Skyrim RPG

David Hiddon

Ze vond wel dat hij het geweldig deed, hij was blij om dat te horen. Heel erg blij zelfs. Hij werd geknuffeld en hij hield haar even dicht bij zich. Daarna liet hij haar los en keek hij weer in haar ogen. 'Ik wilde je eigenlijk iets vragen...' zei hij zachtjes tegen haar. 'Vind je het misschien leuk om vanavond bij mij te slapen? Ik weet dat er verder niets gebeurt, maar ik denk dat het misschien fijn is om gewoon bij elkaar te liggen.' zei hij zacht. Hij was benieuwd hoe het zou zijn en hij had er verder geen bedoelingen bij.

Dany

Hij werd wel rustiger, al trilde zijn lichaam nog steeds. Hij zei dat hij terug naar het kasteel wilde om Destiney zijn excuses aan te bieden. "Kom alsjeblieft eerst een beetje meer tot rust, Jason... daarna gaan we naar Destiney toe, oké? Ik ga graag met je mee als je dat wilt, maar ik vind het belangrijk dat je even tot rust komt en weer wat logischer na kan denken, je bent zo in paniek..." Klonk haar stem heel erg zachtjes.


Joy

Hij keke in haar ogen en wilde haar iets vragen Ze keek hem aan met een glimlach en luisterde naar hem. Hij vroeg of ze bij hem wilde slapen vanavond. Het leek hem fijn om bij elkaar te liggen.
"Als je denkt dat je eraan toe bent en het daar ook echt bij kan houden, dan wil ik het graag, het lijkt me heel fijn." Klonk haar stem zachtjes maar wel met een brede glimlach.


Koningin Destiney Hiddon

Nadat Jason was vertrokken had ze haastig haar kleding aangetrokken en was ze hem overal aan het zoeken, ze kon hem nergens vinden. Ze vond het vreselijk, ze voelde zich vreselijk, ze had hem zo graag willen helpen, was ze te ver gegaan? Hij was ineens zo erg in paniek... Ze liep naar Thobias toe en ging de werkkamer binnen.
"Ik... Jason kwam op bezoek en toen... en nu... Hij is weg, ik kan hem niet meer vinden, hij was compleet in paniek, ik heb het verkeerd gedaan en nu maak ik me echt zorgen." Het klonk warrig en ze keek hem wat hopeloos aan. Dit was nieuw voor haar, ze wilde het niet verpesten, maar dat deed ze nu wel...

Jason Hiddon

'Het gaat wel, echt. Ik voel mij hier alleen wel enorm rot over. Ik wil mijn excuses aanbieden en daarna gaan we samen naar onze kamer en kom ik wat meer tot rust, of ik ga trainen. Ik wil alleen echt niet dat ze zich hier rot over voelt en ik weet zeker dat het nu wel zo is. Dat zou ik echt heel erg vinden.' zei hij zacht tegen haar. 'Het gaat wel nu. Echt.' zei hij daarna. Het verlangen was er nog steeds, maar hij was zo bang dat hij wist dat er de komende tijd waarschijnlijk niets ging gebeuren. Hij pakte nu haar hand vast en hij nam haar mee naar het bootje, om terug te gaan. Hij trilde nog steeds wel een beetje.

David Hiddon

'Ik denk dat ik het wel kan en als het niet gaat snap ik het ook, dan begrijp ik dat je beter niet bij mij kunt slapen en dan snap ik het als je alsnog weg gaat.' zei hij zachtjes tegen haar. 'Zullen we dan maar terug gaan? dan kunnen we thuis nog wat drinken en wat praten, daarna slapen. Dan kunnen we de volgende keer weer oefenen met het dansen.' zei hij glimlachend tegen haar. Hij vond dat namelijk wel echt enorm leuk.

Koning Thobias Hiddon

Opeens was Destiney bij hem en ze was nogal in paniek, daardoor keek hij haar bezorgd aan. Ze begon te vertellen over Jason en hij pakte haar nu bezorgd vast. 'Rustig maar... Het komt niet door jou, je wilde helpen, maar hij is enorm bang. het heeft tijd nodig en waarschijnlijk moet hij hier even doorheen. Hij komt wel weer terug, echt, rustig nu maar schatje.' zei hij zacht en lief tegen haar. Hij was niet eens echt jaloers en dat was al best wel bijzonder voor hem.

Dany

Hij zei dat het echt wel ging, hij voelde zich er gewoon rot over en wilde zijn excuses aanbieden. "Gelukkig denk je er nu zo over en niet meer dat ze nooit meer bevriend met je zou willen zijn..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze wist dat het niet zo was, Destiney was ook gek op hem, ze zou hem nooit een slecht gevoel willen geven. Ze stapte bij hem in de boot en roeide weer terug naar de overkant. Ze stapte langzaam uit en pakte zijn hand vast.


Joy

Hij dacht dat het wel kon en als het niet ging dan begreep hij het ook wel, ze kon dan alsnog weggaan. "Goed, dat vind ik wel een fijn idee." Knikte ze glimlachend naar hem. Ze was blij dat hij er even over na had gedacht. Hij vroeg of ze terug zouden gaan en ze knikte meteen weer. "Laten we dat maar doen, ik vond het heerlijk om even met je naar het dorp te gaan e nde ketting is echt prachtig." Klonk haar stem lief en ze kwam langzaam overeind.


Koningin Destiney Hiddon

Ze moest rustig worden, het kwam niet door haar, ze wilde gewoon helpen, hij was bang en had tijd nodig, hij kwam wel weer terug, ze moest rustig worden. Ze kroop tegen Thobias aan.
"Dankjewel..." Fluisterde ze heel erg zachtjes tegen hem. "Deed ik het echt niet verkeerd denk je?" Vroeg ze hem zacht en ze keek naar hem op

Jason Hiddon

'Ik vind het nog moeilijk om dat zo in te zien, want ik weet dat ik heel erg raar reageerde. Ik wil haar geen pijn doen, nooit, en nu deed ik dat wel.' zei hij zacht. Hij liep met haar naar het kasteel toe, zijn handen trilden lichtjes en hij aarzelde wel toen ze binnen stonden. Van een wachter hoorde hij dat Destiney bij Thobias was en hij keek even naar Dany. 'Vind je het goed als ik even alleen met haar praat? wil jij dan met Thobias praten en zeggen dat ik het niet verkeerd bedoelde?' Vroeg hij heel erg zachtjes aan haar.

Dany

Hij vond het nog wel moeilijk, maar hij wilde haar geen pijn doen en dat deed hij nu wel. "Je bent vreselijk lief... ze zal je vast begrijpen..." Klonk haar stem liefdevol tegen hem. Hij wilde alleen met Destiney praten en vroeg of zij met Thobias wilde praten en wilde zeggen dat hij het niet verkeerd bedoelde. "Ja, natuurlijk liefje." Klonk haar stem zachtjes. Ze klopte aan op de deur van de werkkamer en ze vertelde dat Jason graag met Destiney wilde praten. Destiney liep naar buiten toe.
"Het spijt me echt Jason, ik wilde je niet bang maken, ik wilde het niet moeilijker voor je maken..." Fluisterde ze zachtjes tegen Jason.
Dany liep naar Thobias toe, ze sloot de deur en omhelsde hem even stevig, ze leunde tegen hem aan en hield hem vast, ze had het even nodig...

Jason Hiddon

Destiney kwam naar buiten en hij keek haar onzeker aan, dit vond hij zo enorm moeilijk allemaal. ' Je deed niets verkeerd, maar soms heb ik dit opeens, soms ben ik opeens zo bang en onzeker, maar het laatste dat ik wil is dat jij je schuldig voelt door mij, want je hielp heel goed. het was alleen wel heftig en daar moet ik denk ik even doorheen. Het spijt mij heel erg, want ik vond het wel fijn en ik hoop dat je het mij niet al te erg kwalijk neemt.' zei hij zacht tegen haar.

Koning Thobias Hiddon

Jason en Dany waren er al en Destiney ging naar buiten, Dany kwam naar hem toe en leunde direct tegen hem aan. Hij hield haar in zijn armen en hij streek rustgevend over haar rug heen. 'Is het heel erg?' Vroeg hij zachtjes, doelend op de angst van Jason. Destiney had vrij serieus geklonken over hoe erg het was, maar Dany kon wel inschatten hoe het was. Hij vond het heel vervelend, hij gunde zijn broer een leven zonder angst en hij gunde Dany alle geluk.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat ze niets verkeerds had gedaan, hij had het alleen soms ineens. Dan werd hij zo bang en onzeker en hij wilde niet dat ze zich schuldig zou voelen, want ze hielp wel heel goed. Daardoor haalde ze opgelucht eventjes adem, daar was ze heel erg blij mee. Het speet hem heel erg want hij vond het wel fijn en hij hoopte dat ze het hem niet al te erg kwalijk nam.
"Nee, ik neem je niets kwalijk, Jason, helemaal niets... ik was alleen heel erg bang dat ik het verkeerd had gedaan, dat het mijn schuld was." Fluisterde ze tegen hem.


Dany

Ze voelde zijn vingers over haar rug strelen en hij vroeg of het heel erg was en ze knikte daardoor langzaam. "Ik heb hem nog niet eerder zo gezien... hij wilde zelfs alles eraf snijden, gewoon zodat hij niet meer hoefde om te gaan met wat hij zou voelen..." Klonk haar stem zacht en schor tegen hem. Ze vond het echt heel erg.

Jason Hiddon

'Het ligt niet aan jou, ik vond het heel erg spannend en heel erg leuk, maar ik weet niet of ik het nog een keer kan.' zei hij heel erg zachtjes tegen haar. Waarschijnlijk kon hij de komende tijd helemaal niets. Hij wist hoe lang dat soms ging duren. Hij twijfelde even, hij wilde haar eigenlijk vastpakken, maar zelfs dat durfde hij niet meer. 'Het spijt mij echt.' zei hij alleen maar wat schor tegen haar en hij staarde naar de grond. Zijn zelfvertrouwen was echt volledig weg, hij leek bijna iemand anders zo.

Koning Thobias Hiddon

'Wat? echt? Dat lijkt mij niet zo'n heel erg goed idee... Dat heb je toch wel uit zijn hoofd kunnen praten?' Vroeg hij zacht aan haar. Als Jason zelfs zo ver wilde gaan, moest het wel heel erg zijn. Thobias kon zich daar maar moeilijk iets bij voorstellen, maar hij wist dat het voor Jason echt heel erg was. 'Wat ga je nu doen? Hij zal het verlangen blijven voelen, maar nu durft hij niks te doen. Wat als hij daardoor echt iets doms gaat doen? denk je dat het zo erg is?' Vroeg hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

"Maar het ligt net zo min aan jou, Jason, je bent een geweldige man. Het hoeft ook niet nog een keer te gebeuren, al hoop ik wel dat we elkaar nog af en toe spreken, dat lijkt me heel erg fijn." Klonk haar stem zachtjes tegen hem. "Het hoeft je niet te spijten, het is goed zo.. echt." Ze pakte heel aarzelend zijn hand vast om te kijken of hij dat wilde.


Dany

Ze knikte een beetje toen Thobias vroeg of ze het uit zijn hoofd had kunnen praten. Dat had ze wel een beetje gedaan. Hij wilde weten wat ze nu ging doen, want hij zou het verlangen blijven voelen, hij durfde niets en hij dacht dat Jason daardoor domme dingen ging doen.
"Ik weet het niet, ik weet het allemaal echt niet.... ik vind het zo moeilijk, ik weet het echt niet." Fluisterde ze hem toe. Ze kon er niet eens aan denken dat hij domme dingen ging doen, het zou haar hart breken...

Jason Hiddon

'Ik zou niet weten waarom, wat kan ik nou voor jou betekenen? niets. Ik help jou nergens mee, nooit. Ik snap niet waarom je bevriend met mij zou willen zijn. Ik vond het al een wonder dat ik eindelijk het gevoel had een vriendschap met iemand te hebben, maar nu zie ik in dat het voor jou nutteloos moet zijn. Je kan mij beter niet zo veel meer zien.' zei hij heel zacht. Ze pakte zijn hand en meteen kreeg hij weer tranen in zijn ogen. Hij was beter af alleen, hij verdiende dit allemaal echt niet.

Koning Thobias Hiddon

'Rustig maar, het komt allemaal goed, je bent niet alleen. Wij zijn er om je te helpen, om Jason te helpen. We zorgen dat er niks gebeurd, dat zijn angst weer verdwijnt en dat hij zijn zelfvertrouwen terug krijgt, echt. Dat kan jij, en wij zullen je met alles helpen. Tot nu toe is het elke keer gelukt en elke keer komt hij er sterker uit. Dat kan nu weer.' zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij keek haar bemoedigend aan. 'Ik wil je helpen, met alles.' zei hij zacht.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zou niet weten waarom. "Omdat ik het gezellig vind om met jou samen te zijn... je hoeft niets te betekenen, gewoon praten is al leuk. Je bent niet nutteloos en ik wil je heel erg graag bij je zijn, dat voelt gewoon vertrouwd." Vertelde ze hem zachtjes. Hij kreeg tranen in zijn ogen toen ze zijn hand pakte en daardoor liet ze hem langzaam weer los. "Sorry..." Fluisterde ze hem eventjes toe.


Dany

Thobias zei dat het allemaal goed kwam, ze was niet alleen, zij waren er om te helpen, ze zouden ervoor zorgen dat er niets zou gebeuren en zek nikte een beetje. "Ik ben zo bang dat er wat gebeurd met hem..." Fluisterde ze en ze keek naar hem op met de tranen in haar ogen. Ze vond het gewoon vreselijk dat Jason zoveel verdriet en pijn had, Ze wilde alles beter voor hem maken.

Jason Hiddon

'Wat? Nee... Niet sorry zeggen, ik ... Het is mijn schuld... Niet die van jou. Zie je, dit is precies waarom je niets met mij te maken moet hebben, ik maak mensen verdrietig, heel erg verdrietig.... Dat wil ik helemaal niet. Juist niet.' Fluisterde hij, zijn stem trilde enorm. 'Ik ben enorm aan je gehecht en juist daarom wil ik je geen pijn doen. Jij bent mijn enige vriendin.' zei hij zachtjes. Daarna liep hij weg, richting zijn kamer, totaal in de war door alle gevoelens.

Koning Thobias Hiddon

'Daar moet je niet aan denken, jullie komen hier uit, het wordt beter, echt.' Fluisterde hij vol vertrouwen. Hij moest zelf maar eens voorzichtig met Jason praten over alles, misschien kon hij wel wat meer voor hem betekenen dan dat hij nu deed. Hij wilde heel graag helpen. 'Ik hou van je, ik wil je hierbij helpen en je kunt altijd bij mij terecht.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij gaf haar even een kusje, daarna keek hij haar weer aan. 'Kan ik iets voor jullie betekenen?'

Koningin Destiney Hiddon

Ze moest geen sorry zeggen want het was zijn schuld. "Nee, je kunt er niets mee doen, ik ben ook hartstikke gehecht aan jou en daarom wil ik je af en toe blijven zien want jij bent ook mijn enige vriend. Denk daaraan, Jason, ik vind het echt fijn met je." Zei ze tegen hem en ze zag hoe hij weg liep, ze liet hem nu maar gewoon gaan want hij leek echt heel erg in de war te zijn...


Dany

Hij zei dat ze eruit kwamen, het werd echt beter en ze knikte daardoor een klein beetje. Hij zei dat hij van haarh ield en dat hij haar hierbij wilde helpen. Ze kon altijd bij hem terecht en daarna kreeg ze een klein kusje. Hij vroeg of hij al iets voor hen kon betekenen.
"Nee, ik moet eerst verzinnen hoe we hieruit komen en wat gaat helpen bij hem. Laat hem maar zoveel mogelijk in zijn eigen routine, dat helpt hem denk ik het beste... " Ze keek even naar de grond en daarna weer naar Thobias. "Zou hij nog met me willen trouwen?" Vroeg ze nu ineens heel onzeker aan hem. Straks maakte hij zichzelf zo gek dat hij zich ook van haar afsloot.

Koning Thobias Hiddon

'Dany, niet zo denken. echt niet. Hij wil met jou trouwen. Hij laat jou toe, je hebt hem terug gehaald, hij is gek op je. Heel erg, ik weet zeker dat hij nog met je wilt trouwen en dat hij dat altijd zal willen. Ik denk dat het enige dat hij niet wil alles met seks is, verder is hij hartstikke gek op je en hij wilt echt zeker weten met je trouwen.' zei hij zacht tegen haar. 'Misschien moet je er voor zorgen dat hij het toch ergens kwijt kan. Dat hij het toch bij zichzelf gaat doen of jou een beetje toe laat, zodat hij niet zo gefrustreerd raakt als nu. Want dan gaat het fout...' opperde hij nu.

Dany

Thobias was ervan overtuigd dat hij nog met haar wilde trouwen, hij was hartstikke gek op haar en ze knikte een klein beetje. Ze slikte eventjes gewoon omdat ze het heel erg moeilijk vond allemaal. Ze moest ervoor zorgen dat hij zijn frustratie kwijt kon. "Dat is het moeilijkste van allemaal... wil jij als je hem spreekt en dat soort dingen komen aan bod, zeggen dat het echt volkomen normaal is als hij het zelf doet bijvoorbeeld? Dat heeft hij nog nooit gedaan.." Ze zuchtte eventjes, dit werd het moeilijkste van allemaal.

Koning Thobias Hiddon

'Ik wil het best proberen, maar ik denk echt dat jij meer kans maakt... Wat als je laat zien dat jij dat ook doet? Dat het helpt? Dan doe je alsof hij je betrapt, dan ziet hij dat het normaal is, hij moet het echt doen. Het is niet normaal dat hij niets doet, als hij er niet voor zorgt dat hij het gevoel kwijt raakt wordt dit alleen maar erger.' zei hij zacht tegen haar. Hij deed zijn best om iets te verzinnen wat kon helpen, maar dat was niet zo makkelijk. 'Ik vind het heel erg dat hij het niet eens zelf doet....' zei hij zacht.

Dany

Ze haalde diep adem door zijn woorden en ze knikte een klein beetje door hem en haalde half haar schouders eventjes op. Ze zou alles proberen bij Jason, ze hoopte dat er iets was dat hem hielp, hij was haar zo dierbaar.
"Ik ga weer naar hem terug." Zei ze nu zachtjes tegen Thobias en ze gaf hem een kus op zijn wang. "Ik ben blij dat ik jou heb..." Anders zou ze dit echt niet aankunnen.

Koning Thobias Hiddon

' Ja, ga maar lekker naar hem toe..' zei hij zacht tegen haar. Hij streek langs haar wang en hij glimlachte door wat ze zei. 'Ik ben er altijd voor jou, altijd. Je kan mij zelfs in de nacht wakker maken als dat nodig is, je hoeft dit niet alleen te doen, als er iets is, ben je meteen welkom, altijd.' Fluisterde hij vol liefde. Daarna liet hij haar los en gaf hij haar nog een knuffel en een kusje. 'Succes, heb vertrouwen in jezelf, je kunt dit.' zei hij zacht tegen haar. Daarna ging hij zelf ook naar Destiney toe.

Dany

Ze moest lekker naar hem toe gaan en hij zei nog dat hij echt altijd voor haar klaar stond. Ze was niet alleen, hij zou haar altijd helpen. Ze kreeg nog een kusje en een knuffel van hem en hij sprak haar nog even bemoedigend toe. Ze bedankte hem zacht en liep langzaam weer naar haar slaapkamer toe. Ze gaf een klein klopje op de deur en opende hem daarna langzaam om te zien of Jason hier al was.


Koningin Destiney Hiddon

Ze keek op toen ze Thobias zag en pakte zachtjes zijn hand vast en trok hem naar haar toe. Ze knuffelde hem zachtjes even en sloot haar ogen. "Hij heeft het echt heel zwaar..." Fluisterde ze over Jason tegen hem.

Jason Hiddon

Hij had een goed glas wijn voor zichzelf ingeschonken, hij hoopte dat hij daardoor een beetje zou ontspannen. Hij nam een paar slokken en hij zat op de bank toen er op de deur gekopt werd, de deur ging open en hij zag dat het Dany was. Hij glimlachte even heel zwakjes naar haar, hij deed zijn best om niet echt alles te verpesten, maar hij had het heel moeilijk met zichzelf en met zijn eigen gevoel. 'Ik heb ook al een glas wijn voor jou in geschonken, ik dacht dat je dat misschien wel wilde.' zei hij heel zacht tegen haar.

Koning Thobias Hiddon

'Dany maakt zich ook echt zorgen om hem, maar we moeten er op vertrouwen dat het wel weer goed komt. Hij moet ook met zichzelf om leren gaan, hij moet het gevoel leren kwijtraken, maar dat kan hij nog niet. Dany zei dat hij het zelfs nog nooit zelf gedaan heeft... Ik vind het niet zo heel gek dat hij enorm gefrustreerd raakt van alles.' zei hij zacht tegen haar. 'Hoe deed hij net tegen jou?' Vroeg hij daarna.

Dany

Ze kwam bij hem op de bank zitten en ze glimlachte naar hem. Hij zei heel zachtjes dat hij ook een glas wijn voor haar had ingeschonken, hij dacht dat ze misschien ook wel wat wilde.
"Dat is heel lief van je." Sprak ze zachtjes. Het liefste zou ze het glas gewoon opdrinken, omdat ze er trek in had en omdat ze hem een goed gevoel wilde geven, maar ze kon het niet. Ze had gehoord dat alcohol slecht was voor een baby en ze wilde dat hun baby sterk en gezond zou zijn als hij geboren werd...
"Het is alleen niet zo slim denk ik, met de baby." Fluisterde ze tegen hem.


Koningin Destiney Hiddon

Dany maakte zich ook zorgen en hij vertelde dat hij het gevoel nog niet kwijt kon raken. Ze knikte eventjes. Hij vroeg hoe Jason tegen haar was.
"Hij wilde niets verkeerd doen... hij zei zelfs dat hij nutteloos was en dat ik uit zijn buurt moest blijven omdat ik niets aan hem had." Sprak ze zacht en ze zuchtte eventejs.

Jason Hiddon

Door wat ze zei keek hij haar kort aan en daarna staarde hij weer voor zich uit, verder reageerde hij niet. Ze had vast gelijk, het maakte ook niet uit. Het leek er allemaal op dit moment niet echt belangrijk te zijn, hij vond het lastig om over alles na te denken. Hij dronk zijn glas leeg en daarna staarde hij weer voor zich uit, de onrust bleef, het verwarde gevoel bleef ook gewoon en daar kon hij niet echt iets aan doen, hij deed zijn best om rustig te blijven en te worden, maar dat was moeilijk. 'Ik hoop dat je de komende tijd nergens zin in hebt, want ik denk niet dat ik nog iets met je kan doen.' Mompelde hij.

Koning Thobias Hiddon

'Ik hoop zo dat hij snel bijdraait, dat hij in gaat zien dat het niet is zoals hij nu denkt.' zei hij zacht tegen haar. Hij nam haar mee naar het bed en hij ging op de rand zitten. 'Ik vind het zo zielig voor hem, ik gun hem dit niet en als hij echt op mij lijkt, moet hij heel erg naar alles verlangen. als hij dat niet kwijt raakt, moet het vreselijk voor hem voelen.' zei hij zacht tegen haar.

Dany

Hij reageerde niet op haar en ze beet op haar lip, het maakte haar gewoon allemaal heel onzeker, ze wist niet wat ze moest doen of moest zeggen om het beter te maken voor hem, want dat wilde ze onwijs graag, ze wilde dat het beter werd en ze had daar alles voor over. Hij mompelde na een tijdje dat hij hoopte dat ze nergens zin in had, want hij kon niets met haar doen.
"Dat maakt niet uit... zullen we gewoon elke dag iets leuks samen doen? Ergens heen gaan?" Vroeg ze hem zacht. "Bovendien krijgen we het druk met het voorbereiden van onze bruiloft." Het liet haar een beetje glimlachen, ze wilde zo dolgraag met hem trouwen...


KOningin Destiney Hiddon

"Dat hoop ik ook..." Zei ze zacht tegen hem terug. Ze werd door hem meegenomen en ze kroop naast hem. Hij vond het zielig voor Jason en zek nikte door zijn woorden.
"Ik vind het zo afschuwelijk... hij doet alles goed en toch voelt hij zich zo... had hij maar gewoon wat meer zelfvertrouwen." Fluisterde ze.

Jason Hiddon

Hij luisterde naar haar en knikte langzaam, nu pakte hij zelfs voorzichtig haar hand vast. 'Ik wil heel graag elke dag iets leuks met je doen en je hebt gelijk, drukte genoeg de komende tijd. Laten we daar maar op focussen.' zei hij zacht. Hij legde nu zelfs zijn hand op haar been en hij legde zijn hoofd tegen haar aan. 'Ik hou echt heel erg veel van jou en ik ben blij dat je zo lief bent voor mij, altijd.' zei hij zacht tegen haar. Hij drukte zijn lippen heel zachtjes op haar wang en daarna keek hij weer naar haar. 'Was Thobias boos dat ik zo tegen Destiney deed?' Vroeg hij zacht.