weer kon hebben.
"Echt waar? Oh, dan ga ik haar meteen weer terughalen, ik mis haar zo erg..." Gaf Kayton aan.
"Weet je het zeker?" Vroeg hij nog even voor de zekerheid.

Koning Leroy Fullbright

Kayton zei dat hij haar echt mistte en dat hij haar meteen terug ging halen, daarna vroeg hij of Leroy het zeker wist. ‘Ja, hartstikke zeker. Als ik jou zo zien wordt het alleen maar meer bevestigd. Ik zal mijn best doen uit haar buurt te blijven, maar ik denk dat het geen probleem zal zijn,’ zei hij glimlachend tegen Kayton. Hij wilde niets beloven, maar hij wist het eigenlijk wel zeker. Nu had hij Lolita weer en dat was genoeg voor hem, tenminste, daar kon hij zich nu wel helemaal op focussen en dat was het belangrijkste. ‘Bovendien kan jij mij toch niet helpen als je zelf zo ongelukkig ben, ik weet hoe het voelt om alleen te zijn, dus regel maar snel dat ze terug komt,’ zei hij plagend tegen zijn vriend.

Kayton Erogate

Leroy wist het hartstikke zeker en dat werd alleen maar meer bevestigd doordat hij zo reageerde, Leroy zei dat hij zijn best zou doen om uit haar buurt te blijven, maar hij dacht eigenlijk dat het geen probleem was.
"Dankjewel." Zei hij nu en hij sloeg zijn armen even om zijn vriend heen. Leroy ging verder dat hij hem toch niet kon helpen als hij zelf zo ongelukkig was, hij wist hoe het voelde om alleen te zijn, dus hij moest maar snel regelen dat ze terug kwam. Kayton grijnsde breed. "Dat zal ik doen, ik vertrek nu meteen." Zei hij. Hij pakte zijn zwaard en stak die bij zich. "Jij redt het wel he?" Wilde hij nog even weten.

Koning Leroy Fullbright

‘Ik red mij wel, maak je maar geen zorgen. Ga maar snel,’ zei hij tegen Kayton. Hij gunde het zijn vriend echt heel erg om gelukkig te zijn, daarom voelde dit ook goed. Hij besloot zelf maar weer terug te gaan naar Lolita, hij was het liefste gewoon zo veel mogelijk bij haar in de buurt, dat vond hij heerlijk, dan voelde hij zich eigenlijk gewoon het beste. Hij liep terug, klopte kort aan en hij stapte daarna naar binnen. ‘Daar ben ik weer,’ zei hij glimlachend tegen haar, terwijl hij weer naar het bed toe liep. Hij ging op de rand zitten en hij keek haar doordringend aan, al lag er wel een rustige en gelukkige blik in zijn blauwe ogen.

Koningin Lolita Fullbright

Leroy was weer heel erg snel terug. Ze hoorde een zachte klop op de deur en daardoor keek ze naar hem op. Ze glimlachte naar hem toen hij zei dat hij er weer was. "Dat zie ik." Plaagde ze hem, hij kwam naast haar zitten op de rand van het bed. Ze pakte zijn hand weer vast en drukte daar een kusje op.


Kayton Erogate

Hij had nog nooit zo snel zijn paard gezadeld, het dier had er plezier aan, hij ging hard, maar hield zijn oren strak naar voeren, hij voelde het enthousiasme van zijn berijder maar al te goed. Zo snel mogelijk was hij op White Castle aangekomen, hij werd vriendelijk begroet door iedereen en hij gaf zijn paard af aan een van de stalhulpen, hij vertelde iedereen dat hij Carmen zocht, hij wilde weten waar ze was.

Koning Leroy Fullbright

‘Dat zie ik ook,’ zei hij plagend. Hij voelde haar warme lippen op zijn hand en hij zuchtte zacht. ‘Niet doen,’ mompelde hij daarna. ‘Het is allemaal veel te verleidelijk,’ voegde hij er met een glimlachje aan toe, hij was nog hartstikke ontspannen, maar hij wist dat hij zijn zin door ging drammen als ze zo doorgingen. Hij wilde graag op deze manier met haar omgaan, maar dat kon hij nooit, want uiteindelijk deed hij toch precies wat hij zelf wilde. Dat vond hij vervelend, maar er was niets tegen te doen, hij kon het alleen zo lang mogelijk uitstellen. ‘Ik wil niet dat we nog eens ruzie krijgen omdat ik geen rekening hou met jou, echt niet…’ voegde hij er aan toe.

Carmen Samira

Toen ze te horen kreeg dat Kayton naar haar opzoek was, liep ze verbaasd door het kasteel heen. Na een tijdje zag ze hem inderdaad, ze ging meteen naar hem toe. ‘Wat doe jij nou hier?’ vroeg ze aan hem. Hij had helemaal niet gezegd dat hij zou komen, daarom was ze eigenlijk meteen bang dat er iets aan de hand was, als zag hij er enorm ontspannen uit, dus zou het wel meevallen. Als er echt iets was, kon ze dat meteen aan hem zien, nu leek hij juist heel vrolijk te zijn. Dan was het eigenlijk helemaal raar dat hij hier was.

Koningin Lolita Fullbright

Hij mompelde zacht dat ze het niet moest doen, het was voor hem allemaal te verleidelijk. “Sorry.” Zei ze zacht tegen hem terug. Ze keek hem even aan en zag dat hij wel glimlachte. “Ik ben gewoon zo blij dat ik weer terug ben.” Zei ze met een glimlach tegen hem. Hij zei dat hij niet wilde dat ze nog eens ruzie kregen omdat hij geen rekening met haar hield.
“Dat is lief.” Fluisterde ze.



Kayton Erogate

Hij kwam Carmen tegen en die vroeg hem wat hij hier deed. Zijn vrolijke glimlach verdween een beetje. “Ben je niet blij om me te zien?” Vroeg hij haar nu zacht.
“Ik had toch gezegd dat als het weer goed ging, ik je zou komen halen?” Hij beet even op zijn lip en maakte een behoorlijke onzekere indruk, iets wat alleen Carmen voor elkaar kon krijgen. Hij vroeg zich af of ze wel weer met hem mee terug wilde, hij sleepte haar overal naartoe, hij begreep het wel als ze dat niet leuk vond… dat begreep hij heel erg goed.

Koning Leroy Fullbright

'Ik ben blij dat jij blij bent, echt hoor...' Zei hij grijnzend tegen haar. Hij drukte zijn lippen op die van haar omdat hij het gewoon niet kon laten en daarna keek hij haar weer aan. 'Je vind jezelf niet mooi nu, maar kijk wat je met mij doet. Zelfs nu. Ik vind je prachtig, nog steeds. Je bent geweldig en dat is altijd zo. Het zou alleen maar handig zijn als je een keertje eens wat minder mooi bent...' Zei hij plagend tegen haar. Ze was nou eenmaal beeldschoon en soms had hij wat moeite om daar mee om te gaan, maar aan de andere kant vond hij het wel geweldig en was hij super trots op haar. 

Carmen Samira

Door de reactie van Kayton schudde ze haar hoofd. 'Natuurlijk wel! Ik had je alleen nog niet verwacht en ik was bang dat je hier was omdat er iets aan de hand is. Daarom vroeg ik het. Ik ben ontzettend blij om je te zien...' Zei ze tegen hem, daarna sloeg ze haar armen om hem heen. Soms begreep ze niet hoe hij zo onzeker kon zijn. Hij kon af en toe dingen verzinnen uit onzekerheid die helemaal niet nodig waren. Ze was altijd blij om hem te zien, waarschijnlijk. 'Ik heb je gemist, echt heel erg. Jij mij blijkbaar ook...' Zei ze grijnzend toen ze hem weer los liet. Ze was echt blij hem weer te zien, dat was duidelijk. Ze hoopte dat hij dat zo ook wat meer geloofde. 

Kayton Erogate

Ze zei dat ze natuurlijk wel blij was om hem te zien. Ze had hem alleen nog niet verwacht, ze was bang dat er iets aan de hand was, daarom vroeg ze het, ze was juist ontzettend blij om hem weer te zien. Hij haalde opgelucht adem en voelde haar armen om hem heen, zijn hart maakte een sprongetje en hij pakte haar stevig vast en draaide haar een rondje in de lucht. Daarna trok hij haar dicht tegen zijn lichaam aan.
“Oh god, ik ben elke keer zo bang dat je gek van me wordt en van me af wil.” Sprak hij nu tegen haar, hij was echt opgelucht dat ze zo reageerde.
“Ik hou zoveel van je, Carmen… ik heb je vreselijk erg gemist.” Hij drukte zijn lippen nu wat onstuimig op die van haar, hij wist niet eens meer hoe hij moest uitten dat hij zo blij met haar was.

Carmen Samira

Ze werd door hem vastgegrepen en een rondje gedraaid, gelukkig stond ze al vrij snel weer tegen hem aan. Ze had een grijns op haar gezicht, het was leuk om hem zo vrolijk te zien. 'Lieve Kayton, ik ben jou niet zat, ik hou van je en ik zal bij je blijven. Vertrouw daar nou eens een keertje op, alsjeblieft...' Zei ze tegen hem. Ze werd onstuimig door hem gezoend waar ze zo goed mogelijk in mee ging, al kostte dat aardig wat moeite. Uiteindelijk onderbrak ze de zoen en keek ze hem weer aan. 'Als Felicia dat ziet maak je haar niet echt blij...' Zei ze zacht tegen hem. Felicia vond het niet leuk dat ze een relatie hadden en dat had ze ook goed laten merken toen ze het hoorde. Het was alleen niet anders, ze had niet het idee dat het Kayton veel uitmaakte. 'Wat wil je nu gaan doen? Weer terug, of wil je hier blijven?' Vroeg ze aan hem. 

Kayton Erogate

Hij zag dat ze naar hem grijnsde en ze vertelde hem dat ze hem niet zat was, ze hield van hem en ze zal bij hem blijven, daar moest hij op vertrouwen.
“Ik vind het gewoon moeilijk voor te stellen…” Gaf hij zachtjes aan. Hij streek na de zoen door haar haren heen. Ze zei dat ze Felicia hier niet echt blij mee zouden maken. Hij fronste zijn wenkbrauwen even.
“Carmen, volgens mij zijn we oud genoeg, Felicia heeft het er maar mee te doen, ze is dan wel mijn dochter, maar ik vind niet dat ze het recht heeft om ons geluk af te nemen. Bovendien, ze heeft nu een eigen leven, een leven waar ik een beetje afstand van heb genomen.” Vertelde hij zacht. Carmen wilde weten wat hij wilde doen.
“Eigenlijk weer terug, maar ik weet niet of jij dat fijn vindt.` Sprak hij.

Jay Fullbright

Ze gaf aan dat ze haar best zou doen, maar dat ze alleen geen harnas had. Ze vroeg of dat uitmaakte, daardoor schudde hij zijn hoofd. ‘Nee, voor nu niet. Je vecht met mij, dan kan ik zien hoe veel je kan. Ik zal voorzichtig met je doen, maak je maar geen zorgen,’ zei hij tegen haar. ‘Voor de volgende keer is het wel handig, want dan vecht je gewoon met de rest mee. Ik wil niet dat er onnodige ongelukken gebeuren tijdens de training, een harnas is dan toch een stuk veiliger,’ legde hij haar uit, al begreep ze dat waarschijnlijk zelf ook nog wel. Hij gaf wat korte instructies, daarna pakte hij zelf zijn zwaard en knikte hij naar Verena als teken dat ze kon beginnen.

Carmen Samira

‘Dat weet ik, Kayton. Maar ik wil haar niet bewust chagrijnig maken. Dat zou ik vervelend vinden. Ik weet dat we bijna niets meer met haar te maken hebben verder, maar ik hou liever de sfeer goed,’ legde ze hem uit. Bovendien had ze niet zo veel zin in nog een overdreven uitval van Felicia, ze wist dat ze dat kon verwachten als ze zo in de gang stonden. Het deed Carmen misschien meer pijn dan ze toe zou geven, want ze gunde Felicia alles, maar andersom leek dat soms niet zo te zijn. Het maakte ook niet uit, Kayton had gelijk. Kayton wilde eigenlijk weer terug en hij vroeg of ze dat wel fijn vond. ‘Natuurlijk, zolang ik bij jou ben, vind ik alles best. Dat weet je toch?’ zei ze tegen hem met een grijnsje op haar gezicht.

Verena Stratton
Het hoofd werd geschud als eerste reactie op de vraag of het wat uitmaakte dat ze nu geen harnas had. Daarna werd haar verteld dat ze vandaag met de prins zou vechten om te laten zien wat ze kan en hoeveel ze kan. De volgende keer moest ze wel een harnas hebben, voordat ongelukken gebeuren. Vandaag zou de prins voorzichtig met haar zijn.
Ze wachtte nog even tot de prins klaar was met het geven van de instructies aan anderen. Ze zag daarna aan het pakken van zijn zwaard en zijn geknik dat hij er klaar voor was om te beginnen. Ze pakte haar eigen zwaard ook uit haar schede en ging in de juiste houding staan. 'Begin ik met aanvallen of met verdedigen?' vroeg ze nog.

Kayton Erogate

Carmen wilde Felicia niet bewust chagrijnig maken, dat vond ze vervelend. Ze hield de sfeer graag goed. Hij drukte daardoor een kusje tegen haar slaap. “Je bent veel te lief.” Fluisterde hij haar toe, daarna kreeg hij een nadenkende blik in zijn ogen en ontstond er een frons in zijn wenkbrauwen.
“Ik snap het niet, waarom zou Felicia het ons niet gunnen? Je bent toch altijd een goede vriendin van haar geweest?” Klonk zijn stem nu, hij staarde naar het kasteel terwijl hij die woorden uitsprak. Het was eigenlijk niets voor zijn dochter om het hun niet te gunnen.
Ze zei dat zolang ze bij hem was, ze alles best vond en daarna gaf ze aan dat hij dat wist. “Carmen, jij bent de enige die het voor elkaar weet te krijgen dat ik me onzeker voel, ik voel me nergens zo onzeker over, dan over jou. Ik ben gewoon bang dat het allemaal niet goed genoeg voor je is, ik wil je de hele wereld bieden, maar ik heb soms het gevoel dat je nog veel meer verdient dan dat. Iedereen mag dan wel zeggen dat Lolita de mooiste vrouw is van allemaal, jouw innerlijke schoonheid maakt jou veel mooier.” Sprak hij zacht en teder terwijl hij langs haar kaaklijn streelde.

Jay Fullbright

Ze vroeg wat ze moest doen, waardoor hij kort grijnsde. ‘Aanvallen, natuurlijk. Nooit afwachten,’ zei hij, al bedoelde hij het meer als grapje dan dat hij haar echt terecht wees. Hij vond het alleen wel fijn als iemand initiatief toonde, Verena leek wat meer af te wachten, al kon hij dat ook wel begrijpen. ‘Aanvallen is sowieso veiliger voor je, ik blokkeer wel. Laat maar gewoon zien wat je kunt, dan kan ik meteen inschatten in hoeverre je mee kan trainen met de rest,’ legde hij haar simpel uit.

Carmen Samira

‘Ik ben helemaal niet te lief,’ zei ze grijnzend. ‘Ik kan ook heel erg niet lief zijn hoor,’ voegde ze er aan toe. Kayton begreep het niet, waardoor Carmen haar schouders ophaalde. ‘Ik heb geen idee waarom het is. Ze reageerde niet echt aardig toen ze het hoorde. Je weet zelf ook dat Felicia af en toe nogal fel kan reageren. Ik was inderdaad goed bevriend met haar en dat zal vast niet veranderen, al hebben we ook zo nu en dan een meningsverschil gehad. Het maakt ook niet zo veel uit, ze kan er toch niets aan veranderen,’ zei ze glimlachend tegen hem. Hij legde uit waarom hij zo onzeker was, daardoor schudde ze haar hoofd. ‘Waarom zou je daar zo bang voor zijn? Waarom zou je niet goed genoeg zijn? Je bent het beste dat mij ooit is overkomen, Kayton. Twijfel daar alsjeblieft niet aan,’

Verena
In een training is het natuurlijk altijd anders. Dan moet je aanvallen en verdedigen oefenen. Dus ze twijfelde wat de prins als eerste wilde zien. Maar zo te horen moest ze gewoon aanvallen. Aanvallen zou ook veiliger voor haar zijn, dat lag misschien aan het ontbreken van het harnas bedacht ze zichzelf. Ze kreeg nog te horen dat ze gewoon moest laten zien wat ze kon, zodat hij kon bepalen hoe en waar ze mee kon trainen. Ze knikte even na de woorden van de prins. Ze bracht haar zwaard wat beter in positie en daarna begon ze met de aanval. Ze lette goed op dat haar benen niet in de knoop raakte en haar greep op het zwaard niet verzwakte. Haar langere haar had ze gelukkig al in een vlecht samen gebonden, zodat dat niet in de weg zou zwiepen.

Kayton Erogate

“Zelfs al probeer je het, dan nog ben je lief.” Plaagde hij haar nu liefdevol. Hij had nog steeds zijn armen om haar heen, hij wilde haar het liefst gewoon niet meer loslaten.
Carmen wist ook niet wat het was met zijn dochter en hij haalde zijn schouders nu even op, hij dacht dat het vanzelf wel weer goed kwam.
Ze schudde haar hoofd door zijn woorden, ze vroeg hem waarom hij daar zou ban voor was, want waarom zou hij niet goed genoeg zijn, hij was het beste dat haar ooit is overkomen.
“Je verdient gewoon een goed leven en je weet hoe schuldig ik me over vroeger voel.” Hij doelde nu op Lamos. Nog steeds dacht hij daar wel eens aan, vooral als hij aan Carmen zag dat er iets was wat haar eraan herinnerde.

Jay Fullbright

Hij blokkeerde simpel en vloeiend al haar slagen, maar het was niet zo gek dat het zo makkelijk ging. Hij trainde constant, zo veel mogelijk. Elke vrije minuut was hij aan het vechten, juist omdat hij het zo geweldig vond. Daarom was dit ook hartstikke makkelijk voor hem. Hij liet het even zo doorgaan, daarna knikte hij naar haar en zette hij een stap naar achteren. ‘Je doet het best aardig. Je kan de volgende keer met de ridders meetrainen, als je een harnas hebt. Ik zal je in de gaten houden, maar het ziet er wel prima uit,’ zei hij tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. Hij keek even rond naar iedereen, hij wilde zien wie wat deed en wie er goed was of minder goed.

Carmen Samira

‘Vind jij ja,’ zei ze plagend tegen hem. Hij vond dat ze het beste verdiende en hij voelde zich nog steeds schuldig over Lamos. ‘Dat is niet nodig. Het is meer mijn eigen schuld dan dat het jouw schuld was. Dat weet je zelf ook wel. Je had het niet kunnen weten en ik heb je nooit iets kwalijk genomen. Je maakt het nu anders ook meer dan goed, dus hou er alsjeblieft mee op. Je verdiend het niet om je zo schuldig te voelen, echt niet.’ Zei ze op doordringende toon tegen hem. Ze vond het vervelend, want ze gunde hem al het geluk en het schuldgevoel was volgens haar dan ook helemaal nergens voor nodig.

Verena Stratton
Ze liet zich van haar beste kant zien. Of ja, de beste kant van haar die ze op dit moment kon laten zien. Ze kon beter als ze weer in vorm zou zijn. Maar de prins was erg goed. Moest ook wel vond ze, als hij trainingen gaf. Maar dit was wel erg goed vond ze zelf. Pas doen de prins een stap naar achteren zette en ze een knikkend hoofd zag, wist ze dat dat het stille teken was dat het goed was zo. Ze liet haar zwaard zakken, stond weer stil en ging iets rechter staan. Na het horen van de woorden dat ze de volgende keer met de rest mee mocht trainen, als ze een harnas had, en dat het er prima uit zag, glunderde ze toch wel. Dat had ze toch weer goed gedaan. Ze stopte haar zwaard dan ook weg na het horen van die woorden. 'Ik zal zo meteen gelijk even zorgen dat ik een harnas heb.' beloofde ze nog. Ze liep echter nog niet meteen weg. Ze wachtte eigenlijk totdat Gallïus klaar zou zijn met zijn training. Misschien wilde hij wel mee? Misschien ook niet. Ze zou het vanzelf horen als ze hem kon spreken.

Kayton Erogate

Het was niet nodig dat hij zichzelf schuldig erover voelde want ze vond het meer haar eigen schuld dan dat het de zijne was. "Dat weet ik ook wel... maar toch... ik wil je gewoon het beste van het beste geven, maar ik voel me ook schuldig omdat ik niet altijd tijd voor je heb... Ik weet het niet, ik heb gewoon het idee dat ik jou tekort schiet, maar als je zelf van niet vindt, dan zit het wel goed, denk ik." Sprak hij haar nu toe.

Carmen Samira

‘Het zit goed, Kayton. Echt. Anders zou ik het je zeggen,’ zei ze tegen hem. ‘Nou, zullen we dan maar terug gaan? Nog even en je wilt niet meer weg hier…’ zei ze plagend tegen hem. Waarschijnlijk wilde Kayton toch het liefste bij Leroy in de buurt zijn, ze wist hoe veel hij voor hem over had, het was bijna niet te begrijpen maar ze vond het bewonderenswaardig en het was heel mooi om te zien. Hoewel ze zelf nog steeds vond dat ze op White Castle hoorde te zijn, vond ze het niet erg om met Kayton mee te gaan, want ze bleef toch echt het liefste bij hem in de buurt.