Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte even door wat Rowan zei, dat hij er nu wel voor kon zorgen dat Steven in ieder geval een weekje thuis bleef.
"Ja, en dan kan je hem misschien een beetje in de gaten houden. Want voor zover wij weten wilt de bende hem nog steeds dood hebben. Ik heb hem beveiliging aangeboden maar je weet vast al hoe hij daarop reageerde," vertelde Katelynn. Ze schudde even haar hoofd, die mannen konden soms echt zo onwijs koppig zijn. Ze snapte het echt lang niet altijd. Dit ging immers om zijn eigen veiligheid. Maar Steven had geen vertrouwen in bewaking en dacht dat het niets zou werken en alleen maar zijn privacy zou schenden. Hij was van mening dat als de bende zijn dood had gepland, dat toch wel gebeurde; met of zonder bewaking maakte niets uit.
Katelynn zag dat anders, maar zij was ook nog niet zo lang met de bende bezig als hij, misschien lag daar ook een verschil.
Rowan vroeg nu of het echt nodig was om een melding te maken. Daarna zei hij dat het gewoon een uit de hand gelopen ruzie was met wat geduw en waarbij zijn wapen op de grond was gevallen.
"Jullie sloegen elkaar nog net niet de hersens in," kaatste Katelynn terug. "En bij elke vorm van geweld moet het gemeld worden." Ze keek Rowan even aan maar staarde daarna naar buiten. Dit waren van die dingen die gewoon moesten gebeuren, ze kon daar zelf ook niets aan veranderen. Als ze het niet deed zette ze haar eigen baan op het spel.
"Ja is goed, wat dacht je van een goede Italiaan?" stelde ze nu voor, toen Rowan begon over eten. Ze had zelf wel zin in een overheerlijke pasta.

Rowan Rivers

'Dat zal ik zeker doen. Steven is erger dan ik, dat zei ik je toch? Ik praat wel met hem.' zei hij tegen har. Hij zou veel tijd doorbrengen met Steven, dat sowieso. Als Katelynn aan het werk was vond hij het toch niet leuk om alleen thuis te zitten en te wachten tot het verlof voorbij was. Daar kon hij niet goed teken. Katelynn zei dat ze elkaar nog net niet de hersens insloegen. 'Daar leek het op, ja. Maar achteraf bleek het toch allemaal mee te vallen.' zei hij nu tegen haar. Ze zei dat elke vorm van geweld gemeld moest worden. 'Oke Katelynn, luister. Als je dat doet hebben we een probleem. Vroeg of laat gaat dit nog eens gebeuren, dat weet jij net zo goed als ik. Stel dat het een keer wel te veel is en ik weg moet? Stel dat het zo ver komt. Wie gaat er dan voor zorgen dat die gasten hier mee stoppen? Ik weet dat jij vertrouwd op het hele team, op alle collega's, maar niemand is ooit zo dichtbij geweest. Niemand heeft ooit zo dichtbij kunnen komen.' zei hij tegen haar. 'Doe het niet. Er was geen sprake van geweld. Eric zal niet moeilijk gaan doen, hij wilt zijn baan ook niet verliezen. Ik praat het uit met hem, bied mijn oprechte excuses aan en alles is klaar. Niemand zal ooit moeilijk gaan doen over een melding.' zei hij. 'Ik weet dat je alles volgens de regels wilt doen, maar voor onze eigen veiligheid is het soms beter om dat niet te doen.' zei hij daarna. Ze wilde naar een goede italiaan en hij knikte even. 'Ik weet wel wat, ik vind het een goed idee.' stemde hij in. Hij reed richting het restaurant en hij merkte dat hij in gedachten nog met alles bezig was. Niet eens echt met Eric, dat boeide hem niet zo veel. Meer gewoon met de hele zaak. Hij wilde verder komen in het onderzoek en nu zou het een week stil liggen. Hij wist dat hij zelf wel wat dingen zou nalopen, maar het was toch anders.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan bleef erover doorgaan en wilde echt niet hebben dat ze het in het systeem zou zetten. Hij zei dat het voor hun eigen bestwil was om het er niet in te zetten. Niemand zou er moeilijk over gaan doen. Katelynn haalde even diep adem, hij wist niet hoe moeilijk het OM over dat soort kleine dingen kon doen als ze erachter kwamen. Één keer was niet zo heel ernstig, maar het mocht echt niet vaker gebeuren en ze was natuurlijk al vaker een beetje de grenzen op aan het zoeken wat betreft duidelijke regels.
"Ik zal mijn best doen maar ik kan niets beloven," zei ze uiteindelijk. Ze zou de melding er niet direct in zetten, maar als er om gezeurd ging worden of als iemand het door had, kon ze niet anders.
Rowan gaf aan dat hij wel een goed restaurant wist en ze reden die kant op. Katelynn leunde met haar hoofd even tegen de hoofdsteun aan en sloot haar ogen voor een moment, haar hoofd bonkte lichtjes. Ze moest toegeven dat ze ook wel een beetje tegen het gesprek van morgen op keek. Maar het was haar werk en haar taak. Ze hoopte gewoon dat het allemaal vlekkeloos zou verlopen en Eric niet weer dat soort dingen ging roepen.

Rowan Rivers

'Dankjewel, Katelynn.' zei hij zacht tegen haar. Hij wist dat ze dit niet leuk vond, dat het niet haar voorkeur had en dat ze liever alles volgens de regels deed, maar dit leek hem echt beter. Als het niet anders kon, dan kon het altijd nog. Hij keek even opzij, hij zag dat ze haar ogen gesloten had en hij glimlachte zwak. Ze had veel aan haar hoofd, dat begreep hij ook wel. Het was heel logisch. Hij had last van hetzelfde. Hij pakte nu zachtjes haar hand vast en hij streek met zijn duim over haar huid. 'Het komt goed.' fluisterde hij. Hij liet haar weer los en hij parkeerde zijn auto bij het restaurant. 'Nou, laten we nog maar even van onze avond genieten. Dan kunnen we alles even een beetje vergeten.'

Katelynn Camryn Leighton

Ze opende haar ogen weer toen Rowan haar hand vastpakte en haar zei dat het wel goed zou komen. Daarop knikte ze kort, ze wilde het heel graag geloven, maar ze had er niet altijd even veel vertrouwen in.
Rowan parkeerde de auto voor het restaurant en zei dat ze maar even van de avond moesten gaan genieten, zodat ze alles weer een beetje konden vergeten. Daardoor knikte ze weer lichtjes. Ze hoopte dat ze alles een beetje los kon laten en inderdaad kon genieten.
Haar tas liet ze in de auto liggen, wel uit het zicht, waarna ze uitstapte en de deur dicht liet vallen.

Rowan Rivers

Hij nam Katelynn mee naar binnen, het was gezellig druk, maar niet heel erg extreem. Dat vond hij wel fijn, want die extreme drukte zou hem alleen maar onrustig maken nu. Normaal was hij er al niet gek op, maar als hij heel veel stress had, was het een stuk erger. Hij schoof haar stoel naar achteren en hij liet Katelynn zitten, hij knipoogde even naar haar. Hij ging zelf ook zitten en hij pakte meteen haar hand vast. Soms vroeg hij zich af of hij haar genoeg gewaarschuwd had. Katelynn wist waar ze aan begonnen was, Katelynn had vanaf het eerste moment dat ze samen waren geweest dat die bende hem lastig viel en dat Andrea zelfmoord gepleegd had. Had ze na alles wat er gebeurd was niet liever gehad dat ze nooit wat met hem begonnen was? Hij ademde diep in en hij probeerde het gevoel maar wat te negeren, want het was toch niet nuttig. Een ober kwam om zijn bestelling op te nemen en hij gaf door wat hij wilde eten en drinken, daarna ging zijn blik weer naar Katelynn. Als hij dit van te voren geweten had, was hij dan nog steeds iets met haar begonnen? Of had hij er voor gekozen om alleen te blijven? Hij wist het antwoord zelf niet eens echt.

Katelynn Camryn Leighton

Ze liepen het restaurant binnen en Katelynn keek even om haar heen. Het was een gezellig restaurant, een fijne sfeer. Het zat goed vol, maar niet propvol. Rowan schoof een stoel naar achteren en liet haar zitten terwijl hij even knipoogde. Katelynn glimlachte naar hem en nam plaats op de stoel waarna ze die aanschoof. Soms kon hij echt heel charmant zijn.
Het duurde niet lang voor er een ober kwam om de bestelling om te nemen. Katelynn bestelde een rood wijntje en een pasta. Ze keek de ober even na en keek toen richting Rowan, die haar aankeek.
''Waar denk je aan?'' vroeg ze hem, aangezien hij nogal in gedachten verzonken leek te zijn.

Rowan Rivers

Katelynn haalde hem uit zijn gedachten door te vragen waar hij aan dacht. Daardoor glimlachte hij zwakjes. 'Dat wil je niet weten.' zei hij tegen haar. 'Sorry, ik moet mijn aandacht bij jou houden. Ik was even afgeleid door alles.' zei hij eerlijk. Hij streek met zijn vingers over haar hand heen en hij keek in haar mooie en vertrouwde ogen. 'Ik snap niet dat jij er voor kunt zorgen dat ik nog steeds zo verliefd op je ben.' zei hij daarna. Het was heel erg oprecht. Het drinken werd voor hun neergezet en hij bedankte de ober even. Hij nam een slokje, het smaakte hem goed. Hij nam meteen een paar grote slokken, hij hoefde morgen toch niet te werken, dus het maakte niet uit. 'Wanneer mag Steven naar huis? weet je dat?' vroeg hij nu aan haar.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek door haar uit zijn diepe gedachten getrokken te worden en hij zei dat ze niet wilde weten waar hij aan dacht. Daarna zei hij dat hij zijn gedachten bij haar moest houden, hij was even afgeleid.
''Geeft niet,'' sprak ze terug. Ze snapte het wel. Ze was er immers zelf ook niet voor de volle honderd procent bij met haar hoofd.
Rowan keek haar aan en ze keek terug. Hij zei dat hij niet snapte dat zij ervoor kon zorgen dat hij nog steeds zo verliefd op haar was. Daardoor glimlachte ze. ''En andersom ook,'' kaatste ze terug. Een twinkeling ontstond in haar ogen. Ze keek naar de glazen die gevuld werden en nam toen een paar slokken van de wijn; het smaakte zeer goed.
''Steven mag volgens mij morgen naar huis. Dus ik denk dat hij 's ochtends vroeg al wel meteen weg wilt,'' liet ze weten. Ze nam nog een paar slokken en keek toen weer naar Rowan. Naar zijn prachtige ogen. Ze wilde echt nooit meer zonder hem. Wie er ook tussen zou proberen te komen.
Katelynn stak haar handen uit en legde die op Rowan zijn handen. ''Misschien niet helemaal hét moment, maar ik zal niet weten wanneer het juiste moment er zal zijn voor ons... Maar.. Zullen we gaan trouwen?" vroeg ze hem ineens totaal uit het niets. Ze wilde zo graag met hem trouwen, ze hield ontzettend veel van hem. Met glinsterende ogen en een glimlach op haar gezicht staarde ze hem aan, zijn antwoord afwachtend.

Rowan Rivers

Ze zei dat het niet gaf, weer was ze zo enorm begripvol en hij was haar daar zo dankbaar voor. Het hielp hem echt en hij was daardoor een heel stuk eerlijker tegen haar dan hij anders zou zijn. Hij wilde ook echt graag eerlijk tegen haar zijn, dat verdiende ze en ze kon hem vaak helpen. Ze was andersom ook verliefd op hem en hij zag de twinkeling in haar ogen. Daarna zei ze dat Steven morgen naar huis mocht, hij zou vroeg in de ochtend wel weg willen. Hij knikte even, waarschijnlijk wel. Steven zou niet langer willen blijven dan dat echt nodig was. Hij voelde haar handen op die van hem en hij keek haar aan. Ze zei dat het niet helemaal het moment was, waardoor hij haar vragend aankeek. Daarna gaf ze aan dat ze niet wist wanneer wel het juiste moment voor hun zou zijn, maar ze vroeg of ze zouden gaan trouwen. Hij staarde haar wat verbaasd aan, dit had hij echt niet verwacht. Daarom reageerde hij in eerste instantie ook niet echt. Hij kon het ook nog niet zo goed geloven. 'Wil je dat echt?' vroeg hij heel zacht aan haar. Hij twijfelde nog steeds of ze wel echt bij hem wilde blijven als het altijd zo gevaarlijk bleef als nu. 'Natuurlijk wil ik met je trouwen...' zei hij daarna, nog steeds duidelijk verbaasd. Hij was echt heel gek op Katelynn en hij kon niet zonder haar, hij kon gewoon niet geloven dat ze dit wilde.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek eerst wat verbaasd te zijn na haar vraag. Wat natuurlijk niet heel gek was, want zoals ze al had gezegd was dit niet echt het beste moment om iemand ten huwelijk te vragen. Maar ze vroeg zich af of ze binnenkort een keer wel het juiste moment zouden hebben. Dat lag bij hun helaas wat lastiger.
Uiteindelijk vroeg hij of ze dat wel echt wilde. Daardoor bleef ze hem breed glimlachend aankijken.
“Anders stel ik het niet voor, gekkerd,” knipoogde ze. Ze bleef hem aankijken en toen hij aangaf dat hij natuurlijk met haar wilde trouwen, boog ze voorover over de tafel heen en drukte ze haar lippen op die van hem.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze het anders natuurlijk niet voor zou stellen en hij grijnsde even. Dat was ook zo. Hij twijfelde er gewoon snel aan. Ze boog over de tafel heen en hij voelde haar lippen op die van hem. Hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar, het was vrij uitgebreid voor in een restaurant en toen hij zich dat realiseerde liet hij haar weer langzaam los en keek hij haar grijnzend aan. 'Laten we de rest voor thuis bewaren.' plaagde hij haar nu. Hij dronk zijn wijn op en een moment later stond de ober al met het eten bij hun tafel. Hun glazen werden bijgeschonken en daarna verdween de man weer. 'Ik hou echt heel erg veel van je.' zei hij zacht tegen haar. Hij hief zijn glas en tikte dat tegen haar glas aan. 'Op ons, op de toekomst.' zei hij zacht. Hij nam een paar slokken en daarna keek hij naar het eten, hij had toch wel trek gekregen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zoenden even vrij uitgebreid, normaal zou Katelynn dat niet gauw doen op een openbare plaats of in een restaurant, maar nu mocht het vond ze zelf. Na de zoen ging ze weer zitten en nam ze nog een paar slokken van de wijn. Er zat nog maar een klein bodempje in ondertussen. De ober verscheen weer en zette de borden met eten op tafel en wenste hun eetsmakelijk. Ook vulde hij de glazen bij. Katelynn knikte even vriendelijk naar de man en pakte toen haar glas vast. Ze tikten hun glazen tegen elkaar aan.
“Op ons,” knikte ze breed glimlachend. “En op dat niemand ons uit elkaar krijgt.” Ze nam nog een paar grote slokken wijn en plaatste het glas toen weer terug op tafel. Vervolgens pakte ze haar bestek vast en begon ze rustig te eten.

Rowan Rivers

Hij at van zijn eten, maar al zijn aandacht lag nu wel bij haar. Katelynn was echt een prachtige vrouw en ze deed iets bijzonders met hem. Hij was ook gek geweest op Andrea, hij had zielsveel van haar gehouden en dat deed hij eigenlijk nog steeds, maar Katelynn was toch heel anders. Het was echt heel anders, maar het deed hem wel goed. Hij at zijn eten op en hij dronk zijn wijn op. De glazen werden weer bijgeschonken en hij nam weer een paar slokken, hij was goed ontspannen nu, hij had eigenlijk een geweldige avond en dat had hij niet meer verwacht. Hij draaide het glas rond in zijn hand en hij bedacht even kort dat hij zo nog wel naar huis moest rijden, maar het was niet ver meer en hij vond eigenlijk dat hij ook prima kon rijden als hij wat gedronken had. Toen Katelynn klaar was pakte hij haar hand weer vast. 'Bedankt voor vandaag, Katelynn. Voor alles. Ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten.'

Katelynn Camryn Leighton

Ze nam wat happen van de pasta en ze moest toegeven dat het voortreffelijk smaakte. Nu vond ze dit restaurant altijd al goed, maar bij deze gelegenheid smaakte alles natuurlijk nog een stukje beter.
Af en toe nam ze ook wat slokken wijn en toen ze beide hun eten op hadden werd er nog gevraagd of ze graag een dessert hadden gewild. "Graag," knikte Katelynn daarop, waarna hun beide een kaart aangeboden werd waar alle desserts op stonden.
Rowan pakte haar hand vast en bedankte haar voor vandaag. Ze glimlachte. "Ik zou ook niet weten wat ik zonder jou zou moeten," glunderde ze.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat ze graag nog een dessert wilde en hij leunde wat achterover. 'Ik heb echt wel genoeg gehad hoor.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij keek de kaart wel even door, maar hij had geen honger meer. Hij dronk zijn glas leeg en hij keek naar Katelynn die zei dat ze ook niet zou weten wat ze zonder hem zou moeten. 'Als je dat gevoel de rest van je leven vast houdt komt het allemaal goed.' plaagde hij haar. De ober kwam om hun bestelling op te nemen en hij bestelde een cognac, daarna keek hij naar Katelynn, ze wilde vast nog een nagerecht en hij vond het wel gezellig hier, dus het was niet erg om nog wat langer te blijven.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat hij wel genoeg had gehad en Katelynn keek even naar de kaart terwijl ze haar glas leegdronk. Er stonden wel een aantal hele lekkere desserts op de kaart, maar ze kon ook voor een koffie gaan natuurlijk; iets wat ze ook altijd heerlijk vond na een lekkere maaltijd.
Toen de ober terugkwam bestelde ze uiteindelijk een Spanish Coffee en leverde de kaart terug in.
"Denk je dat Leroy ook op de bruiloft wilt zijn?" vroeg ze Rowan nu. Het was namelijk toch zijn zoon natuurlijk. Alleen had hij niet echt achter hun relatie gestaan en zelfs juist voor onrust gezorgd.

Rowan Rivers

Nadat Katelynn besteld had vroeg ze of Leroy ook op de bruiloft wilde zijn. Hij staarde haar even aan en hij haalde daarna zijn schouders op. 'Geen idee.' mompelde hij. Als hij heel eerlijk was, wist hij ook niet wat Leroy aan het doen was op het moment. Hij had hem al even niet gesproken. Weken zelfs. Hij wist dat het niet goed was, maar de relatie met zijn zoon was niet zoals hij zou willen. Het was nooit goed geweest, maar nu was het wel heel dramatisch. Hij had het altijd zo druk en hij wist dat hij contact moest zoeken met de jongen, maar hij had het niet gedaan. Hij wreef even langs zijn voorhoofd en toen hun drinken kwam pakte hij het glas op en staarde hij voor zich uit. 'Ik weet niet eens waar hij is, wat hij doet...' mompelde hij. 'Zou jij het willen?' vroeg hij daarna.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei eerst dat hij het niet echt wist. Ze kregen hun drankjes op tafel en Katelynn roerde wat in de koffie met likeur, waarna ze een paar slokken nam. Ze wist dat Rowan heel weinig contact had met Leroy. Hij gaf aan dat hij niet eens wist waar hij was en wat hij deed.
"Het is wel je zoon.. Ik zal het begrijpen als je hem er bij wilt hebben. Je moet er over nadenken. Of je er geen spijt van gaat krijgen later als hij er niet bij is geweest. Misschien moet je hem gewoon een berichtje sturen dat we gaan trouwen. Niet meteen een uitnodiging. En dan kijken hoe hij reageert. Dan kan je daarna altijd nog een beslissing nemen."

Rowan Rivers

Hij nam een grote slok van de drank en hij keek naar de tafel. Katelynn zei dat het wel zijn zoon was, ze zou het begrijpen als hij hem er bij wilde hebben. 'Maar na wat hij allemaal gedaan heeft... ik weet niet of het wel gepast is.' mompelde hij. Dat was een grote worsteling voor hem. Leroy bracht problemen en dat was altijd al zo geweest. Leroy hield zich niet aan regels, niet aan de wet, Rowan wist gewoon niet wat hij daar mee moest. 'Ja, je hebt gelijk. Ik kan hem altijd een berichtje sturen en dan zien we wel.' stemde hij uiteindelijk in. Hij vond het wel echt lastig. Hij nam nog een slok en hij keek in haar ogen. 'Ik wil gewoon niet nog meer problemen.' zei hij tegen haar. Hij pakte haar hand weer vast en hij ademde diep in. 'Leroy zorgt voor problemen, altijd. Ik weet niet of dat nu anders zal zijn.'

Katelynn Camryn Leighton

Ze snapte dat Rowan twijfelde. Zelf wist ze eigenlijk ook niet of ze Leroy er echt graag bij wilde hebben. Hij had haar behoorlijk het leven zuur proberen te maken en ze wist dat de jongen haar niet mocht. Maar het was wel Rowan zijn zoon, dus ze kon het niet maken om te zeggen dat ze hem er niet bij wilde hebben. Hij hoorde er immers een beetje bij. Maar het was een lastige kwestie.
"Ja, je merkt vanzelf hoe hij erop reageert en dan weet je ook of je de juiste beslissing maakt," knikte Katelynn nu. Rowan gaf aan dat hij niet nog meer problemen wilde. Ze keek hem aan en knikte opnieuw kort.
"Weet ik. Volg je gevoel. Het is jouw keuze," sprak ze. Daarna nam ze weer wat slokken van de warme koffie. Ze genoot altijd intens van de combinatie van koffie en drank. Het was heerlijk.

Rowan Rivers

Ze zei dat hij vanzelf zou merken hoe hij er op reageerde en dan wist hij of hij de juiste beslissing maakte. Hij moest zijn gevoel volgen, het was zijn keuze. 'Wel een hele lastige keuze.' zei hij zacht. Hij goot de drank achterover alsof het niets was, daarna zette hij het lege glas voor zich neer. 'Waarom is het leven toch zo ingewikkeld?' mompelde hij. Hij kon zich niet herinneren dat het ooit makkelijk geweest was. Katelynn maakte het gelukkig een heel stuk beter. Anders zou het helemaal vreselijk zijn. Hij streek met zijn vingers over haar arm heen en hij merkte dat zijn gedachten weer afdwaalden. Zodra ze haar drinken op had keek hij op en wenkte hij een ober, hij gaf aan dat hij graag de rekening wilde. Dit leek hem een goed moment om naar huis te gaan, hij wilde graag alleen met Katelynn zijn en nog even wat rust hebben samen, dat kon hij wel gebruiken.

Katelynn Camryn Leighton

"Dat is het zeker," knikte ze toen Rowan zei dat het wel een hele lastige keuze was. Ze dronk haar koffie op en schoof het kopje toen een stukje weg van haar.
"Tsja. Misschien zal je je vervelen als het niet zo ingewikkeld was," knipoogde ze nu naar Rowan. Hij wenkte op een gegeven moment de ober om af te rekenen. Katelynn wachtte rustig af en dacht ondertussen na over wie zij eigenlijk uit zou willen nodigen. Haar moeder was al heel lang terug overleden en haar vader woonde in het buitenland en hij kwam niet heel graag ergens anders. Verder had ze geen familie. Wel wat vriendinnen die ze kon uitnodigen.

Rowan Rivers

'Ik weet het niet, misschien zou het mij gaan vervelen, maar ik zou voor een tijdje toch wel willen weten hoe het zou zijn.' zei hij met een zwakke grijns op zijn gezicht tegen haar. Toen ze de rekening kregen betaalde hij en daarna kwam hij overeind. Hij pakte haar hand vast en toen ze eenmaal stond sloeg hij zijn arm om haar middel heen. 'Wil je collega's uitnodigen?' vroeg hij nu aan haar. Hij was wel benieuwd wat ze precies voor ogen had. Hoe groot ze het zou willen hebben. Hij had zelf geen idee, hij was nooit zo heel erg goed in dit soort dingen. Ze liepen naar de auto en hij haalde zijn sleutels uit zijn zak, eenmaal bij de auto trok hij haar dicht naar zich toe en zoende hij haar. Hij liet zijn vingers langs haar hals glijden en na een tijdje keek hij haar weer aan.

Katelynn Camryn Leighton

"Soms zou het wel lekker zijn ja, even geen zorgen," gaf ook Katelynn toe. Ja, soms mistte ze dat leventje wel. De enige zorgen die ze toen had waren puur werkgerelateerd. Nu was dat wel anders. Ze haalde even diep adem en keek hoe Rowan betaalde, waarna ze Rowan's hand vastpakte en opstond. Hij sloeg zijn arm om haar middel heen en vroeg of ze collega's uit wilde nodigen.
"Ja, ik denk het wel. Tenzij jij dat niet wilt natuurlijk," sprak ze nu. Ze had een aantal collega's waar ze het wel heel goed mee kon vinden en op het politiebureau waren er ook genoeg aardige mensen. En natuurlijk Steven, maar die telde meer mee als vriend dan als collega.
Ze liepen samen richting de auto. Het was vrij koud buiten, het zou haar niets verbazen als het aan het vriezen was. Ze knoopte haar jas dicht en stopte met lopen toen ze bij de auto aangekomen waren. Rowan trok haar naar zich toe en begon haar te zoenen. Katelynn ging mee in de zoen en sloeg haar armen om hem heen. Vervolgens keek ze hem met twinkelende ogen aan. Elke keer als ze hem zo aankeek voelde ze zich meteen weer verliefd. Een brede glimlach ontstond op haar gezicht.