Police Life

Rowan Rivers

Eenmaal bij het ziekenhuis sprong hij de auto uit, Steven zou het wel begrijpen. Hij rende door de gangen en hij hoorde al heel snel waar ze lag. Hij probeerde daarom ook iets rustiger te doen, maar zodra hij haar zag ging dat echt niet meer. Hij pakte haar vast en hij sloeg zijn armen voorzichtig om haar heen. Hij trilde lichtjes van alle spanning, hij had tranen in zijn ogen, maar hij was vooral echt heel erg opgelucht. Hij was zo blij dat hij haar kon vasthouden nu. Dit maakte hem gelukkig, nu ontspande hij weer wat meer, maar de ontlading was heftig .

Katelynn Camryn Leighton

Ze lag half te slapen toen Rowan binnen kwam. Daardoor werd ze weer wakker. Hij pakte haar vast en Katelynn glimlachte zwakjes naar hem.
"De zelfverdedigingslessen van jou hebben geholpen hoor," klonk haar stem zwakjes. Maar haar ogen twinkelden lichtjes. Achteraf kon ze wel lachen om de situatie, zij, als vrouw, was ontsnapt en had al die mannen eigenlijk gewoon een poepie laten ruiken. Ze had nooit verwacht dat het haar echt zou gaan lukken. Maar blijkbaar wel.

Rowan Rivers

Katelynn glimlachte naar hem en door wat ze zei grijnsde hij een beetje. 'Dan heb ik tenminste niet voor niets al die moeite gedaan om je alles uit te leggen.' plaagde hij haar nu. Hij pakte haar kin vast en hij gaf haar voorzichtig een kusje. 'Je hebt mij wel nogal erg laten schrikken.' zei hij daarna zacht tegen haar. Waarschijnlijk zou het nog lang niet klaar zijn. Hij wist hoe het meestal ging. Hierna was het een tijdje rustiger, maar zou hij weer berichtjes krijgen. In elkaar geslagen worden op straat, foto's krijgen, allemaal dat soort dingen om de spanning op te voeren. Tot ze weer een keer zouden toeslaan. 'Hoe voel je je? Wat hebben ze gedaan?' vroeg hij meteen daarna.

Katelynn Camryn Leighton

Hij gaf haar een kusje en zei dat zij hem wel had laten schrikken. "Jullie mij anders ook.." sprak ze zacht. Zij wist immers nog niet wat er fout was gegaan. Ze had het codewoord gezegd en er was niet gereageerd. Eigenlijk was het gewoon in de soep gelopen. Als ze zelf niet ontsnapt was, was ze nu misschien wel ernstig verminkt of zelfs dood.
"Wat ging er mis?" vroeg ze gedempt en ietwat voorzichtig. Ze ging even wat verliggen en voelde een steek door haar schouder gaan, dwars door de pijnstilling heen.
"Niet zo heel veel," antwoordde ze op Rowan zijn vraag. "Toen er iemand binnen kwam om iets te doen heb ik hem gewurgd en ben ik ontsnapt," vertelde ze.

Rowan Rivers

Door wat ze zei keek hij weg en haalde hij langzaam adem. Ze vroeg wat er mis was gegaan. Hij wist heel goed waar ze op doelde. 'Toen je liet merken dat je in gevaar was, wilde hij wachten. Hij wilde ze allemaal in één keer hebben en dat kon toen nog niet. Hij bleef wachten en zodra hij ingreep, was het te laat en hadden ze het door.' zei hij zacht. 'Ik werd kwaad, daarna ben ik vertrokken. Steven kwam naar mijn toe en we zijn je samen gaan zoeken.' legde hij de hele situatie uit. Ze vertelde wat er gebeurd was en hij pakte zachtjes haar hand vast. 'Ik hoop dat zoiets als dit nooit meer zal gebeuren, ik ben heel blij dat je zo sterk was.' zei hij zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan vertelde wat er gebeurd was, waardoor zij niet op tijd geholpen was. En hoewel het voelde als een steek in haar hart en ze zich behoorlijk in de steek gelaten voelde, had ze het ergens wel aan zien komen. Natuurlijk gaven ze ook om haar, maar ze probeerden hun eigen hachje te redden en daarvoor hadden ze die mannen nodig.
Katelynn beet even op haar lip en knikte langzaam. Rowan pakte haar hand vast en zei dat hij hoopte dat zoiets nooit meer zou gebeuren en hij blij was dat ze zo sterk was. Daardoor glimlachte ze even zwakjes.
"Ik had ze gewaarschuwd dat ik het ze niet makkelijk zou maken," grinnikte ze zachtjes, ondanks de vrij serieuze situatie.

Rowan Rivers

'Ik snap dat het pijn doet, maar dat is hoe het gaat. Je moet weten dat ik er altijd ben om je te helpen. Ik wil je niet laten stikken, en Steven ook niet. We zullen er altijd zijn om je te beschermen, dat beloof ik je.' zei hij zachtjes tegen haar, heel erg lief. Door wat ze daarna zei grijnsde hij zelfs even. 'ja, je hebt gelijk.' plaagde hij. Hij gaf haar een kusje, daarna kwam hij heel voorzichtig bij haar liggen. Dat was ook echt wat hij nu wilde, samen zijn en wat tot rust komen, want hij had de afgelopen dagen niet echt geslapen.

Katelynn Camryn Leighton

"Dat weet ik," glimlachte ze toen Rowan zei dat ze moest weten dat hij haar altijd zou beschermen, en Steven ook. Steven en zij lagen elkaar nog altijd niet echt, maar ze wist wel dat Steven voor haar klaar stond. Net als andersom natuurlijk.
Rowan gaf haar een kusje en kwam toen bij haar liggen. Katelynn schoof een stukje op en beet de pijnlijke steken weg.
"En nu?" vroeg ze zachtjes. "Zijn die mannen opgepakt? Of lopen ze nog rond?" Ze hoopte op het eerste natuurlijk, maar hoe groot was die kans nou in een groot bos? Ze konden elke kant op gegaan zijn. Zachtjes zuchtte ze even. Bang dat ze weer toe zouden slaan. En vooral: Wanneer. En hoe.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze het wist, hij vond het fijn om te horen, want het was echt belangrijk voor hem. Hij wilde dat ze er vertrouwen in had, dat hij er altijd voor haar was en haar altijd kon helpen. Dat was het belangrijkste voor hem, want hij zou daar ook echt alles aan doen. Ze vroeg wat nu, of de mannen opgepakt waren. 'Ik heb geen idee.' zei hij zacht tegen haar. 'Maar daar wil ik nu ook niet aan denken. Er zullen er wel een paar dood zijn, gewond... maar ik ben meteen naar het ziekenhuis gegaan zodra ik Steven gevonden had, ik heb verder nog niets gehoord...' zei hij zacht tegen haar. Hij had geen idee of ze verder opgepakt waren.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan wist niet of de mannen opgepakt waren, hij was meteen naar het ziekenhuis gekomen toen hij Steven opgepikt had. Er zouden er wel een aantal dood en gewond zijn. Katelynn knikte weer kort. Ze hoopte maar dat de groep aardig uitgedund was ondertussen. Er leken meer mensen aangesloten te zijn dan alleen die ontsnapte gevangenen waar ze het toen over gehad hadden. Dat maakte de situatie nog lastiger. Ze hoopte maar dat de meeste uitgeschakeld waren nu.
"Kom je morgen ook weer langs? Ik hoop dat ik gauw naar huis mag.." vroeg ze nu gedempt. Ze moest sowieso nog een paar dagen hier blijven ter observatie.

Rowan Rivers

Het leek langzaam tot haar door te dringen en daarna vroeg ze aan hem of hij morgen ook langs kwam. Hij glimlachte zwakjes naar haar. 'Ik wil elke minuut bij jou zijn.' fluisterde hij, vol liefde. Hij was zo enorm gek op haar, hij wilde niets anders, hij wilde bij haar zijn, hij wilde haar beschermen en haar gelukkig maken. Hij kneep zachtjes in haar hand en hij gleed met zijn vingers langs haar wang. 'Probeer maar wat te slapen, je hebt het nodig. Ik zal bij je blijven.' fluisterde hij. Hij wilde dat ze genoeg rust nam, zodat het allemaal goed kon herstellen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte zwakjes naar Rowan en knikte kort toen hij zei dat ze moest proberen te slapen. Ze merkte inderdaad dat haar lichaam rust nodig had, ze voelde zich wat afwezig en enorm moe. Haar oogleden voelden zwaar aan en alles leek vertraagd bij haar binnen te komen.
Ze ging even wat verliggen en sloot toen langzaam haar ogen. Haar handen legde ze over haar buik heen. Ze hoopte maar dat het allemaal goed kwam met de baby. Dat die geen groeiachterstand opliep hierdoor of veel te vroeg kwam. En een miskraam leek haar al helemaal vreselijk. Ze hield nu al van het kindje..
Mede door de medicatie en de narcose van de operatie duurde het niet lang voor ze in slaap viel.

Rowan Rivers

Hij bleef zachtjes langs haar wang strijken en hij zag haar zo na een tijdje in slaap vallen. Hij was zelf nog wel even wakker, maar dat was niet zo erg. Hij vond het fijn om naar haar te kijken. Na alles kon het hem al geruststellen als hij haar alleen al zag. Het gaf hem een goed gevoel dat hij dichtbij haar was en met dat gevoel zakte hij zelf ook langzaam in slaap. Hij was kapot, hij had echt geen oog dicht gedaan de afgelopen dagen, omdat hij last had van vreselijke nachtmerries. Dat was nu nog steeds zo, maar onbewust wilde hij Katelynn geen pijn doen en daardoor lag hij wel heel erg stil.

Katelynn Camryn Leighton

Hoewel ze de hele nacht diep geslapen had, was het een onrustige nacht geweest. Ze had steeds nachtmerries gehad en lag nu ondertussen badend in haar eigen zweet.
Haar dromen waren heel raar en wisselden steeds af en gingen dwars door elkaar heen. Zo droomde ze bijvoorbeeld dat haar baas in het complot hoorde en hij uiteindelijk het hoofd van de bende was. En ze droomde dat ze opgesloten was in een kleine ruimte en ze haar buik open sneden. De pijn leek enorm realistisch.
's Ochtends vroeg schrok ze wakker uit een nachtmerrie en opende ze haar ogen. Met grote ogen staarde ze om zich heen, tot het tot haar doordrong dat ze gewoon maar in het ziekenhuis was. Ze zuchtte even zachtjes en voelde dat haar spieren ontzettend stijf waren. Er trokken wat steken door haar buik, waardoor ze haar handen erop legde. Elke keer wanneer ze de baby niet voelde bewegen was ze doodsbang dat er iets mis was.

Rowan Rivers

Hij werd langzaam wakker doordat hij wat beweging voelde, het bleek Katelynn te zijn. hij draaide zich wat meer naar haar toe en hij zag dat ze haar handen op haar buik had liggen, daardoor legde hij zijn vingers voorzichtig op die van haar. 'gaat het?' vroeg hij, lichtelijk bezorgd. Hij wilde echt niet dat dit fout zou gaan, hij wist niet of hij dat nog wel kon hebben. Hij kwam nu wel langzaam iets overeind om haar wat meer ruimte te geven, want het was best wel krap om zo samen in het bed te liggen. Hij gaf haar een kusje en daarna kwam hij gewoon weer naast haar zitten.

Katelynn Camryn Leighton

Langzaam aan kalmeerde ze weer wat en staarde ze wat voor haar uit. Rowan leek ook wakker te worden en hij legde zijn vingers op die van haar en vroeg haar of het goed ging. Na het kusje dat hij haar gaf, knikte Katelynn kort.
"Ja, ik denk dat het wel goed gaat.." reageerde ze zachtjes. "Ik had gewoon een nachtmerrie, maar dat is niet zo gek denk ik. En ik had een steek, maar het is al over, ik denk dat het niets was," liet ze eerlijk weten.

Rowan Rivers

'Het is inderdaad niet zo gek, het zal vanzelf wel wat minder worden.' zei hij zacht. Hij bleef wel wat bezorgd naar haar kijken toen ze het had over een steek in haar buik. 'Je hebt ook nogal wat moeten doorstaan, al die spanning kan ook nooit goed zijn. Nu zal het vast weer beter gaan, dat denk ik echt.' zei hij tegen haar. Hij waardeerde het wel dat ze er eerlijk over was, want anders werd hij achterdochtig en dat was niet echt goed. 'Wanneer denk je dat je hier weg mag?' vroeg hij daarna zacht.

Katelynn Camryn Leighton

Ze knikte langzaam toen Rowan zei dat de spanning ook niet goed kon zijn, maar dat het nu vast weer beter zou gaan. Daar hoopte ze maar op. Ze zou het vreselijk vinden als het nu fout zou gaan. Zachtjes zuchtte ze even.
"Ik weet nog niet precies wanneer," antwoordde ze op Rowan zijn vraag. "Morgen misschien. Hoop ik. Ze wilden mij nog even hier houden ter observatie en vandaag nog wat checks doen. Dus ik hoop dat ik dan morgen weg kan."

Rowan Rivers

Ze wist nog niet wanneer, ze hoopte morgen. 'Ik hoop het ook.' zei hij zacht. Aan de andere kant was ze wel heel veilig hier, als er iets gebeurde waren er artsen in de buurt en hij wist dat het op een andere plek of thuis gevaarlijker zou zijn, maar hij vond het heel akelig hier en hij had haar het liefste zo snel mogelijk op een andere plek. Hij bleef zachtjes over haar hand heen strelen, hij was enorm opgelucht dat ze daar zelf uit wist te komen en dat ze haar daardoor hadden kunnen helpen. Hij moest niet denken aan wat er allemaal had kunnen gebeuren.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte lichtjes naar Rowan en haalde haar hand door haar haren. Daarna staarde ze weer wat voor haar uit.
"Ik had altijd verwacht dat ik zo een persoon was die niets zou durven op zo een moment," vertelde ze hem nu eerlijk, doelend op haar ontsnapping. "Er waren zoveel mannen.. Ik was alleen. En ik heb geen moment getwijfeld. Het voelt zo onwerkelijk. Het leek wel een reflex of zo." Ze keek Rowan weer even aan. Eigenlijk had ze nog nooit echt iets 'spannends' zoals dit meegemaakt in haar leven, buiten alles met Martin om, maar dat lag heel anders. Zij was immers geen politieagente. Zij hoefde nooit geweld te gebruiken of iets. Zij was meer van het papierwerk en zaken afhandelen. Of mensen voor de rechter slepen.
"Maar ik geloof dat zij het ook niet hadden verwacht," zei ze nu, met een lichte grijns op haar gezicht. Waarschijnlijk was dat ook de reden geweest dat het was gelukt. Die mannen waren er absoluut niet vanuit gegaan dat zij zelf zou ontsnappen. Ze hadden alleen gelet op gevaar van buitenaf. Ze hadden verwacht dat zij makkelijk onder controle gehouden kon worden.

Rowan Rivers

Door wat ze vertelde grijnsde hij een beetje. 'Ik ben trots op je, ik ben heel blij dat je het gedaan hebt, dat je niet zomaar alles gewoon hebt geaccepteerd en dat je het lef had om iets te proberen. Ik vind het stoer en ook wel heel erg aantrekkelijk.' zei hij met een fonkeling in zijn ogen tegen haar. Door de grijns op haar gezicht voelde hij zich ook wat meer ontspannen, het was fijn om te merken dat ze nog wel een soort van vrolijk kon zijn. Dat het niet meteen allemaal afschuwelijk was.

Katelynn Camryn Leighton

Hij zei dat hij trots wat op haar en blij was dat ze het gedaan had. En hij vond het stoer en aantrekkelijk. Daardoor lachte ze even. Zijn woorden deden haar goed. Ondanks de situatie maakte hij haar vrolijk. En dat terwijl ze nog hartstikke suf was van de medicatie.
"Heb je mijn collega's nog gezien of gesproken?" vroeg ze Rowan nu. Ze hadden zich geen van allen namelijk nog vertoond hier. Al wist ze wel zeker dat sowieso haar baas langs zou komen. En ze wist ook al dat daar geen excuus vanaf zou komen. Zo waren ze niet. Alles wat ze deden had een reden en wat fout ging werd altijd gauw weggewuifd.

Rowan Rivers

Ze vroeg of hij haar collega's nog had gezien of gesproken en daardoor schudde hij zijn hoofd. 'Op het moment dat ik doorhad dat het fout ging, ben ik enorm tegen je baas uitgevallen en heb ik hem een klap verkocht. Het lijkt mij beter als ik een beetje uit de buurt blijf.' zei hij zacht tegen haar. Zijn woede was volledig terecht geweest en waarschijnlijk zou iedereen dat zo zien, maar hij wilde die confrontatie verder een beetje ontwijken, hij wist dat het voor iedereen beter zou zijn.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan schudde zijn hoofd na haar vraag en vertelde dat hij tegen haar baas uitgevallen was en hij hem een klap had verkocht. Het leek hem beter als hij een beetje uit zijn buurt bleef. Katelynn grinnikte kort.
"Waarom verbaasd dat mij niets van jou?" lachte ze. Ze kon het wel begrijpen. Waarschijnlijk had ze zelf precies hetzelfde gedaan op zijn plaats. Oké, dan misschien een bitchclap in plaats van een echte klap.
"Ik denk dat hij vandaag hier wel langskomt. Om zichzelf te verontschuldigen op zijn eigen nonchalante, ontkennende manier. Maar waarschijnlijk begint hij nergens over als hij jou ziet hoor. Waarschijnlijk negeert hij je alleen. Of vraagt je even de kamer te verlaten," vertelde ze nu.

Rowan Rivers

'Omdat je mij langer dan vandaag kent en je weet natuurlijk hoe veel ik van je hou.' zei hij grijnzend tegen haar, maar wel heel erg lief. Hij was namelijk echt gek op haar en hij wilde haar beschermen tegen alles en iedereen. Door wat ze daarna zei ademde hij diep in, hij merkte dat hij er alweer boos om kon worden. 'Ik ga nergens heen. Ik ga je echt niet alleen laten, ik vertrouw niemand.' mompelde hij. Bovendien liet hij zich niet wegsturen door die vent.