Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Carmen zei uiteindelijk dat het haar schuld was, dat zij het had uitgelokt maar dat ze het niet verkeerd bedoelde. Rowan was echter te kwaad om daar normaal op te kunnen reageren en zei dat hij haar niet meer hoefde te zien. Vervolgens greep hij Katelynn ruw vast en sleurde haar mee, weg bij Carmen vandaan. Katelynn zweeg nog altijd en beende gehaast achter Rowan aan. In haar hoofd was het één grote puinhoop, al haar gedachten gingen door elkaar en de angst en onrust van haar trauma kwamen weer terug, haast nog erger dan tevoren. En dat terwijl ze dacht dat ze dat nu wel zo goed als achter haar had gelaten. Ze voelde zich opeens zo kwetsbaar, zo bang en vol paniek.

Rowan Rivers

Eenmaal buiten haalde hij diep adem, maar hij trilde nog steeds. Dit zou waarschijnlijk ook niet zo snel weg zijn. Hij had Katelynn nog niet eens aangekeken, hij wist ook echt niet wat hij met deze hele situatie aan moest en dat gaf hem een heel onzeker gevoel. Hij knielde bij Mack neer, die hun natuurlijk gevolgd was. Hij aaide de hond over zijn kop heen en hij deed zijn best om het hele voorval maar gewoon te negeren. 'We nemen hem wel mee naar huis. Ik stuur Steven wel aan berichtje dat hij hem bij ons op kan halen.' mompelde hij nu. Hij wist ook nog niet precies of hij dit echt moest negeren of dat hij dit met Steven moest bespreken, voor Carmen dat deed. Maar eigenlijk was dat niet aan hem. Hij wilde gewoon echt niet terug het hotel in, hij nam Mack liever met hun mee. Hij liet de hond de auto in springen en hij keek even naar Katelynn. 'Rij maar met mij mee. Ik haal je auto nog wel op.' mompelde hij, wat kortaf.

Katelynn Camryn Leighton

Ze had de riem van Mack losgelaten in alle heisa, maar de hond was hun braaf gevolgd en leek niet echt te begrijpen wat er van hem verwacht werd nu. Rowan aaide de hond even en zei dat ze hem wel mee zouden nemen naar huis, dan zou hij Steven wel een berichtje sturen dat hij Mack bij hun thuis op kon komen halen. Katelynn knikte kort, ze vond het prima, ze had nu sowieso geen zin om terug te gaan naar boven, al zouden ze waarschijnlijk Carmen niet meer tegen komen want die zou vast ook haar huis binnen gegaan zijn.
Mack sprong de auto in en Rowan stelde voor dat zij ook met hem mee zou rijden, dan zou hij haar auto nog wel ophalen. Katelynn wreef even met haar trillende handen in haar ogen en schudde langzaam haar hoofd.
"Nee, dat hoeft niet, ik kan zelf wel rijden, ik zie je straks thuis, goed?" sprak ze zachtjes. Misschien zou ze dan weer wat kalmeren, in de auto. Misschien gaf het wat afleiding.
Ze zocht haar sleutels en toen ze die gevonden had liep ze richting haar eigen auto, ontgrendelde die en stapte in. Ze zag Rowan al weg rijden en keek hem na, waarna ze even diep ademhaalde en achter hem aan reed. Haar gedachten bleven haar nog steeds teisteren, maar de tranen waren nu wel opgehouden.
Eenmaal thuis parkeerde ze haar auto naast die van Rowan en stapte ze uit. Haar lichaam was nog wel wat van de rel, aangezien ze merkte dat haar benen nog erg trilden en wat slapjes aanvoelden.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat het niet hoefde, ze kon zelf wel rijden. Hij knikte alleen maar even, hij had echt geen zin om daar een discussie over te gaan voeren. Hij had eigenlijk helemaal niet zo veel zin om met haar te praten. Hij was dan wel boos geworden op Carmen, maar hij wist dat een ruzie van twee kanten kwam, dus Katelynn was vast niet volledig onschuldig. Hij reed richting huis, wat in gedachten verzonken over alles. HIj voelde zich hier echt heel erg rot over, want hij gaf veel om Carmen en dit deed hem pijn. Het deed hem pijn dat ze zijn vertrouwen misbruikte om ruzie te kunnen maken met Katelynn. Hij had Mack even in de tuin gelaten en hij zag dat Katelynn er ook aan kwam rijden. Hij legde zijn wapen en sleutels op het aanrecht en daarna pakte hij een glas en schonk hij dat vol met wijn. Hij negeerde Katelynn verder volledig, hij wist echt niet wat hij tegen haar moest zeggen. Hij pakte het glas en een pakje met sigaretten van het aanrecht en daarna liep hij naar buiten toe, waar hij op een stoel ging zitten.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zuchtte even zachtjes en liep toen het huis binnen. De deur viel met een doffe plof achter haar dicht en ze trok haar jas uit, die ze op de kapstok hing. Met enige tegenzin betrad ze de woonkamer en ze zag nog net Rowan naar buiten lopen. Eerst wilde ze hem meteen volgen, maar ze besloot dat niet te doen en even te wachten tot bij beide de emoties iets naar de achtergrond gezakt zouden zijn.
Ze liep naar de keuken en pakte een glas uit de kast, die ze vulde met water. Haar hoofd bonkte en ze pakte een pijnstiller uit de lade, die ze op haar tong legde en met water wegspoelde. Rustig liep ze weer naar de woonkamer, waar ze op de bank neerplofte en langzaam het glas water leegdronk. Daarna verdween ze naar boven en sprong ze onder de douche. Misschien werd ze daar rustiger van, voorheen hielp dat altijd wel. Echter leek nu niets te helpen. Haar gedachten gingen steeds weer terug naar alle gebeurtenissen en de beelden leken ook allemaal helder terug te komen. Ook begon ze enorm te twijfelen aan haarzelf, was ze wel goed genoeg? Deed ze dingen fout? Was ze egoïstisch? Verdiende Rowan beter?
Het warme water stroomde over haar naakte lichaam en de badkamer vulde zich volledig met stoom. Ze liet zich op haar knieën zakken en sloot haar ogen. De tranen begonnen weer over haar wangen te stromen en ze voelde zich zo ontzettend kwetsbaar en eenzaam.

Rowan Rivers

Hij goot de wijn achterover en zodra hij zijn sigaret op had, liet hij Mack naar binnen. Hij stuurde Steven een kort berichtje dat Mack bij hun was en daarna aarzelde hij even. Hij schonk zijn glas bij en hij zag dat Katelynn naar boven was, waardoor hij nu zelf binnen bleef. Zodra hij zijn glas weer leeg had ging hij naar boven toe. Hij kon haar niet de rest van de dag negeren en hij wilde het toch een soort van bespreken. Hij wilde niet dat ze verdrietig was, hij hield veel te veel van haar, ook al was hij in de war door alles wat er gebeurd was. Eenmaal boven hoorde hij de douche aan staan en hij ging er daarom ook naar toe. Hij zag Katelynn op de grond zitten en hij kon heel duidelijk zien dat ze huilde. Hij pakte haar zachtjes vast en hij trok haar tegen zich aan. Het interesseerde hem niets dat hij al snel helemaal zeiknat was van het water, hij wilde haar gewoon vasthouden. Zijn overhemd kleefde aan zijn huid en hij voelde de druppels over zijn gezicht lopen. Hij streek zachtjes langs haar gezicht en hij keek haar aan. 'Ik hou van je.' fluisterde hij. 'Ik wil al helemaal niet dat je verdrietig bent... praat met mij, wat is er gebeurd?' vroeg hij haar nu.

Katelynn Camryn Leighton

Haar eigen emoties frustreerde haar, ze wist echt even niet wat ze met zichzelf aanmoest. Het was niets voor haar om zo hysterisch te zijn, maar blijkbaar was het haar ook even boven de pet gestegen. De woorden van Carmen hadden haar harder geraakt dan ze had beseft en had willen geloven. Normaal twijfelde ze nooit over zichzelf, maar de afgelopen tijd was haar zelfbeeld wel wat veranderd en had haar sterke ego ook wel een deuk opgelopen.
Ze was zo in haar eigen wereldje en zo in gedachten verzonken dat ze even kort schrok toen Rowan bij haar kwam en haar tegen zich aantrok. Daarna echter drukte ze zichzelf tegen hem aan en drukte ze haar doorweekte gezicht tegen zijn borstkas. Ze zocht zijn hand en toen ze die vond pakte ze hem stevig vast, alsof ze bang was dat hij weg zou gaan.
"Ik hou ook van jou.." bracht ze trillend uit. Ze tilde haar hoofd weer even op en keek hem met betraande ogen aan.
"Twijfel je aan ons..?" vroeg ze nu zachtjes aan hem, totaal niet aanvallend, eerder ontzettend kwetsbaar. "Ben ik niet goed genoeg voor je..?" Ze beet op haar lip en staarde nu naar de grond.

Rowan Rivers

Katelynn pakte zijn hand heel stevig vast en hij vond het fijn, het gaf hem een veilig gevoel. Het deed hem goed om te merken dat ze toenadering zocht. Ze zei dat ze ook van hem hield en hij keek haar aan, hij vond het moeilijk om haar zo verdrietig te zien. Ze vroeg nu zacht en kwetsbaar of hij aan hun twijfelde. Daardoor dacht hij na. Hij vond het vreselijk lastig om hier over te praten. 'Soms.' gaf hij zacht toe. Ze vroeg of ze niet goed genoeg voor hem was, daardoor was hij verbaasd. 'Natuurlijk wel. Echt wel.' zei hij meteen, heel duidelijk. 'Ik ben gek op je.' zei hij daarna. 'Het is gewoon... ik... door alles wat er gebeurd is leven we zo langs elkaar heen. Ik twijfel niet aan onze relatie, ik twijfel aan mijzelf. Ik ben bang dat ik iets doe waardoor ik dit kapot maak.' zei hij zacht. Hij was bang dat hij vreemd zou gaan, dat hij een keer zo kwaad werd dat hij haar iets aan zou doen, hij had meerdere dingen waar hij bang voor was. 'Ik ben bang dat uiteindelijk blijkt dat je beter en veiliger bent zonder mij. Je maakt dit allemaal mee door mij en soms... soms heb ik het gevoel dat ik daardoor beter alleen zou kunnen zijn. Ik wil niemand dit aandoen, zeker jou niet.' fluisterde hij. Hij keek haar niet meer aan, het viel hem zwaar om dit allemaal uit te spreken.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan gaf toe dat hij soms wel twijfelde over hun. Ook zei hij dat zij zeker wel goed genoeg was voor hem. Dat zorgde bij haar toch wel voor een opgelucht gevoel, hoewel ze diep vanbinnen ook wel wist dat het goed zat tussen hun. Ze zuchtte zachtjes en deed een poging om haar tranen wat weg te vegen.
Hij zei dat hij vooral aan zichzelf twijfelde en dat hij bang was dat hij iets zou doen waardoor hij dit kapot zou maken. Katelynn kneep zachtjes in zijn hand en keek hem diep in zijn ogen aan.
"Je moet een beetje vertrouwen in jezelf hebben," sprak ze hem zachtjes toe. "Je gaat echt niet zomaar gekke dingen doen. Anders denk je er nu ook niet over na." Ze glimlachte zachtjes en haalde even diep adem. Ze moest toegeven dat het wel even opgelucht had. Normaal gesproken was ze niet gauw zo.
"Het komt niet door jou, Rowan. Jij heb die mannen toch niet gevraagd dit te doen? En ik heb er zelf voor gekozen om bij jou te zijn. Ik wist waar ik voor koos. Ik kan dit alleen aan mijzelf aanrekenen. En ja, er zijn vreselijke dingen gebeurd en ik zou er alles voor over hebben om dat terug te draaien. Maar aan de andere kant heb ik er nog altijd geen spijt van.. Ik wil bij jou zijn.." Ze pakte voorzichtig Rowan zijn kin vast en draaide hem naar haar toe, zodat ze oogcontact hadden. "Voor altijd.." plakte ze er zachtjes achteraan.

Rowan Rivers

Ze kneep in zijn hand en ze zei dat hij een beetje vertrouwen moest hebben. Ze had ook wel gelijk, hij vond het alleen zo vreselijk moeilijk. Het was vaak genoeg fout gegaan en daardoor twijfelde hij gewoon echt heel erg aan zichzelf. Ze gaf aan dat hij niet zomaar gekke dingen ging doen, anders dan dacht hij er nu ook niet over na. 'Ja, je hebt misschien ook wel gelijk,' zei hij zacht. Ze zei dat het niet door hem kwam. Hij had dit niet gevraagd. Ze had er zelf voor gekozen om bij hem te zijn en ze wist waar ze voor koos. Ze wilde gewoon bij hem zijn. Ze pakte nu zijn kin vast, waardoor hij haar wel aan moest kijken. Ze wilde voor altijd bij hem zijn en daardoor viel hij stil. 'Ik ook bij jou.' fluisterde hij. Hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar het volgende moment, vrij heftig. Dit was een beetje de manier waarop hij al zijn gevoelens liet zien, hij bedoelde het ook echt alleen maar goed. Zijn handen gleden over haar natte huid en hij hield haar heel dicht tegen zich aan. 'Laat je niet meer zo van slag brengen door Carmen. Ze heeft de beste intenties, echt... ik weet dat jullie elkaar totaal niet mogen, maar je moet haar woorden niet zo veel invloed laten hebben. Ik ben gek op jou, je bent goed genoeg voor mij, echt... misschien wel te goed.' zei hij na de zoen zachtjes. Hij was nog steeds heel kwaad op Carmen, maar hij wist diep van binnen wel dat haar intenties goed waren. Hij zag het alleen niet zitten om het goed te maken.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte lichtjes toen Rowan zei dat hij ook voor altijd bij haar wilde blijven. Vervolgens zei hij dat ze zich niet zo van slag moest laten brengen door Carmen. Daardoor knikte Katelynn langzaam. Ze wist dat hij gelijk had en eigenlijk had ze zich nooit eerder wat aangetrokken van Carmen haar woorden. Maar nu leek ze er even gewoon vatbaar voor geweest.
“Ja..” zei ze dan ook. “Ik weet het.. Ik weet niet wat ik heb vandaag.. Beetje een drukke week gehad. Wat een jankert ben ik nu opeens..” ze grinnikte even zachtjes vanwege haar eigen woorden.
Rowan begon haar te zoenen en ze ging er rustig in mee. Ze voelde zijn handen over haar lichaam en ze pakte hem stevig vast.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat hij gelijk had, ze wist niet wat ze had vandaag.  'Maakt niet uit... ik snap wel dat je van slag bent. ' Fluisterde hij. Ze ging mee in wat hij deed en hij vond het fijn. Hij liet zijn handen zachtjes over haar huid glijden en hij drukte zijn lippen in haar hals, maar daarna hield hij toch op. Sinds wat er gebeurd was bij de bende waren ze nog geen een keer verder gegaan. De eerste periode had hij haar ruimte willen geven en nu durfde hij eigenlijk niet zo goed. Het liet hem constant denken aan wat er gebeurd was en hij was ook nog eens bang dat hij iets fout zou doen. Dat hij te heftig zou zijn, dat ze er toch geen zin in had of dat hij de controle zou verliezen. Hij vond het moeilijk, want hij had hier nooit eerder last van gehad. Constant als hij ook maar iets verder bij haar ging dacht hij aan wat er met hun gebeurd was en dat was vreselijk irritant. Hij nam langzaam wat afstand van haar en hij ademde in om wat te kalmeren.  Het was niet dat hij geen zin in haar had, want dat had hij zeker wel. 'Steven komt vast zo... Ik kleed mij even om en dan zie ik je zo beneden.' Zei hij zacht en wat schor. Daarna draaide hij zich om, zodat hij niet meer naar haar hoefde te kijken.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat het niet uitmaakte en dat hij wel snapte dat ze van slag was. Ze glimlachte zwakjes en voelde zijn handen over haar lichaam gaan. Het voelde goed. Ze waren eigenlijk nog geen enkele keer verder gegaan. En ook nu haakte Rowan af. Katelynn vond het echter wel oké omdat ze niet wist hoe ze zelf zou reageren als ze verder gingen. Ze was bang dat alle beelden terug zouden komen en ze in paniek zou raken. Het had tijd nodig..
Rowan nam afstand en zei dat hij zich zou omkleden en dan zag hij haar zo beneden. Daarop knikte Katelynn. “Is goed.” Ze keek hem na en krabbelde langzaam overeind. Ze bleef nog even onder de douche staan, maar stapte er toen onder vandaan en begon zich af te drogen en aan te kleden.

Rowan Rivers

Hij merkte dat hij nog steeds niet compleet rustig was. Hij dacht na over hoe Katelynn en Carmen tegen elkaar tekeer waren gegaan en hij vroeg zich af hoe dat zo uit de hand kon lopen. Het deed hem pijn, omdat hij geen kant wilde kiezen, maar zich gedwongen voelde om dat te doen. Het deed hem pijn dat hij Carmen niet kon vertrouwen. Nu kon hij zijn gevoelens dus met niemand echt meer bespreken. Hij trok wat droge kleding aan en daarna liep hij naar beneden toe. Het werd al laat, hij zou zo wel wat te eten bestellen. Hij schonk zijn glas wijn weer vol en hij staarde even in gedachten verzonken naar de fles. Zolang het geen sterke drank was, was het prima. Het was maar wijn.  Hij nam een paar grote slokken en hij liet zich op de bank zakken. Hij pakte zijn mobiel en hij las een paar berichtjes door, maar het was niet echt boeiend. Hij zou straks Steven vertellen wat er gebeurd was, hij hoopte dat Katelynn hem vanavond kon vertellen hoe het zo ver had kunnen komen. Hij staarde naar een groepsapp met wat collega's, die morgen avond met zijn allen wat zouden gaan borrelen. Misschien moest hij maar meegaan. Hij had het gevoel dat hij gek werd als hij constant thuis was. Bovendien was het wel een gezellig groepje dat afgesproken had. Net op het moment dat hij zijn mobiel weg wilde stoppen kreeg hij een appje binnen. Het was van Femke, een agente die vrij recentelijk naar het bureau was over geplaatst. Ze werkte er nu een paar maandjes en hij kon het wel goed met haar vinden.  Ze was gezellig en ze vroeg nu of hij morgen avond ook mee zou gaan. Daardoor glimlachte hij even, het was toevallig dat hij er net aan zat te twijfelen. Hij stuurde een berichtje dat hij er bij zou zijn als hij niet te moe was en daarna klikte hij haar profiel foto aan. Hij dronk zijn glas leeg en hij bekeek haar foto even, ze zag er goed uit. Hij stopte zijn mobiel weer weg en hij schonk zijn glas bij, daarna leunde hij wat achterover.

Katelynn Camryn Leighton

Toen ze aangekleed was ruimde ze de spullen in de badkamer op en liep ze naar de slaapkamer. Ze opende de kast, zocht wat kleding uit en trok dat aan. Vervolgens deed ze wat make-up op, omdat ze vond dat ze er zonder make-up toch wel erg 'bloot' uit zag. Ook deed ze oorbellen in en een ketting om die ze ooit van Rowan had gehad.
Ze daalde de trap af naar beneden en werd daar warm onthaalt door de drie chihuahua's en door Mack. Na een korte aai aan alle hondjes liep ze de woonkamer in en zag ze Rowan op de bank zitten met een glas wijn en zijn mobiel. Ze besloot ook maar een borrel te nemen en liep naar de keuken, waar ze een glas vulde met cava.

Rowan Rivers

Hij keek op toen Katelynn naar beneden kwam en hij glimlachte naar haar. Hij vond dat ze er goed uitzag en hij had altijd bewondering voor haar. Ondanks dat de situaties waarin ze zaten soms vreselijk waren, zag ze er altijd heel goed uit. Dat gaf hem een soort van zekerheid dat dingen wel weer goed kwamen. Hij zag dat ze voor zichzelf wat te drinken in schonk en hij wachtte tot ze bij hem zat, daarna pakte hij haar hand vast. 'Wat gebeurde er nou precies tussen jou en Carmen? Wat zorgde ervoor dat dit zo uit de hand liep?' vroeg hij nu. Hij wilde heel graag haar kant van het verhaal horen. 'Ik heb morgen een borrel met wat collega's, als ik niet te moe ben blijf ik na het werk nog even hangen. Vind je dat oke?' vroeg hij aan haar. Hij wilde wel weten of ze achter zijn beslissingen stond, dat vond hij belangrijk. Je zou het niet zo snel van hem zeggen, maar hij kon best wel onzeker zijn over dingen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze nam een paar slokjes en nam haar glas toen mee naar de bank. Daar liet ze zich rustig neerzakken naast Rowan. Hij pakte haar hand vast en vroeg even later wat er nou precies gebeurd was tussen haar en Carmen. Katelynn nam nog een slokje en keek opzij naar Rowan.
"We kwamen elkaar toevallig tegen," zei ze. "We begroette elkaar gewoon normaal alleen toen begon zij over onze relatie en over dat ik niet goed ben voor jou en zo," vertelde ze eerlijk. "We zaten allebei fout, we hadden gewoon moeten stoppen met elkaar uitkafferen en uitlokken, maar we gingen beide door." Katelynn schudde haar hoofd even. Daarna grijnsde ze even kort en keek ze Rowan weer aan. "Het was maar goed dat jij ertussen kwam, anders had ik wat haren uit haar hoofd getrokken denk ik," grinnikte ze als grapje. Al was het inderdaad maar goed geweest, want ze waren elkaar al gaan duwen en ze wist niet wat ze verder nog zouden doen verder als ze niet gestopt waren. Ze waren beide namelijk behoorlijk geïrriteerd geweest.
"Ja, natuurlijk is dat prima. Leuk juist, toch?" reageerde ze nu op Rowan zijn vraag of zij het oké vond als hij na zijn werk morgen nog even ging borrelen met wat collega's. Misschien wipte ze zelf ook nog even langs, maar dat wist ze nog niet, dat lag er net aan hoe ze zich morgen voelde, dat was met de dag anders. Ze zei het daarom ook nog maar niet, omdat ze hem niet blij wilde maken met een dode mus.

Rowan Rivers

Ze begon te vertellen over de aanvaring met Carmen en hij knikte langzaam. Hij begreep het wel, dingen konden soms enorm hoog oplopen. 'Misschien moeten jullie gewoon een keer samen rond de tafel gaan zitten, wat drinken en echt met elkaar praten. Dit hoeft niet altijd zo door te gaan... dat is niet nodig. Ik zou het ontzettend fijn vinden als jullie goed met elkaar om zouden kunnen gaan.' zei hij zacht tegen haar. 'Ze betekent veel voor mij. Ik weet dat jullie recht tegenover elkaar staan, maar ik denk echt dat jullie het met elkaar zouden kunnen vinden als jullie elkaar beter leren kennen. Carmen heeft mij altijd geholpen, Katelynn...' zei hij zacht tegen haar. Ze vond het prima als hij morgen avond op het werk zou blijven, gezellig juist. 'Ik weet het nog niet zeker, maar misschien is het inderdaad wel leuk.' zei hij zacht tegen haar. HIj drukte zijn lippen op haar wang en daarna goot hij de wijn achterover. Hij schonk zijn glas bij en hij kwam langzaam overeind. 'Ik ga roken buiten. Ga je mee?' vroeg hij. Hij pakte zijn glas op en hij bleef wachten op haar antwoord.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat zij en Carmen misschien gewoon een keer samen rond de tafel moesten gaan zitten en wat zouden moeten gaan drinken en praten met elkaar. Hij zou het fijn vinden als ze goed met elkaar om konden gaan. Katelynn knikte langzaam. "We kunnen het altijd een keer proberen. Maar Carmen en ik kennen elkaar al een tijdje en we hebben elkaar nooit echt goed gelegen.. Maar goed, we kunnen het altijd een keer doen, als we beide in een iets betere bui zijn en elkaar niet meteen aanvliegen," grijnsde ze.
Hij zei nog dat hij niet zeker wist of hij morgen naar die borrel zou gaan, maar het zou misschien inderdaad wel leuk zijn. "Ja, misschien is het wel goed voor je juist, even iets anders dan thuis zitten of werken. Toch?" ze glimlachte naar hem en hij gaf haar een kusje op haar wang en kwam even later overeind. Hij ging buiten roken en vroeg of ze mee kwam.
"Is goed," reageerde ze daarop. "Roken is niet goed voor je, he," plaagde ze hem even. Daarna gooide ze haar glas achterover en liet die achter op de tafel, waarna ze Rowan volgde naar buiten. Eenmaal buiten stal ze een sigaret van Rowan en stak die tussen haar lippen. "Heb je een aansteker?" vroeg ze hem nu.

Rowan Rivers

'Ik weet het... maar jullie kennen elkaar zakelijk. Het is logisch dat jullie elkaar daar niet mogen, dat is jullie werk. Probeer elkaar nu ook eens prive te leren kennen. Al is het maar voor mij, ik zou het echt heel erg fijn vinden.' zei hij eerlijk tegen haar. Ze dacht dat de borrel misschien wel goed voor hem was, iets anders dan thuis zitten en werken. Hij knikte even, waarschijnlijk had ze wel gelijk. 'Ja, dat is ook zo. Even wat anders is misschien wel goed, ik kijk morgen wel.' zei hij. Ze kwam overeind en zei dat roken niet goed voor hem was, waardoor hij grijnsde. 'Het leven is niet goed voor mij.' was zijn reactie. Ze kwam mee naar buiten en er werd direct een sigaret van hem gestolen. 'Ik heb een slechte invloed op je.' zei hij daardoor. Hij stak zijn sigaret aan en gaf haar daarna de aansteker. Hij nam een trekje en daarna een slok wijn. Hij staarde even naar het glas en daarna keek hij opzij naar Katelynn. 'Waarom hou jij van mij, Katelynn?' vroeg hij nu zacht aan haar. Hij bleef haar doordringend aanstaren. 'Je kan elke man krijgen die je wilt, elke man zonder problemen, zonder verleden. Waarom blijf je bij mij?' vroeg hij haar serieus.

Katelynn Camryn Leighton

"Als Carmen er ook voor open staat wil ik best een keer met haar wat gaan drinken of iets dergelijke," knikte ze. Ze wist niet of het goed zou gaan of dat het juist weer zou escaleren op een gegeven moment, maar ze was best bereid het een kans te geven.
Toen zij een sigaret van Rowan had gepakt zei hij dat hij een slechte invloed op haar had. Daardoor grijnsde ze even. "Zeker," grinnikte ze. Ze wachtte op de aansteker en stak daarna de sigaret aan en nam een diepe hijs. De laatste tijd rookte ze wel vaker, ze wist wel dat het slecht was en probeerde het met mate te doen, maar ze merkte wel echt dat ze nu bijna dagelijks wel een sigaret op stak.
Rowan vroeg nu plotseling waarom zij van hem hield. Ze kon elke man krijgen die ze maar wilde, zonder gek verleden, maar ze bleef bij hem. Daardoor glimlachte ze lichtjes.
"Omdat ik van je hou," sprak ze zachtjes terug. Ze ging dicht tegen Rowan aanstaan en nam nog een hijs van de sigaret. "En blijkbaar val ik op mannen met problemen. Martin was nou ook niet echt een man zonder verleden en problemen. Dus pas maar op nu de bende er niet meer is, straks vind ik het nog saai worden," grijnsde ze nu. Ze pakte Rowan zijn hand vast en kneep er zachtjes in. "Er is niet altijd een waarom, Rowan. Ik hou gewoon van je. Ik weet niet waarom ik precies op jou ben gevallen. Maar blijkbaar heeft het zo moeten zijn.. En ik wil niets anders meer," sprak ze nu een stuk serieuzer.

Rowan Rivers

'Ik zal het met haar overleggen, als ik haar weer onder ogen kan komen zonder boos te worden.' zei hij tegen haar. Hij was nog steeds kwaad op Carmen, hij had haar in vertrouwen genomen en dat had ze tegen hem gebruikt tegenover Katelynn, dat vond hij niet eerlijk. Ze zei dat hij zeker een slechte invloed had en daardoor liet hij haar grijnzen. Ze zei als eerste dat ze van hem hield en blijkbaar viel ze op mannen met problemen. Ze had het over Martin en daardoor ademde hij diep in, alleen al zijn naam maakte hem heel erg kwaad. 'Ik hoop toch dat ik anders ben.' zei hij dus ook. Hij moest oppassen, want straks vond ze het nog saai, nu die bende er niet meer was. 'De littekens zijn er nog.' mompelde hij. Hij kalmeerde zichzelf weer een beetje en hij goot zijn wijn achterover. 'Ik zal mijn best doen om niet saai te zijn.' zei hij daarna met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij wilde de sfeer niet verpesten. Ze pakte zijn hand en ze zei dat er niet altijd een waarom was, ze hield gewoon van hem. Ze wist niet precies waarom, maar het had zo moeten zijn en ze wilde niet anders meer. 'Gelukkig.' zei hij zacht. Hij liet haar nu langzaam los en hij pakte uit de buitenkast een fles cognac. 'Laten we daar op drinken.' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht. Hij schonk hun glazen vol en hij sloeg zijn arm losjes om haar heen. 'Twijfel je nooit over ons?' vroeg hij zachtjes.

Katelynn Camryn Leighton

"Natuurlijk ben jij anders dan hij was," sprak ze gauw toen Rowan zei dat hij hoopte dat hij anders was dan Martin. Gelukkig was hij anders. Martin had haar het leven flink zuur gemaakt en dat zou ze allemaal niet gauw meer vergeten. Hij kwam nog vaak langs in haar dromen, en niet op de positieve manier.
Ze glimlachte even toen Rowan zei dat hij zijn best zou doen om niet saai te zijn. "Ach, af en toe een saai leven lijkt mij eigenlijk wel heerlijk," reageerde Katelynn daar op. En dat meende ze ook echt. Het leek haar super fijn om een tijd lang gewoon rustig te werken, thuis relaxt te zijn en niet al te veel zorgen te hebben. Hopelijk gingen ze die kant op nu. Natuurlijk moest alles nog verwerkt worden en was het nu nog lang niet optimaal, maar nu ze geen problemen meer leken te hebben met de bende viel er tenminste al één last van hun schouders.
Rowan zei dat ze daar maar op moesten drinken en toverde een fles cognac tevoorschijn. Hij schonk hun glazen vol en sloeg zijn armen om haar heen. Katelynn nipte van de cognac en keek voor haar uit, naar de grote tuin.
"Nee, eigenlijk niet echt," antwoordde ze op Rowan zijn vraag of ze weleens over hun twijfelde. Ze was echt dol op Rowan en ze kon niet meer zonder hem. Ze zou niet meer weten hoe haar leven eruit zou zien zonder hem.

Rowan Rivers

Ze zei meteen dat hij natuurlijk anders was dan Martin. 'Maar aan het begin was je bang dat ik hetzelfde zou worden. Ben je dat niet meer?' vroeg hij zacht. Hij wist dat hij enorme fouten gemaakt had in zijn leven, dat hij soms best een beetje op Martin geleken had. Maar de dingen die Martin gedaan had, die keurde hij vreselijk af. Hij hoopte dat hij nooit in staat zou zijn om zulke vreselijke dingen te doen. Zeker niet bij Katelynn. 'Ja, je hebt gelijk. Af en toe lijkt het mij ook heerlijk, maar ik ga mij vast vervelen. En als ik mij ga vervelen, word ik niet leuker.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze zei dat ze eigenlijk niet over hun twijfelde en hij knikte langzaam. 'Gelukkig.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij nam een paar slokken van zijn drinken en hij stak nog een sigaret op. Hij wist dat hij meer ging roken als hij meer dronk, maar het maakte hem toch niet uit. Hij gaf niet zo veel meer om zijn eigen gezondheid, zijn conditie was nog steeds best goed omdat hij veel sportte, dus hij vond het wel best. Zolang hij zijn werk kon doen vond hij het prima. 'Ik twijfel wel eens.' zei hij nu zacht en eerlijk tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

Hij zei dat zij in het begin bang was geweest dat hij hetzelfde zou worden als Martin en vroeg of ze dat nu niet meer was. Ze haalde langzaam haar schouders op en neer. "Natuurlijk blijft dat altijd wel een beetje een dingetje wat gauw door m'n hoofd spookt, maar we zijn nu al zo'n lange periode samen en ik heb er echt wel vertrouwen in," gaf ze eerlijk toe. Natuurlijk waren er wel momenten geweest dat ze bang was dat hij hetzelfde zou worden als Martin. Maar ze was haar ook steeds meer gaan beseffen dat hij gewoon echt heel anders was dan Martin, in alle opzichten.
"Martin was gewoon echt een hele nare man.. Zo zou jij nooit kunnen worden," sprak ze nu zachtjes. Met enige tegenzin dacht ze terug aan alles wat Martin haar aan had gedaan. Ook in de periode dat ze nog een relatie met hem had gehad. Hij was meerdere keren vreemd gegaan en had haar vreselijk vaak uitgescholden en gekleineerd. Daarbij nog de lichamelijke mishandelingen. En dan nog van de laatste periode dat hij haar dood had willen hebben. Nee, zo kon Rowan nooit worden. Dat was gewoon niet mogelijk.
Ze nam nog een trek van haar sigaret en staarde voor haar uit. Het voelde goed, dit gesprek. Ze waren beide eerlijk en eigenlijk werd ze er wel rustig van. Misschien was de alcohol en de sigaretten minder goed, maar dat was dan maar even zo.
Rowan gaf eerlijk toe dat hij weleens twijfelde. Katelynn keek hem nu aan. "Waar twijfel je dan aan?" vroeg ze hem. "Het is ook niet zo gek, na alles.."