Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Ze was alweer een tijdje zwanger en het was al heel goed aan haar te zien. Onder haar strakke blouse was een bol buikje te zien. Ze was sinds kort weer aan het werk. Maar ze werkt nog niet heel erg veel. Vooral ochtendjes en dan was ze 's middags lekker thuis. Ze merkte ook wel aan haar lichaam dat ze dat nodig had.
Ontzettend gelukkig was ze met het feit dat ze een kindje zou krijgen met Rowan. Ze keek er ontzettend naar uit en het was echt een lichtpuntje in haar leven.
Op dit moment zat ze thuis op de bank, ze had haar benen op het salontafeltje gelegd en haar armen lagen om haar buik heen. Ze keek even op de klok en vroeg zich af hoe laat Rowan thuis zou komen.
Steven zou binnen een paar weken vrij komen, had ze vandaag gehoord. Ze had het voor elkaar gekregen. Er moest nog allerlei papierwerk worden gedaan, maar dan kon hij gaan. Nog iets wat haar goed deed.

Rowan Rivers

Hij had een flink stuk gelopen en het deed hem wel goed, daar was hij zelf ook echt blij mee. Het was fijn om even de tijd te hebben om wat tot rust te komen na het werk, dan zou hij tenminste niet chagrijnig thuis komen, dat wilde hij echt niet. Eenmaal thuis opende hij de deur en stapte hij naar binnen. Hij begroette de honden vrolijk, daarna legde hij zijn jas aan de kant en liep hij naar binnen. Hij zette zijn tas naast de bank en daarna begroette hij Katelynn. Hij boog naar haar toe en hij gaf haar een kus, daarna ging hij naast haar zitten en pakte hij meteen haar hand vast. 'Hoe is het? Heb je een fijne dag gehad?' vroeg hij lief aan haar. Hij deed enorm zijn best om een goede partner te zijn voor Katelynn en op wat kleine dingen na, ging het tussen hun ook echt wel goed.

Katelynn Camryn Leighton

Ze sloot haar ogen even en lag een tijdje zo te relaxen, tot ze de deur hoorde. Mack sloeg aan en de kleintjes werden door hem aangestoken. Maar het geblaf was al gauw over, dus wist Katelynn dat het Rowan was. Niet veel later hoorde ze hem de honden begroeten. Ze trok zich wat overeind en ging rechtop zitten. Rowan kwam de woonkamer binnen en groette haar, waarna zij glimlachend terug groette. Hij zette zijn tas neer en ging daarna naast haar zitten en pakte haar hand vast terwijl hij vroeg hoe het ging en hoe haar dag was geweest.
"Ja, het gaat prima," glimlachte ze vrolijk. "Het bevalt mij prima hoor, elke middag vrij," grinnikte ze. Dat was weer eens wat anders dan lange dagen maken. Maar het was beter. Anders zou ze zich sowieso vastbijten in haar werk en zich overwerken.
"Steven komt binnen een paar weken vrij," vertelde ze nu opgewekt. "Dat kreeg ik vanmorgen te horen."

Rowan Rivers

Ze zei dat het prima ging, ze was vrolijk en dat stak hem altijd aan, het deed hem goed om dat te zien. Hij werd er zelf ook echt heel erg gelukkig van. 'Ik ben blij dat het jou goed bevalt, geniet er maar lekker van. Ik ben blij dat je een beetje kalm aan doet.' zei hij eerlijk tegen haar. Het was ook goed voor haar om wat rustiger aan te doen nu ze zwanger was, hard werken kon altijd nog. Opeens zei ze dat Steven over een paar weken vrij kwam, waardoor hij haar direct opgewekt aankeek. 'Echt waar? Dat is geweldig...' zei hij meteen enthousiast. Steven was zo intens belangrijk voor hem en hij had het soms echt heel moeilijk zonder zijn vriend, het zou geweldig zijn als hij vrij kwam. Hij kon nu al bijna niet meer wachten. 'Je bent geweldig.' fluisterde hij nu. Hij drukte zijn lippen op die van haar en hij zoende haar even zachtjes, daarna keek hij haar weer aan. 'Nou, wat eten we straks?' vroeg hij.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte naar hem toen hij zei dat hij blij was dat ze rustig aan deed. "Alles voor de kleine," glunderde ze liefkozend.
Rowan reageerde net zo enthousiast als ze verwacht had op het feit dat Steven vrij kwam. Natuurlijk zou er nog een heel proces aan vasthangen, Steven zou wekelijks naar de psycholoog moeten en zou goed in de gaten gehouden worden. Maar hij was in ieder geval weer vrij, dat was het belangrijkst.
"Dat weet ik toch," grijnsde ze naar Rowan toen hij haar even gezoend had en zei dat ze geweldig was. "Maar jij mag er ook zeker zijn, hoor," plaagde ze, waarna ze haar tong even naar hem uit stak.
"Oh.. Ja, eten. Ik had geen zin om te koken. Ik dacht we kunnen vanavond wel wat bestellen," reageerde ze op Rowan zijn vraag. "Waar heb je zin in? Ik had eigenlijk zin in sushi maar ik geloof dat dat niet mag als je zwanger bent. Zwanger zijn is zwaarder dan je denkt hoor! Ik mag ineens niets meer eten," lachte ze.

Rowan Rivers

'Precies, bovendien is het voor jou ook wel even fijn.' zei hij tegen haar. Ze zei dat ze wist dat ze geweldig was, maar daarna zei ze dat hij er ook wel mocht zijn. 'Gelukkig maar, ik zou niet willen dat mevrouw ontevreden is, natuurlijk.' plaagde hij haar. Daarna had ze het over het eten, ze had geen zin gehad om te koken en ze wilde wel wat bestellen. Ze wilde eigenlijk sushi, maar dat mocht niet en zwanger zijn was zwaarder dan je dacht. 'Hm, ja, dat zal wel. Al is het straks ook voor mij heel zwaar als jij chagrijnig bent en er uitziet als een olifant.' klaagde hij nu, met een fonkeling in zijn blauwe ogen. Hij pakte haar kin vast en hij zoende haar langzaam, daarna keek hij weer in haar ogen. 'Wat dacht je van pizza?' vroeg hij nu.

Katelynn Camryn Leighton

"Ja ik zal er zeker voor gaan zorgen dat je het zwaar krijgt, ja," grijnsde ze plagend. "Ik wil niet dat je er te makkelijk vanaf komt." Ze lachte en haalde haar hand even door haar lange, bruine haren. "Maar, ik wordt wel een mooie olifant. Begin er nu al een beetje op te lijken zelfs," grinnikte ze nu, waarna ze haar handen op haar ronde buik legde.
Rowan pakte haar kin en zoende haar even. Ze genoot ervan. Daarna vroeg hij of ze pizza een goed idee vond.
"Klinkt goed," knikte ze. "Doe mij maar eentje met champignons."

Rowan Rivers

'Dat dacht ik dus al. alsof ik het niet al zwaar genoeg heb met jou.' Plaagde hij haar even. Door wat ze daarna zei grinnikte hij en raakte hij zachtjes haar buik aan. Hij was heel voorzichtig, ook omdat hij haar nooit pijn wilde doen. Dat was wel een enorme angst voor hem, dat hij ooit weer door zou draaien en haar dan pijn zou doen. Dat wilde hij echt niet. 'Ik vind je nog steeds enorm aantrekkelijk, dus dat scheelt. Je lijkt nog niet te erg op een olifant.' Plaagde hij haar nu weer. Ze vond pizza goed en ze gaf door wat ze wilde, daarna pakte hij de telefoon en bestelde hij de pizza's voor hun. Hij pakte ook wat bestek en daarna kwam hij weer naast haar zitten. 'Ik ben echt heel erg gek op je, dat weet je toch?' Vroeg hij nu zacht aan haar. Hij meende het duidelijk, hij was echt enorm aan haar gehecht en ze groeiden steeds meer naar elkaar toe. Dat was bijzonder om te merken.

Katelynn Camryn Leighton

Ze lachte om zijn woorden en keek glimlachend toe hoe hij zachtjes haar buik aanraakte. Het was een wonderlijk en prachtige idee dat daar, in haar buik, een baby zat. Een levend wezentje. Hun kindje. Een gevoel van pure geluk trok door haar heen. Ze had een periode in haar leven gehad waarin ze totaal niet zwanger wilde worden, want een kind in haar leven, daar had ze echt geen tijd voor. Maar nu had ze er echt zin in, samen met Rowan kon ze dit. Ze was er aan toe.
Ze lachte weer toen Rowan zei dat ze nog niet erg op een olifant leek. "Nou, dat scheelt weer," grinnikte ze. Ze ging even verzitten op de bank en legde haar voeten weer op de salontafel. Rowan begon via de telefoon pizza te bestellen en ze wachtte rustig tot hij daarmee klaar was.
Ondertussen had hij ook bestek gepakt en kwam hij weer terug bij haar op de bank. Hij zei dat hij gek op haar was en vroeg haar of ze dat wist. Ze glimlachte breed en knikte langzaam.
"Natuurlijk weet ik dat," antwoordde ze gedempt. "Ik ben ook gek op jou. Anders zou ik dit avontuur niet met je aangaan," zei ze, waarna ze weer even met haar hand over haar buik streelde.


Luke Grenton

Hij was sinds anderhalve week vrij. Direct had hij een goede plek gevonden om door te brengen zonder dat hij echt gevonden kon worden. En sinds een paar dagen had hij er weer een stuk of vijf handlangers bij, waarvan er een aantal ook vrijgekomen waren en er een aantal ontsnapt waren met hun hulp. Het voelde goed om weer vrij te zijn. Heerlijk zelfs. En tijd voor een comeback. Toen der tijd had die hoofdinspecteur Steven ervoor gezorgd dat de hele bende vast was komen te zitten, maar dat was natuurlijk niet voor altijd. Hopelijk waren ze alles met de jaren een beetje vergeten.
Luke wreef in zijn handen en scrolde door een fotoalbum op zijn computer. Foto's van Andrea. Voor ieder mens afschuwelijk om te zien; foto's vol met bloed. Hij kon zich nog goed herinneren dat Andrea het maar net aan gehaald had. Rowan had daar een enorme klap van gehad. Het had dus ook als muziek in de oren geklonken toen Luke via via had gehoord dat Rowan een nieuwe vriendin had en dat die momenteel zwanger was. Notabene de officier van justitie! Beter kon niet. Want aan haar had hij ook echt een spuughekel. Andrea had hij nog wel schattig gevonden. Maar Katelynn vond hij een regelrechte ramp, een vreselijke bitch.
Luke vond een voor hem goede foto en zette die in een e-mailbericht. Natuurlijk zorgde hij ervoor dat zijn e-mailadres niet te traceren was. Het was gewoon anoniem.
Boven de foto typte hij een klein stukje tekst: "Gefeliciteerd met je zwangere vrouw, we zullen haar binnenkort persoonlijk feliciteren."

Rowan Rivers

'Hm, gelukkig maar, ik vind het wel fijn om te horen dat je mij ook nog wel een beetje leuk vindt.' Plaagde hij haar nu wat. Hij gaf haar een kusje en daarna keek hij haar weer vol liefde aan. Na een tijdje werd er aangebeld en daardoor kwam hij overeind. Dat zou hun eten wel zijn. Hij liep naar de deur en pakte de pizza's aan, hij zette de dozen op tafel neer en hij merkte dat hij nu toch best wel wat honger had. Zijn maag knorde flink. Hij nam een stuk van de pizza, het smaakte wel echt heel erg goed. Hij was al vrij snel helemaal klaar en hij keek weer opzij naar haar. 'Ik vind je zelfs leuk als je pizza eet.' Plaagde hij haar nu.

Katelynn Camryn Leighton

"Zo lang jij niet ineens in een olifant veranderd blijf ik je leuk vinden," grinnikte ze naar Rowan. Ze knipoogde even naar hem en keek op toen de bel ging. Rowan stond op en liep naar de deur. Katelynn ging weer rechtop zitten en wachtte rustig tot Rowan terugkeerde. Ze merkte nu pas dat ze wel echt flinke honger had, vooral toen hij aan kwam lopen met de pizzadozen en de geur in haar neus binnendrong.
Ze pakte de andere doos en opende die, waarna ze een stuk pizza pakte en ervan begon te eten. Het smaakte echt ontzettend goed. Door Rowan zijn opmerking keek ze weer even grijnzend opzij.
"Als ik teveel pizza eet verander ik pas echt in een olifant," lachte ze.

Rowan Rivers

'Pas dan maar op dat je er niet te veel van eet, dat is niet goed.' zei hij lachend tegen haar. Zodra ze klaar was ruimde hij alle spullen op en liep hij naar de keuken toe. Hij gooide de dozen weg en ruimde op, daarna voelde hij zijn mobiel trillen. Toen hij keek zag hij dat het een mailtje was. Hij drukte het berichtje weg, dat bekeek hij zo wel. Hij pakte een glas water en hij liep terug, hij gaf Katelynn het glas aan en daarna pakte hij zijn laptop. Hij ging weer op de bank zitten en hij typte zijn wachtwoorden in, daarna ging hij naar zijn e-mail. Hij moest nog wat dingen verzenden voor zijn werk, dan kon hij meteen wel kijken. Hij herkende de afzender niet en hij zag een bijlage. Misschien iets over een zaak? Hij klikte het mailtje aan en door de tekst staarde hij wat raar naar zijn scherm. Wat was dit? De foto was aan het laden en zodra die open sprong duurde het een paar seconde voor het tot hem door drong wat hij zag. Hij klikte de foto direct weg, hij schoof zijn laptop aan de kant en het volgende moment schoot hij overeind en verdween hij naar de wc. Hij moest overgeven, de foto was afgrijselijk geweest en het maakte hem letterlijk ziek van verdriet. Dat had hij niet snel. Hij ademde trillend in en hij probeerde wat tot rust te komen. Katelynn mocht hier niets van weten. Ze mocht zich geen zorgen gaan maken, dat kon echt niet. Het beeld kwam weer naar boven in zijn hoofd en direct voelde hij weer een golf van misselijkheid. Hij kon ook niet echt rustiger worden zo. Het spookte door zijn hoofd.

Katelynn Camryn Leighton

"Is dat nou ook al weer niet goed? Hmm, balen weer," grinnikte ze. Ze rekte zich even uit en gaapte daarna. Ze merkte dat de zwangerschap er wel al voor zorgde dat ze sneller vermoeid raakte. Rowan ruimde de spullen op en Katelynn stond rustig op van de bank en vertrok naar boven om even te douchen. Ze genoot van het warme water en bleef er zo'n kwartier onder staan, daarna stapte ze er onder vandaan en begon ze zich rustig af te drogen en aan te kleden.
Even later liep ze weer naar beneden en zag ze het licht in de toilet branden. Ze liep door en plofte weer op de bank neer en zette de televisie aan. Na een paar minuten keek ze weer even de gang in.
"Gaat het allemaal daar?" vroeg ze richting Rowan, aangezien hij al een tijdje op de wc leek te zitten.

Rowan Rivers

Toen hij de stem van Katelynn hoorde ademde hij trillend in. 'Ik... Voel mij niet zo goed... Er zat iets op de pizza waar ik niet zo goed tegen kan, denk ik...' zei hij, zijn stem klonk wat schor. Hij veegde de tranen uit zijn ogen en hij nam voorzichtig een slokje water. De misselijkheid bleef, maar hij hoopte dat het wat zou afzakken. Hij opende de deur en hij keek naar Katelynn, hij was ook echt lijkbleek. Hij voelde zich ook echt verrot, maar dat lag niet aan de pizza. Hij wilde heel graag eerlijk zijn, maar hij wilde haar vooral echt beschermen. Dat was veel belangrijker.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan reageerde met een schorre stem dat hij zich niet zo goed voelde, er had iets op zijn pizza gezeten waar hij niet tegen had gekund. Katelynn keek ietwat bezorgd zijn kant op. Dan reageerde hij wel heel erg snel. Maar het was mogelijk.
Rowan opende de deur en liep nu weer haar kant op. Ze keek hem aan en zag dat hij inderdaad heel bleek zag. Meteen had ze medelijden met hem.
"Volgens mij moeten de zwangere vrouwen overgeven en niet de mannen," grapte ze licht grijnzend, waarna ze overeind kwam en naar de keuken liep. Daar haalde ze een strip tabletten tevoorschijn die goed hielpen tegen misselijkheid. Misschien zou het hem helpen. Ze liep weer naar hem toe en overhandigde het hem.
"Hier, deze werken altijd super goed als ik misselijk ben," knikte ze naar hem.

Rowan Rivers

Het zweet stond op zijn voorhoofd en door wat Katelynn zei moest hij moeite doen om te glimlachen. Hij moest het beeld echt even uit zijn hoofd zetten, maar dat was niet makkelijk. Ze ging de keuken in en hij sloot zijn ogen, ze was al vrij snel terug met wat tabletten die moesten helpen tegen misselijkheid. Hij pakte ze van haar aan en hij slikte ze door, daarna nam hij nog een paar slokken water. 'Dankjewel.' Fluisterde hij. Hij pakte even zachtjes haar hand vast. Hij moest er echt niet aan denken dat haar iets overkwam. ' Zullen we maar vroeg naar bed gaan?' Vroeg hij zacht aan haar.

Katelynn Camryn Leighton

Hij nam de pillen van haar aan en slikte ze door, waarna hij haar bedankte en haar hand vastpakte. Ze glimlachte naar hem en bekeek hem even goed. Zijn blik leek ook veranderd. Het was haast alsof hij een spook had gezien. Maar ze liet het voor nu maar even voor wat het was.
"Ja, is goed, ik kan ook wel wat slaap gebruiken," knikte ze als antwoord op Rowan zijn vraag. Ze drukte een kus op zijn wang en kneep even in zijn hand.

Rowan Rivers

Ze zei dat het goed was, ze kon ook wel wat slaap gebruiken. Hij knikte langzaam, hij reageerde niet echt meer, hij was zo geschrokken en hij was zo enorm van slag. Hij liep langzaam naar boven en daar dronk hij nog wat water en hij ging even snel onder de douche door. Daarna ging hij in bed liggen, maar hij voelde zich nog steeds slecht. Hij had dat beeld uit zijn herinneringen weg willen houden, hij dacht nog vaak aan Andrea, maar de afgelopen tijd steeds iets minder negatief. Maar nu voelde hij zich enorm rot.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek zich echt niet top te voelen. Hij was stilletjes en van de gezelligheid van net was echt niets meer te merken. Hij ging nog even douchen en Katelynn kleedde zich om en kroop alvast in bed. Ze wachtte rustig tot Rowan ook kwam en toen hij ook eenmaal in bed lag kroop ze dicht tegen hem aan en sloeg haar armen om hem heen.
"Gaat het alweer wat beter?" glimlachten ze naar hem terwijl ze een kus op zijn wang drukte.

Rowan Rivers

Katelynn was zo lief voor hem, daardoor kreeg hij bijna nog eens tranen in zijn ogen, maar hij vocht er tegen. Hij wilde niet verdrietig zijn. Hij mocht niet verdrietig zijn. Hij pakte haar stevig vast en hij hield haar tegen zijn lichaam aan. 'Het gaat wel. Morgen is het vast weer helemaal goed.' zei hij zacht. In zijn hoofd was het heel onrustig. Hij dacht na over alles. Van wie kwam dat berichtje? iemand had hem die foto gestuurd. Iemand van die groep. Kwamen ze achter hem aan? Wie had het gedaan? Hij ademde trillend in en daarna zoende hij Katelynn voorzichtig in haar hals. Hij wilde zichzelf afleiden.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan pakte haar stevig vast en zei dat het morgen vast wel weer goed ging. Katelynn hoopte het maar. Het was zo gezellig geweest vanavond. Al kon hij er natuurlijk ook niets aan doen.
"Ik hoop het voor je," sprak ze dan ook zachtjes tegen hem. Ze kroop nog wat dichter tegen hem aan en sloot haar ogen. Sinds ze zwanger was viel ze wel echt een stuk sneller in slaap. Ze gaapte even en voelde even later hoe Rowan in haar hals zoende. Een tinteling trok door haar heen.

Rowan Rivers

Ze hoopte het ook voor hem en daarna zag hij haar gapen, waardoor hij grijnsde. Hij ging nog even door, ze leek het namelijk wel fijn te vinden. Hij liet zijn vingers zachtjes over haar lichaam heen glijden en na een tijdje stopte hij wel. Hij kon alleen maar aan Andrea denken en daardoor had hij niet eens zin. Het was niets voor hem, normaal had hij altijd heel erg veel zin in haar, maar nu lukte het niet echt. Hij liet zich naast haar zakken en hij pakte zachtjes haar hand vast. 'Slaap lekker.' fluisterde hij.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan ging nog even door en ze voelde ook zijn vingers over haar huid glijden, maar na een tijdje leek hij ermee te stoppen en pakte hij haar hand vast.
"Welterusten," reageerde ze op Rowan. Ze opende haar ogen weer even en glimlachte naar hem. Daarna sloot ze haar ogen weer en bleef ze dicht tegen Rowan aan liggen terwijl ze steeds dieper wegzakte. Eerst verzonk ze nog wat in gedachten, over haar werk, over Steven, over alle gebeurtenissen van een tijd geleden en over de zwangerschap, wat ze stiekem ook echt heel erg spannend vond. Ze hield nu al zielsveel van het kindje en ze had hem of haar nog geen eens gezien.

Rowan Rivers

Hij zakte pas laat in slaap, maar hij was wel heel erg moe, dus uiteindelijk won zijn vermoeidheid het van de gedachten, maar halverwege de nacht werd dat anders. De foto haalde zo veel herinneringen op. Hij had af en toe nog flink wat nachtmerries gehad doordat Andrea zelfmoord had gepleegd, elke keer beleefde hij het moment dat hij haar vond opnieuw. Maar dat was steeds minder geworden en de laatste tijd was het niet meer voorgekomen, maar nu werd hij uit het niets schreeuwend wakker. Het zweet stond op zijn voorhoofd en hij droomde over de keer dat hij zo doorgedraaid was dat hij Andrea had aangevallen. Dat hij haar had opengesneden. Alle oude herinneringen waren weggezakt, maar kwamen nu weer boven.

Katelynn Camryn Leighton

Ze had de hele nacht enorm diep geslapen, maar schrok tegen de ochtend wakker toen Rowan schreeuwde. Ze schoot daardoor overeind en keek hem met grote ogen aan, terwijl ze inventariseerde wat er aan de hand was. Blijkbaar had hij een nachtmerrie gehad. Ze keek hem ietwat bezorgd aan en drukte hem voorzichtig terug in zijn kussen.
"Nachtmerrie?" vroeg ze hem zachtjes. "Heb je koorts?" vroeg ze direct daarna, aangezien ze nog steeds dacht dat het kwam omdat hij niet lekker was. Daar kon je ook van gaan ijlen. En dat zou het zweten ook verklaren.
Ze pakte zijn hand vast en kneep er zachtjes in.