Police Life

Rowan Rivers

Even later waren ze onderweg naar de rechtbank en hij merkte dat hij wel weer redelijk ontspannen was. Zolang het goed ging tussen Katelynn en hem, was hij gewoon een stuk stabieler. Hij merkte het aan alles. Daarom was hij ook blij dat het goed ging, want Katelynn maakte hem intens gelukkig. Hij keek even opzij naar haar en hij glimlachte een beetje, hij had nooit gedacht dit ooit zo te voelen en al helemaal niet met haar. Maar het deed hem goed, ze had een goede invloed op hem. 'Je bent beeldschoon.' Zei hij opeens, vrij uit het niets en met een grijns op zijn gezicht. Hij parkeerde zijn auto bij de rechtbank en hij stapte uit, het was nog redelijk rustig hier, maar het was dan ook vrij vroeg. Hij pakte meteen de hand van Katelynn weer vast en hij liep met haar naar de ingang van het gebouw. 'Ik zorg dat ik rond twaalf uur weer hier ben.' Zei hij tegen haar. Daarna drukte hij zijn lippen op die van haar en zoende hij haar vrij uitgebreid. Normaal deed hij dat niet zo hier, of in de buurt van het bureau, maar nu wilde hij iedereen juist duidelijk laten zien dat ze bij hem hoorde.

Katelynn Camryn Leighton

Onderweg zat ze wat op haar mobiel, zodat ze alvast op wat mailtjes kon reageren en dingen kon doorlezen. Toen Rowan zei dat ze beeldschoon was keek ze even op en glimlachte ze naar hem. Hij was echt lief, ze hield ontzettend veel van hem en kon zich geen leven meer voorstellen zonder hem.
Toen Rowan de auto parkeerde voor de rechtbank stopte Katelynn haar mobiel weer weg en stapte daarna uit. Rowan pakte haar hand vast en liep met haar mee naar de ingang van het grote gebouw.
"Is goed, ik hoor het vanzelf wel als je er bent," glimlachte ze naar Rowan. Hij drukte zijn lippen op die van haar en begon haar te zoenen. Ze ging mee in de zoen en keek hem daarna weer even aan.
"Ik hou van je," sprak ze hem glimlachend toe. "Ik zie je vanmiddag," zei ze daarna. Ze drukte nog een kus op zijn lippen en liep daarna door de beveiligingspoortjes naar binnen.

Rowan Rivers

Hij besloot eerst even snel langs het bureau te gaan, daarna ging hij langs wat adressen waar familie van de slachtoffers woonden. Hij wilde ze allemaal persoonlijk spreken en dat kostte hem eigenlijk al zijn hele ochtend. Hij nam zichzelf voor om vandaag wel echt langs Femke te gaan, want hij wilde het hele voorval met haar wel netjes uitpraten, maar al snel vergat hij die plannen weer omdat hij het heel erg druk had. Hij wilde vanmiddag op het bureau nog kort wat dingen met Steven doornemen en hij had verder ook nog zat te doen. Hij keek even op zijn horloge, ondertussen was het al iets voor twaalf. Tijd om richting Katelynn te gaan. Hij reed richting de rechtbank en in zijn hoofd liep hij de gesprekken van die ochtend na, zodat hij zich alle details perfect zou onthouden. Misschien hadden Katelynn en Steven wel gelijk en zou deze zaak hem goed doen. Hij hoopte het maar. Hij parkeerde zijn auto en hij liep de rechtbank in, eenmaal na de beveiligingspoortjes wilde hij zich bij de balie melden, maar hij werd afgeleid door de man van gisteren. De man die Katelynn duidelijk wel zag zitten. Hij stond een paar meter verderop te telefoneren en Rowan kreeg enorm de neiging om naar hem toe te lopen. Hij kon zich ook gewoon voorstellen en een praatje met hem maken, hij hoefde er niet meteen iets van te zeggen. Net toen hij op de man af wilde lopen hoorde hij zijn naam, waardoor hij op keek. Het vrouwtje achter de balie glimlachte vriendelijk naar hem en vroeg of ze Katelynn moest laten weten dat hij er was. Hij knikte daardoor langzaam en hij keek weer naar de gast, die precies op dezelfde plek stond. Rowan wist wel dat hij zo jaloers was en dat hij het beter met rust kon laten, want hij kon Katelynn vertrouwen. Het was alleen lastig voor hem. Andersom viel het hem nooit echt heel erg op als er vrouwen waren die hem extra aandacht gaven, daar zag hij niet zo snel problemen in. Maar als iemand dat bij Katelynn deed, maakte het hem vreselijk kwaad. Dat was nog erger geworden na wat er allemaal gebeurd was.

Katelynn Camryn Leighton

Ze had het vrij druk op kantoor, de uren vlogen voorbij en hoewel ze soms weer even begon te piekeren over Wessel, verdwenen die gedachten steeds meer naar de achtergrond aangezien ze helemaal niets meer van hem had vernomen. Als hij het überhaupt al was geweest.
Eigenlijk was ze de tijd volledig vergeten, ze was druk bezig toen de vaste telefoon af ging die in het kantoortje stond. Het was de vrouw van de receptie, die zei dat Rowan stond te wachten.
"Zeg hem maar dat ik eraan kom," zei Katelynn tegen haar, waarna ze de telefoon weglegde en haar laptop dichtklapte. Ze stond op, rekte zich even uit omdat haar spieren best stijf waren geworden en verliet haar kantoortje toen. Rustig liep ze de gangen door richting de receptie. Haar blik viel op Rowan die daar stond te wachten en ze glimlachte.

Rowan Rivers

Uiteindelijk wist hij zich te beheersen en bleef hij staan wachten. Het laatste dat hij wilde was hier onrust veroorzaken, dat zou Katelynn ook niet echt een succes vinden, waarschijnlijk. Daarom liet hij de man voor nu maar, maar als hij ooit de kans kreeg zou hij hem zeker aanspreken. Hij kon het al niet hebben als iemand te lang naar Katelynn keek en deze man had duidelijk genoeg interesse in haar. Hij zag Katelynn naar hem toe komen lopen en de man keek nu ook op, waardoor Rowan zijn kaken even op elkaar klemde.  Hij ademde diep in en toen Katelynn bij hem was pakte hij haar hand vast. Hij glimlachte naar haar en hij ontspande ook weer wat. Hij streek langs haar wang en hij gaf haar een kusje, hij was zo gek op haar, wat de jaloezie eigenlijk alleen nog maar erger maakte. 'Wat wil je doen? Ergens samen naar toe of blijf je liever hier?'vroeg hij nu aan Katelynn. Het maakte hem niet uit, hij vond alles goed.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zag dat Rowan opkeek en zag ook hoe zijn blik even naar Paul ging, de man van de rijksrecherche. Daardoor schudde ze even licht grijnzend haar hoofd. Eenmaal bij Rowan aangekomen pakte hij haar hand vast, streek langs haar wang en gaf haar een kusje.
"Hey," groette ze hem. Ze glimlachte.
Rowan vroeg haar wat ze wilde doen, of ze ergens naartoe zouden gaan of dat ze liever hier bleef. "Hier om de hoek zit een leuk tentje, misschien kunnen we daar wat eten," stelde ze voor. Ze had daar weleens vaker met collega's gegeten en moest toegeven dat het een heel fijn tentje was.
"Katelynn," hoorde ze nu de stem van Paul. Ze draaide zich om en zag hem aan komen lopen. "Sorry dat ik jullie even stoor hoor! Maar ben jij vanmiddag ook bij die meeting aanwezig?"
Katelynn knikte naar hem. "Ja, daar ben ik ook aanwezig," bevestigde ze. De man glimlachte en knikte ook. "Super! Helemaal goed. Dan zie ik je zo weer!" klonk hij opgewekt, waarna hij even knipoogde en daarna vertrok. Dat was gewoon echt hoe Katelynn hem kende, energiek, enthousiast en overdreven.

Rowan Rivers

Katelynn vertelde over iets dat in de buurt zat en hij knikte even, dat klonk wel goed. Het maakte hem niet zo heel erg veel uit, als hij maar samen met haar was. Dat was zijn enige eis. Hij wilde haar net meenemen toen iemand haar naam noemde. Haar voornaam. Dat zorgde ervoor dat hij zijn kaken op elkaar klemde en dat hij zijn hartslag omhoog voelde schieten. Hij stak zijn handen in zijn zakken om maar gewoon kalm te blijven, want dat viel hem zwaar nu. De man vroeg eigenlijk niet eens iets nuttigs. Het leek eerder alsof hij hun onderbrak in het gesprek om duidelijk te maken dat hij dat kon. Hij gebruikte haar voornaam alsof ze vrienden waren en dat alles bij elkaar maakte hem vreselijk kwaad. Katelynn reageerde op hem zoals ze was, maar ook dat leek hem te frustreren. De man nam weer afstand van hun, maar knipoogde naar haar en dat zorgde ervoor dat Rowan zo'n beetje het uiterste van zijn zelfbeheersing bereikt had en hij keek hem na, hij had niet eens door hoe erg zijn blik vol met haat zat, maar dat was wel het geval. Hij voelde zijn hartslag nog meer verhogen en hij moest echt vreselijk zijn best doen om te blijven staan en niets te doen. Na een paar seconde keek hij Katelynn aan en pakte hij haar hand vast, krachtiger dan normaal door de spanning. Hij was echt heel erg gespannen. Hij nam haar mee naar buiten en hij zweeg volledig over alles, maar ook dat viel hem zwaar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze merkte aan Rowan dat hij het niet leuk vond dat Paul langs was gekomen. Hij leek wat meer gespannen te zijn en nam haar mee naar buiten terwijl hij bleef zwijgen.
Rowan was altijd al vrij jaloers geweest maar na wat er met haar gebeurd was leek het nog erger geworden.
Zachtjes kneep ze in zijn hand en liep met hem mee.
“Hey, rustig aan, het is maar een collega,” sprak ze gedempt. Ze had zelf totaal geen interesse in Paul en hij was altijd gewoon wat overdreven, altijd geweest ook. Katelynn kende hem niet anders dan dat.
“Hij bedoeld er niks mee,” zei ze nog zachtjes. Ze sloeg haar arm nu om zijn middel en ging dicht tegen hem aan lopen.

Rowan Rivers

Katelynn  had nu door dat hij gespannen was en door wat ze zei glimlachte hij even zwakjes. 'Misschien helpt het als ik gewoon een keer normaal een gesprek met hem aan ga. Maar ik weet het niet, ik wil ook niet belachelijk op hem reageren.' Zei hij tegen haar. Eenmaal bij de plek die Katelynn bedoelde keek hij haar weer aan. 'Hij zal er vast niet echt iets mee bedoelen, maar ik kan het gewoon echt niet hebben... Ik heb een hekel aan hoe hij zich gedraagt en ik weet dat jij er nooit op in zal gaan, maar toch.' Zei hij zacht. Nadat hij had moeten zien wat allemaal mannen met haar gedaan hadden was het gevoel nog erger geworden. Hij was nog meer jaloers dan hij vroeger al was. Hij nam haar mee naar binnen en hij schoof de stoel voor haar naar achteren. 'Misschien moet ik gewoon echt met hem gaan praten... Wie weet mag ik hem wel en zijn alle problemen voorbij, tot er weer iemand anders is die te veel naar je kijkt.'

Katelynn Camryn Leighton

Ze schudde haar hoofd even en toen ze stopten met lopen omdat ze bij het tentje aangekomen waren, keek ze Rowan weer aan.
“Lijkt mij niet echt een best plan, eerlijk gezegd,” gaf ze toe. “Je gaat hem niet opeens mogen. Hij heeft een heel expliciet karakter en jou kennende gaat dat niet klikken met jou.”
Ze liepen naar binnen en namen plaats aan een leeg tafeltje. Katelynn pakte de kaart en ging met haar vinger langs de lunch gerechten. Ze twijfelde of ze voor een sandwich zou gaan of voor een lekkere salade.
“Waar ga jij voor?” vroeg ze nu aan Rowan, om het onderwerp ook weer even te veranderen.

Rowan Rivers

Door wat Katelynn zei zuchtte hij even, hoewel hij wist dat de kans groot was dat hij hem inderdaad niet mocht, baalde hij er van. Hij wilde iets doen om dit op te lossen, maar hij wist dat hij deze gevoelens niet opeens kon veranderen. 'Mag jij hem wel?' Vroeg hij nu aan haar. Hij wilde het liefste horen dat ze een vreselijke hekel aan hem had en hem ontzettend lelijk vond, maar dat ging ze waarschijnlijk niet zeggen. Ze wilde nu weten wat hij ging bestellen en daardoor was hij even wat verbaasd. Hij had nog geen idee, daarom pakte hij nu maar even de kaart op. 'De salade lijkt mij wel wat.' Zei hij nu zacht. Hij deed vreselijk zijn best om maar niet meer aan die gast te denken, maar alleen al de gedachte dat hij straks in de buurt van Katelynn zou zitten maakte Rowan kwaad. Hij zou willen dat hij niet zo jaloers was, maar het leek alleen maar erger te worden. Dat was misschien ook niet zo gek.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan vroeg ineens of zij Paul wel mocht. Daardoor keek ze weer op van de kaart en haalde haar schouders even op. “Ik ben niet iemand die gauw mensen niet mag. Ik vind hem een prima gast. Maar that’s it. Soms is hij wat overdreven en daar kan ik mij soms aan ergeren, maar zo is hij eenmaal,” vertelde ze hem.
Rowan zei dat hij voor de salade zou gaan, waardoor Katelynn weer even op de kaart keek en langzaam knikte. “Ik ga denk ik ook voor de salade. Die met tonijn lijkt mij wel wat,” glimlachte ze. Ze legde de kaart weer opzij en keek weer naar Rowan. Het leek hem nog steeds niet lekker te zitten.
“Maak je alsjeblieft niet druk om Paul, het is het niet waard,” sprak ze nu zachtjes terwijl ze over de tafel heen boog en zijn handen vastpakte.
“Maak je liever druk om Wessel, dat lijkt mij nuttiger,” zei ze daarna haast fluisterend. “Want daar maak ik mijzelf wel druk om,” gaf ze eerlijk toe.

Rowan Rivers

Ze vertelde wat ze van de man vond. Dit was nog niet eens zo verkeerd, maar Katelynn wist waarschijnlijk ook wel dat ze nu niet heel enthousiast kon gaan vertellen hoe geweldig ze hem eigenlijk vond. Nu zei ze dat hij zich niet druk moest maken om Paul. Dat was dus zijn naam. Hij keek even op naar haar. Ze vertelde hem dat Paul het niet waard was en dat hij zich beter druk kon maken om Wessel. Dat deed Katelynn ook. 'Geloof mij. Als ik zou weten waar hij was zou hij wensen dat hij nog vast zou zitten.' Zei hij. Hij meende het ook echt. De dingen die hij met Wessel wilde doen konden beter niet hardop uitgesproken worden. 'Maar dat weet hij. En omdat het een zwakkeling is die vreselijk laf is, zal hij er alles aan doen om mij te ontwijken. En als er dan iets gebeurd kan ik hulpeloos gaan bedenken wat hij allemaal met jou doet, terwijl ik opzoek ben. En wat er ook gebeurd, hoe het ook loopt, ik ben altijd te laat.' Zei hij nu. Hij leunde achterover en hij wreef langs zijn ogen, het maakte hem echt heel erg kwaad. Dat maakte de jaloezie alleen nog maar intenser.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat als hij wist waar Wessel was, hij zou wensen dat hij nog vast zat. Katelynn zuchtte even zachtjes. Op zich was het natuurlijk lief dat hij haar tegen die gast wilde beschermen, en wraakgevoelens waren ook echt wel vanzelfsprekend, maar Katelynn was bang dat Rowan zichzelf een keer echt in de nesten zou gaan werken. Ze zou het echt niet trekken als hij vast kwam te zitten, net als Steven pas geleden. Dat zou echt een hel zijn.
Ze keek op toen er een serveerster bij de tafel kwam staan en bestelde de salade. Daarna keek ze weer naar Rowan. “Ik weet dat je boos op hem bent en hem haat, dat heb ik ook.. Maar als je hem ooit tegenkomt.. Doe alsjeblieft voorzichtig. Ik wil je niet kwijt. Ik kan niet zonder je..” fluisterde ze zachtjes. Ze kneep weer even in zijn handen en glimlachte waterig. “Ik hou teveel van je..”
Ze nam weer wat afstand toen hun eten neergezet werd en prikte met haar vork wat in de salade. Daarna keek ze weer naar Rowan door wat hij zei.
“Je bent niet altijd te laat..” kaatste ze terug. Hij had haar immers een tijdje terug nog ‘gered’ van opnieuw een verkrachting, nog voor er iets kon gebeuren. “En wat er ook gebeurd, het zal nooit jouw schuld zijn..” zei ze daarna. Ze wilde dat hij dat wist. Dat zij hem nooit iets schuldig zou nemen.
Zachtjes zuchtte ze even. “Ik hoop gewoon dat er voorlopig gewoon niets meer gebeurd..” mompelde ze nu gedempt. Ze was echt bang voor Wessel en was ontzettend angstig voor het feit dat hij zomaar voor haar neus kon staan. Maar ze wilde gewoon leven en niet constant in angst en haat leven.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze wist dat hij boos op Wessel was, dat had ze ook. Maar als hij de man ooit tegen zou komen, moest hij voorzichtig doen. Ze wilde hem niet kwijt, ze kon niet zonder hem. Ze pakte zijn handen vast en hij staarde naar zijn handen in die van hem. 'Ik zal jou nooit alleen laten, wat er ook gebeurd. Ook niet door zoiets, hoe boos ik ook ben.' zei hij zacht tegen haar. Hij wist dat het makkelijker gezegd dan gedaan was, maar hij wist ook dat hij het niet lang vol zou houden in de gevangenis. Hij was niet zoals Steven, die kon het nog redelijk lang volhouden voor hij brak. Rowan daar in tegen wist dat hij dat niet zou kunnen, hij zou te veel slechte invloeden om zich heen hebben en dat was voor hem echt niet goed. Ze zei dat hij niet altijd te laat was en wat er ook gebeurde, het zou nooit zijn schuld zijn. Hij slikte even moeizaam, ze hadden het hier niet vaak over, omdat hij het meestal moeilijk vond en kwaad werd. Nu kreeg hij een brok in zijn keel, hij wilde hier helemaal niet aan denken. 'Het kan niet nog een keer gebeuren.' zei hij alleen maar zacht. Dat zou niet goed zijn, niet voor Katelynn en niet voor hem. Hij wist dat hij nog niet te klagen had, want er werd bijna nooit echt iets met hem gedaan. Hij moest alleen maar toekijken en afwachten. Katelynn had de echte ellende. Maar toch voelde het vreselijk en wist hij niet of ze er de volgende keer samen nog wel bovenop zouden komen. 'Ik weet dat ik niet boos moet zijn, dat het mij niets verder brengt. Maar het lijkt alsof ik in elke man die ook maar iets aandacht aan jou besteed een stukje Wessel zie. Ik kan Wessel niet bereiken, maar ik kan er wel voor zorgen dat elke andere man uit jouw buurt blijft.' zei hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij haar nooit alleen zou laten, hoe boos hij ook zou zijn. Daardoor glimlachte ze weer even, maar ze was er nog steeds niet helemaal gerust op. Ze nam even een paar hapjes van de salade en staarde er wat naar. Rowan zei dat dit niet nog eens kon gebeuren. Daardoor schudde ze even haar hoofd. Dat beaamde ze wel. Als haar zoiets opnieuw zou overkomen, zou ze echt kapot gaan. Ze was er nu al met veel moeite weer bovenop gekomen. Een rilling trok over haar rug door de gedachten eraan. Ze werd er naar van en probeerde die gedachten weer uit haar hoofd te verbannen. Eigenlijk moest ze ook voor haarzelf vrezen, want ze was nu zo doodsbang voor Wessel dat ze niet wist wat ze ging doen als hij ineens voor haar zou staan. Natuurlijk zou ze eerst proberen te vluchten, maar als hij haar zou blokkeren zou ze waarschijnlijk flippen.
“Niet iedere man is zoals hij..” sprak ze nog zachtjes naar Rowan. Ze nam nog wat happen van de salade en haalde even diep adem.
“Goed.. Laten we dit onderwerp maar weer even laten rusten.. Dan kunnen we misschien nog een beetje genieten van de lunch,” glimlachte ze nu waterig. Als Wessel toe zou gaan slaan konden ze er toch niks aan doen, ze konden zich nu al wel druk maken maar dat zou niets uitmaken. Ze moesten gewoon alert zijn. Voor Wessel was het al een stuk moeilijker gemaakt omdat hij eerst altijd Olaf had gehad die de kwade klusjes deed. Wessel was minder sterk en leek minder risico’s te durven nemen. Hij was qua computers en technologie heel slim en doordacht, maar voor de rest wat roekeloos. Dat zou hem niet echt helpen. En Katelynn hoopte dat hij zich daardoor vanzelf in de nesten zou werken.

Rowan Rivers

Hij staarde wat naar zijn salade, maar hij had nog geen hap genomen. Hij had eigenlijk niet eens door dat Katelynn stil was in in gedachten verzonken was, omdat hij dat zelf ook was. Ze zei dat niet iedereen man was zoals Wessel en daardoor ademde hij langzaam in. 'Geloof mij, alle mannen zijn in de basis hetzelfde. De ene handelt er alleen meer naar dan de ander.' mompelde hij. Ze wilde het onderwerp maar even laten rusten, dan konden ze misschien nog even genieten van de lunch. Hij glimlachte nu zwakjes naar haar, ze had gelijk. Ze hadden toch geen keuze met alles, ze moesten afwachten. Hij at nu een beetje van zijn salade, maar zijn eetlust was wel een beetje verdwenen. Hij wist dat hij wel iets moest eten, maar echt heel erg van harte ging het niet. 'Ik vind het wel fijn dat je tijd maakt voor dit soort dingen. Ik weet niet of je het alleen voor mij doet of niet, maar het doet mij in ieder geval wel goed om je vaak te zien.' zei hij nu eerlijk tegen haar. Het was fijn om haar ergens op de dag ook nog te kunnen zien.

Katelynn Camryn Leighton

Ze besloot niet meer in te gaan op het hele Wessel- onderwerp. Dan zouden ze er over door blijven gaan en dat wilde ze juist niet. Ze wilde deze lunch liever iets positiever afsluiten.
Rustig at ze door en keek weer even op toen Rowan toen hij zei dat hij het fijn vond dat ze tijd vrij maakte voor dit soort dingen. Daardoor glimlachte ze weer. “Dat doe ik zeker niet alleen voor jou,” plaagde ze hem nu. “Ook voor mijzelf,” grijnsde ze nu. Ze meende het wel, ze vond het zelf ook heel fijn om hem zo tussendoor af en toe nog te kunnen zien. Dat was wel fijn aan haar baan, ze was eigenlijk zelf verantwoordelijk voor haar tijd en wat ze deed.

Rowan Rivers

Ze glimlachte en ze zei dat ze het zeker niet voor hem alleen deed, maar ook voor haarzelf. 'Daar ben ik blij mee.' zei hij zacht. Hij pakte haar hand vast en hij streek met zijn vingers over haar huid heen. 'Heel erg blij zelfs.' voegde hij er aan toe. Hij hield zielsveel van Katelynn, daarom deed het hem goed om te horen dat ze hem tussendoor graag wilde zien. Hij kon heel snel gaan twijfelen aan een ander, zeker in dit soort situaties. Daar werd hij gewoon onzeker van en de jaloezie maakte het niet beter. Hij kon af en toe enorm snel gaan denken dat Katelynn misschien geen interesse meer in hem had. Hij had zijn eten nu zo goed als op en hij keek haar weer aan. 'Ik heb gisteren met Steven overlegd en hij was het met je eens. Ik heb besloten om het te proberen, ik werk aan een grotere zaak en kijk hoe mij dat af gaat. Als het niets is, zoek ik naar een andere oplossing.' zei hij nu. Hij had nog niet echt de kans gehad om het haar te vertellen, maar hij wilde wel dat ze het wist. Haar advies had hem geholpen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte weer even naar Rowan en bleef hem zo aankijken. Ze hield echt ontzettend van hem en ondanks alle narigheid die ze over haar heen had gekregen sinds ze met hem was, zou ze voor geen goud terug willen naar hoe het ervoor was. Eerst was er natuurlijk die mafkees van een Martin geweest waar ze lastig vanaf was gekomen, maar toen ze nog single was had ze echt puur en alleen voor haar werk geleefd. Een typische workaholic. Nu leek dat wat minder, ze was liever thuis bij Rowan dan aan het werk. Al had ze het alsnog ook heel erg naar haar zin op haar werk.
Ze at de laatste happen van de salade en dronk het water wat ze erbij besteld had op. Rowan begon weer te praten en zei dat hij gisteren met Steven had overlegd en dat hij het met haar eens was geweest. Rowan was nu aan het werk aan een grotere zaak en zou gaan kijken hoe dat ging verlopen.
Katelynn at haar mond leeg en knikte. "Fijn om te horen, ik denk echt dat dat wel gaat werken," gaf ze aan. Ze pakte het servetje en haalde die langs haar mond, om eventuele voedselresten weg te halen. Daarna keek ze op haar horloge.
"Ik moet zo maar weer die kant op gaan," gaf ze aan. "Ik heb een belangrijke meeting en er komen behoorlijk wat hoge piefen op af," vertelde ze. "Dus het zal er wel druk zijn qua beveiliging nu."

Rowan Rivers

'Ik denk dat je misschien wel gelijk hebt, maar ik wil niet te vroeg juichen. Laten we eerst maar eens afwachten hoe dit gaat.' zei hij tegen haar. Ze keek op haar horloge en ze zei dat ze terug moest, ze had een belangrijke meeting. Door wat ze daarna zei ademde hij langzaam in. 'Zoals Paul?' vroeg hij nu. Hij kon het gewoon niet laten. Hij pakte haar hand even vast en hij glimlachte nu zwakjes. 'Sorry, ik zal er over op houden. Ik vertrouw jou blind.' zei hij zacht. Hij kwam overeind en hij rekende voor hun af, daarna pakte hij de hand van Katelynn weer vast en liep hij met haar terug richting de rechtbank. 'Misschien over een tijdje, als ik niet meer zo heftig op hem reageer wil ik echt wel met hem praten. Meestal werkt het in mijn geval beter om vrienden met iemand te worden... of een relatie aan te gaan. Dan haat ik ze niet meer zo.' zei hij tegen haar, met een zwakke glimlach op zijn gezicht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze knikte weer even toen Rowan zei dat hij niet te vroeg wilde juichen. "We zullen vanzelf zien hoe het gaat," zei ze. Ze haalde haar hand door haar haren en schoof de stoel naar achteren. Toen Rowan Paul zijn naam weer noemde schudde ze even grijnzend haar hoofd.
"Braaf," grinnikte ze toen Rowan zelf al zei dat hij erover op zou houden. Hij stond nu op en rekende af. Katelynn stond ook op en wachtte rustig, daarna liep ze met hem mee terug richting de rechtbank. Rowan begon weer te praten en Katelynn lachte even kort.
"Oh, daarom ben je dus een relatie met mij aan gegaan," grinnikte ze. Rustig liep ze door en binnen een paar minuten kwamen ze aan bij de rechtbank. Het was er- zoals ze al had verwacht- een drukte van jewelste. Er stond politie en bij de deur stond extra beveiliging.
"Nou, ik zie je vanmiddag weer," glimlachte ze nu naar Rowan. Ze stopte met lopen en drukte een kus op zijn lippen.

Rowan Rivers

Ze zei dat hij braaf was en daardoor grijnsde hij een beetje. Ze lachte door wat hij zei en zei dat dat was waarom hij een relatie met haar aan was gegaan. 'Hm, misschien in eerste instantie een beetje. Maar toen bleek het niet zo veel te helpen, want soms ben je nog net zo irritant.' zei hij plagend tegen haar. Het was heel druk bij de rechtbank en Katelynn zei dat ze hem vanmiddag zou zien en hij kreeg een kus. Hij pakte haar vast en hij zoende haar even kort, daarna keek hij haar weer aan. 'Tot vanmiddag. Veel succes en doe Paul de groeten van mij.' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Daarna liep hij weg en stond hij nog even kort met wat collega's te praten, voor hij naar zijn auto liep en wegreed. Hij had nog genoeg te doen, dus hij hoefde niet al te lang te denken aan Katelynn en Paul, gelukkig.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan beantwoordde de kus met een zoen en wenste haar veel succes, waarna hij zei dat ze de groetjes aan Paul moest doen. Daardoor grijnsde ze even. "Dat zal ik zeker doen," grinnikte ze. Ze glimlachte nog even naar hem maar liep toen verder richting de ingang. Ook zij werd goed gecontroleerd voor ze naar binnen mocht en eenmaal binnen moest ze nog door de welbekende poortjes. Een aantal collega's stonden samen te praten en zij voegde zich erbij. Een aantal minuten later vertrokken ze richting een van de zalen om de meeting te gaan beginnen.
De meeting duurde erg lang en was vrij intensief. Het was een beetje een chaos en ze was best blij toen het eenmaal voorbij was. Ze verlieten allemaal de zaal en op de gang bleef ze nog even kletsen met een paar vrouwelijke collega's die ze wel goed mocht. Daarna keek ze even op haar horloge hoe laat het was. Tien voor half zes al. Ze wist niet of Rowan er al stond, grote kans van wel.

Rowan Rivers

Hij reed naar één van de adressen die hij nog op zijn lijst had staan toe. Het was de familie van een jonge man, hij was een van de eerste slachtoffers uit een reeks moorden. Het gesprek verliep niet helemaal hoe hij zou willen en ondanks dat hij wel wat dingen te weten kwam, was deze familie het meeste gesloten tot nu toe. Dat deed hem vermoeden dat ze iets achter hielden en toen hij de vraag op een iets verkeerde manier stelde, merkte hij dat hij daar wat beter over na had moeten denken. Hij had het anders moeten formuleren of wat dan ook. De vader van het slachtoffer werd kwaad en haalde naar hem uit, wat Rowan niet echt aan zag komen. Hij kreeg een flinke klap in zijn gezicht, maar direct daarna schrok de man van zijn eigen handelen. Hij begon te vertellen dat zijn zoon ooit als kind heel ernstig ziek was geweest en dat het verlies hem daarom extra zwaar viel, daarom waren de vragen van Rowan nogal confronterend. Hij had het goed met de man kunnen bespreken, dus het maakte hem niet zo veel uit. Toen hij de auto weer instapte zag hij wel de blauwe rand rond zijn oog, dat zou nog wel iets erger worden. Hij schudde zijn hoofd even, hij was blijkbaar toch niet meer zo heel scherp als hij vroeger was, anders was hem dit niet gebeurd. Uiteindelijk maakte het niet uit, maar hij moest er voortaan wel op letten. Hij had er nu wel even van geleerd. Hij keek op zijn horloge en hij zuchtte even, hij was eigenlijk al te laat, hij besloot dus maar niet terug te gaan naar het bureau en ook niet langs Femke te gaan, dat moest maar een andere keer. Hij wilde naar Katelynn en daarna naar Leroy, dat vond hij een heel stuk belangrijker. Eenmaal op de parkeerplaats bij de rechtbank zag hij in de spiegel zijn oog nog meer verkleuren, het was ook wel iets gevoelig. Hij schudde zijn hoofd even, dit zorgde er wel voor dat hij op de harde manier leerde wat hij wel en niet kon zeggen. Hij stapte de auto uit en hij liep richting de ingang van de rechtbank. Hij werd begroet door wat mensen die hij herkende, hij kwam hier tegenwoordig best regelmatig. Toen hij dichterbij kwam zag hij Katelynn met wat mensen staan praten en hij besloot er nu maar gewoon op af te lopen, als hij niet welkom was hoorde hij dat vanzelf.