Medieval Times

Elvira SOlore

Hij ging mee en wilde bij haar in de buurt zijn en zelfs als het beter was om daar even te blijven, dan zouden ze dat doen. "Echt? Wil je dat voor me doen?" Vroeg ze hem bewonderend en lief. In het kasteel kreeg ze een kusje en ze glimlachte daardoor een beetje.
"Ook als ik echt gek word?" Vroeg ze hem onzeker, aangezien hij zei dat hij er altijd voor haar was. Ze haalde diep adem in het kasteel. Het voelde raar om hier weer te zijn, ze was zo aan het buitenleven gewend geraakt.

Nathan Gerono

Door wat ze hem vroeg knikte hij langzaam. het zou zwaar voor hem zijn, dat zeker. ' Je zou het ook voor mij doen. Ik hou van je en ik wil er altijd voor je zijn.' zei hij zacht. Ook als ze gek zou worden. Hij hoopte dat het niet zo was en dat hier een hele goede reden voor was, maar als ze dingen zag die er niet waren konden ze niet bij het kamp blijven, dat was te gevaarlijk. Dat betekende in het kasteel wonen, maar voor Elvira had hij alles over.

Elvira Solore

"Oh Nathan..." FLuisterde ze, ze wist niet wat ze moest zeggen. Dit was echt het liefste wat hij ooit voor haar had gedaan, had gezegd... ze sloeg haar armen om hem heen en kroop dicht tegen hem aan. "Ik ben zo gek op je..." Klonk haar stem vol liefde en ze hield hem dicht tegen haar aan. Ze bleef even zo staan, ze was zo blij met hem, hij was er eindelijk echt voor haar. AL die jaren zou hij zonder problemen weglopen naar Fay als ze ziek zou worden of echt boos op hem zou worden, maar nu... nu wilde hij er altijd voor haar zijn en dat betekende heel erg veel voor haar. Echt heel veel.

Nathan Gerono

Ze was duidelijk ontroerd door zijn woorden en ergens deed het hem wel goed om dat te zien, het gaf duidelijk aan wat belangrijk was. Waarvoor hij zijn best moest doen. ' Kom...' zei hij na een tijdje zacht en hij nam haar nu met zich mee naar een dokter toe. Hij wilde dit liever gehad hebben, anders werd hij echt helemaal gek van zijn bezorgdheid. Hij kon daar allemaal niet zo heel erg goed mee omgaan. Waarschijnlijk zou dat nooit makkelijker worden voor hem.

Elvira Solore

Na een tijdje gaf Nathan aan dat ze moesten gaan. Ze werd door hem meegenomen naar een dokter. Continu hield ze de hand van Nathan vast, bang dat er wat zou gebeuren, dat ze ineens weer wat zou zien, ze wilde hem geen pijn doen namelijk. En Nathan kon haar vast wel stoppen. Ze werd door de dokter helemaal onderzocht, maar hij kon niets geks vinden. Helemaal niets dat op haar waanbeelden duidde.

Nathan Gerono

Hij vond het vervelend om te horen dat er niets was, dat er niets te vinden was waardoor dit gedrag veroorzaakt werd. Daardoor konden ze er ook echt niets aan doen en dat terwijl er duidelijk wel iets aan de hand was. Hij nam haar weer mee en eenmaal op de gang keek hij haar aan. 'Zolang je hier last van hebt kunnen we ook niet aan het werk, Elvira. Dat is veel te gevaarlijk...' fluisterde hij. 'Misschien moeten we het allemaal maar even uitstellen dan en hier blijven.'

Elvira Solore

Ze werd door Nathan weer meegenomen en hij vond dat ze niet aan het werk konden, het was veel te gevaarlijk zei hij. Ze keek daardoor naar de grond en haalde even diep adem. "Ik weet het... ik wil de rest niet in gevaar brengen, maar hier kan ik net zo goed mensen pijn doen..." Mompelde ze zachtjes tegen Nathan. "Misschien kan Faith wat doen?" Vroeg ze hem nu en ze keek hem even aan.

Nathan gerono

Ze keek naar de grond en zei dat ze het niet wist. Ze wilde de rest niet in gevaar brengen, maar hier kon ze ook mensen pijn doen. 'Ik weet het niet... we kunnen even met Fay en Stephen overleggen, kijken wat ze vinden en vragen of Faith misschien een kijkje kan nemen naar wat er aan de hand is.' zei hij. Hij wist het allemaal niet goed en hij vond het lastig om met Fay en Stephen te spreken, maar het was wel nodig.

Elvira Solore

Hij wist het niet en dacht dat ze het wel met Fay en Stephen konden overleggen om te kijken wat zij ervan vonden en om te vragen of Faith een kijkje kon nemen. “Ja… dat lijkt me slim… Wil je mee? Het hoeft niet, ik weet hoe lastig je het vind.” Fluisterde ze zacht tegen hem en ze streelde langs zijn gezicht heen. Ze was ook wat vermoeid, waarschijnlijk omdat ze zichzelf gewoon heel erg druk maakte.


Chayenne Lahero

De buikpijn die ze had, werd gelukkig na een tijdje wel dragelijk. Ze lag nu in bed een beetje te lezen, ze had niets anders te doen en uit bed gaan zorgde voor pijn… Dan maar blijven liggen. Ze kon het beste zich gewoon zo stil mogelijk houden. Af en toe wat gezelschap van haar vader of Carmen was wel fijn.

Nathan Gerono

Ze vroeg of hij mee ging, maar het hoefde niet, ze wist dat hij het moeilijk vond. Elvira kende hem echt heel erg goed. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij overdacht alles een beetje. 'Ik ga wel mee. Ik wil er gewoon voor je zijn.' zei hij zacht. Hij gaf haar even een kusje en daarna nam hij haar mee richting de werkkamer van Stephen. Waarschijnlijk zou in ieder geval Stephen en misschien ook wel Fay daar zijn.

Elvira Solore

Hij dacht er wel even over na, maar besloot wel met haar mee te gaan omdat hij er voor haar wilde zijn. “Wat ben je toch lief…” Klonk haar stem daardoor heel erg zacht tegen hem terug. Ze kreeg nog een kusje van hem en liep daarna met hem mee naar de werkkamer. Ze stapte naar binnen toe en keek naar Stephen met een vaag glimlachje, ze had hem al heel erg lang niet meer gezien.
Fay was er ook, ze was elke dag bij Stephen, om hem te helpen en te ondersteunen, soms gewoon om bij hem te zijn, dat vond ze heerlijk en het hielp hem toch een beetje. Fay kwam ook meteen overeind met een glimlach. “Hé, wat doen jullie hier? Wat gezellig.” Zei ze lief.

Koning Stephen Lahero

Hij was verbaasd om Elvira en Nathan hier te zien. Hij zag de twee eigenlijk nooit meer. Hij vond het niet zo leuk, maar vanaf het moment dat Elvira had besloten dat ze afstand van hem wilde houden was het contact eigenlijk weg geweest. Misschien was het beter, maar in dit soort periodes had hij het fijn gevonden om wat meer steun te krijgen. Nu stonden ze hier opeens samen. ' We zijn hier eigenlijk niet echt voor de gezelligheid. Er is iets aan de hand met Elvira en we weten niet wat we moeten doen.' Zei Nathan zacht.

Elvira Solore

Door de woorden van Nathan voelde ze gewoon de tranen in haar ogen prikken. Ze vond het zo naar en ze wisten gewoon echt niet wat ze moesten doen, dat was nog het ergste. Ze keek even weer naar Stephen, nog steeds was ze gek op hem. Ze wist alleen niet hoe hij daarover dacht, of hij nog wel met haar wilde praten.
“Wat erg? Wat is er aan de hand?” Vroeg Fay meteen aan haar. Elvira slikte daardoor eventjes. Haar keel voelde droog. Ze leek er gewoon niet echt over te kunnen praten. “Ik… ik zie dingen, dingen die er niet zijn en dat maakt me een gevaar voor iedereen.” Fluisterde Elvira.

Nathan Gerono

Hij zag dat Stephen en Fay schrokken van dit nieuws. Dat was ook niet zo gek . Hij wist zelf ook echt niet zo heel erg goed hoe hij hier mee om moest gaan. Er was niets wat hij kon doen om haar te helpen. 'Kunnen we iets voor jullie doen? ' Vroeg Stephen eigenlijk meteen. 'We dachten dat Faith heel misschien wel even kon kijken of ze kan zien wat er aan de hand is. De dokter weet het niet, ze lijkt gewoon gezond te zijn, maar er is duidelijk wel iets mis.' Zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

Stephen vroeg of er iets was wat ze konden doen en Nathan sprak over Faith, misschien kon zij het zien. Fay knikte daardoor langzaam. “Ja, misschien kan ze wel wat voor je betekenen. Zal ik even met jullie meelopen?” Vroeg ze zachtjes. Ze was er graag bij wanneer er zoiets zwaars van Faith werd gevraagd. Soms was ze bang dat de kracht haar dochter teveel werd.

Nathan Gerono

'Heel graag... Het zou al fijn zijn als ze kan zien of er iets aan de hand is. Dan weten we tenminste waar we aan toe zijn, want dit is vreselijk.' zei hij zacht. Fay wilde even meelopen en daardoor knikte hij. Hij had het liever allemaal maar zo snel mogelijk gehad, want nu maakte hij zich echt de hele tijd zorgen om Elvira. Straks gebeurde het weer en moest hij oppassen voor wat ze deed of was ze weer opeens weg. Dat wilde hij echt niet.

Koningin Fay Lahero

Nathan vond het vreselijk en ze zag daardoor Elvira wat dichter tegen hem aan kruipen, duidelijk vond ze het ook heel erg naar dat dit gebeurde. “Tot zo, Stephen.” Zei Fay tegen haar man met een kleine glimlach en daarna liep ze met de twee mee naar Faith, haar dochter was nog steeds in de bibliotheek te vinden tussen de boeken die ze nog niet eerder had gelezen, die haar moeder voor haar had verborgen.
“Faith, kun je even naar Elvira kijken, er is iets mis met haar, maar de dokters kunnen niets vinden.” Zei Fay. Haar dochter keek daardoor op en knikte eventjes, dat wilde ze wel doen.

Nathan Gerono

Hij liep mee, maar hij was echt bijzonder stil voor zijn doen. Hij kon helemaal niet goed tegen dit soort dingen. Het maakte hem onrustig en ongelukkig, hij wilde weten wat er aan de hand was. Hij sprak amper tegen Fay, ook dat vond hij moeilijk. Misschien was het beter om wat afstand van haar te houden zo lang het niet goed ging met Elvira. Hij wist namelijk heel erg goed hoe hij zelf was. Ze waren bij Faith en hij bleef een beetje op een afstandje staan wachten.

Elvira Solore

Ze begon aan Faith te vertellen wat er gebeurde en daardoor knikte het meisje begrijpend en pakte de hand van Elvira vast. Ze sloot haar ogen en probeerde te zien wat er aan de hand was, maar het was donker. Compleet donker. Normaal zag ze wel iets of gebeurde er iets, maar ze zag niets. Ze vroeg haar moeder erbij en met het vuur van haar moeder kon ze vaag wat dingen onderscheiden. Toch was het moeilijk.
“Er is wel iets… iets dat verband houd met iemand uit onze familie, maar ik begrijp het niet helemaal, alsof er een code zit die ik eerst moet kraken…” Klonk de stem van Faith wat vaag. Elvira keek daardoor naar haar.
“Wil je kijken of je me ermee kan helpen? Dat zou fijn zijn. Want ik vind het wel heel eng zo.” Fluisterde Elvira tegen haar. Faith knikte eventjes en keek haar moeder aan.
“Ik zag wat over een soort talisman, die verdrijft slechte geesten, misschien heeft Elvira daar last van. Zal ik zoiets voor haar maken?” Vroeg Faith aan haar moeder. Fay dacht er even over na en knikte vervolgens. “Misschien dat het inderdaad gaat helpen.” Zei ze met een kleine glimlach.

Nathan Gerono

Hij had echt de neiging om weg te vluchten. Hij kon hier zo enorm slecht tegen, hij wist niet wat hij moest doen, hij voelde zich nutteloos en hij wilde daardoor ook weg uit deze situatie. hij wist alleen dat het niet kon, hij moest hier blijven. Hij wilde er ook echt voor haar zijn, maar dat was nooit echt makkelijk voor hem en dat zou het ook niet worden. Hij probeerde te volgen wat Faith vertelde, maar hij had hier niets mee en hij begreep het ook niet.

Elvira Solore

Ze bedankte de twee nog een keertje en liep daarna weer terug naar Nathan. Ze pakte hem zachtjes vast en keek hem doordringend aan. “Kom… dan gaan we wat leuks doen samen.” Fluisterde ze tegen hem en ze streek langs zijn wang met haar vingers. Ze stond dicht tegen hem aan en bleef doordringend naar hem kijken.

Nathan Gerono

Hij keek in de ogen van Elvira en ze pakte hem vast. Ze wilde wat leuks doen samen en hij knikte even heel langzaam. 'Ik weet niet of dat mij nu heel erg gaat opvrolijken.' zei hij wel heel erg eerlijk tegen haar. Hij zat echt niet goed in zijn vel door alles, hij kon dit bijna niet hebben en hij hield daardoor heel erg vast aan het gevoel dat hij er voor Elvira moest zijn. Anders zou hij waarschijnlijk wegvluchten en totaal los gaan in alles.

Elvira Solore

Hij knikte alleen maar eventjes. Hij wist niet of het hem zou gaan opvrolijken. "Dat weet ik ook niet, maar het lijkt me fijn... ik zie je afdwalen." Fluisterde ze tegen hem en ze bleef hem doordringend aankijken. Ze hoopte ook echt dat het nu even niet voor zou komen dat ze iets raars zag. Dat zou prettig zijn. Dan kon ze echt even samen zijn met Nathan. Fay keek even naar de twee. Ze leken het beter te doen samen, Nathan leek er veel meer voor Elvira te zijn, het was fijn om te zien, ze verdienden het om gelukkig te zijn.

Nathan Gerono

Elvira kende hem heel erg goed, dat was wel duidelijk. 'Oké.' zei hij dus uiteindelijk ook zachtjes tegen haar. Misschien was het beter en zou het hem ook echt even goed doen. Het zou kunnen dat het hem hielp, dat hij zich dan even geen zorgen hoefde te maken. 'Wat wil je doen? naar buiten. toe?' Vroeg hij zacht. Hij had geen idee wat haar plannen waren en wat verstandig was om te doen, maar Elvira wist dat misschien wel beter dan dat hij het wist.

Elvira Solore

Hij zei zacht tegen haar dat het in orde was en ze knikte daardoor eventjes. Hij vroeg wat ze wilde gaan doen, of ze naar buiten wilde. “Ja, laten we dat maar eventjes doen. Frisse lucht is wel goed voor jou.” Glimlachte ze naar hem. Ze pakte zijn hand stevig vast en nam hem met haar mee naar buiten toe. Eenmaal buiten haalde ze zelf ook even diep adem.
“Faith gaat wat maken zodat ik geen dingen meer zie. Zolang ik die ketting om heb, moet het dan gewoon goed gaan.” Zei ze versimpelt tegen hem, zodat hij het ook zou begrijpen. Ze wist dat Nathan er helemaal geen verstand van had en dat hij er ook niets over wilde horen.