Police Life

Rowan Rivers

Hij ondersteunde Katelynn en hij hield haar dicht tegen zich aan. Hij had zijn arm om haar heen geslagen en zo liep hij terug, heel rustig. 'Ik dacht dus dat Femke samenwerkte met Wessel en ik ben niet zachtjes met haar geweest. Leroy greep in, hij zei dat ik opzoek moest gaan naar jou. Ik heb geen idee wat we gaan aantreffen als we thuis komen.' zei hij nu tegen haar, omdat hij wilde dat ze zich er een beetje op kon voorbereiden. Hij kon totaal niet inschatten wat Leroy gedaan had, hoe het met Femke was of wat dan ook. Ook dat kon alle kanten op gaan, hij hoopte maar dat Leroy helder na zou denken en niet weg zou vluchten na alles wat er gebeurd was, dat was een beetje de grootste angst die Rowan had. Dat hij met zijn gedrag Leroy weggejaagd had. Leroy had hele slechte periodes in de relatie van Rowan en Andrea meegemaakt, hij hoopte maar dat dat er niet voor zou zorgen dat de jongen in paniek raakte en weg zou vluchten. Na een tijdje lopen hadden ze drie hondjes gevonden en waren ze bijna thuis, waardoor hij wat zenuwachtig begon te worden.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan sloeg zijn arm om haar heen en ze begonnen te lopen. Katelynn liep ietwat mank, maar het viel mee. Ze bleef Rowan stevig vasthouden.
Hij vertelde nu dat hij had gedacht dat Femke samenwerkte met Wessel, waardoor hij niet zo zachtjes was geweest met haar. Katelynn keek hem even aan. Maar ze begreep het wel. Zo een rare gedachtengang was dat niet. Wat als het zo was? Zou Wessel zo zijn? Zou Femke zich daarvoor uit laten lenen?
“We zullen het vanzelf zien..” sprak ze nu zachtjes, toen Rowan zei dat hij geen idee had wat ze aan zouden treffen thuis. Ze liepen rustig door en kwamen steeds dichterbij de villa. Onderweg kwamen ze de hondjes tegen, die weer braaf mee hobbelden het laatste stukje.
“Denk je nog steeds dat Femke misschien met Wessel meewerkt?” vroeg ze nu zachtjes. Ze waren ondertussen bijna bij de villa aangekomen.

Rowan Rivers

Ze zouden inderdaad wel zien wat er gebeurd was en hij probeerde zich niet al te veel zorgen te maken om de hele situatie. Ze vroeg of hij nog steeds dacht dat Femke samenwerkte met Wessel. 'Ik weet het niet... ik kan niet helder genoeg nadenken en ik... misschien zie ik echt spoken. Ik kan haar niet zomaar van iets beschuldigen en ik... Dit met Femke loopt al een tijdje. Dit is niet de eerste keer, ze heeft vaker laten merken dat ze wel wat meer wilde. Ik heb geen idee of dit komt door Wessel of door dat ze zelf is doorgedraaid maar ik ben wel van plan om er achter te komen.' Zei hij zacht. Eenmaal bij het huis zag hij Femke niet buiten en hij zag ook de auto van Steven niet. Waar was Leroy? Nog voor hij daar over na kwam denken kwam Leroy naar buiten, naar hun toe. 'Sorry, ik heb Steven niet gebeld, ik wilde niet dat je in de problemen zou komen. ' zei Leroy zacht tegen hem. 'Die vrouw zit binnen. Ik heb haar geholpen en water gegeven en verder wist ik niet wat ik moest doen.' Zei Leroy zacht, hij was duidelijk vreselijk van slag. Rowan stapte op hem af en sloeg nu zachtjes zijn armen om zijn zoon heen. 'Je hebt het goed gedaan, ik ben trots op je.' Zei hij zachtjes. ' Ik dacht dat jullie niet meer terug zouden komen...' Zei Leroy nu. Het verbaasde Rowan af en toe waar Leroy eigenlijk bang voor was, maar op deze manier leerde hij hem wel meer kennen. 'Wij laten je nooit zomaar achter, maar nu moeten we even praten. Vind jij het goed om even boven te wachten?' Vroeg hij aan Leroy. De jongen knikte en vertrok daarna. Hij zag Femke op de bank zitten en hij keek kort naar Katelynn. Hij wist niet precies hoe hij dit aan moest gaan pakken .

Katelynn Camryn Leighton

Pas nu ze weer een beetje tot bedaren was gekomen drong de pijn tot haar door. Haar spieren voelden stijf en haar hoofd bonkte als een gek. Ook haar been had veel te verduren gehad.
Eenmaa bij de villa kwam Leroy naar buiten. Hij vertelde dat ‘die vrouw’ binnen zat, waardoor Katelynn haar gezicht betrok. Dat was op dit moment we de laatste die ze in haar huis wilde hebben. Ze klemde haar kaken op elkaar en keek toe hoe Rowan Leroy een knuffel gaf. Zelf zweeg ze nog.
Uiteindelijk liep ze langzaam naar binnen en viel haar blik op Femke, die op de bank zat. Katelynn haar blik verhardde en ze sloeg haar armen over elkaar heen.
“Dus..” begon ze nu met een ietwat geïrriteerde stem. “Vertel nog maar eens wat je allemaal over mij te zeggen hebt, maar dan in mijn gezicht,” zei ze nu. Ze staarde Femke fel aan. Ze zou het echt niet toestaan dat ze nu zou gaan slijmen en spijt zou hebben.

Rowan Rivers

Hij liep achter Katelynn aan naar binnen toe en hij zag Femke op kijken naar hun. Ze staarde even naar Katelynn  en door wat die zei keek Femke weer weg. Hij stond liever niet in haar schoenen nu. 'Ik heb je duizend keer gewaarschuwd, je bent zelf hier naar toe gekomen. Dus herhaal maar wat je tegen mij gezegd hebt.' Sprak hij doordringend tegen haar. Femke kwam hier niet zo makkelijk mee weg en hij had haar echt heel vaak gezegd weg te blijven  en zeker niet hier te komen. 'Jullie zijn totaal ongeschikt voor elkaar en iedereen kan het zien. Jij bent de reden dat hij geen vrienden meer heeft, dat niemand op het bureau nog iets met hem te maken wil hebben.' Zei Femke nu. Rowan voelde hoe dit hem weer kwaad maakte. 'Bovendien is het vrij duidelijk dat Rowan al die tijd ook interesse in mij had. Je kan soms niet eens van mij weg kijken... je vind mij duidelijk aantrekkelijk.' Zei ze daarna, waardoor hij diep in ademde. 'Dat is onzin.' Zei hij nu. 'Je kan niet liegen.' Was de reactie van Femke.

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef Femke fel aankijken en wachtte op reactie, maar blijkbaar had ze nog een setje nodig van Rowan. Hij zei haar dat ze het moest herhalen, en daarna begon Femke te praten. Ze zei dat Katelynn de reden was dat Rowan geen vrienden meer had en dat niemand op het bureau nog met hem te maken wilde hebben. Katelynn keek even kort opzij naar Rowan en keek toen weer naar Femke. Die begon nu weer door te praten, dat het vrij duidelijk was dat Rowan al die tijd ook interesse in haar had gehad. Katelynn klemde haar kaken op elkaar en haalde die adem.
“Je bent niet goed in je hoofd,” siste Katelynn kattig. “Wat denk je hiermee te bereiken? Dat we uit elkaar gaan? Dat je er met Rowan vandoor kan gaan? Wat wil je?” vroeg ze haar nu fel.
Katelynn was vastbesloten dat ze Femke zou laten overplaatsen of ontslaan. Dit ging allemaal veel te ver en ze wilde haar hierna gewoon niet meer in de buurt hebben.
“Hoe durf je het in je kop te halen om hier naar mijn huis te komen,” siste ze nu.

Rowan Rivers

Door wat Femke zei pakte hij Katelynn vast en sloeg hij zijn arm weer om haar heen. 'Hoe kan je niet zien dat ik volledig voor haar ga? Ik heb het je zo vaak gezegd. Ik vertel je constant over mijn gevoelens voor haar, hoe kan je nog denken dat ik wel interesse in je heb?' vroeg hij haar nu, maar Femke leek alleen maar gefrustreerd te raken. Door wat Katelynn zei keek Femke haar strak aan. 'Vroeg of laat gaat dat toch gebeuren. Iedereen ziet het en iedereen zegt het. Jullie zullen nooit eeuwig samen zijn, dat werkt gewoon niet. Rowan, ik snap gewoon niet dat je het zelf niet ziet. Ze is veel te hoog gegrepen voor jou en ze houdt je alleen maar onder de duim omdat ze je baas is. Is dat een goede basis van een relatie?' vroeg Femke nu, waardoor Rowan diep inademde. 'Ik wil dat je oprot en ik wil je nooit meer zien.' zei hij doordringend tegen haar. Femke kwam nu overeind. 'Dan verlies je de laatste persoon die nog iets met je te maken wil hebben.' zei ze tegen hem. Daardoor keek hij haar strak aan. 'Met zo iemand als jij wil ik niets te maken hebben, nooit.' zei hij, zijn stem trilde omdat hij zo vreselijk kwaad was.

Katelynn Camryn Leighton

Ze moest zeggen dat ze hier op dit moment toch wel enige moeite mee had, na wat er zojuist gebeurd was. Haar emoties waren gemengd, kwaad, verdrietig en bang tegelijk. Ze raakte er verward van, maar probeerde sterk te blijven. Rowan sloeg zijn arm om haar heen en sprak ook fel tegen Femke. Katelynn staarde alleen maar naar Femke en zweeg nu een tijdje.
“Hij is beter af zonder jou,” siste ze nog richting Femke. Femke stond op en Katelynn stapte op haar af en ging voor haar staan. Ze wees richting de deur. “Nu oprotten uit mijn huis,” klonk haar stem trillend. Het was duidelijk dat ze van slag was. “En ik wil je hier nooit meer in de buurt zien.”

Rowan Rivers

Katelynn zei dat hij beter af was zonder Femke en waarschijnlijk had ze gelijk. Ze bracht hem alleen maar in de war en dat wilde hij niet. Dat kon hij er niet bij hebben nu. Katelynn ging voor Femke staan en hij hield afstand, hij wilde zich hier niet al te veel mee bemoeien. Ze wees Femke de deur en zei dat ze haar nooit meer in de buurt wilde zien. Femke zei niets meer en vertrok gewoon. Hij bleef even staan en daarna pakte hij Katelynn stevig in zijn armen. 'Ik zal nooit iets met haar doen, ik zal nooit meer met haar praten. Je hoeft niet bang te zijn dat ik je verlaat, echt niet.' zei hij tegen haar. Hij kon het zich niet eens voorstellen, hij was juist gaan twijfelen omdat Femke had gezegd dat Katelynn bij hem weg zou gaan. Maar dat geloofde hij niet, dat zou ze nooit doen. Hij keek op toen hij iets hoorde, het was Leroy. 'Gaat het wel?' vroeg hij bezorgd.

Katelynn Camryn Leighton

Zonder nog iets te zeggen vertrok Femke. Katelynn keek haar na en merkte nu pas dat ze weer flink trilde. Alle emoties werden haar een beetje te veel.
Na een tijdje pakte Rowan haar vast en verborg zij haar gezicht in zijn shirt. Hij zei dat hij nooit iets met haar zou doen en dat hij niet meer met haar zou praten. Daarna zei hij dat ze niet bang hoefde te zijn dat hij haar zou verlaten. Katelynn haalde diep adem en bleef tegen hem aan staan, even gewoon niet goed meer wetend wat ze moest zeggen.
Toen Leroy verscheen nam Katelynn wat afstand van Rowan en wreef even langs haar gezicht. Na even zo gestaan te hebben liep ze naar de keuken en vulde een glas met water.

Rowan Rivers

Katelynn liet hem weer los en ze liep naar de keuken, Leroy keek hem aan. 'Hebben jullie ruzie?' vroeg de jongen zacht. 'Nee, tussen ons is alles goed. Er zijn gewoon wat dingen aan de hand... maar niets waar jij je zorgen om moet maken. Jij doet het hartstikke goed.' zei hij tegen zijn zoon. Hij deed zijn best om het gedrag van eerder goed te maken, hij wilde echt niet dat Leroy een fout zou maken omdat Rowan zich raar gedroeg. 'Ga maar even bij je hond kijken, hij zit nog steeds in de tuin.' zei hij. Leroy knikte en ging meteen naar buiten toe, Rowan liep naar Katelynn. Hij tilde haar simpel op het aanrecht en hij ging dicht tegen haar aan staan. 'Praat met mij... wat gaat er in je om?' vroeg hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze staarde wat voor haar uit en dronk rustig wat van het koude water. Haar hoofd bonkte en ze haalde haar hand even door haar haren. Ze hoorde Rowan en Leroy praten en even later kwam Rowan naar haar toe. Hij tilde haar op het aanrecht en kwam dicht tegen haar aan staan. Daarna zei hij dat ze met hem moest praten, ze moest zeggen wat er in haar om ging. Daardoor haalde ze haar schouders even op en zuchtte ze zachtjes.
“Zoveel dat ik het zelf ook niet echt meer weet,” mompelde ze zachtjes. Ze had gewoon even de tijd nodig om alles weer te laten bezinken en weer door te gaan.

Rowan Rivers

Ze haalde haar schouders op en zuchtte. Ze zei dat er zo veel in haar om ging dat ze het zelf ook echt niet meer wist. Daardoor streek hij zachtjes met zijn vingers langs haar gezicht. 'Dat is logisch, ik snap het wel. Maar ik ben hier, altijd. Als je ergens over wilt praten of alleen je zorgen uit wilt spreken, dan kan dat. Ik ga nergens heen.' fluisterde hij. Hij drukte zachtjes zijn lippen op die van haar en hij zoende haar langzaam. Hij was wel echt enorm geschrokken van wat er gebeurd was, het was best een heftige dag geweest, maar alles leek nu wel weer oké te zijn. 'Wat wil je met Femke gaan doen?' vroeg hij nu aan haar. Waarschijnlijk had ze daar al wel over nagedacht, maar hij wilde graag horen wat haar plannen waren. Hij stopte de zoen weer en hij drukte nu zijn lippen in haar hals, zijn handen gleden over haar benen naar haar heupen toe.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte lichtjes naar Rowan en keek hem aan. “Dat weet ik,” knikte ze toen hij zei dat hij er altijd was om te praten of naar haar te luisteren. Normaal gesproken was Katelynn ook heel open en eerlijk over al haar gevoelens en sprak ze alles wel uit. Maar nu was er gewoon even te veel gebeurd en moest ze gewoon even kalmeren. Daarbij werkte het niet echt mee dat ze knallende koppijn had.
Rowan zoende haar even en daarna streek ze even langs zijn kaaklijn. Hij vroeg wat ze nu met Femke zou gaan doen, waardoor ze hem even een tijdje aan bleef kijken.
“Ik was van plan haar te gaan laten ontslaan, maar misschien is dat wat te heftig. Een overplaatsing naar de andere kant van het land is misschien meer op zijn plaats,” zei ze nu gedempt.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze het wist en dat was voor hem goed genoeg, hij geloofde wel dat Katelynn met hem zou praten als ze die behoefte zou voelen. Hij voelde haar vingers langs zijn kaak glijden en daardoor ontspande hij een beetje, het voelde fijn. Ze bleef hem aankijken na zijn vraag en ze zei dat ze van plan was geweest haar te ontslaan, maar dat was misschien wat heftig. Een overplaatsing naar de andere kant van het land was misschien meer op zijn plaats. Hij knikte even langzaam, al maakte het hem eigenlijk weinig uit. Hij wilde Femke liever nooit meer onder ogen komen, na wat er nu allemaal gebeurd was. Hij drukte zijn lippen weer in haar hals en hij trok haar dichter naar zich toe. 'Ik hou van je, Katelynn. Echt ontzettend veel. Niemand kan daar tussen komen.' zei hij zacht, met zijn lippen nog steeds tegen haar huid aan.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan knikte alleen maar, hij zei er niets meer over. En misschien maar goed ook. Katelynn had het niet fijn gevonden als hij het voor Femke op zou hebben genomen. Maar nu was Femke ook wel heel erg ver gegaan. Veel te ver.
Rowan drukte zijn lippen in haar hals en trok haar dichter naar zich toe. Daarna zei hij zachtjes dat hij van haar hield en dat niemand daar tussen kon komen.
Katelynn sloeg haar armen om hem heen en hield hem stevig vast. “Ik hou ook van jou.. Zo enorm veel..” fluisterde ze terug. Ze sloot haar ogen even.

Rowan Rivers

Ze sloeg haar armen om hem heen en ze hield hem heel stevig vast, maar dat vond hij alleen maar fijn. Ze zei dat ze ook van hem hield, waardoor hij even glimlachte. 'Dat vind ik altijd heel erg fijn om te horen.' zei hij zachtjes. Hij legde zijn hand in haar hals en daarna zoende hij haar weer, het liet hem ontspannen. Dit was zo'n beetje het enige wat hem op dit soort momenten liet ontspannen, maar het was fijn dat er tenminste iets was. Zijn lippen gleden af naar haar hals en hij liet zijn handen even onder haar kleding over haar rug heen glijden. 'Zullen we naar boven gaan?' vroeg hij zachtjes aan haar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zoenden even en Katelynn voelde zijn handen over haar lichaam gaan. Daarna vroeg hij of ze naar boven zouden gaan. Katelynn knikte even kort, dat leek haar een goed idee, deze dag had zijn tol wel geeist van haar. Ze was doodmoe en haar lichaam voelde stijf en pijnlijk aan.
“Slapen zal mij goed doen, denk ik,” sprak ze zachtjes. Ze gaapte even en liep toen rustig de trap op naar boven. Haar been voelde pijnlijk en beurs, maar ze wilde hem wel blijven belasten want anders werd hij alleen maar stijf.

Rowan Rivers

Ze knikte en zei dat slapen haar goed zou doen, waardoor hij even glimlachte. 'Waarschijnlijk wel.' zei hij zachtjes. Hij deed liever iets anders dan slapen nu, maar Katelynn had duidelijk pijn en waarschijnlijk zou het niet eens echt gaan. Ze liep de trap op en hij sloot het huis af, daarna liep hij even naar buiten. Leroy was weg, hij besloot de hond maar buiten te laten, hij leek daar het rustigste te zijn. Hij controleerde de deuren en liep daarna naar boven. Hij zag Leroy in bed liggen, hij leek zich niet echt goed te voelen en hij was volledig bezweet, maar hij sliep nu wel. Daarom liet Rowan hem maar en liep hij de slaapkamer in. Hij legde het wapen in het nachtkastje en daarna trok hij zijn kleding uit. Hij keek even in de spiegel, de blauwe rand rond zijn oog zag er niet uit, maar het zou met een paar dagen wel wegtrekken. Hij dronk even wat water en daarna liep hij naar het bed toe.

Katelynn Camryn Leighton

Eenmaal boven maakte ze zich gauw klaar voor bed en kroop onder de dekens. Ze hoopte dat ze een flink aantal uren kon slapen want ze leek het echt nodig te hebben. Ze wilde niet mentaal weer inzakken want dat vond ze vreselijk.
Toen Rowan op een gegeven moment de slaapkamer in liep, was ze al in slaap gevallen. Ze lag half op zijn helft en had zich verstopt onder de dekens. Haar hoofd stak slechts een klein stukje uit.
Midden in de nacht begonnen de gedachten en herinneringen haar weer te teisteren. Ze werd onrustiger, begon rond te woelen en te zweten. Uiteindelijk schoot ze overeind en keek ze met grote ogen voor haar uit. Allerlei vreselijke beelden schoten door haar hoofd, beelden die ze al tijden niet had gezien en die ze gehoopt had nooit meer te zien. Haar lichaam trilde als een rietje en ze bedekte haar ogen omdat ze dingen zag die er niet waren, maar de beelden bleven doorgaan.

Rowan Rivers

Hij kon maar heel erg moeilijk in slaap komen . Hij dacht na over van alles, over Leroy en over Femke vooral. Hij maakte zich zorgen. Wat als Femke echt samenwerkte met Wessel? Wat als hij dat niet gewoon verzonnen had maar dat de reden van haar gedrag was? Uiteindelijk was hij toch in slaap gezakt maar al heel snel werd hij wakker doordat hij Katelynn voelde bewegen. Hij kwam langzaam overeind en hij pakte haar vast. Ze was duidelijk in paniek en van slag. 'Ik ben bij je, rustig maar.' Fluisterde hij. Zijn stem klonk heel schor, maar wel lief. Hij wilde haar graag kalmeren. Hij streek langs haar wang en daarna hield hij haar weer stevig in zijn armen. 'We zijn wel echt een perfect setje zo...' mompelde hij nu, lichtelijk plagend. Ze hielden elkaar goed wakker op deze manier. 'We hoeven niet verplicht te slapen, hè.. we kunnen ook andere dingen doen in bed.' Voegde hij er daarna aan toe. Hij drukte zijn lippen weer in haar hals en hij hield haar heel dicht bij zich. Hij was hartstikke moe, maar toch deed hij dit liever.

Katelynn Camryn Leighton

Zweet liep over haar gezicht en ze voelde zich ontzettend bang, terwijl ze zich tegelijkertijd ook besefte dat ze gewoon thuis in bed lag. Een verwarrend gevoel.
Rowan pakte haar vast en ze kroop tegen hem aan. Langzaam aan werd ze weer iets rustiger, maar ze baalde er ontzettend van dat de beelden weer terug waren gekomen na zo'n lange periode er geen last meer van gehad te hebben.
"Hmm.." reageerde ze ietwat afwezig en bovenal gewoon ontzettend moe. Haar oogleden voelden loodzwaar, ze wist dat ze binnen no-time weer in slaap kon vallen, maar was bang dat de beelden opnieuw terug zouden komen. En het was allemaal zo enorm realistisch. Hoe Olaf en Wessel haar verkrachtte, hoe Wessel haar daarna nog opgesloten had in die donkere, muffe kelder.. Ze wilde er helemaal niet meer aan herinnerd worden.

Rowan Rivers

Het was duidelijk dat ze er niet echt  voor open stond. Hij begreep het echt wel, maar hij vond het wel lastig. Hij zou zelf wel veel vaker willen dan de laatste tijd, maar hij nam haar nooit echt iets kwalijk. Hij hield van haar en daarom wilde hij haar ook niet forceren in wat hij wilde doen. Juist niet. Hij vond het echt wel jammer, maar het was niet anders . 'Ga nog maar even rustig liggen. Dan kan je nog even slapen, dat zal je goed doen. Ik ben bij je en ik laat je nooit meer alleen, morgen is er weer een nieuwe dag. Dan zal alles weer een beetje beter zijn." Zei hij zacht en lief tegen haar. Hij wilde alles doen om Katelynn een beter gevoel te geven en hij hoopte dat hij haar op deze manier wat meer vertrouwen kon geven. Hij gaf haar nog een kusje en hij dekte haar toe, daarna kwam hij weer tegen haar aan liggen en sloeg hij zijn armen om haar heen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze kroop in Rowan zijn armen en glimlachte lichtjes door zijn woorden. "Je bent lief.." fluisterde ze zachtjes. Ze legde haar hoofd tegen hem aan en sloot haar ogen weer. Rowan gaf haar nog een kusje en dekte haar toe, waarna hij zijn armen om haar heen sloeg.
Eerst lag ze nog wat gespannen omdat er af en toe weer stukjes van de beelden terugkeerden, maar uiteindelijk leken die haar met rust te laten en viel ze weer in slaap.
De volgende ochtend werd ze alsnog redelijk vroeg wakker. Toch had ze nog wel wat uurtjes best oké kunnen slapen, zonder al te veel nachtmerries. Langzaam en zachtjes stapte ze uit bed en kleedde zich aan. Haar lichaam voelde ontzettend beurs en stijf, al was dat natuurlijk niet zo gek; ze had een behoorlijke klap gehad van die auto en eigenlijk moest ze blij zijn dat ze er niet veel aan over gehouden had. Beneden plofte ze neer op de bank met een bakje yoghurt naast haar op de leuning. Ze zette de televisie aan, aangezien ze vandaag toch thuis zou blijven. Terwijl ze daar zat viel ze toch langzaam weer in slaap, zonder het zelf echt door te hebben. Blijkbaar had ze het nodig.
Toen ze later weer wakker werd voelde ze zich wel meteen een beetje beter en fitter. Ze rekte zich even uit en begon nu haar yoghurt op te eten. Na een tijdje had ze het bakje leeg en bracht ze die naar de keuken. Net nadat ze het bakje op het aanrecht had gezet ging de deurbel. Katelynn trok haar kleding recht en liep naar de voordeur toe, die ze opende. Direct nadat ze de deur geopend had verstijfde ze volledig. Ze staarde met grote ogen naar de man voor haar en wist geen woord uit te brengen.
“Katelynn, ik wil dat je met mij mee komt,” klonk de stem. Het was Wessel. Hij stond hier gewoon. Voor de deur. Ze had verdomme gewoon voor hem open gedaan. Wessel pakte nu haar arm beet en trok haar naar buiten, maar Katelynn wist zich weer los te trekken en schoot weer naar binnen. Ze wilde de deur dicht smijten, maar Wessel zette zijn voet ertussen.
“Rowan!” klonk Katelynn haar stem nu vol paniek door het huis. Wessel trok de deur weer wat verder open en pakte Katelynn haar kin nu stevig vast.
“Ik geef je maar één kans, Katelynn.. Ik hou van je, ik wil je.. En als je niet mee komt en je blijft verzetten.. Dan dwing je mij tot dingen die ik helemaal niet wil doen.. Maar als ik niet van jou mag genieten, mag niemand dat. Echt niemand..”
Zijn woorden deden Katelynn rillen. Was dat een dreigement? Wilde hij haar dan vermoorden? Katelynn slikte even moeizaam.
Wessel deed opnieuw moeite om haar naar buiten te krijgen, maar Katelynn beet flink van haar af. Uiteindelijk wist ze de deur dicht te krijgen en bleef ze hyperventilerend staan. Door de deur heen zag ze dat Wessel gauw de benen nam.
Katelynn deed haar best om weer wat te kalmeren, maar het lukte niet zo goed. Ze had doodsangsten ervaren en was door het weerzien van Wessel toch behoorlijk van slag. Er liepen wat tranen langs haar wangen naar beneden en ze stond te tollen op haar benen.

Rowan Rivers

Hij was echt volledig uitgeput. Hij had dus niet eens door dat Katelynn al uit bed ging. Hij had hoofdpijn door de klap en dat in combinatie met de vermoeidheid zorgde ervoor dat hij echt kapot was. Hij kwam na een tijdje toch langzaam uit bed en hij trok zijn kleding aan. In de spiegel zag hij dat de plek nog iets erger was geworden en hij zuchtte even. Hij haalde er van, het herinnerde hem aan het feit dat hij iets fout had gedaan. Toen hij opeens zijn naam hoorde bleef hij even staan, Katelynn zou hem nooit zomaar roepen. Niet op deze manier. Hij pakte het wapen meteen uit het nachtkastje en daarna rende hij naar beneden toe, waar hij Katelynn naar binnen zag stappen. Ze zag er uit alsof ze een geest had gezien en hij keek naar buiten. Hij zag iemand op een afstandje weg vluchten en hij keek weer naar Katelynn. 'Was dat... Wessel?' Vroeg hij nu verbaasd. Kwam die gast hier gewoon aan de deur? Was hij helemaal doorgedraaid? Het feit dat Wessel naar hun huis kwam en gewoon aanbelde maakte hem kwaad, maar hij kon er nu toch even niets aan doen. Hij pakte Katelynn vast en hij hield haar dicht bij zich. 'Wat heeft hij gezegd? Heeft hij je pijn gedaan?' Vroeg hij bezorgd aan haar.